Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
03-09-2009
PERGOLA
Vanmiddag heb ik de laatste hand gelegd aan de renovatie van onze pergola. Vorig jaar is door een storm een deel van de pergola omgewaaid na een trouwe dienst van meer dan twintig jaar. Als je deze klus aanpakt denk je bij je zelf: "Oh, dat fix ik wel even!" Nou, daar ben ik nu wel achter. Het lijkt zo'n simpele constructie: een aantal horizontale planken, een verticale staander en dat is het dan. Het begint al met het uitzoeken van het hout. Door de lengte van ongeveer 7 mtr. moeten de planken in delen worden besteld. De verticale balk had bovendien een afwijkende afmetingen dus moest op maat geschaafd worden. Toen het hout eenmaal binnen was, begon eerst het schilderwerk: gronden, schuren, opnieuw gronden en dan tweemaal aflakken. Als alles goed droog is, kan het monteren beginnen. Soms moet je wat hulpmiddeltjes bedenken om alleen de planken te monteren. Op zich ging dat wel goed, alleen begaf mijn boormachine het tussentijds dus naar de bouwmarkt om een nieuwe uit te zoeken. Nu alles klaar is kan ik er toch weer met voldoening naar kijken!
Vanavond zijn we richting Oldenzaal gereden om naar de 19e editie van de Twente Ballooning te kijken. Het weer is uitstekend, hoewel er wat (te) weinig wind is zodat de ballonnen erg langzaam door het luchtruim varen. Hieronder een impressie van de Ballooning.
Achter elkaar stijgen de heteluchtballonnen op van het evenemententerrein
Dit is de eerste ballon die opstijgt, de bekende smurf
Dan volgt de aardbei die in het begin wat moeite heeft om op hoogte te komen. Zal wel met thermiek te maken hebben.
Ook de kaasboer is van de partij!
Tegen het einde van de serie van ruim 30 ballonnen passeren de mooisten ons gezichtveld. Een heuse brandweerauto! Hoe prakkiseren ze zoiets uit, grote klasse
Festo van de pneumatiek heeft iets anders bedacht, een ballon op de kop. Leuk die twee ballonnen bij elkaar. We vragen ons alleen af waar de bemanning van de omgekeerde ballon zich bevind.
Maar dit is de ultieme klapper: een enorme dinosaurus!! Uit de mand, die onder de ballon hangt, is op te maken hoe groot dit beest is.
De dino hangt boven de weg en gaat zo dadelijk landen.
Afgelopen vrijdagavond is de repetitie van mijn fanfareorkest Wilhelmina gelukkig weer begonnen. Zo'n lange rustpauze zonder muziekrepetities is helemaal niks voor mij! Nu gaan we weer een periode van intensief repeteren tegemoet want op 14 november geven we ons jaarlijkse najaarsconcert. We hebben al een aantal mooie stukken op het programma staan en één daarvan is Pacific Dreams van Jacob de Haan. De compositie gaat over een Spaanse componist Miguel die naar Australië is vertrokken. In Sydney komt hij op een kunstmarkt terecht en ziet daar het schilderij "Pacific Dreams" van William De Shazo. Hieronder is een afbeelding van het schilderij te zien. Het schilderij stelt voor de branding op één van de exotische eilanden in de Pacific. Miguel wordt dusdanig geïnspireerd door het kunstwerk dat in zijn hoofd de compositie "Pacif Dreams"ontstaat. Het stuk begint met Maestoso: Miguel is onder de indruk als hij vanuit de nauwe straatjes van The Rocks van Sydney de Sydney Harbour Bridge in het oog krijgt. Ondanks dat wil hij weg uit deze stad naar een exotisch eilandje in de Stille Oceaan. Dan volgt Steady Rock: In "The Rocks" spelen muzikanten op een pleintje. Miguel geniet van de sfeer, maar tegelijkertijd gaan zijn gedachten naar Tahiti en Hawaii. Het derde deel is Andante Lamentoso: Op zijn hotelkamer voelt Miguel zich treurig en eenzaam in deze grote stad. Hij vindt zijn troost in het gekochte schilderij "Pacific Dreams". In het vierde deel - Allegro - wordt muzikaal weergegeven dat Miguel met de boot van Darling Harbour naar Circular Quay gaat. In gedachten lijkt hij door te varen naar Hawaii of toch naar huis waar de bolero klinkt? De skyline van Sydney brengt hem echter terug in de werkelijkheid.
Vandaag is er gelegenheid om de toren van de Georgiuskerk aan de Boddenstraat in Almelo te beklimmen. Die kans laat ik me niet voorbij gaan en om 15.00 uur is het zover.
