Ik ben Gert Luyckx
Ik ben een man en woon in Ingelmunster (België) en mijn beroep is projectleider bij Aquafin.
Ik ben geboren op 07/09/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen, fietsen (op 't gemak), TV kijken.
of hoe een Limburger woont in West-Vlaanderen, werkt in Antwerpen en loopt waar het hem uitkomt...
12-11-2008
Deinze-Aalter
Na bijna 2 maanden kwam het er gisteren nog eens van: ik nam deel aan een loopwedstrijd. Vorig jaar was Deinze-Aalter mijn debuut op de halve marathon. Dit jaar was ik veel minder goed voorbereid, maar wou toch nog eens een wat langere afstand lopen. Mijn voornaamste ambitie was dan ook om nog eens onder de loopvrienden te zijn. Over een goede eindtijd maakte ik me weinig illusies.
Voor de start werd er verbroederd met de weblog- en/of facebooklopers. Om het ijs te breken, ging Cremke rond met de jeneverfles.
De gezellige bende van bovenstaande foto bleef, zeker in de beginfase, grotendeels samen lopen. Ik was eerst van plan om daar ook bij te blijven maar kon het toch niet laten om sneller van start te gaan en mijn eigen tempo te zoeken. Maar ja, wat is je eigen tempo als je weinig kilometers in de benen hebt? Na een paar km zat mijn hartslag al boven de 170, terwijl ik er eigenlijk een rustige lange duurloop van wou maken. Het probleem van de hartslag loste zich snel op: mijn hartslagmeter viel uit. Ik bleef dan maar hetzelfde tempo verderlopen en zou wel zien waar het schip strandde. In het eerste gedeelte zat de wind voornamelijk in het voordeel. Ik trok me dan ook weinig aan van het feit dat ik meestal op kop liep van ons groepje.
Doorkomst in Nevele met o.a. Alexander (166) en Joan Stevens (165) en Marc Welvaert aan mijn zijde.
Na Nevele nam ik nog steeds het kopwerk voor mijn rekening. Marc Welvaert en David Beke bleven in mijn spoor. Ik dacht er wel aan om de anderen aan te sporen om eens over te nemen, maar bleef toch doorgaan met het bepalen van het tempo. Ik keek wel af en toe om, om te kijken of de anderen nog volgden want ik had geen zin om er vanaf nu al alleen voor te staan. In Landegem nam David Beke dan wel over. Hij gaf er echter een snok aan zodat Marc Welvaert en ik eraf lagen. Niet zo sympathiek vond ik eigenlijk.
Passage in Landegem waar ik David Beke moet laten gaan.
Vanaf dan bleven we nog met een duo over: Marc Welvaert en ikzelf. Tot een 2-tal km voor de brug in Merendree bleef ik het tempo bepalen. Vanaf daar kreeg ik het wat moeilijker en zei ik tegen Marc dat ik me even in zijn zog ging installeren. Ik kon zo toch een beetje recupereren. Na een tijdje zei ik tegen hem dat hij maar moest teken geven wanneer ik terug moest overnemen. Hij interpreteerde dit blijkbaar als een sein om te versnellen en ik kreeg het moeilijk met de brug in het vizier. In de beklimming wachtte Marc me even op. Ik zei dat hij maar moest doorgaan als hij sneller kon, bij mij was het beste er even af. Hij zei dat het nog ver en zwaar was en verkoos toch om samen te blijven. Ik bleef dan nog een kilometertje achter hem lopen en kon daar op adem komen. Terug langs het kanaal gekomen kwam de wind vol op kop. Ik nam daar terug over en had opnieuw de kracht gevonden om het leeuwendeel van het kopwerk op mij te nemen. Ik denk dat Marc nog 1 keer fors overnam, maar eens op kop viel hij onmiddellijk terug stil. Toen wist ik dat zijn vat zo goed als af was. Ik kon mijn tempo redelijk goed volhouden en we raapten nog verschillende lopers op. De kilometerbordjes 17, 18 en 19 werden nog behoorlijk vlot gepasseerd. Vanaf dan zat enkel Eric Sierens nog in mijn zog. Hij voelde zich precies een beetje schuldig van achter mij te lopen, nam in de laatste kilometer met een laatste krachtinspanning stevig over maar zei dat hij het niet lang ging kunnen uithouden. Net voor de laatste bocht nam ik terug over en versnelde nog een beetje naar de aankomst toe.
Mijn laatste krachtinspanning naar de aankomst.
