Een echte mens is iemand die constant schakelt als hij denkt en praat; van de flagrantste onzin tot de grootste diepzinnigheid, liefst binnen één zin.
29-10-2009
De warmte is gebleven
Dag Dirk,
Vanavond , terug zo'n moment dat ik hier in huis bleef staan en even aan jou moest denken.
Dit huis, waar jij twee jaar geleden mee aan gebouwd hebt, staat er nog altijd: stevig en er komt veel licht binnen. Het huis, waarin jij, als architect, nauwkeurig alles nakeek of het volgens plan verliep.
Ik herinner me nog de uren dat we praatten, meer uren over leven en mensen, dan over het bouwen.
"Leven" en "mensen", toevallig de twee grootste woorden.
In juni kwam je naar onze nocturne en we waren eigenlijk wel fier op "onze" architect: de man met een mening, de architect met de moto.
En plots vertrok je bij ons, met het droevige nieuws. Hoewel je veel zin had om te strijden, konden we de angst in je ogen lezen.
Het doet pijn, dat onze architect, die mee tekende en bouwde aan één van onze dromen, er nu niet meer is.
Jouw warmte, bezieling, moed en enthousiasme, zijn echter in ons huis gebleven. Dat borgen we.
Warme mensen. En op één of andere manier, van dichtbij of veraf. Maar met een betekenis.
Onuitwisbaar; Yasmine, Felice, Dirk (de architect), Stephen Gately,...
Als de wereld weer eens op mn schouders rust Alle vrolijkheid is weggevlogen, uitgeblust Als de wereld weer eens veel te groot wordt voor mij alleen Ik veel te klein ben voor deze wereld om me heen
Als dat gebeurt Zie me dan graag Zeg me dan honderdduizend keer vandaag Ik zie je graag
Als dat gebeurt Zie me dan graag Hou me dan stevig vast En laat me niet meer los vandaag
Als ik weer mezelf voorbij loop Al mn dromen achterna Op zoek ga naar intens geluk Naar iets dat niet bestaat Als de twijfel me weer bang en zo onzeker maakt En alles waar ik zo zeker van was verandert in een leugen
Als dat gebeurt Zie me dan graag Zeg me dan honderdduizend keer Ik zie je graag
Als dat gebeurt Zie me dan graag Hou me dan stevig vast En laat me niet meer los vandaag
Als de stilte tussen ons stilstaat En de laatste vraag nog overblijft Moet dit nog verdergaan
Als dat gebeurt Zie me dan graag Zeg me dan honderdduizend keer Ik zie je graag
Als dat gebeurt Zie me dan graag Hou me dan stevig vast En laat me niet meer los vandaag
Zo onbereikbaar, zo veraf Zo oninneembaar, ver van mij Leef jij jouw leven Ik voel je hart, klopt diep in mij
Diep in mij ben ik betoverd Diep in mij door jou veroverd Doe jij me dromen, maak jij me vrij Kom voel het bloed sneller stromen in mij
Ik wil beminnen, heel dichtbij Jouw warmte willen, aan m'n zij Wie houdt ons tegen Want voel jouw hart, klopt diep in mij
Diep in mij ben ik betoverd Diep in mij door jou veroverd Doe jij me dromen, maak jij me vrij Kom voel het bloed sneller stromen in mij Diep in mij, diep in mij
Diep in mij ben ik betoverd Diep in mij door jou veroverd Doe jij me dromen, maak jij me vrij Kom voel het bloed sneller stromen in mij
Diep in mij ben ik betoverd Diep in mij door jou veroverd Doe jij me dromen, maak jij me vrij Kom voel het bloed sneller stromen in mij Zo diep in mij, diep in mij
Indien ik je dragen kon, over de diepe geulen, van je getob en je angsten heen, dan droeg ik je, uren en dagenlang.
Indien ik de woorden kende, om antwoord te geven, op je duizend vragen over leven, over jezelf, over liefhebben en gelukkig worden, dan praatte ik met je, uren en dagenlang.
Indien ik meer vreugde in je hart kon planten, door geduldig te wachten, en te hopen tot het zaad van vrede, in je openbrak, dan wachtte ik, uren en dagenlang.
Indien ik kon horen wat omgaat in je hart, aan onmacht, ontevredenheid en onverwerkt verdriet, dan bleef ik naast je staan, uren en dagenlang.
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij, en ik weet niet alles en ik kan ook niet zoveel. Ik ben maar een vriend op je weg, voor uren en dagenlang.
En ik kan alleen maar hopen dat je dit weet Je hoeft nooit alleen te vechten, of te huilen als je echt een vriend hebt, voor uren en dagenlang
Gisterenavond was ik te vroeg in Wilrijk aangekomen... Tijdens de wachttijd maakte ik een mindmap. Misschien wat vreemd, maar als iedereen wat reflecteert, dan kan ieder van zichzelf interessante dingen ontdekken, plaatsen, meenemen, verwijderen, uitbreiden, personaliseren ...
Elke zomer heb ik wel zo mijn eigen zomerhit. Deze zomer was het niet anders. Het nummer dat elke dag beluisterd werd, nagefloten werd in de file, me deed wegdromen in de zon... Mag ik jullie even voorstellen: "Viva La Vida" van Coldplay. Hieronder te beluisteren in een ongelooflijke onvervalsbare uitvoering van Boyce Avenue
Velen herinneren zich het bobbelig parkeerterrein langsheen het cinemacomplex Decascoop in Gent. Al een langere tijd wordt daar gebouwd aan een hogeschool. Langsheen het water, en mooi vanop de Ter Platenbrug te zien, wordt het een nieuw indrukwekkend gebouw. De Arteveldehogeschool investeert in de nieuwe campus Kantienberg 42 miljoen euro.
