Ik ben Gert Luyckx
Ik ben een man en woon in Ingelmunster (België) en mijn beroep is projectleider bij Aquafin.
Ik ben geboren op 07/09/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen, fietsen (op 't gemak), TV kijken.
of hoe een Limburger woont in West-Vlaanderen, werkt in Antwerpen en loopt waar het hem uitkomt...
11-05-2009
10 Mijl Aalter
Hectisch was het om tijdig in Aalter te geraken vrijdagavond. Rond 17u30 vertrok ik in Antwerpen. Dit was 2 uur voor de start van de '10 Mijl van Aalter'. Normaalgezien valt op vrijdagavond de avondspits nog relatief mee. Ik zou dan ook voldoende tijd moeten hebben om tijdig daar te geraken en om onderweg een tussenstop te maken om een broodje uit te halen. Maar natuurlijk verliep het niet allemaal zo vlotjes. Een eerste grote file stond aan de Kennedy-tunnel. Ik probeerde een alternatieve route via de Antwerpse Leien, maar veel bracht het niet op. Het zal bijna 18u30 geweest zijn als ik eindelijk onder de Schelde doorreed. Daarna ging het nog steeds traag tot aan Kruibeke. Aan de werken op de E17 in Beervelde kreeg ik een volgend oponthoud te verwerken. Van een veel kleinere orde, maar het stress-gehalte nam toch weer wat toe. Net toen ik begon te denken dat ik er toch nog redelijk op tijd zou zijn - wel zonder te eten, maar soit -, belandde ik in een lange file op de E40, afrit Aalter. De minuten tikten verder weg. Uiteindelijk raakte ik tegen 19u15 aan de sporthal. Het was hier nog behoorlijk druk aan de inschrijftafel. Ik hoorde dat de start 10 minuten zou worden verlaat omwille van de fileperikelen. Geen probleem dus om nog tijdig omgekleed te raken. Voor de start praatte ik nog even met Joeri, Nico en Berry. Ik begaf mij samen met de twee laatstgenoemden naar de start. Ik was nog niet helemaal zeker wat mijn wedstrijdplan zou worden. Ik overwoog om samen met Berry en Nico te blijven lopen en er zo een rustige vrijdag van te maken. Na het startschot bleef ik in eerste instantie ook vrij rustig en liet de menigte begaan. Maar dan kreeg ik plots een black-out en weet ik niet meer wat er zich in mijn hoofd afspeelde. Gevolg was dat ik toch het tempo begon op te trekken. Lopen van het ene groepje naar het andere. Opbeukend tegen een bij momenten forse tegenwind. Soms waren er enkelen die me probeerden te volgen, maar aan hun ademhaling kon ik horen dat dit maar van korte duur ging zijn. Tussen ronde 2 en 3 liep ik samen met iemand die liep ter voorbereiding van een marathon. Met hem lukte het wel om elkaar af en toe uit de wind te zetten. Maar ook hij riep me wat later toe om door te gaan en wenstte me nog succes verder. In de laatste ronde kon ik nog een 4-tal lopers voorbijsteken, waaronder de eerste vrouw. Het moet de eerste keer geweest zijn dat er geen enkele vrouw voor me eindigde. Ik klokte af na 1u05'08'' (officieel 1'05'16''). Hiermee werd ik 36ste op 133 deelnemers. Ik kan het niet vermelden als nieuw PR op de 10 mijl, want de gelopen afstand bedroeg slechts 16km (of misschien nog een beetje minder (?).
Achteraf nog wat nagekaart (niet letterlijk natuurlijk) met Joeri, Berry, Nico en nieuw leren kennen bloggers Maarten en Jan. Het was er gezellig. Zeker toen bleek dat ik ook een prijs had gewonnen met de tombola. Een oranje loopvestje. Gedaan met onopvallend en anoniem aan de start te verschijnen
Hieronder enkele doorkomsttijden die ik me (ongeveer) kan herinneren:
Afstand (km)
Doorkomst- tijd
Tussen- afstand (km)
Tussen- tijd
km/u
min/km
4
17'
4
17'
14,1
4'15''
8
33'
8
16''
15,0
4'00''
10
41'30''
2
8'30''
14,1
4'15''
16
1u05'08''
6
23'38''
15,2
3'56''
Enkel van de laatste 2, die van bij de 10 en de 16km, ben ik vrij zeker. Als de afstanden een beetje klopten, betekent dit toch dat ik de laatste 6 km aan een tempo van boven de 15 km/u gelopen heb. En dan nog helemaal alleen. Dit gegeven doet me met vertrouwen uitkijken naar de Rembert corrida van volgende vrijdag. Ik hoop hier de grens van de 40 minuten eens te kunnen doorbreken en dus boven de 15 km/u te lopen over een afstand van 10 km.