Ik kwam aan in 1:36:52. Ruim twee minuten trager dan vorig jaar maar toch zeer tevreden met het resultaat en vooral met het gevoel van onderweg. Ook het terugzien van - en de kennismaking met - de andere bloggers maakte er een geslaagde dag van. Ik wil ook nog Chris Rogghe bedanken voor de foto's.
05-11-2008
Geen verdere uitleg nodig
Onder het motto 'één figuur zegt meer dan duizend woorden' volgt hieronder een grafiek van mijn gelopen weektotalen van 2008.
In week 25 liep ik de NVV-marathon in Torhout. In de aanloop daar naartoe zaten enkele weken waarin ik rond de 100 km liep. De conditie zat toen redelijk goed, resulterend in een eindtijd van 3u23'. In week 37 kwam dan IFF-marathon. Het trainingsvolume was al kleiner dan in de voorbereiding voor Torhout, voornamelijk door onze verbouwingswerken. Daarbij kwam dan nog eens de rugblessure in de 2 laatste weken. Niet zo verwonderlijk dat ik, tegen beter weten in, moest tevreden zijn met een tijd van 3u45'. Nadien brak de verhuis- en verbouwingsperiode pas echt los. De weektotalen bereiken nu een echt dieptepunt. De verhuis zit er nu op, maar de verbouwingswerken zullen nog wel enkele maanden aanslepen. Tegen het einde van het jaar zou ik toch terug willen komen tot een 30-40-tal km per week.
04-11-2008
Middagloop 10 km
Na een loopstilte van 13 dagen liep ik vanmiddag nog eens 10 km. Windstil en zonnig was het. Mijn hartslag ging in het begin redelijk snel de hoogte in. Na de eerste kilometer beterde dit en leek het alsof mijn lichaam iets had van: 'Ah ja, we zijn terug aan het lopen... efkes de instellingen juist zetten'. Net voor ik vertrok had ik me nog vlug ingeschreven voor de halve marathon Deinze-Aalter. Tijdens het lopen besefte ik dat dit al over een week staat te gebeuren. Veel tijd om me wat beter voor te bereiden is er dus niet meer. Ik ga trachten van nog twee keer onder de middag te gaan lopen, wat kortere afstanden. Gewoon om terug wat loopritme op te doen. Op 11/11 tracht ik dan om zonder al teveel te forceren uit te lopen. Een tijd van 1u45' - 1u50' moet wel lukken, denk ik. Een maand of 5 geleden liep ik in Ieper immers nog net onder de 1u30'. Vanmiddag deed ik 49 minuten over mijn 10km. De hartslag zat voortdurend in de zone 155-160. Het zal wel normaal zijn dat ik achteraf een beetje last had van stijve benen en een stijve onderrug. Veel regelmaat zit er tegenwoordig immers niet in mijn lopen. Alhoewel... regelmatig te weinig.
14-10-2008
Looprust
De looprust is de enige rust die ik momenteel geniet. Voor de rest zijn er dagen met anderhalve shift. Acht uren werken voor de centen en dan nog eens een aantal uren werken om centen te sparen. Op loopschoenen bespaar ik momenteel ook. De afgenomen loopvolumes zorgen er immers voor dat ze wat langer meegaan. Tegen 1 november moeten we verhuizen. De verbouwingswerken zullen dan zeker nog niet achter de rug zijn. Maar het zal al een verademing zijn dat je maar één verblijfsadres meer hebt. Nu is het vaak hossen van teen naar tander. Op enkele stuiptrekkingen na, zal mijn loopjaar er ook zo'n beetje opzitten. Ik zal wel proberen om zo vaak als mogelijk mijn middagloopjes op het werk af te werken. Sporadisch een wat langer duurloopje in het weekend. Ik zal ook nog proberen van op 11/11 Deinze-Aalter mee te lopen, maar dan ook eerder als een lange duurloop. Gewoon nog eens onder de (loop)mensen zijn. Daarna zal ik me terug beginnen voorbereiden naar het voorjaar toe: Halve marathon Cadzand, Oostende-Brugge, Zwinstedenloop,... d'r zal daar wel iets tussenzitten wat in mijn agenda past.
08-10-2008
Middagzon
Met dit nazomerzonnetje moest er wel gelopen worden onder de middag. Samen met drie collega's trok ik erop uit voor een tochtje van 7,5 km. In het begin werd er nog vrij rustig gelopen. Op het einde ging het tempo nog goed de hoogte in, waardoor we toch een gemiddelde van net geen 13 km/u haalden. Ik voelde toch dat de verkoudheid nog niet volledig van de baan is. Maar nu kan ik als fris gedouched man weer aan het werk...
