We hadden vandaag, op deze laatste dag van mijn verlof, een mooi tocht rond het Waasland op het programma staan, eerst richting Doel, een ommetje langst Hulst, onder Lokeren door richting Dendermonde en terug naar huis.

We reden dus eerst naar Antwerpen en daar ging het dan de Scheldelaan op.


Langst deze saaie lange weg waar het uitzicht zich beperkt tot de Antwerpse havenindustrie.


Af en toe eens kijken naar een boot op 't Scheld of een verlaten windmolen, kwamen toe aan het veer Lillo-Doel. Ik had tot hier doorgereden en zou op de boot mijn eerste rustpauze nemen, echter ... op het bordje aan het veer lazen we dat hij enkel vaart op zater-, zon- en feestdagen. Dus fiets maar omgedraaid en terug richting Antwerpen gereden.
Ik kan het geplande traject dus niet meer rijden, besloot dan maar te proberen een ronde te maken die er bij zou aansluiten. In Antwerpen nam ik de voetgangers tunnel onder de Schelde door en reed dan richting Beveren en vandaar naar Kemzeke, waar we op het pleintje bij een Reinaart een grote stop hielden.

Ik volgde grotendeels de knooppunten maar sneed hier en daar toch een stukje af of nam een andere weg om toch maar ongeveer onze geplande ronde te kunnen rijden.


In Sint-Pauwels hielden we ook ff halt bij de Roomanmolen, dit zou de hoogste molen van Vlaanderen zijn. Van hieruit reden we nu naar Dendermonde, we namen geen veer, maar via een trapje kwam ik op de Martelarenlaan waarlangst ik dan de Schelde overstak. Nu ging het via Malderen en Breendonk richting kanaal Willebroek-Brussel en dan over Boom reden we terug naar huis.

We reden zo'n 159 km met een bewogen gemiddelde van 20,2 km/u.

Niet echt zomers weer, toch goed genoeg om nog eens een aardig fietstochtje te koppelen aan het nuttige. Ik ga zo af en toe wel eens langst bij de Stuntmarkt in Hulst, dus plande ik daar mijn tochtje eens naartoe maar ik wilde toch de nodige km aftrappen dus langst Terneuzen rondrijden leek mij wel een mooie tocht.

Vertrokken richting Hemiksem en daar Kallebeek veer genomen, dan ging het in Noordelijke richting om de E17 over te steken. Langst de overzijde van de E17 zijn grootse werken bezig, op de achtergrond tekenen de contouren van Antwerpse haven zich af. Via Beveren ging het dan verder richting Verrebroek.


Leuk vertoeven, dicht bij de haven, maar toch zo buiten. Met Doel op achtergrond naderde nu snel de Nederlandse grens.


Echter reden we hier een beetje verkeerd en weken dus een beetje van de knooppunten af.


Nabij Emmadorp kunnen we niet laten om toch steeds ff de dijk op te gaan en te genieten van het verdronken land.


Ook wat verder, bij Paal hadden we de fiets nog ff opzij gezet. Na deze rustpauzes reden we nu richting Terneuzen.


Onderweg toch steeds die leuke gemeente namen meepikken, toch heel wat leuker dan de die saaie gemeentenamen die ze hier bij ons geven.


Na Terneuzen ging het terug weg van de Schelde en reden we richting Axel.


Ook hier kennen ze de nodige industrie, maar de leuke dorpsnamen blijven toch veel goedmaken. Een traditie wordt het hier ook bijna, als ik deze vijver passeer dan is het tijd voor een korte picnic. Doch in de verte begon de lucht nu echt heel donker te worden en klonken er zelfs al donderslagen. Tijd om dus terug te vertrekken richting Hulst, nog eens achterom kijkend maakte dat ik nog wat sneller ging trappen in de hoop dat ik de bui zou kunnen voor blijven.


