Besteed aandacht aan de onderkant van je voeten. Voeten geven informatie over de plek waar we zijn, over onszelf, ons leven en de richting die we inslaan.

Ik krijg kleur, armspieren en een buikje (van al dat lekkere eten). Sadhana Forest – de plaats waar ik verblijf – is letterlijk te vertalen als het ‘zoeken naar de/je waarheid’. Het is een bijzondere plek, hoewel ik bedenkingen heb bij enkele levende ideeen hier.

Door het verhuizen van plaats tot plaats ervaar ik dat het niet zozeer de plek is die zichzelf karakter geeft, het zijn de mensen die de ziel vormen van een plaats. Het is hier een plek van komen en gaan en dus met een ziel in beweging. En ik ontmoet steeds meer en meer schone mensen.
We werken hier ‘s morgens en na de middag nemen we rust of onderzoeken de omgeving. Vorige week bezochten we Pondycherry (de meest rustige stad in India die ik al ben tegengekomen) en Auroville. Met drie rosse mensen reden we met de motto richting zee. Ondertussen ben ik het gewoon geworden om achterop de motto te zitten (wat heerlijk is trouwens) en het is een ervaring met drie (Indian style). De zee zelf was vol met blanke mensen, waardoor ik niet het gevoel had in India te zijn. Auroville is trouwens een plaats waar Indische mensen op de tweede plaats lijken te komen. Het ‘visitor centre’ is te vergelijken met een westers shoppingcenter en een stuk strand is enkel voor Auroville.

Ook zijn we de ‘matrimandir’ gaan bekijken, een constructie en tegelijk meditatieplaats die de ‘ziel’ vormt van Auroville. Het staat symbool voor het bereiken van het ‘goddelijke bewustzijn’. Het was een vreemde, wat absurde ervaring. De constructie komt futuristisch over – zowel vanbinnen als vanbuiten. Wanneer je binnenkomt moet je witte sokken aandoen en je broekspijpen oprollen. Over een spiraalvormige helling loop je omhoog en komt in een ronde ruimte terecht met een kristallen bol in het midden waarop het zonlicht valt. We kregen even de tijd om te mediteren. Heel de ervaring kwam me over al seen hypermodern museum zonder kunst. En het was een volledige tegenstelling van wat ik tot hiertoe in India ervaren heb: stilte en properheid.

De boom naast de constructie, een banyan, het eigenlijke middelpunt van Auroville, had meer inpact op me. Het is een boom met verschillende stamen die tegelijk de taken zijn van de boom. Zeer fascinerend.

Vorige week warden we uitgenodigd op een ‘menstruatiefeest’ – wanneer een meisje haar eerste menstruatie krijgt, wordt dat hier openlijk en uitgebreid gevierd. Opvallend was dat het georganiseerd werd door de mannen, terwijl het eigenlijk een vrouwelijke aangelegenheid is. Ook werden mannen aan ons voorgesteld, steeds vermeld met hun beroep (aanzien). Na de ceremonie kregen we heerlijk Zuid-Indiaas eten.

Enkele dagen geleden zeg ik een slang van minstend twee meter. Ik heb nog nooit een slang van deze afmetingen gezien in de natuur. Ze kwam onverwachts vlak voor mijn fiets in alle snelheid om de weg over te steken. Ik verschoot, maar was gefascineerd op hetzelfde moment.

Vorige week kreeg ik een Thaise massage als uitwissling met shiatsu. Ik gaf in India ondertussen al enkele massages, die me een stimulans gaven om ermee door te gaan.

Binnen enkele dagen reis ik terug richting Chennai om een vipassana (10-daagse meditatie) te volgen. Voor meer informatie: www.setu.dhamma.org.

Ik maakte net eten voor 20 mensen, wat steeds weer een uitdaging is. Na enkele keren was het de eerste keer zonder stress. En met veel liefde, waardoor het vrij geslaagd was.

