Ik keek hijgend om me heen toen we het jongensgebouw uitkwamen, maar ontdekte geen spoor van Evan. Hoe kon dat nu ? Hij was hier net nog aan het wandelen.
‘Hij is weg’ zei Emma ‘en het is al avond en jij hebt je huiswerk nog niet gedaan’.
‘Huiswerk?’
‘Ja, 20 rondjes rond een voetbalveld’
‘O ja...  ik zal daar nu aan beginnen want het wordt al donker. Pfff’
‘Probeer alsjeblieft niet in de problemen te geraken Ellen’ antwoordde Emma.
‘Hoor ik daar een vorm van bezorgdheid?’ plaagde ik haar terug
‘Helemaal niet’ was haar antwoord en ze draaide zich om en liep weg naar het meisjesgebouw. Ik wist dat Emma vriendelijk kon zijn ook al liet ze dat niet vlug merken. Zuchtend wandelde ik langs de hoofdweg in het bos naar de voetbalvelden. Toen ik er bijna was passeerde ik Liam die in de tegengestelde richting liep. Aan zijn vermoeide uitdrukking kon ik zien dat zijn huiswerk er al op zat.
‘Ha die Ellen’ groette  hij vriendelijk.
‘Hey Liam, is er nog iemand op de velden ?’
‘Nee, niemand. Ik dacht dat ik de laatste was’
‘jammer’ zuchtte ik
‘Het is al 20:00 uur. Om 21:00 mag je niet meer buiten rondlopen, dat weet je toch?’
Eerlijk gezegd was dit de eerste keer dat ik die regel hoorde, maar dat ging ik nu niet aan zijn neus hangen.
‘Natuurlijk, nou dan zie ik je morgen zeker?’
‘Ja. Tot morgen’
‘Oké’ Ik ging verder naar de verlichte voetbalvelden. Het waren twee velden naast elkaar, maar volgens mijn tablet moest ik er maar rond eentje lopen. Gelukkig maar.
‘Ehh Ellen ?’ vroeg Liam nog aarzelend.
‘ja ?’
‘Als je liever niet alleen blijft in het donker, kan ik wel bij je blijven’.  ‘Als je dat wilt’ voegde hij er nog snel aan toe.
‘Dat is heel vriendelijk van je, maar dat hoeft niet hoor. Ik red me wel’
‘Oké, tot morgen dan maar’ hij zette een drafje in op weg naar het jongensgebouw.
‘Doei !’ , riep ik hem nog na en toen startte ik de 20 toeren.
Na 5 toeren kon ik niet meer, mijn hartslag ging razendsnel en ademhalen ging moeilijk. Ik plofte neer op het veld en keek naar de steeds donker wordende hemel.
Wat als ik nu eens zeg dat ik er 20 had gedaan ? Helaas hield de tablet op de een of andere manier mijn prestaties bij en stonden er nu 15 toeren als huiswerk. Ik kon dus niet valsspelen. Na 5 minuutjes gerust te hebben stond ik op en besloot ik door te gaan. Een half uur later had ik gedaan. Ik was echt kapot, mijn conditie trok op niks. Misschien was het toch verstandig geweest om te lopen met niemand in de buurt. Binnen een kwartier zou ik binnen moeten zijn. Ik zou het dus nog halen tot mijn kamer. De hoofdweg naar de kantine, de slaapgebouwen en de lesgebouwen lag er nu dodelijk verlaten bij. Het was al heel donker en ik was blij dat ik in de verte hier en daar verlichte kamers kon zien van mensen die hun gordijnen nog niet hadden toegedaan. Het was zo stil dat elk knerpend takje of eenders welk ander geluid me deed schrikken. Leek het nu of iemand mij achtervolgde of beeldde ik me dat in ?  Ik stapte snel door en bereikte opgelucht het meisjesgebouw. Als ik achterom keek zag ik het enorme, grote, donkere bos. Alleen een gek zou zich daar nu in begeven, brr veel te eng.
Dankzij mijn ouders had ik toch nog een kamer kunnen krijgen. De eerstejaars sliepen op de eerste verdieping. Mijn kamer bevond zich helemaal achteraan en was maar voor een persoon. Toch was ik blij dat ik er een had. Om te douchen was ik helaas te laat, ik zou morgenochtend dan maar extra vroeg moeten opstaan daarvoor. Toen ik de kamer van Katie en Emma passeerde hoorde ik hun zachtjes praten. Ik ging niet binnengaan want Emma zou toch alleen maar pissig worden omdat we binnen 5 minuten binnen moesten zijn. Ik liep dus door tot het einde van de gang naar mijn eenzame kamertje. Ik deed de deur open en draaide hem in het slot met mijn eigen kamersleutel. Mijn tablet en sleutel gooide ik op een tafeltje. Toen pas keek ik rond en had ik door dat er een reusachtige zwarte slang op mijn bed lag.
‘AAAAAAHHH !!’ gilde ik luid. Toen gebeurden er vele dingen tegelijk: de slang siste luid, ik liep zo snel naar achter dat ik hard tegen de muur opbotste en op de grond neerviel, de slang draaide haar hoofd dichter naar me toe en een gouden lichtflits verblindde mijn ogen.