Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
04-09-2010
MUZIEKWEEK
Afgelopen week stond geheel in het licht van de blaasmuziek. Eerst zondag het Summer Brass Festival in Neugnadenfeld en nu vandaag het bezoek van het Schülerblasorchester uit Burgsteinfurt: het kon gewoon niet op! Zoals ik al eerder geschreven heb is dit het orkest van het Gymnasium Arnoldinum, een orkest van leerlingen van die school. Als ze het vak muziek kiezen krijgen de studenten een muziekopleiding van een professionele docent. Daarnaast kunnen ze nog les krijgen van muzikanten die al voldoende ervaring hebben. Als ze voldoende zijn geschoold, dan mogen ze in een leerlingenorkest spelen en vervolgens doorstromen naar het Schülerblasorchester. Met dit orkest heeft Wilhelmina al jaren een uitwisseling. Dit jaar waren we de gastheer en daarvan heb ik een klein foto-overzicht gemaakt van deze prachtige dag.
De bus met de Duitse gasten arriveert vlak bij de Schouw. De Schouw is een kerkelijk centrum in de stad en fungeert deze dag als onze uitvalsbasis.
Het laatste stukje gaat per voet want de smalle en bochtige weg naar de Schouw is niet berekend op grote bussen.
Het gezelschap met instrumenten op weg naar de Schouw
Eerst een woord van welkom. Ook wordt verteld wat we deze dag gaan doen.
Na een lange busreis heeft men wel trek in koffie of frisdrank.
Tegen 12 uur is het tijd voor een lunch: soep en broodjes.
Na de lunch gaan beide orkesten op de foto.
Op de Koornmarkt geven beide orkesten onder grote belangstelling een pleinconcert.
Geconcentreerd wordt er gemusiceerd.
Om onze Duitse gasten nader kennis te laten maken met Almelo is er een fotopuzzeltocht door de binnenstad.
De winnaars van de puzzeltocht krijgen allen een prachtige gouden medaille.
Na zo'n lange wandeling door de stad krijgen we allemaal trek en een heerlijke chinese maaltijd staat al op ons te wachten.
Vanmiddag zijn we met het orkest naar Neugnadenfeld geweest waar we waren uitgenodigd voor deelname aan het 1e Summer Brass Festival. Op 12 augustus j.l. heb ik daar al het één en ander over geschreven dus wil de lezer meer informatie, ga dan naar mijn blg van de eerdergenoemde datum.
Totaal deden vier orkesten aan dit festival mee. Het is in grote lijnen een beetje geschoeid op de Egerländermuziek, dus met veel polka's, walsen en er tussendoor wat marsen. Gezellig, en wat wil je dan nog meer. Ik had de indruk dat wij een ietsje serieuzer aan het muziek maken waren maar dat is niet erg. Het publiek kon het uitermate waarderen ,gezien hun reacties. Bovenstaand filmpje heb ik gemaakt van het optreden van de Musikverein Witmarschen, een orkest met een wat typische bezetting. Ik telde bijv. 4 trombones, 10 saxen (!), 2 klarinetten, 2 dwarsfluiten, 2 bassen, enkele trompetten en waldhoorns en slagwerk. Om het evenwicht toch wat beter te maken blies de dirigent op trompet mee. Het orkest komt uit een klein dorp en dan is het moeilijk om een evenwichtige oprkestbezetting te krijgen. Wat het belangrijkste echter is: de muzikanten speelden met veel plezier!!
Er is vandaag weer veel te beleven in onze stad. Vanmorgen de Overijsselse kampioenschappen dorsen tussen diverse dorpen en buurtschappen en vanmiddag een originele Twenstse boerenbruiloft. En dan zijn er nog altijd mensen die beweren dat Almelo een dooi stad is waar nooooooit wat te doen is! Onderstaande filmpjes bewijzen het tegendeel.
