Jawel ik heb ze. De 50 km overland. Ik heb ze zelfs twee keer want de condities waren zo goed dat ik het te gemakkelijk vond en dat ik ze uiteindelijk twee keer heb gevlogen met een (expres) grote omweg. De vluchtdata moeten nog geupload worden maar ze schatten hier dat ik tussen 250-300km heb gevlogen! Ik heb nadat ik de overlandproef had gedaan zolang mogelijk proberen boven te blijven en dat is goed gelukt. Maar liefst 7u 14minuten heeft mijn vlucht geduurd! Ik heb dus mijn `silver c` brevet dat mij nu toelaat in Belgie wedstrijden te vliegen en eventueel instructeur te worden (ook al heb ik daar niet genoeg uren voor). Nu heb ik ook 51 uur solo in totaal wat maakt dat ik in Belgie mijn passagierslicentie heb, dus ook al zal ik volgend jaar niet veel kunnen vliegen ik zal tenminste jullie allen kunnen meenemen!
Fantastische, onvergetelijke vlucht. Overland vliegen is echt totaal anders als waneer je lokaal blijft. Het blijft stresserend als ik geen thermiek vind en de adrenaline giert soms door je lijf. Het was gewoon fantastisch om te landen als de zon onder ging (ik kon echt niet langer boven blijven). Iedereen feliciteerde mij hier en morgen ga ik een stapje hoger naar de Jantar Standaard (een iets gesofisticeerderen bak met winglets!). Wie weet vlieg ik wel een nog betere proef, zo niet zal ik er niet van wakker liggen ik heb bereikt voor wat ik gekomen ben!
Na de eindeloze reis goed aangekomen in Lake Keepit. Sydney ziet er fantastisch uit vanuit de lucht de opera house, harbour bridge en dan de blue mountains. Er is hier veel meer volk als vorige keer en zelfs een vlaming uit Antwerpen! Het weer is hier ondanks dat ik bijna 1500 km zuidelijker ben gereisd nog steeds ongelooflijk warm. Eigenlijk is het niet uit te houden als je niet aan het vliegen bent (hoe hoger je gaat hoe koeler het word). Vandaag waren de maxima hier 40-42 graden.
Voor het vliegen zijn het hier al een paar dagen goed weer geweest. Het is te zeggen, voor lokale vluchtjes want ik ben hier voor mijn overland training. Gisteren heb ik eerst wat korte landingen geoefend zoals ik dat zou doen moest ik buiten landen (eigenlijk moest ik het ook in een echte wei doen maarr ze zeiden dat het zo goed was en dat het allemaal wel goed zou komen) Daarna kreeg ik wat overland training in de Grobb maar het was heel erg turbulent en de thermiek was verspreid over een grote regio en we zijn uiteindelijk niet verder geraakt dan 32 km van het vliegveld ook al was dit voor mij de eerste keer om het `moedersnest` te verlaten. Gisteren ben ik ook het hoogste geraakt dat ik ooit ben geweest maar liefst 9000 voet! Vandaag mocht ik het dan zelf proberen in de junior. Ik focus hier op mijn 50 km een proef die nodig is om mijn `silver c` te halen . Ik ben uiteindelijk teruggedraaid (ook al zag ik mijn turnpoint liggen en was de goesting daar) ik kwam vrij laag op een bepaald moment en ik had geen zin om al direct een buiten landing te doen. Ik heb uiteindelijk 4u20 gevlogen en dat is het meeste van iedereen hier vandaag en ben dus al bij al erg tevreden. Omdat een parachute hier niet verplicht is draag ik er geen en dat is toch heel wat comfortabeler. De kans is zo klein dat ik ooit spring, ik blijf erbij dat mijn natuurlijke reactie nooit springen zal zijn...