Net toen ik in Hulst aan kwam vielen de eerste druppels dus dook ik snel de stuntmarkt in. Na ons bezoekje aan de stuntmarkt waren de donkerste wolken voorbij, doch, net terug op de fiets begon het terug te regenen, gelukkig was dit maar kort en niet al te hevig. We vervolgde onze weg nu eerst richting Sint-Niklaas en dit over de oude bedding van de spoorlijn 54 Mechelen - Terneuzen. Het waasland heeft wel meerdere van deze oude spoorweglijnen omgetoverd tot leuke fietspaden met weinig bochten in. Van Sint-Niklaas reden we terug naar het veer van Callebeek om tenslotte ook terug in Schelle te belanden.

Een tochtje van ± 143km  welke we hebben afgelegd met een bewogen gemiddelde van 21 km/u en we haalden zelfs een piek van 39,6 km/u.

Normaal 144 km vandaag, maar ik voelde me toch niet in topvorm om zo'n afstand af te leggen, dus maar opnieuw een uitstel van twee weken. Ik wou toch de conditie op peil houden en omdat die 144 te ver was voor 1 rit, zou ik ze wel op twee dagen doen en dus tekende ik een tochtje van ± 72 km uit, zodat we dit weekend toch die 144 km zouden gefietst hebben. Volgens de weersvoorspelling zou het deze namiddag ook nog windkracht 4 zijn, dus ik tekende mijn tochtje zo dat ik vooral het tweede deel meewind zou hebben.
We vertrokken richting Boom, langst het fietspad naast het spoor, dat Niel met Boom verbind. Dan ging het de Rupelbrug over en van Klein-Willebroek reden we dan naar Willebroek.


Ze zijn hier in het centrum aan het werken zodat er voorlopig geen auto's over de brug mogen, maar voor fietsers is het geen probleem. Naast het kanaal reden we nu verder tot het Sas van Humbeek. Vanaf hier reden we richting Peizegem en dit zou ook het stuk zijn waar we het meest tegenwind zouden hebben.


Onderweg passeerde we ook de zendmasten van Impde in de verte. Toen we in Peizegem afdraaiden richting Steenhuffel voelde we onmiddellijk het effect van de meewind en we konden enkel tandwielen hoger schakelen. Over Londerzeel, Breendonk en Ruisbroek reden we terug naar de sluizen van Wintam en daarna de overzet naar Schelle om toch niet al te vermoeid terug thuis te komen. Ik voelde me zelfs fitter dan deze voormiddag.

Enkele weken geleden hadden we meegedaan met de fortengordel, we hadden toen de omloop van ± 40 km genomen. Ik vond dat stuk wel leuk en wou dus ook eens kijken wat de grote lus te bieden had, dus kaartje van de fortengordel naast Fietsnet gelegd en een route uitgetekend.
Het was niet zo'n prachtige juni dag, maar de voorspellingen gaven toch aan dat het droog zou blijven alleen wat winderig.
We zouden eerst naar het veer van Hoboken rijden, maar blijkbaar heb ik al een gewoonte om langst andere wegen te rijden want ik was al een km te ver gereden dat mijn euro viel en ik dus moest terugdraaien.
Langst de linker Schelde oever ging het eerst richting fort van Zwijndrecht om dan terug richting Schelde te rijden.


Langst linkeroever heb je toch altijd een mooi zicht over Antwerpen.


Via de Sint-Anna tunnel reden we terug naar de andere kant van de Schelde en onze weg ging nu vooral langst het fietspad dat naast de ring ligt.


Sterckshof was ons keerpunt en nu reden we richting Wommelgem, ff met het fietspad onder het drukke bekende rondpunt en dan ging het richting Borsbeek om daarna via Boechout en Edegem naar Wilrijk te rijden en vandaar ging ons laatste stukje terug over dezelfde weg als dat we gestart waren.



Totaal 74.05 km tegen een bewogen gemiddeld van 20.3 km/u. De stukken meewind die gingen vlot, de stukken tegenwind waren echt wel boksen vandaag, maar was toch een leuke tocht, morgen misschien eentje van 144 km.