Ik maak veel plannen hier, maar probeer tegelijk los te laten, want alles wat komt is goed. Zeker als je niet van de ene naar de andere plaats koerst.

Camphill was een plek waar een uitwisseling was tussen oost en west. Ik heb nog mee Divali gevierd en ben dan vertrokken. Divali (Deepavali), vertaald in het sanskriet, betekent `veel licht`. Met het feest probeert men leven, licht en liefde onder de aandacht te brengen. De morgend na het koken van het water kregen we een oliebad, wat mensen doen voor de verandering in seizoenen (de huid reageert hierop). De dag van Divali zelf maakte we `s morgends olielampen, bloemenhouders in koeienstront, rangoli`s (grondtekeningen), slingers boven de deuropeningen van bladeren en bloemen. Daarna hadden we een `koepuja`, waarbij een koe van de melkboer gewassen werd, versierd met bloemen en bellen aan de horens, kleurstof op de poten en rug. Een van de redenen waarom koeien hier als heilig worden gezien is dat ze gemakkelijker kosmische krachten kunnen ontvangen via hun horens. Dan werd de koe binnengeloodsd in huis waar ze eten kreeg. Ze had niet veel interesse in het eten (niet moeilijk als ze aan gras gewend was), wel had de omgeving het nodige effect,want ze plaste en kakte het huis onder.

Daarna kregen we zelf een overheerlijke feestmaaltijd (ik denk dat ik goed rond zal terugkomen). Tegen de schemering zetten we onze huizen en tuin vol lichtjes en schoten we vuurwerk af. Beiden hadden een tegengesteld effect. De kaarsen en olielampen gaven een intens en inkerend gevoel (wat de betekenis – het verlichten van de innerlijke wijsheid – voorstelde). Het vuurwerk was daarentegen grootser, `spectaculairder`, maar meer oppervlakkig.

De laatste avond van mijn verblijf in het project ging ik samen met de andere vrijwilligers naar de Bannerghattaheuevel (een heuvel met een tempel bovenop). Het dorp van lichtjes en geluiden ( en wat verder de stad) lag onder ons en de wind (die leek op een zeewind) maakte ons tot zwijgen. Het was een zeer bijzonder einde van mijn verblijf. Op de terugweg was er enkel een stilgelegd dorp, straathonden (die zich erg bedreigd voelden), enkele geiten en koeien, een eenzame bus, en wij in stilte.

Met een warm hart en en een mooie zonsopgang vertrok ik vroeg richting Chennai. In de trein was ik verbaasd hoe weinig bewustzijn er hier is in vervuiling. Men consumeert en gooit het afval door het treinraam weg.

Ik was blij dat ik Mamallapuram in een dag kon bereiken (ik had geen zin in opnieuw grote stad). Gelukkig had ik hulp in Chennai bij het zoeken van de juiste bus en daarbij een interessante conversatie. In Mamallapuram aangekomen, voelde ik meteen dat men er erg `toeristvriendelijk` was, waar ik probeerde door te kijken om me wat meer te kunnen openstellen.

De volgende ochtend had ik een ontmoeting met de Indische ocean, wat heerlijk was, want in tegenstelling tot Belgie is het hier aan de kustgebieden warmer van temperatuur dan in het binnenland. Een man op het strand verkocht erg rote schelpen en ik leered er schelp spelen (wat een geluid geeft als bij het vertrekken van de boten). Omdat ik toch in toeristisch gebied was, kocht ik enkele dingen. In een van de winkels mocht ik later komen betalen, terwijl ik toch de dingen meekreeg die ik ging kopen (wat in het westen ondenkbaar is). Sinds lange tijd vond ik ook een supermarket (de eerste die ik zag in India). `s Avonds was er een heerlijke avondzon en een heel bijzondere sfeer op het strand. Iedereen kwam naar de zee kijken alsof zij vele verhalen te vertellen heeft. Ik blijf steeds onder de indruk van de zee, vooral omdat dit een wildere zee is.

