Voor brood moeten we vanmorgen naar het centrum. We eten dan ook op een parking aldaar. Het regent! Christiane zet me af aan de ingang van de straat naar de camping. Zo ben ik heel snel op de route van vandaag. Na 1,5 km is er een hellend stuk, het bos in. Het is niet makkelijk om boven te geraken met deze doorweekte ondergrond.

De gids geeft aan dat er vanaf de gehuchten boven mooie panorama's te zien zijn van Limoges. Maar niet vandaag,want er hangt een nevel van regen over de stad. Nu ja, foto's maken op een regendag is ook niet de leukste bezigheid…

In de dorpen Lafont en Aureil is het precies of er niemand thuis is. Zondag. Doodstil!

In Croureix is het iets beter en in Feytiat is er een drukke steenweg (D98) richting Limoges waar ik van het ene rond punt naar het andere loop. Ik probeer drie keer te schuilen in een bushokje, maar het houdt niet op met regenen.

Ongeveer twee kilometer voor de kathedraal stopt het eindelijk met regenen. Ik trek onmiddellijk mijn regenjas uit zodat hetgeen eronder zit ook kan drogen, al stappend. Ik ga toch even binnen in de kathedraal. Rond de kathedraal is er een grote rommelmarkt, blijkbaar ook in het water gevallen. Op andere plaatsen in de stad is men volop bezig met de voorbereiding van de nationale feestdag morgen. Daardoor zijn er heel wat straten en pleinen afgesloten voor het verkeer. Daarna moet ik nog naar het meer van Uzurat, waar de camping van Limoges gelegen is. Dat is nog 6 km bergop… 

Om 8 u 15 ga ik brood halen, maar het brood is nog niet geleverd. Over twintig minuten, laat de uitbaatster me weten.

Om 8 u 40 probeer ik het nog eens, en ja hoor, er is brood. Er zijn zeven personen aanwezig in het café/restaurant/broodwinkel, maar ik mag voorgaan. Het blijken allemaal mensen, familie van de uitbaatster, die komen helpen bij de opening van de nieuwe zaak. Twee stokbroden, a.u.b. Afgerekend en ik weg. Tot op straat. Daar komen twee vrouwen achter mij gelopen om te zeggen dat ik de eerste klant ben en dat er een foto moet van gemaakt worden. Ik terug. Een foto van mij met mijn stokbroden voor de zaak en een foto van mij met de nieuwe uitbaatster.

Ik wens haar veel succes met de nieuwe zaak.

Als we gegeten hebben zet Christiane me terug af op het enige kruispunt in Virareix. Na 100 m sla ik een babbeltje met een man en een vrouw, buren van mekaar, uit dit gehucht. Zij hebben de mobilhome gisteren gezien en zij hebben Christiane zojuist zien passeren…

Ik vertel hen hoe de vork in de steel zit. Gisteren Bénévent l'Abbaye - Virareix, vannacht in Châtelus-le-Marchaix gaan slapen en vandaag Virareix - Saint-Léonard de Noblat. Maar ik vertel ook de rest van het verhaal. Zij zijn beiden verrast dat ik de hele tocht in één keer ga afwerken. Ze wensen me allebei een goede tocht.

Ik op weg naar les Billanges en de brug van Dognon over de Taurion (rivier). Na de brug moet ik door een bosje en kom dan uit aan een boerderij. Voorbij de mesthoop moet ik links een holleweg in. Na 150 m hoor ik precies dieren die aan het lopen zijn. Ja! Dan recht voor mij, in een holleweg van nauwelijks 1,50 m breed komt een kudde koeien afgestoven. Plotseling hoor ik iemand roepen: Maak dat ge wegkomt! Het is de boer, die na de eerste drie beesten, met de kudde naar beneden dendert. Vijftig, zestig stuks koeien en kalveren, ik heb ze niet kunnen tellen, want ik heb me rechts van de weg tussen de takken van de struiken en de varens verscholen. Als de boer passeert, roept hij al lachend dat ik daar goed zit...       Wat een belevenis!... Als de kudde voorbij is begin ik opnieuw te stappen en kom ik de dochter van de boer nog tegen. Ze hebben de beesten van de wei gehaald aan de overkant van de weg die ik nog moet oversteken. Dus ongeveer 400 m, bergaf, naar huis.

Ik, een ervaring rijker, naar Châtenet-en-Dognon. Maar voor ik daar aankom, ik ben nog in een bosrijk gebied, kom ik voorbij de "Tronc du Pèlerin". Een rustplaats voor pelgrims, midden in het bos, die versierd is en waar je zelf een stempel kan zetten en een boodschap kan achterlaten in een schrift.

