Zoals jullie van mijn verhalen genieten, geniet ik van die van jullie. Je hebt alleen maar je ogen te openen om dingen te zien groeien. Momenteel voelt het hier aan als herfst. Bladeren vallen van de bomen (die we geregeld bij elkaar moeten vegen), het regent af en toe en s avonds is er steeds een rode zon (wat misschien typisch Indisch is). Vorig weekend werkte ik als assistent bij de accupunctuur. Ik deed vooral infraroodbestraling en moxa. Dit zijn techtnieken om blokkages in de meridianen op te heffen. (voor wie nog geen shiatsu kreeg van me, meridianen zijn energiebanen over het lichaam waardoor de levensenergie of ki stroomt, die een connectie hebben met bepaalde organen). Moxa is een soort dikke brandende wierookstok die over de dysfunctionele delen van het lichaam wordt bewogen. Een andere techniek was dat men een soort koepel op het lichaam plaatste waarin de huid wordt omhoog gezogen, ook om de meridanen te stimuleren. Zondag was een drukke dag en dus stroomt het hier vol met vele (schone) mensen. Enkele patienten vroegen me om hen te genezen (alsof ik een soort bovenmenselijke krachten zou bevatten..). Een vrouw kloeg dat ze geen engels sprak, anders zou ze haar verhaal (over haar magnetische pijn) aan mij kunnen vertellen. Maandag waren er veel kinderen in de kliniek, en (dus) veel gehuil. De meeste kinderen die hier komen, hebben cerebral palsy, kunnen moeilijk lopen door een te snel groeien van het lichaam. Een bijkomend symptoom bij een jongen was dat hij enkel zijn familieleden kon herkennen. Ook was er een jongen die net het omgekeerde had. Hij was 14 jaar, maar zag er uit als een 8-jarige.
Door het schrijven van de kruidengids kom ik vreemde planten en (voor mij) vreemde ziektes tegen. Na verschillende verduidelijkingen van de dokters, kreeg ik er iets meer zicht op. Vandaag ontdekte ik dat ik een van deze ziektes Dysentry heb opgelopen. Ik lijk van de ene ziekte in de andere te lopen. Van constipatie met een opgeblazen gevoel en misselijkheid, naar diarree met hevige hoofdpijn, naar Dysentry. Maar gelukkig voel ik me niet zo ziek dat ik mijn tijd in bed moet doorbrengen. Dilip (een van de medewerkers) maakte voor mij een afspraak bij de homeopaat hier, zo probeer ik alle diensten van de kliniek eens uit. Hij zei me ook dat ik nog een maand langer moet blijven, zo leer ik elke (typisch Indische) ziekte beter kennen en hoef ik niet meer om uitleg te vragen. Maar dat ben ik dus niet van plan.
Ik merkte de laatste weken dat hoe meer respect je krijgt, hoe meer verantwoordelijkheden je neemt. En dankbaarheid en appreciatie (voor zeer kleine dingen) geven je warmte en voeden deze verantwoordelijkheid-energie. Maar tegelijkertijd heeft men in India de filosofie dat wanneer je iets doet, just do it, and thats it. Geef er geen waarde aan, verwacht geen applaus of tomaten. Doe het met de kracht die je hebt op dat moment en denk er niet teveel over na.