Linksboven in beeld is onze burgemeester mw. Jon Herman zichtbaar. Ze wordt bijgepraat door de organisator van deze oogstfeesten dhr. A. Buist.
Mijn buurjongen heeft tegen de schuttig van de afscheiding wat zonnepitten in de grond gestopt. Na verloop van tijd keken de eerste stengels over de schutting. Dat zonnebloemen groot en hoog kunnen worden was mij wel bekend. Eén van deze zonnebloemen steekt nu al 1,5 m. boven de schutting van 2 m. uit, dus totaal hoog 3,5 m.!!!!
Gisteren schreef ik over de deelname van het fanfare-orkest van Wilhelmina aan het 1e Neugnadenfelder Summer Brass Festival. Wellicht vraagt u zich af: "Heuh? Neugnadenfeld, nooit van gehoord". Dat kan ik mij best voorstellen want enkele jaren geleden had ik er ook nog nooit van gehoord. Het is een klein dorp met ongeveer 700 inwoners en maakt deel uit van de gemeente Ringe in de graafschap Bad Bentheim. Het ligt hemelsbreed ruim 40 km. ten NO van Almelo over de grens in Duitsland. De geschiedenis van het dorp is erg interessant want het bestond vóór 1946 nog niet eens. In 1939 werd op die plek door nazi-Duitsland het kamp Alexisdorf opgericht als één van de acht strafkampen in het Emsland. Het werd in WO II al snel een krijgsgevangenkamp voor Russische gevangenen die daar onder erbarmelijke omstandigheden zware arbeid moesten verrichten. Honderden Russen zijn er door ziekte gestorven, verhongerd, doodgevroren en vermoord. Na het einde van de oorlog kwamen veel vluchtelingen uit Polen en de Oekraïne naar het Westen en werden voorlopig ondergebracht in de barakken van het voormalige concentratiekamp. Zij behoorden allen tot de Hernhutter Broedergemeenschap, de meesten kwamen uit het dorp Gnadenfeld. Uiteindelijk ontstond op de plek van het kamp een nieuw dorp dat zij de toepasselijke naam Neugnadenfeld gaven - het nieuwe Gnadenfeld. Vlak bij de plek waar het oude barakkenkamp zich bevond, ligt de begraafplaats van ongeveer 600 naamloze Russische krijgsgevangenen. Een paar jaar geleden heb ik die plek bezocht die er voortreffelijk uitziet en goed wordt onderhouden. En nu tot slot de oplossing van de connectie tussen Wilhelmina en Neugnadenfeld: de echtgenote van onze dirigent is afkomstig uit het dorp!
Nog twee weken en dan is het eindelijk weer zover, want vrijdag 27 augustus beginnen mijn orkestrepetities weer. Zo'n lange vakantie is helemaal niks voor mij, ik wil het liefst in orkestverband blijven doorspelen. Maar ja, de dirigent en andere orkestleden zijn ook wel eens aan vakantie toe Als we over twee weken de eerste repetitie achter de rug hebben, moeten we twee dagen daarna al stevig aan de bak! We gaan 's middags spelen in Neugnadenfeld op het 1. Neugnadenfelder Summer Brass Festival waar we zijn uitgenodigd.
We hebben via de mail het te spelen programma opgekregen zodat we voldoende huiswerk hebben tot aan de eerste repetitie. Gelukkig zijn het allemaal muziekstukken die we nog in ons repertoir hebben. Ik verheug mij er nu al op!
In Friesland worden het hele jaar door wedstrijden polsstokverspringen gehouden (in het Fries fierljeppen ). Als randevenement importeerde de organisatie van de Almelose Havendagen vorige week dit sportieve atletiekonderdeel. Ja, u leest het goed: "atletiekonderdeel". Laten we eerlijk zijn, het is atletiek in haar zuiverste vorm! Vergelijk het maar met polsstokhoogspringen. Alleen moeten de deelnemers nu niet zo hoog mogelijk over de lat springen maar nu zo ver mogelijk in horizontale richting over het water springen. Wel een verschil met polsstokhoog is dat men niet op een kussen belandt maar de kans loopt in het water terecht te komen.
