Ik krijg kleur, armspieren en een buikje (van al dat lekkere eten). Sadhana Forest – de plaats waar ik verblijf – is letterlijk te vertalen als het ‘zoeken naar de/je waarheid’. Het is een bijzondere plek, hoewel ik bedenkingen heb bij enkele levende ideeen hier.

Door het verhuizen van plaats tot plaats ervaar ik dat het niet zozeer de plek is die zichzelf karakter geeft, het zijn de mensen die de ziel vormen van een plaats. Het is hier een plek van komen en gaan en dus met een ziel in beweging. En ik ontmoet steeds meer en meer schone mensen.
We werken hier ‘s morgens en na de middag nemen we rust of onderzoeken de omgeving. Vorige week bezochten we Pondycherry (de meest rustige stad in India die ik al ben tegengekomen) en Auroville. Met drie rosse mensen reden we met de motto richting zee. Ondertussen ben ik het gewoon geworden om achterop de motto te zitten (wat heerlijk is trouwens) en het is een ervaring met drie (Indian style). De zee zelf was vol met blanke mensen, waardoor ik niet het gevoel had in India te zijn. Auroville is trouwens een plaats waar Indische mensen op de tweede plaats lijken te komen. Het ‘visitor centre’ is te vergelijken met een westers shoppingcenter en een stuk strand is enkel voor Auroville.

Ook zijn we de ‘matrimandir’ gaan bekijken, een constructie en tegelijk meditatieplaats die de ‘ziel’ vormt van Auroville. Het staat symbool voor het bereiken van het ‘goddelijke bewustzijn’. Het was een vreemde, wat absurde ervaring. De constructie komt futuristisch over – zowel vanbinnen als vanbuiten. Wanneer je binnenkomt moet je witte sokken aandoen en je broekspijpen oprollen. Over een spiraalvormige helling loop je omhoog en komt in een ronde ruimte terecht met een kristallen bol in het midden waarop het zonlicht valt. We kregen even de tijd om te mediteren. Heel de ervaring kwam me over al seen hypermodern museum zonder kunst. En het was een volledige tegenstelling van wat ik tot hiertoe in India ervaren heb: stilte en properheid.

De boom naast de constructie, een banyan, het eigenlijke middelpunt van Auroville, had meer inpact op me. Het is een boom met verschillende stamen die tegelijk de taken zijn van de boom. Zeer fascinerend.

Vorige week warden we uitgenodigd op een ‘menstruatiefeest’ – wanneer een meisje haar eerste menstruatie krijgt, wordt dat hier openlijk en uitgebreid gevierd. Opvallend was dat het georganiseerd werd door de mannen, terwijl het eigenlijk een vrouwelijke aangelegenheid is. Ook werden mannen aan ons voorgesteld, steeds vermeld met hun beroep (aanzien). Na de ceremonie kregen we heerlijk Zuid-Indiaas eten.

Enkele dagen geleden zeg ik een slang van minstend twee meter. Ik heb nog nooit een slang van deze afmetingen gezien in de natuur. Ze kwam onverwachts vlak voor mijn fiets in alle snelheid om de weg over te steken. Ik verschoot, maar was gefascineerd op hetzelfde moment.

Vorige week kreeg ik een Thaise massage als uitwissling met shiatsu. Ik gaf in India ondertussen al enkele massages, die me een stimulans gaven om ermee door te gaan.

Binnen enkele dagen reis ik terug richting Chennai om een vipassana (10-daagse meditatie) te volgen. Voor meer informatie: www.setu.dhamma.org.

Ik maakte net eten voor 20 mensen, wat steeds weer een uitdaging is. Na enkele keren was het de eerste keer zonder stress. En met veel liefde, waardoor het vrij geslaagd was.

Ik maak veel plannen hier, maar probeer tegelijk los te laten, want alles wat komt is goed. Zeker als je niet van de ene naar de andere plaats koerst.