Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
02-10-2010
GLASRIJK TUBBERGEN DEEL 2
Wat ook zo leuk is aan "Glasrijk Tubbergen", is dat je ook achter de schermen bij kunstenaars kunt kijken. Eén van de mogelijkheden is het bezichtigen van het atelier van de glazenier Diego Semprun/ Nicolas. De naam Nicolas is nauw verbonden met de Pancratius basiliek in Tubbergen vanwege de prachtige gebrandschilderde glas-in-lood ramen in die kerk; deze zijn gemaakt door vijf generaties van de glazeniersfamilie Nicolas.
Twee van de in totaal 35 gebrandschilderde glas-in-loodramen in de Pancratiusbasiliek in Tubbergen
Enkele voorbeelden van glas-in-loodramen die in het atelier van Diego Semprun-Nicolas zijn te bewonderen
Op een groot vel papier maakt de kunstenaar eerst een schets van het onderwerp. Alle stukjes glas zijn genummerd en worden vastgelegd.
Daarna snijdt hij het glas, schrijft er het corresponderende nummer op zodat hij elk stukje later kan terugvinden
Nog wat voorbeelden van glas-in-loodramen
Elk gebrandschilderd raam wordt gesigneerd met de naam van de kunstenaar
Deze week wordt voor de 14e keer de internationale glasmanisfestatie Glasrijk Tubbergen gehouden. Op diverse plekken in het dorp tonen glaskunstenaars uit binnen- en buitenland hun werk. Ook zijn er demonstraties glasblazen, glas-in loodtechnieken, enz.
Overal in het dorp zie je deze spandoeken
Deze oude t.v. krijgt een mooi nieuw leven!
Schitterend glaspaneel
Nog zo'n hele mooie
Hoe krijgt de kunstenaar het voor elkaar!
Op het grasveld naast de Pancratiusbaseliek ligt een kunstwerk met voetstappen. De kerktoren weerspiegelt prachtig hierin.
Verkeersregels veranderen bijna met de dag. Vroeger mocht je in rijrichting niet aan de linkerkant van de weg parkeren, dat mag heden ten dage wel, mits daar natuurlijk geen parkeerverbod is. Zo zijn er tientallen voorbeelden op te noemen waarvan de regels zijn gewijzigd. Niet alleen wijzigen regels, er komen er per jaar ook steeds een aantal bij. Eén van de bekende aanvullingen in de verkeersregels van de laatste tijd zijn de strepen op de weg. U kent ze wel, die dubbele witte strepen met groen ertussen en dan geen groen van planten natuurlijk! Ja, mag je op zo'n weg nu 80 of 100 km/uur rijden? Om mijn kennis weer wat bij te spijkeren, heb ik mij opgegeven voor een opfriscursus verkeersregels van vier avonden. Gisteravond was de eerste bijeenkomst die gegeven werd door oud-rijschoolhouder Kremer uit Ootmarsum. Hij deed dit met de nodige humor maar vooral met een uitgebreide kennis van de regels. We kregen 40 dia's voorgelegd van allerlei verkeerssituaties volgens het beproefde keuzesysteem: is het A, B of C. Na afloop werden de vragen doorgenomen en dan blijkt dat je toch wel een aantal regels niet meer kent. Bijvoorbeeld: is een gevarendriehoek verplicht in de auto? Welke status heeft de voetganger in het verkeer? Een boer loopt met een koe over een voorrangsweg; heeft hij voorrang? Ik heb al weer veel opgestoken en kan het iedereen aanraden!
De cursusleider
De groep deelnemers
Eén van de getoonde dia's met bijbehorende vragen.
Vandaag weer een mooie atletiekdag meegemaakt. Mijn vereniging SISU had de organisatie op zich genomen van de 4e medaillewedstrijd voor pupillen a/b/c/en junioren c/d. Altijd een zeer drukke wedstrijddag, want met name voor de pupillen zijn dit hun eerste wedstrijden en die willen ze voor geen prijs missen. Ook voor de medewerkers van SISU is er veel werk te doen. Het begint al een dag eerder om sectoren uit te zetten, startblokken klaar te leggen en nog wat andere dingen. Dat doen we tegenwoordig met een ploeg van vier vrijwilligers. De wedstrijddag zelf zijn er nog veel meer mensen in de weer: jury, baanploeg (om bijv. de startblokken te verplaatsen), secretariaat, omroeper, barpersoneel, enz. Omroeper Egbert Jan praat vanuit de wedstrijdtoren de diverse atletiekonderdelen aan elkaar en geeft tevens de resultaten van de atleten door.