Die 50 km blijft dus mijn doel en ik hoop toch echt dat ik ze kan halen! Hier worden elke dag `tasks` opgegeven van minstens 300 km ook al zijn ze meestal 500km. Hier is ook een amerikaan die stinkend rijk is. Hij vliegt met een nimbus 3, wat gewoonweg de absolute topklasse is met een glijgetal van 1/60. Zijn vleugels zijn echt gigantisch lang. Desondanks vind ik dat hij niet goed kan vliegen hij haalt amper wat andere piloten met minder klasse zwevers halen.
In elk geval ik geniet er hier van en hoop die 50 km te halen tegen volgende week! In afwachting ga ik nog een pintje drinken met uitzicht op tientallen kangeroos op de runway.
Voor ik begin met mijn verslag over wat weeral een ongelooflijke ervaring was moet ik eerst iets toegeven. Ik ben hier in Australie na 9,5 jaar vegetarier zijn terug beginnen vlees eten. Ik was van plan het voor mij te houden tot ik terug kwam maar in dit verhaal kon ik het gewoon niet missen. De reden is vrij simpel, niet omdat Australie een moeilijk land is om vegetarier te zijn maar omdat ik hier kangeroe en krokodil wou proeven. Krokodil kan ik trouwens aanraden, lijkt een beetje op een mengeling van steak en kip.
Belle vue dan de boerderij in Rolleston waar ik 4 dagen heb verbleven ( ik moet een beetje oppassen want ze lezen dit mee google kan deze paginas vertalen maar er is niets dat ik anders zou schrijven anyway). Sophie en Rohan waren twee good looking people die een boerderij hadden van 10.000 are met 2500 runderen. Ook al bleek dit een `medium` farm te zijn naar Australische normen kan ik onmogelijk beschrijven hoe groot het was ("as far as you can see is all our property" en geloof me vrij dat was groot). nog twee andere zussen van Sophie kwamen dat weekend langs en dus was het best een gezellig boel met zen allen samen en kon ik ook is zien hoe het eraan toe ging in de Australische gezinnen.
De eerst dag kwam ik aan en Rohan leerde me met een zweep werken en schieten met een rifle (zeg maar sniper, het was helemaal wat anders als wat ik op de kermis gewoon ben en bibberde ervan na). Achteraf nam hij me mee in zijn `yute`, (een kruising tussen een 4x4 en een pick up) en toonde me hem zijn boerderij terwijl we op dingos jaagden. Dingos zijn er een hele plaag want ze eten de kalveren op. We vonden er uiteindelijk een en Rohan schoot maar raakte enkel zijn poot en dus kon mr dingo ontsnappen. Ze moesten wel allemaal lachen met mijn hoed want blijkbaar kon je van mijlen ver zien dat de mijne het goedkoopste model was. Die avond zijn we in het lokale dorp Rugby gaan spelen. Heel het dorp deed mee en ik had het best moeilijk met de regels. Rohan was ooit nog professioneel union speler geweest in Hong kong voor een jaar dus hij kon er heel wat meer van dan ik. Na het spelen dronken we met het hele dorp behalve de gewoonlijke pintjes ook veel rum want Bundaberg is hier heel dichtbij en de gelijknamige rum is best lekker als je het mengt met cola. Achteraf gingen we naar huis en werd het feestje met de familie verder gezet. Ik had het in het begin best moeilijk met het Australische outback engels ook al zei iemand van het dorp tegen mij dat ik waarschijnlijk de foreigner was dat het beste alles begreep.
De tweede dag stond ik op met de geur van bbq. Geweldig om als onbijt lamskotteltjes met verse eieren te eten (`best hang over food you can get in Australia`). Daarna gingen we paardrijden. Eerst moesten we de paarden gaan halen in en van de weides. We joegen ze naar boven om op te zadelen. Rohan nam de truck we laadde de paarden in en hij reed ons naar een van zijn zovele paddocks. De paardrijrit zal ik waarschijnlijk nooit van mijn leven vergeten. Om zo omgeven door de natuur te kunnen paardrijden was ongelooflijk. Twee uur en half die voorbij vlogen! De paarden waren perfect afgericht (`just watch out these aint no f*cking pony rides if u treat themm the wrong way theyll go fast, very fast) Ik probeerde ook wat te `musteren` het vee naar een bepaalde plek te drijven maar dat was toch niet mijne sterkste cote. Daarna gingen we iets drinken in de lokale pub en rum en bier kopen voor het buurtfeest dat die avond werd gegeven. Ook een belevenis uiteraard. Die avond werd er in Belle vue een buurtfeest gegeven. Ze kookten op een kampvuur heerlijke `roast pork met veggies`. Heel het dorp werd uitgenodigd en het was weer super leuk om tussen alle lokalen te zitten. Rohan speelde wat digeridoo en we zaten allen rond het kampvuur. De rum vloeide weer tot in de vroege uurtjes....
