Ik ben Gert Luyckx
Ik ben een man en woon in Ingelmunster (België) en mijn beroep is projectleider bij Aquafin.
Ik ben geboren op 07/09/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen, fietsen (op 't gemak), TV kijken.
of hoe een Limburger woont in West-Vlaanderen, werkt in Antwerpen en loopt waar het hem uitkomt...
06-09-2010
Dwars door Izegem
Nadat ik de laatste weken al dwars door Mariakerke en dwars door Grijsloke liep, was het nu de beurt aan Izegem om gedwarst te worden. Het bijzondere aan deze wedstrijd is dat er eerst 22,5 km in groep gelopen wordt aan een tempo van 12 km/u en dat er dan nog 7,5 km gekoerst mag worden door de liefhebbers. Vorig jaar deed ik hier ook mee. Toen had ik nog een beetje mijn twijfels of ik na die aanloop van 22 km nog wel wat over zou hebben. 12 km/u is voor mij toch al een behoorlijk tempo voor een duurloop. Het viel toen echter goed mee en dit jaar had ik dus iets meer vertrouwen in een goede afloop. Er kwamen een 85-tal lopers opdagen aan de start. De meeste zijn in voorbereiding voor een marathon de komende weken/ maanden. Bekende gezichten die ook aan de start verschenen: Gino Puystjens, Dirk Luypaert, Peter De Decker, Carlos Deprez, Patricia Delvael...
Peter en ik net voor de start.
Ik had niet losgelopen voor het vertrek. Hierdoor voelden de eerste kilometers toch behoorlijk zwaar aan. De warmte zal hier ook wel een rol gespeeld hebben. Het was pas na een half uurtje lopen dat ik in mijn ritme zat. Het eerste uur werd er vlot gebabbeld in de groep maar daarna werd het steeds stiller. Het was rond kilometer 20 dat de groep terug tot leven kwam. Links en rechts begonnen er mensen naar voor te komen om toch maar een goede positie te hebben bij de aanvang van de laatste 7,5km. Toen het zo ver was, werd er serieus gedemareerd door een aantal mensen. Ik liet me niet zot maken en versnelde stelselmatig. Ik liep op een 20-tal meter van een groepje met Patricia Delvael maar kreeg het gat niet dicht zonder te forceren. Carlos Deprez kwam me voorbij en hij maande me aan om te volgen, maar ook zijn tempo lag te hoog. Na een 2-tal km kon ik Valerie Steen voorbijlopen. Nog een paar kilometer verder, voorbij het keerpunt langs de spoorweg, kwam ik bij Patricia Delvael. Ik nam over - een beetje overmoedig - en kon zo ongeveer anderhalve kilometer bij haar blijven. We staken nog een paar concurrenten voorbij. In het laatste gedeelte moest ik haar lossen en kwamen er ook een paar andere lopers me terug voorbij, zo ook Valerie Steen. Alhoewel ik wist dat de aankomst niet meer ver was, zag ik het niet meer zitten om proberen aan te klampen. Uiteindelijk kwam ik als 18de over de meet en bleek ik in de laatste 7,5km toch nog een gemiddelde van 14,5 km/u gehaald te hebben.
02-09-2010
Dwars door Grijsloke
Het was al de 4de keer op rij dat ik aan 'Dwars door Grijsloke' meeliep. Dus ook het 4de jaar dat ik met lopen bezig ben. Al vanaf de eerste keer dat ik hier deelnam, vond ik dit een mooi parcours en sindsdien wordt deze wedstrijd jaarlijks in mijn loopagenda ingeschreven.
Dit jaar startten er 256 lopers aan de wedstrijd over 10 mijl. Bij mijn drie vorige deelnames was het telkens warm, om niet te zeggen heet. Dit jaar was het anders. Een uurtje voor de start viel er nog een korte maar hevige regenbui. Tijdens de wedstrijd zou het droog blijven. Ik had me op de 7de rij gepositioneerd bij de start. Hier hoef je je eigenlijk niet zo druk te maken over je startpositie. Na de start volgt er een lange rechte lijn die naar het einde toe redelijk omhoog loopt. Hier volgt al een eerste schifting. In het begin liep ik in de buurt van Geert Migneau en Carline Deseyn. Een week voordien liepen zij beiden ook samen in Middelkerke en toen moest ik hen lossen. Ik wist dus dat ik goed zat als ik bij dit groepje zou kunnen blijven.
Gedurende de eerste ronde lukte het me ook om bij dit groepje van een 6-tal lopers te blijven. Op de beklimming naar de passage aan de finish moest ik hen echter laten gaan. Ik wou niet forceren om aan te klampen maar ging mijn eigen weg. Vanaf nu werd het een solo-tocht.
Ik zag de kloof met de lopers voor mij langzaam aan groeien en vreesde dat ik te snel gestart was. Op de koop toe werd ik ook door een paar andere lopers voorbijgelopen.
Naar het einde van de tweede ronde bleven de verschillen ongeveer gelijk. Op de zware beklimmingen leek het of ik terug dichterbij kwam, maar dat kon ook een vertekend beeld zijn, doordat de snelheid hier een stuk lager lag. Toch vond ik in de laatste ronde genoeg energie en adrenaline om door te bijten en de kloof op het groepje voor mij te dichten. In de voorlaatste helling liep ik Marijke Guillemin voorbij en ook een 4-tal, waaronder Geert Migneau, moest eraan geloven. Erop en erover. Ik wist dat ik voorsprong moest nemen voor de laatste afdaling want ik had bij de voorgaande rondes ondervonden dat zij sneller daalden dan ik. De laatste afdaling liep ik zonder omkijken naar beneden en hoorde niemand meer dichterbij komen. In de laatste beklimming naar de aankomst kon ik nog één concurrent remonteren. De klok stond op 1u09' als ik de finishlijn passeerde. Mijn plaats was de 42ste. Omdat de kinderen waren meegekomen, ging ik redelijk snel na de wedstrijd naar huis. Daar las ik op de website dat er een geldprijs was voor de eerste 40 in de uitslag. Ik dacht al bij mezelf dat ik er dichtbij begon te komen. Verder onderzoek wees echter uit dat het ging om de eerste 40 heren. Nu waren er 4 dames voor mij en was ik dus 38ste bij de heren. De 10 gemiste euro's is nu niet het einde van de wereld, maar ik zou het wel eens plezant gevonden hebben om een envelopke te mogen afhalen na de wedstrijd Ik heb af en toe het gevoel dat ik mijn plafond bereikt heb, dat ik met mijn loopcapaciteiten aan mijn maximum zit. Als ik nu zie dat ik dit jaar toch 3,5 minuut sneller loop dan een jaar geleden (ook al waren de weersomstandigheden gunstiger), dan denk ik dat er toch nog groeimarge is.