08-05-2009
10 mijl waregem / aalter
Ongeveer 16 km zal ik gisteren gelopen hebben in Waregem; 8 grote rondjes van 2km: - eerste in 9'10'' (4'35''/km) - twee volgende in 16'12'' (4'03''/km) - vierde in 9'50'' (4'55''/km) - vijf en zes in 15'50'' (3'58''/km) - rondje 7 in 10'22'' (5'11''/km) - laatste in -8'00'' (< 4'00''/km)
Van het laatste rondje weet ik de juiste tijd niet omdat ik 2 keer op mijn chrono drukte en de boel dus terug op 0 sprong. De snelheden zullen wel iets te hoog ingeschat zijn, want ik vermoed dat de afstand wat kleiner is dan 2km. Maar het was in ieder geval een pittige intervaltraining. Ongeveer 10 mijl in een kleine 1u10'.
Vanavond zal ik in Aalter opnieuw 10 mijl lopen. Ik denk dat ik niet veel sneller zal lopen. Eerder een genummerde trainingsloop. En hopelijk kom ik er enkele bekenden tegen.
06-05-2009
2 uur relaxen
Mijn plan was van gisterenavond een duurloop te doen op de Finse piste in Waregem. Ik was daar rond 18u en net op dat moment stond daar een loopgroep vertrekkensklaar. Deze groep, onder leiding van Eddy Anckaert, trok erop uit voor een duurloop van 20km. Voor de meeste lopers kaderde dit in hun voorbereiding op de 20km van Brussel. De laatste maanden liep ik in Waregem een aantal keer wat rondjes samen met Eddy, die zich toen voorbereidde op de marathon van Rotterdam (waar hij een PR van 3u25 liep). Nu stelde hij me voor om zijn groep te vervoegen. Ik ging hier graag op in. Er stond een forse wind. De groep bestond uit 16 lopers en loopsters. Er waren dus wel wat mogelijkheden om je uit de wind te zetten. Dat deed ik dan ook, zeker in het begin. Met mijn marathon-conditie was ik ook wel bij de sterkere lopers van de bende en wou me daarom zeker niet moeien met het tempo-maken. Maar na een half uurtje lopen, zette ik me toch mee vooraan om mijn deel van de wind op te vangen. Nog een half uur later, na ruim een uur lopen in de straten van Waregem - Desselgem, keerden we terug en stond de wind meestal in het voordeel. Nu nestelde ik me terug achteraan. Het was lang geleden dat ik nog zo ontspannen gelopen had. Geen hartslagmeter, geen horloge, niets. Het viel me ook op dat mijn ademhaling nauwelijks verschilde van die bij een gewone wandeling. Bij momenten liep ik zelfs met mijn mond dicht en ademde gewoon door mijn neus. En toch waren mijn benen lichtjes stijf aan het worden naar het einde toe. Na ruim 2 uur waren we terug aan het stadion in Waregem. De afstand zal ongeveer 22 km geweest zijn.
05-05-2009
Planning tot eind juni
Het wordt tijd om nog eens te kijken welke wedstrijden ik de volgende weken zou kunnen lopen. Ik heb een tabelletje samengesteld met 10 wedstrijden voor de maanden mei en juni. Ik zal ze zeker niet allemaal doen, maar hoop toch van er zeker 8 - misschien 9 - te doen. Het is ook niet de bedoeling om ze allemaal 'volle bak' te lopen. Zeker niet als ik beslis om de Nacht van Vlaanderen mee te lopen. In dat geval zullen de wedstrijden in juni aan een gematigd tempo afgewerkt worden. Hoe meer ik naar het lijstje kijk, hoe meer zin ik krijg om eraan te beginnen!
Hieronder staan mijn officiële doorkomsttijden bij een aantal tussenpunten. Het is een 'versnellend' schema en oogt dus erg mooi. De meest lopers van het groepje voelden echter aan dat we te snel vertrokken waren volgens onze richttijd van 3u15'. Waarschijnlijk waren niet alle tussenpunten even accuraat opgemeten. Feit is in ieder geval dat ik naar het einde toe zeker niet verzwakt ben.
Afstand (km)
Doorkomst- tijd
Tussen- afstand (km)
Tussen- tijd
km/u
min/km
10
46'23''
10
46'23''
12,9
4'38''
21
1u37'12''
11
50'49''
13,0
4'37''
30
2u18'08''
9
40'56''
13,2
4'33''
42,195
3u12'45''
12,195
54'37''
13,4
4'29''
Misschien nog kort iets over mijn bevoorradingen voor, tijdens en na de wedstrijd: - rond 6u30 at ik een kom muesli gevolgd door een bord spaghetti met bruine suiker - in de 2 uren voor de wedstrijd dronk ik 1,5 liter water en een flesje sportdrank - voor de start at ik nog een banaan, een muesli- en een energie-reep - tijdens de wedstrijd dronk ik aan iedere bevoorrading (elke 2,5km) sportdrank en/of water - ik at twee energie-repen (vanaf km 10) en een stuk banaan (km 35) tijdens de marathon - aan de aankomst een flesje sportdrank Bij een volgende gelegenheid zal ik toch proberen om energie-gels mee te nemen voor onderweg. Die repen zijn vrij onhandig om ze - eerst open te krijgen - en ze vervolgens naar binnen te werken. Na het douchen keerden we terug naar Linkeroever an daar volgde nog: - één bolleke - één friet met mayonaise - een 6-tal pinten - één hot-dog
Maandag en dinsdag zat ik nog met vrij stijve bovenbenen. Dinsdagavond liep ik 6,5 km los (5'32''/km). Ik had dit beter al wat eerder gedaan want daarna voelden mijn benen een heel stuk beter aan.