De derde dag dan. Vandaag zijn we gaan zwemmen in een van de wateropslagputten in een van de paddocks. Terwijl je zwemt tussen de pelikanen en de vissen zie je af en toe een rund verschijnen. Uniek om met de hele familie hier te zijn. Ze hebben bijna allemaal een gelijkaardige boerderij en zijn dus gewoon aan het outback-leven dat mij enorm intrigeerd. Leef maar is 2uur rijden van de eerste supermarkt of anderhalf uur van het eerste ziekenhuis. En toch, en toch zijn ze allemaal zo open, zeker niet zoals boeren in Belgie. Hier staan ze open voor van alles en nog wat ook al leven ze zo ver weg van alles. Ze krijgen hier ook nu en dan slangen in huis. Vorig jaar hadden ze er 5 meestal ongevaarlijke carpet pythons maar vorige week hadden ze toch de erg giftige brown snake die gigantisch leek op de foto. De mensen weten hier gewoon zoveel van de bush. Dit is iets wat je volgens mij niet kan leren door hier een paar jaar te leven maar waar je echt mee moet zijn opgegroeid.
De laatste dag ben ik met Rohan nog meegeweest terwijl hij deftig de runderen bijeen dreef met een cross-moto (ziet er even spectaculair uit als met paarden) en zijn perfect getrainde honden (hij kon op twee manieren fluiten de ene betekende langs links het vee benaderen en de andere manier langs rechts). Afscheid genomen en vertrokken.
Op de terugweg zijn we nog langs een aboriginal community gereden. Hier heb ik pas beseft hoe f*cked up die hele situatie is. Het is zogezegd een alcohol vrije zone waar absoluut niets van alcohol mag zijn maar je kon de `goon boxes` die hier als bijnaam aboriginal pillows hebben (je kan de zakjes nadat je ze hebt opgedronken opblazen) overal verspreid zien liggen in het dorp. Ik voelde me absoluut niet veilig en heb erg weinig fotos getrokken. De huizen waren er verloederd, het deed me een beetje denken aan een sloppenwijk in Congo. Ik snap het ook niet helemaal: dit zijn gemaanschappen die de overheid betaald en onderhoud. Dus tja wat doen die mensen heel de dag als ze toch betaald worden? Drinken idd. Er klopt gewoon iets niet en ik heb het er dit weekend met een veel mensen over gehad en niemand maar dan ook niemand heeft een antwoord of een oplossing.
Maar mijn conclusie voor dit weekend : De Australiers zijn dus nog veel gastvrijer dan ik mij ooit had kunnen voorstellen. Ik voelde me echt den `dikste chansaard` van alle backpackers in Australie. Ze deden gewoon zoveel voor mij en ik ben echt met mijn gat in de boter gevallen!
So Thank you ever so much Sophie, Rohan, Evy, Miller, Carlie, Suzie, Nox, Donna, Chris, Ruby, Lilly for this fantastic experience and these wonderfull 4 days!
Vanavond op de bus naar Brisbane (11uur bus pff). Vandaar een vlucht naar Brisbane en van Brisabane naar Sydney en van Sydney een vlucht naar Tamworth waar ik morgenavond aankom om nog een weekje te zweefvliegen. Ik kom in tijdnood en zal helaas Byron bay en the gold coast moeten skippen, ach ja ik zal vant jaar nog is een dagje naar reggaegeel gaan want wat ik ervan heb gehoord is het een beetje zoals reggaegeel)
Jaja terug in Rocky. We hebben uiteindelijk een lift gekregen van twee luikenaars die we hadden leren kennen op de zeilboot.