Ik zou normaal vandaag verder opbouwen, 144 km stond op het programma, maar ik was nog niet helemaal gerecupereerd van vorig verlengd weekend, dus dacht ik om toch in het ritme te blijven de helft te doen. Vorige week was ik nog in de buurt van Kampeerwinkel De Waele & Co  gepasseerd, dus plande  ik dan maar om daar eens naar toe te rijden, tenminste als het niet te ver zou zijn. Ik tekende een route uit via fietsnet en dit bleek uiteindelijk toch nog 105 km te zijn, nog ff geaarzeld maar toch maar besloten deze rit aan te vatten.

We reden eerst naar het veer van Callebeek en dan richting Sint-Niklaas.


Ik ging zelf misschien wat shoppen in die kampeerwinkel, het was zaterdag, een hele week tumult over shopping centra, dus waarom geen fotootje schieten van een shopping center.


Ook in het centrum van Sint-Niklaas hielde we ff halt om dan richting Lokeren te gaan rijden langst de spoorlijn, is lekker recht, met uitzondering van het stuk dat we moesten omrijden wegens werken. En zo passeerde we de stationetjes van Belsele en Sinaai.


Effe pauzeren op zo'n mooi Reynaert bankje en dan reden we over Daknam en kwamen Lokeren binnengereden en dan ging het verder naar Lochristi. In Lochristi moesten we wel van het knooppunten net om naar Kampeerwinkel De Waele & Co te rijden. Gelukkig hadden ze daar lokkers zodat ik veilig al mijn spullen kon opbergen. Een uurtje rondgekeken, enkele spulletjes gekocht en dan terug naar de fiets om alles op te laden. Doch ik had iets gekocht dat net niet in mijn tassen ging, na wat prutsen en toestanden dacht ik toch wel dat ik het goed had weggestoken en vastgemaakt, maar na een vijftal km moest ik terug stoppen om het te versteken en ditmaal deden we het wel goed. Tijdens het winkelen was de grijze lucht verdwenen en was er een mooi blauwe lucht in de plaats gekomen. Tot in Lokeren reden we dezelfde weg als dat we gekomen waren, maar van Lokeren zouden we nu richting Temse gaan rijden.


Aan het Molsbroek zijn we vorig weekend ook nog gestopt, maar ik kan het niet laten om er nu toch ook weer een pauze te nemen, toch zo'n prachtig stukje natuur. Een stuk naast de E17 ging het nu en dan via Waasmunster zouden we de boorden van de Durme bereiken.


In Tielrode waar de Durme bijna uitmond in de Schelde vinden we het beeld van de Veerman, de veerboten zijn nu wel allemaal gemotoriseerd, maar we zijn toch nog altijd blij dat ze ons naar de overzijde brengen. Onze volgende halte was in Temse waar een bakje friet gingen eten. En dan reden we de brug over, langst de Schelde dijk richting Wintam, de sluizen over en kwam ik aan het veer van Schelle die ook net aanlegde en metéén nadat ik was opgestapt met nog een andere fietser terug naar de overkant vertrok. Iets voor 8 uur kwam ik thuis.



104.37 km stond er op de teller tegen een bewogen gemiddelde van 22 km/u rond.

Op de brug over de Dender kan je ook zien hoe aangenaam fietsen het ook hier langst deze jachtweg is.

In Herdersem passeerden we dan vlakbij het borstbeeld van schrijven Alfons De Cock de sacristie van de in 1861 gesloopte parochiekerk.

Nog een route die ik eens bij fietsknooppuntkaarten gekregen had was de de brouwersroute. Ik zou voor de grootste lus gaan, dus ± 82 km en natuurlijk de nodige km's om er naartoe te rijden en terug naar huis, zodat op de planning een rit van ± 111 km stond.

Het weer was ideaal, weinig wind en af en toe een zonnetje. We reden eerst langst het fietspad langst het spoor in Niel richting Boom, in Boom was het wel druk door Mano Mundo maar een vriendelijke steward hield de auto's tegen zodat ik makkelijk een druk kruispunt kon oversteken. Via Klein Willebroek en Willebroek reden we naar Tisselt, waar we op het parcour van de brouwersroute kwamen. Het ging nog een lang stuk recht door langst het kanaal Brussel-Rupel tot we nabij Vilvoorde afsloegen richting Grimbergen.