Een onderdeel dat alleen bij pupillen voorkomt is het balwerpen. Vanuit een rechthoek proberen de jonge atleten de bal zo ver mogelijk in de werpsector te gooien.
Sisu atleet Mathijs Krul met startnummer 984 wierp de bal 24,67 m. ver weg, een prima prestatie voor een 10-jarige. Op onderstaand filmpje is deze worp te bewonderen.
Alle gemeten prestaties worden door de jury nauwkeurig gemeten en genoteerd.
Op het filmpje is goed te zien hoe de SISU atleet, voordat hij werpt, precies drie passen naar achteren uitmeet vanaf de werplijn. Vanuit die plek loopt hij snel weer naar voren en werpt de bal. Op die manier zal hij voorkomen dat hij met zijn voet over de basislijn gaat, anders wordt de worp afgekeurd. Op de plek waar de bal op de grond komt wordt een bordje met zijn startnummer geplaatst. Na drie worpen worden de beste afstanden opgemeten.
Vanmorgen zijn we met een groepje muzikanten naar basisschool De Mare geweest voor een muziekdemonstratie. De bedoeling hiervan is om kinderen uit de groepen 4 t/m 7 enthousiast te maken voor de blaasmuziek, en..... natuurlijk ook om nieuwe leden te werven! De dirigent van ons jeugdorkest vertelt de kinderen iets over het fanfareorkest, hoe dit is samengesteld en laat de diverse instrumenten zien. De muzikanten van het ensemble laten vervolgens horen hoe die instrumenten klinken. Bij de vraag "van welk materiaal is een trompet gemaakt" krijg je de mooiste antwoorden. De ene denkt van ijzer, de ander zelfs van zilver of goud maar - hoe modern in deze tijd - ook zijn er die denken dat deze van plastic gemaakt worden. Het juiste antwoord is natuurlijk van koper en dat hebben ze dan ook weer geleerd. De kinderen mogen bij de diverse blaasinstrumenten aangeven welke kleur naar hun gevoel bij het geluid het beste past. Een bugel "kleurt" bijvoorbeeld oranje, een hoorn geel, een euphonium bruin maar een bastuba vinden ze toch wel erg zwart klinken. Daarna spelen we met een klein ensemble een stukje muziek en krijgen de kinderen de gelegenheid om de instrumenten ook uit te proberen. Onderstaande filmpjes geven een indruk van zo'n demomorgen.
Bijna alle kinderen die het aandurven om op een instrument te blazen krijgen er ook geluid uit.
Het slagwerk is onder kinderen populair en met name meisjes vinden dat trommelen erg leuk.
De kinderen hebben er veel plezier in. Nu maar afwachten hoeveel er zich opgeven voor de blaasmuziek!
Voor een groep fietsers moet ik zo nu en dan een mooie route uitzetten. Er zijn diverse hulpmiddelen hiervoor, natuurlijk internet, maar wat me heel goed bevalt is de kaart met knooppunten. Thuis kun je de tocht op papier uitwerken waarbij je tevens de juiste lengte kunt bepalen: een tocht mag ongeveer 35 km. bedragen. Twee weken geleden had ik een tocht uitgezet die voerde naar Tubbergen en omgeving. Om zo'n tocht goed te laten verlopen, controleer ik de route door hem eerst zelf te fietsen, "controlfreak" als ik ben Tot aan Tubbergen verliep alles prima maar even daarna kreeg ik in de gaten dat ik niet goed zat want ik kwam uit in Geesteren en dat was niet de bedoeling. Gistermiddag heb ik het laatste deel opnieuw gefietst en dat was maar goed ook want ik had een schitterend deel gemist. Onderstaande foto's laten zien waarom!