Dan Châtenet-en-Dognon, eten en verder. Als ik vijf kilometer verder een afdaling aan het doen ben tussen de velden en de bosrand, plots voor mij een vos!! Eén foto en hij is weg.

In Saint-Léonard de Noblat ga ik in de kerk binnen. Het is bijna 16u00 en er zijn twee vrouwen liederen aan het repeteren, voor een huwelijksmis om 16u30, begeleid door een man met gitaar en een man aan de piano. Hemelse muziek en prachtige stemmen. Ik zou wel willen blijven, maar de camping is nog meer dan 2 km van hier. Dus, ik naar de camping,…

De dag begint goed: droog! Er hangen wel enkele wolken maar er zijn ook delen blauwe lucht.

Ik vertrek via de Post en het voetbalstadion en ben heel rap het centrum uit.

Op weg naar Marsac voel ik al dat het ander weer gaat worden. De temperatuur ligt al wat hoger dan gisteren. Na 9 km, in Arrènes, schijnt de zon. En ik voel dat ze kracht heeft.

In het gehucht l'Abbaye verlaat ik de asfaltweg om aan een klim door het bos te beginnen, twee kilometer klimmen. Twee keer een asfaltweg oversteken en telkens terug het bos induiken. Prachtige panorama's, maar ook heel mooie uitzichten in het bos.

Saint-Goussaud, na 13 km, tijd voor een koffiepauze. Goed dat ik mijn thermos mee heb, want de enige drankgelegenheid in het dorp is nog gesloten. In Châtelus-le-Marcheix ga ik eerst eten op een bankje voor het postkantoor alvorens ik naar de kerk stap, die 400 m bergop buiten het centrum ligt. Dan 400 m terug naar beneden, op weg naar Virareix. Onderweg ga ik voorbij een steen die de grens aangeeft tussen de departementen Creuse en Haute-Vienne.

In Virareix kom ik uit een veldweg de asfalt opgestapt als 50 m voor mij een mobilhome aan de kant van de weg staat. Juist ja, Christiane

Wij rijden 6 km terug naar Châtelus-le Marcheix omdat we daar beiden een camperplaats gezien hebben, vlak voor de camping. Daar gaan we overnachten. Wanneer we rond 18u00 nog iets willen gaan drinken in het café in het centrum, op 200 m van de camping, blijkt dat deze zaak nog niet open is. "Ouverture le 12 juillet" staat op een bordje te lezen. Maar wij zitten al op het terras als een jongedame buiten komt en zegt dat het haar spijt dat ze ons niks kan aanbieden. Verkopen jullie brood, vraagt Christiane. Ja zegt de jongedame, morgenvroeg vanaf 8 u 30 à  9 u 00.

Ok, tot morgen!

Ik start vanaf de parking van Aldi, omdat er geen brood te verkrijgen was op de camping en we eerst richting centrum zijn gereden.

Kom al gauw op de "Grande Place" waar er markt is vandaag. Eigenaardig genoeg rijden de auto's hier, weliswaar traag, nog tussen de marktkramen door. Straatje links, straatje rechts om het centrum uit te komen en er passeren me drie fietsers, waarschijnlijk vader, dochter en moeder, die me goeiendag zeggen. Ze zijn alle drie identiek uitgerust. Zelfde regenpak, twee zakjes aan het voorwiel, twee zakken aan het achterwiel en nog een pak of rol op de bagagedrager. Mooi om zien, zo met zijn drieën achter mekaar. Maar het is ook voor hen een druilerige dag.

Het volgend dorp moet ik vermelden in mijn verhaal, alleen maar omwille van zijn naam : SAGNEMOUSSOUSSE.

Maar goed dat ik vandaag veel over straten mag lopen, daarmee blijven mijn schoenen nog behoorlijk droog, want het blijft miezeren. De weersvoorspelling geeft nog hetzelfde weer tot maandag. Alleen de temperatuur gaat dagelijks een beetje stijgen. Dinsdag : volop zon en 30° !!! Goede vooruitzichten?…

Van Saint-Priest-la-Feuille stap ik naar Camborand. Aan het kerkhof van Chamborand ontmoet ik twee mensen, man en vrouw uit de Provincie Antwerpen. Ze zijn al stappend onderweg van La Châtre naar Périgueux en volgen de GR654. Ze hebben al meerdere stukken van "La Voie de St-Jacques" gedaan en zijn zelfs al met de fiets in Compostela geweest.