Mooie plekjes, werkende watermolens, en natuurlijk de abdij in de verte, allemaal in het mooie landschap, laat je echt vergeten dat je hier dicht bij Brussel bent.

Nu ging het verder richting Meise en mochten we eerst over de brug waar we zo vaak onder rijden als we met de auto naar Brussel rijden.

We passeerden de nationale plantentuin, Meise, Oppem en dan ... zag ik een bordje, 'Hamme, klein maar fijn' en ja, hier was ook een gehuchtje dat de naam Hamme had. De wegen waren ondertussen aardig aan het glooien, hebben we graag, maar ook al te vaak zaten er kasseistroken tussen, een enkele heb ik wel graag, maar ze moeten niet overdrijven.


In Kobbegem hielden we ff halt bij de brouwerij van de Mort Subite om dan verder te rijden richting Asse.

Hier hielden we langer halt, we zaten nu ongeveer in de helft van onze tocht. Via Mollem ging het naar Merchtem en van daaruit naar Opwijk waar dan weer de brouwerij van Leireken bier staat. En na Opwijk aan knooppunt 50 stond er een bordje dat de knooppunten gewijzigd waren, ik had drie mogelijkheden, ofwel terug rijden en van 48 rechtstreeks naar 42 rijden, ofwel een groot stuk omrijden ofwel proberen de oude route te volgen zonder al te veel verkeerd te rijden, ik opteerde voor de laatste oplossing maar ben toch wel enkele km omgereden maar was toch blij dat ik terug de juiste bordjes zag staan. Dit blij zijn was maar voor korte duur, in Lebbeke waren wegenwerken en geen bordjes meer te zien in die straat, nog eens terug gereden tot waar ik het laatste bordje had gezien en dan maar de weg genomen die volgens mijn aanvoelen wel de juiste weg zou zijn. Begon als een mooie weg, werd een verharde weg, werd een veldweg en op de den duur was het enkel nog maar een modderpadje tussen de velden, ik zag huizen in de verte staan, dus wou niet terugrijden. Na dit stukje ciclo-cros was ik echt heel blij dat ik terug op gewone weg en terug op het parcour zat maar moest toch ff bekomen van mijn inspanning van door die boerewegen te rijden.

Na opstal reden we nu verder richting Buggenhout en de brouwerij Bosteels. Vervolgens passeerden we Malderen met brouwerij Vercauteren. Via Londerzeel reden we dan verder naar Den Duvel, de laatste brouwerij op onze tocht.


We reden nu richting Zeekanaal waar we de sluizen in Wintam overstaken en vervolgens met het veer de Rupel over.


Uiteindelijk hadden we 116 km afgefietst tegen een bewogen gemiddelde van 20.6 km/u en hebben we zelfs een topsnelheid van 41.1 km/u gehaald.

Vera kwam met het idee af om mee te fietsen met de fortengordel. Daar moest ik natuurlijk geen tweemaal over nadenken, was alleen afwachten wat het weer zou doen. Maar het beloofde een droge doch frisse dag te worden, dus goed genoeg om er een leuke fietsdag van te maken.

Eerst mijn gebruikelijke 11 km naar Vera gefietst en dan fietste we samen naar fort 5 van Edegem, waar we ons inschreven, ons kaartje kregen en we vertrokken voor het tochtje van 40 km.

De route volgde grotendeels de knooppunten en was ook duidelijk met pijlen aangegeven. Het eerste fort dat we tegenkwamen op de route was fort 6 in Wilrijk, vandaar ging het dan naar fort 7 aan het Schoonselhof en wat verder mochten we ook eens een rondje op de wielerpiste in de Moerlei, heb daar ff goed doorgetrapt en vond van mezelf dat ik een waardeloze conditie heb. Na deze korte spurt ging het verder richting fort 8 in Hoboken en dan ging het naar het veer tussen Hoboken en Kruibeke. Vera vond het een hele beleving zo eens met de boot oversteken. Hier op linkeroever ging het nu naar het fort van Kruibeke.