Gisteren liep Stefaan Engels zijn 200ste marathon op rij. De jubileumeditie vond plaats aan de Gentse watersportbaan. Er werd daar heel wat loopvolk verwacht en ik had ook gepland om een aantal ronden mee te lopen. Op het werk hadden ze mijn collega Erik, die vaak 's middags een toer van 10km meeloopt, zo zot gekregen om de volledige marathon te proberen meelopen. Zijn verste loopafstand totnogtoe was een halve marathon. Vier jaar geleden. We waren net op tijd ter plaatse om mee te vertrekken met het 30-tal lopers dat aan de Topsporthal klaar stond. Zelf wist ik nog niet hoeveel ik zou gaan meelopen. 20km? 25km? Afwisselend een rondje lopen en een rondje rusten? De temperatuur om te lopen was aangenaam. De wind was ook aangenaam. Toch in het gedeelte waar hij meezat. Op sommige stukken zat hij echter behoorlijk tegen. De eerste 4 rondjes verliepen zonder problemen. Na elk rondje stopten Erik en ik aan de wagen voor bevoorrading. Stefaan stopt op andere dagen ook kort aan zijn mobil home voor zijn bevoorrading, maar deze keer niet. Nu werd de drank hem aangereikt en kon hij blijven doorlopen. Hierdoor kwamen wij iedere ronde een paar honderd meter achterop te liggen en moesten we tijdelijk versnellen om de groep terug bij te halen. Mijn bovenbenen begonnen lichtjes te verstijven, maar er was al een zekere stijfheid van bij de start. De 10 mijl-wedstrijd van Middelkerke was nog niet volledig verteerd. Naarmate het ronde-aantal steeg, sloten er meer lopers aan bij de groep. Dat was een extra stimulans om te blijven doorgaan. Ik zag dat Erik het zwaar begon te krijgen. Ik wees hem erop dat het belangrijk was om de groep te blijven volgen. Alleen lopen zou het een stuk zwaarder maken. Niet enkel mentaal maar vooral ook de stukken met tegenwind. Na 6 ronden zat er 30 km op de teller. Het feit dat het voorlaatste rondje dan begint, brengt het einde psychologisch een stuk dichterbij. Wat minder focussen op de 12km die nog moeten worden afgelegd. Bij de laatste passage speelden we Erik kwijt. De groep van ondertussen meer dan 100 lopers bleef doorgaan aan een tempo van 10km/u. Uiteindelijk liepen we binnen na 4u16'. Van Erik was er geen spoor meer. Aangezien het de eerste keer was dat hij hier meeliep, kende hij ook het extra lusje niet dat er in de laatste ronde wordt gemaakt om aan 42km te geraken. Om toch zijn marathon-afstand te vervolledigen, was hij aan de aankomstlijn voorbijgelopen en had dan nog 2km toegevoegd aan zijn 8 rondjes van 5km. Op zijn eigen tempo. Hij kwam dan zo'n 10 minuten later toe, serieus vermoeid, maar hij had het toch maar gedaan. Onderweg besefte ik dat het voor mezelf nog maar 9 dagen geleden was dat ik hier ook een volledige marathon meeliep. Zot eigenlijk. De 3de binnen 40 dagen (15/07 - 15/08 - 24/08). Blijft natuurlijk klein bier vergeleken met 200 dagen na mekaar... Nu loop ik minstens een maand geen marathon.
23-08-2010
Sirene-jogging
De sirene-jogging stond al een hele tijd vaag in mijn agenda. Een aantal blog/facebook-vrienden zou aan deze jogging deelnemen als een soort van trainingsloop. Blog-collega van het eerste uur Guy Devreker ging ook meelopen. Hij wil op 1 oktober de halve marathon in Kuurne onder de 1u30' lopen en laste deze wedstrijd in Middelkerke in als tussentijdse test. Gevolg laat zich raden. Zaterdag besliste ik om ook te gaan. Eerst nog wel een gecombineerd geboorte- en trouwfeestje op zaterdagavond, maar er is nog atijd niet bewezen dat dergelijke festiviteiten mijn prestaties nadelig beïnvloeden Ik zou de 10 mijl wedstrijd meelopen en de start hiervoor was voorzien om 13u15. Ik zorgde dat ik rond 11u45 ter plaatse was en had dan ook ruim de tijd om me in te schrijven. Van een overrompeling kon je moeilijk spreken. Guy zei met dat er een goeie 40 voorinschrijvingen waren voor de 10 mijl. De 'hoofdwedstrijd' was dan ook de 10km, die deel uitmaakte van het 'Loopcriterium van de Kust'. Uiteindelijk zouden er 120 mannen van start gaan aan de 10 mijl-wedstrijd. Mijn tactiek was dezelfde als meestal. We zien wel. Ik dacht eigenlijk van samen met Guy te blijven lopen. Hij had een tijd van 1u10' tot doel gesteld. Voor de start was er nog veel onduidelijkheid over het parcours. Na wat rondvragen, was er toch iemand die wist te vertellen dat er drie ronden moesten afgelegd worden. Maar hoe en waarnaartoe? Dat zou de toekomst wel uitwijzen. Na de start volgde er een klimmetje richting dijk. Achteraf bleek dat dit klimmetje enkel bij de start moest genoemen worden. Al een geluk. Op de dijk draaiden we linksaf. Tegen de wind in. Hier probeerde ik een mooi groepje te vinden om wat beschutting te zoeken voor de tegenwind. Guy volgde in mijn spoor. Ik had geen enkel idee van de snelheid waarmee we liepen. Aan de nadar-hekken kon ik afleiden dat het parcours vrij simpel was: de dijk op en af. En dit drie keer. Vlak voor het eerste keerpunt werd ik een beetje overmoedig en ging ook een beetje beuken tegen de wind in. Gevolg was dat ik onmiddellijk na het keerpunt even op mijn adem trapte en de beste twee lopers uit onze groep moest laten gaan. De afstand met deze twee zou lange tijd stabiel blijven, maar alleen kreeg ik het niet meer toegelopen. In de tweede ronde kon ik, in het gedeelte met tegenwind, terugkomen bij enkele sneller gestarte lopers. Als ik hen bijhaalde, nestelden zij zich mooi in mijn zog. Vond ik niet zo erg, want ik dacht dat ze me later misschien nog wel een wederdienst konden bieden. En dat bleek ook wel. Mijn versnelling in de eerste ronde had er ook voor gezorgd dat ik Guy verloren was. Als we mekaar kruisten, riep hij steeds toe in welke positie ik liep. Was wel een extra stimulans, want ik hoorde op een bepaald moment '24' en er waren er nog een paar die binnen bereik liepen. Ondertussen was het ook licht beginnen regenen en begon het parcours hier en daar glibberig te worden. Niet spekglad, maar je moest toch alert blijven, zeker bij de keerpunten. Aan de laatste rechte lijn begonnen we met een groepje van drie. Voor ons was er een enorm gat, achter ons ook. Ik nestelde me achter mijn twee companen. Eén van de twee, Patrick Verhaeghe, slaakte plots een vloek en moest tempo minderen. Hij had een ronde voordien al moeten stoppen om even te stretchen, ik nam aan dat hij met krampen zat. Tijd om dan een klein tandje bij te steken, maar mijn laatste metgezel, Claude Gérard, had geen enkele moeite om dit ook te doen en hij bleef gewoon naast me lopen. Op 500 m voor de finish versnelde hij fors en ik moest er direct af. Hij had direct een kloofje van 15m. Dit werd echter niet meer groter en hij begon steeds vaker om te kijken. Ik bleef mijn tempo lopen en kwam op zo'n 50m voor de finish terug bij hem. Ik dacht even dat hij er nu aan was voor de moeite, maar hij had nog een laatste cartouchke en liep me er opnieuw af. Ik liep als 20ste over de meet in 1u07'53 (14,2 km/u). Guy haalde zijn vooropgestelde 1u10' niet en was een beetje (?) teleurgesteld. De prijsuitreiking begon maar rond 17u. Er was dus nog ruim de tijd om de 5 en 10km-lopers aan het werk te zien en om wat na te praten met enkele blondjes. Grimbergen.
21-08-2010
Strandloop Oostende
De 11de wedstrijd van het Oostends Loopcriterium beloofde een zware te worden. Niet alleen door het zware parcours, met een aantal passages door het mulle zand, maar ook door het feit dat ik al de hele dag met tandpijn zat rond te lopen. Ik was ruim anderhalf uur voor de start ter plaatse en veel beweging viel er nog niet te bespeuren. Wel zag ik op het strand al een aantal poortjes die me deden denken aan een ski-piste. Het werd me al snel duidelijk dat dit bedoeld was om het loopparcours af te bakenen. Ook was het duidelijk dat het gedeelte op het strand zwaar zou worden. Ferme stroken door het losse zand. Toen ik me nog even neerzette op een bank, in een deugddoend zonnetje, vroeg ik me af wat ik hier eigenlijk kwam doen. Vermoeid, een ambetant gevoel door de tandpijn... Zou ik niet beter naar huis rijden? Of op de bank blijven zitten en kijken hoe de andere lopers het beste van zichzelf geven? Wat later ging ik me dan toch maar inschrijven en zag dan snel een paar bekende gezichten. Ik liep wat los, eerst samen met Jurgen Wyllie en Wim Tyvaert, wat later met een hele zwerm olifanten. Het gevoel werd al wat beter.