Als ik in Bénévent-l'Abbaye aankom aan de kerk, zie ik géén mobilhome staan.

Na een smsje vind ik Christiane terug op de parking voor het postkantoor.

Wanneer we op zoek gaan naar een pelgrimsmenu komen we terecht in een café/tabac/loto/restaurant. Maar bij navraag of we nog iets kunnen eten zegt de uitbaatster dat er niemand meer is in de keuken om te koken. Dus wij terug naar de mobilhome en Christiane heeft zelf gekookt.

Het heeft fel geregend vannacht en het is koud vanmorgen. Christiane heeft slecht geslapen. De koude en de vochtigheid maken het niet beter.

Rond 9u30 vertrekken we. Christiane met de mobilhome naar La Souterraine en ik te voet naar het centrum.

Als ik goed en wel aan het stappen ben ga ik op 20m voorbij de campingplaats waar we vannacht gestaan hebben.

Na 700 m dalen kom ik op de oever van de rivier "de Sédelle", die ik nog een kleine kilometer stroomopwaarts volg. Rustgevend is dat wel, het water dat tussen de stenen zijn we zoekt. Dan verder via straten naar La-Chapelle-Baloue. Van hier tot Saint-Germain-Beaupré gaat het van gehucht naar boerderij naar gehucht. Puyrajas, Les Razades, Bazelat, Mazerolles, Chézeaupion, Proge en Champville, zijn allemaal namen van gehuchten waar ik doorstap of links of rechts moet laten liggen. Saint-Germain-Beaupré, etenstijd en mijn tweede bui vandaag. Maar het wordt niet erg omdat ik kan schuilen onder een oude boom op het kerkplein.

Op weg naar Saint-Agnant-de-Versillat, ergens tussen de velden, in een klein bosje hangt er links van de weg een houten brievenbus met een schelp erop. Raar! Ik doe het deurtje open en er ligt een schrift in, verpakt in een doorschijnende plastic zak. Ik open alles, er staat een groet in, in drie talen, aan alle pelgrims op weg naar Saint-Jacques-de-Compostelle. En ook de vraag om een boodschap achter te laten in dit schrift, hetgeen ik dan ook doe;. De man, zijn naam staat vooraan in het schrift, heeft zelfs statistieken bij gehouden van het aantal berichtjes die er werden ingeschreven van 2005 tot 2011. Van 2012 tot juni 2014 heeft hij géén cijfers omdat het oude schrift in juni 2014 gestolen is. Jammer!...

In Saint-Agnant-de-Versillat krijg ik een stempel van de gemeente op het postkantoor want de gemeentediensten en de post zitten in hetzelfde lokaal.

Christiane heeft me laten weten dat ze in La Souterraine op de parking van de Aldi staat, ongeveer 500m lager als waar ik de rondweg rond de stad opkom. Nu ja, die 500m zijn bijna het dubbele, maar ik heb de Aldi toch gevonden en dan samen naar de camping voor overnachting. 

Christiane zet me vanmorgen af in Le Menoux. Na enkele honderden meters over de steenweg daal ik naar rechts af om over de oever van de rivier, de Creuse, te lopen. Ik heb voor deze mogelijkheid gekozen omdat ik geen kilometers over de drukke D48 wil lopen. Ik stap verder langs de rivier tot aan de stuwdam "de la Roche Bat l'Aigle" die in 1905, als eerste, gebouwd werd op de Creuse. Vandaar wordt het een fantastische trip omhoog. Eerst 30 m omhoog klimmen om daarna terug af te dalen naar een bergriviertje dat in de Creuse zal uitmonden. Om dan terug te stijgen, samen met het bergriviertje links van mij. Het wandelpad of liever klauterweg, want het is klauteren van de ene boomwortel naar de andere, stijgt wel veel sneller dan het riviertje. Waardoor het riviertje al gauw vijftien tot twintig meter lager komt te liggen, enkele meters naast het wandelpad. Ik moet er mezelf enkele keren aan herinneren om géén risico's te nemen. Dan draait het pad een beetje weg van 't riviertje en wordt het een stijgende tunnel onder groen. Om uiteindelijk boven op het plateau in Chatillon uit te komen. Van daar over straten verder naar Gargilesse, waar ik op het "Office du Tourisme" een stempel vraag. In het gehucht "Les Chérons" moet ik schuilen voor een regenbui.

