Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
14-07-2010
STORM OVER TWENTE?
Als je de weersvoorspellingen beluistert en naar buienradar kijkt, staat ons vanmiddag en vanavond nog heel wat te wachten. Windstoten van 75 tot 100 km/uur met veel regen en hagel. Op de atletiekbaan staan twee kooien voor werponderdelen met netten die behoorlijk wat wind kunnen vangen als het hard waait.
Voor alle zekerheid hebben we vanmorgen de netten laten zakken om te voorkomen dat de verticale aluminium buizen, waaraan de netten worden opgehangen, krom buigen bij hevige windstoten. Met name deze kooi heeft een hoogte van meer dan zes meter. Op de foto's hangen de netten nog op de normale hoogte.
Er is al enige tijd in Nederland een rage aan de gang van versierde fietsen, met name van versierde fietssturen. Vooral kinderen van basisscholen zie je met deze versierde fietsen rondpeddelen. Eerst dacht ik dat dit verschijnsel van dit jaar was maar al "googlende" blijkt het helemaal niet nieuw te zijn. Als je bijvoorbeeld kijkt op Het Blije Fietsenplan is dit in 2007 in Amsterdam al begonnen. Nu vraag ik me wel af waarom het zo lang geduurd heeft voordat het hier nu pas in het oosten is doorgedrongen. Ik heb het althans niet eerder dan dit jaar gezien. Het zou leuk zijn als iemand hierop reageert. Al met al is het een heel vrolijk gezicht. Hieronder een paar opnamen van dergelijk versierde fietsen.
Een mand op een transportfiets, versierd met plastic bloemen.
Met versierd stuur zonder mand en met mand.
Tegenwoordig een bekend beeld in het fietsverkeer, de oude transportfiets is weer helemaal terug!
Alleen het stuur versieren kan ook
Niet alleen het stuur is gekleurd maar de fiets zelf ook.
Het eerste wat ik 's morgens altijd doe is naar het dorp gaan om mijn krantje op te halen. Toen ik vanmorgen bij de supermarkt kwam, kon ik bijna de overkant van het dorpsplein niet zien vanwege een hele dikke zeemist. Terug in de bungalow direct mijn camera gepakt en dat naar het strand.
Normaal bij zonnig weer ziet de strandovergang er zo uit.
Nu is het beeld totaal anders, het dorp is nagenoeg onzichtbaar geworden en bijna geheel in de mist gehuld.
Ook vanaf de duinen ziet het strand er zo uit bij mooi weer.
En dit is het beeld dat je op je oogvlies krijgt als er zeemist is. Gelukkig moet de mist het na een uurtje al weer afleggen van de zon! Toch wel een bijzondere ervaring die je niet zo vaak meemaakt in de vakantietijd.
Ook vandaag is het uitstekend strandweer, de temperatuur is zelfs aan het strand zo'n 22 tot 23 graden. Hier nog wat strandopnamen.
Bij elke strandovergang staat een groot bord met allerlei aanwijzingen. Je kunt echter beter spreken van verboden want bijna alle pictogrammen hebben een rode rand (=verbod) of er staat een dikke rode streep door.
Een aalscholver staat met zijn vleugels te waaieren om het verenpak weer droog te krijgen. De vogel is een uitstekende zwemmer en duiker; vaak achtervolgt hij zijn prooi onder water. Hij heeft geen waterafstotende vetlaag op zijn veren en moet dus na een duik in het water eerst zijn veren weer drogen voordat hij kan vliegen.
Een strand zonder schelpen is ondenkbaar. Dit jaar zijn er erg veel schelpen op het strand bij Callantsoog.
Zonsondergangen fotograferen is elk jaar weer een terugkomende bezigheid van mij. Het begint steevast met 's avonds de hemel te inspecteren hoe het staat met de bewolking. Met veel bewolking kun je het wel vergeten want dan gaat de zon achter de wolken onder en dat is niet de bedoeling. Hoewel het feitelijk nog te vroeg is, ben ik toch op tijd naar het strand gegaan. Meestal is er wel wat te fotograferen en ook deze keer is het raak. Mijn oog valt op een aantal voetballende jongens die prachtig in tegenlicht staan.