Om 19u30 werd er gestart. Met 285 deelnemers waren we. De dames en de heren 5 moesten twee rondes van 3km afleggen, de rest van de heren (179 in totaal) moest een ronde meer doen.
Het was één van de betere startzones van het criterium. Een vrij brede startzone gevolgd door een lange rechte lijn over de dijk. Hier was ruimte genoeg om je plaatsje te zoeken in het veld. Maar een paar honderd meter begon het echte werk. Rechtsaf het strand op. Door het mulle zand tot aan de waterlijn. Het oranje truitje van Davy Stieperaere lag hier al een groot stuk voor op de rest van de meute.
Ter hoogte van de surfclub moesten we terug een lusje maken richting dijk. De volgende loodzware passage door los zand. Met mijn BMI van ongeveer 22,7 behoor ik bij de zwaardere categorie en zak ik ook relatief veel weg in deze stroken. Ik had dan ook de indruk dat de lopers in mijn buurt hier beter doorkwamen dan ikzelf.
Na deze zone liepen we terug naar de waterlijn om deze dan te volgen tot aan het casino. Hier wachtte een derde 'los zand zone' om terug op de dijk te komen. Dan volgde een lange rechte lijn - met wind op kop - tot aan de finish. En dit dus drie keer. Ondanks mijn minder gevoel vooraf, voelde ik me tijdens de wedstrijd zelf wel goed. Ik kon redelijk mijn tempo houden en naar het einde toe nog wat plaatsjes goedmaken. In de laatste rechte lijn kon ik versnellen en liep ik de rest van het groepje dat zich in de loop van de wedstrijd gevormd had, los.
Zo'n 50 meter voor de finish keek ik nog eens achterom en zag geen direct gevaar. Ik dacht dan rustig verder binnen te bollen. Plots hoorde ik aan de reacties van de toeschouwers dat er toch nog lopers terugkwamen (Nicolas Coucke, Thierry Wallyn). Net op tijd kon ik terug wat versnellen om ze achter mij te houden. Ik eindigde in een tijd van 40'44'' op een 54ste stek. Mijn gemiddelde bedroeg 13,3 km/u. Na de wedstrijd ben ik vrij snel naar huis gegaan. Ik was leeg en kreeg het koud door daar in de wind te staan.
17-08-2010
Dwars door Mariakerke
Vrijdagavond stond mijn 4de wedstrijd van het Oostends Loopcriterium op het programma. 'Dwars door Mariakerke', een wedstrijd over een kleine 10km. Dit keer geen rondje van een kilometer of drie, dat dan 3 keer moet worden afgelegd, maar wel één grote omloop. Nu ja, omloop is een groot woord. Het was eerder 5 km heen naar Raversijde en 5 km terug. De start, met 347 lopers, werd gegeven vlak voor een scherpe bocht naar links. Ik verwachtte veel gedrum, maar dat viel al bij al nog mee. Toch verspilde ik in de eerste honderden meters opnieuw energie om me wat meer naar voor te werken. Niet zo ver voor mij kon ik lange tijd lopers herkennen die normaal een goed stuk voor mij eindigen: Dirk Luypaert met zijn zwarte kousen en schoenen, Koen Jonckheere met fel geel shirt... Het feit dat het verschil vrij beperkt bleef, gaf me de indruk dat ik goed bezig was. Ik kon ook nog af en toe wat kopwerk doen in het groepje waarin ik verzeild was geraakt. Na het keerpunt kreeg ik dan een mindere periode. Ik werd door een 5-tal lopers voorbijgelopen en kwam dan in een soort van niemandsland te zitten. De lopers voor mij liepen verder van me weg en achter mij kwam er niemand terug. Nu was het doorbijten op de lange, rechte steenweg terug naar Mariakerke. Blijven uitkijken naar die verlossende bocht naar links. En dat duurde lang! Uiteindelijk bereikte ik de finish in 39'26'', op een 62ste plaats. In de tusenstand van het criterium ben ik door de laatste twee wedstrijden van de 39ste, via de 35ste, nu op de 30ste plaats terechtgekomen. Als ik de resterende 5 wedstrijden nog meeloop - hetgeen ik moet doen om aan het benodigde totaal van 9 te komen - kan ik nog dicht bij de top 20 komen.
04-08-2010
Middagloopje Aartselaar
Al de derde dag op rij was ik van plan om tijdens de middagpauze een rondje van 10km te gaan lopen op het werk. En de derde dag op rij vond ik geen kandidaat om mee te gaan. Gisteren en eergisteren kon ik het niet opbrengen om alleen te gaan, maar vandaag was ik vastberaden en ging ik sowieso. Alleen of niet alleen. Toen ik mijn gerief uit de auto haalde, daagde er toch een gezel op. Samen met collega Paul liep ik de 10km in 52'16''. Een aangenaam tempo met toch wel zware benen vanwege twee spinning-avonden op rij.
Ik wil hier ook nog een mailtje weergeven van loopcollega Eddy Anckaert van de 'Loopclub Grijsloke'. Hij organiseert dinsdag a.s. een trainingsloop op het parcours van 'Dwars door Grijsloke' en trommelt zoveel mogelijk lopers op om te komen meedoen. Waarschijnlijk ga ik zelf ook gaan.
"Beste Loopvrienden,
Naar aanleiding van Dwars door Grijsloke van 28 augustus is er een tweede
"Protrainrun" duurloop voorzien op het parcours in Grijsloke.
Op dinsdag 10 augustus starten we stipt om 18u30' aan de kerk.
Zoals de vorige keer is het de bedoeling om samen te trainen (in groep)
We lopen de eerste ronde het parcours van de 7 km, (de lopers van de 7 km haken dan af en kunnen de dorst lessen in onze kantine).
Dan de tweede ronde van 7 km en besluiten met de kleine ronde zoals de wedstrijd van de 10 mijl.
Het is zeker een babbeltempo, dus laat je niet afschrikken van : het zal weer rap gaan. Het is wel interessant om water mee te brengen, want tussen iedere ronde stoppen we een paar secondenom te drinken.Mensen die de tien mijl nog nooit hebben gelopen is dat de ideale gelegenheid om het eens te proberen. De pers zal ook aanwezig zijn om propaganda te maken van de dag zelf van DDG.
Hopelijk zijn jullie terug talrijk aanwezig zoals vorige keer. (42 atleten)
Nog een klein detail : Ik moet nog wel met het bestuur regelen voor de bar en de douche.
Breng alvast het nodige wasgerief mee.
Doe me een plezier en nodig zoveel mogelijk mensen uit, en zelfs van andere clubs, we zijn
toch vrienden onder alle lopers hé.......
Zeg het door aan de andere clubs, iedereen is van harte welkom.
Laat je iets weten?"