Plaats van gebeuren is de dooie arm van het Almelo-Nordhornkanaal. Aan de ene kant van het kanaal is een vlonder gemaakt waarover de deelnemers richting polsstok kunnen rennen. Aan de andere kant ligt een groot luchtkussen in het water waarop de atleten terecht moeten komen.
Hier probeert één van de eerste durfals de overkant te bereiken. Als je het zo van de kant af bekijkt dan denk je dat het een fluitje van een cent is. Je neemt een snelle aanloop, pakt de polsstok vast en springt naar de overkant. Mooi niet.....
......... want in plaats van op het kussen te landen, komt deze jongeman helaas vòòr het kussen in het water terecht. Voor de veiligheid houdt een kikvorsman alles in de gaten en kan, zo nodig, direct ingrijpen.
Vandaag - 28 juli - zijn de Almelose Havendagen weer begonnen. Ondanks de sombere weersvoorspellingen is het prachtig zonnig weer met een prima temperatuur.
Vijf jaar geleden zijn deze dagen begonnen als Vlootdagen. De opzet was om allerlei historische boten bij elkaar te brengen in de centrumhaven. Het moest een driedaags evenement worden met de nadruk op klassieke salonboten, sleepboten, tjalken en andere historische bedrijfsvaartuigen.
Om het voor iedereen aantrekkelijk te maken bedachten de initiatiefnemers ook een randprogramma. Uiteraard werden er shantykoren uitgenodigd want die sloten naadloos aan bij alles wat met boten te maken had. Ook horeca en muziek ontbrak niet terwijl meestal oude ambachten werden gedemonstreerd.
Twee jaar gelden werden echter ook moderne en hele dure plezierjachten voor deze havendagen uitgenodigd. Was het voor nog meer variatie of werd de deelname minder?
Je kunt daar van mening over verschillen. Ikzelf ben een beetje een purist en kies daarom voor alleen klassiekers van vòòr 1940, maar ik kan me ook voorstellen dat de organisatie een bredere variatie voor ogen heeft.
Een korte fotoreportage geeft een beeld van de Almelose Havendagen.
Een overzicht van het deel van de haven met klassieke boten
Het is nog wel vol met de klassiekers maar vorig jaar lagen er meer.
Dit is de hele dure afdeling met boten die vele tonnen euro's kosten. Ze hebben dan ook de riantste ligplaatsen gekregen!
Een goede waakhond is kennelijk niet overbodig
Een zwanen ouderpaar zwemt met het kroost tussen de boten door
Een bijpassend randgebeuren: zalm rokerij
Kitsch en Kunst is ook aanwezig maar wat die poppen met boten te maken hebben ontgaat mij
Een grote groep amateurschilders exposeert en zo hier en daar is zelfs een boot te bewonderen.
In het centrum van Brussel staat op de hoek van de Stoofstraat en de Eikstraat het bekende, door Hiëronymus Duquesnoy gemaakte, bronzen beeldje met de welluidende naam "Manneken Pis". Het beeldje valt nauwelijk op en je moet er echt naar zoeken. Dat hebben we in Almelo veel beter gedaan want aan de boorden van de Almelose AA, tegenover café België, hangt aan de kademuur ook zo'n ondeugend beeld. Als je op het terras van het café zit kan dit tafereel je nauwelijks ontgaan!
Als je de weersvoorspellingen beluistert en naar buienradar kijkt, staat ons vanmiddag en vanavond nog heel wat te wachten. Windstoten van 75 tot 100 km/uur met veel regen en hagel. Op de atletiekbaan staan twee kooien voor werponderdelen met netten die behoorlijk wat wind kunnen vangen als het hard waait.