Mamallapuram is een plaats waar veel sculputuren worden verkocht (zeer groot tot zeer fijn). Richting strand zijn er kraampjes met vis, fruit, sieraden,… op het strand was het favoriete spel ballonschieten.

Verrassend was dat – na vaak in de krant het tegengestelde te lezen – er geen regen te zien was aan de kust. Ik zocht dus informatie over de weg naar Auroville en de mogelijkheid om ergens te overnachten. Met iets meer informatie (waardoor ik geen volledig naieve keuze moest maken) kocht ik een fiets. Dezelfde dag al reed er een moto recht op me in. Mijn remmen waren gebroken, maar gelukkig kreeg ik hulp bij de reparatie (hoewel niet van de motorijder, die reed gewoon door).

De volgende ochtend vertrok ik om 6u richting zuiden. Verrassend bereikte ik Auroville in een dag. De laatste 50km waren er wel teveel aan en ik heb mijn knieen wat geforceerd, maar toch was het een ervaring. Alles gaat trager aan je voorbij, je hoort, ziet, ruikt meer dan wanneer je de weg met de bus aflegt. Dorpen, scholen, rieten hutten, koeien, geiten, herders, zingende vrouwen, (luide) Indisch muziek, mannen die daken vlechten van palmbladeren,… Een heel stuk heb ik doorgefietst, maar vanaf 11u moest ik af en toe schaduw opzoeken. Tegen 14u hield ik halt bij een herder. We hadden een conversatie in gebarentaal. Hij zei me even rust te nemen. Een andere man kwam naar ons toe en nodigde me uit voor eten (voor hem was het etensuur). Ik probeerde duidelijk te maken dat ik al gegeten had, maar hij drong erop aan. Ik kwam bij twee vrouwen (ik veronderstel zijn moeder en zus) en kreeg water, bananen, rijst en dhal. Daarna deed ik een dutje en zette mijn reis voort.

Onderweg viel de ketting van mijn fiets er maar een keer af (gelukkig was het een oude fiets zodat ik het zelf kon repareren) en tegen het einde blokkeerde een van de pedalen. Het laatste stuk geraakte ik moeilijker vooruit en het was een stuk verder dan ik dacht. Ik kwam dus aan in het donker, maar met enige hulp vond ik mijn eindbestemming.

Alles is hier gemaakt van natuurlijke naterialen. Er is niet echt een binnenplaats, alles alles is buiten, maar dat is heel aangenaam in de temperatuur. Alles ruikt hier ook erg natuurlijk en intens, zeker het eten dat overheelijk is.

Gisteren heb ik al wat gewerkt, bomen geplant in het bos. Daarne namen we een verfrissing in het zwembad (kleiput). Ondertussen kreeg ik ook al wonderlijke olie van iemand waardoor mijn knieen weer functioneren (wat nodig is om naar de wc te kunnen gaan). Op de wc moeten we hier trouwens de kleine en grote boodschap splitsen (voor compost), wat wel een aanpassing is.

Een goed overzicht van Auroville heb ik nog niet, ondat het hier vrij groot is, maar ik heb alle tijd. Voor wie wil weten waar ik me bevind:

Sadhana Forest, Yorin & Aviram Rozin, Auroville 605101, Tamil Nadu.

www.auroville.org (voor heel het gebied)

en voor wie eens wil bellen: 0091-413 2677682

`I`m being forced to do the most difficult thing in the world – slow down. Why is it so important? Because it makes us pay attention.`    

