Ik was even geschokt, maar liet me daarna snel door Emma naar binnen trekken. Katie lag op het keurige bed van Emma aangezien haar eigen bed zo’n rommel was.
Ze had een blauw oog, heel veel schrammen in haar gezicht en haar lichaam was ook op verschillende plaatsen gekneusd. Haar mooie skinny jeans was in de buurt van haar dijbeen opgengescheurd.
“Oh, God Katie ! Gaat het ?” zei ik ongerust terwijl ik in een stoel naast het bed ging zitten.
“Een bwjeetje” mompelde ze. Door haar gezwollen lip was praten moeilijk, dus keerde ik me naar Emma. “Weet jij wat er is gebeurd?”
Emma keek eerst vragend naar Katie, die langzaam ja knikte.
“Oké..” zuchtte Emma “ik zal zoveel mogelijk zeggen van wat ik heb onthouden.”
“Toen Katie ontdekte dat je weg was en haar dus hebt laten vallen voor Mason” snauwde Emma me boos toe.
“Dwat hewp ijjk niejjt gesszeggd!” zei Katie moeizaam.
“En dan, toch is het zo!” zei Emma. Ik besefte dat Emma ergens een punt had, het was gemeen om Katie achter te laten tussen al die derdejaars die ze niet kende.
“Emma heeft gelijk, sorry” zei ik. 
“is niwks” mompelde katie.
“Maar goed, verder met het verhaal..” vervolgde Emma “Terwijl ze de trappen afging kwam ze toch wel niet jouw Mason tegen, met zijn zatte kloten!”
“WAT ?!”
“Inderdaad” zei Emma. “En toen zei Mason dat hij toch tenminste iemand wou “neuken” deze avond en greep hij haar vast. Dat van dat neuken is letterlijk geciteerd.”
Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en luisterde gespannen verder.
“Tuurlijk laat Katie zich niet doen en verzet ze zich. Daardoor heeft Mason haar van de stenen, en ik herhaal STENEN trappen geduwd. Toen hij haar helemaal naar beneden had geduwd kroop Katie naar de wc om zich te proberen op te sluiten in een kotje. Maar dat was natuurlijk te laat en in de wc overmeesterde Mason haar. Hij heeft haar daar een paar flinke klappen uitgedeeld en toen gebeurde er iets magisch”
“Huhh ? Iets magisch” zei ik verward.
“Ja, Ik weet niet of het een hallucinatie is van Katie, maar toen kwam er dus een vos tevoorschijn die mason aanvloog en overal beet.”
“Een vos ? Dus je bedoelt je verzorgdier !” zei ik vol ongeloof tegen Katie.
“Uhhu” knikte ze.
“En toen Mason was weggejaagd, kon Katie de vos tegen haar horen praten in haar hoofd. Wat ik natuurlijk betwijfel voor de duidelijkheid. Volgens haar zei de vos dat er  een of andere Ashley van het derde iets in Mason’s drankje had gedaan. End of the story.” Vervolgde Emma met een zucht.
“Die Ashley is een bitch van het derdejaar” zei ik, “ze heeft een relatie met een of andere klootzak Erik die Mason niet afkan”
“Zelfs dan nog is en blijft Mason ook een klootzak.” zei Emma kwaad.
Ik zuchtte “Ehh eigenlijk heb ik hierjuist ook iets met Mason voorgehad.”
“Jahh, duhh!! Anders zou hij katie niet willen ‘neuken’ hé” zei Emma pissig.
“Je moet daarvoor toch niet altijd zo kwaad zijn op mij” schreeuwde ik haar toe.
“Ik ben gewoon kwaad op Mason en ik reageer dat af op mijn omgeving” zei Emma bits. “Vertel nu maar gewoon je verhaal.”
En dus vertelde ik alles. Over Mason die me wou ontmaagden en zei dat hij dacht dat ik speciaal was maar zich had vergist. Over Evan die me heeft komen redden, en Mason die ons achterliet toen Lombard kwam. En ook natuurlijk over de straf van de 20 cent.
“What the fuck” zei Emma boos “Ik snap echt niks van dit gedoe, de school is nog maar een dag bezig en er gebeuren hier allemaal klote dingen!”
“Komt ofwel door Mason ofwel door Ashley” zei ik nadenkend “Ik vind dat we dit maar eens moeten onderzoeken”
“Deal” zei Emma vastberaden, wat me verbaasde omdat ik van haar een beeld had van het brave meisje dat niks durfde.
“Oké” zei ik blij verrast.
“Dweall” zei katie met een halve glimlach.
Je gaat morgen zeker niet naar school ?” vroeg ik bezorgd.
“Bwen je zot ! ik ga zeewker djrie dagen niejjt naarr scjhool !”
Begrijpelijk vond ik. Ik zou ook niet willen dat iemand me zo zag.
“Zou je niet naar een dokter ofzo moeten ?” vroeg ik.
“Newj hoorr, ik ga ewcht gjeen verwklaring afwlegggenn. Twrouwens ik ga nuw slawpen.”
“Oké, mag ik bij jullie op de grond slapen ofzo ?” ik wou nu echt niet meer naar huis fietsen.
“Tuurlijk, in mijn kast ligt een paarse slaapzak.” zei emma terwijl ze Katie’s bed begon leeg te ruimen om erop te kunnen slapen.
Ik hoefde maar een paar minuten mijn ogen te sluiten en ik viel al in een diepe slaap.
Maar daar kwam die droom weer …
 

