ZIJN BIOWIJNEN WEL ECHT ZO GEZOND EN
ZIJN HUN MAKERS WEL ZO MILIEUVRIENDELIJK?
.
Men heeft er de mond van vol!
Biologisch
tuinieren, natuurbescherming, natuurproducten, back to the basics
enz. Zo ook
kent de bio-wijnbouw zijn opmars in het hedendaags wijngebeuren. Een marketingtruc
of een eerlijke mentaliteitswijziging? Kort beschrijf ik de essentiële
verschillen tussen de biologische wijnen en de wijnen gemaakt door
biodynamische aanpak.
De biologische
wijncultuur richt zich vooral op drie items nl.:
Bemesting van de wijngaard: chemische kunstmeststof is verboden!
Als alternatief gebruikt men organische meststof alsook het gebruik van
zeewier, rots poeder en mineralen.
Ziektebestrijding: wat te gebruiken tegen Oidium(meeldauw)-
bordelese pap (koper/kalkoplossing), sterk verdunde zwavel ( toepasselijk voor
schimmels en meeldauw). Ook maakt men soms gebruik van het kweken en uitzetten
van nuttige insecten en van sexuele verwarring. Biologische middelen zijn veel
gebruikte hulpmiddelen bij bio-wijnbouw.
Sexuele verwarring
Een vrouwtjesvlinder stuurt kleine hoeveelheden
geurstoffen (fermonen) uit die de mannetjesvlinders aantrekken tot paring. Na
de paring leggen ze eitjes op de druivenstok. De uitgekomen rupsen brengen
aanzienlijke schade aan.
Een milieu vriendelijk middel ter bestrijding is het
plaatsen van een capsule (rak) met synthetische geurstoffen van de vrouwelijke
vlinder. De mannetjes vlinders worden gek want zij ruiken overal vrouwtjes maar
die zijn niet te vinden. De mannetjes vertrekken en de paring gaat niet door
met als gevolg: geen paring=geen rupsen=geen schade aan de wijnstok.
Vinificatie: gebruik van sterk verdunde zwavel
(sulfiet). Geen gebruik van kleur- en smaakverbeteraars. Geen ontzuur- of
bijzuurmiddelen. Pasteurisatie en Sterilisatie zijn verboden. Het
gistingsproces moet op een natuurlijke wijze verlopen.
Wat de biodynamische
aanpak betreft hanteert men dezelfde principes maar aangevuld met de stand
van de hemellichamen (kosmos). Het gebruik van biodynamische preparaten is te
vergelijken met homeopathische bereidingen.
Uit het
voorgaande leert men dus dat het gebruik van conserveringsmiddel sulfiet een
noodzakelijk kwaad is dat ook, hetzij dan in strikt minimum, in gebruik is bij
de bio wijnboer.
Het gebruik
van sulfiet in de wijnbouw gaat terug tot in de Romeinse tijd. De Romeinen
ontdekten dat als je zwavel verbrandde in houten tonnen bestemd voor transport
van wijn, ze geen azijngeur ontwikkelden. Vandaag, meer dan 2000 jaar later
wordt sulfiet nog steeds gebruikt en is het het meest voorkomende additief
tijdens de vinificatie.
Europa (verordening EG nr.1493/1999
van de Raad van 17 mei 1999) laat maximum 160mg/liter toe in rode wijn en
210mg/liter in witte wijn. Uitzonderingen zijn toegestaan voor zoete wijnen zoals Sauternes. Vanaf
25 november 2005 is het verplicht de aanwezigheid van allergenen in een product
te vermelden. De aanwezigheid van sulfiet in wijn wordt als volgt vermeld op
het etiket of tegenetiket- Bevat sulfieten of als Bevat zwaveldioxide.
Wijnen die al gebotteld zijn voor 25 november 2005 zijn vrijgesteld van deze
etikettering. Samenvattend kan men dus stellen dat het hier om wijnen gaat die
meer dan 10mg/liter sulfiet bevatten. Belangrijk is te weten dat de hoeveelheden
sulfiet die vandaag nog gebruikt worden in de meeste kwaliteitswijnen echter
nog niet de helft bedragen in vergelijking met wijnen van dertig jaar geleden.
Helaas is het wettelijk niet verplicht om naast bevat sulfieten op het
etiket ook de hoeveelheid te
vermelden, zodat de consument ook daarin een keuze heeft. Zou deze vermelding geen pluspunt zijn voor de bio wijnboer?
Sulfiet veroorzaakt bij velen hoofdpijn,
misselijkheid, allergische reacties en spijsverteringsproblemen. Mensen met een
slechte nier- en leverwerking moeten sulfiet vermijden, alsook astmapatiënten
want dit kan leiden tot ernstige benauwdheid.
Bestaan er
natuurwijnen zonder toegevoegd sulfiet?
Ja, de
laatste 10 jaar zijn er in Frankrijk en Spanje wijnbouwers die begonnen zijn
met natuurlijke wijnen te maken zonder toegevoegd sulfiet. Helaas moet het
bewaren en vervoer van deze unieke wijnen steeds onder de 15°C gebeuren, anders
ontstaat er snel oxidatie ook al is de fles perfect afgesloten. Je ziet dus dat
sulfiet een product blijft waar de meeste wijnmakers moeilijk zonder kunnen.
Het niet gebruiken is vrijwel onmogelijk! Laat ons hopen dat spits
technologische vernieuwingen en de herontdekking van natuurlijke middelen het
gebruik van sulfiet zullen reduceren tot het strikte minimum of zelfs
uitsluiten. Europa heeft bij deze problematiek ook nog een belangrijke taak op
gezondheidsvlak te vervullen door meer duiding te geven over de hoeveelheid
gebruik van sulfiet met verplichte vermelding op het etiket. Dit kan wel bij voedsel en waarom niet bij
wijn?
Op
milieuvriendelijk vlak zou ik de bio wijnboeren, zo begaan met de natuur, de
hint willen geven zich te beraden over het gebruik van eiken houten vaten voor
hun wijnopvoeding. In het kader van de ontbossing zouden zij moeten nadenken
over het niet meer gebruiken van houten eiken vaten. Als zij zich bio willen noemen verbannen ze de
houtlagering wetende dat men van een oude eik van meer dan 100 jaar men slechts
2 vaten kan maken en dat deze bomen een dikte van 45 tot 60 cm moeten hebben!
BIO BOER, DENK NA
ALVORENS JE ONS ZEGT DAT JE BIO WERKT!
Georges De Smaele, wijnkenner.
|