Hoewel de zon nog niet helemaal onder is gegaan, kleurt de hemel rood en dat geeft aan de zee een warme gloed.
De situatie is niet ideaal want op het allerlaatst komt er wat bewolking boven de zee te hangen. Nu maar niet langer gewacht en inderdaad, enkele seconden later is de zon achter de wolken verdwenen. Toch wel een sfeervolle opname gemaakt en met een tevreden gevoel ga ik weer terug naar de bungalow.
Het weer wordt steeds zonniger, de temperatuur stijgt en er is weinig wind. De temperatuur komt nog niet boven de 20 graden maar het is toch aangenaam weer.
s Morgens lekker in de zon gezeten bij de bungalow. s Middags een ritje gemaakt richting den Helder. Eerst naar fort Kijkduin en daarlangs het strand gewandeld. Je kunt daar erg gemakkelijk aan het strand komen omdat de zeekant van de duinen geasfalteerd is. Daarna naar de haven van den Helder waar de veerboten vertrekken naar Texel.
Langs de onderkant van de duinen loopt een fietspad.
Dit is het strand bij Kijkduin
Een bekende verschijning aan zee
Weg kwijt? De ANWB-paddestoel wijst de fietser de goede richting
Gezicht op Den Helder vanaf fort Kijkduin
De vuurtoren van Den Helder met de toepasselijke naam "Lange Jaap". De vuurtoren dateert uit 1877
De veerboot Dokter Wagemaker vormt de verbinding tussen het vasteland en het eiland Texel.
De veerboot op weg naar Texel. De overtocht duurt 20 minuten en de afstand is 4,2 km. Het kanon is gelukkig buiten werking!
Een lekker glas thee met een gebakje gaat er wel in
Zelf kom ik bijna nooit op een foto en daarom heb ik maar een zelfportret gemaakt
De zon begint maandagmorgen heel voorzichtig wat te voorschijn te komen. Er is nog wel veel wind en ook de temperatuur houdt nog niet over maar na al die regen van de vorige week ziet het er al beter uit.
We beginnen de dag met een bezoekje aan de zogeheten "kofferbakmarkt". In N-Holland kennen ze geen rommelmarkten maar daar noemen ze dit fenomeen kofferbakmarkt. Hoewel een aantal kooplieden hun handelswaar inderdaad vanuit de koffer van de auto verkoopt, zijn de meeste handelaren beter toegerust. Ze komen met aanhangers, heuse verkoopwagens en zelfs vanuit campers staan ze hun waren aan te prijzen. Het zijn echter niet alleen handelaren, ook kunstenaars proberen hun producten aan de man - en in dit geval aan mijn vrouw - te brengen!
Zonderlinge figuren kom je er ook tegen. Deze meneer heeft zich kennelijk tegen de kou gewapend met oorwarmers een een ijsmuts. Hij heeft ook allerlei propellers en waaiers aan de bagagedrager van zijn fiets gemonteerd die vrij ronddraaien in de wind. Stoicijns wandelt hij over de markt, hier en daar een praatje makend met de handelaren, nadat hij een paar fietsbanden heeft gekocht.
's Middags voor 't eerst naar het strand om een wandeling te maken en het strand te verkennen. Er zijn nog niet veel badgasten te bespeuren behoudens enkele echte doorzetters.
Vooral met deze strakke wind is het ideaal weer om te vliegeren. Tegenwoordig zie je de prachtigste ontwerpen in de lucht....................
...............waarvan hier een detail.
Van een strandwandeling krijg je een behoorlijke eetlust en daarom maar een restaurant opgezocht. We hebben ons zelf getrakteerd op heerlijke slibtong.