27-04-2009
Antwerp Marathon!
Mijn nieuwe besttijd op de marathon: 3u12'45'' !
Ik had al om 7u30 in Aalter afgesproken met Joeri 'cremke' Schepers en Johan Watthy. Bij hen was er nog een plaatsje vrij voor de tocht naar 't Stad. Een klein uurtje later arriveerden we daar en hadden dus ruim de tijd om ons klaar te maken voor de start, die om 9u30 zou gegeven worden. Het regende lichtjes. Niet zo erg dat het hinderlijk werd om te lopen. De startzone was opgedeeld volgens de verwachte looptijden. Ik stelde mij op in het vak van de 3u15'. In dit vak stonden enkele bekenden: Dirk van Thuyne (bloggenoot) en Stan Catteau. Stans zoon zit bij Victor in de klas. In de IFF-marathon van vorig jaar liepen we ook lang samen, maar daar crashte ik heel wat vroeger dan hij. Na de start ontstond er een groepje van 30-40 lopers dat de balonnen van 3u15' volgde. Het was voor mij de eerste kennismaking met pacers en het viel mij heel goed mee. Samen afzien, op weg naar hetzelfde doel. In het begin hoorde ik links en rechts wel zeggen dat we iets te snel liepen voor een tijd van 3u15'. Na 10 km zouden we ongeveer een minuut voorgelegen hebben op dit schema. Om de 2,5 km was er drankbevoorrading. Met zo'n groepje was het niet altijd evident om een flesje te bemachtigen. Dit bleek niet zo erg want de drankjes werden collegiaal rondgedeeld. Onderweg werd ik een aantal keer aangemoedigd door Aquafin-collega's. Bedankt Griet, Jona, Ruben, Stan, Erik en Peggy (en hun respectievelijke partners). Halverwege kwamen we door en 1u37' en nog wat. Perfect op schema dus. Hier kreeg ik wel last van mijn onderrug. Dit baarde me korte tijd zorgen. Het ging vrij snel weer voorbij. Tuusen km 25 en 30 kreeg ik het af en toe wat moeilijk en dreigde ik de aansluiting met het groepje te verliezen. Dit groepje was trouwens al flink uitgedund. De benen begonnen een beetje verstijfd te raken. Ook begonnen mijn maag en darmen een beetje op te spelen. Ik besefte wel dat het nodig was om de aansluiting met de tempo-makers te houden. Anders zou ik nog een pak minuten aan de broek krijgen. In het rivierenhof, na km 32, zat ik terug op mijn gemak in het groepje van de blauwe balonnen. Ik kwam er terug wat door en nestelde me mee op de eerste rij. Het aftellen van de laatste kilometers was begonnen. Ik besefte nu dat het al heel erg fout zou moeten lopen om geen PR te halen. Vanaf km 38 gingen enkele lopers wat voor de pacers lopen. Ik volgde hen. Dan kwam er nog een laatste nijdig klimmetje aan km 39. Samen met een Duitse loper haalde ik nog lopers in. We haalden ons beste engels nog boven voor wat afleiding bij deze laatste loodjes. Ik kon zelfs nog een eindspurtje trekken richting aankomstlijn. Kwestie van alleen op de finish-foto te staan Daarna ben ik een beetje gebrekkig naar de Groenplaats gestrompeld om daar de sportzak op te halen en naar de douches te gaan. Na het douchen kwam ik Johan tegen. Hij haalde zijn doel van sub 3uur net niet, maar liep toch mooi onder de 3u05'. Joeri was lange tijd vermist, maar hij moest 2uur aanschuiven voor de noodzakelijke massage. Hij zat met geblokkeerde benen na zijn PR van 3u33'. Om 19u was ik terug thuis en rond 19u30' lag ik als een blok in slaap. Omgeven door een roze wolk. Opklaringen worden pas tegen het eind van de week voorspeld.