Iets vieren door het niet te doen, dat is voor mij de feestdag van vandaag, ben al blij dat ik maar in een klein bedrijfje werk en binnenkort niet moet deelnemen aan die verkiezingen van die sjoemelaars voor wie niets goed is, tenzij ze een bedrijf kunnen sluiten.

Maar genoeg gevakbond, tijd om te fietsen dus.
Vertrokken richting Schelde dijk en dan naar Hemiksem, Hoboken en dan onder de Schelde via de fietsers tunnel. Wat een volk, nadat de derde lift naar beneden vertrok waar ik nog steeds niet met mee kon, dacht ik ook dat ik beter met de trap naar beneden was gegaan, maarja ... ik had nu al zo lang staan wachten, nog twee en ik kon ook mee. Aan de andere kant van de tunnel dacht ik zelfs niet om met de fiets naar boven te gaan langst de trap, dus maar weer een paar liften gewacht. Langst het fort van Zwijndrecht reden we nu richting Beveren en dan ging het naar Sint Niklaas, een stuk knooppunten dat ik nog nooit had gedaan en waarschijnlijk ook nooit meer zal doen. Tussen de knooppunten 96 en 48 was de weg zo slecht, schande gewoon dat ze hier fietsers durven laten rijden. Na Sint Niklaas ging het dan nog een beetje verder in zuid-westelijke richting tot een beetje voor Lokeren. Nu ging het zacht glooiend naar Waasmunster en daar zouden we naast de Durme terug op jaagpaden rijden.

Regelmatig eens stoppen om één van de spreuken te lezen die er staan opgesteld.
We passeerden nu ook de Mira brug en wat verder zaten we terug aan de boorden van de Schelde. Nog wat verder namen we dan ook de eerste foto dit jaar van de brug van Temse.

Klokslag 13.00 stond Yannick aan m'n deur. Hij wilde eens meerijden en ik had vandaag de Witte Kinderbosroute op het programma staan, een kaartje dat ik vorig jaar eens bij een knooppunten kaart had bijgekregen en de route liep dan ook grotendeels via de knooppunten. De totale lus zou ± 50 km zijn, maar we moesten eerst ook wel naar deze lus rijden. We vertrokken dus vanuit Schelle eerst naar Boom, daar de Rupel over en dan richting knooppunt 90 aan de Zenne. We hadden meewind en het vlotte dus goed, ik had soms wel wat moeite om Yannick bij te houden, maar dan hield die wat in. Vanaf knooppunt 90 volgden we het plannetje en zaten we dus op de Witte Kinderbosroute. Het liep allemaal vlot tot wij bij knooppunt 75 kwamen, hier moesten we verder naar knooppunt 11, maar daar was geen aanduiding meer van, dus gewoon het volgend knooppunt gevolgd, maar dat lag al snel niet meer op de Witte Kinderbosroute, nog geprobeerd om terug op de route te komen, maar dat lukte ons niet echt zodat we maar voor de veiligheid een kleine omweg inlaste langst wel aangeduide knooppunten zodat we toch niet al te ver zouden verkeerd rijden. Dan in Peutie waren ze een mooie fietsersbrug aan het aanleggen, helaas moesten wij door deze werken een stukje om rijden en stond de omweg voor de knooppunten ook weer niet aangegeven, zodat het toch snel een km was dat we om- en verkeerd reden. Nu volgden we richting 48 en opeens waren ook hier geen aanwijzingen meer voor, wel voor knooppunt 56, geen erg dacht ik, een klein stukje niet opgelet en zo een pijl gemist, maar via 56 zouden we er ook wel terug komen. Echter toen we aan knooppunt 56 aankwamen was hier ook geen aanwijzing te zien richting 48, terwijl volgens de plannetjes knooppunt 48 wel tussen 56 en 49 lag, naja ... knooppunt 49 kwam na die 48 dus volgden we die aanwijzing maar. Enig voordeel van deze korte omweg was dat we nu voorbij Kasteel de Ribaucourt in Steenokkerzeel reden.


We reden nu al een tijdje terug richting Mechelen en dit ging een stukje trager omdat we nu tegenwind hadden, de heen weg hadden we in twee uur afgelegd en de terugweg zou volgens mijn inschatting door de tegenwind een uurtje langer duren, dus zouden we rond 6 uur terug aan het gemeentehuis van Schelle staan, schatte ik in.

