Ik was even geschokt, maar liet me daarna snel door Emma naar binnen trekken. Katie lag op het keurige bed van Emma aangezien haar eigen bed zo’n rommel was.
Ze had een blauw oog, heel veel schrammen in haar gezicht en haar lichaam was ook op verschillende plaatsen gekneusd. Haar mooie skinny jeans was in de buurt van haar dijbeen opgengescheurd.
“Oh, God Katie ! Gaat het ?” zei ik ongerust terwijl ik in een stoel naast het bed ging zitten.
“Een bwjeetje” mompelde ze. Door haar gezwollen lip was praten moeilijk, dus keerde ik me naar Emma. “Weet jij wat er is gebeurd?”
Emma keek eerst vragend naar Katie, die langzaam ja knikte.
“Oké..” zuchtte Emma “ik zal zoveel mogelijk zeggen van wat ik heb onthouden.”
“Toen Katie ontdekte dat je weg was en haar dus hebt laten vallen voor Mason” snauwde Emma me boos toe.
“Dwat hewp ijjk niejjt gesszeggd!” zei Katie moeizaam.
“En dan, toch is het zo!” zei Emma. Ik besefte dat Emma ergens een punt had, het was gemeen om Katie achter te laten tussen al die derdejaars die ze niet kende.
“Emma heeft gelijk, sorry” zei ik. 
“is niwks” mompelde katie.
“Maar goed, verder met het verhaal..” vervolgde Emma “Terwijl ze de trappen afging kwam ze toch wel niet jouw Mason tegen, met zijn zatte kloten!”
“WAT ?!”
“Inderdaad” zei Emma. “En toen zei Mason dat hij toch tenminste iemand wou “neuken” deze avond en greep hij haar vast. Dat van dat neuken is letterlijk geciteerd.”
Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en luisterde gespannen verder.
“Tuurlijk laat Katie zich niet doen en verzet ze zich. Daardoor heeft Mason haar van de stenen, en ik herhaal STENEN trappen geduwd. Toen hij haar helemaal naar beneden had geduwd kroop Katie naar de wc om zich te proberen op te sluiten in een kotje. Maar dat was natuurlijk te laat en in de wc overmeesterde Mason haar. Hij heeft haar daar een paar flinke klappen uitgedeeld en toen gebeurde er iets magisch”
“Huhh ? Iets magisch” zei ik verward.
“Ja, Ik weet niet of het een hallucinatie is van Katie, maar toen kwam er dus een vos tevoorschijn die mason aanvloog en overal beet.”
“Een vos ? Dus je bedoelt je verzorgdier !” zei ik vol ongeloof tegen Katie.
“Uhhu” knikte ze.
“En toen Mason was weggejaagd, kon Katie de vos tegen haar horen praten in haar hoofd. Wat ik natuurlijk betwijfel voor de duidelijkheid. Volgens haar zei de vos dat er  een of andere Ashley van het derde iets in Mason’s drankje had gedaan. End of the story.” Vervolgde Emma met een zucht.
“Die Ashley is een bitch van het derdejaar” zei ik, “ze heeft een relatie met een of andere klootzak Erik die Mason niet afkan”
“Zelfs dan nog is en blijft Mason ook een klootzak.” zei Emma kwaad.
Ik zuchtte “Ehh eigenlijk heb ik hierjuist ook iets met Mason voorgehad.”
“Jahh, duhh!! Anders zou hij katie niet willen ‘neuken’ hé” zei Emma pissig.
“Je moet daarvoor toch niet altijd zo kwaad zijn op mij” schreeuwde ik haar toe.
“Ik ben gewoon kwaad op Mason en ik reageer dat af op mijn omgeving” zei Emma bits. “Vertel nu maar gewoon je verhaal.”
En dus vertelde ik alles. Over Mason die me wou ontmaagden en zei dat hij dacht dat ik speciaal was maar zich had vergist. Over Evan die me heeft komen redden, en Mason die ons achterliet toen Lombard kwam. En ook natuurlijk over de straf van de 20 cent.
“What the fuck” zei Emma boos “Ik snap echt niks van dit gedoe, de school is nog maar een dag bezig en er gebeuren hier allemaal klote dingen!”
“Komt ofwel door Mason ofwel door Ashley” zei ik nadenkend “Ik vind dat we dit maar eens moeten onderzoeken”
“Deal” zei Emma vastberaden, wat me verbaasde omdat ik van haar een beeld had van het brave meisje dat niks durfde.
“Oké” zei ik blij verrast.
“Dweall” zei katie met een halve glimlach.
Je gaat morgen zeker niet naar school ?” vroeg ik bezorgd.
“Bwen je zot ! ik ga zeewker djrie dagen niejjt naarr scjhool !”
Begrijpelijk vond ik. Ik zou ook niet willen dat iemand me zo zag.
“Zou je niet naar een dokter ofzo moeten ?” vroeg ik.
“Newj hoorr, ik ga ewcht gjeen verwklaring afwlegggenn. Twrouwens ik ga nuw slawpen.”
“Oké, mag ik bij jullie op de grond slapen ofzo ?” ik wou nu echt niet meer naar huis fietsen.
“Tuurlijk, in mijn kast ligt een paarse slaapzak.” zei emma terwijl ze Katie’s bed begon leeg te ruimen om erop te kunnen slapen.
Ik hoefde maar een paar minuten mijn ogen te sluiten en ik viel al in een diepe slaap.
Maar daar kwam die droom weer …
 

FOTO --> Ellen, opgemaakt voor de fuif

FOTO --> Evan, de held van de dag
FOTO --> Mason ????? !!!!