24-04-2009
Lastige dagen
De lastigste periode in de marathonvoorbereiding is voor mij niet week waarin de meeste trainingskilometers worden gemaakt. Dan is het gewoon verstand op nul en maar lopen, lopen, lopen... Veel moeilijker vind ik de aanloopweek naar de grote dag. Er mag dan niet teveel gelopen worden. Maar kan je ook te weinig lopen? Na mijn halve marathon van afgelopen zaterdag liep ik nog twee keer: - dinsdag: 11 km aan 5'07''/km - woensdag: 7,5 km aan 5'15''/km Mijn benen voelen op dit moment stijf aan van zo weinig te lopen. Ik hoop dat ze vol brandstof zitten voor komende zondag. Mijn speciefieke marathonvoorbereiding mag dan wel redelijk kort geweest zijn, maar ik denk dat ik de afstand wel in de benen heb. Ook de snelheid zit goed, zoals ik afgelopen zaterdag nog kon ondervinden. Na moet ik ze beiden nog kunnen combineren om een tijd van 3u15'-3u20' te halen. Tijden zijn op zo'n lange afstand dan weer zeer relatief. De weersomstandigheden spelen ook een bepalende rol. Maar als 'gemiddelde' loper heb je buiten de tijd niet veel meer om je aan te spiegelen. Toppers hebben nog een klassement waar ze rekening mee kunnen houden en waarmee ze hun prestatie naar waarde kunnen schatten. In ieder geval, voor mij mag het nu gaan gebeuren. Ik ben er helemeel klaar voor!
denk ik...
21-04-2009
Virtuele parcoursverkenning
Ik heb zopas het traject van de Antwerp Marathon een eerste keer in detail verkend. Op enkele fora las ik dat een aantal deelnemers hun beklag doen dat er teveel wordt uitgeweken buiten het stadscentrum en dat er van een echte 'stadsmarathon' geen sprake is. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Als je de marathon enkel loopt als eeen soort toerist (waarvoor ik ook respect heb), dan zal het waarschijnlijk wel leuker zijn om iets meer in het centrum te blijven. Ik ben nog net iets te competitief ingesteld en bijgevolg wel geïnteresseerd in een goede eindtijd. Vanuit dat oogpunt denk ik dat het mijden van de echte centrumstraten een goede zaak is: minder draaien en keren, minder kasseien en gevaarlijke stoepranden... Het rivierenhof in Deurne zal een belangrijke kaap worden. Dit wordt bereikt na een goede 32 km - ongeveer 3/4de wedstrijd dus. Als je dit park verlaat, heb je er 35 km opzitten. En dan blijft er hopelijk nog wat energie over om die laatste 7 km aan te pakken... Na twee looprustdagen ga ik nu nog wat loslopen in Waregem. Genieten in 't zonnetje.
20-04-2009
Halve marathon Lakosta
Nog nooit stond ik zo ontspannen aan de start van een loopwedstrijd. Bedoeling was immers om deze halve marathon aan een tempo van ongeveer 5 min/km te lopen. Toch vertrok ik ruim op tijd naar Kortemark. Ik kon me daar rustig inschrijven en nog een beetje aan sight-seeing doen. Voor de start kwam ik aantal bekenden tegen. Eerst mijn Aquafin-collega Jona - logisch want ik had met hem afgesproken -, wat later AVR-lopers Tom Hoornaert en Gino Tuyttens. (Later zou blijken dat zij beiden een PR haalden met 1u29', resp. 1u25'). Ook maakte ik kennis met een andere Aquafin-collega, Wouter Mees uit Poelkapelle (die op een mooie 10de plaats zou eindigen met 1u18'). Samen met Gino, Tom, Wouter en Jona liep ik een 10-tal minuutjes los. Daarna zag ik ook Guy Devreker staan. Door een blessure zag hij af van deelname en ging hij als fietsbegeleider mee met Luc Duyck. Bij de IFF-marathon van 2008 deden ze het omgekeerde. (Luc haalde nu een PR met 1u40'). Mijn eigen race dan. Ik startte op een van de laatste rijen en bleef lopen in het gezelschap van Jona. Het overgrote deel van de starters ging sneller van start, maar wij lieten ze gaan. Toch bleek dat we net iets sneller liepen dan het voorziene schema (1u46'). Na een 6-tal km hadden we ongeveer een minuut voorsprong op dit schema. Ik had niet het gevoel dat ik versnelde, maar toch stelde ik op een bepaald ogenblik vast dat Jona achterop geraakte. Hij had een slechte dag. Na 10km ben ik dan toch wat beginnen versnellen. Steeds kreeg ik meer lopers in het vizier en dat zorgde voor motivatie voor mijn inhaalrace. Uiteindelijk moet ik zo rond de 80ste plaats zijn binnengelopen in een tijd van 1u34'. Alles verliep naar wens. Eventjes last van steken in mijn rechterzij. Ik denk dat dit iets te maken had met drinken van wat te koud water. Misschien achteraf een klein beetje spijt dat ik niet de volledige afstand heb doorgelopen. Een PR op de halve marathon zat er wel in, denk ik. Maar vanuit het oogpunt van de Marathon in Antwerpen zal het wel beter geweest zijn dat ik me toch een 10-tal km heb ingehouden.