07-10-2008
Ik kan het toch nog
Veel nieuws viel er de laatste dagen niet te lezen op deze blog. Een logische conclusie zou kunnen zijn dat er niet veel gelopen werd de laatste dagen. Een juiste conclusie ook. Ik moet nu aan den lijve ondervinden dat het niet eenvoudig is om je dagtaak te combineren met een verbouwingsproject. Veel tijd voor ontspanning is er niet. Eten, wassen, slapen en een beetje TV-kijken (dat vaak ook in slapen wordt omgezet) vormen de voornaamste activitieten in de categorie 'ontspanning'. Ergens een gaatje vinden om te gaan lopen is een zware opdracht. De middagpauze op het werk is nog het meest geschikte moment. Maar als het dan druk is op het werk of je wil 's avonds wat vroegre thuis zijn, dan komt ook deze optie te vervallen. Een verkoudheid zorgde er de laatste week voor dat ik niet gefrustreerd raakte door het tijdsgebrek. Met een afgesloten zuurstoftoevoer had het sowieso weinig zin om te gaan lopen. Gisterenavond had ik dan toch een gaatje gevonden. Of eerder eentje gecreëerd. Tussen een zoveelste bezoek aan de doe-het-zelf zaak en het ophalen van één van de kids na de voetbaltraining had ik een zee(tje) van tijd: 45 minuten helemaal voor mij alleen. Ik maakte hiervan gebruik om te stoppen aan de Finse piste van Waregem. Al rijdend kleedde ik me om, om zo weinig mogelijk tijd te verliezen. Ik liep een goede 8 km in iets meer dan 41 minuten. Het was ruim 3 maanden gelden dat ik nog eens op deze piste gelopen had. Ondanks het regenweer van de laatste dagen, lag ze er goed bij. Wel zwaar, vooral het gedeelte met kiezelsteentjes. Op een ander gedeelte werd er aangevuld met nieuw zand en dit liep een heel stuk vlotter. Zo'n 10 dagen zonder lopen was toch lang... te lang eigenlijk.
Als er iemand geïnteresseerd is in een startnumer voor 'Dwars door Hasselt' voor volgende zondag, geef maar een seintje. Ik had me al een hele tijd geleden ingeschreven omdat ik zo content was dat me een laag startnummer werd aangeboden. Door het strakke tijdsschema van onze verbouwingswerken kan ik me volgende zondag echter geen tripje naar Limburg veroorloven
29-09-2008
karakterloos
Ik had voorzien om vanmiddag te gaan lopen. Vanmorgen heb ik zelfs nog redelijk wat tijd gestoken in het bijeenzoeken van mijn spullen. Niemand van mijn collega's ging mee. Meestal laat ik me dan niet kennen en trek ik er wel alleen op uit. Vandaag was het anders en ben ik maar mee geweest naar de refter. Ik denk dat ik er morgenavond nog eens op uittrek voor een lange avondloop. Eentje in het donker. Het is al lang geleden dat ik liep op de Finse piste van Waregem. Eigenlijk kijk ik er wel naar uit om goed ingeduffeld met muts en handschoenen te gaan lopen op een koude winteravond. Vreemd?
27-09-2008
Nog twee middagloopjes in Aartselaar
Deze week liep ik nog twee middagen tijdens de lunchpauze op het werk. Woensdag in gezelschap van collega Jona werd het een afstand van 7,5 km. Het ging een stukje sneller dan twee dagen voordien. Ik liep aan een gemiddelde van 12,7 km/u. Vrijdagmiddag trok ik er alleen op uit. De rest van de collega's ging op restaurant en voor één keertje was mijn karakter groot genoeg om aan de groepsdruk te weerstaan. De avond voordien hadden we een klein feestje en het was de gelegenheid om restanten van alcohol, aperitiefhapjes en ander vettigs uit mijn lijf te lopen. Het was perfect lopen in dat nazomerzonnetje. Ik hield er een goed tempo op na en voltooide 10 km in iets meer dan 46'30'', een klein beetje onder de 13 km/u. Mijn hartslag zat aan de feestelijk hoge kant (160-170).
22-09-2008
Eindelijk nog eens...
