De uitslag van het bloedonderzoek was ok, enkel wat ijzer tekort maar na een infectie is dat normaal. Dt vullen we wel terug aan de komende dagen. Niettemin is mijn training een stuk ten achter geraakt en heb ik maar meteen de koe bij de horens gevat. Deze morgen heb ik terug het rustige Puyenbroeck bezocht om daar een 8,5 kilometers te lopen, ik weet het, het is direkt al wat veel na negen dagen rust maar ik had er echt behoefte aan. Hoewel tijdens de rit er naar toe was de zin wat weg maar ik heb dan maar doorgebeten en heb terug met volle teugen genoten. Zonder muziek op de oren maar begeleidt met een prachtig koor van vogels van alle soorten pluimage. Rustgevend en mooi. Jammer dat je er telkens een eindje moet voor rijden anders liep ik er dagelijks. Je kan er 1000 en 1 toertjes uitstippelen. Volgende week terug aan het werk en tegen vrijdag beslis ik of ik wel of niet deel neem aan The North Face Challenge. Het zal aan de onditie liggen. FrankC
Hoe goed ik me nog maandagmorgend voelde na het bezoekje aan de dokter, hoe slecht ik me daarna begon te voelen. 's Middags lag ik uitgeteld in de zetel en ben er bijna niet uit geweest tot en met dinsdagavond. Moe, hoofdpijn, spierpijn, kortom een mottig gevoel. Zelfs in lezen had ik geen zin, laat staan wat tokkelen op mijn pc. Daarom ben ik deze morgen terug naar de dokter geweest om mijn bloed te laten trekken. Morgenavond weet ik het resultaat. Om zeker te zijn dat de ontsteking goed geneest raadde de dokter me toch af om te sporten. Niet dat ik er zin in had maar ik ken mezelf vanaf ik iets beter wordt wil ik meteen beginnen en dat zou nu net niet verstandig zijn. Dus behalve plannen maken en wat werken voor TTA zal ik weinig of niets te maken hebben met sport deze week. Hoewel ik heb al twee dagen met een half oog de overwinningen van Gert Steegmans gezien op tv. Maar dat gaf me niet de moed om zelf te sporten. Al goed dat ik vandaag wat beter ben. Na vandaag nog twee dagen van verveling en hopen dat we terug de oude zijn. Greetz!!!!!
Ben deze morgen naar de dokter geweest en het blijkt een ontstoken lymfeklier te zijn. Een week antibiotica pakken, niet werken dus niet trainen ook en vrijdag terug naar de dokter. Hopelijk gaat het weg en kunnen we aan ons zwemmen beginnen. Ik zou anders vanavond gaan zwemmen zijn maar ik kan mijn linkerarm niet strekken dus zal ik het maar uitstellen tot volgende week als de pijn weg is. Ik zal deze week wat lezen, op de pc bezig zijn en rusten. The North Face Challenge komt dichterbij en ik wilde er absoluut bij zijn, maar zoals het nu gaat zal het duimen worden. We zien wel. Bye bye.