Dit is dan die toren van de Georgiuskerk. Ik had gehoopt dat ik ook wat foto's vanuit de toren kon maken maar je mag niet verder dan het carillon, helaas.
Nadat ik 120 treden omhoog ben gegaan, kom ik bij het carillon.
De beiaardier geeft een demonstratie hoe een carillon bespeeld moet worden. De speeltafel heeft wel iets weg van een orgel, je moet zowel met de handen als met de voeten spelen. Alleen sla je met de vuisten op de houten stokken.
Dit is één van de grote luidklokken
Het mechanisme voor het uurwerk.
De trommel waar de liedjes van het carillon op worden "geprogrammeerd". Via allerlei nokken op de trommel worden de diverse klokken van het carillon aangestuurd en zo ontstaat een melodie die op bepaalde tijdstippen over de stad wordt uitgestrooid.
Deze week heb ik niet zoveel op mijn blog geschreven. Waarom, gebrek aan onderwerpen? Nee, u raadt het al: de temperatuur! Mijn werkkamer bevindt zich namenlijk op de zolder van mijn huis en daar is het met deze hoge temperaturen niet uit te houden. Wat doe je dan met dagen zoals gisteren? In feite niets, alleen zo nu en dan op het weerstation kijken en dan constateren dat, hoe verder de dag voortschrijdt hoe hoger de temperatuur wordt. Achter in de middag, zo tegen een uur of zes las ik in de schaduw een waarde van 33,2 ° C!! Even de computer raadplegen of er nog belangrijke emails zijn en dan weer snel naar beneden om lekker achter in de tuin bij de vijver onder de parasol te gaan zitten.......niets te doen. Mooie vijver, hè. Jammer dat deze foto niet bij mij in de tuin is gemaakt!
Daarvoor moet je het plaatsje Looze bij Gramsbergen bezoeken want daar kun je de vijvers en tuinen van Ada Hofman bewonderen.
Nou ja, helemaal niets doen is ook niet waar. Ik heb gistermorgen nog eerst wat houten planken gekocht om de pergola in de tuin op te knappen. In de loop der jaren is het aftakelingsproces begonnen en het houtwerk was hier en daar in zo'n slechte condtitie dat een tijd geleden bij een stevige wind een deel de geest gaf. Dan zie je tevens dat het windscherm ook aan een onderhoudsbeurt toe is en voor je het weet ligt er een massa werk te wachten. Het windscherm zit inmiddels weer prima in de lak maar de rest - de pergola - moet nog geschilderd en gemonteerd worden. Als je hiermee begint merk je dat er nog van alles aangeschaft moet worden. Het hout is binnen, maar er moeten nog houtschroeven gekocht worden. Dat ga ik vanmiddag doen. Vanavond gelukkig weer de eerste repetitie van mijn orkest na de vakantie. Ik ben er helemaal gereed voor want zo'n lange onderbreking is helemaal niets voor mij.
Vanmiddag zijn we naar 't Hoogspel in Delden geweest om een concert van het Twents Senioern Orkest bij te wonen. Het is zonnig weer, wel een beetje veel wind maar dat is lastiger voor de muzikanten dan voor de vele luisteraars. Regelmatig vliegen de muziekpartijen van de lessenaar en wasknijpers hebben dan kennelijk niet voldoende "grip". De belangstelling is erg groot voor het orkest en er luistert een dankbaar publiek dat de gespeelde muziek kan waarderen. Er wordt een luchtig programma van gemakkelijk in het gehoor liggende muziek gespeeld, zoals marsen, muziek uit musicals, een potpourri van bekende Italiaanse operamuziek, enz.
Het orkest is behoorlijk groot en bestaat uit ruim 50 muzikanten. Wat mij natuurlijk meteen opvalt is, dat er geen altsaxen in het orkest aanwezig zijn maar wel 3 tenorsaxen en een baritonsax.
De eerste clarinettist speelt een prachtige solopartij
De dirigent houdt de touwtjes goed strak en het publiek volgt zijn verrichtingen met aandacht
Deze trombonist heeft zich goed beschermd tegen de zon!
De partij van de tenorsaxen
Je kunt met recht wel spreken van een seniorenorkest
Het senioren orkest speelt in een harmoniebezetting, waarbij opvalt dat er veel clarinetten aanwezig zijn.