01-08-2010
Trio van strandlopen
Op woensdag trok ik er samen met Clara en Victor op uit voor een namiddagje zee. De Panne werd als dagbestemming uitgekozen. We waren rond 14u ter plaatse en op de dijk zagen we onmiddellijk een inschrijfstand staan voor de 'beach run' die er diezelfde avond werd ingericht. Bij wijze van toeval had ik mijn loopgerief voor het vertrek nog snel in de auto gezwierd. Of was dit geen toeval? Na een namiddagje strand, stond ik om 19u30 aan de start voor de wedstrijd over 8km, samen met nog 474 andere lopers. Ik stond ongeveer op de 10de rij opgesteld. Na het startschot werd er in mijn buurt redelijk getrokken en geduwd. Niet mijn ding, want ik laat me veel te gemakkelijk aan de kant zetten. En wat willen ze ermee bereiken? Na de eerste bocht worden diezelfde duwers terug langs links en rechts voorbijgelopen. De eerste kilometer werd in oostelijke richting gelopen, dus met de wind in de rug. Het deelnemersveld werd hier gelijkmatig uit mekaar getrokken. Na het keerpunt veranderde dit. Met de wind op kop zag je al snel een aantal groepjes ontstaan. Je kon ook merken dat veel deelnemers probeerden om in dit gedeelte - toch een viertal km - niet teveel krachten te verspelen en een plaatsje uit de wind te zoeken. Dit was ook mijn plan, maar toch kon ik het niet laten om een aantal kleinere groepjes voorbij te steken. Zo kwam ik bij een wat omvangrijkere groep terecht waarvan o.a. Lut Lesage deel uitmaakte. Ik nestelde me eerst achteraan, maar na een poosje moest Lut alleen kop trekken en zakte het tempo een beetje. De groep die zo'n 40-tal meter voor ons lag, liep ook wat verder weg. Toen besliste ik van me op kop te zetten. Als de rest me later zou voorbij lopen, wat dan nog? Het kon maar een goede training zijn. Het tempo van de groep steeg en we naderden de groep die voor ons liep. Een tweetal andere lopers kwam meehelpen met het kopwerk. Net voor het tweede keerpunt hadden we de aansluiting met de andere groep bereikt. Toen kregen we opnieuw wind in de rug en ging het tempo met een ruk de hoogte in. Zoals verwacht kwamen er een aantal naar voor die zich een poosje verschuilden uit de wind. Ik moest even doorbijten om aan te klampen. Zeker op de wat mullere gedeeltes had ik de indruk dat ik verder wegzakte dan de anderen. Op het verharde gedeelte kwam ik er terug door en kon ik er nog een aantal oprapen en afschudden. In de laatste 500 meter moest er nog een zwaar stuk door los zand gelopen worden. Iedereen zat hier steendood. Ik bereikte de finish na 33'38'' (14,3 km/u), op een 70ste plaats.
De kinderen vonden de uitstap van woensdag plezant en dus kon ik een gelijkaardig dagverloop voostellen voor vrijdag. Alleen werd het nu een andere kustplaats, nl. Wenduine. Ook de afstand was anders, nl. een verdubbeling naar 10 mijl. De benen voelden vrij zwaar aan. De wedstrijd van woensdag en het uurtje spinnen van donderdagavond waren duidelijk nog niet verteerd. Om 20u gingen we van start, 258 lopers. Nu ging het direct tegen de wind in, 7 km in westelijke richting. Ik kwam hier terecht in een groepje van een 6-tal lopers waarvan er eentje was die 90% van het kopwerk voor zijn rekening nam. Ik deed af en toe een poging om mekaar wat meer af te lossen, maar telkens als ik op kop kwam, haalde hij me vrij snel terug in. Tja, 't is niet dat ik niet van goede wil was. Na 7km verlieten we het strand en kwamen we op verharde wegen, meestal wind in de rug. Hier lukte het me wel van op kop te komen en hier liep ik de meeste dan ook los. Dit was niet echt de bedoeling, maar er volgden nog slechts 2 lopers. Ik vreesde wel dat ik mijn motor een beetje aan het opblazen was. We waren immers nog maar halfweg. We pikten nog een andere concurrent op en bleven nu met 4 totdat we terug het strand op moesten. Daar verbrokkelde alles opnieuw en zo stond ik er de laatste 5 km alleen voor. In het gedeelte door de bossen was het veel draaien en keren, met nu en dan ook een klimmetje. Voordeel was wel dat je hier tragere deeelnemers van de 6 mijl-wedstrijd kon inhalen. Zij zorgden steeds voor nieuwe mikpunten. Eén van mijn vrogere companen hoorde ik ook steeds terug dichter komen. Eerst hoorde ik enkel zijn voetstappen, maar daarna ook zijn ademhaling. Toen zat hij echt dicht. Hij sloot bij me aan bij het begin van de laatste kilometer dat terug op verharde weg was. Zonder om te kijken versnelde ik gestaag en ik hoorde de geluiden terug minderen in volume. Naast een hele meute 6-mijlers kon ik ook nog 1 concurrent van de 10 mijl voorbijsteken en eindigde zo op een mooie 50ste plaats in 1u09'11'' (14 km/u)
Vandaag moest ik Clara en Victor in de ochtend naar Nieuwpoort brengen. Van deze rit profiteerde ik om er een derde strandloop in 5 dagen aan te breien. Ik parkeerde mijn wagen in Westende en liep van daaruit tot in Mariakerke en terug. Ik legde ruim 18km af in 1u47' (10,3 km/u).
De volgende dagen blijf ik terug wat meer in het binnenland...
26-07-2010
Jogging de la Marcotte
Vrijdagavond las ik dat loopmakker Gino Tuyttens op zaterdag naar Huissignies trok voor een volgende manche van het ACRHO-criterium. De afkorting staat voor 'Amicale des Courses sur Routes du Hainaut Occidental'. Op franstalige, heuvelachtige wegen dus. Een paar mailtjes later stond de wedstrijd ook in mijn agenda. Zaterdag rond een uur of twee reed ik dan naar Roeselare, vanwaar ik verder kon meerijden met Gino. Rond kwart na drie waren we ter plekke, ongeveer een uur voor de start van de wedstrijd over 10 km. Vooraf liepen we een tweetal kilometer los. Voor mij is dit eerder aan de hoge kant. Bij dit loslopen merkten we al dat het redelijk op en neer ging en ook dat het vrij warm was.
Om 16u15 begonnen we d'raan. Ik was van plan om samen met Gino te blijven lopen. Bij de eerste beklimming schoof ik echter mee met een groepje dat ons voorbij liep en wat verder zag ik dat er achter mij een gat viel. Ik twijfelde even om te wachten maar dacht dat ze me wat later wel zouden inhalen. De benen voelden immers niet superfris. Kon ook moeilijk aangezien ik vrijdagavond nog een duurloop van 23 km had afgewerkt. Op de tweede beklimming moest ik de rol lossen bij het groepje dat ik volgde. Dan maar alleen verder. Tussen km 3 en 4 kwam er een drietal lopers me voorbij en ik kon hierbij aanpikken. Ik liet me even meedrijven maar dan kreeg ik het gevoel dat ze verzwakten. Ik zette me dan weer op kop voor zo'n 100 meter. Niet slim, want wanneer een andere loper opnieuw overnam, lag ik er terug af. Opnieuw alleen en nu op weg naar de eerste doorkomst aan de finish na 5 km. Het deelnemersveld lag nu redelijk uitgespreid over het parcours. Eén loper kwam nog bij me aansluiten aan het 7km-punt (Vivian Deroissart met nr 241 op onderstaande foto). Hij had diep moeten gaan om bij me aan te sluiten en rustte dan ook even uit in mijn zog. Wat later had hij toch opnieuw kracht om over te nemen en we losten mekaar nu goed af. Samen konden we nog een 3-tal concurrenten remonteren.
In de laatste kilometer zei mijn metgezel dat hij 'à bloc' zat en dat ik maar alleen moest verderzetten. Deed ik ook en ik liep binnen in... ??? Ik had weeral eens mijn uurwerk vergeten en had totaal geen idee van mijn eindtijd. Achteraf stelde ik tevreden vast dat het 41'35'' geworden was. Hiemee behaalde ik de 57ste plaats op 365 vertrekkers.
