Ik ga de straat van de camping uit, de brug over de Cure over en ben al op het traject van vandaag. Nog enkele foto's maken, van de Cure en van het slot van Chastenay en ik ben op weg naar Saint-Moré, nog 4,5 Km geeft mijn gids aan. Maar het lijken er wel 10. Eérst door het bos, boven de rotsen en dan langzaam naar beneden om helemaal terug langs de rotsen te stappen. Daar doemt de kerk van Saint-Moré op. En wie tref ik daar aan? De jongeren van gisteren. Ze zijn slechts met zes en ze zijn allemaal uit de buurt van Parijs. Ze wachten op de twee ontbrekende jongens, die één van de twee auto's die ze meehebben in Vézelay zijn gaan zetten en met de tweede komen de twee terug naar Saint-Moré om dan vanavond het omgekeerde te doen en dan na een mooi week-end terug naar Parijs te reizen.

Ik, verder naar La Jarrie, via een "overbodige klim" zegt de gids, want je kan ook via de straat. Neen, ik via het bos én de klim.

Dan Les Hérodats, een gehucht, ik heb 4 huizen geteld. Het zullen er nog wel enkele meer zijn die ik niet zag staan maar na het laatste huis staat er wel een watertappunt links naast de weg. Is nodig, want mijn water raakt op. De zon staat hoog, het is snikheet.

Op de weg naar Asquins, dat 2 Km vóór Vézelay ligt, zie ik de basiliek al voor mij liggen, hoog op de berg en nog een hele afstand verwijderd. Eérst nog door het centrum van Asquins en dan helemaal naar beneden in het dal om van daaruit de klim naar de basiliek van Vézelay aan te vatten. Ik doe ongeveer 40 minuten over de klim van 2 Km om op het plein voor de basiliek te geraken. Ga naar binnen, en ook ik kom onder de indruk van de afmetingen van de voorhal. En dan de basiliek, romaanse bouwkunst, imponeert op haar manier door de zuiverheid van de stijl. De zon schijnt binnen langs de nauwe ramen en een man beweegt zich, op blote voeten, van lichtstraal naar lichtstraal om telkens enkele ogenblikken halt te houden. Na een ingetogen moment ga ik terug naar de voorhal om bij de info- en verkoopstand een stempel te vragen. De vriendelijke mevrouw achter de balie, die blijkbaar al redelijk wat ervaring heeft met pelgrims, doorbladert mijn stempelboekje en wijst met haar rechter wijsvinger naar de stempel van Viroinval: "Jamais vu". Ik zeg dat het de mooiste stempel is die ik heb. Zonder iets te zeggen steekt ze dezelfde wijsvinger omhoog en haar ogen gaan wijd open. Ik voeg er snel aan toe: "Tot nu toe". En dat bevalt haar. Ze neemt de stempel en zet zorgvuldig een afdruk in mijn boekje. Inderdaad, de stempel van "Sainte Marie Magdeleine van Vézelay" is ook mooi en daarmee is mijn tweede dubbelblad gevuld. Als ik op de camping kom, 1,5 Km van de basiliek, tref ik Christiane, vele Nerderlandse toeristen en Maarten, die op 1 juni vanuit Antwerpen vertrokken is voor een tocht naar Compostela. Het gesprek met Maarten en een Nederlander verplaatst zich als snel naar de match van de Belgen vanavond…

Morgen: Rustdag in Vézelay.

6u30 en wakker worden onder een stralende zon. "La douce France". Scheren, douchen en dan "baguettes" halen bij de warme bakker op de plaats. Om 8u45 ben ik op weg naar Cravant, 9,5 Km verder. Bossen en wijnvelden wisselen mekaar af, de hellingen en de afdalingen ook.

Ik ben nà 11u00 in Cravant, een charmant dorpje aan de samenloop van de Cure en de Yonne. Ik kom de stad binnen via de "Poort van Arbault" (14de eeuw) en ga de rue Arbault omhoog naar het gemeentehuis. Zaterdag, dus…

Ik ga voorbij een vakwerkhuis, dat het oudste gebouw van de stad schijnt te zijn. En zo verder langs de kerk, die in de steigers staat.