Voor alle zekerheid hebben we vanmorgen de netten laten zakken om te voorkomen dat de verticale aluminium buizen, waaraan de netten worden opgehangen, krom buigen bij hevige windstoten. Met name deze kooi heeft een hoogte van meer dan zes meter. Op de foto's hangen de netten nog op de normale hoogte.
Er is al enige tijd in Nederland een rage aan de gang van versierde fietsen, met name van versierde fietssturen. Vooral kinderen van basisscholen zie je met deze versierde fietsen rondpeddelen. Eerst dacht ik dat dit verschijnsel van dit jaar was maar al "googlende" blijkt het helemaal niet nieuw te zijn. Als je bijvoorbeeld kijkt op Het Blije Fietsenplan is dit in 2007 in Amsterdam al begonnen. Nu vraag ik me wel af waarom het zo lang geduurd heeft voordat het hier nu pas in het oosten is doorgedrongen. Ik heb het althans niet eerder dan dit jaar gezien. Het zou leuk zijn als iemand hierop reageert. Al met al is het een heel vrolijk gezicht. Hieronder een paar opnamen van dergelijk versierde fietsen.
Een mand op een transportfiets, versierd met plastic bloemen.
Met versierd stuur zonder mand en met mand.
Tegenwoordig een bekend beeld in het fietsverkeer, de oude transportfiets is weer helemaal terug!
Alleen het stuur versieren kan ook
Niet alleen het stuur is gekleurd maar de fiets zelf ook.
Het eerste wat ik 's morgens altijd doe is naar het dorp gaan om mijn krantje op te halen. Toen ik vanmorgen bij de supermarkt kwam, kon ik bijna de overkant van het dorpsplein niet zien vanwege een hele dikke zeemist. Terug in de bungalow direct mijn camera gepakt en dat naar het strand.
Normaal bij zonnig weer ziet de strandovergang er zo uit.
Nu is het beeld totaal anders, het dorp is nagenoeg onzichtbaar geworden en bijna geheel in de mist gehuld.
Ook vanaf de duinen ziet het strand er zo uit bij mooi weer.
En dit is het beeld dat je op je oogvlies krijgt als er zeemist is. Gelukkig moet de mist het na een uurtje al weer afleggen van de zon! Toch wel een bijzondere ervaring die je niet zo vaak meemaakt in de vakantietijd.
Ook vandaag is het uitstekend strandweer, de temperatuur is zelfs aan het strand zo'n 22 tot 23 graden. Hier nog wat strandopnamen.
Bij elke strandovergang staat een groot bord met allerlei aanwijzingen. Je kunt echter beter spreken van verboden want bijna alle pictogrammen hebben een rode rand (=verbod) of er staat een dikke rode streep door.
Een aalscholver staat met zijn vleugels te waaieren om het verenpak weer droog te krijgen. De vogel is een uitstekende zwemmer en duiker; vaak achtervolgt hij zijn prooi onder water. Hij heeft geen waterafstotende vetlaag op zijn veren en moet dus na een duik in het water eerst zijn veren weer drogen voordat hij kan vliegen.
Een strand zonder schelpen is ondenkbaar. Dit jaar zijn er erg veel schelpen op het strand bij Callantsoog.
Zonsondergangen fotograferen is elk jaar weer een terugkomende bezigheid van mij. Het begint steevast met 's avonds de hemel te inspecteren hoe het staat met de bewolking. Met veel bewolking kun je het wel vergeten want dan gaat de zon achter de wolken onder en dat is niet de bedoeling. Hoewel het feitelijk nog te vroeg is, ben ik toch op tijd naar het strand gegaan. Meestal is er wel wat te fotograferen en ook deze keer is het raak. Mijn oog valt op een aantal voetballende jongens die prachtig in tegenlicht staan.
Hoewel de zon nog niet helemaal onder is gegaan, kleurt de hemel rood en dat geeft aan de zee een warme gloed.