Dit is al de tweede zondag dat ik niets doe. Buiten me wat bezig houden op mijn pc en andere onafgehandelde zaken afhandel. Een luie zondag, zo'n dag waar je geen zin hebt om buiten te komen. Het weer doet daar meestal veel aan. Regenachtig, grijs, grauw en donker. Je voelt het al als je opstaat, het ontbijt loopt wat uit, artikels in de zaterdagse krant worden grondig gelezen en af en toe kijk je eens naar buiten of de wolken opengaan en het zonnetje zich laat zien. Jammer genoeg was het vandaag terug zo een dag. Hoewel veel zin heb ik niet om te bewegen. Sinds vrijdagochtend zit ik met wat hersenspinsels. 's Nachts had ik het gevoel of er iets scheelde met mijn oksel, was het mijn "marcelleke" dat spande of iets anders. Bij het ontwaken wist ik het. Ik voelde onder mijn oksel en er zat (zit nog steeds) een zwelling. Als ik wat meer door duwde voelde ik een gezwel. Pijn heb ik niet maar wel een ambetant gevoel. En dat duurt nu al het ganse weekend. Morgen ga ik langs de dokter om zekerheid te hebben wat het is. Woensdag had ik er een heerlijke training op zitten. In het provinciaal domein van Wachtebeke (Puyenbroeck) heb ik na een bezoekje aan de garagist heerlijk gefietst en gelopen in het domein. Vroeger organiseerde men er de "Gouden 10 mijl" en daar heb ik enkele keren aan deelgenomen. Met dat parcours in het achterhoofd heb ik geprobeerd om er een rondje uit te stippelen en kwam zo aan 8,5 kilometer. Omdat ik wat in tijdsnood zat (mijn eeuwig dilemma) heb ik het toerke drie maal gefietst, vier of vijf had ideaal geweest. En daarna het rondje gelopen. Het was er erg rustig en zo kwam het dat de konijntjes soms voor mijn voeten weg liepen en een reiger opsteeg toen ik aankwam. Echt zalig. Bovendien was mijn looptijd niet slecht, ook al was het een tijdje dat ik wat langer dan 5 a 6 kilometer had gelopen door de last aan de hiel. Hij liet zich voelen maar ik weet nu uit ondervinding dat hoe meer je probeert de pijn te mijden hoe meer pijn je achteraf hebt. Dus doorlopen was de boodschap en inderdaad, ik had pijn maar een pak minder dan anders zowel tijdens als erna. En nu heb ik weinig of geen last. Misschen komt het omdat ik me te veel concentreer op mijn oksel. Morgen weet ik meer en hoop om vlug verlost te zijn van dat naar gevoel. See you!
Fietsen vergt toch enige improvisatie als het over het parcours gaat waar je de kilometers wil afmalen. Akkoord iedereen heeft zo zijn rondjes die hij na verloop van tijd blindelings rijdt, maar eerlijk gezegd na enige tijd heeft men wel eens zin in verandering. Net zoals ik en ik durf me dan wel eens laten leiden door het lot. Zo wist ik vandaag niet direct langs waar mijn 2 uur durend gepland ritje aan voorbij zou gaan. Dus vertrok ik gewoon en liet me leiden door verkeerslichten (is het rood dan sla ik rechts, zoniet dan ga ik rechtdoor) of gewoon door een straat te volgen in plaats van de straat links te nemen. Van die wist ik naar waar ze toe leidde.Van fietspaden enkel toegankelijk voor fietsers ben ik hevige fan, vooral omdat je dan rijdt in rust en zonder opgeschrikt te worden door voorbij vliegende auto's of andere snelheidsduivels. Zo zag ik vandaag opeens een paadje langs een uitgebaggerde gracht en onbewerkte akkers. Hoewel ze een lentezonnetje hadden beloofd reed ik in een winters landschap. Het paadje leidde me terug naar een bekende weg en zo blijkt alweer eens dat alle wegen leiden naar ge weet wel. Maar naar het einde toe weet ik toch graag waar ik ben. Eens goed getraind kan er gerust enkele extra kilometertjes bij maar nu ben ik al tevreden met 60 kilometers. En dat lukte me vandaag terug om aan die afstand te geraken tegen dat ik thuis was. Voor februari zit ik al goed met 160 km fietsen, jammer genoeg gooit mijn hiel wat roet in het eten om even goed te scoren in het lopen. Hoewel had ik vandaag veel minder last dan anders en dit na een ganse avond rechtstaan op het concert van Zornik in het Gentse kuipke. Overigens terug een prima show. Een aanrader die van rock houdt en dit gepaard met een lichtshow die je niet vaak ziet in België. Hun laatste CD heet Crosses iets wat paste bij mijn tochtje vandaag. Alles wat me kruiste en onbekend was ben ik ingeslagen. Pure rock and roll. Train ze!!!!!