't Is me nog eens gelukt! Ik heb gelopen! En het deed deugd ook. Samen met collega Rik liep ik vanmiddag een toerke van 7,5 km. We deden er een goede 42 minuten over, ongeveer 10,7 km/u. De hartslag was goed, die bleef in de zone 138-142. De spiertjes hadden ietsje meer last. Deze waren het lopen precies al een beetje verleerd. Als ze maar niet denken dat ze d'r vanaf zijn Ze mogen nog een paar weken rusten, maar in november - december zou ik toch nog graag een paar wedstrijdjes lopen. Niet met de bedoeling om PR's te lopen, gewoon voor de ambiance.
19-09-2008
Looprust
Het is nu al twee dagen dat ik met mijn loopspullen in de auto rondrijd. Gisteren was ik van plan om onder de middag te gaan lopen, maar een uitgelopen vergadering zorgde ervoor dat dit niet doorging. Vandaag overhaalden mijn collega's me om mee in de Pizza Hut te gaan schransen en dus kwam er opnieuw niets van. De volgende twee dagen zullen aan de verbouwingen besteed worden. Maandag zal dan hoogst waarschijnlijk mijn eerstvolgende loopactiviteit zijn. Ik had nochtans graag in Sint-Kruis gelopen, maar ja. Dan nog eventjes terugkomen op de marathon van afgelopen zondag: mijn officiële eindtijd bedraagt 3u44'51''. Hiermee werd ik toch nog 227ste op 439 aankomsten. Ik brak waarschijnlijk wel een wereldrecord: de eerste helft liep ik in 1u39', de tweede in 2u06'. een positieve split van 27 minuten! Wie doet beter?
Ik kreeg nog enkele foto's doorgestuurd door Guy (o.a. van fotograaf Freddi Flash).
Een klein uurtje voor de start: ikzelf, Guy en diens begeleider Luc Duyck.
Vlak voor de start: nog breed lachend.
Een heel eind verder: de laatste keer lachend...
Ik heb een korte tijd geleden ook een facebook-account aangemaakt. Loop-/ blog vriendjes die ook facebook-vriendjes willen worden, kunnen dit doen via deze deze link. Het is een makkelijke omgeving om foto's, korte berichtjes en andere onnozelheden uit te wisselen.
15-09-2008
IFF-Marathon
Ik zal beginnen met het goede nieuws: ik heb hem uitgelopen. Mijn eindtijd: 3u45'. Eigenlijk zou ik hiermee tevreden moeten zijn. De laatste 16 dagen voor deze dag liepen allesbehalve ideaal, waardoor de deelname aan deze marathon dan ook in het gedrang kwam. Ik besliste toch om te starten, zonder al te veel ambities. De dag begon al vrij vroeg. Om 5u30 werd ik wakker en stond ik op. Rond 5u45 werd er een bord spaghetti naar binnen gewerkt. Dan had ik nog een klein uurtje de tijd om al mijn spullen bij mekaar te zoeken: loopkleren, drank, hartslagmeter, bananen, voedingsrepen... Ik controleerde ook nog even op internet om hoe laat en waar precies de bussen in Ieper vertrokken. Tussen 7u40 en 8u aan het station. Als ik om 6u45 zou vertrekken, zou ik daar mooi op tijd zijn. Bij aankomst in Ieper liep ik onmiddellijk Koen tegen het lijf. Op de bus hadden we een half uurtje tijd om wat bij te praten. De meesten zaten er toch maar stilletjes bij op dit vroege uur. Rond 8u10 werden we dan in Ramskapelle gedropt, een kleine 2 uur voor de start. Na het afhalen van mijn borstnummer, trok ik naar de kleedkamer. Een mooi woord voor een stal waar ze de koeien een dagje buiten gezet hadden. Door de frisse temperaturen hadden de meeste lopers niet veel zin om zich al beginnen om te kleden. Ik dus ook niet. Rond een uur of 9 heb ik me dan toch omgekleed. Aan de start kwam ik dan Guy tegen. Voor hem zou het vandaag zijn eerste en enige marathon worden. Ik had me voorgenomen van zolang mogelijk in zijn buurt te