Vanmorgen de dienst in het kerkje van Callantoog bijgewoond. Dat is steeds een bijzondere ervaring en een mooi begin van onze vakantieweek. Je ziet uiteraard erg veel vakantiegangers, meestal herkenbaar aan de "bruine koppen". Doordat we al jaren in Callantsoog komen, herken je op de duur ook een aantal "autochtone Ooghers", de koster, de organist en de mevrouw die de Liedboeken uitdeelt. Kerkgangers verlaten het kerkje van Callantsoog
Het weer is deze dag nog niet bijzonder, koud en het waait hard. Geen uitgesproken strandweer en we besluiten om wat anders te gaan doen. In de agenda van de VVV gekeken en welja, in Anna Paulowna is 's middags een concert van de plaatselijke Harmonie Concordia. Dat lijkt ons wel wat en dus het adres in de navigatie ingetoetst.Als de navigatiestem verkondigt dat de bestemming is bereikt, staan we echter in the middle of nowhere voor een hele grote boerenschuur waarop staat dat dit de Keesschuur is. Toch even naar binnen gegaan en wat blijkt? Dit is de galerie, expositieruimte en concertzaal van de kunstenaars Kees en Elly Doolaard.
Prachtige schilderijen en beeldende kunst zijn er te zien. Daarnaast bieden ze tevens gelegenheid om er muziek te maken en concerten te geven.
Helaas heeft de harmonie verstek laten gaan (vanwege de WK voetbal?) maar er zijn gelukkig vervangers gevonden in de vorm van een zingend en gitaar spelend echtpaar. Het duo brengt allerlei songs uit de vijftiger en zestiger jaren ten gehore, zoals Take the A-train, Falling Leaves( Les feuilles mortes) , The girl from Ipanema en nog veel meer - voor ons - bekende songs. Het is genieten geblazen, met name de gitarist is in staat om eerst een aantal achtergrond accoorden te spelen, deze gelijkertijd op te nemen, vervolgens opnieuw af te spelen en daarover heen de melodie te spelen. Het is alsof er een aantal gitaristen speelt. Techniek staat voor niets meer, maar o wee als de stroom uitvalt! Dan kun je toch beter in een fanfare spelen want die heeft daat geen last van!
De belangstelling is niet erg groot vanwege het WK voetbal maar dat maakt het genieten er niet minder om! Een mooie middag.
We vertrekken omstreeks 9.30 uur uit Almelo. Het weer is niet echt zomers met soms een regenbui en te koud voor de tijd van het jaar. We gaan altijd via Balkbrug en De Wijk naar Steenwijk waar we steevast koffie drinken bij restaurant Hiddigersberg. Dan de weg vervolgend langs het Abe Lenstra stadion bij Heerenveen en het knooppunt Joure naderen we de Afsluitdijk. Toch, hoe dichter bij West-Friesland klaart het weer toch wat op en zijn we om 12.30 uur al in Callantsoog. Eerst boodschappen bij AH en daarna naar de vakantiebungalow. Ziet er prachtig uit, mooi interieur.sAvonds gegeten bij de Foyer: Fish and Chips", maar niet op z'n Engels want het wordt niet in een krant opgediend!
De bungalow heeft de prachtige naam van "Duintopje
Zo ziet "Duintopje"er van de andere kant uit.
Hoewel het weer niet uitnodigt voor een strandwandeling - een straffe wind en behoorlijk koud - toch even een kijkje bij een strandovergang genomen.
Op het dorpsplein speelt de muziekvereniging Zijpe vrolijke muziek.
Vorige week hebben we weer onze vakantieweek doorgebracht in Callantsoog. Dat doen we al tientallen jaren en het verveelt nooit. Of het nu mooi strandweer is of niet, in de kop van Noord Holland is zo veel te zien en te beleven dat we ons daar geen ogenblik vervelen. We hadden dit jaar een andere bungalow geboekt en die was helaas niet voorzien van een internetaansluiting. Daarom maak ik het vakantieverslag wat later.
We waren net op weg naar ons vakantie adres in Callantsoog (zaterdag 19 juni), toen we dit tafereel tegenkwamen. Een tuin voor een huis in Vriezenveen, vol met kabouters en allerhande prullaria. Toch maar even stoppen om er een paar foto's van te maken. Je moet er maar liefhebberij in hebben om zoiets in je voortuin te hebben!
Een hele verzameling kabouters bij elkaar. Ik heb ze niet geteld maar zouden het er zo'n honderd zijn?