Na meer dan een week niet lopen kon ik het vandaag niet meer houden. Pijnlijke hiel of niet, ik wilde de beentjes strekken. Gelukkig heb ik dichtbij een klein bosje waar het lopen gaat op een zachte ondergrond. Juist naast het bedevaartsoord Oostakker Lourdes kan je rondjes van 700 meter lopen op paadjes die niet geasfalteerd zijn. En om de hiel niet te veel te belasten heb ik voor alle zekerheid naast de paden gelopen in de malse ondergrond van gevallen bladeren. Ik voelde meteen het verschil en kon zo de snelheid eens wat opdrijven mede door de opzwepende muziek komende uit mijn gsm/walkmen. Op de tonen van Rihanna begon ik bijna iets te snel te lopen. Al goed dat mooie liedjes niet te lang duren. Ook Madonna deed haar duit in het zakje en zorgde voor kleine vleugeltjes. Madonna zowaar en dat naast een bedevaartsoord. Na mijn laatste rondje besloot ik eens tot aan de grot te wandelen om aan de kraantjes iets te drinken. Helaas in de winterperiode zijn ze afgesloten. Wondere zijn er wel maar helaas geen anti-gel. Het gedacht om mijn hiel eens onder het heilige kraantje te steken, hopend op een wonderbaarlijke genezing van mijn hielspoor mocht ik dan ook vergeten. Madonna gaf me vleugeltjes, Maria daar en tegen hield de kraan dicht. Dan gaan we ons maar bij een zakje ijs houden, een sorbetje erbij zal smaken. Halelujah!
Vroeger had je zondag josdag maar voor mij is het vanaf nu zondag fietsdag. Althans dat heb ik voor mezelf uitgemaakt. En zo denken er nog mensen over heb ik vandaag wiskundig vastgesteld. Op het mtb parcours dat loopt via Destelbergse, Heusdense en Laarnse baantjes heb ik het aantal joggers en fietsers geteld. Het uur kan er ook veel aan gedaan hebben. Ik ben gestart om 12u en was rond 14u terug thuis. Dus ja lopen met een volle of lege maag is misschien niet zo evident. Maar of het daar aan ligt zou eigenlijk een diepere studie moeten uitwijzen. En aangezien eens je op de fiets zit moeilijk de mensen die je kruist of voorbij rijdt een vraagje stellen zoals: Heeft u al gegeten of loopt u met een knorrende buik? Alle gekheid op de fiets en terug naar mij wiskundige peiling. Ik kwam tot de stand 7-5 in het voordeel van de fietsers. Dus met een klein verschil besliste de meerderheid om te fietsen waaronder ik ook en heb terug genoten.
Inderdaad een rare titel maar toch maar dank zij dit medicijn (pijnstiller) heb ik zondag een fietstochtje kunnen maken. In het weekend durft een mens al eens zondigen door iets te veel te drinken en kan m'n de dag erna last van hebben. Gelukkig bestaan er middeltjes tegen. Zo heb ik zondagmiddag in een stralend winterzonnetje een ritje van 60 km kunnen rijden. Langs glooiende wegen met oa de betsberg (foto) in zicht. Over snelheid wil ik het hier niet hebben want dat zit er nog niet in. Ook omdat er in het toerke enkele klimmetjes zitten bleef mijn gemiddelde wat aan de lage kant (26,1 km/u). Maar ik had er plezier aan en ook al had ik na een 45 tal kilometers wat last van flanellen benen toch was het genieten tot de laatste meter. Herinneringen aan vroeger toen ik begon met het fietsen kwamen terug naar boven. De keren dat ik mee reed met een twaalf tal wielertoeristen en te horen kreeg dat ik gerust zou passen in hun club gaf me toen wel de voldoening. Hopelijk kan ik een beetje op het niveau van toen terug komen om toch iets of wat te presteren op de komende wedstrijden. Als die wedstrijden toch niet in het water vallen door de pijn in de linkerhiel. Seffens ga ik langs de dokter om te zien hoe ik er vanaf geraak. Na wat opzoekingswerk in mijn archief blijkt dat het van 2004 geleden is dat ik er ook last van had. Ik dacht dat het dan rechts was maar zeker ben ik het niet. De dokter zal het nog wel weten hoop ik. Fasciitis plantaris heet het geval en hopelijk geraak ik er vlugger van af dan in 2004. Op internet voorspellen ze genezingsperiodes van enkele weken tot enkele jaren.
