Dierenverzorging, algemene training en geschiedenis zaten erop. In de namiddag hadden we nederlands en wiskunde. Redelijk gewone vakken waar niet veel aan te beleven valt. Een groot minpunt is wel dat ze hier op een hoog niveau werken en veel huiswerk geven. Je huiswerk niet maken gaat niet, want je tablet volgt al je bewegingen op en vanaf dat je 3 dingen niet maakt krijg je blijkbaar een extra taak per vak waarvoor je iets niet gedaan hebt. Wel een goede reden om altijd het huiswerk van mr. Lombard te maken.
Ik plofte neer op mijn bed en bekeek het huiswerk voor vandaag.
huiswerk 14/09/14:
- Algemene training: Al de spieroefeningen die je in onderstaande bijlage vind. (25 oefeningen)
- Dierenverzorging: Deze week zoveel mogelijk proberen je dier op te roepen, indien je dier aan het einde van de week nog niet verschenen is zul je bijlessen moeten volgen in de avond.
- Geschiedenis: Verder opzoekingswerk verrichten omtrent het ontstaan van de school en hier een samenvatting van maken. Zal te kennen zijn voor het examen.
- Wiskunde: Oefeningenblad vergelijkingen en ongelijkheden maken.

Dan was er ook nog een smsje van Evan: Ik geef je de wiskunde oplossingen als jij me vertelt over de arend.

Zucht… Dat belooft een leuke avond te worden. Om 18u30 had ik met Emma en Katie in de bib afsgesproken voor het geschiedenishuiswerk en het opzoeken van informatie omtrent de situatie van gisteren. Laat ik dan maar aan de spieroefeningen en wiskunde beginnen.

‘Niet te geloven, ik vind echt niets !’ zuchtte Emma terwijl ze weer een afgekeurd boek op de steeds groter wordende stapel met afgekeurde boeken smeet. Ik reikte mijn arm uit om het boek zelf eens te bekijken, de titel was tenslotte ‘Alle soorten verzorgdieren en hun eigenschappen’, maar trok mijn arm krampachtig terug door de spierpijn. ‘Wat heb jij voor?’ vroeg Katie bezorgd.
‘Spierpijn van Lombard’s huiswerk, jullie niet ?’
‘Maar dat is pas tegen vrijdag’ zei Katie verbaasd
‘Serieus? Mijn tablet zei: huiswerk voor vandaag’
‘Ja alles komt op één lijst te staan, je moet zelf zien wanneer de volgende les is. Het beste is natuurlijk om die spieroefeningen te verspreiden over de verschillende dagen’ legde Emma uit.
‘Kieke toch’ lachtte Katie.
‘Kom kom, niet van onderwerp veranderen, we hebben alle boeken over verzorgdieren geraadpleegd en niks gevonden, dat kan toch niet’ zei Emma gefrustreerd.
‘Misschien heeft het schoolhoofd al de boeken over machtige dieren, omdat hij de enige was die er toen een had en moet je het aan hem vragen ?’ vroeg Katie.
‘Nee, want er liggen hier boeken over machtige dieren, maar er wordt gewoon niet alles verteld. Er klopt iets niet. Volgens mij ontbreken er boeken, een vermoeden dat ik al had bij het lezen van enkele geschiedenisboeken vorige week’ zei Emma diep nadenkend.
‘En waarom denk je dat… ?’ vroeg ik.
‘Het is ingewikkeld. Kijk naar de datum waarin de boeken geschreven zijn die expliciet over machtige dieren gaan’ zei Emma
‘1998, 2001, 2001, 2001, 2002 …’ las ik luidop af.
‘ Zie je, dat is allemaal heel recent, terwijl deze encyclopedie van verzorgdieren bijvoorbeeld in 1787 geschreven is. Het kan niet dat er vroeger geen boeken werden geschreven over de vier machtigsten’
‘Gohh, ja maar misschien zijn die in een andere bibliotheek ofzo omdat ze oud en zeldzaam zijn ?’ bedacht Katie.
‘Onmogelijk. Onze school heeft, of zou toch een heel uitgebreide bibliotheek moeten hebben aangezien het de eerst opgerichte school is. Kijk bijvoorbeeld eens naar onze taak geschiedenis die we daarnet gemaakt hebben. Alles wat over de vijand gaat werd superkort beschreven, terwijl zijn invloed op de oprichting van onze school juist zo groot is’ legde Emma nog steeds met een diepe frons uit.
‘Ik durf te wedden..’ mompelde ze terwijl ze rechtstond uit haar rode zetel en tussen de boekenrekken verdween. Ik en Katie keken elkaar verward aan.
Een drietal minuten later kwam ze terug.
‘Inderdaad! Ik vind geen enkel boek over de vijand! En in alle andere boeken die ik al gelezen heb wordt hij altijd oppervlakkig beschreven. Er klopt hier iets niet. Volgens mij zijn alle boeken die dingen schreven over de vijand weggehaald en hebben ze boeken over de belangrijke onderwerpen, zoals bijvoorbeeld deze’ ze wees naar een boek uit de stapel afgekeurde boeken met recente datum, ‘herschreven op een manier zodat alle stukken die in verband met de vijand komen er zijn uitgelaten’ zei ze nu vastbesloten.
‘Is dat niet een beetje absurd ?’ vroeg Katie.
‘Ik ga het eens aan de balie vragen’ zei ik, geneigd Emma te geloven
‘wij gaan mee’ zei Emma.
We liepen met zijn drieën naar de houten, cirkelvormige balie in het midden van de ruimte. Er zat een blond gekrulde, twintigjarige vrouw met een bril achter een computer. Toen we de balie hadden bereikt vroeg ze glimlachend: ‘Kan ik jullie helpen?’
‘Ja’, antwoordde ik, minder zeker van wat ik ging vragen, ‘Ehh.. zou het kunnen dat er boeken zijn weggehaald uit de bibliotheek?’
‘Ja, maar dat zijn boeken die je in principe niet nodig hebt’antwoordde de vrouw op een koele toon, haar glimlach was verdwenen.
‘Waarom ?’ vroeg Emma er tussenin komend. ‘Mogen we dan niets meer opzoeken over de vijand ?’ vroeg ze redelijk uitdagend, wat het humeur van de bibliothecaresse niet echt ten goede deed.
‘Kijk meisjes, William heeft de vijand verslagen, de hele mensheid wilt er niets meer over horen en hem zo rap mogelijk vergeten. Voor jullie eigen toekomst is het aangenamer om er niet over te lezen. Het zijn toch gruwelijke dingen’
‘Maar Ellen wil graag lezen over de verbanden tussen de arend en de vijand’ zei Emma.
‘Er is geen vijand meer, dat is dus nergens voor nodig. Kunnen jullie jullie niet beter  bezighouden met belangrijke dingen zoals huiswerk?’
‘Ze moet een opstel schrijven over de geschiedenis van haar arend, daarmee dat ze dat wil opzoeken’ zei Katie liegend.
‘Denken jullie nu echt dat ik dom ben ?’ vroeg de bibliothecaresse boos. ‘Hou jullie ergens anders mee bezig en verdwijn uit mijn zicht !’