blijven. In afwachting van de start hebben we nog een 5-tal minuutjes losgelopen. Vlak voor de start zag ik ook nog eventjes Cremke en Dirk. Rond 10u werd de meute van een 500-tal lopers op gang geschoten. We kwamen vrij snel in een mooi groepje terecht. Ik ondervond helemaal geen last van mijn rug. Het tempo lag wat hoger dan voorzien: we gingen uit van een schema van 4'50''/km maar de eerste kilometers gingen eerder aan 4'30''/km. Ik voelde me goed en deed zeker mijn deel van het kopwerk. Na zo'n 15 km vroeg Guy hoe het ging. Toen voelde ik dat mijn dijspieren al behoorlijk begonnen op te stijven. Ik wist dan ook dat ik het nog zwaar zou krijgen. Op het doorkomstpunt van de halve marathon hadden we een tijd van net onder de 1u39'. Een beetje verder versnelde Guy. Niemand van ons groepje volgde nog. Ik was op dat moment blij dat ik nog kon aanklampen bij dit groepje. In dit groepje zat ook nog steeds Dirk. Hij was bezig aan een heel verstandige wedstrijd. Hij bleef het merendeel van de tijd onopgemerkt in het groepje zitten en verspilde weinig onnodige krachten. Net voor het 25 km-punt haakte ik af. Toen wist ik dat er me nog 17 zware kilometers te wachten stonden. Ik kon nog lange tijd op min of meer constante afstand van mijn voorgangers blijven lopen. De stukken met wind tegen en de venijnige klimmetjes aan de bruggen deden me volledig de das om. Vanaf toen besliste ik om gewoon uit te lopen. Ik stopte aan iedere bevoorradingspost, nam daar mijn tijd om wat te eten en te drinken en ging dan verder. Ondertussen waren zowel boven- als onderbenen goed aan het verzuren. Hierdoor moest ik ook af en toe even stoppen om te stretchen. Ik begon ook kou te krijgen. Door de zware benen kreeg ik met moeite mijn hartslag nog boven de 150. Mijn bezwete t-shirt was al opgedroogd en in de schaduwzones had ik echt kou. Uiteindelijk slaagde ik er toch in om de aankomst te bereiken. In de laatste km zag ik nog Katrien tussen het publiek staan. Ook Francis, die ongeveer drie kwartier eerder over de finish ging, maande me nog aan tot een spurtje. Dat zag ik niet echt zitten (en had ook niet veel zin). Na de aankomst zag ik Guy al staan glunderen. Hij had zijn doel meer dan bereikt: 3u23'. Hij leek ook weinig getekend. Een teken van topconditie. Dirk eindigde niet veel later, ook in 3u23'. Na het douchen ging ik samen met Guy en zijn entourage een snack eten en nog wat ervaringen uitwisselen. Hij sprak toch al over 3u15' bij een volgende editie... Ik zat serieus kapot. Op de terugrit naar huis, voerde ik een hevige strijd tegen de slaap. Rond 16u30 belandde ik in de zetel, met de Vuelta op de achtergrond. Het moet 16u31 geweest zijn toen ik in slaap viel. Rond 6u30 werd ik wakker. Ik wist niet of het 6u30 in de ochtend of in de avond was. In het ene geval moest ik vlug gaan ontbijten en naar het werk vertrekken. In het andere geval kon ik rustig verder dommelen. Even zappen leerde me dat het nog avond was. Rond 20u30 werd ik terug wakker en toen kon ik mijn ogen open houden tot de eerste 10 minuten van Witse. Bij het begin van Studio 1 ontwaakte ik nog een keer en dacht hier nog naar te kijken. Opnieuw 10 minuten hield ik het vol. Rond 12u30 ben ik dan maar naar boven getrokken. Na de Nacht van Vlaanderen (3u23') was ik na het douchen opnieuw een fris man. Om maar te zeggen dat je perfect in orde moet zijn om een marathon te lopen. Ik heb er nu toch mooi twee op mijn palmares. En ik zal zeker leren uit deze ervaring.