Twee weken lang heb ik niets op mijn blog kunnen schrijven. Twee dagenvoordat we met vakantie gingen kreeg mijn pc plotseling de vreemdste kuren: na het starten verschijnt soms de mededeling No signal. Dat zou kunnen wijzen op een verbroken verbinding met de monitor, de kabelverbinding is echter in orde. Ook gekeken naar de bevestiging van de videokaart binnen in de pc maar niets vreemds kunnen ontdekken. De storing komt met name voor als de pc al enige tijd in werking is want bij de eerste keer starten dus als de elektronica nog koud is is er niets aan de hand. In de veilige modus (starten met F8) werkt de pc wel dus aan de software ligt het niet en ik krijg al een beetje een onbehaaglijk gevoel. Zou het moederbord soms de oorzaak kunnen zijn? Als dit warm wordt kan een slechte soldeerverbinding soms geen goed contact maken. De pc voor onderzoek naar een mij bekende pc reparateur. Al na een uur gaat de telefoon. Met Martin, het moederbord van de pc is naar de knoppen.
Wat een ramp, wat nu. Het is een A..i computer met een onbekend moederbord.
Na enig heen en weer gepraat besloten om een nieuwe pc te kopen en die krijg ik pas begin van de volgende week. Gelukkig heb ik van alles een goede back-up maar toch.
Op ons vakantie adres is geen internetaansluiting zoals vorig jaar dus moet ik de vakantiememoires de komende dagen alsnog gaan schrijven.
Afgelopen donderdag en vrijdag werden op de atletiekbaan van mijn vereniging SISU weer de jaarlijkse schoolsportdagen voor de hoogste twee klassen van de basisscholen georganiseerd. Het is iedere keer opnieuw voor kinderen een prachtige gelegenheid om zelf deel te nemen aan diverse sportonderdelen op een echte atletiekbaan: lage horden, estafette, verspringen, balwerpen, fietsband gooien, jeu-de-boules, 800 meter,60 meter sprint, volleybal, voetbal, kogelstoten en een rustpauze waarin de kinderen eenn frisdrankje krijgen. Al jaren is de uitvoering in handen van een team van onderwijzend personeel.
Per dagdeel komen er ongeveer 300 kinderen maar dat is nu nog niet te zien, alles is nog in diepe rust.
Nu is iedereen volop aan het sporten behalve de kinderen die naar wisselpunt 10 moeten, dat is het rustpunt met een heerlijke verfrissing.
Opvallend was dat de eerste morgen bijna iedereen per fiets kwam. Kennelijk waren die donderdagmorgen scholen aan de beurt die niet zo ver van de atletiekbaan gelegen waren.
Vandaag is dan eindelijk zover, we mogen weer gaan stemmen! Je kon de laatste weken geen krant opslaan, geen tv programma bekijken of het ging over verkiezingen. In het begin zijn die verkiezingsprogramma's nog wel het aankijken waard. Hoe dichter de 09/06 naderde hoe vervelender de uitzendingen werden; politici die een tegenstander steeds in de rede vielen, door elkaar pratende lijsttrekkers, taalgebruik dat zo wollig was dat je er soms geen touw meer aan vast kon knopen.
Aan het bordje dat aangeeft waar het stembureau is, kun je zien dat het een regenachtige dag is. Voor sommige partijen is dit weertype nadelig, voor anderen weer een voordeel. Je hebt aanhang die zich door geen enkele weersomstandigheid van het uitbrengen van een stem laten afhouden.
Mijn vrouw heeft zich gelegitimeerd bij de voorzitter Jan Brand van het stembureau en even later wordt haar het stembiljet overhandigd. Wat een lap papier! Ja, dat krijg je als er allerlei onbekende en overbodige partijen meedoen.
Ja, wie zal ik nu eens uitkiezen? Ze wilde persé het hokje rood maken van iemand die ergens verderop in de lijst staat en dat is even zoeken. Wie dat dan wel is, is voor de lezer een vraag en voor mijn vrouw een weet!!
De laatste handeling. Ze heeft kennelijk goed gekeken hoe bekende politici dit doen: het biljet in de gleuf van de stembus steken, vriendelijk lachen en dan loslaten.
