Een zoveelste leuke tocht dit jaar en ditmaal was het er eentje van ± 72 km.

De nazomer houd niet op en daar zijn wij helemaal niet ongelukkig om.

Dus in het zadel voor onze zoveelste leuke trip dit jaar.
We vertrokken richting Antwerpen om via de fietspaden die langst de Antwerpse ring liggen door te rijden naar Deurne en van daaruit naar Schoten. In Schoten gingen we dan naast het Albert kanaal rijden richting Grobbendonk.


In Grobbendonk gingen we dan het kanaal over om dan via de Kleine Nete richting Lier te rijden.


Toen we rustig op het jaagpad aan het rijden waren zien we in de verte een groepje stilstaan, zie je wel meer als je aan het fietsen bent, naarmate ik dichter kwam kreeg ik de indruk dat ze iets aan het zoeken waren, tot ik er vlakbij was, begonnen ze allemaal in koor te roepen, PAS OP, het ligt hier vol met punaisen, en ze lieten hun vondsten zien, verschillende handen vol. Dit alles was vlakbij taverne De Beemden in Nijlen, ik dus voorzichtig verder gereden in de hoop nergens in te rijden. Enkele honderden meters verder zag ik ongelukkigen staan met hun fiets omgekeerd, nog enkele honderden meters verder, het volgende slachtoffer, wat verder liepen nog een aantal fietsers naast hun fiets, schrik om ook plat te rijden.
Toen ik wat verder de Kesselsesteenweg wou oversteken, zag ik de politie de Broechemsesteenweg op rijden, te laat natuurlijk want wat zouden zij daar nu nog vinden buiten enkele gestrande fietsers. Nog steeds aan het mijmeren van wie haalt het in z'n hoofd om zoiets te doen en waarom, begon ik na het oversteken van de Kesselsesteenweg terug harder te rijden denkend dat de duimspijkers wel allemaal op geweest zouden zijn. Wat verder stonden weer mensen bij elkaar en die riepen mij opnieuw toe, ook zij hadden een mooi handje vol allemaal verschillende soorten punaisen, dus maar weer voorzichtig verder gereden. Ik was blij dat ik in Lier aankwam en hoopte dan ook dat ik vanaf nu gespaard zou blijven van duimspijkers, door het trage rijden was het ook al laat aan het worden en in oktober blijft al niet al te lang meer licht dus ik stak maar een trapje bij en ben toch zonder problemen thuis geraakt.

Hier komt Lena aangefietst.


Robbe kan al eens met een lange lip rijden als het niet snel genoeg vooruit gaat.


Langst de dijken en in het groen met de zon op het bolletje, ja het was echt wel oktober.


Niet te snel zodat pappie de nodige foto's kan maken.

Nog een laatste rustplaatsje voordat we naar het veer rijden.


En één van weinige foto's waar pappie zelf ook op staat, samen met Maarten.

Toch weer een tochtje van ± 32 km afgefietst.

Iets voor 8 uur liet ik mijn wekker afgaan, zodat ik het nieuws van 8 kon horen via mijn gsm radiootje. Toen ik rond 8.15 in de eetzaal aankwam was ik blijkbaar de eerste gast die kwam ontbijten. Na het ontbijt stilaan terug klaargemaakt om terug naar huis te rijden en het zal ongeveer half tien geweest zijn dat we terug op de fiets zaten.

Eerst nog ff een ommetje gemaakt langst de binnenstad van Kortrijk om nog een beeldje te schieten. Hier herkennen we de Sint-Maartenskerk, het Stadhuis, het Belfort en de herdenkingssteen voor de gesneuvelden van 14-18.

Net buiten Kortrijk passeerden we naast de Leie ook het Leiemonument wat dan weer een aandenken is aan 40-45.


Wat is het leuk fietsten aan de boorden van de Leie, terwijl bij ons de jaagpaden soms zo smal zijn dat je amper kan kruisen of vol met hobbels liggen, is het hier wel een heuse fietsboulevaard.
Aan knooppunt 82 hielden we even halt om een appeltje te eten en kaarten te verwisselen, er stonden daar seingevers en onderweg was ik er ook al een paar tegengekomen en wilde weten wat voor wedstrijd er was, toen een andere fietser op mij toe stapte. Hij vroeg of ik de knooppunten volgde en toen hij de kaarten in mijn hand zag, moest ik niet meer antwoorden. Een hele babbel mee gedaan, hij was iemand van het gemeentepersoneel en was nu bezig met alle bordjes van het knooppunt netwerk te controleren en ook de routes volledig na te zien zodat er midden volgend jaar nieuwe bijgewerkte kaarten van de streek kunnen worden gedrukt.
Toen we Deinze passeerden was daar een ongelofelijke drukte, net vandaag was het Avanti, een tocht van ± 25 km in het teken van Gent Festival van Vlaanderen.