Het was een sms’je  van Liam.

“Hey Ellen, kunnen we niet eens bijpraten.”

Oké, hij is een klootzak maar wel eentje die me heeft gedekt voor mijn moeder toen ik samen bij Mason was. Samengevat: ik ben nog altijd pissig op hem maar ik sta bij hem in het krijt..
Diep in mijn hoofd fluisterde een klein stemmetje dat ik het goed moest maken, ook al is hij een klootzak. Ik zuchtte, meestal heeft mijn inwendige stemmetje wel gelijk dus ik begon langzaam een sms te typen die ik constant moest aanpassen. Na 5 minuten slaagde ik erin om een deftige en ook wel droge sms te sturen, maar ja ik kan moeilijk lief zijn na wat hij mij heeft aangedaan !

“Goed, we praten maandag wel.”

Eens de sms verzend was, besloot ik om mijn gedachten te verzetten. Ik mocht niet meer aan Liam denken en al zeker niet aan mijn arenddroom!
Ik sprong in de douche en liet me ontspannen door het warme water.
Na de zalige douche, begon ik me op te kleden en klaar te maken om naar Katie te gaan.  Ik was dolblij dat mijn ma me ooit gedwongen heeft om toch maar een kleedje te kopen in plaats van altijd broeken te kopen. Mijn moeder heeft best wel een goeie smaak al het om kleding gaat,  ze vond het altijd jammer dat haar dochter comfortabel boven stijlvol verkoos. Ik leek wel 2 jaar ouder in zo’n kleedje, hoe zou Mason reageren als hij me in dit prachtige, zwarte kleedje zag zonder bandjes !
Ik nam mijn handtas mee met geld, huissleutels, zakdoeken en wiskunde. De wiskunde had ik nodig voor Katies bijles. Met een goed humeur vertrok ik richting Katie.

Een half uur later stond ik in het meisjesgebouw (waarin de meisje sliepen die op internaat zaten, wat ik ook dolgraag zou willen) en klopte 3 keer op de deur.
“HEEY Ellen !” zei Katie vrolijk terwijl ze me omhelsde.
Ze liet me vrolijk binnen en toonde me vol trots haar kamer. De kamer was nogal raar, de rechterkant leek wel een echt slagveld, ik kon nauwelijks een bed onderscheiden dat onder de rommel bedolven was. En de linkerkant was, nou ja .. ordelijk. Eigenlijk meer dan ordelijk maar ik wist niet hoe ik dat kon omschrijven. Het leek wel of er een onzichtbare grens was getekend tussen chaos en orde. Aan de linkerkant zat een meisje met prachtige bruinros haar een boek te lezen. Het was Emma van mijn klas, die me deed denken aan de typische strever van de klas, een seut dus.
Ze keek op van haar boek toen ze mij zag staan. “Dag Ellen.” Zei ze droogjes, waarna ze verder las. “Ehh Hoi” zij ik vriendelijk.
“Ik ga even mijn boek van wiskunde zoeken.” Zei Katie terwijl ze een kast opentrok waar al direct 2 boeken uitvielen, omdat het er zo rommelig was. “Oeps” lachtte Katie en ze begon verder te zoeken. Ondertussen zette ik me in een stoel en keek hoe Katie een naald in een hooiberg wou zoeken.

