Lang geleden dat we nog eens met de tent waren weggefietst. Het zag er dit weekend eerst heel mooi weer uit, dus een dagje vrij gevraagd en gekregen, doch hoe dichter we bij het weekend naderde, hoe slechter de voorspellingen werden voor deze vrijdag. Toch uiteindelijk maar besloten om het mindere weer ons weekendje niet in de weg te laten komen.
Eerst nog tot iets na de middag gewacht om te vertrekken, zodat we normaal gezien niet al te veel regen meer zouden krijgen. Doch de wind ... de wind die was vandaag meer dan vertegenwoordigd en dan nog tegenwind, ik haalde bij momenten zelfs geen 15 km/u meer.
We reden eerst over Antwerpen en zouden dan de Scheldelaan volgen tot Nederland. Net voor ik Nederland binnen reed had ik echter veel zin om terug om te keren. Ik had al enkele malen enkele druppels gekregen, niet echt de moeite, maar die tegenwind, ik rekende zo een beetje uit en tegen dit tempo zou ik amper voor het donker de camping bereiken.


Toch maar verder doorgezet, We bleven voornamelijk de Schelde volgen en net voorbij Kruiningen met zijn 'oude molen', daar staken we dan het Kanaal door Zuid-Beveland over.


Nu ging het richting Goes, ik sneed wel af en toe de scherpe kantjes eraf en hoopte zo toch nog voor het donker aan te komen. In Goes hebben ze trouwen een unieke watertoren.


Vanuit Goes reden we nu naar het Veerse meer en ik was heel blij toen ik de camping op reed. Mijn tentje zou uiteindelijk net voordat het helemaal donker was opstaan en dan was het tijd voor een verfrissend douchke na deze toch wel zware rit van 97 km met een bewogen gemiddeld van toch nog 17,2 km/u.

Maarten heeft een beetje overgewicht, dus planden we vandaag ondanks het mindere weer toch nog een fietstochtje, omdat diëten alleen niet voldoende is en fietsen toch een leuke manier van sporten is. 's Morgens mocht hij van mij ook al gaan zwemmen in Hemiksem, maar het zwembad was net vandaag gesloten, hij keek er zo naar uit, dat ik besloot om ons tochtje langst een zwembad te laten gaan waar hij wat baantjes zou kunnen trekken, maar er moest voor Robbe en mij ook wat te beleven zijn omdat Robbe nog niet goed kan zwemmen, dus plande ik een tocht richting Sint-Anneke. Ik had de tocht zodanig gepland dat we al een groot stuk over de helft zouden zitten als we aan Sint-Anneke zouden aankomen.


Na het zwemmen van Maarten en Lena en het terrasje van Robbe en mezelf reden we nu richting voetgangerstunnel om dan langst de oude petrol zuid terug naar huis te rijden.


Bij het kruisen van een oude spoorweg, zei ik dat ze moesten opletten dat ze niet in de sporen zouden schuiven, ik had misschien beter niets gezegd want Robbe deed net wat ik had gezegd waarvoor hij moest oppassen en lag tegen de grond.
Toen we langst de Petrol-Antwerpen-Zuid reden viel Lena plat. Het was al aardig laat aan het worden, als ik de band eerst nog zou moeten plakken, dan zouden we niet voor de donkere thuis komen. Dus ging Lena te voet met haar fiets naar de bomma, die ongeveer 3 km verder woonde, wij reden dan verder naar huis en dan zouden we Lena terug komen ophalen met de auto.
Ik zei opnieuw tegen Robbe dat hij moest oppassen, ditmaal voor stenen, en wat denk je, ja Robbe lag opnieuw op de grond.



Wij hebben uiteindelijk 49.5 km gefietst tegen een gemiddelde van 14.3 km/u

Mooi weer, een extra dag verlof gevraagd en gekregen ... dus fiets op.

Eerst richting Antwerpen en dan verder naar Schoten.


In het Rivierenhof park hielden we onze eerste halte en ... hier kreeg ik mijn eerste dazenbeet dit jaar, ik dacht eerst aan een muggenbeet maar tegen de avond zou het al wel blijken dat het een daas was.


In Schoten zouden we dan ff langst het kanaal Schoten-Dessel rijden om dan af te draaien richting Schilde, maar net voor Schilde reden we dan oostwaarts richting Albert Kanaal.


Aan de Sluizen van Wijnegem staken we dan het kanaal over. Nu ging het vooral langst wegen waar ik nog maar zelden tot nooit ben over gereden over Broechem naar Lier, om dan verder naar Duffel te rijden. Hier gingen we terug langst de boorden van de Nete rijden en waren we terug op vertrouwde wegen. In Rumst gingen we dan naast de Rupel rijden.


En over Boom ging het dan via het fietspad naast het spoor tussen Boom en Niel verder naar Schelle.

We hadden vandaag, op deze laatste dag van mijn verlof, een mooi tocht rond het Waasland op het programma staan, eerst richting Doel, een ommetje langst Hulst, onder Lokeren door richting Dendermonde en terug naar huis.

We reden dus eerst naar Antwerpen en daar ging het dan de Scheldelaan op.