Elk jaar wordt in Almelo het Oogstfeest gehouden. Naast het Nederlands kampioenschap dorsen, zijn er ook demonstraties van oude ambachten. Maar het hoogtepunt is toch wel de boerenbruiloft uit vroeger tijden die zo goed mogelijk wordt nagespeeld. In optocht trekt de bruiloftstoet door de winkelstraat van Almelo. Onderweg wordt de stoet tegengehouden door de de zogenaamde Brulfteneugers, oftewel de bruiloftnodigers. Vroeger waren dit twee noabers van het bruidspaar die, met hun mooiste pak, met roosjes en strikjes versierde pet en wandelstok, dagenlang bezig waren om de bruiloftsgasten uit te nodigen (te neugen). Als dank kregen ze op ieder adres een borrel aangeboden!
De "Brulfteneugers" lopen voor de bruiloftstoet uit. Inhun handen hebben zij een "gaostok" - een wandelstok.
Hier worden alle belangstellenden uitgenodigd voor de bruiloft op de Koornmarkt
De bruiloftstoet op de boerenwagens
De bruidegom schenkt traditiegetrouw een borrel aan de genodigden
De bruidegompijp was een geschenk, die de bruidegom op zijn huwelijksdag kreeg aangeboden. De moeder van de bruid houdt de fraai versierde pijp in haar handen
Muziek is er altijd op de boerenbruiloft. Vroeger was dat de trekharmonica
Dit is de wagen met het bruidspaar en de wederzijdse ouders
Achter het bruidspaar zitten de ouders van de bruid en daarachter die van de bruidegom.
In de vakantietijd is er weinig te beleven: verenigingen liggen stil, kranten weten niet veel te schrijven en met de tv is het al niet beter. Allerlei programma's worden herhaald en vaste rubrieken houden ook vakantie. Nog een geluk dat de Mexicaanse griep onderwerp van menig gesprek is met als gevolg dat van een vlieg een olifant wordt gemaakt. Bij mijn sportschool was een publicatie opgehangen met allerlei maatregelen: vóór en na het sporten je handen wassen, geen handen meer schudden, toestellen zouden zo goed mogelijk ontsmet worden, enz. Daar komt in de praktijk natuurlijk niet zo veel van terecht. Ik denk eerder dat het een vorm van indekken tegen eventuele claims is, want we leven tegenwoordig in een "claimcultuur". Nu lees ik weer in de krant dat de Mexicaanse griep een milde vorm is geworden. In 1957 hadden we de A-griep en in 1968 de Hongkonggriep. Ik kan me nog herinneren dat in 1968 mijn hele gezin met griep in bed lag met hoge koorts, ikzelf incluis! In mijn groentetuin is ook niet zoveel meer te doen of het mocht het verwijderen van onkruid zijn; dat blijft steeds maar doorgroeien, of het droog of nat, koud of warm is. Nog een paar weken en we gaan weer muziek maken! Ik vind die vakantieperiode toch wel erg lang maar dat zal mijn dirigent wel niet met me eens zijn. Maar ik kan me voorstellen dat hij wel toe is aan een rustperiode.
In mijn blog over de oldtimerdag was o.m. te zien hoe vroeger door boeren en boerinnen de rogge werd gemaaid. De groep boeren en boerinnen - die deze demonstratie verzorgde - werd op een wagen naar de akker gereden, waarvan bijgaand het filmpje.
08-08-2009
OLDTIMERDAG FILMPJE 3
Dit is het tweede filmpje dat ik heb gemaakt bij de boomzaagmachine.
OLDTIMERDAG FILMPJE 2
OLDTIMERDAG FILMPJE 4
OLDTIMERDAG FILMPJE 1
Na veel gezoek, en gelukkig met hulp van een mede blogger (Jil, bedankt), is het me nu eindelijk gelukt een filmpje van de oldtimerdag in Tilligte op mijn blog te zetten. Ik heb er nog enkele en die zullen zeer binnenkort volgen. Zo'n filmpje ziet er toch wel leuk uit, tenminste dat vind ik zelf De eerste plank is gezaagd en de boomstam wordt weer in de beginpositie terugggedraaid voor het zagen van de volgende plank.
01-08-2009
OLDTIMERDAG TILLIGTE - VERVOLG
Naast het bewonderen van allerlei antieke trekkers, auto's, stoommachines en wat al niet meer, waren er ook demonstraties van oude ambachten. Natuurlijk mag op zo'n dag het maaien, dorsen en verwerken van rogge en stro niet ontbreken.
Met de zig (of zicht) wordt de rogge gemaaid....
en tot bundels bijeen geharkt zodat ....
de boerinnen ze tot schoven kunnen samenbinden.
De schoven worden op de dorsvloer gelegd en door er beurtelings met de vlegel op te slaan,worden de roggekorrels uit de halmen verwijderd.