Hopelijk tot de volgende keer met beter nieuws over mijn voeten anders zal ik veel moeten fietsen. FrankC
Net nu ik goed bezig was met trainen begint mijn linkerhiel te protesteren. Enkele jaren geleden heb ik het ook gehad aan de rechterhiel en ben er vanaf geraakt door minder te lopen (net wat ik nu niet wil) en de hiel te ondersteunen met een hulpstukje. Komend weekend wordt goed weer verwacht dus een fietstochtje zit er dik in. Als het werk in huis geen hinderpaal wordt. De kalender voor 2008 is al gedeeltelijk klaar gemaakt en binnenkort zet ik hem op mijn blog. Eerst komende wedstrijd wordt De Haan (15 maart) of The North Face Challenge (24 maart). Als alles goed gaat wordt het allebei maar daar ben ik nog niet zo zeker van. Weet er iemand een middeltje dat helpt tegen hielpijn (hielspoor), mail me dan gerust.
Na de eerste week van januari had ik me voorgenomen om eindelijk aan mijn voorbereidende training te beginnen. De bedoeling is om eerst gewicht te verliezen en een basisconditie op te bouwen. Hoe het dan verder moet bekijk ik nog wel aan de hand van de wedstrijden die ik plan. Op paasmaandag heb ik al een wedstrijd gepland, het zal één van mijn eerste zijn. Misschien een jogging er nog voor maar daar moet ik nog eens de kalender voor raadplegen. Zondag heb ik al een keer de fiets van de stal gehaald om het mtb parcours van Destelbergen gedeeltelijk af te rijden. Veel modder maar ook veel plezier gehad. Zaterdag had ik al een looptraining en maandag was ik al weer weg. Drie dagen na elkaar, amai nie overdrijven. Vandaag rust, wat werk voor de club en morgen plan ik een uurtje op de rollen. Vrijdag dan een lange duurloop voor we onze voeten onder tafel steken op het clubfeest van Halestra, tegelijk ons jaarlijks etentje. Aan al wie dit leest bedankt voor de interesse en laat gerust een berichtje achter.
Het jaar is al goed ingezet. De eerste dag heb ik al meteen gelopen. Niet dat ik al in volle training ben maar het stimuleert om verder te doen. Vandaag maandag was het de laatste dag van vieren en drinken. Deze week wil ik nog wat tijd laten om te bekomen van de feestdagen en al te wennen aan het "dieet" dat ik mezelf ga opleggen. Geen snoep of chocolade, zeker 's avonds niet en meer water drinken. Eten met mate en langzaam zodat ik niet aan een tweede bord begin voor ik voel of ik al voldaan ben. Hopelijk kan ik hier wat kilootjes mee verliezen. Want ik moet toch wat minder wegen eer ik de kilometers en sneheid optrek. Dit om blessures te vermijden. De looptrainingen in het weekend zouden wel meer dan 60 minuten moetn duren. Om het overtollige vet te verbranden. Wish me luck. Greets.