“Weten jullie dat je geen ‘geheime’ feestjes mag houden op deze campus.” Zei Emma tegen me terwijl ze haar boek neerlegde. Wat een confronterende vraag.
“Ja, maar dat maakt het juist extra leuk.” Antwoordde ik terug terwijl ik haar ondeugend aankeek.
“Mr. Lombard heeft dit weekend toezicht.” zei Emma die zich niks aantrok van mijn antwoord.
“Wat ?? Hoe weet jij dat ?” zei ik verbaasd.
“Ach” zei Katie, “wat maakt het nou uit welke leerkracht er toezicht houd, ze zijn allemaal even onoplettend.”
“Niet Lombard” snuifde Emma.
“Pff..” zuchtte ik, “Ik wil echt niet gesnapt worden Katie..”
“Maar we worden toch niet gesnapt, Mason is superervaren is feestjes geven.”
“Okée” zei ik langzaam, maar ik was nog niet helemaal overtuigd.
“Kijk ik heb mijn boek gevonden !” zei Katie vrolijk, “Nu kunnen we eindelijk met de privéles beginnen.”
De volgende 2 uur probeerde ik samen met Emma de ‘rationale functies’ in Katie’s hoofd te krijgen en ik zweer het je, zonder Emma’s hulp was het me niet gelukt. Katie en wiskunde, die twee gingen gewoon niet tezamen. Ik begon Emma er zelfs aardig door te vinden, ze was dan misschien wel een farse betweter maar eigenlijk bedoelde ze het goed.
Maar uiteindelijk lukte het en om 22 uur besloten ik en Katie om aan onze sluiptocht naar het jongensgebouw te beginnen.
“Laatste waarschuwing..” mompelde Emma.
“ oehh Girls just wanna have fu-un !” zong Katie als antwoordt. Ik proestte het uit. Emma rolde met haar ogen en verdween in de badkamer.
“Klaar?” zei Katie met een overenthousiast gezicht.
“Klaar.” Antwoordde ik en we glipten naar buiten.
We slopen uit het meisjesgebouw, staken het plein over en glipten het jongensgebouw in. Deze school had echt wel een slechte beveiliging, moest ik de baas zijn had ik bij elke in en uitgang een bewaker geplaatsd. Maar op dit moment was ik vooral dankbaar dat dat niet het geval was. Er klonk muziek uit Mason’s kamer. Katie klopte mega hard op de deur. “SHHT” fluisterde ik geschrokken. “Ach Lombard slaapt waarschijnlijk en anders hoort Mason ons toch niet.” zei Katie vrolijk. Het was niet Mason die de deur opendeed. Het was een gast die ik niet kende, waarschijnlijk een van Mason’s vrienden en hij zag er al behoorlijk zat uit. “Prachtige meisjes, kom toch binnen.” zei hij slijmend. Katie trok me naar binnen en ging met me aan de kant staan. Aan een kant van de kamer stonden allemaal bierbakken gestapeld en in de rest werd er volop gedanst. Het kleine kamertje was gevuld met wel 40 mensen wat eigenlijk teveel was. Zelfs op de bedden werd er gedanst. Verschillende gasten keken keurend naar mij en Katie’s lichaam. De geur was gewoonweg een walm van zweet, drank en sigaretten. Dit was echt niets voor mij.
“Waar is Mason ?” schreeuwde ik tegen Katie zodat ze me kon verstaan.
“DAAR!” riep ze en ze wees naar de overkant van de kamer. Mason stond er samen met enkele vrienden tegen de muur te leunen en dronk van een pintje. Hij zag er ook aangeschoten uit. Katie wou me in de dansende massa trekken, maar ik voelde me hier totaal niet thuis.
“Ik ga even naar mason!” schreeuwde ik haar toe.
Ik beende de kamer door en duwde de mensen die tegen mij aan botsten hardhandig weg. Toen Mason me zag glimlachtte hij.
“Ha die Ellen” riep hij vrolijk en hij gaf me een welkomstknuffel.
“Huur een kamer !” riep de gast die rechts van hem stond.
“Fuck you !” antwoordde mason met zijn middelvinger uitstekend.
“Kunnen we even naar buiten gaan ?!” riep ik tegen Mason.
“Tuurlijk !” . Hij sloeg een arm om me heen en loodste me de volle kamer uit.
We liepen de trappen af en gingen de frisse avondlucht tegemoet. Ik voelde me veel beter toen we rondom het gebouw stapten.
“Eindelijk rust” zei ik lachend tegen Mason.
“Je kon zeker  niet wachten om met mij alleens te zijn?” antwoordde mason en hij gaf me een warme zoen.
“Dat ook niet” zei ik lachend.
“Dan hebben we nu eindelijk privacy” zei Mason en hij duwde me zachtjes tegen de muur en begon me vurig te zoenen.
Ik ging er eerst in op maar toen zijn ene hand naar mijn dijbeen gleed en hij me dichter tegen zich aantrok vond ik dat het te ver ging.
“Stop” hijgde ik tussen 2 kussen door.
“Je wou toch alleen zijn ?” zei Mason gedempt, zijn andere hand gleed nu naar mijn borst.
“Ja maar” Mason legde me het zwijgen op met al zijn kussen.
“Stop het Mason !” zei ik nu een beetje bozer en ik duwde hem langzaam weg.
“Ik snap het niet, je wilt me toch ?” vroeg hij met indringende ogen.
“Ja, maar niet zo. Nu ben je zat en roekeloos en denk je niet na.” zei ik boos.
“Maar dat maakt het juist extra leuk” zei Mason ontdeugend en hij ging gewoon verder met kussen en knuffelen. Alleen greep hij me nu hard vast in plaats van liefdevol en strelend. Hij blokkeerde  me tegen de muur. “Stop” siste ik, maar hij snoerde me telkens de mond met zijn mond en deed gewoon verder. Tegenworstelen lukte niet want hij was veel groter en sterker. Als laatste wanhoopdaad ramde ik mijn knie in zijn kruis. Dat had wel effect. Hij zette grommend een stap achteruit. “Laat me gerust.” zei ik terwijl ik mijn rug toekeerde en van plan was om naar het fietsenhok te stappen en naar huis te fietsen.
“Jij gaat helemaal nergens heen” siste hij boos terwijl hij op me afsprong. Ik gilde toen we samen op de grond vielen, hij plaatste zich direct boven mij en legde zijn hand op mijn mond.
“Straks hoort iemand ons nog !” siste hij kwaad. Ik kon niks terugzeggen, want hij haalde zijn hand niet weg. Je hoorde enkel mijn “mmmmm!” , maar dat haalde niks uit.
“Kijk Ellen, ik vind jou leuk en jij mij ? Waarom zouden we onze relatie dan langzaam aan opbouwen als we evengoed nu kunnen genieten ?”
“Dus doe niet belachelijk , ik weet dat je dit wilt.”
Hoeveel ik ook worstelde het haalde niets uit, zijn andere hand gleed langzaam naar de zoom van mijn kleedje.
“LAAT HAAR LOS!”  “NU” riep een dreigende jongensstem, die ik niet zo goed kende. Ik keek langs Mason heen en zag tot mijn grote verbazing Evan staan.
Mason draaide geïrriteerd zijn hoofd “Wat denk je dat jij kunt doen hè !” riep hij woest. “Je bent net zo’n zielig en preuts eerstejaartje als Ellen!” zei hij kwaad, terwijl hij het woordje preuts leek uit te spuwen.
Ik kon er niks aan doen, maar de tranen stroomden over mijn wangen.
“Ik waarschuw je nog een keer en onderschat mij niet. Laat. Ellen. Los.” Antwoordde Evan koel.
Mason sprong van me af en vloog Evan aan.
 “Denk je echt dat je tegen mij kunt vechten ?” zei hij schamperend en hij haalde uit met zijn vuisten.
Ik krabbelde langzaam overeind in een zithouding, veegde mijn tranen weg en keek angstig naar het gevecht dat zich voor mijn neus afspeelde.
Evan was sluw, hij had veel techniek en haalde vastberaden uit naar Mason, die door al de alcohol geen goede reflexen had. Zo kon Evan enkele rake klappen toedienen.
Maar Mason had véél meer kracht, en had ook meer ervaring.
Per klap van Evan gaf hij er 2 dubbel zo hard terug. Ik wou meevechten maar ik durfde gewoon niet, ik keek verstijfd en angstig toe.
Het duurde niet lang of Mason ramde Evan zo hard in zijn maag dat hij ineen op de grond stuikte en moeilijk ademhaalde. Net op dat moment riep er een stem in de verte
“Wat is dat kabaal daar !!” We verstijfden allemaal bij het horen van die stem, behalve Evan want die had gewoon teveel pijn om er aandacht aan te besteden. Hij lag op de grond te kreunen en greep zijn maag vast.
“Kom je mee ?” vroeg Mason aan mij. “Nu kunnen we nog vluchtten.”
“Nee, ik blijf bij Evan.” zei ik angstig, ik had het gevoel dat hij mij ging meesleuren ook al zei ik nee, maar dat deed hij niet.
“Wat jij wilt Ellen, en ik moet toegeven dat je veel saaier bent als verwacht. Weet je ik heb een soort gave, het is als een zesde zintuig. Het geeft me informatie over mensen die niemand anders kan zien, zelfs de persoon zelf weet het soms niet. En die gave vertelde mij dat jij een interessant iemand was, die spannend is en tot grootse dingen in staat is. Maar volgens mij heeft mijn gave het fout,  je bent gewoon een zwakke en zielige seut.” En toen nam Mason de benen en verdween hij in het duister.
Ik kroop langzaam naar Evan en draaide hem op zijn rug, hij kreunde. Ik zacht dat hij een bloedneus had en waarschijnlijk zat zijn lichaam vol blauwe plekken.
“Gaat het ?” vroeg ik zachtjes.
“Een beetje” mompelde hij  en al hijgend ging hij rechtop zitten.
Mijn mentale pijn was haast te erg voor woorden, ik was helemaal in shock, en toen ik Evan zo zag trillen besefte ik dat zijn fysieke pijn al net zo erg was.
Ik wou hem juist bedanken, toen ik voetstappen de hoek om hoorde komen.
Mr. Lombard had de bron van het ‘kabaal’ bereikt…