17-04-2009
Laatste lange lap
Met mijn 28km van gisterenavond kwam ik aan 101 km in 6 dagen. 't Zal nu wel bijna genoeg gaan zijn zeker? Na de vele asfalten kilometers van de laatste dagen, verkoos ik gisteren nog eens voor het gras en boomschors van Waregem. Eerst liep ik 12 grote rondes in mijn eentje. Ik ga er voor mijn berekeningen nog steeds van uit dat dit rondes zijn van 2km, maar ik heb een licht vermoeden dat ze net iets korter zijn. Na deze 12 rondes sloot ik achteraan aan bij een groep van een 15-tal lopers van 'joggingclub Waregem'. Ik dacht nog even mee uit te bollen. Na één trager rondje stopten er een aantal en vooraan versnelden dan weer anderen. Ik ging dan nog twee rondjes mee met de versnelling. Mijn loop van 28 km duurde 2u17'. Fysiek lijkt alles nu in orde. Na enkele kilometers had ik wel even een vreemd gevoel in mijn linkerkuit. Geen pijn, maar precies of die kuit gevoelloos werd en ik er ieder moment kon gaan doorzakken. Dit gevoel ging snel weer over. Vanochtend kwam dat gevoel eventjes terug. Ik ga ervan uit dat dit te maken heeft met de vele kilometers van de laatste dagen en dat dit wel zal over gaan in de volgende, rustigere uitbolweek. Vandaag ga ik dan ook niets doen. Toch niet wat lopen betreft. Morgen ga ik waarschijnlijk naar de Lakosta halve marathon. Rustig uitlopen in een tijd van ergens tussen de 1u40' en 1u50'.
15-04-2009
Nog 10 keer slapen...
En dan staat mijn derde marathon op het programma. Vandaag heb ik nog eens goed doorgelopen, voor mijn doen dan toch. Ik liep 10km tijdens de middagpauze in 41'05''. Eigenlijk was het te warm, maar ik had zin om me nog eens te testen. Ik was ook alleen van ons loopgroepje, dus moest ik naar niemand omzien. Ik vertrok redelijk snel en voelde vrij vlug dat mijn dijspieren nog herstellende waren van de twee dertigers van enkele dagen geleden. Toch wou ik doortrekken. Ik kon het redelijk goed volhouden, al had ik naar het einde toe nog weinig kracht over. Maar toch liep ik dit toertje sneller dan ooit tevoren. En dan moest ik nog twee keer stoppen om de baan over te steken. Als je een aantal tragere duurlopen afgewerkt hebt, dan knaagt toch de twijfel. Heb ik nog wel genoeg snelheid? Nu ben ik weer een beetje gerustgesteld. Mijn verdere planning voor deze week: - morgen een laatste lange duurloop van rond de 30km - vrijdag iets kort met enkele versnellingen - zaterdag misschien Lakosta halve marathon aan gematigd tempo. Vanaf vandaag ga ik ook proberen wat vroeger mijn bed in te kruipen en wat meer aandacht te geven aan mijn voeding.
14-04-2009
Paas-30-ers
Tijdens het Paasweekend heb ik ervan geprofiteerd om mijn kilometeraantal nog wat op te drijven. Tweemaal deed ik dit aan de hand van het fietsknooppunt-netwerk. Zaterdag had ik een tochtje van ongeveer 34km uitgestippeld via Izegem - Lendelede - Bavikhove. Ik ging op pad met mijn lijstje met knoopnummers op zak. Aan het derde knooppunt liep het echter al fout. Hier kon ik het bordje niet terugvinden. Twee lussen door het centrum van Izegem, maar geen aanknopingspunt te vinden. Lopen door een winkelstraat is trouwens niet mijn favoriete ding. Uiteindelijk belandde ik terug langs de vaart en besloot dan maar door te gaan tot Roeselare. Daar maakte ik dan rechtsomkeer om langs het jaagpad terug te keren richting Ooigem. Na 2u10' lopen passeerde ik terug aan onze deur. Ik had twee kleine drinkflesjes mee en dat bleek veel te weinig. Toch negeerde ik mijn dorstgevoel en liep door. De bovenbenen begonnen zwaar aan te voelen. Aan de brug in Ooigem maakte ik rechtsomkeer. Na 2u54' zat mijn tocht van 33,2 km erop. Mijn hartslagmeter registreerde na enkele km's maar een gedeelte van de slagen, dus hier kon ik niets mee aanvangen. Op Paasmaandag gingen we op bezoek bij de schoonmoeder in Wingene. Ik had mijn loopgerief mee en keerde al lopend terug, opnieuw via een route van fietsknooppunten. De bovenbenen waren nog wat stijf van mijn duurloop van twee dagen voordien. Dit ging snel over. Bij het lopen had ik een goed gevoel. Nergens last van. Deze keer had ik ook geen enkel probleem om de wegwijzers terug te vinden. De hartslagmeter besliste opnieuw om het op te geven. Ik had nu drie flesjes water rond mijn middel, maar dit bleek toch net (on)voldoende. Ik arriveerde thuis na 2u36' lopen en legde een afstand van 29,7 km af. En wat hebben we nu geleerd dit weekend: 1. Als ik mijn lange duurloop gewoon op gevoel loop (zonder naar hartslag te kijken), dan loop in aan 5'16'' /km. 2. Ik zal meer aandacht moeten geven aan voldoende drinken. 3. Als je loopgerief meeneemt naar je schoonmoeder, dan geraak je daar sneller weg