Misschien was het de laatste keer van 2007 dat ik een rondje heb gekopen. In ieder geval is het nodig want de kilootjes willen er niet te vlug af. Zeker niet met de feesten die in volle gang zijn. Eten en wat drinken om maar van het snoepen te zwijgen. Dus zoals zo velen heb ik mijn voornemens voor 2008 en dat is minder snoepen, meer sporten en het eten niet overdrijven. Maar nu genieten we nog even van de feesten en dan vliegen we er in. Thuis wat klussen en zeker onze conditie op peil brengen anders blijf ik aanmodderen en dan kan ik er beter mee stoppen. Een beetje eergevoel heb ik nog om niet met een belabberd figuur aan de start van een wedstrijd te staan. Feest ze en tot in 2008!
Bij zo een temperatuur gaan lopen is zalig. In het begin heb je het wel degelijk koud maar na een tijdje voel je niets meer van de koude. En dan thuis een lekkere hutsepot, man man man dat kan smaken. Greets
We zijn al half december en hier ben ik eindelijk terug met wat nieuws. Het lopen heeft een tijdje stil gelegen. In de tweede helft van november heb ik een week ziek geweest en was er erg aan toe, allez erg genoeg zodat het wijzelijker leek om binnen te blijven. Het grootste probleem is dan terug van start gaan. Vooral als het weer niet meewil zoals de laatste dagen. Maar nu zakken de temperaturen en beloven ze droog weer. Dus ideaal om te lopen. Hopelijk vind ik komend weekend een gaatje om er terug van tussen te knijpen. Want na mijn ziekte is het er nog maar een drie-tal keer van gekomen. Bye!
Na het uitvoeren van enkele klusjes in huis wilde ik profiteren van de vrije 2de november om eens één uur aan één stuk te lopen. Ik had in mijn hoofd een parcours uitgestippeld met hier en daar een veldwegeltje in en dat zou haalbaar moeten zijn in een uurtje. De eerste kilometers gingen vlotjes aan mijn tempo van de laatste tijd (dus niet te vlug) maar na 40 minuten voelde ik toch dat ik wat moest afremmen. Mijn gedachten waren bij Marc Herremans, ik had vernomen dat hij de loodzware Crocodile Trophy uitgereden had. Iets wat niemand geloofde dat hij ook dat nog zou kunnen. Maar Mad Marc zou doorzetten en werd aan de finish verwelkomd met een erehaag van alle deelnemers. Respect! Dus wat zou ik klagen dat het wat moeilijker ging. Binnen minder dan een half uur was ik er van af. Dus zette ik door en al heb ik enkele meters gestapt (ik had me voorgenomen om te blijven lopen maar ja ik ben ook maar een mens) toch was ik best tevreden toen ik terug in mijn straat kwam. Ik liep er 1u en 9 minuten over maar weet zeker dat dit binnen één uur haalbaar is. Blijven trainen. Vandaag heb ik terug een toerke gelopen, niet meer stijf van vrijdag en vol van zin om de zinnen te verzetten. Zeker na hetgeen ik gisteravond mogen slikken heb. Een "beste" vriendin heeft een bepaalde manier van denken over mijn manier van mensen helpen. Ben de laatste tijd nog nooit zo gekwetst geweest en dat moest ik van me af lopen. Niet dat mijn teleurstelling nu over is maar ik heb toch enige woede van me kunnen afzetten. En na nog geen kilometer gelopen te hebben werd ik herkend als trainende triatleet door Waldo Thienpondt die met de familie aan het wandelen was. Dat deed toch even deugd en gaf me een duwtje in de rug. Deze keer hield ik het bij een half uurtje en ik voelde dat ik langer zou kunnen lopen hebben. Dus dat zit goed. De zin is volledig terug nu het juiste gewicht nog.