Wanneer ik in Cuzion, drie kwartier later, aan het eten ben, een tweede regenbui. En juist voorbij de "Pont des Piles", een brug over de Creuse moet ik een derde keer gaan schuilen voor alweer een fikse bui.

Op weg naar Eguzon, word ik voorbij gefietst door vier jongeren, Belgen, want ééntje heeft de Belgische vlag mee. Een ander, uit Hasselt, blijft naast mij fietsen en wil van alles weten over mijn tocht, waar ik slaap, hoeveel km per dag, enz…

In Eguzon aan de kerk hebben de jongens een tussenstop genomen. Ik vraag of ik een foto mag nemen, maar ik wil eerst naar het bureau van Toerisme voor een stempel. Als de jongens de stempel zien gaan ze er eerst ook een halen. Daarna poseren (v.l.n.r. op de foto) Joseph (Rixensart), Maximilien (Namur), Michaël (Hasselt) en Grégoire (Geldenaken) voor een foto.

Michaël en Joseph fietsen tot Biarritz voorbij Bayonne en keren dan terug naar huis. Maximilien en Grégoire fietsen nog verder naar Compostela en keren op 2 augustus met het vliegtuig terug naar België.

Dag jongens, nog een goede reis… Dag opa Willy, zegt er ééntje, nog een fijne tocht.

Ik verder via stijgen en dalen en weer stijgen naar de kerk van Crozant.

Daar staat Christiane mij op te wachten. De camping ligt nog 300m verder.

Met de camping van Argenton-sur-Creuse hebben we zo'n beetje voor een tussenoplossing gekozen. Niet op het einde van een dagetappe, maar tussen begin- en eindpunt. Afspraak: Christiane voert mij naar het beginpunt in Yvernaud. En ik zorg dat ik terug op de camping in Argenton kan geraken. Ik start in Yvernaud om 9u15. Er zijn nog wat wolken, maar zeker geen dreigende regenwolken. Ik voel duidelijk dat het gisteren een rustdag was. Méér dan 10 km gestapt in twee uur. Ik ben langs de domeinen van drie kastelen gestapt. Eérst kasteel "de la Chaise Saint-Eloi" dat nu een museum is. Dan het kasteel van Mazières, dat mooi gerestaureerd is en waar je recepties en seminaries kunt reserveren. En dan het ommuurde kasteel van Sallerons.

Ik stap verder over en onder de toegangswegen naar Argenton. Om via het voorliggend stadje, Saint-Marcel, dat al in 1456 genoemd werd als liggend op de weg van Vézelay naar Santiago.

Rond 11u45 passeer ik op 300 m van de camping om zo verder naar het centrum van Argenton te gaan. Aan de kerk in Argenton is er een muzikant die een Elvis-pose aanneemt, als hij ziet dat ik hem op de gevoelige plaat wil vastleggen.

Dan verder naar Le Menoux. Via het kerkplein raak ik terug op de D48. Hopend dat hier een bus passeert richting Argenton.

De eerste waar ik het aan vraag is een stukadoor, die de buitengevel van een woning aan het pleisteren is. Hij weet het niet. Enkele huizen verder is een man in zijn bloementuintje aan het snoeien. Ik stel hem de vraag, maar hij zegt onmiddellijk dat hij geen Frans spreekt, maar Engels. Ok! Dan maar in het Engels gevraagd of hier een bus passeert. Hij weet het ook niet en vraagt waar ik naartoe wil. Naar het station in Argenton, zeg ik hem. Wil je dat ik je naar het station voer met mijn wagen, stelt de man voor. Dit moet je mij geen twee keer vragen. Als je dat wil, ja graag. En enkele seconden later rijdt hij zijn blauwe VW-golf uit de garage. Ik mag instappen aan de linkerkant want het stuur staat rechts! De man noemt Bill en woont al vijf jaar samen met zijn vrouw in Frankrijk. Hij is gepensionneerd op 56 jaar. Van Compostela weet hij dat het in het Westen van Spanje ligt. Hij kent de stad Argenton zeer goed en weet waar het station is. Moet je aan het station zijn, vraagt hij. Ik zeg dat ik op de camping moet zijn omdat mijn vrouw me daar opwacht in de mobilhome. De camping weet hij niet maar ik loodst hem er naartoe. Het is niet zo moeilijk, op een Y-splitsing aan het station nog 300 m naar links. Hij zet me af aan de ingang van de straat waar de camping ligt. Ik bedank de man heel vriendelijk en neem afscheid.

Thanks Bill!