De situatie is niet ideaal want op het allerlaatst komt er wat bewolking boven de zee te hangen. Nu maar niet langer gewacht en inderdaad, enkele seconden later is de zon achter de wolken verdwenen. Toch wel een sfeervolle opname gemaakt en met een tevreden gevoel ga ik weer terug naar de bungalow.
Het weer wordt steeds zonniger, de temperatuur stijgt en er is weinig wind. De temperatuur komt nog niet boven de 20 graden maar het is toch aangenaam weer.
s Morgens lekker in de zon gezeten bij de bungalow. s Middags een ritje gemaakt richting den Helder. Eerst naar fort Kijkduin en daarlangs het strand gewandeld. Je kunt daar erg gemakkelijk aan het strand komen omdat de zeekant van de duinen geasfalteerd is. Daarna naar de haven van den Helder waar de veerboten vertrekken naar Texel.
Langs de onderkant van de duinen loopt een fietspad.
Dit is het strand bij Kijkduin
Een bekende verschijning aan zee
Weg kwijt? De ANWB-paddestoel wijst de fietser de goede richting
Gezicht op Den Helder vanaf fort Kijkduin
De vuurtoren van Den Helder met de toepasselijke naam "Lange Jaap". De vuurtoren dateert uit 1877
De veerboot Dokter Wagemaker vormt de verbinding tussen het vasteland en het eiland Texel.
De veerboot op weg naar Texel. De overtocht duurt 20 minuten en de afstand is 4,2 km. Het kanon is gelukkig buiten werking!
Een lekker glas thee met een gebakje gaat er wel in
Zelf kom ik bijna nooit op een foto en daarom heb ik maar een zelfportret gemaakt
De zon begint maandagmorgen heel voorzichtig wat te voorschijn te komen. Er is nog wel veel wind en ook de temperatuur houdt nog niet over maar na al die regen van de vorige week ziet het er al beter uit.
We beginnen de dag met een bezoekje aan de zogeheten "kofferbakmarkt". In N-Holland kennen ze geen rommelmarkten maar daar noemen ze dit fenomeen kofferbakmarkt. Hoewel een aantal kooplieden hun handelswaar inderdaad vanuit de koffer van de auto verkoopt, zijn de meeste handelaren beter toegerust. Ze komen met aanhangers, heuse verkoopwagens en zelfs vanuit campers staan ze hun waren aan te prijzen. Het zijn echter niet alleen handelaren, ook kunstenaars proberen hun producten aan de man - en in dit geval aan mijn vrouw - te brengen!
Zonderlinge figuren kom je er ook tegen. Deze meneer heeft zich kennelijk tegen de kou gewapend met oorwarmers een een ijsmuts. Hij heeft ook allerlei propellers en waaiers aan de bagagedrager van zijn fiets gemonteerd die vrij ronddraaien in de wind. Stoicijns wandelt hij over de markt, hier en daar een praatje makend met de handelaren, nadat hij een paar fietsbanden heeft gekocht.
's Middags voor 't eerst naar het strand om een wandeling te maken en het strand te verkennen. Er zijn nog niet veel badgasten te bespeuren behoudens enkele echte doorzetters.
Vooral met deze strakke wind is het ideaal weer om te vliegeren. Tegenwoordig zie je de prachtigste ontwerpen in de lucht....................
...............waarvan hier een detail.
Van een strandwandeling krijg je een behoorlijke eetlust en daarom maar een restaurant opgezocht. We hebben ons zelf getrakteerd op heerlijke slibtong.