Teleurgesteld liepen we terug naar de rode zetels waar we zaten. Het was intussen al acht uur dertig. ‘Nou ik moet mijn wiskunde nog maken dus ik ga voort’ zuchtte ik.
‘Waarom heb je dat niet eerst gemaakt ?’ vroeg Katie.
‘De spieroefeningen, remember’ zij ik terwijl ik mijn boekentas op mijn rug zwierde. Zelfs dat deed pijn.
‘Echt vreselijk, hoe moeten we het zo ooit te weten komen’ klaagde Emma.
‘Het was toch jouw plan om nu een leraar op de hoogte te brengen?’ vroeg ik terwijl ik me ook wel teleurgesteld voelde dat we niets hadden kunnen vinden.
‘Het moet ten eerste al een oude leerkracht zijn, want anders kan die het ook niet weten. En ik heb geen idee aan wie we zoiets zouden kunnen vragen.’ Mopperde Emma.
‘Laten we het vergeten voor vandaag. Ik ga door hé, tot morgen!’
‘Tot morgen’ zeiden Emma en Katie terwijl ze hun geschiedenistaak gingen nabespreken. Het begon al donker te worden toen ik langs de hoofdweg tussen het bos naar de schoolgebouwen liep. Dit was nu al de tweede keer dat ik zo alleen door het donker liep. Ik leek wel op Evan  bedacht ik glimlachend. Alhoewel hij veel erger was dan ik als het ging om alleen in het donker rond te sluipen.
Leerlingen liepen nog rond in de gangen en ik groette Hannah, Samantha en Mariah op weg naar mijn kamer.
Eenmaal in mijn kamertje gearriveerd startte ik met mijn wiskundehuiswerk. Vijf vergelijkingen en vijf ongelijkheden, hoe moeilijk kon het zijn!

Heel moeilijk dus. 22:30 ’s avonds en ik had er maar vier kunnen oplossen. Dat was niet genoeg om erdoor te zijn en ik had geen zin in nog slechte punten. Die twee op dertig voor mv. Filster bij dierenzorg was al erg genoeg. Een mogelijke oplossing, die al een vijftal keren door mijn gedachten is gepasseerd in het aflgelopen uur, nam weer vorm aan. Evan.
Vroeg of laat zou ik het hem toch vertellen van mijn arend. En ik stond tenslotte een soort van in het krijt bij hem. Hij is wel een leugenaar. Maar hij heeft me gered van Mason, gelogen tegen zijn eigen oom en bovendien lijkt hij mij oprecht te willen helpen met mijn arend zei een protesterend stemmetje in mijn hoofd. Het was gewoonweg zielig hoe ik mezelf probeerde te overtuigen om hem te sturen. Dus stuurde ik een sms voor ik het goed en wel besefte. Het had me wel  tenminste verlost van mijn eeuwige getwijfel.

Ellen (22:36): Wil je me nog steeds helpen met wiskunde ?

Zijn antwoord volgde direct.

Evan (22:37): Als je over je arend vertelt, ja.
Ellen (22:37): Nu op facebook dan ?
Evan (22:38): Nee Kamer 107. Zoiets bespreek je niet op facebook..
Ellen (22:39): We mogen niet meer buiten
Evan (22:39): Voor Mason’s feestje vond je het niet erg om tegen de regels in naar buiten te glippen
Ellen (22:39): ’t is al goed. Ik kom af. Tot zo.