Fietsend over de Tubberger Es
zie ik plotseling een prachtige villa liggen. Het blijkt te behoren tot het landgoed Schultenwolde dat in 1914 gekocht werd door Abraham Ledeboer. De villa dateert oorspronkelijk uit 1919 maar werd in 1947 door brand verwoest en is in 1953 weer in oude luister opgebouwd.
Vlakbij de villa ligt een meertje dat in de volksmond het Hondenven wordt genoemd..
Een schitterende natuur ontplooit zich aan mijn ogen.
Hemelsbreed ligt dit prachtige gebied slechts zo'n kilometer of tien vanaf mijn woonplaats. En dan te weten dat ik tot gistermiddag nooit van het bestaan afwist! Waar fietsen al niet goed voor is.
Wat hebben deze twee onderwerpen nu met elkaar te maken, zult u zich afvragen? Niets, helemaal niets. Als ik er verder over nadenk, begin ik toch te twijfelen. Dat vraagt om nadere uitleg. Het werk in de volkstuin loopt op een eind, de meeste producten hebben we al opgegeten, in de diepvries gedaan of weggegeven. Wat staat er nu nog op het land? Spruit- en boerenkool, aardappels en komkommers. Toen ik maandagmorgen het weersbericht hoorde, dacht ik bij mijzelf dat het tijd werd om de aardappels te rooien. Groeien doen ze niet meer en als ze te lang in de natte aarde liggen kunnen ze verrotten en aangetast worden door schimmels e.d. Daar heb ik ze uiteindelijk ook niet voor in de grond gestopt. Omdat het gisteren nog prima weer was, heb ik de daad bij het woord gevoegd en dus aan het rooien. Er moesten twee soorten uit de grond gehaald worden: Surprise en Red Baron. Met name de opbrengst van de Red Baron was uitstekend waarbij de omvang opviel. Ik las onlangs in de krant dat de patat duurder zou worden omdat de aardappeloogst dit jaar tegenviel en de aardappels zo klein waren. Nou, dan moeten de patatboeren maar Red Baron gaan verbouwen want onderstaande foto laat toch een heel ander beeld zien, of niet dan??
Toen ik vanmorgen uit het raam keek, was ik blij dat de aardappels al in de garage stonden, lekker droog. Maar wat moet je op zo'n natte en trieste dag dan verder doen? Gelukkig is er a.s. zaterdag weer een postzegelveiling en de dagen ervoor zijn er kijkdagen. Vanmiddag naar zo'n kijkdag geweest. Je kunt dan de te veilen kavels alvast inzien en bekijken of er iets bij is wat je voor je verzameling kunt gebruiken. Veel kavels bekeken maar deze maand geen postzegels kopen want er was niets van mijn gading bij.
Zondagmiddag naar het Beeklustpark geweest om te luisteren naar allerlei gospelgroepen. Alsof het nog niet genoeg was geweest met al die muziek op zaterdag, maar ja, het was mooi weer en dit was weer eens wat anders dan blaasmuziek. Een muzikale beoordeling is moeilijk. Wel vraag ik mij af waarom het geluid zo knetterhard moet zijn. Is dat soms om wat onvolkomenheden weg te poetsen? Maar dat laat onverlet dat het enthousiasme er vanaf droop en dat is ook wat waard! Wel ben ik van mening dat het allemaal van hetzelfde is, weinig variatie en dat begint op de duur wat te vervelen.
Enorm veel publiek, mede door het mooie weer. Er traden 5 koren op en die brengen natuurlijk ook een grote aanhang mee.
Ik ken helaas niet alle namen van de groepen maar volgens mij was dit Promises uit Rijssen.
Vision uit Vriezenveen
Dit is het gospelkoor uit Wierden met een zeer enthousiaste soliste die helaas soms niet helemaal zuiver zong in de hoge registers.