De volgende ochtend..
 ‘BIEP  BIEP BIEP BIEP BIE-‘ , Ik drukte de wekker met een smak dicht.
“Hmm” kreunde ik, zoals ik wel vaker deed als ik niet kon opstaan. Ik had dan ook zo’n leuke droom gehad..
Ik shoot opeens recht, ik had helemaal geen normale droom gehad ! 
In een mistig bos in de bergen heb ik een schitterende arend gevonden. Ze was reusachtig en ik heb op haar rug gevlogen, het was een zalige vlucht. Ik voelde me zoals dat jongetje in die disney-film ‘De Reddertjes 2’, die vloog ook op een arend. We zijn zelfs over de school gevlogen, waar iedereen ons toejuichte. Ik wreef nadenkend met mijn hand in mijn slordige haar, het was toch maar gewoon een droom of niet ??
Zou er meer achter zitten ? De arend heeft gezegd “Kies mij, Ik heb je nodig”..
Ik zou iemand om advies moeten kunnen vragen, maar wie ?
Katie zou me uitlachen omdat ik er zelfs maar over denk om er 1 van de 4 machtigste te nemen. Mason zou kortaf zeggen dat ik er voor moest gaan en zelfmoord te plegen door een arend nemen, of toch iets in die zin ..
Mijn pa ??   Hmm beter niet..
Een leerkracht ?? misschien Mv. Filster van dierenverzorging !!, dat was best een goed idee. Maandag zou ik het haar vragen..
Maar toen schoot er een beter idee in mijn hoofd, Evan !! Hij zou vast wel iets weten..
Alleen jammer dat ik zijn nummer niet heb, Ik zocht hem rap op via facebook en stuurde hem een privébericht:
                               Hey, Ik heb een vreemde droom gehad waarin
                               ik een arend kies. Het zal zeker maar een
                               gewone droom geweest zijn ? Xx Ellen