Toch nog plaats gevonden om een foto te nemen van de Onze-Lieve-Vrouw kerk die opgetrokken is in Scheldegotiek.
Na Deinze ging het dan verder tot net onder Gent en vervolgens passeerden we Laarne en toen begon mijn GPS weer raar te doen, hij gaf een andere weg aan dan de knooppunten en ik nam het risico en volgde hem, dit had ik beter niet gedaan want hij stuurde mij over veldwegen die zelfs na een tijdje verdwenen in het niets. Na deze omweg zette ik mijn tocht verder richting Lokeren waar ik gestopt ben bij de MacDo om tenslotte via Temse naar het veer van Schelle te rijden en hier was het duidelijk te zien dat iedereen nog eens wou profiteren van deze prachtige nazomerse zondag, het veerpont moest constant over en weer varen en ik moest wachten tot de boot voor de twee maal aanlegde alvorens ik ook kon opstappen.

Deze laatste dag hebben we 123.61 km afgelegd tegen een gemiddelde van 14.3 km/u, onze snelste tijd was 43.7 km/u, bewogen tijd 06:34 wat een bewogen gemiddelde gaf van 18.8 km/u en we hebben totaal zo'n 2:03 stilgestaan.

Deze tweede dag zou ons van Brugge naar Kortrijk brengen en we zouden een ommetje maken langst Diksmuide.

Na een stevig ontbijt, inpakken en alles terug op de fiets laden vertrokken we terug uit jeugdherberg 'Europa'. We gingen nog eens proberen om op GPS te rijden maar na 5 km heb ik de routeplanner afgezet want ik was al 5 km verkeerd gereden, dus GPS enkel gebruiken om te registreren.

Onze weg vervolgend richting Koekelare passeerde we een heuvel in een bosje waar ik toch even voor terugdraaide en gelukkig had ik een fototoestel met flits bij, zodat ik ook kon zien wat de donkerte verborg.

In Diksmuide reden we natuurlijk ook langst de IJzertoren. Ik herinner me nog goed dat je vroeger over de wei kon wandelen, nu moet je er voor betalen, het lijkt er steeds meer en meer op dat men hier een echt attractie park wil maken. Het was druk in het centrum van Diksmuide en ik wilde hier ergens een belegd broodje kopen ... toch nergens geen open broodjes zaak te bekennen. Dan maar een frietje gaan steken net voor het frituur sloot om 14.00. Na de frietjes reden we terug door Diksmuide, bleek dat alle broodjeszaken nu, na 14.00 terug open waren.

Deze "Couchezmolen in Zarren is één van de hoogste windmolens in Vlaanderen en ondanks dat hij slechts op een 7-tal km van het front in de Eerste Wereldoorlog stond werd hij niet vernield tijdens de grote oorlog.
Een prachtige fietsersbrug leidde ons tenslotte over de Leie Kortrijk binnen waar we de Broeltorens passeerden en ook 's avonds tijdens een avondwandelingetje nog eens langst wandelde.

We wonen slechts op zo'n 10 minuutjes fietsen van het veer Schelle - Wintam, toch slaagde ik erin om net te laat te komen om het veer te nemen, gelukkig was het een vriendelijke veerman die het veer terug naar mijn oever stuurde zodat ik toch nog mee kon.
Onze derde en laatste meerdaagse fietstocht dit jaar was vertrokken, na de slechte zomer zijn we toch wel heel blij dat we eind september nog van zo'n mooi weer mogen genieten.

De brug van Temse geeft mij telkens het gevoel dat ik echt weg ben van thuis en dat mijn korte fietsvakantie echt is begonnen.
Na Temse ging het dan verder langst Schelde dijken naar Lokeren.


En onderweg in het Waasland kom je toch steeds weer taferelen tegen van Reinaert die je nog niet eerder zag.


Steeds verbaasd om zo dicht bij de autostrade en bij een grote stad, zo'n mooi stukje natuur te ontdekken als het Molsbroek. En na ff genieten van de natuur kwam de stad Lokeren in zicht.


Hier zijn ze volop aan het werken aan de heraanleg van het dorpsplein, hopelijk houden ze veel rekening met de fietsers bij de heraanleg.
Na Lokeren ging het dan verder over Beervelde en Destelbergen richting Gent.


Nu toch wel even de tijd genomen om ff te verpozen in het groot begijnhof, begijntjes heb ik wel niet gezien.


En dan wat verder doemden de ruïnes van het Spanjaardkasteel voor ons op.


Na dit mooi zicht over het water en de stad Gent, passeren we ook de fietsen teller.