09-04-2009
Volgende halve marathon
Gisteren had ik er geen zin in. De ganse dag bezig geweest met wat opruimwerk achter ons huis. In druilerig weer over en weer naar het containerpark. Rond 18u had ik dan ook veel meer zin om in bad te kruipen en niets meer te doen. Maar als ik over een kleine 3 weken een marathon wil lopen, moet ik wel nog wat kilometers in de benen krijgen. Rond 18u15 trok ik dan toch op pad. Langs het kanaal Roeselare - Leie richting Roeselare. Ik liep tot waar dit kanaal stopt, aan de rand van het stadscentrum van Roeselare. Dit bleek een tocht van 10,9 km te zijn. Heen en terug dus meer dan een halve marathon. Ik liep deze in 1u54'. De hartslag bleef in het begin steeds op 142. In het tweede deel werd de variatie groter: 138 - 148. En ook al regende het praktisch de hele dag, toch liep ik de volledige twee uur in een stralend zonnetje. Het badje deed extra deugd nu.
06-04-2009
Limburgse halve marathon
Terwijl een aantal bloggers - samen met nog enkele andere mensen - hun marathon van Rotterdam afwerkten, liep ik in mijn geboortestreek een toertje van 21 km. Ik had twee dagen niet gelopen, vooral om de verschilende blaren voldoende te laten genezen. De blaren onderaan mijn voeten waren zo goed als weg, maar deze op mijn hiel baarde mij nog wat zorgen. Deze had ik dan ook 'bepleisterd'. Onderweg ondervond ik weinig last. Ik voelde wel dat de strandloop ingewerkt had om mijn kuitspieren. Naar het einde toe begon ik de blaar op mijn hiel terug meer te voelen. Niet verwonderlijk, want achteraf bleek dat de gelpleister ergens onderaan mijn voet was terechtgekomen. Ik liep 1u37'.
02-04-2009
Blote voeten loop
Ik had deze namiddag een halve dag verlog genomen om naar de afsluitende tijdrit van 'de Driedaagse van De Panne-Koksijde' te gaan kijken. Mijn loopgerief was ook mee om achteraf een strandloopje te doen. Ik kan enorm genieten van het lopen langs het strand, maar doe dat veel te weinig. Ik mag dan wel in West-Vlaanderen wonen, maar het is toch nog altijd drie kwartiertjes rijden vooraleer ik aan de zee ben. Vandaar dat ik er vandaag zeker van wou profiteren... Tijdens mijn 30-km loop van afgelopen zondag had ik een serieuze blaar opgelopen aan mijn linkerhiel, t.h.v. mijn achillespees. Deze speelde mij nu nog altijd parten. Ik had er een pleister opgedaan, maar eenmaal begonnen aan mijn strandloop in Koksijde begon het onmiddellijk te schuren en zeer te doen. Ik kon gerust keihard vloeken. Er was toch niemand in de buurt. Na enkele keren stoppen en opnieuw proberen, besliste ik van mijn schoenen uit te zwieren. Eerst dacht ik van ze rond mijn nek te hangen, dan hield ik ze toch maar in mijn handen. Maar echt handig was dat niet. En omdat het lopen op blote voeten beter meeviel dan ik eerst gedacht had, besloot ik om terug te lopen naar de auto, mijn schoenen daar te laten en terug te keren voor een 'deftige bloten voeten loop'. Ik vertrok dus vanuit Koksijde en liep in oostelijke richting. De zee stond net op haar hoogste punt en daardoor was er slechts een beperkte zone 'hard' zand beschikbaar. Soms moest ik dan ook even door het water lopen. Maar dat was een aangenaam gevoel. Ik passeerde Oostduinkerke en zag in de verte het staketsel van Nieuwpoort verschijnen. Dat werd mijn doel. Lopen tot aan het staketsel en dan terugkeren. Alvoerens dit keerpunt te bereiken, moest ik nog drie golfbrekers passeren. Dit deed ik met de souplesse van een houten paard. Ik tikte het staketsel aan als een klein kind, stak even mijn handen in de lucht alsof ik al een overwinning had behaald en keerde om. Nu kreeg ik de avondzon in mijn gezicht en dat deed deugd. Het was ondertussen ook al 19u gepasseerd. Ik voelde in mijn kuiten en hielen dat dit toch een andere manier van lopen was. Af en toe liep ik met opzet door het water om mijn voeten wat verkoeling te geven. Na ongeveer 1u20' lopen was ik terug aan het vertrekpunt. Achteraf bleek dat er ik een tocht van 13 km had opzitten. Wat achteraf ook bleek - en wat me meer zorgen baarde - was dat ik nu een 5-tal blaren onder mijn voeten had. Vooral aan de onderzijde van mijn tenen. Deze zorgen waren echter voor later. Nu was er vooral euforie omdat ik vond dat ik toch een niet-alledaagse inspanning tot een goed einde had gebracht.