Nu nog wachten op een antwoord en ik zal het maandag sowieso aan mv. Filster vragen. Maar eerst een paar belangrijkere dingen, namelijk het feestje van Mason. Ik kroop langzaam uit mijn bed en liep met een simpel zwart kleedje, ondergoed en handdoeken richting badkamer. Heb ik nu eigenlijk een relatie met Mason na die kus of niet ? Nou, waarschijnlijk  wel,  de vlinders begonnen al te  fladderen in mijn buik toen ik terugdacht aan gisterennamidag.
Helaas verdween dat euforische gedoe op slag toen mijn gsm biepte.

“Papa, waarom heb je me nooit iets gezegd over die verzorgdieren ?” durfde pas tijdens het eten te vragen.
“Welke verzorgdieren ?” vroeg mijn moeder achterdochtig.
“Oh jaaa !!” riep mijn vader enthousiast “Die was ik al helemaal vergeten!”
“Hoe kan je dat nu vergeten ? Is je dier dan dood ?!” vroeg ik geschokt.
“Nee hoor, natuurlijk niet !” zei mijn vader terwijl hij me vreemd aankeek.
“Waar is het dan !!” vroeg ik ongeduldig.
“Doe eens een beetje rustig Ellen.” Zei mijn vader kalm terwijl hij een grote hap puree nam.
Mijn moeder zuchtte diep, “Waarom versta ik toch nooit iets van jullie schoolconversaties, Patrick ?”.
“Ik leg het je straks wel uit hoor Sophia, ik ga eerst mijn verhaal vertellen aan Ellen” zei mijn vader rustig. Hij ging wat rechter zitten en veegde zijn mond af met zijn serviette.
“Waar zal ik beginnen ?” zuchtte hij diep nadenkend, “Nou, toen ik pas in de school toekwam, begonnen er juist betere tijden aan te breken. Vraag mij niet waarom.
Vroeger kozen de mensen dieren die goed waren in het vechten. Maar aangezien alles toen beter en zogezegd ‘veiliger’ was, kon je alle soorten dieren kiezen, ook vluchtdieren. Trouwens zulke dieren hebben ook hun nut hoor, ze kunnen dienen als boodschapper, helpers en kameraden. Dus toen ik naar school ging, was het cool om gekke dieren te nemen. En natuurlijk deed ik mee aan de rage en zo heb ik gekozen voor de ringstaartmaki, genaamd Tom. Ik heb me goed met hem geamuseerd, ik heb hem niet echt superhard getraind tot grote ergernis van mevrouw Filster. Ik zag er gewoon het nut niet van in.”

FOTO'S ---> Mason's alpensteenbok, jong en oud

Vrijdag, 2 septemper.
De schoolochtend verliep vlotjes. Ik was dan ook heel goedgehumeurd vanwege mijn 8/10 voor wiskunde toen we in de refter binnenliepen. Ik had het meeste van de hele klas J .
“Je gaat me die wiskunde morgen toch wel uitleggen hé ?” jammerde Katie, ze had slechts 2/10 gehaald. “Ja, dat zal morgen een lange avond worden..” zuchtte ik.
“Kom op zeg!” zei Katie terwijl ze me porde “Zo slecht ben ik nu ook weer niet!” lachte ze.
“Haha, nee hoor.” zei ik geamuseerd.
“Dag engeltjes !” Mason kwam voor ons zitten.
“Hey” zeiden ik en Katie in koor.
“Klaar voor morgen ?” zei Mason terwijl hij ons een intieme blik toewierp.
“Wat valt er morgen te doen ?”
Ik, Katie en Mason krompen alle drie tezamen ineen.
“Kun je niet iemand anders staan af te luisteren.” zei Mason boos.
Ik draaide me om en zag Evan staan met zijn plateau eten.
“ 1, ik stond niet af te luisteren, ik passeerde gewoon. 2, what the hell jullie plannen ook zijn voor morgen, het boeit me al niet meer en 3,” Evan richtte zijn ogen op mij “het is niet verstandig om risico’s te nemen waarmee je in de problemen kunt geraken. Bon dan ga ik maar weer.” zei Mason kalm.
“Ja, doe dat maar.” zei Mason geïrriteerd.  
Evan plofte 3 tafels verder neer bij een paar jongens die ik niet kende.
 “Je hoefde niet zo gemeen te zijn hoor Mason, het is Evan maar, das echt nog een toffe gast.” zei Katie rustig.
“Sorry, ik kende hem niet dus ik dacht dat hij gewoon een lastige bemoeial was.”
“Dat is hij dus helemaal niet.” Bracht ellen uit voordat ze die woorden kon tegenhouden.
“oohlalaa Ellen, heb je hem graag??” zei Mason met een duidelijk gefakete nieuwsgierigheid terwijl hij Evan nog eens in zich opnam.
“Nee, wat een belachelijk idee zeg.” Probeerde ik zo duidelijk mogelijk te zeggen.
“Nou, je klinkt niet echt overtuigd hoor..” zei Mason speels terwijl hij me diep in de ogen keek.
“Ben je zeker?” zei ik uitdagend terwijl ik onder de tafel met mijn been langs het zijne streek.
Mason glimlachtte “Oké, je hebt natuurlijk weer eens gelijk.” zei hij knipogend.
“Oké .. . Mag ik even een beetje uileg vragen ?” vroeg Katie.
“Wat?” zeiden ik en Mason in koor.
“Nou als ik jullie 2 zo bezig zie, zou ik zweren dat er gisterennamiddag nog iets tussen jullie is gebeurd.”
“Nee hoor.” zei Mason met een schijnheilige grijns.
“O Kom op !! Ik wil het weten!!” zei Katie luid, maar helaas ging de bel net. Mason verliet lachend de tafel.

