|
Opmerkelijk rijwiel in Vlissegem tussen alle andere was de HOGE BI ...
Een hoge bi is een vroeg type fiets die bestaat uit een heel groot voorwiel en een heel klein achterwiel. In het Engels wordt deze fiets een penny-farthing genoemd (naar de grote munt de pznny en de veel kleinere munt de farthing).
De hoge bi heet in het Nederlands ook wel vélocipède. Dat is een woord dat in sommige talen het normale woord is voor een fiets. In het Nederlands is vélocipède in die betekenis ongebruikelijk geworden en daardoor wordt het woord met een ouderwetse fiets geassocieerd, dus met een hoge bi.
De fiets werd in 1867 op de Wereldtentoonstelling in Parijs door Pierre Michaux gepresenteerd; hij noemde het een Michauline.
De pedalen zijn vast aan het voorwiel bevestigd. Om een redelijk verzet te krijgen moet het voorwiel groot zijn. De beenlengte van de berijder is daarbij de grens.
Doordat de berijder zo hoog zit, is de fiets tamelijk labiel en vrij moeilijk te berijden. Voor vrouwen (voor wie het in die tijd ongepast was om een broek te dragen) was de hoge bi onbruikbaar. Door de komst van de fietsketting, waardoor trappers en wiel niet meer dezelfde snelheid hoeven te hebben, werd een kleiner wiel en een stabielere fiets mogelijk, die ook voor vrouwen geschikt te maken was.
Verzamelen geblazen op de Dorpsplaats door de madam van de ORE-voorzitter
 
De voorrijder, ondervoorzitter van ORE, moet de Geestig Vlissegem-route
in goede banen leiden, de "koersdirectiewagen" wacht op passagiers.
 
Straks fietst de fietser
en baant zijn weg
over geasfalteerde wegen
hij houdt zijn eigen tempo aan
stoort zich niet
aan wind mee of wind tegen
hij trapt gestadig,onverstoord
de Geestig Vlissegem-route
met gele schoen-humor als zegen
 
 
Daar gaat ze, of beter : rijdt ze ... Het peleton houdt voorlopig stand ...
|
Salut !
Tot ziens !
Goodbye !
Auf Wiedersehn !
Here we go !