Voor een stempel ga ik naar het info-bureau. Voor de vrouw, die hier sinds gisteren de dienst verzekert, ben ik de eerste pelgrim bij wie ze een stempel mag plaatsen in het stempelboekje.

Kan blijkbaar moeilijk afscheid nemen van dit mooie, rustige, nog niet door toeristen overvallen stadje.

Ik verlaat 't via een deel van de stadsgrachten dat nu "promenade Saint-Jean" heet. Vooraleer ik de ring rond Cravant oversteek bezoek ik eerst nog een voormalige overdekte wasplaats. Daar ontmoet ik een groep jongeren, 4 jongens en 4 meisjes, wanneer ik naar het stadsplan sta te kijken. Ze staan achter mij en één van de jongens vraagt of ik de weg kwijt ben. Ik zeg "nee" en wijs hem op het plan waar ik naar toe wil. Ah, wij gaan ook die kant uit, zegt hij. "Le voie de Saint-Jacques". Ik vertel aan de groep dat ik naar Compostela wil en dat ik al sinds 26 mei op weg ben. De jongen antwoordt dat zij slechts twee dagen gaan stappen tot Vézelay. Vandaag tot Arcy-sur-Cure. En morgen naar Vézelay.

Hé, da's toevallig, ik overnacht ook in dezelfde plaats. Allez, misschien tot straks of tot morgen,…

Ik verder naar Accolay. Bij het binnenkomen van dit dorpje herinnert een kunstwerk in keramiek aan de beroemde pottenbakkers van destijds… Het is middag en ga een boterhammetje eten in het hokje van de bushalte naast het kunstwerk. Een kwartier later komt de groep jongeren voorbij en zij installeren zich op de picknickplaats iets verderop. Wanneer ik opnieuw vertrek maak ik nog een foto van de groep en ga verder. Rond 12u30 als ik voorbij de laatste huizen van Accolay ga zie ik een vrouwelijke postbode aan het werk. Ze is brieven aan het deponeren in de batterij brievenbussen die daar staat. Ben jij vandaag aan het werk, vraag ik. Wij werken zes dagen op zeven, zegt zij. Als ze weet dat ik uit België moet ze ook weten hoe dat bij ons gaat. Ik vertel dat in België, op zaterdag, enkel dagbladen worden uitgereikt. Wij doen ook dagbladen op zaterdag, maar ook gewone briefwisseling, zegt zij. Nog een foto gemaakt, afscheid nemen, want zij moet nog werken…

Ik stap verder naar Bessy en zo naar Arcy. Deze twee dorpen dragen de bijvermelding "sur-Cure" omdat ze op de oevers van deze rivier liggen. Maar om bij Christiane op de camping te geraken moet ik eerst een brug over de Cure oversteken en dan terug naar de camping.

Ik moet de afdaling van het kerkplein naar het centrum van Collan vandaag niet doen, want Christiane zet me beneden af.

Onmiddellijk toch weer een stevige klim naar de bovenkant van de wijnvelden rond Chablis. Maar de wegen waar ik over wandel, tussen de wijnvelden, zijn allemaal bezaaid met losse, dikke, scherpe keien…

De afdaling naar Chablis is niet van de poes. Ik ga voorbij de camping van Chablis, waar we overnacht hebben, naar het centrum.

Ik doorkruis de stad via de hoofdstraten en kom opnieuw in de wijnvelden terecht waar vele arbeiders bezig zijn met de ranken in goede banen te leiden.

In Courgis vind ik een oude wasplaats, waar een bank in staat en waar ik mijn boterham kan eten.

Vooraleer ik dorp uitga kan ik ook mijn water nog bijvullen aan een watertappunt op de hoek van de hoofdstraat (Grande rue).

Om de kapel van Préhy te bereiken moet ik eerst steil naar beneden om daarna weer opnieuw steil naar boven te klauteren, naar de kapel toe.