29-03-2009
Bijna dramatische crash
Voor vandaag was er een lange duurloop gepland van een kilometer of 30. Chris ging me vergezellen met de skeelers. We reden met de wagen naar Ooigem om van daaruit langs de Leie te vertrekken in de richting van Kortrijk. Aan de sluis in Ooigem begint dit traject met een redelijke afdaling. Ik zeg tegen Chris dat ik al vertrek. Zij zal me door de afdaling wel inhalen. Als ik bijna beneden ben, kijk ik om en zie ik haar in volle vaart afkomen: 'Ik kan niet stoppen!!!' Onderaan is een bocht van 90 graden. Als je rechtdoor gaat, kom je in de vangrails terecht. En als deze je niet stoppen, dan lig je een aantal meters dieper - in het water. Ik roep met de vraag of ik haar moet tegenhouden. Veel zegt ze niet, maar ik zie wel angst op haar gezicht. Ik beslis dan toch maar om haar te onderscheppen. Twee seconden later liggen we allebei op de grond. Ik zie sterretjes. Omdat er toch wel wat wandelaars en fietsers aan het rondtoeren waren, krasselden we zo snel mogelijk weer recht. Mijn linkerhand en rechterknie waren geschaafd. Chris had niets. Dan toch maar begonnen aan datgene waarvoor we hier eigenlijk waren. Het weer was prachtig, de asfaltwegen lagen er ideaal bij. Na ruim 9 km kwamen we in Kortrijk aan een zone waar met skeelers moeilijk door te komen was. We zijn daar dan maar omgekeerd. Na 1u40' waren we terug bij de wagen. Chris is dan met de wagen naar huis gereden, ik ging lopend verder. Na 2u15' kwam ik aan ons huis voorbij. Even was er de twijfel om ook naar mijn zetel/bad af te draaien. Dan toch maar beslist om verder te doen. Ik zou toch minstens 2u30' moeten lopen. Uiteindelijk liep ik nog door tot aan de brug in Emelgem en maakt hier mijn laatste keerpunt. Ik was terug thuis na 2u42'. Uiteindelijk bleek ik een tocht van exact 30 km gedaan te hebben. Achteraf met een goed gevoel in de zetel, bad en terug zetel geploft. Beseffend dat ik net zo goed in de lappenmand kon terechtgekomen zijn...
27-03-2009
Vrijdagse versnellingen
Het moet eeuwen geleden zijn dat ik nog eens versnellingen trainde. Ik was het al langer van plan, maar het kwam er maar niet van. Op deze vrijdagavond er toch eens werk van gemaakt. Bedoeling was om 6 keer 800m te lopen in ongeveer 3'10''. Ik deed dit op de Finse piste van Waregem. Op deze piste staan markeringen 400, 800 en 1200. Tussen de bordjes 400 en 1200 ligt de piste er vrij goed bij. Dit werd dan mijn versnellingszone. De 550m die overblijft, gebruikte ik om mijn hartslag min of meer onder controle te krijgen. Hieronder mijn tijden voor de verschillende versnellingen:
Versnelling
Gelopen tijd
km/u
min/km
1
03'09''
15,2
3'56''
2
03'04''
15,7
3'50''
3
03'04''
15,7
3'50''
4
03'00''
16,0
3'45''
5
02'57''
16,3
3'41''
6
03'03''
15,7
3'49''
Ze zijn ietsje sneller dan voorzien. Maar ik moet ook toegeven dat ik wel wat windvoordeel had. De hartslag liep steeds naar zo'n 175, met een piekwaarde van 180. Achteraf voelde ik wel dat ik diep gegaan was. Zo'n intervallen is toch iets anders dan gewone tempo-lopen. Ik besef nu weer eens dat ik dit wel meer zal moeten doen, wil ik echt vooruitgang boeken.