Twee keer per jaar wordt de Joodse begraafplaats in Almelo opengesteld voor belangstellenden. Gistermiddag deed die gelegenheid zich voor en ik heb hiervan gebruik gemaat omdat op de andere dagen van het jaar de begraafplaats niet toegankelijk is. Bij het betreden van de joodse begraafplaats moeten mannen hun hoofd bedekken.
Als je er binnenkomt valt je oog direct op een grote zwart marmeren gedenkplaat met de namen van alle Almelose Joden die tijdens de 2e Wereldoorlog in de concentratiekampen vermoord werden, totaal 286 personen... zeer indrukwekkend en ook beklemmend.
In het midden van de beide platen staat een In Memoriam. Links boven staat Psalm 9:13 die luidt:"Want Hij laat het kwaad niet ongestraft".
Op de voorgrond de graven van overleden Joden die na de oorlog gestorven zijn. Het zijn er nog maar een handjevol, in tegenstelling tot de graven op de achtergrond; die zijn van vòòr 1940 toen hier nog een levendige joodse gemeenschap was.
Vader Menco ligt hier, samen met zijn drie zonen Simon, Salomon en Nico, begraven. Het gezin was ondergedoken op een boerderij in Hezinge bij Ootmarsum en werd in 1944 door de Duitsers ontdekt (verraad?) en gefusilleerd. Op die plek ligt een grote zwerfkei met hun namen.
Dit is een graf van een echtpaar. De beide stenen zijn symbolisch met elkaar verbonden.
Zeer sporadisch wordt hier nog iemand begraven. Kennelijk was er nog een plek vrij tussen de graven want een graf mag nooit geruimd worden, Joodse overledenen kennen de eeuwige rust. De heer de Haas - de rondleider - vertelde me dat men de kist op traditionele wijze met behulp van touwen in het graf laat zakken. Dit mag alleen door Joden uitgevoerd worden, familie staat niet bij het graf maar kijkt op enige afstand toe. Niet-joden mogen hier niet begraven worden. Als van een echtpaar een der partners niet-joods is, moet deze op een andere plek ter aarde besteld worden. Ergens in Gelderland liggen een algemene en een joodse begraafplaats die aan elkaar grenzen. Daar zijn een echtpaar, waarvan één van de partners niet-joods was, elk aan de buitenzijde van de begraafplaatsen naast elkaar begraven: de ene op de joodse en de andere op de algemene begraafplaats! Op beide grafstenen zijn handen aangebracht die naar elkaar wijzen.
De joodse jaartelling is anders dan onze - Gregoriaanse - telling. Het Jodendom neemt aan dat op grond van de Tenach de schepping van de aarde plaats vond 3761 jaar voor onze gangbare telling, nu dus 5771 jaar geleden. Daarom staan er vaak twee verschillende jaartallen op de grafstenen.
Bloemen kom je op de joodse begraafplaatsen niet tegen. Om aan te geven dat men het graf bezocht heeft, legt men steentjes op de grafsteen.
Vanmorgen was het open dag op de muziekschool. Een mooie gelegenheid om daar weer eens een kijkje te gaan nemen, want in april 2005 deed ik daar het A- examen altsax.
De eerste gang was natuurlijk naar mijn oud-docent saxofoon Gerard Grobben en de hernieuwde kennismaking was allerhartelijkst. Ik was, zover mij bekend, zijn oudste leerling ooit!
Hierna een rondgang door de school gemaakt. Kinderen proberen voor 't eerst een toon uit de fagot te krijgen.
Met hulp van de aanwijzingen van de pianoleraar kon dit meisje al een aardig deuntje uit de vleugel laten horen.
Deze viool ligt nog te wachten op iemand die de moed op kan brengen om wat klanken uit het instrument te halen. Meestal zijn kinderen snel geneigd om een instrument uit te proberen, ook al omdat mij opvalt dat muziekdocenten in 't algemeen goed met kinderen kunnen omgaan.
De cellojuf begeleidt hier een duo.
Het was prachtig om te horen hoe snel deze kinderen een paar klanken uit de harp konden toveren na slechts enkele aanwijzingen van de lerares.