24-07-2010
Schorreloop Oostende
Op de vooravond van de nationale feestdag was het nog eens tijd om een wedstrijd van het Oostends Loopcriterium mee te pikken. In de namiddag had ik al uitgedokterd dat ik nog in aanmerking kom voor de einduitslag van dit criterium, als ik alle resterende wedstrijden nog meeloop. Een extra motivatie om op deze zwoele dag naar Oostende af te reizen. De wedstrijd startte om 18u30, een vrij vervelend uur als je eerst nog moet werken. Gelukkig was er niet al teveel verkeer en kon ik mooi op tijd daar geraken.
Het zwarte schaap stretcht tussen een kudde gele olifanten.
Ik stond bij de start ergens in het tweede gedeelte opgesteld. Er blijft nog altijd wat schroom om meer naar voor door te dringen. Gevolg is dan dat ik - zoals meestal het geval is - in het begin veel buitenbochten loop om de tragere deelnemers te passeren. Maar ja, ik heb het liever zo dan dat ik het ben die voortdurend ingehaald wordt.
In de eerste ronde haal ik flink wat concurrenten in.
Veel gevarieerder kan de ondergrond niet zijn: afwisselend verhard, gras, boomschors, bosgrond...
In de tweede ronde (van de drie) gebeurden er niet zo veel positiewisselingen. Ik werd door enkele lopers voorbijgestoken en dacht dat ik mijn inhaalrace van het begin moest bekopen. Op het einde van de tweede ronde, na 7 km, stond de klok ongeveer op 30:00.
In de derde ronde begon de temperatuur te wegen. Toch waren er veel die er meer last van hadden dan ikzelf. Ik kon zeker nog een 10-tal tegenstanders voorbijsteken in het laatste gedeelte. Ook zij die mij halverwege waren voorbijgelopen, moesten er terug aan geloven. Ik eindigde als 45ste op 165 starters in een tijd van net boven de 45 minuten. Het verval in de derde ronde was minimaal. Op naar de volgende wedstrijd. En dan ga ik er toch eens werk van maken om wat verder naar voor te starten. Proberen wat zuiniger te lopen en zo lang mogelijk aan te klampen bij wat betere lopers.
06-06-2010
La Kainoise
Alhoewel het gisteren één van de warmste dagen van het jaar werd, trok ik toch naar het dorpje Kain (bij Doornik) om daar deel te nemen aan een halve marathon. Op de website had ik gezien dat het parcours - na een vlakke aanloop van 9km - vrij lastig was. Ook enkele facebook-vrienden waarschuwden me hiervoor. Om 16u begonnen we eraan, met ruim 350 deelnemers. Ik had me voorgenomen om zeker niet te snel te starten en stond dan ook niet te ver vooraan bij het startsignaal. Het bordje van km 1 miste ik, maar na 2 km had ik ongeveer 8'45'' op mijn chrono. In principe niet te snel, maar toch voelde het zwaar aan. In de verte zag ik het groepje met Gino Tuyttens zo'n 50m voor me lopen. In de vlakke strook naast het kanaal probeerde ik wat korter te komen, maar dat lukte niet. Het was hier een beetje ieder voor zich. Ik haalde wat snellere starters is, maar werd op mijn beurt ook voorbijgestoken door andere lopers. Ik probeerde niet van aan te klampen, maar bleef mijn eigen tempo lopen. Na km 9 begon het dan. De eerste serieuze beklimming. De afstanden tussen de verschillende lopers werden hier weer wat kleiner. Ik merkte dat ik bij de beklimmingen op de meeste lopers - toch die in mijn omgeving - zeker geen tijd verloor. Vermoedelijk zitten de spinning-sessies van de laatste paar maanden hier voor iets tussen. Op de vlakkere gedeeltes heb ik meer moeite om de sneldheid te houden. Als ik mijn trainingskilometers van dit jaar vergelijk met die van vorig jaar, moet ik daar niet van opkijken. Rond km 13 kon ik bij Gino geraken. Ik was van plan om bij hem te blijven en probeerde ook een tempo te lopen dat voor ons beiden goed was. Toch moest hij op dat moment een stukje wandelen. Op dat moment moest er nog een heel stuk geklommen worden en ik heb dan ook niet gewacht. Het werd dan nog een eenzame tocht tot aan km 20. In de laatste dalende kilometers werd ik nog door een paar lopers voorbijgelopen. Ook Gino kwam in de slotkilometer plots terug opduiken. Hij had zich goed hersteld. Samen liepen we dan nog een concurrent binnen zijn leeftijdscategorie eraf. Redelijk leeg liep ik in 1u39' over de finish, op een 67ste plaats. Daarna een kattewasje in een kommetje water en een paar Leffes om het vochtgehalte terug op peil te brengen. Was nodig...
01-05-2010
Bosloop Oud-Heverlee
't Is nu toch al een 3-tal jaar dat ik geregeld een loopwedstrijdje betwist. De meeste daarvan in West-Vlaanderen. Niet zo gek, gezien mijn woonplaats. Ik trok drie keer naar Nederland, 4 keer naar Wallonië maar vreemd genoeg nog geen enkele keer naar Vlaams-Brabant. Nu moest ik vanavond in Leuven zijn en dus kwam het goed uit om daar verandering in te brengen en een tussenstop te maken in Oud-Heverlee. Daar werd een bosloop georganiseerd over 5, 8 of 16 km. Ik vertrok thuis onder een grijze lucht en dat werd alleen maar erger onderweg. In de omgeving van Gent regende het behoorlijk. Maar daarna klaarde het op richting Brussel en als ik in Oud-Heverlee aankwam, stonden de barbeques al te branden. Thuis had ik mijn loopoutfit al aangetrokken - voor het eerst met lange loopkousen. Deze voelden wel goed aan, maar ik zat wel een beetje met gemengde gevoelens over het uitzicht. Ik had thuis al eens gepolst, had al geprobeerd om een beeld te krijgen in een veel te kleine spiegel... maar er bleef twijfel bestaan. Voor de zekerheid stak ik ook maar een paar korte kousen in mijn sportzak. Aquafin-collega Jona was ook van de partij en hij zag hoe ik op het laatste moment toch van kousen aan het wisselen was. Hij was me niet direct aan het uitlachen (normaal zou hij hiervoor de eerste zijn) toen hij me zag zitten met nog één lange kous. Zijn argument dat je er steeds meer lopers mee ziet (en dat ik ook al wel wist), gaf de doorslag en ik koos dan toch voor het lange materiaal. Om 14u30 werd de start gegeven van de 16 km wedstrijd. We stonden met 403 deelnemers aan de start, waarvan zeker 3 met lange kousen Er zullen ongeveer 250 lopers voor mij gestaan hebben. De eerste 1,5 à 2 km kon er met moeite voorbijgestoken worden. Na 2km had ik ongeveer 9 minuten gelopen. Daarna werden de gaten wat groter en kon je je eigen tempo en tracé kiezen. Het parcours was vrij lastig. Enkele stevige klimmetjes en door de droge periode was de ondergrond niet overal even vast. Na de eerste doorkomst aan de finish (8 km) kon ik nog enkele lopers voorbijsteken, maar vanaf km 10 lagen de posities vrij vast. Ik kwam nog bij de dame die als 4de dame liep en bleef daar een tijdje bij. De collega die haar haasde, vroeg me om een beetje te helpen en mee op kop te lopen. De derde dame liep immers niet zo ver voor ons. Waarom ook niet? Een financiële regeling kon later wel getroffen worden... Ik deed dit tot aan km 16, maar we kwamen niet dichterbij. Toen mijn collega-haas dit ook inzag en zei dat het voor een andere keer zou zijn, versnelde ik terug (en koos dus het hazepad). In de laatste anderhalve km kon ik echter ook het gat niet meer dichtlopen op de derde dame. Ik eindigde als 47ste in een tijd van 1u08'05''. Mijn ervaring met de kousen? In de 10km van Torhout van vorige week zat ik heel dicht bij krampen in mijn kuiten toen ik over de finish kwam. Nu had ik enkel stijve hamstrings, maar niets in de kuiten. Positief dus. Ook het aantal toeschouwers dat spontaan een lachaanval kreeg als ik passeerde, lag niet spectaculair hoger dan anders...