Het kanaal Gent-Brugge bracht ons langst de Schipdonk sluis en wat verder ook het Gruuthusekasteel of Kasteel van Oostkamp.
Hier in Oostkamp had onze GPS ons in de steek gelaten en die hebben we dan ook de laatste vijf km afgezet, hij bleef maar melden "maak een U bocht, indien mogelijk" en zo dicht bij jeugdherberg 'Europa' wou ik toch niet om draaien.

Onze GPS gaf 104.16 km aan, samen met de gereden km toen onze GPS af stond zal ons tripje van vandaag net geen 110 km geweest zijn. Andere gegevens die we van onze GPS konden aflezen: max. snelheid was 35.2 km/u, bewogen 5:27, bewogen gemiddeld: 19,1 km/u, stilstand: 1:21 en het totaal gemiddeld: 15,3 km/u.

Wat verder passeerde we dan het Sint-Janshospitaal en in het steegje daar naast ontdek je ineens de robuuste toren van Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk, achter die toren staat het beeldhouwwerk "Blik van licht" van Charles Delporte, die een groot deel van zijn werk aan de stad Damme had geschonken.


Er zijn hier echter nog grote namen terug te vinden, in de toren vinden we ook de grafsteen en een herdenkingssteen van Jacob van Maerlant terug.


Na ons bezoekje aan Damme ging de tocht verder langst de twee kanalen die naast elkaar lopen, de Leopoldsvaart en de Schipdonkvaart maar eerst nog een appeltje eten bij één van de talloze kapelletje die ons Vlaamse vlakke land sieren.


Daar waar deze twee kanalen uit elkaar gaan, moest ik mijn regenkledij aantrekken en dan gaat het fietsen steeds wat trager. Een uurtje later mochten we alles terug opbergen en zijn een beetje vaart in onze rit gaan zetten, we reden nu richting Zelzate en ik wou deze middag nog een goeie dag gaan zeggen bij XA4.


Na de gezellige babbel en herinneringen ophalen ging het dan verder langst de Moervaart, waar we weer passeerde bij de prachtige brug van de voormalige suikerfabriek, en steeds benieuwd welke bestemming ze ooit aan deze brug willen geven.


Achter ons begonnen de wolken terug samen te trekken, dus niet meer getreuzeld en snel doorgefietst in de hoop dat we de volgende bui zouden kunnen voorblijven. In Haasdonk begonnen de eerste druppels te vallen, net op tijd om een frietuurtje binnen te stappen en een bakje friet naar binnen te werken en tegen dat dit op was, was ook de regen voorbij. Nu nog ons laatste stukje trappen om via het veer van Callebeek terug thuis te komen.

Na een nachtrust die beter was dan in een tentje op een luchtmatras een lekker ontbijt genoten in de hostel in Dudzele. Na het ontbijt ons omgekleed en ons voorzien van de nodige versnaperingen en drinken zodat we op deze mooie na zomerse dag een mooi tochtje langst onze kust konden maken.

We reden eerst richting Knokke, hier mogen dan wel mooie huizen staan, toch vind ik het hier maar een kille stad. In Duinbergen konden we het niet nalaten van de zee te fotograferen, zodat we niet zoals vorige keer zouden moeten vaststellen dat we geen enkele foto van de zee hadden getrokken, echter door de nevel die boven de zee hing was er niet veel zee te zien.

De tocht ging verder over Zeebrugge waar we buiten de haven ook de West-Hinder met de Russische duikboot Foxtrot op de voorgrond in beeld hadden gebracht.


Welk beeld kunnen we beter maken van Blankenberge dan de zo bekende pier.


Vanop de spioenkop in Wenduine heb je een prachtig panoramisch uitzicht, spijtig enkel dat de nevel nog niet helemaal was weggetrokken, maar toch steeds de moeite om de fiets even langst de kant te zetten en een kleine wandeling naar boven te doen.

Na De Haan ging onze tocht verder, niet meer langst de dijken maar een beetje landinwaarts om langst rustige polderdorpjes en het kanaal Plassendale-Nieuwpoort in Oudenburg de toch wel speciale brug op peilers van de A10 onder door te rijden. Terwijl we gewoon zijn om te zien hoe alle bruggen gebouwd worden op tonnen zand, springt deze brug wel echt in het oog.

Na Oostende reden we verder langst de dijken of net achter de duinen richting De Haan en vandaar terug naar Dudzele. En op dit laatste stukje van onze tocht moesten we aan de kant gaan staan voor een wielerwedstrijd "29e Omloop van Wenduine dames eliterenners" en gewonnen door Munoz Grandon Paola(Chili).
Een leuke afsluiter voor deze fietstocht, maar nog niet van de dag.