Een paard drijft via een assenstelsel de dorsmachine (rechts naast het hoofd van het paard) aan.
Het overgebleven stro wordt in deze machine tot een strobaal samengeperst.
Hier wordt handmatig roggebrood gekneed en gevorm tot een brood dat naderhand gebakken wordt.
Een beeldhouwer die in hout een beeld maakt.
Over kunst gesproken......Deze modellen zijn geheel uit hout gemaakt. Juweeltjes.
Een stoomwals, aangedreven door stoom.
Een miniatuur stoomtrekkertje.
Er is natuurlijk ook een uitgebreide markt van allerlei onderdelen voor oldtimers.
Met twee van mijn kleinzoons ben ik vandaag naar de Oldtimerdag in Tilligte geweest. Al jaren wordt er in het Twentse dorp Tilligte deze Oldtimerdag georganiseerd. Bij Oldtimers moet je dan niet in de eerste plaats denken aan antieke auto's maar meer aan een antieke show op het gebied van techniek, folklore en spektakel. Het begon in 1985 toen een groepje enthousiastelingen vanuit een oude schuur in Tilligte een aantal antieke tractoren aan de plaatselijke bevolking liet zien. Dat viel kennelijk zo in de smaak dat het jaar daarop een bonte stoet van antieke tractoren in optocht door het dorp reed. Als aardigheidje begonnen is dit nu uitgegroeid tot de 24e internationale Oldtimerdag op een terrein van 7 ha. Je treft er Oldtimers op elk gebied aan: tractoren, stoomwalsen, stationair draaiende stoommachines, motorfietsen, auto's, brommers, landbouwwerktuigen, enz., enz. Echter ook demonstraties uit de oude doos zoals ambachtelijk brood bakken, rogge maaien en dorsen, klompen en kaarsen maken, manden vlechten, beeldhouwen in hout, enz. Wat ik erg mooi vond was het zagen van planken uit een boomstam door een antieke zaagmachine die door stoom werd aangedreven. Ook het maaien en dorsen van rogge, zoals dat vroeger gebeurde, was erg leuk. De foto's geven een kleine impressie van deze mooie en warme dag.
Direct al bij het betreden van het terrein zie je een trailercombinatie hoog in de lucht hangen! Dit is echt geen Dinky Toys!
Een antieke Engelse stoomtrekker heet de bezoekers welkom,een imposant gezicht.
Een overzicht van een verzameling klassieke tractoren en daar is het uiteindelijk mee begonnen.
Een antieke auto en dan natuurlijk niet een auto met een verbrandingsmotor maar, jawel, met een stoommachine!
Dit is het interieur van deze stoomauto. Op het paneel zit een manometer voor het aflezen van de stoomdruk.
Stoomtrekkers in het klein dus door modelbouwers nagebouwd. Het zijn stuk voor stuk prachtige exemplaren.
Voor deze kleine nagebouwde modellen moet de steenkool ook eerst tot miniatuur steenkool gehakt worden.
Dit is een door een stoom aangedreven zaagmachine. De stoommachine drijft de zaag via een riem aan en de zaag gaat horizontaal heen en weer.
De eerste planken zijn al van de boomstam gezaagd. Rechts is de aandrijving zichtbaar.
Prachtige staaltjes van modelbouw waren tentoongesteld. Dit is een schaalmodel van een oude scheepsmotor.
Een heel bijzondere stoomtoepassing. Midden onder deze machine zit horizontaal een trommel met staalkabel. De stoommachine wordt aan de ene kant van de akker geplaatst en aan de andere kant van de akker staat ook zo'n machine. De kabel wordt bevestigd aan een grote ploeg en door de kabel op te winden wordt de ploeg heen en weer getrokken. Werd vroeger in Engeland gebruikt door loonwerkers.
Het leuke van internet is dat je er gegevens op kunt vinden waar je vroeger - pak 'm beet zo'n 25 jaar geleden - erg veel moeite voor moest doen. Een paar dagen geleden schreef ik over de "Old Glory", de Amerikaanse vlag. In dat verhaal noemde ik ook de naam van William Driver, de Amerikaanse zeekapitein en patriot die op allerlei manieren zijn liefde voor die vlag ten toon spreidde. In de periode dat ik bij mijn postzegels de bijbehorende teksten en achtergronden moest opzoeken, kon ik nog geen gebruik maken van het internet. De gegevens haalde ik uit een aantal Amerikaanse encyclopediën, wat veel zoek- en vertaalwerk met zich meebracht, om nog maar te zwijgen van afbeeldingen. Maar als ik nu William Driver in Google tik, dan krijg ik een zee van gegevens met nu zelfs een foto van het graf. Het graf van William Driver in Nashville, Tennessee. Hij ligt begraven op de Nashville City Cemetery onder een zelf ontworpen grafsteen in de vorm van een anker tegen een omgevallen boom. Het graf van William Driver is één van de drie plekken waar de Stars&Stripes vierentwintig uur per etmaal mag blijven wapperen, zeer bijzonder. Zijn originele vlag wordt bewaard in het Smithonian Institution in Washington, D.C.
