Ogen heb ik inderdaad tekort.
Een van de duidelijkste verschillen tussen hier en Belgie is dat Belgie erg gestructureerd en georganiseerd (of gecontroleerd, hoe je `t ook benoemt) is. Daarstraks stond een politieagent op een druk kruispunt de krant te lezen. `Chaos` is misschien het meest gepaste woord om India (zeker de steden) in een woord te beschrijven.
Gisteren zijn we begonnen met de voorbereidingen van Diwali. Het festival komt erop neer dat mensen veel lichtjes aansteken in en rond hun huis (waaronder ook vuurwerk), waardoor men Lakshmi  (zie vorig festival)– die momenteel vanuit de hemel de aarde bezoekt – binnenlokt.  Het festival duurt hier een week.
We kookten water in een grote pot op onze kleine binnenkoer (waardoor het huis vol rook was). Er werd gezongen (wat we vaak doen hier) en gefilosofeerd over de eigenschappen van water. Zeer boeiend wetende dat water het begin van alle leven is. Stilte, muziek en woord worden hier als erg belangrijk gezien.
Tijdens de puja was de electriciteit uitgevallen, wat het intenser en gezelliger maakte met al die kaarsen in huis. Vanmorgen kregen we een oliebad ter verfrissing.

Ik ontmoet wonderlijke mensen hier. Net zoals de bomen zijn ze zeer mooi om naar te kijken. Gisteren liet iemand me een plant zien met de naam ` touch-me-not`. Het is een plant met doornen en als je zijn blaadjes aanraakt, klappen die toe (alsof ge ze met je hand de illusie geeft dat de zon onder gaat).

Jonge kinderen hebben vaak stippen – iets groter dan het gewoonlijke derde oog – op hun gezicht. Dit is om ze te beschermen tegen slechte invloeden van buitenaf. Men kijtk dan naar de stippen in plaats van in de ogen.   

Soms heb ik het gevoel hier dat even jonger word, in mijn reageren, denken en handelen. Misschien is dat af en toe nodig om ruimte te maken om te kunnen groeien. Maar ik krijg meer vertrouwen. `Het onbekende is slecht een potentie, niets om bang voor te zijn.`

`Everything moves, and everything moves to a rhythm. And everything that moves to a rhythm creates a sound. At this moment, the same thing is happening here and everywhere else in the world.`

We kijken niet uit naar sinterklaas, vandaag wel naar Divali (volgende dagen, feesten duren hier steeds langer dan een dag), het feest van het licht. Momenteel is het hier zeer warm en geraak ik dus wat gedesorienteerd in temperatuur. Het is vreemd om te beseffen dat het ondertussen al november is. Vorige week ervaarde ik een Ayurvedische massage. Ik voelde me de onderkant van een naaktslak en echt deugddoend was het niet (het gebeurt met een zeer snelle techniek, alsof ze schrik hebben dat je tussenuit hun vingers glipt). Het centrum was gelegen in een – veel te chic voor mij – resort. India is inderdaad een land van contrasten, dacht ik. Diezelfde ochtend was ik nog op de markt, met vooral armoede, en bergen bloemen, kleurstoffen, cocosnoten, manden, fruit en groenten (mooi opgestapeld), potten en pannen, slingers,.. Het resort daarentegen was zeer verzorgd en leek een gecreeerde wereld in de wereld. Alsof de problematiek te groot is, waardoor men geisoleerde plaatsen creeert waar rijkere mensen kunnen `ontstressen`.

Mensen hebben hier zeer intense blikken en zijn erg vriendelijk. Verkopers zin dat iets minder en zeggen al `yes madam` voordat je opkijkt, stopt, of enige interesse toont. Vermoeiend soms als je een tijd in de stad bent. Een keer had ik iemand die me tien minuten bleef achtervolgen.. Zo leer je wel grenzen trekken.

In het project blijf ik toch nog enkele dagen langer en vertrek dan richting oosten - tamil nadu (waar de regenval nog steeds doorgaat, een stuk met de fiets valt dus nog af te wachten..)