Ook het kasteel Terlinden in Schiplaken passeerden we nu en nog een vijftal minuutjes later passeerde we een kaboutertuin.

Nog wat verder aan de boorden van het kanaal Leuven-Dijle hielden we nog even halt aan het dierenpark Planckendael en verder ging het richting Mechelen. In Mechelen loopt de route normaal langst de Lange Schipstraat, helaas, hier mochten we ook weer niet in, dus maar de veiligste oplossing genomen en via de veste of binnenring rond Mechelen verder gereden richting van Olivetenvest want daar moesten we onderdoor. We zaten nu terug op onze route en reden naast de Dijle richting Rumst. Hier de fietsbrug over en nu was het gewoon de Rupel volgen tot we terug thuis waren. In Niel nam Yannick al afscheid want hij wou nog ff langst zijn grootmoeder rijden. De klokken van de beiaard over m'n deur sloegen net 6 uur toen ik mijn sleutel omdraaide, was mooi ingeschat van me en ons dagtochtje van ± 88 km zat erop. De 100 km is niet veraf meer en de kaart van de Witte Kinderbosroute ... die belandt bij het oud papier.

Dit weekend is het boekenfestijn in de Nekkerhal in Mechelen, dus waarom niet met de fiets er naar toe.

Ik had een broek met zeemvel meegenomen naar mijn werk zodat ik na het werk onmiddellijk van daaruit kon vertrekken.
Ik reed het eerste stuk gewoon langst de Boomse steenweg, de brug in Boom over om zo in Klein-Willebroek bij knooppunt 38 uit te komen. Van hieruit ging het verder over het jaagpad langst de Rupel en voorbij de fietsbruggen reden we langst de Nete verder tot Walem. Dan ging het richting Mechelen, waar we net niet binnenreden om zo uit te komen bij de Nekkerhal.

Na het nodige rond kuieren en boeken kopen (vooral strips voor de kids) was het tijd om terug naar huis te rijden. Volgens mijn papiertje en ook de kaarten zowel kaart 4 van Antwerpen als op fietsnet, zou ik op knooppunt 57 eerst naar 97 moeten rijden en dan een klein stukje tot knooppunt 96, maar bij knooppunt 57 kon ik wel meteen kiezen voor de richting 96, dus gingen we dat ook maar proberen. Dit stuk liep door een stuk Mechelen waardoor ik nog niet gefietst had en passeerde ook langst de MacDo aan het kruispunt met de Antwerpse steenweg. Vervolgens zaten we meteen langst de juiste kant van de Dijle en moesten we niet meer naar knooppunt 97. Verder langst de dijken over Rumst en Boom om daar dan het fietspad naast de spoorlijn richting Niel te nemen en rond 19.00 thuis te komen.



Tochtje van ± 51 km.

Zondagvoormiddag is het nog steeds vogelmarkt. De vogels zijn al veel minder aanwezig dan toen ik vroeger met mijn vader eens naar de vogelmarkt ging, maar toch ... blijft die nostalgie.
't Was al wel bijna middag dat ik vertrok om een leuk tochtje te maken, maar toch nog tijdig genoeg om eerst langst de vogelmarkt te rijden. Enkele weken geleden was mijn portemonnee gepikt in de kwik en ik vond voorlopig nergens meer zo'n handig dingetje als dat ik had, dus dacht ik dat op de vogelmarkt wel te vinden. En ja hoor, metéén maar twee gekocht. Na de vogelmarkt reden we door richting voetgangerstunnel en onderweg passeer je dan zo'n mooie muurschildering.


Ook de voetgangers tunnel op zich is wel een bezoekje waard met zijn prachtige houten roltrap, voor de gemakkelijkheid met de fiets neem ik toch wel steeds de lift.

Op linkeroever reden we richting Galgenweel en hier was het lenteweer ook merkbaar, getuige de vele bootjes.


Via het fort van Burcht, Kruibeke en Bazel reden we verder richting Steendorp en iedereen die daar langst de dijken heeft gefietst zal onderstaande foto's wel herkennen.