Over een goede 24 uur zal ik in de auto stappen om naar Ieper te rijden. Ik kijk er nu wel naar uit om daar op de bus te stappen die ons naar de startplaats in Ramskapelle zal brengen. Allemaal gelijkgestemden, de één al nerveuzer dan de andere... Ik ben behoorlijk onzeker over mijn fysieke paraatheid. Tot een goede twee weken terug zat alles mooi op schema. Dan kreeg ik, op 28 augustus, een probleem met mijn rug. Hierdoor liep ik in de afgelopen twee weken slechts 2 keer. Twee keer 7,5 km, de laatste keer was afgelopen dinsdag. Ik had nog een tweede loopsessie gepland op donderdag, maar heb deze toch afgelast. Ik verkoos nog wat extra rust te nemen voor mijn rug. Onze verbouwingswerken zorgen er ook voor dat ik niet voldoende slaap/ rust. Gisteren had ik een dag verlof om in ons nieuwe huis te gaan werken. Vandaag volgt er nog een werkdag waarbij er een aantal mensen komen helpen. Ik denk niet dat ze nog terugkomen als ik een dagje in de zetel ga liggen ter voorbereiding van mijn marathon... Ik ben ook benieuwd naar de prestaties van andere bloggers. Francis gaat voor een tijd beneden de drie uur. In Visé was hij er dichtbij, onder veel te warme omstandigheden. Morgen zal hij wel de drie-uur grens breken. Johan zal ook in die buurt zitten. Hij heeft een tijdje met zijn ribben gesukkeld en had geen ideale voorbereiding. Ik denk dat hij wel zal meelopen, maar onder de drie uur zal misschien moeilijk worden. Dan is er Dirk die zijn eerste marathon zal lopen. Hij zal wel ergens in de buurt van 3u20' uitkomen. Net als Guy die ook aan zijn eerste, en waarschijnlijk laatste marathon deelneemt. Hij leeft al een 10-tal maanden toe naar deze dag en is perfect voorbereid. Ik ga proberen zo lang mogelijk bij hem te blijven. Indien dit niet lukt, dan kan ik misschien het gezelschap opzoeken van een andere bekende. Wim hoopt onder de 4 uur te lopen. Gezien de vrij goede weersomstandigheden kan hij misschien rond de 3u50' uitkomen. Koen, die aan zijn 27ste (!) marathon toe is en Cremke, die zal lopen ter voorbereiding van de marathon van Eindhoven, zullen waarschijnlijk boven de 4 uur eindigen. Ik kijk er in ieder geval naar uit om ze allemaal nog eens terug te zien. Op de bus, aan de start, onderweg, onder de douche, op de after party. Ja, zeker op de after party Nu nog een dagje naar de bouwwerf! Tijd om nerveus te worden is er niet...
10-09-2008
Geslaagd met voldoening
Mijn testloop van gisteren bedroeg 7,5 km. Ik liep samen met collega Ruben. We haalden een gemiddelde van ongeveer 12km/u, met een piek van 13 km/u. Tijdens het lopen zelf ondervond ik geen last van de rug. Achteraf waren de onderste rugspieren wel stijf. Ook vandaag nog. Het geeft een gevoel van opluchting als ik vanachter mijn bureau rechtsta en rondwandel.
Ik vond daarstraks nog een mooi stukje uit een interview:
I can tell you, 20 years of pro sports, endurance sports, from triathlons to cycling, all of the Tours even the worst days on the Tours nothing was as hard as that, and nothing left me feeling the way I feel now, in terms of just sheer fatigue and soreness. Het waren de woorden van Lance Armstrong na zijn eerste marathon. Hij eindigde deze in een tijd van 2u59'36''!
09-09-2008
Achter de RUG?
Vanaf vandaag ben ik terug aan 't werk De dokter had me werkverlet voorgeschreven tot gisteren. Eerst dacht ik dat hij wel een ruime marge had genomen en ik ging ervan uit dat ik afgelopen vrijdag wel terug zou kunnen werken. Ik bleef echter af en toe opgeschrikt worden door een pijnscheut in mijn rug, vooral als ik een tijdje op een stoel zat. Van lopen was dan ook geen sprake. Ik probeerde daar zo weinig mogelijk aan te denken. Vooral daarom bleef het op deze blog een tijdje stil. Ik heb ook een weekje achterstand opgelopen met het lezen van andere blogs. Mijn deelname aan de IFF-marathon dan. Eind vorige week had ik er absoluut geen goed oog in. Bij momenten had ik het gevoel dat het er nog wel in zat, totdat een plotse pijnscheut me weer het gevoel gaf van goed zot te zijn om nog maar aan lopen te denken... laat staan een marathon! Ik gaf me toen minder dan 10% kans dat ik zou deelnemen. Tijdens het weekend verbeterde dit gevoel dan weer. We waren veel bezig met de werken in ons nieuwe huis. Niet dat ik echt zwaar werk deed, maar gewoon al het feit van veel rond te lopen en recht te staan, zorgde ervoor dat ik aanzienlijk minder last ondervond. Momenteel schat ik mijn kansen op deelname in op zo'n 70%. Ik heb mijn loopkleren meegebracht naar het werk en ga vanmiddag eens testen. Ik zal een 7-tal lopen aan een rustig tempo. Indien deze test positief is, zal ik mijn inschrijfgeld voor de marathon vandaag overschrijven. Donderdagmiddag zal ik dan nog eens 7 km lopen. Ondertussen neem ik mijn medicamenten verder en zal ik ook wat meer aandacht schenken aan mijn voeding. De vraag blijft nu hoeveel er van mijn conditie verloren is gegaan door 8 dagen helemaal niet te lopen. Deze vraag zal in het beste geval pas zondag kunnen beantwoord worden. Wat in elk geval zeker is: ik zal niet overtraind aan de start verschijnen
03-09-2008
Doktersbezoek
Ik ging gisterenavond op doktersbezoek voor mijn rug. Volgens hem zit ik met een accute spierontsteking. Hij heeft me kort met de laser behandeld. Ik moet nu Tilcotil en Algostase nemen, 14 dagen. Toen ik hem zei dat ik van plan was om binnen 12 dagen een marathon te lopen, fronste hij even de wenkbrauwen (en ietsje verder dan ik eigenlijk had willen zien). Volgens hem was het niet helemaal onmogelijk dat het tegen die tijd beter zou zijn. Ik heb tot en met maandag werkverlet gekregen. Tijd om uit te rusten is er dus genoeg.