Ja, ik bedoel geen ijsbloemen op de ruiten (kunnen ook mooi zijn) als het 's winters vriest, maar ijsbloemen in de tuin. Een maand geleden waren we in een tuincentrum en daar zagen we o.m. deze ijsbloemen. Thuis gekomen snel in de grond geplant. Als je de plantjes in het begin bekijkt is er van de prachtige kleuren nog niet veel te bemerken. Het is een groene massa dat met een hele lichte zilverkleur als het ware bespoten is. Een maand later, en in de volle zon, zien ze er heel anders uit! De bloemen gaan open zo lang de zon schijnt en je ziet de prachtigste kleuren. Ik kende ze van vroeger onder de welluidende naam Mesembryanthemum maar kennelijk heten ze tegenwoordig Dorotheantus. Hoe dan ook: ijsbloemen zij schitterend.
Vandaag wordt er bij mijn atletiekvereniging SISU weer een competitie wedstrijd voor C-D junioren gehouden. C-D junioren zijn jeugdigen van 12 t/m 15 jaar. Er is altijd veel deelname in deze categorie en doordat er nog veel ouders meegaan als begeleiding ook altijd een drukte van belang. De voorbereidingen voor deze wedstrijd zijn de dagen hiervoor al verricht. Ik ben lid van de Wedstrijd Organisatie Commissie en mede verantwoordelijk voor het goede verloop van de wedstrijd.
Gistermiddag hebben we de sectoren voor discus en speer uitgezet, steeds een tijdrovend karwei. De sectoren moeten onder een bepaalde hoek worden uitgezet Op deze foto is de discussector te zien en aan de overkant ligt de sector voor het speerwerpen. De witte lijnen bestaan uit lint die met U-vormige haken worden vastgezet aan de grond. De geworpen discus moet binnen de witte lijnen landen anders is een worp ongeldig.
Hier een detail van zo'n U-vormige haak; om de 3 meter wordt een haak in de grond geslagen om het lint op zijn plaats te houden. Met name als er een stevige wind waait is het een lastig karwei want voor je het weet draait het lint alle kanten op en kun je er niets meer mee beginnen. Afhankelijk van de categorie atleten is een sector 40 tot 60 meter lang.
Een overzichtsfoto van 100 m horden voor meisjes C-junioren. Op de voorgrond de scheidsrechter aankomst die toeziet op het goede verloop bij de finish.
Jonge atleten bekijken de eerste resultaten op de aangeplakte uitslagenlijsten.
Mieren zijn heel bijzondere insecten. Als je ze zo met het blote oog bekijkt zijn het hele nietige diertjes, slechts enkele millimeters groot. Toch kunnen ze verhoudingsgewijs hele massas verplaatsen die vele malen groot zijn dan de mier zelf.
Mieren zijn sociale insecten, d.w.z. ze leven in kolonies met een koningin, werksters en mannetjes. De werksters zijn weer onderverdeeld in verkenners, voedselverzamelaars, nestonderhouders, kinderverzorgsters en soldaten. De mannetjes daarentegen zorgen slechts voor de voortplanting en sterven daarna. Geen al te mooi vooruitzicht!!
De soldaten graven de nesten van de mieren en de verkenners gaan op zoek naar voedsel terwijl de voedselverzamelaars het proviand naar de nesten transporteren.
Waarom nu dit hele verhaal?
We zitten op het terras van het mooie en lekker warme weer te genieten. Door de langdurige droogte zijn helaas de mieren erg actief. Plotseling zie ik iets heel bijzonders. Een dooie vlieg ligt op de rug maar schuift tergend langzaam richting een mierennest. Als ik goed kijk zie ik dat een mier deze vlieg aan een van de poten voorttrekt.
Snel mijn camera gepakt en enkele dichtbij-fotos gemaakt.
Hier heeft de mier de vlieg bij één van de poten vastgepakt.
Hier is duidelijk het verschil in grootte te zien van mier t.o.v. de vlieg. De familie mier zal wel gesmuld hebben van een heerlijke vliegenbiefstuk.
Vandaag is het Pinksteren, één van de hoogtijdagen in de christelijke kerken. Met Pinksteren wordt herdacht dat de Geest van God over de mensheid wordt uitgestort . Het markeert als het ware het begin van de christelijke kerk.