28-02-2010
Trail des Jonquilles
Vrij vertaald: 'Loop van de narcissen'... Klinkt een beetje soft, maar dat bleek het allesbehalve te zijn.
Samen met Chris Peeters, die in voorbereiding is voor de Dode Zee-marathon, vertrok ik vandaag richting Henegouwen voor een trail van 31km. De weersvoorspellingen waren allesbehalve: veel regen en een stormwind. Het was dan met niet al teveel goesting dat ik 's morgens vertrok. Onderweg bleek al dat het weer toch beter was dan de voorspellingen aangaven. Ook ter plaatse was het droog en viel de wind goed mee.
Om 9u30 werd de start gegeven. Allemaal samen, de mensen voor de 20km en die voor de 31km.
Eerst werd er een kort stukje omhoog gelopen, om dan 180 graden te draaien en terug af te dalen. Er ontstond een uitgerekte sliert lopers die onderaan de heuvel terug tot stilstand kwam omdat er een smalle passage langs een trap moest genomen worden. Een beetje een rare situatie, maar soit...
Bovenaan de trappen begon dan de eigenlijke trail. Van Chris was al lang geen spoor meer. Onderaan de trap zag ik haar nog even staan, maar zij was iets vlotter in het wringen naar boven. De eerste kimometers waren nog redelijk goed beloopbaar. Wel hier en daar grote plassen waar de meeste lopers toch nog moeite deden om er niet middenin te trappen. Een aantal paadjes op het onverharde waren zo smal dat je mooi op één lijn moest blijven lopen. Geen probleem want het tempo van de trein waar ik inzat, was zeker hoog genoeg. Na een kilometer of 6 kwam ik terug bij Chris, niet zo ver voor een klim die moest genomen worden met behulp van een touw. Spekglad was het hier. Op veel plaatsen in het bos was het trouwens glad. Sommige afdalingen moest je nemen door steeds naar een volgende boom te lopen en deze vast te grijpen om af te remmen.
Na een 10-tal km liep er nog een andere vrouw in onze buurt, een Italiaanse bleek na een kort interview. Ook zij liep de 31km. Uit de reacties van de seingevers onderweg konden we opmaken dat er niet teveel vrouwen voor ons liepen. Aangezien het podium bij de mannen er vandaag voor mij niet inzat , kon ik misschien wel een handje toesteken om Chris aan een podiumplaats te helpen.
Eerst was het plan om gewoon in het zog van de Italiaanse te blijven. Dat deden we dan ook enkele kilometers. Op een zwaar moderig stuk, met de wind pal op kop, moest ze echter een gat laten. Toen heb ik een stuk kopwerk gedaan om de kloof wat te vergroten. Aan de eerste bevoorrading - na 12 km - hadden we dan ook al een kloofje geslagen. Na de bevoorrading kwam ze echter terug. Je kon merken dat zij in het echte 'trail-gedeelte' de betere was. Als er wat meer snelheid kon gemaakt worden, was zij in het nadeel. Ik voelde ondertussen ook dat dat kopwerk in mijn kleren begon te zitten. Niet zo vreemd, want ik was niet speciaal goed voorbereid voor dit lange, zware werk. Ik had dan ook al aan Chris laten weten dat ze zeker niet op mij moest wachten, dat ik wel zou overschakelen naar een lagere versnelling. Vooral in de afdalingen moest ik de rol lossen. Ik voelde af en toe zelfs beginnende krampen opkomen in de kuiten. Een aantal hellingen in het bos waren te zwaar om op te lopen en werden naar boven gestapt.
Op een bepaald moment maakte Chris een slipper en ging plat op de buik. Ze had even last van de enkel en we hebben dan een stuk gestapt. De Italiaanse liep toen een stuk weg. Wat later konden we toch terug beginnen lopen, de concurrente bleef in het vizier. Dan kwam er een laatste stuk waar ik nog wat energie vond. Een licht stijgende asfaltweg. Hier kon ik eerst terugkomen bij Chris en kon haar verder mee op sleeptouw nemen tot in het zog van de Italiaanse. Toen we erbij kwamen, was het parcours vlak en goed beloopbaar. Ik vroeg of ik moest doorgaan en deed dat dan ook. Even versnellen en de Italiaanse ging niet mee. We sloegen vrij snel een behoorlijke kloof en hielden die tot aan de tweede bevoorrading, bij km 24. En dan was bij mij de kruik leeg, het vat af. Net op het moment dat we nog loodzware passages door zompige weiden voorgeschoteld kregen. Chris ging er dan vandoor. Ik probeerde de krampen af te houden. Eén keer stopte ik om even te stretchen. Op dat moment stak de Italiaanse deelneemster me voorbij. Ik had eerst nog gehoopt dat ik bij haar zou kunnen aanpikken, maar ik voelde als snel dat dat er niet meer inzat. Op het einde moesten we nog een paar keer door een rivier. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik tot boven mijn middel in het water gezeten heb. Al goed dat dit in de laatste kilometer was, want ik begon het serieus koud te krijgen. Ik zat volledig door mijn energievoorraad. Na 3u15' bereikte ik de finish! Hiermee werd ik 46ste van de 122 finishers. Chris liep toch nog een kleine 5 minuten weg van mij in het laatste gedeelte van de wedstrijd en behaalde de tweede plaats bij de dames. Ik at voor het douchen nog snel 37 stukken peperkoek en 21 stukken zwarte chocolade. Compleet leeg. En dan eeuwen wachten op de prijsuitrijking in een veel te koude zaal... Toch plezant, zo een narcissen-loopje op een luie zondag..
09-02-2010
Corrida 't Sas
De kop is eraf. Borstnumer 339 was het eerste dat ik dit jaar opspeldde. Dit gebeurde afgelopen zondag in Oostende, bij de eerste wedstrijd van het Oostends Loopcriterium van 2010. Het was een wedstrijd over een goede 7km. Mijn kortste wedstrijd ooit, toch als je deze in een kerstmannen-kostuum buiten beschouwing laat. Ik vertrok thuis rond 8u45'. Hoe korter ik bij 't zeetje kwam, hoe meer de lucht begon te overtrekken. Het was er koud en het begon zelfs een beetje te miezeren. Het was plezant om een aantal bekende gezichten terug te zien. Met ruim 400 lopers begonnen we eraan, zo rond 10u20'. Ik stond voor mijn doen redelijk vooraan, ergens op de derde rij. Na de start liet ik me toch eerst nog een beetje wegdrummen. Na een paar honderd meter, na de eerste bocht naar rechts, begon ik dan wat lopers voorbij te steken. Ik zag dan niet zo ver voor mij Johan Watthy en Dirk Luypaert lopen. Mijn conditie is momenteel nog niet top en ik was dan ook een beetje verbaasd dat ik zo dicht bij hen liep. Ik bleef dan een hele tijd op dezelfde afstand van het groepje voor mij lopen. Een beetje eenzaam. Naar het einde van de eerste ronde toe kwamen er wat lopers terug, maar de meeste staken mij voorbij. Ik had me toch een beetje vergaloppeerd in het eerste wedstrijdgedeelte. Een paar lopers bleven wel in mijn buurt lopen, maar van een goede samenwerking was er geen sprake. Om beurten moesten we een gat laten vallen, en kwamen we weer terug. In de tweede ronde denk ik dat er nog een 10-tal lopers voorbij gelopen kwamen. Een beetje frustrerend, maar ja. Beter indelen is de boodschap. Volgende keer toch in het begin wat meer de kat uit de boom kijken en de gezellige warmte van een groepje opzoeken. Volgens mijn eigen chrono eindigde ik in 29'40'', de officiële tijd was 30' rond. Toch een gemiddelde van 14,8km/u. Veel beter moet ik momenteel niet verwachten. In het klassement van de heren werd ik hiermee 77ste (van de 287). Naderhand nog wat nagekaart met een apertitiefje in het clubhuis van de plaatselijke roeiclub. Voor mijn weekendje Tabor kwam mijn tombola-prijs van 3 paar Noorse kousen net te laat...