02-09-2008
Rugproblemen
Gisterenmiddag liep ik samen met collega's Bart en Wim 7,5 km. Voordien voelde ik nog wel een klein beetje stramheid in de rug, maar het ergste leed leek geleden. Tijdens en onmiddellijk na het lopen (34 minuten) ondervond ik geen enkele last. In de namiddag doken de problemen dan terug op. Om recht te staan van achter mijn bureau had ik mijn twee handen nodig om me helpen af te duwen. Na enkele meters stappen ging het dan wel weer. Totdat ik opnieuw moest gaan zitten. 's Avonds ging ik dan nog wat rommelen op onze verbouwingswerf en ook daar moest ik niets doen waarvoor ik me moest bukken of waarbij ik een koevoet moest hanteren. Terzijde: het voorstel van Wim, om niet teveel uit te richten de laatste twee weken en enkel nog Chris de koevoet te laten gebruiken, werd door deze laatste niet al te enthousiast onthaald Vanmorgen was er niet veel beterschap. Het aantrekken van kousen en schoenen was een helse job en het instappen in de wagen was ook geen sinecure. Mensen die me zouden zien sukkelen, zouden nog niet zo'n een klein beetje verbaasd kijken als ik zou zeggen dat ik over 12 dagen een marathon wil lopen. Want daar ga ik toch nog steeds van uit. In Grijsloke heb ik ook goed kunnen lopen en daar waren de klachten vooraf gelijkaardig. Vanavond staat er in ieder geval een doktersbezoek gepland.
01-09-2008
Dwars door Grijsloke (2)
Voor de cijferaars onder jullie, en vooral voor mezelf, heb ik een vergelijking gemaakt tussen de edities 2007 en 2008. Hiertoe heb ik nog een keertje mijn stippengrafiek naar boven gehaald. Ik vond 76 deelnemers die zowel in 2007 als in 2008 de aankomst van de 10 mijl-wedstrijd behaalden. Dit resulteert in 76 stippen in onderstaande grafiek. Op de X-as kan de aankomsttijd in 2008 worden afgelezen, op de Y-as die van 2007.
De lichtblauwe lijnen delen de grafike in 4 zones: - zone 1: zij die vorig jaar trager waren dan mij, maar dit jaar sneller: niemandal! - zone 2: zowel vorig als dit jaar trager dan mij: 47 stuks - zone 3: vorig jaar nog sneller dan mij, dit jaar trager: 9 lopers - zone 4: zowel dit jaar als vorig jaar sneller dan mij: 19 deelnemers Conclusie: vorig jaar eindigde ongeveer 37% van mijn concurrenten voor mij, dit jaar nog 25%. Opvallend is ook dat slechts een gering aantal lopers dit jaar sneller liep dan vorig jaar (slechts 20%). Gemiddeld was de tijd vorig jaar 4% sneller. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de hoge temperaturen van afgelopen zaterdag. Vorig jaar was het nochtans ook behoorlijk warm, maar dit jaar werden we er van de ene dag op de andere mee geconfronteerd.
Hieronder nog een foto van vlak voor de start. Voldoende drinken voor de start was geen overbodige luxe.