Nu reden we verder naar Temse, waar we de brug overstaken en ook hier was duidelijk te zien dat de lente in de lucht hing, de pleziervaartuigen vaarden al terug op de Schelde.

Nu ging het verder langst de dijk eerst richting Wintam en van daaruit naar Willebroek, Rupel overgestoken en verder huiswaarts.



Een mooie 80 km afgebold.

Dit weekend van het zomer uur beloofde ook zomers te worden.

Dus de fiets op, eerst naar vriendin, is ongeveer 10,5 km.

We besloten een rondje te maken met als keerpunt Lier. Vera had nog nooit langst de knooppunten gereden en was er al heel snel van verbaasd mooie en rustige fietswegen te ontdekken zo dicht bij huis.
We vertrokken in Edegem en reden eerst richting Mortsel, Vera opperde onmiddellijk, Mortsel in een omweg naar Lier, dacht nog teveel als een automobilist. Het was niet het drukke centrum van Mortsel dat we zouden aandoen en de bedoeling van een fietstochtje is natuurlijk ook meestal niet om zo snel mogelijk en via de kortste weg van punt A naar B te rijden, neen, we moeten er proberen een leuk tochtje van te maken, langst wegen die fietsvriendelijk of autoluw zijn, en wie helpt ons daar beter dan fietsnet.
Vanuit Mortsel reden wij verder over Hove naar Boechout waar we de Stenen Molen op de konijnenberg passeerden.

Nu reden we verder langst rustige wegen naar het jaagpad aan de Nete om zo langst de zuidkant Lier binnen te rijden. Onderweg viel het wel op dat er ondanks het prachtige weer, toch weinig fietsers en spelende kinderen waren, tot we dichter en dichter bij Lier kwamen en op het jaagpad langst de Grote Nete werd het echt druk.
Dan maar Lier binnengereden om een terrasje te zoeken, naja ... een terrasje zoeken was niet zo moeilijk, één waar er nog plaats was dat was wel wat moeilijker. Maar na wat rondkijken vonden we toch nog een plaatsje in de schaduw van Zimmertoren die in de stijgers staat. Lekker lang genoten van het mooie weer, maar ... we moesten uiteindelijk wel terug de fiets op om de terugweg aan te vatten. We reden eerst nog een beetje in noordelijke richting om dan via rustige wegen terug richting Boechout te rijden en van daaruit ging het dan op een stukje zelfde weg als heenrit richting Edegem.

Als we naar buiten kijken, zien we dat de lente echt begonnen is.
Eerst in de voormiddag met vriendin auto gaan proberen te verkopen op de automarkt bij Autostad.

Pas tegen 14.00 vertrok ik richting veer Schelle-Wintam. Kwartiertje wachten en we konden verder rijden over de sluizen en vervolgens nog een beetje langst de boorden van het kanaal. Dan doorkruisten we Klein-Brabant.

We reden langst Eikevliet, Puurs, Oppuurs, Sint-Amands en dan een stukje terug naar Mariekerke waar we het veer namen. Hier ging het dan verder stroomopwaarts langst de Schelde tot in Kastel en vandaar ging het terug naar boven naar het Grootbroek in Moers, ondanks alles blijft hier toch altijd een stukje prachtige herinneringen achter. Langst de Gijvenstraat reden we terug naar de Schelde dijk om vervolgens naar de Durme te rijden en deze over te steken via de Mira brug. We reden verder via Temse, Steendorp, Rupelmonde en Bazel naar het veer van Callebeek om tegen 17.40 terug thuis te komen en ons fietstochtje tijdens deze prachtige lente dag van ± 66 km zat er op.

Ze voorspelde een voorzichtige aanzet tot lente-weer, dus ideaal weekend om mijn openingsweekend in te rijden. Zonder de kids, dus in alle rust fietsend genieten.

Een kwartier voor we wilden vertrekken, was het een beetje aan het motregenen en we hoopten dat het snel zou droog worden en de regen hoog boven in de wolken zou blijven, en zo gebeurde het ook.