Ik schrijf al ruim anderhalf jaar allerlei artikelen op mijn blog. Ik beschouw het zelf meer als een soort dagboek, hoewel ik niet elke dag voldoende stof tot publiceren heb. Ik vertel over mijn hobby's - en dat zijn er gelukkig vele - maar ik ga alleen over die dingen schrijven en/of foto's plaatsen , waarvan ik denk dat anderen dat ook interessant vinden. Maar is dat ook zo?? Gezien de teller in de linker marge bezoeken toch al ruim 15000 mensen mijn blog. Onder aan elk artikel is een link "Reageer" die het mogelijk maakt om inderdaad te reageren. Nu kan ik er natuurlijk van uit gaan dat "geen bericht goed bericht is" en "wie zwijgt toestemt". Toch zou het voor mij wel aardig zijn dat lezers eens een reactie plaatsen. Het hoeft natuurlijk niet de bekende veer te zijn! Ik heb tot nu toe slechts één fan die gelukkig regelmatig reageert. Wie volgt?
Afgelopen week stond geheel in het licht van de blaasmuziek. Eerst zondag het Summer Brass Festival in Neugnadenfeld en nu vandaag het bezoek van het Schülerblasorchester uit Burgsteinfurt: het kon gewoon niet op! Zoals ik al eerder geschreven heb is dit het orkest van het Gymnasium Arnoldinum, een orkest van leerlingen van die school. Als ze het vak muziek kiezen krijgen de studenten een muziekopleiding van een professionele docent. Daarnaast kunnen ze nog les krijgen van muzikanten die al voldoende ervaring hebben. Als ze voldoende zijn geschoold, dan mogen ze in een leerlingenorkest spelen en vervolgens doorstromen naar het Schülerblasorchester. Met dit orkest heeft Wilhelmina al jaren een uitwisseling. Dit jaar waren we de gastheer en daarvan heb ik een klein foto-overzicht gemaakt van deze prachtige dag.
De bus met de Duitse gasten arriveert vlak bij de Schouw. De Schouw is een kerkelijk centrum in de stad en fungeert deze dag als onze uitvalsbasis.
Het laatste stukje gaat per voet want de smalle en bochtige weg naar de Schouw is niet berekend op grote bussen.
Het gezelschap met instrumenten op weg naar de Schouw
Eerst een woord van welkom. Ook wordt verteld wat we deze dag gaan doen.
Na een lange busreis heeft men wel trek in koffie of frisdrank.
Tegen 12 uur is het tijd voor een lunch: soep en broodjes.
Na de lunch gaan beide orkesten op de foto.
Op de Koornmarkt geven beide orkesten onder grote belangstelling een pleinconcert.
Geconcentreerd wordt er gemusiceerd.
Om onze Duitse gasten nader kennis te laten maken met Almelo is er een fotopuzzeltocht door de binnenstad.
De winnaars van de puzzeltocht krijgen allen een prachtige gouden medaille.
Na zo'n lange wandeling door de stad krijgen we allemaal trek en een heerlijke chinese maaltijd staat al op ons te wachten.
Vanmiddag zijn we met het orkest naar Neugnadenfeld geweest waar we waren uitgenodigd voor deelname aan het 1e Summer Brass Festival. Op 12 augustus j.l. heb ik daar al het één en ander over geschreven dus wil de lezer meer informatie, ga dan naar mijn blg van de eerdergenoemde datum.
Totaal deden vier orkesten aan dit festival mee. Het is in grote lijnen een beetje geschoeid op de Egerländermuziek, dus met veel polka's, walsen en er tussendoor wat marsen. Gezellig, en wat wil je dan nog meer. Ik had de indruk dat wij een ietsje serieuzer aan het muziek maken waren maar dat is niet erg. Het publiek kon het uitermate waarderen ,gezien hun reacties. Bovenstaand filmpje heb ik gemaakt van het optreden van de Musikverein Witmarschen, een orkest met een wat typische bezetting. Ik telde bijv. 4 trombones, 10 saxen (!), 2 klarinetten, 2 dwarsfluiten, 2 bassen, enkele trompetten en waldhoorns en slagwerk. Om het evenwicht toch wat beter te maken blies de dirigent op trompet mee. Het orkest komt uit een klein dorp en dan is het moeilijk om een evenwichtige oprkestbezetting te krijgen. Wat het belangrijkste echter is: de muzikanten speelden met veel plezier!!