"Old Glory" is één van de vele bijnamen die de vlag van de Verenigde Staten van Amerika heeft. Dat is ook de titel die ik aan mijn thematische postzegelverzameling heb gegeven. Naast mijn landenverzamelinge USA en Canada verzamel ik ook thematisch, d.w.z. een verzameling van postzegels opzetten over een bepaald onderwerp. In dit geval over het ontstaan en verdere ontwikkeling van de "Stars"& Stripes". Hierover misschien later meer, maar nu even specifiek over de "Old Glory". Zoals gezegd heeft de Amerikaanse vlag in de loop der jaren vele bijnamen gekregen: National Color, National Standard, National Ensign ( = nat. vaandel), Freedom Flag, Star-spangled Banner (= met sterren bezaaide banier), Stars and Stripes (= met sterren bezaaide banier) en Old Glory. Vooral aan deze laatste bijnaam zit een leuk verhaal. William Driver uit Salem, Massachusetts werd in 1803 geboren en ging als 14-jarige naar zee. Op de jeugdige leeftijd van 21 jaar werd hij al kapitein op zijn eigen schip, genaamd de "Charles Doggett". Van zijn moeder kreeg hij als cadeau een 24-sterrenvlag en bij hijsen van vlag op zijn nieuwe schip sprak hij de woorden: "God bless you, I'll call it OLD GLORY ". Na 20 jaar verliet hij de zee en ging in Nashville,Tenn. wonen. Hij stak bij elke denkbare gelegenheid zijn scheepsvlag uit om loyaliteit aan de toenmalige Unie -de noordelijke staten - te betuigen. Tijdens Burgeroorlog van 1861 tot 1865 werd hij vaak bedreigt door deze acties want hij woonde in 't hol van de leeuw, in de zuidelijke Staten - de tegenstanders van de Unie ! Later is aan de 48-sterrenvlag de bijnaam gegeven van "Old Glory", misschien wel een eresaluut aan William Driver, wie weet!
Dit is de in 1957 uitgegeven postzegel met de afbeelding van de vlag die in de volksmond de "Old Glory" wordt genoemd. Het is de vlag met 48 sterren die het langst dienst heeft gedaan en wel van 1912 tot 1959. Elke keer dat er een staat toetrad tot de Unie, werd er een ster aan de vlag toegevoegd volgens de regels van de Vlagwet. In 1912 trad Arizona als 48e staat toe tot de Unie en pas in 1959 werd Alaska aan de Verenigde Staten toegevoegd als 49e staat.
Er bestaat in de USA een plaats met de toepasselijke naam "OLD GLORY". In dit kader is het natuurlijk bijzonder om een afstempeling van het postkantoor aldaar te hebben en dat is gelukt!
Op deze postzegel staat het parlementsgebouw van de staat Tennessee afgebeeld. Tijdens de Burgeroorlog veroverden de troepen van de Unie in 1862 Nashville, de woonplaats van William Driver op de Zuidelijken. Dat was een kolfje naar de hand van Driver en hij kreeg van de overwinnaars toestemming eigenhandig zijn OLD GLORY te hijsen op het parlementsgebouw.
Vanmiddag moest ik naar de bieb om boeken te ruilen. Op de terugweg kwam ik langs de Centrumhaven waar deze week de Almelose Havendagen plaats vinden. Natuurlijk moest ik toch weer even kijken en opnieuw wat foto's maken. Het is bijvoorbeeld mogelijk om met een rondvaartbootje een korte tocht door het kanaal te maken en die kans liet ik mij niet ontgaan! Je krijgt vanaf het water een heel ander gezicht op al die boten die aangemeerd liggen aan de wal.
Dit is de rondvaartboot die zojuist weer vertrekt voor een volgende ronde.
Zo te zien is er veel belangstelling.
Halfweg kunnen er passagiers op- of afstappen.
Zelfs voor minder mobiele mensen is het mogelijk de rondvaart mee te maken.
De rondvaartboot meert weer aan bij het havenhoofd.
En wie zie ik plotseling ook op de boot staan? Mijn buren!!!
Ook de Koninklijke Marine is van de partij en escorteert de rondvaartboot.