Men noemt dit "de kapel van Préhy" maar het is in feite de Onze-Lieve-Vrouwekerk met een kerkhof ervoor.

Nogmaals tussen de wijnvelden door bereik ik St-Cyr-les-Colons.

Christiane staat helemaal beneden in de vallei. Dus nog eens naar beneden. Ik zal goed slapen…

De nacht was rustig op de parking van de feestzaal aan de eerste kerk van Flogny.

Ik stap vanaf de tweede kerk van Flogny naar het kanaal van Bourgondië, langs het industrieterrein naar Roffey.

Ik kijk nog even of de Mairie open is. Tevergeefs. Dan verder naar Bernouil, waar de parochiekerk, een erkend historisch monument, is toegewijd aan Jacobus de Meerdere. Enkele foto's gemaakt maar noch de kerk, noch de Mairie zijn open.

Wanneer ik zo'n 300 m voorbij de kerk ben, komt er een auto naast mij rijden. De man zegt vriendelijk goeiendag en vraagt of ik een eind wil meerijden richting Vézannes. Ik antwoord "neen" en leg hem uit dat ik op weg ben naar Compostela en dat ik iedere meter te voet wil afleggen.

Hij noemt mij een moedig man en wenst me nog veel succes met mijn tocht.

In Vézannes aangekomen vind ik een picknicktafel op een schaduwrijk plekje. Eérst een boterhammetje eten, dan nog water bijtanken.

Maar het watertappunt werkt niet. Dan maar verder stappen. Het is nog 5,3 km tot Collan.

Net bij 't buitengaan van het centrum van Vézannes komt er een witte renault voorbij gereden richting Vézannes.

Ik groet ook deze man door mijn hand op te steken. Ik neem nog een foto van het gemeentebord.

De auto remt en komt achterwaarts teruggereden. De man stapt uit, komt naar me toe en vraagt of ik iets nodig heb, water, brood of nog iets anders. Ik zeg dat ik niets nodig heb, of ja, toch misschien wat water. Ik leg hem uit dat het watertappunt in Vézannes niet werkte.

Ok, zegt de man, je remonte. Ik zit inderdaad in een ferme klim en wandel ondertussen nog 30 m verder.

Na enkele minuten komt de witte renault terug de berg opgereden.

Hij stopt aan de kant van de weg, stapt uit en overhandigt mij een fles water, een half stokbrood en een doosje leverpastei.

Ik ben verwonderd dat de man, Yves is zijn naam, me dat aanbiedt. Ik bedank hem uitgebreid.

Yves vertelt dan dat hij in Auxerre woont en deze weg regelmatig afrijdt naar zijn moeder die in Vézannes woont.

't Is trouwens op aanraden van zijn moeder dat hij brood en leverpastei moest meenemen.

Yves zegt ook nog dat er op de kop van de helling kersenbomen staan die van hem zijn en dat ik er kersen mag plukken.

Uiteindelijk nemen we afscheid. Terwijl Yves wegrijdt drink ik al van het water en daarna steek ik al toostend de fles in de lucht!

Yves claxoneert…

Niet te geloven!!... Ben ik nu toch nen echte?...

Enkele kersen ga ik toch nog plukken. Ze zijn lekker en goed rijp.

In Collan vertel ik het verhaal aan Christiane. Zij kan 't ook niet geloven maar ik heb de bewijzen mee.

Voor overnachting rijden we naar de camping van Chablis.

Vooraleer ik vertrek gaan we nog wat water bijtanken. Ik zet de mobilhome dichter bij de kraan en onze Nederlandse buren op deze camping komen ons al uitwuiven. Marijke wil eerst nog een fotootje van Christiane en mij. Ik zet de mobilhome terug op zijn plaats, neem afscheid van Christiane en ben weg.

t Is 8u40 en minder dan 22 Km, het zal een "korte" wandeling worden vandaag. Op weg naar Ervy-le-Chatel word ik een andere weg opgestuurd. De voorziene weg is via het bos, maar aan de afslag links staat "dat het af te raden is" om deze weg te nemen. Dus dan maar naar rechts en de omleiding volgen via het gehucht "Les Chaillots". En zo verder over een asfaltweg naar Ervy-le-Chatel. Vlak voor het binnenkomen van dit stadje word ik terug op het traject gebracht en ik bereik Ervy-le-Chatel rond 10u45 en vraag een stempel op het toeristisch bureau, dat onderdak heeft gevonden in de oude korenbeurs. Dit stadje uitgeraken doe ik door de opgesomde straten te passeren. Als ex-postier is dat geen probleem.