Nu dat ik hier een paar dagen langer blijf in Rocky besef ik pas hoe weinig hier te doen is. Als ik hier om acht uur savonds sta te bellen aan een telefooncel ben ik de enige mens op straat .Iedereen loopt hier rond met een cowboy hoed op en dus hebben wij ons maar aangepast en er ons ook elk een aangeschaft. De mensen zeggen ook `g`day` en `c u around town` tegen elkaar. We hadden nog graag de rodeo gezien maar die is hier alleen maar op vrijdag en dat krijgen we helaas niet in ons programma. Het blijft hier nog altijd bloed bloed heet, ook al ziet de sneeuw in belgie er mooi uit ik zou voor geen geld van de wereld willen ruilen!
Morgen wacht er mij echt een groter avontuur te wachten! Ik ga een paar dagen verblijven op een `cattle sation`. Een paar dagen de cowboy uithangen op een typisch Australische boerderij dus. Paardrijden (ja mama nu maak ik u pas jaloers) en wat met het vee optrekken wat kijk ik er naar uit!
Even opfrissen hoe ik er ben toegekomen: Ben hier vorige keer een locale journaliste tegengekomen die net die dag bezoek had gehad van haar zus en schoonbroer die een boerderij hadden. Toen ik haar mijn situatie uitlegde vroeg ze me of ik ook geen zin had in een paar dagen outback adventure. Hell yeah! Ik herinner mij de verhalen van mijn vader, en iets recenter die van Ben van op Autralische boerderijen. Het cliche klopt dus dat australiers heel gastvrij zijn.
Ik ben 4 dagen dus even van de wereld verwijderd dus aub no worries over mijn whereabouts.
Net terug van de driedaagse zeiltocht. De eerste dag hadden we wat pech met het weer en regende het nogal veel. Dat maakte de zee ook erg wild en dat was ook wel avontuur (probeer maar is iets van een buffet te nemen of te slapen als de boot heel erg van links naar rechts wobbelt ). De andere dagen hadden we wat meer geluk en was het gewoon geweldig om op het dek te zonnen of wat mee te helpen met het zeilen. Het duiken was ook enorm tof. Zowel ik als Daniel zijn nu `certified divers` dus we namen onze flessen kregen een korte briefing en weg waren we. Zo hebben we op onze laatste duik eventjes in een labirint van grotten en koraal bogen gezwommen.
Een van de momenten dat ik nooit zal vergeten was de 2e dag toen we ankerden voor een van de eilanden om te overnachten. Terwijl we met een paar pintjes van de zonsondergang genoten sprongen we van de voorkant van de boot in het water en snorkelden we wat. De kapitein van het schip gooide ineens wat brood in het water en voor we het wisten waren we omringd door honderden gigantische vissen. We konden ze ook uit onze handen voeren. Schitterend. Later konden we ook wat vlees gooien naar de zee arenden die het dan oftewel uit de lucht haalden oftewel doken en net voor onze boot oppikten. Slapen deden we in een grote airconditiond kajuit. Erg comfy. Vandaag was dus helaas de laatste dag dat ik het great barrier reef nog eens kon zien... Ik heb ervan genoten en hoop hier zo vaak mogelijk nog terug te komen.
Vanavond gaan we nog uit met de erg leuke groep en bemmaning. Morgen gaan we waarschijnlijk terug naar Rocky.
Schitterende ervaring dus weeral! Livin` the dream
ps: nieuwe fotos op facebook+ Heel veel mensen lezen mijn blog en zeggen mij dat ze liever niet openbaar reageren, wat ik perfect kan begrijpen je kan echter ook persoonlijk naar mij sturen zonder dat anderen het moeten lezen door op het e-mail icoontje rechtsonder het verslag te klikken... Ik krijg veel meer persoonlijke dan openbare reacties dus no worries je bent heus niet de enige!