“Kijk in de brievenbus. NU.” zei een kille mannenstem.
What the **** ..  dacht ik in mezelf. Is dit een grap ? Ik ken niemand met zo’n stem, zou het Lombard kunnen zijn ? Alsjeblieft zeg, wat een belachelijk idee ellen. Zo gek is hij nu ook weer niet en door zijn stem schemert er altijd 1 procentje vriendelijkheid door.  Deze stem is echt de typische stem van een of andere slechterik, niet naar luisteren dus.
“Denk je echt dat ik ga doen wat jij zegt ?” zei ik op mijn meest gewaagde toon. Mijn moeder keek me ongerust aan, ik deed tekens dat alles oké was.
“Natuurlijk schatje, anders zal er een dierbaar persoon in je omgeving iets overkomen..” zei de robotachtige stem.
“Zie ik er zo stom uit dat ik je zou geloven ?” zei ik weer fars.
“Aha. Dus je wilt bewijs ?  Nr.6 Breng het meisje.”
Nr.6 , Meisje ?? Ik snapte er niks van .. 
“Ellen !! Alsjeblieft ze doen me pijn !! Ellen !!” jammerde de stem van Katie.
“KATIE !!” schreeuwde ik.
“Goed geraden Lieverd en ga nu maar naar de brievenbus of je vriendin hier zal een ledemaat verliezen.” zei de eentonige stem weer.
‘Shit’ dacht ik in mezelf. Ik zal dan maar naar de brievenbus gaan zeker.
“Oké Oké ! ik zal gaan kijken, ik leg de hoorn even naast de telefoon.”
Ik pakte nog rap een zakmes en een zaklamp en liep naar de voordeur.
“Ellen wat ga je doen ?” zei mijn moeder ongerust. “en waarom heb je de telefoon niet afgelegd ?”
Pff hoe moet ik dit nu uitleggen, dacht ik in mezelf, maar toen kreeg ik een idee.
“Ik ga even bij Liam, we spelen een spel aan de telefoon, ik ben direct terug om weer te praten met hem mam.”
“Oh, ga dan maar.” mijn moeders gezicht klaarde op. “Ik dacht dat jullie weer ruzie hadden."
“Fout gedacht mam.” zei ik op een gemaakt vrolijke toon en toen sloot ik de voordeur achter me.
Met het licht van de zaklamp voor me uit schijnend bereikte ik de brievenbus. Er zat een enkele paarse envelop in. Angstig keek ik om me heen, maar de straat leek verlaten. Het was doodstil.
Toen ik terug liep naar de voordeur zag ik dat het licht in Liam’s kamer brandde. Hij zat achter zijn bureau en keek triest voor zich uit. Zou hij niet hebben gelogen met wat hij zei in zijn tuin?
Nee, daar mag ik  nu niet aan denken beet ik mezelf toe. Anders krijg je weer onrealistische verwachtingen.
Ik liep naar binnen, naar de telefoon en zei “Ik heb de brief.” .
“Is hij paars ?” antwoordde de stem.
“Ja.”
“Open hem dan.”
Met trillende vingers opende ik de envelop. Er zat een klein zwart briefje in met roze tekst.hh Huhh ? dacht ik. 
 

cd EXLUSIEVE UITNODIGING Hey lekker beest ! Jij hebt de eer om uitgenodigd te zijn op het kotfeestje van de enig echte .. !! Mason Brandler !! Zaterdag 22:00 in mijn kamer             Groetjes, Mason xx ba

“Ehh, Mason ??” bracht ik uit.
“Hahahahah! Je moest jezelf eens horen!” hoorde ik ineens de lachende stem van Mason.
“Je bent gefopt Ellen!” riep Katie er ook tussenin.
“Maar .. wie was die stem dan ??”
“Ik heb mijn stem laten vervormen via de computer. Vandaar dat hij zo monotoon klonk, ik had al schrik dat je dat door ging hebben, niet dus.” Lachte Mason.
“Jullie hebben me echt schrik aangejaagd hoor” probeerde ik boos te zeggen, maar ik kon mijn vrolijke opluchting niet verbergen.
“Sorry Ellen.” zei Katie “Je komt toch hoop ik ?”
“Natuurlijk! Maar mag dat wel ?”
“Nee, maar dat is juist het leuke eraan !” bracht Mason in. “Een vriend van mij zorgt voor de drank, het gaat echt leuk worden hoor Ellen.” zei hij blij.
“Oh Oké. Ik zal er zijn.” antwoordde ik snel. “Maar nu moet ik er van door. Tot Morgen !!”
“Bye !!” zeiden Mason en Katie in koor.
Ik legde af.
Bier ? stiekem feesten ?  Risico om gestraft te worden ?
Ga ik nu de slechte kant op of ben ik gewoon te seutig ?? vroeg ik mezelf af.