07-01-2010
Programma 2010
't Wordt moeilijk om voor dit voorjaar een selectie te maken. Het ligt niet aan het aanbod. Dat is zeker ruimschoots voorhanden. Ik denk maar aan: - halve marathon Cadzand - 10 miles Oostende-Brugge - halve marathon Sluis Bij deze is het probleem dat ze mooi om de twee weken gepland zijn. Toevallig ook de frequentie dat mijn kinderen bij mij zijn. Vorig jaar liep dit 'geschrankt', dit jaar vallen deze weekends samen. Misschien kan er nog wel gewisseld worden, maar dat is organisatorisch niet altijd even eenvoudig. Ofwel moet ik proberen van de datums van de loopwedstrijden te laten wijzigen
Verder zullen er ook keuzes moeten gemaakt worden. Het weekend van 23-25 april staan volgende wedstrijden geprogrammeerd: - vrijdag: Rembertcorrida in Torhout (10 km) - zaterdag: Lakosta Halve marathon - zondag: marathon Antwerpen Het is wel een weekend dat de kinderen niet bij mij zijn, dus dat valt al mee
En dan is er nog de week 13-18 juni met de marathons van La Roche en de Nacht van Vlaanderen.
Samengevat: ik ben er nog niet uit... nog lang niet.
30-12-2009
Mijn loopjaar 2009
Op het einde van een jaar dient er traditioneel een round-up te worden gemaakt. Eerst enkele algemeenheden: in het voorbije jaar: - liep ik 2221 km - liep ik 162 keer - liep ik dus gemiddeld 13,7 km per loopbeurt. Dit lijken hoge cijfers, maar bij de bevriende lopers zie ik aantallen die vaak nog wat hoger liggen. Bij mij lag het zwaartepunt in de eerste jaarhelft, met meer dan 1.260km in de eerste 6 maanden. De maand maart spande de kroon met 304km. Ik liep een kleine 150km meer dan in 2008.
In 2009 startte ik in 3 marathons: - Antwerpen: 3u12' - Nacht van Vlaanderen: 3u27' - Leie-marathon: 3u31' Vooral over Antwerpen ben ik natuurlijk tevreden. Hoewel de Leie-marathon de traagste van de drie was, heb ik hier ook een heel goed gevoel bij. Zonder specifieke voorbereiding kon ik deze immers uitlopen zonder veel problemen. Bij de Nacht van Vlaanderen was het anders. Hier was ik over mijn conditie-top en bereikte ik strompelend de finish.
Een 6-tal halve marathons schreef ik bij op mijn palmares: - Cadzand: 1u34' - Zwinstedenloop: 1u29' - Lakosta: 1u34' - La Roche: 1u40' - McBride: 1u31' - Deinze-Aalter: 1u28' Voor geen enkel van deze wedstrijden had ik een uitgesproken doel. Cadzand en La Roche zijn zware omlopen en daar is het vooral strijden tegen wind en hellingen. De tijden die ik daar liep, vielen me heel goed mee. De andere, vlakke wedstrijden waren meestal in de voorbereiding naar een marathon. Deinze-Aalter was dan weer eerder een einde-seizoens uitbollertje. Toch kwam hier een PR uit de lucht gevallen.
Verder kijk ik met tevredenheid terug op: - een sub-40 minuten op de 10 km (Rembertcorrida) - sub- 1 uur in Dwars door Hasselt - de zware wedstrijden in Grijsloke en Battice
Net zoals vorig jaar, neem ik me voor om in het volgende jaar wat meer intervaltrainingen in te bouwen. Als ik wil blijven vooruitgang boeken, zal ik daar toch werk van moeten maken. Voor de rest hoeft er zoveel niet te veranderen, ik amuseer me wel met het lopen - en het randgebeuren - zoals het in het afgelopen jaar verliep. Maar zolang je voelt dat je je grenzen niet bereikt hebt, wil je natuurlijk meer en beter...
06-12-2009
Na 20 dagen....
wordt het de hoogste tijd om hier nog eens een berichtje te plaatsen. Het regenachtige en winderige weer van de laatste dagen vragen toch extra moed om die loopschoenen aan te trekken. Zeker op de momenten dat je alleen op pad moet. Dit zijn de dagen dat het er toch van kwam: 16/11 - middagloop van 10 km in Aartselaar 17/11 - 's avonds 8,1 km op de Finse piste van Waregem 19/11 - middagloop van 7,5 km in Aartselaar 22/11 - loop van 24 km van Roeselare naar Dadizele en terug. Tom deed deze tocht ter ere van zijn zoon die een week voordien overleden was. Met zes lopers vergezelden we hem hierbij. 24/11 - middagloop van 7,5 km in Aartselaar 28/11 - in de ochtend van Ingelmunster naar Ooigem over het jaagpad en terug. 12,2km in 1u01' 30/11 - middagloop van 7,5 km in Aartselaar (5'29''/km) 01/12 - middagloop van 7,5 km in Aartselaar (4'31''/km) 03/12 - 's avonds 8,1 km op de Finse piste van Waregem (5'04''/km)
Mijn vormpeil is momenteel niet geweldig. De buik krijgt wel meer vorm. Zo'n 2-3 kilogram vorm. Mijn linkerachillespees baart me ook zorgen. Af en toe lijkt het alsof de zorgen voorbij zijn en loop ik zonder dat ik er ook maar iets van voel. Op andere dagen heb ik er al last van van het moment dat ik uit mijn bed stap. Misschien zou ik best een aantal dagen/weken vollledige looprust inlassen. Maar of ik dat zou kunnen?
16-11-2009
Foto's Deinze-Aalter
Via de site van joggingclub Aalter zijn er een hele reeks foto's beschikbaar van de halve marathon van vorige week woensdag. Hieronder staan deze waarop ik mezelf kon terugvinden.
Na de start in Deinze was het in de eerste kilometers traditioneel zoeken naar een groepje lopers die een zelfde tempo lopen.
Een klein anderhalf uur later kwam ik aan in Aalter. Was dit nu al de aankomst? Indien ja, dan loop ik maar direct door naar de cafetaria...
In deze cafetaria was er niet zoveel volk. Of waren de meesten al naar huis? Hier kan ik me net niet aan het oog van de camera onttrekken. Koen kan zich iets beter wegsteken. Jan,Cremke, Sandra en Stefaan zijn de andere nakaarters van dienst.