30-08-2008
Dwars door Grijsloke
Wat een dag. Of eerder, wat voor een tweedaagse. Het begon gisteren, tijdens onze verbouwingswerkzaamheden. Ik was een en ander aan het uitbreken met een koevoet. Op een bepaald moment blokkeert er iets in mijn rug en raak ik nog met moeite terug recht. Dat lukt uiteindelijk toch, maar is zit toch iets serieus mis aan de rechterzijde van mijn rug. Zolank ik rechtsta of rondwandel, is er geen probleem maar van het moment dat ik wil gaan zitten, amai... Auto rijden, aan tafel zitten,... allemaal even ongemakkelijk. Aangezien ik bij het stappen relatief weinig last had, hield ik het uitstapje naar Grijsloke nog altijd voor mogelijk. Anderzijds was er toch de vrees dat lopen meer slecht dan goed zou doen. Een nachtje slapen zou misschien meer raad brengen. Vanmorgen was het gevoel eigenlijk nog hetzelfde. Ik had dan voor mezelf de knoop doorgehakt. Ik zou forfait geven. Nu was het echter zo dat ik Victor de voorgaande weken had overtuigd om aan de Kids Run mee te doen. Ik vroeg hem of hij nog altijd zin had om te lopen (waar ik eigenlijk aan twijfelde als ik niet zou meedoen) en hij wou nog steeds gaan. Ik was dan toch een beetje verplicht om naar daar te rijden want ik kon nu moeilijk zeggen dat hij ook niet kon gaan omdat ik rugklachten had. Rond 12u moesten we vertrekken en ik had nog altijd een wrang gevoel. Ik liep eventjes door het huis en voelde daarbij niets van pijn aan mijn rug. Ik heb dan toch maar mijn loopkleren bij mekaar geraapt en aangetrokken. Ik kon dan ginder nog zien of ik zou deelnemen of niet. Onderweg stond mijn besluit eigenlijk al vast. Ik zou zeker vertrekken. Bij het minste gevoel van pijn zou ik nog kunnen stoppen. Om 15u30 werd dan het startschot gegeven in een loden hitte. Ik vertrok niet al te snel. Na enkel honderden meters hoorde ik mijn buurlopers zeggen dat ze precies 13 km/u liepen. Na één ronde kwam ik door in 82ste positie. Daarna kwamen de twee grotere rondes. In tegenstelling tot vorig jaar kwam er nu niemand me nog inhalen. Ik maakte gebruik van elke spons die ik tegenkwam om me af te koelen. Vooral de laatste ronde vond ik dat ik onder stoom begon te komen. Ik raapte nog redelijk wat snellere starters op. Ik kwam over de eindstreep in een tijd van 1u14'19''. Hiermee werd ik 54ste op 211 aankomsten. De winnaar, El Hachimi Abdelhadi, deed er 54'14'' over. Gemeda Aman werd tweede in 54'56''. Deze laatste werd in Oostende-Brugge nog 4de in een tijd van 48'15''. Om maar te zeggen dat het parcours in Grijsloke behoorlijk zwaar is. Achteraf had ik niets dan positieve gevoelens. Mijn wedstrijd had ik perfect ingedeeld en dit resulteerde in een mooie tijd. Met de conditie zit het dus wel goed. Belangrijker was het feit dat ik helemaal geen last had ondervonden van mijn rug. Beter nog, mijn rug was achteraf een stuk beter dan in de voormiddag. De last is nog niet volledig weg, maar ik maak me er geen zorgen over voor de marathon van 14 september.
27-08-2008
Aartselaar - 10 km
Traagjes liep ik vanmiddag 10 km, helemaal alleen. Ik deed er 53'18'' over, oftewel 11,3 km/u (5'20''/km). Mijn hartslag schommelde in het begin wat tussen de 130 en de 150, maar na een 2-tal km bleef hij praktisch constant op 143. Ofwel is het mijn hart, ofwel de hartslagmeter, maar één van de twee heeft blijkbaar even de tijd nodig om in regimetoestand te geraken.
26-08-2008
Rustdag
De benen mogen rusten vandaag. Vlakbij het werk wordt er vandaag nochtans een jogging ingericht ('Dwars door Aartselaar') met afstanden tussen 2 en 10 km. Vorig jaar nam ik hieraan deel, samen met 4 andere collega's. Bij ons te renoveren huis komt er echter vanavond iemand langs om prijs te maken voor nieuwe ramen. Lopen moet dan maar voor een keertje wijken. Voor mijn marathonvoorbereiding is het waarschijnlijk ook beter om het wat rustiger aan beginnen te doen. Ik plan morgen en donderdag nog een rustige middagloop van 10 km, vrijdag nog een rustdag en zaterdag hoogstwaarschijnlijk een laatste keer de benen testen in de zware 10 mijl van Grijsloke. Dan resten er nog 15 dagen om vooral te letten op voldoende rust, juiste voeding en trage loopjes.