Actief ben ik precies wel de laatste tijd, niet alleen op de loopschoenen maar nu ook op de fiets. Het herfstweertje was te uitnodigend om binnen te blijven. Dus daarom het stalen ros op om een kleine 40 kilometers door veld en bos te rijden. Dicht bij huis kan ik zo de groen uitgepijlde route volgen van de Bloso en Destelbergen. Ik heb die route leren kennen dank zij de sportdag van Stad Gent en eerlijk gezegd het is een pareltje. Voor wie het veld in wil maar niet te overdreven is dit zeker een aanrader. Vooral nu ligt het er nog netjes bij zodat je je fiets geen uitgebreide poetsbeurt moet geven na het plezier. Blijkbaar ben ik nu ook zeer actief op mijn blog. Allez nu maar hopen op reactie.
Terwijl je ergens loopt komt men soms verrassende voortuinen tegen. Onlangs in Beervelde kwam ik deze versierde tuin tegen. Volledig in het teken van Halloween. Met grafzerken inbegrepen. Gelukkig bleef Pietje de dood rustig staan. Maar als ik niet verder doen met lopen om zo kilo's kwijt te raken zou het wel eens kunnen dat hij me vlugger inhaal dan ik eigenlijk zou willen. Dus: Blijven Trainen!!!!!!!
Donderdagavond was er een jogging in het Citadelpark. De Artevelderun. Eén van de uitgenodigde lopers was Luc Van Lierde (voor mij nog steeds de beste triatleet van ons landje). Zo'n gelegenheid om eens samen te lopen kon ik niet voorbij laten gaan. Dus na het eten vlug de loopkledij aangetrokken en met een nog volle maag door de avondspits. Nog net op tijd om me in te schrijven en het interview met onze Ironman mee te maken. Na zijn puike prestatie (8ste) van Hawaii zat hij in zijn rustperiode en liep net als ik de 5 kilometer. Lopen om te winnen was hij niet van plan. Deelnemen was belangrijker. De jogging ging gepaard met een mini beurs ivm met gezonder eten en bewegen. Een boodschap die ik mij de komende maanden ter harte ga proberen nemen. Aan de start stond LVL een paar rijen achter mij maar enkele honderden meters verder "jogde" hij ons al voorbij. Allez ik heb er toch een paar meter naast gelopen. Het parcours van 2,5 km was best pittig en zo leerde ik het Citadelpark wat beter kennen. Het park heeft in de donkere uurtjes een kwalijke reputatie maar voor wie vlakbij woont kan dit een prima omgeving zijn om te trainen. Het gaat soms lichtje in stijgende lijn wat tijdens het tweede rondje redelijk voelbaar was. Na 25' klokte ik af. Een realistische tijd voor mijn kunnen. Ik sleur nog steeds wat overgewicht mee en wil er nu toch echt werk van maken om er enkele kilootjes af te werken. Dus eer ik LVL bij kan houden op een joggingske zullen er nog kilometers moeten afgelegd worden. Benieuwd of ik er in slaag?
Op 6 oktober ben ik 45 geworden en om mezelf een duwtje in de rug te geven heb ik mezelf getrakteerd op een nieuw paar loopschoenen. Het is terug een paar Sauconys geworden. Ik loop er al bijna achttien jaar mee en heb zo al enkele paren versleten. Mijn laatste drie paar waren steeds dezelfde omdat ik die heb kunnen kopen aan een zeer voordelige prijs. Het paar dat ik nu heb is de opvolger van mijn vorige dus kan het niet mis gaan. Nu nog de draad weer deftig oppikken om er tegen aan te gaan. De dag zelf ben ik meteen vertrokken voor enkele kilometers en de dag erna bij het krieken van de dag was ik al weer weg. Iets wat lang geleden was, zo eens vroeg op stap.
De week erna was het een feestdag voor triatlon liefhebbers. De Ironman van Hawaii, daar waar het allemaal begon. Dit jaar was de Belgische bezetting terug sterk met Van Lierde, Beke, van Hoenacker en Jammaer. Vanaf 19 uur achter de pc om alles live te volgen. Ongelooflijk om in je luie zetel een wedstrijd te volgen aan de andere kant van onze wereldbol. Tot omstreeks 4 uur heb ik het gevolgd en kon met een brede smile gaan slapen.