12-11-2009
Deinze - Aalter
De halve marathon Deinze-Aalter staat al enkele jaren bekend als een bijeenkomst van bloggers. Ik had me dan ook voor de derde keer op rij ingeschreven voor dit event. Na mijn daguitstapje naar Battice van afgelopen zondag was ik echter niet zeker van deelname. Ik heb het dan niet zozeer over de nog zere benen, maar eerder over het feit dat ik weer een (groot) deel van een vrije dag opoffer aan mijn loopverslaving. Zo tegen 11u30 was ik echter klaar met enkele klusjes die al een tijdje lagen te wachten en begon het toch te kriebelen. Na een kort huiselijk overleg maakte ik dan snel mijn sporttas, smeerde enkele boterhammen voor onderweg en sprong in de auto. Op weg naar Aalter (Bellem). Ik kwam daar netjes op tijd aan om mijn borstnummer op te pikken en op de jeneverbus te stappen. Twee keer passeerde Cremke met de fles, twee keer kon ik niet weigeren. Op de piste in Deinze werd er nog wat gesocialised en liep ik 1 rondje los. Het waren mijn eerste loopmeters sinds Battice en het was ook de eerste dag dat de stijfheid volledig weg was. Om 13u30 werd de start gegeven. Ik stond redelijk ver vooraan in het startveld. Opnieuw had ik geen uitgesproken strijdplan. Na de 33-er van 3 dagen geleden wist ik ook niet goed wat ik mocht verwachten. Ik liet me meedrijven in een groepje van een 5-tal lopers. Na de eerste bevoorrading (na 5 km) vroeg één van hen welke eindtijd ik voor ogen had. Ik zei: '1u30' - 1u35'?' Hij zei me dat ik dan wel een beetje te voortvarend bezig was, dat we op een schema van 1u28' zaten. Ik voelde me echter goed en besloot dit groepje toch maar te volgen. Na 10 km kwamen we door in 42' rond. Enkele honderden meters voor ons zag ik Sandra Cauwels lopen. Naarmate we dichter bij het keerpunt van 16km kwamen, moesten er enkele lopers de rol lossen. Anderen werden dan weer bijgehaald, zodanig dat we steeds met een man of 5 bleven, met twee locomotieven. Ik hield me in de slipstream. In de afdaling van de brug moest ik ook de rol lossen bij de twee tempomakers. Eentje zou ik in de laatste kilometer terug voorbijsteken, de andere zag ik niet meer terug. Na km 17 kwam ik bij Sandra. Haar loopgezel moest net vaart minderen wegens een blessure en nu kon ze bij mij aanpikken. Het was een lastig stuk van een kilometer of 4 met wind op kop. Ik kon echter nog redelijk goed mijn tempo houden. Na 19 km zat mijn chrono op 1u20' en toen besefte ik dat ik onder de 1u30' zou duiken. Dat had ik zeker niet voor mogelijk gehouden. Ik kon mijn tempo nog een beetje optrekken en finishte zelfs in een nieuw PR 1u28'49'' (officieel 1u28'51''). Hiermee werd ik 73ste op 512 starters. Een onverhoopt succes. Dit moest natuurlijk gevierd worden met enkele Leffes...
09-11-2009
Les 4 cimes - Battice
Zwaar was het, deze tocht van 33km door het land van Herve. Zwaar maar absoluut de moeite. Om 7u begon mijn zondag 8 november. Ik trok onmiddellijk mijn loopkleren aan en zette al snel een bord spaghetti in de microgolf-oven. Het is niet mijn gewoonte om op zondagochtend zo stevig te eten, maar vandaag zou ik het wel kunnen gebruiken. Rond 7u50' was ik in Bavikhove. Van daaruit zouden Nick Rosseel en ik meerijden met Dominiek Bekaert richting Battice. Een autorit van ruim 2u om deel te nemen aan een loopwedstrijd over 33km: 'Les quatre cimes du pays de Herve'. We kwamen ter plaatse aan om 10u. Het was daar al behoorlijk druk en dus moeilijk om een parkeerplaats te vinden. Maar we waren ruimschoots op tijd om startnummer af te halen en ons om te kleden. Daar was het nog even afwegen over de kledij die we zouden aantrekken. Je zag zowel lopers met muts en handschoenen als lopers in short en singletje. Ik hield het bij een 3 kwartsbroek, t-shirt en toch daaronder een shirt met lange mouwen. Voor de start zei een Nederlandse deelnemer nog even dat hij deze wedstrijd zwaarder vond dan een marathon. Bemoedigende woorden, zo vlak voor de start. Terugkeren was echter geen optie meer... Rond 11u15 werd de meute van 800 deelnemers losgelaten. Het begon direct met een forse afdaling (10%) van ruim een halve kilometer. Deze zouden we over een 32-tal km opnieuw nemen, maar dan in omgekeerde richting. Ik schat dat wij ongeveer in de helft van het pak startten. Niemand van ons had een uitgeproken doel vooropgesteld. Zonder problemen uitlopen en ondertussen genieten van de prachtige omgeving was het devies. De menigte bleef de eerste kilometers mooi in het gareel lopen. We liepen aan een tempo van ongeveer 5min/km. Voorbij steken was in de beginfase moeilijk wegesn de smalle, maar wal verharde weggetjes. Het was echter ook niet nodig aangezien het tempo ook datgene was dat voor mij comfortabel aanvoelde. Op de hellingen voelde ik wel dat ik redelijk goed bergop liep. Daar stak ik steevast een aantal lopers voorbij. Ik had dit eigenlijk niet verwacht aangezien ik toch vrij zwaar ben in vergelijking met mijn lengte (BMI van 22-23). Dominiek, Nick en ik bleven in mekaars buurt. Aan km 10 liepen we nog steeds mooi aan het tempo van 12 km/u. Dominiek en Nick liepen in een lange afdaling een tijdje serieus door (ongeveer 19 km/u). Ik liet hen begaan en liet ze een paar honderd meter weglopen. Op de volgende helling zou ik er wel weer naartoe lopen. Om krampen zo lang mogelijk uit te stellen, zorgde ik ervoor dat ik goed dronk aan iedere bevoorrading: overal dronk ik twee à drie bekers water of AA-drink. Deze was overigens veel te koud, zodat ik na iedere bevoorrading eventjes oorlog voelde in mijn maag en darmen. De te koude drank was overigens de enige opmerking bij de organisatie. Voor de rest was ze perfect: - elke kilometer werd aangeduid - bevoorrading met water, AA-drink en rozijnen - elke van de '4 cimes' werd met een informatiebordje aangekondigd: lengte, stijging,... Ik denk dat Nick ons ergens rond km 15 liet gaan. Dominiek en ik bleven verdergaan in mekaars buurt zonder echt op mekaar te wachten. Ik denk dat ik ietsje sterker was en dat hij me vooral op karakter volgde. De kilometers volgden mekaar op, steeds weer stijgen en dalen. In de beklimmingen doken steeds meer wandelaars op. De afstand en de hoogtemeters begonnen hun tol te eisen. Leedvermaak was er niet. De man met de hamer kon immers op de volgende klim op mij staan te wachten. Vanaf km 25 begon ik af te tellen. Dat was een teken dat ik de eindstreep binnen bereik zag. Ik zag in Dominieks blik dat bij hem het beste eraf was. Ik was de enige van ons drie die een energie-gel meehad en ik denk dat dit zeker geen overbodige luxe was. In de laatste kilometers putte ik nog moed uit het bijhalen van stervende zwanen. Ik denk dat Dominiek me liet gaan rond km 30. Op ongeveer anderhalve kilometer van het einde zat er nog een steile afdaling waar het moeilijk was om voldoende af te stoppen. Alles deed zeer nu. En vrij kort na deze afdaling kwam dan de laatste bocht naar rechts en de muur naar de aankomst toe. Man man man. Twee keer voelde ik mijn kuiten samentrekken. Het scheelde geen haar of de krampen schoten erin. Ik kon toch blijven lopen tot aan de finishlijn. Ik overschreed deze na 2u50'. Hiermee haalde ik de 244ste plaats. Plaats en tijd waren echter niet belangrijk vandaag. Direct na het overschrijden van de finish verstijfden mijn benen. Ook mijn rug begon op te spelen. Ik had in het begin van de week wat gesukkeld met mijn rug, nu tijdens de wedstrijd haast geen last, maar achteraf blijkt dan toch dat er nog iets niet helemaal in orde is. Achteraf genoten we nog na van een 'Val-Dieu'-ke en een 'cassecroute'. Ik moest wel nog even naar buiten gaan omdat ik binnen wat draaiierig werd. Ik was toch redelijk diep gegaan blijkbaar. Rond 16u30 begonnen we dan aan de 200km terug richting West-Vlaanderen. Onmiddellijk na de aankomst zeiden we tegen mekaar dat we dit nooit meer zouden doen, zo zwaar... Maar nu denk ik er al een beetje anders over...