FOTO --> Evan

Klop klop.
“Binnen” zei een zakelijke vrouwenstem. Ik en Katie strompelden moeizaam binnen met onze knalrode gezichten. “Aha, jullie zijn vast Ellen en Katie neem ik aan.”
De juf kwam glimlachend op ons af. “Ik zal jullie even bevrijden van die touwen.” Zei ze terwijl ze haar zakmes pakte en de touwen doorsneed. “Aangezien jullie les hadden van Mr. Lombard zal ik jullie maar geen straf geven. Ik ben Anna Filster en ik geef jullie het vak dierenverzorging, jullie mogen me gewoon juf Anna noemen. Katie mag hier vooraan plaatsnemen en jij Ellen, mag achteraan naast Evan gaan zitten.”
Vreemd. Evan heeft maar 1 uur overgeslagen en nu is hij weer aanwezig. Ik was nieuwsgierig waarom hij weg was gegaan, maar het zou nogal onbeleefd zijn om dat zomaar te vragen. Dus zei ik maar een simpele ‘Hey’ terwijl ik naast hem ging zitten.
“Hey, hoe komt het dat je te laat bent ?” vroeg Evan.
Ik gaf hem een korte beschrijving van de les, het gevecht en Katie haar knie. Evan keek een beetje boos. “Typisch Lombard” fluisterde hij toen mijn verhaal klaar was.
Daarna luisterden we naar juf Anna’s verhaal over ‘Wat houd dierenverzorging allemaal in, wat gaan we leren en wat heb je nodig’ , maar nog voor ze over de benodigdheden kon beginnen werd er 2 keer hard op de deur geklopt. “Ja ?” Vroeg juf Anna bezorgd.
Mr. Lombard kwam het lokaal binnengestapt. “Sorry voor het storen mevrouw, maar er zijn 2 leerlingen die mijn eindpunt niet hebben bereikt. Zijn Ellen en Katie hier ?” vroeg hij nors. “Ja, die zijn hier 10 minuutjes geleden binnengekomen. Ze waren te laat voor de les.” antwoordde juf Anna vriendelijk. “Nou, mijn les is pas gedaan als de  lesopdracht is volbracht en hiermee geef ik zowel Ellen als Katie strafstudie. Nog een fijne dag mevrouw Filster.” En weg was hij.
Ik hapte naar adem. Strafstudie ???
Op mijn eerste schooldag dan nog wel! Mijn ouders gaan keiboos zijn!
De rest van de les lette ik niet meer op, tot we op het einde een kleine toets moesten afleggen om te zien hoeveel we van dieren weten.  De vragen waren raar, ik wist nooit wat het antwoord was.
1) Tot welke dierencategorie behoort het vogelbekdier ?
   Vogels ?
2) Wat is koliek ?
een bedreigde diersoort ?
3) Hoelang slapen dolfijnen voordat ze naar lucht moeten happen ?
1 uur ?
4)  In welk klimaat vind je een Gems?
bosrijke gebieden ?
5)  waar/niet waar :  Haaien moeten in beweging blijven.
waar ?

En zo gingen de vragen voort, wat een belachelijke vragen trouwens. Gelukkig dat de test niet op punten stond. “Ellen, haal eens even de toetsbladeren op.” Vroeg juf Anna terwijl ze haar bureau begon leeg te ruimen.
Oké, nu kan ik mijn antwoorden met de rest vergelijken.  Oef, zo te zien wist Katie er ook niet zo veel van. Evan heeft zelfs alle vragen opengelaten ! Hij heeft alleen zijn naam ingevuld ! Maar wacht eens ..
Zijn naam is Evan Lombard !!!
Is hij de zoon van Mr lombard ?!

