Nee, ik ben niet weggewaaid, er was nochtans aardig wat wind, soms moest ik rechtop om nog vooruit te komen.
Het zou tot een uur 3 bewolkt blijven en tot 5 uur half bewolkt, dus dacht ik, niet nodig om mij in te smeren, de wind besliste er echter anders over, hij stak nog een tandje bij en blies alle wolken weg met als resultaat ... nee niet raden ... binnen enkele weken doe ik een slangenkuur ;).

OK hier gaan we ... naar Callebeek om over te zetten en dan het Waasland in, eerst over Kruibeke om dan verder te rijden o.a. vlakbij de Ster richting Stekene. En daar in Stekene staat Reinaart de Vos of als je echt juist gespeld wil hebben dan is het Van den Vos Reynaerde. Het verhaal van Reinaart de Vos ga ik hier niet uit de doeken doen, je zit aan een pc, dus maar een zoekklikje verwijderd. Ik kan wel enig geschiedkundig feit meegeven en dat is dat het geen sprookje is maar een middeleeuws epos of heldendicht in het diets geschreven zoals de twee regeltjes die je kan lezen op de bank bij dit mooi tafereeltje.

Gezeten op de trap met het prachtig zicht op de vijver hebben wij onze bokes opgegeten.
En dan kwam ons keerpunt eindelijk in zicht. Terneuzen. Enkele sfeerbeelden genomen van de dijk van Terneuzen - Griete.

En nu hadden we eindelijk ook eens wat meewind, eindelijk zou ik zeggen, door de tegenwind hadden we veel trager gereden dan normaal en het stond nu al vast dat we niet vroeg zouden thuis zijn, maar wat gaf het ... de zon was er ;). De tocht ging dus verder over Oude Stoof, Hengstdijk en Duivenhoek, hier in Nederland hebben ze niet alleen mooie namen, maar ook de natuur is hier prachtig om door te rijden en soms ... ja soms zie je van die bizarre taferelen.

Nog maar eens het bewijs hoe plat Nederland wel is en hoe laag Nederland wel ligt, vandaar waarschijnlijk ook dat we over en langst niets anders dan binnendijken reden ook al was de Schelde ondertussen een tiental km verwijderd.
Na Paal reden we verder naar Nieuw Namen en wat verder waren we Kieldrecht de grens terug over. Toen we in Beveren aankwamen was daar luide muziek aan het spelen op het plein aan de kerk, stonden bierstandjes ... stond alleen nergens geen volk, dan maar een frietuurtje binnengestapt, was ondertussen al voorbij 7 uur en ik had honger gekregen. Na onze innerlijke mens terug verstevigd te hebben konden we onze laatste 20 km aanvatten. Het allerlaatste stuk van de tocht zouden we doen op hetzelfde stuk als we bij de heenrit hadden gedaan.
Zo ... ± 130 km zaten erop ... blij dat ik thuis ben, gewassen en rustig op mijn stoel nog kan zitten ;)

Aangezien ze op meteovista geen mooi fietsweer of kampeerweer hadden voorspeld voor het weekend, max 7 bij fietsweer en max 6 als kampeerweer, besloten we maar om niet met de tent te gaan fietsen.

Dus maar een gewoon tochtje gepland. Omdat er toch weer een aardig windje stond, hadden we onze route zo gepland, dat we met het heenrijden vooral tegenwind zouden hebben en in het terug rijden ... ja lekker relaxen en meedrijven met de wind.
Vertrokken richting 30 en dan richting veer, omdat we die van Callebeek al zo vaak nemen, doorgereden naar die van Hoboken. Vanuit Kruibeke dan richting Rupelmonde gereden en dan naar de brug van Temse. Na de brug rijden we meestal naar links, dus nu eens de andere richting uitgereden.
En zo passeerden we de leuke dorpjes ook goed gekend door elke dodentocht stapper: Weert, Branst en Mariekerke. In Mariekerke is het volgende week weer het befaamde palingfestival en laatste weekend juni zeker de vis- en folklore feesten niet vergeten. Altijd als ik door deze streken fiets, dan hoor ik spreken van de Stille Waters. Ik heb die reeks zelf niet gezien maar wou toch een leuk kiekje schieten van dit mooie landschap.

Aan de oude Briel was het dan het moment gekomen om de Schelde boorden achter ons te laten, ook het zware opboksen tegen de wind vaarwel te zeggen en te genieten van de terugtocht. Richting Puurs, verder naar Willebroek en Klein Willebroek, de brug over de Rupel en tenslotte over de Rupeldijken terug naar huis.
Onze 71 km zaten erop, morgen een tochtje maken zodat we toch dit weekend nog aan 200 km komen.

De kinderen wilden weer een ritje met de fiets maken, en met weeral het mooie weer, konden we echt niet thuisblijven.

Veel wind vandaag, kans op regen ...
Toch maar de fiets genomen, we wilden niet te ver van huis fietsen, zodat als het zou beginnen doorregenen, we snel terug naar huis zouden kunnen rijden.

We zijn eerst naar Niel gereden, waar we het mooie fietspad naast het spoor richting Boom genomen hebben. Dan ging het naar Reet en Rumst waar we twee fietsbruggen genomen hebben, vervolgens passeerden we het zennegat, waar ze ook van die fietsbruggen gepland hebben, we kijken er al naar uit. Vervolgens passeerden we Heffen, Leest en in Hombeek was het tijd om de aangename meewind in te ruilen tegen een weerbarstige tegenwind. We vervolgde onze route dan maar tegen een heel trager tempo eerst langst Tisselt, vervolgens Willebroek en dan Klein Willebroek.

Maar noem het vals spelen of ongeduldig zijn van mij, maar ik heb dit veer nog maar één keer genomen, terwijl deze knooppunten toch wel heel vaak voorkomen op mijn route's.