Na een verfrissende douche terug de fiets op gesprongen om eens lekker te gaan eten in Heist aan zee, en het was lekker hoor in Restaurant Paolo op de zeedijk.

Schelle - Wenduine (± 132 km)

Wenduine - Wolphaartsdijk (± 112 km)

Wolphaartsdijk - Schelle (± 120 km)

Toen we onze tent uit kropen rond 8 uur voelden we metéén dat de tegenwind van gisteren nog in onze benen zat. Enkele koffiekoeken gaan kopen in de camping superette, tent afgebroken en alles terug netjes op de fiets geladen en tegen 10.00 zaten we terug op de fiets richting Blankenberge.
Een zeebries overwegend komende van opzij en afhankelijk van de rijrichting ook weer tegenwind maakte dat ik ook vandaag niet zou kunnen doorfietsen en ik trok dan ook onmiddellijk het besluit om mijn tocht vandaag 10 km korter te maken dan oorspronkelijk gepland.
Na een stukje nutteloos rondrijden in Zeebrugge, de knooppunten maakten een lus door woonwijken waar niets te zien was en dan nog eens wat rondrijden om een straat over te steken, hielden we ff pauze bij de haven, waar ze ook op zaterdag aan het werken waren.

In Sluis hielden we ff halt en kochten een belegd broodje, ook een foto vanop de wallen rond Sluis mocht hier niet ontbreken.
Na sluis ging het dan richting Breskens, maar we zouden dit niet via de kortste weg doen, maar terug de dijken bij de kust opzoeken.

De monding van de Schelde is enorm, je kan amper de overkant zien. In Breskens namen we dan de overzet voor 3,80 € naar Vlissingen. Het was geleden van toen hier ook nog auto's op de overzet gingen dat ik deze overzet nog had genomen. Vanuit Vlissingen reden we verder richting Middelburg.

Rond 13.00 u vertrokken met een volgeladen fiets om de overzet Hemiksem - Bazel van 13.15 u te halen.
We zouden deze eerste dag voornamelijk met de GPS rijden, dit is een mengeling van knooppunten met LF routes.
Vanuit Bazel ging het over Velle en Nieuwkerke-Waas richting Kemzeke waar we dan het rechte fietspad (oude spoorwegbedding) naast Stekene zouden nemen. Over Moerbeke en Wachtebeke ging het dan richting Zelzate om via de brug het kanaal Gent-Terneuzen over te steken. Eens die brug over maakte ik een kleine omweg richting Rieme om mijn kinderen even te gaan groeten. Alhoewel er duidelijke afspraken waren gemaakt dat ik in de namiddag zou passeren was mijn vrees om niemand thuis te vinden helaas uitgekomen. Na deze omweg reden we richting Assenede om terug op ons traject te zitten en ook hier reden we weer op zo'n oude spoorwegbedding, lekker lange rechte weg. Onze weg vervolgend richting Sint-Laureins begon het dankzij de tegenwind toch al aardig laat te worden en waren we 18.00 u al gepasseerd, dus besloot ik ook maar om te stoppen aan een frituur omdat het als ik zou doorrijden tot Wenduine toch al te laat zou zijn om nog te eten. Na mijn fritstop in Sint-Laureins reden we met vernieuwde krachten verder echter nu voornamelijk langst kanalen.

Tussen Damme en Brugge, verscholen tussen het zomergroen zou een lieflijk dorpje liggen, het enige dat ik tegenkwam was het platte Vlaamse land. En nog steeds tegen de wind in bonkend sloegen we iets voor Brugge af richting Dudzele om daar dan een stuk langst het Boudewijnkanaal verder richting kust te fietsen. Ik sloeg toen ik het kanaal overstak waar ik eigenlijk zou moeten afslaan, maar de GPS reclameerde en toonde dat ik een U-bocht moest maken, dus ik maar gedaan en het volgende wegje naar rechts genomen, hier stonden ook de knooppuntbordjes. Dus dacht ik echt wel goed te zitten, er stonden echter aan het begin van deze weg aanwijzingen dat er werken in deze straat waren en dat die zou doodlopen, maar meestal kunnen fietsers wel door dus nam ik het risico. Hoorde ik ineens geroep vanop het jaagpad dat ik eerst wou nemen, een wielertoerist zag mij fietsen en riep dat ik hier niet zou door kunnen, dus fiets terug gedraaid en terug naar het jaagpad gereden, waar die wielertoerist inhield en me zat op te wachten. Uitgebreide babbel over zijn toekomstige fietstocht in de vakantie in Nederland en een mooi bewijs dat niet alle wielertoeristen wielerterroristen zijn. Bij Lissewege verlieten we de kanaal boorden en reden we via rustige baantjes tot we aankwamen bij camping "New Ideal" en tegen dat het begon te schemeren stond mijn tent recht.