26-03-2009
Traagste kilometers van 2009
Eindelijk is het me eens gelukt om me een gezapig tempo op te leggen. Samen met Jona liep ik in Waregem. We liepen de kleine ronde van 1,35km en deden in het begin exact 7'30'' per ronde (10,8 km/u). Mijn hartslag bleef steeds in de zone 138-142. Na 4 ronden zakte het tempo lichtjes. Na de 6de ronde (8,1 km) hield Jona het voor bekeken. Ik zei dat ik het uur ging volmaken. Hoe dichter ik bij dit uur kwam, hoe meer ik eraan dacht om toch nog wat extra kilometers te doen. Ik moest ervan profiteren nu ik toch eens goed in dit trage tempo zat. Mijn hartslagmeter leek stilgevallen op 140. Uiteindelijk deed ik 12 ronden - 16,2km. Mijn gemiddelde snelheid bedroeg 10,5km/u - 5'42''/km. Ik heb me er wel op betrapt dat ik trage loop een beetje verwar met nonchalante loop. Zo liep ik meer dan normaal in een plas, op oneffenheden, op gladde plekken... Zou niet mogen. Ook moest ik op het einde een keer stoppen om mijn veters terug dicht te knopen. Overkomt me normaal nooit.
25-03-2009
20 km van Waregem
Een tempo van 5'10''/km had ik in gedachten voor gisterenavond. Aantal kilometers? Een stuk of 16 misschien... Ik ging hiervoor naar de Finse piste van Waregem. Net als vorige week, kwam ik bij mijn vertrek terecht in een loopgroepje dat geleid werd door Eddy Anckaert. Hij werkt zijn laatste trainingen af ter voorbereiding van de marathon van Rotterdam. We liepen in een groepje van een man of 6. De eerste ronde van 2 km werd afgelegd in iets meer dan 10 minuten. Mijn hartslag zat op 143. De volgende rondes bleef het tempo nagenoeg gelijk. In de 4de ronde ging het tempo omhoog. Er vielen wat mensen weg, anderen kwamen erbij. We hadden 12 km afgelegd in ongeveer 57 minuten. Eddy stopte na 14 km en dan bleef ik nog over met één gezel. Het tempo bleef redelijk hoog. Na 16 km bleef ik alleen over. Ik besloot dan om de 20 km te vervolledigen. Ik deed er net geen 1u35' over. Mijn gemiddelde snelheid bedroeg dus 12,6 km/u. Gezien het oplopende tempo moeten er zeker gedeeltes geweest zijn waar ruim boven de 13 km/u werd gelopen. De hartslag bleef toch beperkt tot hoge 150-ers.
24-03-2009
Antwerp Marathon
Nog 32 dagen en dan ga ik van start in de marathon van Antwerpen. De afgelopen twee jaar nam ik er deel aan de 10 mijl. In 2007 nog als loopgroentje met als enige doel de aankomst op een deftige manier te bereiken. In 2008 was de doelstelling al een stuk hoger. Ik was tevreden met mijn loopprestatie en vond het ook een heel gezellige ambiance. Maar de overrompelende massa zorgde toch ook wel voor wat frustraties tijdens het lopen, meer bepaald bij de eerste kilometers. Voor dit jaar speelde ik al langer met de gedachte om aan de marathon deel te nemen. Met de nadruk op deelnemen. Geen tijd als doel. Daarvoor had ik te weinig loopkilometers in de benen. Hiervoor hadden onze verbouwingswerken gezorgd. Maar ik zag het wel zitten om hem uit te lopen, aan een 'gematigd' tempo. De laatste weken ben ik er toch in geslaagd om mijn kilometers op te drijven naar 60-70 in de week. De conditie is er dan ook terug behoorlijk op vooruit gegaan. De wedstrijden die ik dit jaar liep, bevestigen dit stijgend vormpeil. En dan komen de vragen, zoals zo vaak. Kan ik toch niet beter mijn lat wat hoger leggen voor Antwerpen? Zou ik toch niet proberen mijn 3u23' van Torhout 2008 te verbeteren? Zowel mijn tijd van Oostende-Brugge als die van de halve marathon in Sluis geven een 'voorspelde marathon-tijd' van 3u06'20''. Om hier voor te gaan, lijkt me wel een beetje over-ambitieus, maar een tijd van rond de 3u15' moet volgens mij wel te halen zijn. De aanwezigheid van 'pacers' in Antwerpen zal me hier zeker bij kunnen helpen. Je hoeft je dan geen zorgen maken over tussentijden, je kan je 100% concentreren op het lopen zelf en het tijdig eten en drinken. Ook het feit dat je in een groep loopt met allemaal hetzelfde doel, lijkt me een enorm voordeel. Geen meter kopwerk moeten doen, af en toe een praatje kunnen maken om mekaar op te peppen of gewoon ter verstrooiing... Allemaal factoren die zeker een positieve invloed moeten hebben. Maar nu resten er me dus nog een kleine 5 weken om hier naartoe te werken. Ik zoek nu nog een schema om deze periode zo optimaal mogelijk in te vullen. Waarschijnlijk zal ik me behelpen met de laatste 5 weken uit een 12-weken schema dat ik op internet terugvond. Andere suggesties zijn natuurlijk steeds welkom.