Van Hoenacker 5de, Van Lierde 8ste en Jammaer 12de. Beke kreeg een inzinking van jewelste en eindigde na 11u1358 als 898ste. Achteraf bekeken mijn hoedje af om toch niet de handdoek in de ring te gooien en door te gaan al wandelend met respect voor de recreanten waar hij nu tussen liep. Na het lezen van zijn boek Ik niet (in vijf dagen uitgelezen, leest als een thriller, iets voor de wintermaanden) was mijn respect groot en na Hawaii 2007 is het enkel maar vergroot.
De andere Belgen hebben allemaal hun wedstrijd uitgelopen enkel Wielemie maar ze heeft al een overwinning door gewoon de start te kunnen halen. Een voorbeeld voor vele mensen die het zoveel makkelijker hebben maar ganse dagen lopen kankeren over de minste futiliteiten.
Lembeke is elk jaar één van de laatste wedstrijden om nog eens buiten te komen. Een bosduathlon in de schitterende omgeving van de Lembeekse bossen. Meedoen was terug het item en al kwam ik als laatste aan het was terug een leuke namiddag. Ik kon nog één iemand achter mij houden en eindigde zo na 1u17. De voorbereiding was eigenlijk zwaarder zonder dat ik het zelf wilde.
Mijn dochter moest donderdagavond naar de kapper en omdat ik niet nutteloos wilde heen en weer rijden besloot ik om ondertussen een toerke te gaan lopen. Vrijdagavond moest ze terug omdat ze niet tevreden was met het resultaat (vrouwen???) en het kleur dus kon ik terug gaan lopen. Kleuren duurt iets (lees veel) langer en zo had ik tijd om één uur te lopen. Dus ik was wel wat voorbereid maar misschien wel te kort voor de wedstrijd.
Bijna vier weken na de wedstrijd volgt hier wat nieuws over de dag zelf. Ik ben er geraakt en op en gezonde manier. De tijd was van geen belang enkel uitdoen en met een goed gevoel was belangrijk. We hadden geluk met het weer, buiten enkeel buitjes en wat frisse temperaturen viel het best mee. Het water was wel erg koud, maar eens enkele meters ver voelde ik het niet meer. Raar want naders heb ik daar veel last van. Ik kon een goed tempo houden en gelijkmatiger zwemmen dan in Berlare. De wissel naar het fietsen heeft wat lang geduurd omdat ik me toch wat warm wilde kleden om de 41 km af te leggen zonder kou. Zo zat ik comfortabel op de fiets en heb die toch kunnen afleggen aan een gemiddelde van 28.8 km/u. Geen topsnelheid maar ik ben er tevreden mee. En met het lopen was ik al helemaal blij want na een wat moeizame start heb ik constant gelopen. Enkel bij de drankposten de tijd al wandelend genomen om het vocht op peil te houden. Blij en een beetje moe kwam ik over de meet. Ondanks de minieme voorbereiding heb ik het terug gehaald. Volgende opdrachten: Bosduathlon Lembeke (20/10) en 1/2 marathon Deinze Aalter (11/11). Dat eerste staat vast, de halve marathon is nog effe koffiedik kijken.
Ik ben Cosyn Frank, en gebruik soms ook wel de schuilnaam FrankC.
Ik ben een man en woon in Oostakker (België) en mijn beroep is Ploegbaas bij Stad Gent.
Ik ben geboren op 06/10/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon /PC/ Lezen/ Verbouwen.
Beleef heel veel plezier aan de sport, ook al is de snelheid er niet meer zoals ik begon.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Na het uitvoeren van enkele klusjes in huis wilde ik profiteren van de vrije 2de november om eens één uur aan één stuk te lopen. Ik had in mijn hoofd een parcours uitgestippeld met hier en daar een veldwegeltje in en dat zou haalbaar moeten zijn in een uurtje. 