Dit vond ik nog op You Tube. In het filmpje zie je Bert en Karen op de schaatsbaan met de Chiro van Erondegem. Het filmpje deed me wat terugdenken aan The Wonder Years. Deze serie werd jaren geleden uitgezonden en ik denk dat ik geen enkele aflevering gemist heb.
We hebben al een hele weg afgelegd maar we zijn er belange nog niet.
Song for a raggy boy, toont ons hoe leraar William ijvert voor een menselijke behandeling van de jongens in het verbeteringsgesticht St. Jude's (Ierland). Echter, broeder John wil enkel van het strenge regime weten. Het verhaal loopt bijzonder triest af, want leerling Mercier wordt niet alleen misbruikt, maar wordt door broeder John dood geslagen.
Het misbruik van de macht door hen die de macht hebben. Een jongen wordt doodgeslagen omdat hij eerlijk was. Het zwijgen wordt voorgoed opgelegd. Alles gebeurde achter gesloten deuren. We schrijven 1939. Het is geschiedenis maar geen verleden tijd. Het lijkt geen verhaal van vandaag, maar het vergelijkbare in andere situaties is er nog steeds. Op verdoken wijze worden mensen misbruikt, en kinderen zijn de grootste machteloze groep. Waarom toch? Wat speelt zich in het hoofd van sommige mensen af om mensen te kwetsen? Het moet je maar overkomen... Je wordt ergens geboren, en afhankelijk in welk gezin je terecht komt en/of met wie je rondom jou in aanraking komt, hoor en zie je dingen, of ben je rechtstreeks slachtoffer. Een kind dat onbezorgd zou moeten opgroeien, dat zou moeten leven en beleven, verliest de zuurstof waarmee het moet leven. In die zin heeft de film me erg gegrepen.
William ijvert, vaak tegen een betonnen muur. IJveren vandaag nog zoveel mensen om het mooier te maken voor anderen? Achter mijn vraag schuilt een grote twijfel. Wie durft zijn nek nog uit te steken om het ook voor de andere beter te maken? Op het einde van de film wordt de scheidingsmuur op de speelplaats afgebroken: een gebaar dat we het moeten durven beter maken, dat we moeten open staan voor ieder.
In de klas gaan we er soms te 'losjes' over als kinderen het moeilijk hebben om aandacht te geven, of als ze zich 'moeilijk' gedragen. We gaan het vaak als 'moeilijk' beschouwen of gaan het soms bestempelen. We houden te weinig rekening dat kinderen ergens opgroeien, dat kinderen vaak rechtstreeks of onrechtstreeks te maken hebben met zaken waar wij niet bij stil staan. De bewustwording is er bij ons nog te weinig.
Slaan op kinderen, dat doe je niet! We kunnen ons geen enkele wonde bij kinderen permitteren! Laat kinderen a.u.b. gelukkig zijn.
And it's you when I look in the mirror And it's you when I don't pick up the phone Sometimes you can't make it on your own
We fight all the time You and I, that's alright We're the same soul I don't need, I don't need to hear you say That if we weren't so alike You'd like me a whole lot more
Listen to me now I need to let you know You don't have to go it alone
I know that we don't talk I'm sick of it all Can you hear me when I sing You're the reason I sing You're the reason why the opera is in me
Where are we now Still got to let you know A house doesn't make a home Don't leave me here alone
Al jaren heb ik zo'n mapje waarin ik allerlei bijzonder en veelbetekenend beeldmateriaal bewaar. Vandaag deel1!
Haten, vrijheid wegnemen, als afval beschouwen, doden, ... De macht tegen de onmacht. We moeten blijvend waakzaam blijven en mensen wakker maken opdat het verleden zich niet meer herhaalt.
Vandaag zijn de zwart-witfoto's van concentratiekampen verleden tijd... Maar de kleurfoto van prikkeldraad is er nog. Er is mensenhandel, kindermishandeling,dictatuur,... Bepaalde mensen moeten strijden om gelijkwaardig beschouwd te worden. En wat weten we allemaal nog niet?
Parijs... het totaalbeeld heeft een grote waarde voor mij.
Anita uit Heartbreak High. Voor mij een grote invalshoek op onderwijs van vandaag, op leerlingenparticipatie, op intercultureel onderwijs, ...
Steeds een vreugdekreet als ik dit gebouw aan de viaduct zie. Olé ik ben in Gent.
Hoe reclame gebracht wordt, hoe logo's gemaakt worden... het heeft me altijd enorm geboeid. Hier zie je een reclamebeeld van KHMechelen.
Fotografie! En dan wel specifiek van grote gebouwen. Eén van de mooiste zie je hier: Omega Pharma. Ook het nieuwe complex van de KHBO in Brugge vind fantastisch geslaagd. Binnenkort openwervendag...
Het beeld en gesprek van Steven uit de gelijknamige film is altijd blijven hangen.
Geloven dat je de top kunt bereiken, ondanks de donkere wolken. Geloven dat je samen iets kunt bereiken.
De borden op de autosnelweg. Ze hebben iets. Weet niet wat.
Youre still in my heart after all these years Seperated by time, now by distance I couldnt allow myself to feel the loss that I feel right now as I put this song down and youre far away and happy I know Its a little bit late, 20 years or so Its a little bit cold for all those concerned But Id sell all my soul and your souls for a song So i pour my heart out
I miss you I miss you I miss you And I wanted you to know
I miss you I miss you I miss you I am sorry but I do
but I wanted to write you one before I quit And this ones it