Vanmorgen de dienst in het kerkje van Callantoog bijgewoond. Dat is steeds een bijzondere ervaring en een mooi begin van onze vakantieweek. Je ziet uiteraard erg veel vakantiegangers, meestal herkenbaar aan de "bruine koppen". Doordat we al jaren in Callantsoog komen, herken je op de duur ook een aantal "autochtone Ooghers", de koster, de organist en de mevrouw die de Liedboeken uitdeelt. Kerkgangers verlaten het kerkje van Callantsoog
Het weer is deze dag nog niet bijzonder, koud en het waait hard. Geen uitgesproken strandweer en we besluiten om wat anders te gaan doen. In de agenda van de VVV gekeken en welja, in Anna Paulowna is 's middags een concert van de plaatselijke Harmonie Concordia. Dat lijkt ons wel wat en dus het adres in de navigatie ingetoetst.Als de navigatiestem verkondigt dat de bestemming is bereikt, staan we echter in the middle of nowhere voor een hele grote boerenschuur waarop staat dat dit de Keesschuur is. Toch even naar binnen gegaan en wat blijkt? Dit is de galerie, expositieruimte en concertzaal van de kunstenaars Kees en Elly Doolaard.
Prachtige schilderijen en beeldende kunst zijn er te zien. Daarnaast bieden ze tevens gelegenheid om er muziek te maken en concerten te geven.
Helaas heeft de harmonie verstek laten gaan (vanwege de WK voetbal?) maar er zijn gelukkig vervangers gevonden in de vorm van een zingend en gitaar spelend echtpaar. Het duo brengt allerlei songs uit de vijftiger en zestiger jaren ten gehore, zoals Take the A-train, Falling Leaves( Les feuilles mortes) , The girl from Ipanema en nog veel meer - voor ons - bekende songs. Het is genieten geblazen, met name de gitarist is in staat om eerst een aantal achtergrond accoorden te spelen, deze gelijkertijd op te nemen, vervolgens opnieuw af te spelen en daarover heen de melodie te spelen. Het is alsof er een aantal gitaristen speelt. Techniek staat voor niets meer, maar o wee als de stroom uitvalt! Dan kun je toch beter in een fanfare spelen want die heeft daat geen last van!
De belangstelling is niet erg groot vanwege het WK voetbal maar dat maakt het genieten er niet minder om! Een mooie middag.
We vertrekken omstreeks 9.30 uur uit Almelo. Het weer is niet echt zomers met soms een regenbui en te koud voor de tijd van het jaar. We gaan altijd via Balkbrug en De Wijk naar Steenwijk waar we steevast koffie drinken bij restaurant Hiddigersberg. Dan de weg vervolgend langs het Abe Lenstra stadion bij Heerenveen en het knooppunt Joure naderen we de Afsluitdijk. Toch, hoe dichter bij West-Friesland klaart het weer toch wat op en zijn we om 12.30 uur al in Callantsoog. Eerst boodschappen bij AH en daarna naar de vakantiebungalow. Ziet er prachtig uit, mooi interieur.sAvonds gegeten bij de Foyer: Fish and Chips", maar niet op z'n Engels want het wordt niet in een krant opgediend!
De bungalow heeft de prachtige naam van "Duintopje
Zo ziet "Duintopje"er van de andere kant uit.
Hoewel het weer niet uitnodigt voor een strandwandeling - een straffe wind en behoorlijk koud - toch even een kijkje bij een strandovergang genomen.
Op het dorpsplein speelt de muziekvereniging Zijpe vrolijke muziek.
). Als randevenement importeerde de organisatie van de Almelose Havendagen vorige week dit sportieve atletiekonderdeel. Ja, u leest het goed: "atletiekonderdeel". Laten we eerlijk zijn, het is atletiek in haar zuiverste vorm! Vergelijk het maar met polsstokhoogspringen. Alleen moeten de deelnemers nu niet zo hoog mogelijk over de lat springen maar nu zo ver mogelijk in horizontale richting over het water springen. Wel een verschil met polsstokhoog is dat men niet op een kussen belandt maar de kans loopt in het water terecht te komen.
Kerkgangers verlaten het kerkje van Callantsoog