Aangekomen in Airlie. Cairns was nog erg leuk en de vriendengroep die ik daar heb opgebouwd is misschien nog sterker dan die in Sydney. In Cairns was, zeker met nieuwjaar de `goon` overal aanwezig. Goon is typische backpackers drank en je vind het overal langs de oostkust. Goon is een karton met heel heel goedkope wijn, en het is basicly een mengeling van alle slechte wijn die te vinden is in Australie. Te vergelijken met boecht van den Aldi bij ons dus. Ik krijg het niet binnen maar echt iedereen drinkt het hier. Geef mij dus maar een pintje dat evenveel kost als een karton met 5 liter goon. Ik wou er al langer over vertellen maar vergat het altijd, het is een van de beelden die ik niet zal vergeten alel backpackers met hun goon.
Op dit moment wachten we om op ons zeilschip te gaan voor een driedaagse zeiltocht. Het word vast wel leuk en de paar mensen die we zijn tegengekomen die ook op dezelfde boot gaan zien er erg leuk uit. Drie dagen zeilen en duiken:wat een leven! Ik ben niet bereikbaar voor de komende paar dagen dus no worries over mijn whereabouts.
Gelukkig nieuwjaar iedereen! Ik vond het enorm cool om als een van de eerste mensen ter wereld nieuw jaar te vieren. Ook al zitten quasi alle backpackers in Sydney (Tiffany is gisteren naar Sydney vertrokken ze betaald maar liefst 50 AUD voor dezelfde kamer die ik 27 betaalde in November!) ik vond het enorm cool hier in het tropische cairns.
De duiklessen waren kei tof. We hadden een enorm getalenteerde kleine groep. Volgens de instructrice waren we de beste groep die ze ooit had gehad en ik moet zeggen dat het allemaal direct ging. Ze moest het maar een keer voordoen en we waren er allemaal mee weg. Dit was een reuze meevaller want ik ik denk dat het anders een beetje te vergelijken is met een slechte skigroup is waar je steeds op moet wachten. Je ziet echt wel een ander deel van het groot barriereef als je duikt. Het blijft toch ongelooflijk en ook alle instructeurs blijven super enthousiast ook al zitten ze elke dag op het reef. Moest ik meer tijd hebben zou ik zeker als vrijwilliger op de boot werken. Je mag dan elke dag gratis duiken en op de boot verblijven als je bv de bar of de afwas doet. Vandaag ga ik voor mijn laatste keer naar het reef en mag ik helemaal mijn gangetje gaan. Heerlijk, in belgie doe je dus 4 weken voor dezelfde brevetten ik doe er hier 4 dagen over.
Nieuwjaar dan. Ik was van plan om op de boot te blijven voor nieuwjaar, een nachtduik te doen en zo onvergetelijk nieuwjaar te vieren maar dan zou ik helemaal alleen moeten gaan en ik wou echt wel bij mijn nieuwe hechte vriendengroep blijven dus hebben we hier een kroegentocht gedaan wat ook wel cool was. Nieuwjaar zelf stonden we op een terras met zen allen naar het vuurwerk te kijken. We hebben ons goed geamuseerd. Het enige jammere is dat het scherm van mijn camera gebarsten is! Kleine ramp aangezien ik morgen naar de whitsundays vertrek en dus geen camera heb! For crying out loud. Ik heb geen flauw idee hoe het is kunnen gebeuren en merkte het opeens gisteren (vroege avond voor ik commentaar krijg dat ik teveel gedronken zou hebben)
Anyway veel plezier daar in Belgie waar ze nog steeds in het oudejaar zitten terwijl ik dit schrijf. Mijn boot vetrekt over een half uurtje dus snel nog iets eten en op naar Nemo en zijn vriendjes!
Ooh ja en ik kon mijn oren niet geloven toen ik hoorde wie onze nieuwe eerste minister is! Wa ne mottige premier!