Langst deze saaie lange weg waar het uitzicht zich beperkt tot de Antwerpse havenindustrie.


Af en toe eens kijken naar een boot op 't Scheld of een verlaten windmolen, kwamen toe aan het veer Lillo-Doel. Ik had tot hier doorgereden en zou op de boot mijn eerste rustpauze nemen, echter ... op het bordje aan het veer lazen we dat hij enkel vaart op zater-, zon- en feestdagen. Dus fiets maar omgedraaid en terug richting Antwerpen gereden.
Ik kan het geplande traject dus niet meer rijden, besloot dan maar te proberen een ronde te maken die er bij zou aansluiten. In Antwerpen nam ik de voetgangers tunnel onder de Schelde door en reed dan richting Beveren en vandaar naar Kemzeke, waar we op het pleintje bij een Reinaart een grote stop hielden.

Ik volgde grotendeels de knooppunten maar sneed hier en daar toch een stukje af of nam een andere weg om toch maar ongeveer onze geplande ronde te kunnen rijden.


In Sint-Pauwels hielden we ook ff halt bij de Roomanmolen, dit zou de hoogste molen van Vlaanderen zijn. Van hieruit reden we nu naar Dendermonde, we namen geen veer, maar via een trapje kwam ik op de Martelarenlaan waarlangst ik dan de Schelde overstak. Nu ging het via Malderen en Breendonk richting kanaal Willebroek-Brussel en dan over Boom reden we terug naar huis.

We reden zo'n 159 km met een bewogen gemiddelde van 20,2 km/u.

We logeerde voor een weekje aan zee in een jeugdherberg. Het leek ons ook een leuk ideetje om hier aan zee een fietstochtje te maken, dus wij maar enkele fietsen gaan huren voor een hele dag. Robbe wou een fiets voor zich alleen, de eerste die hij koos was nog een maatje te groot, dus maar een andere gekozen. Lena zag een leuke meisjesfiets aan de muur hangen en haar keuze was dus snel gemaakt. Maarten wou samen met mij op een tandem, veel had ik dus niet meer in te brengen. Eerst reden we een klein stukje terug naar de hostel en zo kon iedereen ook ff aan de fiets wennen. Na nog wat zadels hoger zetten, remmen eens bijgedraaid te hebben konden we vanuit Oostduinkerke vertrekken richting de polders. We gingen eerst een beetje door het hinterland fietsen om dan daarna langst de dijken terug te komen. Toen we bijna in Nieuwpoort waren, werd er beslist dat er eens van fietsen moest gewisseld worden, Lena zou nu samen met mij op de tandem rijden en Maarten zou de meisjes fiets nemen. Wat verder wou Robbe natuurlijk ook eens achter op de tandem, zijn fietsje was echt te klein voor Maarten, zodat Maarten maar op de meisjesfiets moest blijven rijden en Lena dan op Robbe zijn fietsje verder zou fietsen. Maarten reed altijd een stuk voorop, het stoorde hem niet dat hij op een roze meisjesfiets reed, integendeel zelfs, hij reed zonder moeite, met een mooie rechte rug, het was echt leuk om hem voor mij uit te zien rijden. Lena en Robbe maakte echter regelmatig ruzie om toch maar achterop mee op de tandem te mogen.
Aan het vliegveld van Oostende waren we bijna aan ons keerpunt en wat ik hier eigenaardig vond: ik was hier ooit op één van mijn meerdaagse fietstochtjes ook eens voorbij gefietst en toen kreeg ik het hier aan het vliegveld koud, dat was nu net zo, het was vandaag al mooi weer geweest maar net hier aan het vliegveld was het frisser en ook de kinderen zeiden dit.

Bij Raversijde reden we de dijk op en was onze terugtocht begonnen. Op de tussendijken was het leuk fietsen, maar de dijken aan de badsteden waren echt een ramp, alhoewel de knooppunten er lopen, wordt er totaal niets gedaan om fietsen er aantrekkelijk te maken. Voor de voetgangers waren wij blijkbaar enkele fietsterroristen, terwijl er op het stuk dijk dat enkel voor wandelaars was voorbehouden bijna niemand wandelde, moest iedereen vandaag blijkbaar wandelen op de weg die gedeeld moet worden met de fietsers, er waren er zelfs die ons verweten en zeiden dat we op de wandeldijk moesten fietsen, maar zelfs mijn kids kennen de verkeersborden al beter dan sommige volwassenen en zij weten dat ze daar niet mochten fietsen. We belande uiteindelijk in het natuurgebied achter de oude kazerne van Lombardsijde en dan wat verder namen we het veerpont over de IJzer. Het laatste stukje van onze tocht was nu aangebroken en we reden terug richting Hostel om onze tocht van ± 41 km af te sluiten.

Aan de Hostel aangekomen vertelde ik de kinderen ook dat het gemakkelijk zou zijn dat we met de fiets nog ff naar de colruyt zouden rijden, Lena zag dit helemaal niet meer zitten, maar Maarten op meisjesfiets en Robbe achterop de tandem zagen het wel zitten om er nog een tochtje van 15 km bij te doen.