|
Het doet vreemd in een film dan plots mijn gedachten luidop te horen in een tekst.
De trein blijft een weg door mijn leven banen.
Maar een trein vergeef je veel, omdat het een trein is.
In tegenstelling tot een auto rijdt hij langs de achterkant van de wereld.
De geklasseerde huizen van de stationsbuurt blijken halve krotten te zijn.
Maar die puinhoop krijg je pas te zien vanaf het spoor.
Er is géén voertuig dat je een eerlijkere indruk geeft van het land, dan de trein.
Aanschouw dus onze tuintjes, onze duiventillen en koterijen.
Zie onze onderbroeken drogen aan de draad.
Aanschouw onze tuinkabouters, onze selder en onze prei.
Onze verandas en onze gemetselde barbecues.
Kijk hoe de koeien langs het traject gestaag baan ruimen voor onze
bakstenen gedrochten, die smakeloos met de goedkeuring van de bank in dat [..] landschap hebben neergepoot.
Neem de trein en kijk hoe roerloos het marmer en graniet langs het
spoor zich verveelt onder een laag stof en een laatste rustplaats biedt
aan onze dierbaren.
Uit: De helaasheid der dingen Dimitri Verhulst
06-04-2014 om 21:43
geschreven door Gert Bourgeois 
|
