“Ellen, heb je er zin in ?” vroeg mijn vader terwijl we stonden aan te schuiven in de eeuwige file. Voor hem was het een super aangename dag, aangezien het vandaag de eerste middelbare schooldag van zijn dochter was. “Hmmhmm” antwoordde ik. “Wat betekent hmmhmm nu weer ?” zei hij lichtelijk geïrriteerd, want mijn vaders is altijd geïrriteerd als hij iets niet volledig kan begrijpen. “Hmmhmm is een vermenging van Ja en Nee, het betekent dat ik het antwoord nog niet zeker weet en vanaf hier ga ik te voet verder. Tot vanavond Paps !” zei ik terwijl ik uit het portier stapte. Mijn vader schakelde direct over in protest: “hé, wil je niet nog wat praten, of heb je toevallig geen vragen …”
“Nee hoor, bye !” en toen viel het portier definitief dicht.
Nog 10 minuutjes stappen en ik zou er zijn. Gelukkig kan ik hier nieuwe vriendinnen maken en een nieuwe start nemen, en zo kan ik Liam en mijn vreselijke dagen in de lagere school helemaal vergeten.
Ooit waren ik en Liam beste vrienden geweest, we waren 2 handen op een buik. Liam is mijn buurjongen en vroeger speelden we elke dag met elkaar, we speelden voetbal, we speelden  met mijn barbie poppen, we gingen op ontdekkingstocht, maar ons lievelingsspel was riddertje en dan was hij de ridder  die mij kwam redden uit de handen van een of andere boze koning. In de kleuterklas waren we ook onafscheidelijk, ik had geen meisjesvriendinnen en hij geen jongensvrienden, we speelden alleen maar met elkaar en de andere kinderen waren maar stom. Die tijden waren de beste tijden, Ik had toen zoveel geluk dat hij mijn buurjongen was.
Alles veranderde echter in de lagere school, toen kwamen er 2 nieuwe jongens in de klas die Liam altijd bij me weg trokken om voetbal te spelen. Ik vond het helemaal niet erg dat Liam andere vrienden kreeg en minder met mij speelde, ik vond het pas erg toen die 2 jongens mij opeens begonnen te pesten en Liam deed gewoon mee. Hij deed of hij mij niet meer kende. Die avond kroop ik over het hekje in de tuin van Liam, ik klom omhoog in zijn boomhut en zag hem zitten tegen de muur. “Wat doe je hier ?” vroeg hij.
“Ik kom om bij jou te zijn.” zei ik verlegen “Zoals altijd”.
“Je moet weggaan Ellen, we kunnen geen vrienden meer zijn, je bent te lelijk.”
Mijn hart brak.
Ik barste in tranen uit en liep zo snel als ik kon terug naar mijn huis, naar mijn kamer. Daar bleef ik de hele tijd zitten, en weende ik tot er geen tranen meer waren. Mijn ouders snapten er niks van en vroegen me steeds wat er aan de hand was. Ik antwoordde niet en jaagde ze steeds de kamer uit, maar na een paar dagen hadden ze al door dat ik ruzie had met Liam. Ze hadden alleen niet geweten dat het zo lang bleef duren.  Het was geen ruzie meer, we waren gewoon elkaars vijanden geworden.  Hij en zijn 2 vrienden vormden samen het clubje van de stoere jongens van de klas, ineens werden alle meisjes verliefd op Liam en hij nam natuurlijk het ene meisje na het andere in een relatie. Ik werd de loser van de klas, want als Liam iemand haat dan haat de hele klas die persoon.  Als mijn klasgenootjes me zagen zeiden ze steeds ‘Ellen, je stinkt !’. Zelfs de juf kon niets aan het pestgedrag doen.  Ik werd heel hard gepest en mijn leven was een hel.
Toen ik de schoolpoort zag, verdwenen al mijn negatieve gedachten. ‘Ellen, nu moet je sterk zijn’ sprak ik mezelf toe en met een stralende glimlach liep ik naar de speelplaats.
Maar die glimlach verdween als sneeuw voor de zon toen ik Liam op een bankje zag zitten in een rode t-shirt. Hij zat helemaal alleen en was bezig met zijn gsm. ‘Ha! Hij heeft geen vrienden, goed voor hem’ dacht ik vrolijk.
‘wacht eens, ik heb zelf geen vrienden’ drong het tot me door.  Shit.
Ik ging ook ergens op een bankje zitten en keek op mijn gsm. Nog 3 minuten en dan gaat de bel. Gelukkig. “Hey Ellen.” O nee.. dacht ik toen ik me omdraaide.
En mijn voorgevoel klopte, daar stond Liam met zijn handen in zijn zakken naar mij te kijken. “Hoe gaat het?” vroeg hij met geïnteresseerde blik, die sowieso gefaked was. “Liam..” zuchtte ik “Kun je me alsjeblieft met rust laten, ik heb echt geen zin in een herhaling van de afgelopen 6 jaar. Ga weg.”
“Sorry” zei hij.
“Wat ?”
“ik heb spijt van wat ik heb gedaan Ellen, dus sorry..”
“Een sorry kan echt niet goedmaken wat jij allemaal hebt gedaan hoor, je hebt mijn hele jeugd verpest, door jou kan ik niemand meer vertrouwen.”
“Dus ik kan niks doen om het goed te maken ?”
“ Jawel, door mij voor altijd met rust te laten.” Zei ik vastberaden, ondanks het feit dat mijn hart sneller begon te kloppen.
“Nou als je dat echt wilt, dan ga ik maar weer.”
“Tot nooit meer, Liam”
“Dag Ellen,  oh en trouwens je bent niet lelijk,
je bent nooit lelijk geweest.” zei hij terwijl zijn blauwgroene ogen zich in de mijne boorden.
En toen was hij weg.
‘Hoe kon hij !  Hoe kon hij denken, dat alles opeens vergeten zou worden en we weer vrienden kunnen zijn ! Hij kwam waarschijnlijk gewoon naar mij, omdat hij niemand anders kon vinden. En dan moest hij zo nodig flirterig zijn ! Zou hij weten dat ik gevoelens voor hem heb..  . Pff, ik hoop van niet, hij is een echte klootzak ! IK HAAT HEM!!