Er is vandaag weer veel te beleven in onze stad. Vanmorgen de Overijsselse kampioenschappen dorsen tussen diverse dorpen en buurtschappen en vanmiddag een originele Twenstse boerenbruiloft. En dan zijn er nog altijd mensen die beweren dat Almelo een dooi stad is waar nooooooit wat te doen is! Onderstaande filmpjes bewijzen het tegendeel.
Linksboven in beeld is onze burgemeester mw. Jon Herman zichtbaar. Ze wordt bijgepraat door de organisator van deze oogstfeesten dhr. A. Buist.
Mijn buurjongen heeft tegen de schuttig van de afscheiding wat zonnepitten in de grond gestopt. Na verloop van tijd keken de eerste stengels over de schutting. Dat zonnebloemen groot en hoog kunnen worden was mij wel bekend. Eén van deze zonnebloemen steekt nu al 1,5 m. boven de schutting van 2 m. uit, dus totaal hoog 3,5 m.!!!!
Gisteren schreef ik over de deelname van het fanfare-orkest van Wilhelmina aan het 1e Neugnadenfelder Summer Brass Festival. Wellicht vraagt u zich af: "Heuh? Neugnadenfeld, nooit van gehoord". Dat kan ik mij best voorstellen want enkele jaren geleden had ik er ook nog nooit van gehoord. Het is een klein dorp met ongeveer 700 inwoners en maakt deel uit van de gemeente Ringe in de graafschap Bad Bentheim. Het ligt hemelsbreed ruim 40 km. ten NO van Almelo over de grens in Duitsland. De geschiedenis van het dorp is erg interessant want het bestond vóór 1946 nog niet eens. In 1939 werd op die plek door nazi-Duitsland het kamp Alexisdorf opgericht als één van de acht strafkampen in het Emsland. Het werd in WO II al snel een krijgsgevangenkamp voor Russische gevangenen die daar onder erbarmelijke omstandigheden zware arbeid moesten verrichten. Honderden Russen zijn er door ziekte gestorven, verhongerd, doodgevroren en vermoord. Na het einde van de oorlog kwamen veel vluchtelingen uit Polen en de Oekraïne naar het Westen en werden voorlopig ondergebracht in de barakken van het voormalige concentratiekamp. Zij behoorden allen tot de Hernhutter Broedergemeenschap, de meesten kwamen uit het dorp Gnadenfeld. Uiteindelijk ontstond op de plek van het kamp een nieuw dorp dat zij de toepasselijke naam Neugnadenfeld gaven - het nieuwe Gnadenfeld. Vlak bij de plek waar het oude barakkenkamp zich bevond, ligt de begraafplaats van ongeveer 600 naamloze Russische krijgsgevangenen. Een paar jaar geleden heb ik die plek bezocht die er voortreffelijk uitziet en goed wordt onderhouden. En nu tot slot de oplossing van de connectie tussen Wilhelmina en Neugnadenfeld: de echtgenote van onze dirigent is afkomstig uit het dorp!
Nog twee weken en dan is het eindelijk weer zover, want vrijdag 27 augustus beginnen mijn orkestrepetities weer. Zo'n lange vakantie is helemaal niks voor mij, ik wil het liefst in orkestverband blijven doorspelen. Maar ja, de dirigent en andere orkestleden zijn ook wel eens aan vakantie toe Als we over twee weken de eerste repetitie achter de rug hebben, moeten we twee dagen daarna al stevig aan de bak! We gaan 's middags spelen in Neugnadenfeld op het 1. Neugnadenfelder Summer Brass Festival waar we zijn uitgenodigd.
We hebben via de mail het te spelen programma opgekregen zodat we voldoende huiswerk hebben tot aan de eerste repetitie. Gelukkig zijn het allemaal muziekstukken die we nog in ons repertoir hebben. Ik verheug mij er nu al op!
In Friesland worden het hele jaar door wedstrijden polsstokverspringen gehouden (in het Fries fierljeppen ). Als randevenement importeerde de organisatie van de Almelose Havendagen vorige week dit sportieve atletiekonderdeel. Ja, u leest het goed: "atletiekonderdeel". Laten we eerlijk zijn, het is atletiek in haar zuiverste vorm! Vergelijk het maar met polsstokhoogspringen. Alleen moeten de deelnemers nu niet zo hoog mogelijk over de lat springen maar nu zo ver mogelijk in horizontale richting over het water springen. Wel een verschil met polsstokhoog is dat men niet op een kussen belandt maar de kans loopt in het water terecht te komen.