We reden eerst richting Klein-Willebroek en gingen daar naast de Rupel fietsen richting Dijle. Aan het Zennegat merkten we dat de Brug over de Zenne eindelijk af was.


We volgde verder de Zenne tot de wijk Stuyvenberg en vandaar reden we door Vrijbroekpark Richting Mechelen.

Langst de Leuvense vaart ging het dan terug richting Zennegat, genietend van boten met soms leuke namen.


Aan de sluis keerde we dan weer terug, ditmaal langst de oevers van de Dijle terug richting Mechelen.


Aan de E19 staken we dan de Dijle over en reden we terug richting Rupel. Ook het mooie stuk dijk tussen Dijle langst linkerkant en de Grote Vijver langst de rechterkant is steeds gezellig om op te fietsen. Daar waar de Dijle overgaat in Rupel namen we de fietsbrug richting Rumst en vandaar ging het verder langst de Rupel over Boom tot we terug thuis waren.



Ons eerste ritje dit jaar van ± 53 km zat erop en duurde ongeveer 2 uur 35 minuten.

Vorig jaar deed ik mijn laatste tochtje begin september, nu is het eind november en zit ik nog steeds rond te rijden.
We reden eerst richting fietsers tunnel en dan langst linker oever verder richting Sint-Anneke.

Waarschijnlijk het laatste tochtje dit jaar, eentje van ± 45 km.
Hopelijk kunnen we er het nieuwe jaar ook zo vroeg aan beginnen als dit jaar en zitten we terug in februari op de fiets voor het langere werk, zou eigenlijk wel moeten want ik zou met de fiets naar de Fiets en Wandelbeurs op 18 of 19 februari willen rijden.

Een zoveelste leuke tocht dit jaar en ditmaal was het er eentje van ± 72 km.

De nazomer houd niet op en daar zijn wij helemaal niet ongelukkig om.

Dus in het zadel voor onze zoveelste leuke trip dit jaar.
We vertrokken richting Antwerpen om via de fietspaden die langst de Antwerpse ring liggen door te rijden naar Deurne en van daaruit naar Schoten. In Schoten gingen we dan naast het Albert kanaal rijden richting Grobbendonk.


In Grobbendonk gingen we dan het kanaal over om dan via de Kleine Nete richting Lier te rijden.


Toen we rustig op het jaagpad aan het rijden waren zien we in de verte een groepje stilstaan, zie je wel meer als je aan het fietsen bent, naarmate ik dichter kwam kreeg ik de indruk dat ze iets aan het zoeken waren, tot ik er vlakbij was, begonnen ze allemaal in koor te roepen, PAS OP, het ligt hier vol met punaisen, en ze lieten hun vondsten zien, verschillende handen vol. Dit alles was vlakbij taverne De Beemden in Nijlen, ik dus voorzichtig verder gereden in de hoop nergens in te rijden. Enkele honderden meters verder zag ik ongelukkigen staan met hun fiets omgekeerd, nog enkele honderden meters verder, het volgende slachtoffer, wat verder liepen nog een aantal fietsers naast hun fiets, schrik om ook plat te rijden.
Toen ik wat verder de Kesselsesteenweg wou oversteken, zag ik de politie de Broechemsesteenweg op rijden, te laat natuurlijk want wat zouden zij daar nu nog vinden buiten enkele gestrande fietsers. Nog steeds aan het mijmeren van wie haalt het in z'n hoofd om zoiets te doen en waarom, begon ik na het oversteken van de Kesselsesteenweg terug harder te rijden denkend dat de duimspijkers wel allemaal op geweest zouden zijn. Wat verder stonden weer mensen bij elkaar en die riepen mij opnieuw toe, ook zij hadden een mooi handje vol allemaal verschillende soorten punaisen, dus maar weer voorzichtig verder gereden. Ik was blij dat ik in Lier aankwam en hoopte dan ook dat ik vanaf nu gespaard zou blijven van duimspijkers, door het trage rijden was het ook al laat aan het worden en in oktober blijft al niet al te lang meer licht dus ik stak maar een trapje bij en ben toch zonder problemen thuis geraakt.