Meestal rij ik een paar 100 meter verder en neem ik de Rupelbrug om aan de overkant te komen.

En zoals wel vaker als het avond wordt en ik nog onderweg ben, stop ik in Boom om een frituurtje binnen te gaan.

Allereerst wil ik toch wel eens alle automobilisten bedanken die stoppen aan oversteekplaatsen om fietsers over te laten, gelukkig zijn er zo heel veel en veel meer dan degene die hun auto op het fietspad parkeren of die je bijna van de weg rijden omdat er geen fietspad is of diegene die geen rekening houden met het groene licht voor fietsers, het waren er vandaag opvallend veel die blijkbaar geen fietsers in hun buurt willen hebben, maar gelukkig waren de vriendelijke automobilisten nog steeds in de meerderheid. En vriendelijkheid dat is iets waarvan ze bij de Antwerpse politie ook nog niet hebben gehoord. Toen ik van Sterckshof naar Rivierenhof wou rijden, stond daar een flik die mij niet door wou laten. Ik leg hem beleefd uit naar waar ik moet en op een onbeschofte manier zegt hij "hier mag je niet door", ik laat mijn kaart zien en zeg hem naar waar ik moet en zijn antwoord: "helemaal naar links en altijd rechtdoor blijven fietsen en maak nu dat je vertrekt". 'k Ben dan naar maar doorgereden, ofwel was hij boos dat hij op een zaterdag moest werken, of hij was boos dat hij niet bij het MAS mocht werken, of hij haatte fietsers, of ze zijn bij de Antwerpse politie gewoon zo onvriendelijk.

Dit is wel niet zo spectaculair als de landing van de Solar Impulse, maar toch steeds leuk voor te zien en vooral horen.
Vervolgens reden we verder richting Kalmthout om daar dan de heide in te duiken en wat foto's te schieten, naja we herkennen die Kalmthoutse heide vast allemaal wel van de schooluitstapjes vroeger.

Toen we de heide uitreden, waren we in Nederland en het eerste dorpje dat we tegen kwamen was Huijbergen en dan vervolgde we onze weg langst Ossendrecht en Putte om terug in Vlaanderen te belanden. Vervolgens ging het verder langst Hoevene en Ekeren, maar de klok op het pootgebouw van Kasteel Veltwijck staat wel niet juist.

We reden dan verder richting Antwerpen en kwamen zo voorbij de feesten m.b.t. de opening van het MAS. Om dan onze tocht af te werken richting Hemiksem en tenslotte terug in Schelle te belanden na het aftrappen van deze 115 km.

Voor de derde dag op rij de fiets op, vandaag net zoals gisteren een kort tochtje, maar toch de eerste maal dit jaar drie dagen achter elkaar de fiets op, goed voor iets meer dan 200 km op drie dagen.

Het winderig weer en de goede maar toch niet te warme temperaturen van voorbije weekend gaven mij een beetje een zee gevoel, dus waar kon ik vandaag dan beter naar toe rijden om dit gevoel nog wat meer kracht te geven, ik vertel het nog niet, lees maar verder

Eerst reden we via de Steenwinkelstraat naar knooppunt 17 en vandaar ging het dan over 32, 33, 43 en 42 naar 41 de fietserstunnel en hier wilden we de Schelde onder, maar de lift was defect en ik wilde niet met de fiets die ellendig lange trap doen, dus maar verder doorgereden naar 57 en via de voetgangerstunnel aan Sint-Jansvliet onder de Schelde door.
Op linkeroever dan verder gereden richting 46, maar ondertussen toch enkele regeltjes uit een liedje van de Strangers neuriënd:

'k zien on het Scheld' nor 'nen boot
'k hem 'r pleuts veur te zitte, 'k eet mossele mè frit
en het vraavolk loopt daar klein en groot. . eve bloot ...

Om tenslotte langste de andere oever over 70 en 30 terug naar huis te rijden en zat ons tochtje van 48 km erop.

Vandaag een klein tochtje gedaan, nog wat bekomen van de grote tocht van gisteren. En nog eens geprobeerd om een tocht op GPS te rijden en dit lukte vandaag vrij aardig, dus geen opsomming van knooppunten. Ik heb er wel een aantal gepasseerd maar ook veel wegen bereden die niet op knooppunt routes liggen en dit was zeker ook leuk, kwamen in straten waar we anders nooit komen.

De gespoelde put is gevormd door overstromingen in de jaren twintig en dertig en is zoals je kan zien momenteel een geliefd plekje voor veel sportvissers. Dat deze put hier nog ligt en zo kan gebezigd als visvijver heeft echter maar aan een zijde draadje gehangen. Enkele jaren geleden stond heel het gebied hier nog dankzij het sigmaplan ingekleurd als overstromingsgebied, maar de Moerzeekse Recreatie Vereniging heeft toen hemel en aarde verzet om een dossier dat was goed gekeurd toch nog te laten wijzigen en ze hebben ervoor gezorgd dat dit gebied blijft bestaan als recreatiezone. Na de gespoelde zijn we dan verder gereden naar de Mira brug. Ook al zo'n legendarisch stukje geschiedenis.

De Mira brug ligt over de Durme en dankt haar naam aan de gelijknamige Vlaamse film met o.m. Willeke van Ammelrooy en Jan Decleir in de hoofdrollen. Tot 1970 was alle verkeer op deze brug toegelaten, nu zijn er enkel nog voetgangers en fietsers toegelaten. Na ons filmmoment reden we verder richting Temse. Voordat we Temse binnenrijden zien we de beschermde torenkraan die volgens mij toch het zicht op Temse steeds op een bouwwerf doet lijken.