“Ellen, heb je er zin in ?” vroeg mijn vader terwijl we stonden aan te schuiven in de eeuwige file. Voor hem was het een super aangename dag, aangezien het vandaag de eerste middelbare schooldag van zijn dochter was. “Hmmhmm” antwoordde ik. “Wat betekent hmmhmm nu weer ?” zei hij lichtelijk geïrriteerd, want mijn vaders is altijd geïrriteerd als hij iets niet volledig kan begrijpen. “Hmmhmm is een vermenging van Ja en Nee, het betekent dat ik het antwoord nog niet zeker weet en vanaf hier ga ik te voet verder. Tot vanavond Paps !” zei ik terwijl ik uit het portier stapte. Mijn vader schakelde direct over in protest: “hé, wil je niet nog wat praten, of heb je toevallig geen vragen …”
“Nee hoor, bye !” en toen viel het portier definitief dicht.
Nog 10 minuutjes stappen en ik zou er zijn. Gelukkig kan ik hier nieuwe vriendinnen maken en een nieuwe start nemen, en zo kan ik Liam en mijn vreselijke dagen in de lagere school helemaal vergeten.
Ooit waren ik en Liam beste vrienden geweest, we waren 2 handen op een buik. Liam is mijn buurjongen en vroeger speelden we elke dag met elkaar, we speelden voetbal, we speelden  met mijn barbie poppen, we gingen op ontdekkingstocht, maar ons lievelingsspel was riddertje en dan was hij de ridder  die mij kwam redden uit de handen van een of andere boze koning. In de kleuterklas waren we ook onafscheidelijk, ik had geen meisjesvriendinnen en hij geen jongensvrienden, we speelden alleen maar met elkaar en de andere kinderen waren maar stom. Die tijden waren de beste tijden, Ik had toen zoveel geluk dat hij mijn buurjongen was.
Alles veranderde echter in de lagere school, toen kwamen er 2 nieuwe jongens in de klas die Liam altijd bij me weg trokken om voetbal te spelen. Ik vond het helemaal niet erg dat Liam andere vrienden kreeg en minder met mij speelde, ik vond het pas erg toen die 2 jongens mij opeens begonnen te pesten en Liam deed gewoon mee. Hij deed of hij mij niet meer kende. Die avond kroop ik over het hekje in de tuin van Liam, ik klom omhoog in zijn boomhut en zag hem zitten tegen de muur. “Wat doe je hier ?” vroeg hij.
“Ik kom om bij jou te zijn.” zei ik verlegen “Zoals altijd”.
“Je moet weggaan Ellen, we kunnen geen vrienden meer zijn, je bent te lelijk.”
Mijn hart brak.
Ik barste in tranen uit en liep zo snel als ik kon terug naar mijn huis, naar mijn kamer. Daar bleef ik de hele tijd zitten, en weende ik tot er geen tranen meer waren. Mijn ouders snapten er niks van en vroegen me steeds wat er aan de hand was. Ik antwoordde niet en jaagde ze steeds de kamer uit, maar na een paar dagen hadden ze al door dat ik ruzie had met Liam. Ze hadden alleen niet geweten dat het zo lang bleef duren.  Het was geen ruzie meer, we waren gewoon elkaars vijanden geworden.  Hij en zijn 2 vrienden vormden samen het clubje van de stoere jongens van de klas, ineens werden alle meisjes verliefd op Liam en hij nam natuurlijk het ene meisje na het andere in een relatie. Ik werd de loser van de klas, want als Liam iemand haat dan haat de hele klas die persoon.  Als mijn klasgenootjes me zagen zeiden ze steeds ‘Ellen, je stinkt !’. Zelfs de juf kon niets aan het pestgedrag doen.  Ik werd heel hard gepest en mijn leven was een hel.
Toen ik de schoolpoort zag, verdwenen al mijn negatieve gedachten. ‘Ellen, nu moet je sterk zijn’ sprak ik mezelf toe en met een stralende glimlach liep ik naar de speelplaats.
Maar die glimlach verdween als sneeuw voor de zon toen ik Liam op een bankje zag zitten in een rode t-shirt. Hij zat helemaal alleen en was bezig met zijn gsm. ‘Ha! Hij heeft geen vrienden, goed voor hem’ dacht ik vrolijk.
‘wacht eens, ik heb zelf geen vrienden’ drong het tot me door.  Shit.
Ik ging ook ergens op een bankje zitten en keek op mijn gsm. Nog 3 minuten en dan gaat de bel. Gelukkig. “Hey Ellen.” O nee.. dacht ik toen ik me omdraaide.
En mijn voorgevoel klopte, daar stond Liam met zijn handen in zijn zakken naar mij te kijken. “Hoe gaat het?” vroeg hij met geïnteresseerde blik, die sowieso gefaked was. “Liam..” zuchtte ik “Kun je me alsjeblieft met rust laten, ik heb echt geen zin in een herhaling van de afgelopen 6 jaar. Ga weg.”
“Sorry” zei hij.
“Wat ?”
“ik heb spijt van wat ik heb gedaan Ellen, dus sorry..”
“Een sorry kan echt niet goedmaken wat jij allemaal hebt gedaan hoor, je hebt mijn hele jeugd verpest, door jou kan ik niemand meer vertrouwen.”
“Dus ik kan niks doen om het goed te maken ?”
“ Jawel, door mij voor altijd met rust te laten.” Zei ik vastberaden, ondanks het feit dat mijn hart sneller begon te kloppen.
“Nou als je dat echt wilt, dan ga ik maar weer.”
“Tot nooit meer, Liam”
“Dag Ellen,  oh en trouwens je bent niet lelijk,
je bent nooit lelijk geweest.” zei hij terwijl zijn blauwgroene ogen zich in de mijne boorden.
En toen was hij weg.
‘Hoe kon hij !  Hoe kon hij denken, dat alles opeens vergeten zou worden en we weer vrienden kunnen zijn ! Hij kwam waarschijnlijk gewoon naar mij, omdat hij niemand anders kon vinden. En dan moest hij zo nodig flirterig zijn ! Zou hij weten dat ik gevoelens voor hem heb..  . Pff, ik hoop van niet, hij is een echte klootzak ! IK HAAT HEM!!