Ogen heb ik inderdaad tekort.
Een van de duidelijkste verschillen tussen hier en Belgie is dat Belgie erg gestructureerd en georganiseerd (of gecontroleerd, hoe je `t ook benoemt) is. Daarstraks stond een politieagent op een druk kruispunt de krant te lezen. `Chaos` is misschien het meest gepaste woord om India (zeker de steden) in een woord te beschrijven.
Gisteren zijn we begonnen met de voorbereidingen van Diwali. Het festival komt erop neer dat mensen veel lichtjes aansteken in en rond hun huis (waaronder ook vuurwerk), waardoor men Lakshmi  (zie vorig festival)– die momenteel vanuit de hemel de aarde bezoekt – binnenlokt.  Het festival duurt hier een week.
We kookten water in een grote pot op onze kleine binnenkoer (waardoor het huis vol rook was). Er werd gezongen (wat we vaak doen hier) en gefilosofeerd over de eigenschappen van water. Zeer boeiend wetende dat water het begin van alle leven is. Stilte, muziek en woord worden hier als erg belangrijk gezien.
Tijdens de puja was de electriciteit uitgevallen, wat het intenser en gezelliger maakte met al die kaarsen in huis. Vanmorgen kregen we een oliebad ter verfrissing.

Ik ontmoet wonderlijke mensen hier. Net zoals de bomen zijn ze zeer mooi om naar te kijken. Gisteren liet iemand me een plant zien met de naam ` touch-me-not`. Het is een plant met doornen en als je zijn blaadjes aanraakt, klappen die toe (alsof ge ze met je hand de illusie geeft dat de zon onder gaat).

Jonge kinderen hebben vaak stippen – iets groter dan het gewoonlijke derde oog – op hun gezicht. Dit is om ze te beschermen tegen slechte invloeden van buitenaf. Men kijtk dan naar de stippen in plaats van in de ogen.   

Soms heb ik het gevoel hier dat even jonger word, in mijn reageren, denken en handelen. Misschien is dat af en toe nodig om ruimte te maken om te kunnen groeien. Maar ik krijg meer vertrouwen. `Het onbekende is slecht een potentie, niets om bang voor te zijn.`

`Everything moves, and everything moves to a rhythm. And everything that moves to a rhythm creates a sound. At this moment, the same thing is happening here and everywhere else in the world.`

We kijken niet uit naar sinterklaas, vandaag wel naar Divali (volgende dagen, feesten duren hier steeds langer dan een dag), het feest van het licht. Momenteel is het hier zeer warm en geraak ik dus wat gedesorienteerd in temperatuur. Het is vreemd om te beseffen dat het ondertussen al november is. Vorige week ervaarde ik een Ayurvedische massage. Ik voelde me de onderkant van een naaktslak en echt deugddoend was het niet (het gebeurt met een zeer snelle techniek, alsof ze schrik hebben dat je tussenuit hun vingers glipt). Het centrum was gelegen in een – veel te chic voor mij – resort. India is inderdaad een land van contrasten, dacht ik. Diezelfde ochtend was ik nog op de markt, met vooral armoede, en bergen bloemen, kleurstoffen, cocosnoten, manden, fruit en groenten (mooi opgestapeld), potten en pannen, slingers,.. Het resort daarentegen was zeer verzorgd en leek een gecreeerde wereld in de wereld. Alsof de problematiek te groot is, waardoor men geisoleerde plaatsen creeert waar rijkere mensen kunnen `ontstressen`.

Mensen hebben hier zeer intense blikken en zijn erg vriendelijk. Verkopers zin dat iets minder en zeggen al `yes madam` voordat je opkijkt, stopt, of enige interesse toont. Vermoeiend soms als je een tijd in de stad bent. Een keer had ik iemand die me tien minuten bleef achtervolgen.. Zo leer je wel grenzen trekken.

In het project blijf ik toch nog enkele dagen langer en vertrek dan richting oosten - tamil nadu (waar de regenval nog steeds doorgaat, een stuk met de fiets valt dus nog af te wachten..)

