De nazomer houd niet op en daar zijn wij helemaal niet ongelukkig om.

Dus in het zadel voor onze zoveelste leuke trip dit jaar.
We vertrokken richting Antwerpen om via de fietspaden die langst de Antwerpse ring liggen door te rijden naar Deurne en van daaruit naar Schoten. In Schoten gingen we dan naast het Albert kanaal rijden richting Grobbendonk.


In Grobbendonk gingen we dan het kanaal over om dan via de Kleine Nete richting Lier te rijden.


Toen we rustig op het jaagpad aan het rijden waren zien we in de verte een groepje stilstaan, zie je wel meer als je aan het fietsen bent, naarmate ik dichter kwam kreeg ik de indruk dat ze iets aan het zoeken waren, tot ik er vlakbij was, begonnen ze allemaal in koor te roepen, PAS OP, het ligt hier vol met punaisen, en ze lieten hun vondsten zien, verschillende handen vol. Dit alles was vlakbij taverne De Beemden in Nijlen, ik dus voorzichtig verder gereden in de hoop nergens in te rijden. Enkele honderden meters verder zag ik ongelukkigen staan met hun fiets omgekeerd, nog enkele honderden meters verder, het volgende slachtoffer, wat verder liepen nog een aantal fietsers naast hun fiets, schrik om ook plat te rijden.
Toen ik wat verder de Kesselsesteenweg wou oversteken, zag ik de politie de Broechemsesteenweg op rijden, te laat natuurlijk want wat zouden zij daar nu nog vinden buiten enkele gestrande fietsers. Nog steeds aan het mijmeren van wie haalt het in z'n hoofd om zoiets te doen en waarom, begon ik na het oversteken van de Kesselsesteenweg terug harder te rijden denkend dat de duimspijkers wel allemaal op geweest zouden zijn. Wat verder stonden weer mensen bij elkaar en die riepen mij opnieuw toe, ook zij hadden een mooi handje vol allemaal verschillende soorten punaisen, dus maar weer voorzichtig verder gereden. Ik was blij dat ik in Lier aankwam en hoopte dan ook dat ik vanaf nu gespaard zou blijven van duimspijkers, door het trage rijden was het ook al laat aan het worden en in oktober blijft al niet al te lang meer licht dus ik stak maar een trapje bij en ben toch zonder problemen thuis geraakt.

Hier komt Lena aangefietst.


Robbe kan al eens met een lange lip rijden als het niet snel genoeg vooruit gaat.


Langst de dijken en in het groen met de zon op het bolletje, ja het was echt wel oktober.


Niet te snel zodat pappie de nodige foto's kan maken.

Nog een laatste rustplaatsje voordat we naar het veer rijden.


En één van weinige foto's waar pappie zelf ook op staat, samen met Maarten.

Toch weer een tochtje van ± 32 km afgefietst.