Plaats van gebeuren is de dooie arm van het Almelo-Nordhornkanaal. Aan de ene kant van het kanaal is een vlonder gemaakt waarover de deelnemers richting polsstok kunnen rennen. Aan de andere kant ligt een groot luchtkussen in het water waarop de atleten terecht moeten komen.
Hier probeert één van de eerste durfals de overkant te bereiken. Als je het zo van de kant af bekijkt dan denk je dat het een fluitje van een cent is. Je neemt een snelle aanloop, pakt de polsstok vast en springt naar de overkant. Mooi niet.....
......... want in plaats van op het kussen te landen, komt deze jongeman helaas vòòr het kussen in het water terecht. Voor de veiligheid houdt een kikvorsman alles in de gaten en kan, zo nodig, direct ingrijpen.
Vandaag - 28 juli - zijn de Almelose Havendagen weer begonnen. Ondanks de sombere weersvoorspellingen is het prachtig zonnig weer met een prima temperatuur.
Vijf jaar geleden zijn deze dagen begonnen als Vlootdagen. De opzet was om allerlei historische boten bij elkaar te brengen in de centrumhaven. Het moest een driedaags evenement worden met de nadruk op klassieke salonboten, sleepboten, tjalken en andere historische bedrijfsvaartuigen.
Om het voor iedereen aantrekkelijk te maken bedachten de initiatiefnemers ook een randprogramma. Uiteraard werden er shantykoren uitgenodigd want die sloten naadloos aan bij alles wat met boten te maken had. Ook horeca en muziek ontbrak niet terwijl meestal oude ambachten werden gedemonstreerd.
Twee jaar gelden werden echter ook moderne en hele dure plezierjachten voor deze havendagen uitgenodigd. Was het voor nog meer variatie of werd de deelname minder?
Je kunt daar van mening over verschillen. Ikzelf ben een beetje een purist en kies daarom voor alleen klassiekers van vòòr 1940, maar ik kan me ook voorstellen dat de organisatie een bredere variatie voor ogen heeft.
Een korte fotoreportage geeft een beeld van de Almelose Havendagen.
Een overzicht van het deel van de haven met klassieke boten
Het is nog wel vol met de klassiekers maar vorig jaar lagen er meer.
Dit is de hele dure afdeling met boten die vele tonnen euro's kosten. Ze hebben dan ook de riantste ligplaatsen gekregen!
Een goede waakhond is kennelijk niet overbodig
Een zwanen ouderpaar zwemt met het kroost tussen de boten door
Een bijpassend randgebeuren: zalm rokerij
Kitsch en Kunst is ook aanwezig maar wat die poppen met boten te maken hebben ontgaat mij
Een grote groep amateurschilders exposeert en zo hier en daar is zelfs een boot te bewonderen.
In het centrum van Brussel staat op de hoek van de Stoofstraat en de Eikstraat het bekende, door Hiëronymus Duquesnoy gemaakte, bronzen beeldje met de welluidende naam "Manneken Pis". Het beeldje valt nauwelijk op en je moet er echt naar zoeken. Dat hebben we in Almelo veel beter gedaan want aan de boorden van de Almelose AA, tegenover café België, hangt aan de kademuur ook zo'n ondeugend beeld. Als je op het terras van het café zit kan dit tafereel je nauwelijks ontgaan!
). Als randevenement importeerde de organisatie van de Almelose Havendagen vorige week dit sportieve atletiekonderdeel. Ja, u leest het goed: "atletiekonderdeel". Laten we eerlijk zijn, het is atletiek in haar zuiverste vorm! Vergelijk het maar met polsstokhoogspringen. Alleen moeten de deelnemers nu niet zo hoog mogelijk over de lat springen maar nu zo ver mogelijk in horizontale richting over het water springen. Wel een verschil met polsstokhoog is dat men niet op een kussen belandt maar de kans loopt in het water terecht te komen.