Waar ik was, was een prachtige plek. Zeer mooie, ruwe natuur in de bergen, een stuk plateau met rijstvelden, fruibomen en klruiden. Er doorheen liep een rivier waar je jezelf en je kleren kon wassen, waar je zelfs van kon drinken. (www.ecolvillage-asia.com, voor wie nieuwsiegerig is naar het uitzicht, foto`s krijg ik momenteel niet op het net).
Een keer beklom ik een van de omliggende bergen. Wanneer ik bijna de top bereikt had, kwamen er opeens mistwolken op me af (zeer indrukwekkend). Verder gaan had niet veel zin meer, omdat ik niet verder kon zien dan een meter. Ik werd dus verplicht terug te keren. Dat was iets lastiger, omdat de wolken getransformeerd waren in gietende regen en alles zeer glad maakten.

Het eten is hier zeer bijzonder. Ik eet minstens een keer per dag rijst, vaak zeer pikant. Een keer at ik iets wat op kikkerdril leek (het zou een sort fruit zijn), maar wat wel lekker was.

Met geperforeerde voeten (van de bloedzuigers) vertrok ik van de ecovillage, waar ik verbleef, omdat het er voor mij moeilijk was om te blijven. Misschien was het te geisoleerd, te religieus voor mij. Ik voelde me er eenzaam (wat verrassend wasm omdat ik dat niet snel ervaar), dus besloot ik andere oorden op te zoeken.

Ik trok naar Bangalore (opnieuw grote stad). Op de bus was het 11 uur door elkaar geschud worden. Gelukkig heb ik een sterke maag, maar de volgende dag duizelde ik er nog van. In Bangalore probeerde ik in een project met straatkinderen te geraken, maar dat was op dit moment niet meteen mogelijk.

Na een vreselijke dag,, nacht en morgend in Bangalore-stad, kwam ik aan in Camphill project (gelijkend op mijn stage-plek, maar toch heel anders). Ik werd er zeer goed ontvangen en zal hier nu een tijd blijven.

Kus.

Schrijven kan een realiteit groter of kleiner maken. Eigenlijk is het een perspectief van een perspectief en kan het zo iets afdoen van de ervaring. Het ervaren op zich is een perspectief van een gebeuren en het opschrijven ervan is nog eens een perspectief van dat perspectief. Daarom schrijf ik niet altijd graag ervaringen op. Maar nu schrijf ik graag om jullie wat op de hoogte te houden.  

Ik ben gisteren vertrokken met (toch nog) een gezonde portie zenuwen en ondertussen ben ik gearriveerd in Mumbai. De afgelopen nacht was al een beleving op zich. M`n eerste vlucht was vertraagd zodat het spannend werd om mijn volgende vlucht te halen. Maar onderweg ontmoette ik een Spanjaard die het op een andere manier bekeek. Hij zei me dat ik geluk had, nu moest ik minder lang wachten. Hij zei me dat ik mijn tijd moest nemen voor alles. Hij had gelijk.
Op het vliegtuig richting India was het een gezellige drukte, dacht ik, tot ik in Mumbai aankwam. Iemand had me voorgesteld me af te halen, maar was alweer verdwenen, omdat het even duurde voordat ik buiten geraake. De `aanklampende` Indiers waren zeer onschuldig, eerder erg respectvol en behulpzaam. Na een telefoontje met mijn verdewenen prive-taxi, besloot ik een andere taxi te nemen. Het verkeer hier is inderdaad echt een mierenhoop. Ze kennen hier nauwelijks lijnen, lichten of pinkers. Iedereen rijdt door en bijna over elkaar en toetert om bestaansrecht. Geweldig. Toch lijkt iedereen -relatief- rustig te blijven.
Na enkele keren stoppen om de weg te vragen, geraakte ik uiteindelijk op mijn - voolopige - eindbestemming (vlakbij de zee..).
Ik neem nu enkele dagen rust en maak tusendoor verdere plannen.
Het gaat jullie goed en ik probeer wat van me te laten horen.
Warme (ik loop al enkele uren met blozende wangen) groeten en dikke kus.

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!