Dan via het gehucht Mesnil, dat maar enkele huizen telt naar Mezières. Net buiten Mezières loopt het verkeerd.

Ik raak de weg kwijt, keer weer, moet een bos door, kilometers lange rechte weg, er passeert een camion die omgehakte bomen komt ophalen, kom uiteidelijk uit op een asfaltweg, D374, die ik niet terugvind op mijn kaarten.

Intuitie zegt me nu: naar de zon… Ik stap naar rechts en blijf stappen tot aan de eerste boerderij die ik tegenkom.

Ga het hof op en vraag de weg naar Flogny-la-Chapelle.

Ik ben blijkbaar al in de goede richting aan het stappen, maar volgens de boer is het nog 4 Km… Na 1,5 km loop ik door het centrum van het dorp waar de boer woont. Van daaruit moet ik naar La Chappelle Vieille Forêt, 2,5 km verderop.

Christiane vraagt zich ondertussen af waar ik blijf?

Dan kom ik aan een kerk waarvan drie mensen na mekaar zeggen dat het kerk van Flogny is.

Maar Flogny heeft twee kerken, vandaar. En Christiane staat aan de andere.

Dus nog 2 km verder en nog 25 minuten wachten. Uiteindelijk bereik ik de plaats van afspraak rond 15u45.

Dit was niet de makkelijkste etappe, maar ook dit is pelgrimstocht…

En vanmorgen, na ongeveer 5 km heb ik de 500 km-grens overschreden.

Al 500 km afgelegd, niet te geloven…

Het belangrijkste doel is het NU. (Leo Tolstoj)

Het is al een stuk nà 8u00 als we wakker worden. Eerst douchen, we kunnen gebruik maken van de campingaccomodatie, en daarna eten.

Dan moeten we de afwas nog doen van vanmorgen én van gisterenavond. Ah ja, ik heb gisteren nog een aantal dagverslagen op de blog gezet,

tussen 20u00 en 20u30 hebben we geskyped met de kinderen en daarna onze financiële toestand eens bekeken.

Maar een goed uur later is de afwas én de was al gedaan. We nemen de bus naar de stad. Lijn 1 rijdt tot aan de deuren van de kathedraal.

Wij naar binnen, maar het is opnieuw na twaalven en we zullen nog eens moeten terugkomen voor een stempel.

Ik spreek met Christiane af dat ik hier vóór de kathedraal zal terugkomen omdat ik 3,8 km ga stappen naar La-Rivière-de-Corps.

Christiane kuiert ondertussen door de stad.

Om het centrum van de stad uit te geraken volg ik de R.P.51 die een opsomming geeft van straten en pleintjes tot ik uiteindelijk op de "voie verte des Viennes" geraak. Dat is een wandel- en fietspad, naast het riviertje de Vienne, dat de buitenwijken met de stad verbindt.

Na goed driekwart uur ben ik in La-Rivière-de-Corps. Nu nog een bushalte vinden? De eerste mevrouw waar ik het aan vraag stuurt me onmiddellijk naar de terminus tegenover het gemeentehuis, nog ongeveer 500 m stappen. Daar moet ik nog ruim 20 min. op de autobus wachten.

En de bus doet er 30 min.over om terug aan de kathedraal te geraken.

Wij gaan iets eten in Troyes en dan terug naar de camping want onze derde rustdag zit er bijna op.

Ik probeer toch nog mijn achterstand op de blog weg te werken, wat me duidelijk lukt…

Vanavond vroeg naar bed want morgen staat er een zware dobber (lange afstand) op het programma.

Morgen is het ook mijn 20ste stapdag.