De kerkelijke kleur is met Pinksteren natuurlijk rood en daarom is het antependium deze zondag rood om aan te geven dat het Pinksterfeest is.
In onze wijkkerk is het al jaren een traditie om met Pinksteren ballonnen op te laten na afloop van de kerkdienst. Door gemeenteleden worden kaartjes met naam en adres ingevuld en aan ballonnen gehangen. Op de kaartjes staat een pinkstergroet.
Iedereen staat al klaar om zijn of haar ballon los te laten, de predikant geeft het "startschot" en alle ballonnen kiezen het luchtruim..........
om zich met de windstroom mee te laten drijven. Nu maar afwachten welke ballon de grootste afstand heeft afgelegd.
De prot.wijkgemeente, waartoe ik behoor, is een zeer levende kerk. Naast natuurlijk de wekelijkse kerkdiensten, jeugdkerk en kindernevendiensten worden er ook allerlei activiteiten op touw gezet. Ik noem er enkele: een leesgroep die een uitgekozen boek bespreekt, de zanggroep Together, quilten, organiseren van fancy fairs. Daar zijn veel vrijwilligers bij betrokken. Nu is er ook een fietsgroep opgericht en mij is gevraagd of ik zo nu en dan een tocht wil uitzetten en begeleiden. Gistermiddag was het zover!
Fietstochten kun je prachtig uitzetten door gebruik te maken van zogeheten knooppunten. Hier zie je zo'n bord met als knooppunt nr. 60. Vanuit dit knooppunt kun je de diverse nummers van de route die je wilt fietsen bijv. op een papiertje schrijven, een rondrit maken en op hetzelfde punt weer uitkomen. Maar je kunt ook van knooppunt naar knooppunt fietsen en op die manier een mooie tocht door de betreffende streek maken. Maar aan de hand van een knooppuntenkaart kun je thuis ook zo'n tocht uitstippelen. Door heel Nederland is een knooppuntennetwerk aangelegd met afgebeelde borden en paaltjes met daarop de nummers van de knooppunten.
Onze tocht begon deze zonnige middag bij knooppunt 55. Dat is het startpunt aan het Almelo-Nordhornkanaal bij de Pook. Zoals op dit bord te zien is kun je ook andere richtingen kiezen: wij gingen richting nummer 56.
Een deel van de groep op weg naar nummer 56.
Het was prachtig weer, de zon scheen volop en er was niet al te veel wind. Overal zag je de boeren druk bezig met het eerste gras te maaien of al binnen te halen. Een heerlijke hooilucht kwam ons regelmatig tegemoet.
Onderweg kwamen we steeds weer mooie plekjes tegen.
Hier een weiland waar het gedroogde gras al bij elkaar is geschoven om vervolgens in balen verpakt te worden.
Kerkgangers verlaten het kerkje van Callantsoog
Ja, ik bedoel geen ijsbloemen op de ruiten (kunnen ook mooi zijn) als het 's winters vriest, maar ijsbloemen in de tuin. Een maand geleden waren we in een tuincentrum en daar zagen we o.m. deze ijsbloemen. Thuis gekomen snel in de grond geplant. Als je de plantjes in het begin bekijkt is er van de prachtige kleuren nog niet veel te bemerken. Het is een groene massa dat met een hele lichte zilverkleur als het ware bespoten is. Een maand later, en in de volle zon, zien ze er heel anders uit! De bloemen gaan open zo lang de zon schijnt en je ziet de prachtigste kleuren. Ik kende ze van vroeger onder de welluidende naam Mesembryanthemum maar kennelijk heten ze tegenwoordig Dorotheantus. Hoe dan ook: ijsbloemen zij schitterend.
Gistermiddag hebben we de sectoren voor discus en speer uitgezet, steeds een tijdrovend karwei. De sectoren moeten onder een bepaalde hoek worden uitgezet Op deze foto is de discussector te zien en aan de overkant ligt de sector voor het speerwerpen. De witte lijnen bestaan uit lint die met U-vormige haken worden vastgezet aan de grond. De geworpen discus moet binnen de witte lijnen landen anders is een worp ongeldig.