 Ik ben de hele voormiddag en een deel van de namiddag bij Emma en Katie gebleven. We hebben Katie’s wonden zoveel mogelijk verzorgd, een beetje huiswerk gemaakt en Step up gekeken. Op dit moment ben ik onderweg naar de  bibliotheek, kun je geloven dat ik de schoolkaart moest raadplegen om de bib te vinden ? Het is een eenzaam gebouw  aan de andere kant van het bos, dat er in het daglicht niet meer eng en duister uitzag. Mijn ma was al pissig dat ik op school ben blijven slapen en toen ze mijn sms las dat ik pas rond 17u thuis ging komen was ze er niet blij mee, maar ze liet het zoals het was. Vreemd..
Evan stond al te wachten aan de trappen van het gebouw en zijn gezicht klaarde op toen hij mij zag aankomen.
“Hey, Ellen!” zei hij vrolijk.
“Hey, stond je hier al lang?”
“Nou, eigenlijk ben ik al voor je naar de bib geweest en toen heb ik dit gevonden” , hij stak me een bestekmapje toe.
“Huhh ? Maar dit is toch geen boek?”
“Weet ik. Dit zijn kopies uit een biografie van William Tumbling, het voormalige schoolhoofd.”
“Woow, super ! Stond er iets interessants in?”
“Tuurlijk! Anders zou ik het je toch niet geven! De eerste pagina’s zijn een persoonlijk interview met hem over zijn arend Eve.”
“Dat moet ik zeker lezen, is er hier nergens een plek om te zitten ?” vroeg ik terwijl ik zoekend rondkeek. De buurt zag er verlaten uit, eigenlijk was er gewoon een groot grijs gebouw dat achter het bos lag en voor de rest waren er enkel verlaten velden die zich uitstrekten tot in de verte waar ik een klein dorpje kon bespeuren.
“In de bib zijn er zetels” antwoordde Evan terwijl hij de deur voor me openhield.
De bib mocht er dan wel oud, saai en koud uitzien aan de buitenkant, de binnenkant was heel gezellig en warm ingericht. Er stond een grote infobalie centraal, dan waren er overal boekenrekken en in de hoek was er plek vrijgemaakt om allemaal knusse, rode zeteltjes voor een haardvuur te plaatsen. Ik kon nog net een trap zien aan de andere kant van de kamer, dus er waren waarschijnlijk meerdere verdiepingen. Evan en ik namen plaats in een tweepersoonszetel. De bib was verlaten buiten ik en Evan, de vrouw die aan de balie zat en een koppeltje dat klef zat te zoenen in een andere zetel, zij gebruikten de rustige bib duidelijk om een andere reden dan te lezen. Evan sloeg het mapje open en we verdiepten ons allebei in het interview.

Goedendag shoolhoofd William. Wij zijn zeer verheugd met uw deelname aan dit interview, hoe gaat het met u en uw arend Eve ?
Zeer goed, na die vele jaren hebben we een zeer innige band gekregen die veel dieper gaat dan enkel de relatie tussen een verzorgdier en zijn mens.

Is er eigenlijk een verschil tussen het hebben van een van de vier machtigste dieren en een gewoon dier?
De arend, de tijger, het paard en de slang zijn tot veel meer in staat dan de andere dieren. Alle andere dieren beschouwen hun ook als leiders, dus als ik aan mijn arend zou vragen om de wolf van een vijand tegen te houden zou dat kunnen. Natuurlijk brengt deze eigenschap ook zijn verantwoordelijkeden mee.

Wat gebeurt er als de slang de arend wilt tegenhouden?
Dat lukt niet, de 4 machtige zijn onafhankelijke dieren die bekent staan om hun leidereigenschap en doorzettingsvermogen. Ze zouden met elkaar in conflict gaan.

Hoe bent u eigenlijk tot de beslissing gekomen om te kiezen voor een arend?
Heel vreemd eigenlijk, het is alsof ik niet de arend heb gekozen maar de arend aan mij.  Ik was aan het wandelen en op een gegeven moment wist ik gewoon dat de arend mij nodig had, ik voelde het gewoon.

Naar het schijnt hebt u heel veel moeilijkheden gehad met uw arend in het begin. Hoe kwam dat?
 Ik weet het niet zeker. Het was alsof Eve me een mislukking vond, ze zei constant dat ik slecht was en liet soms dagen niets van haar horen. Tijdens de lessen met verzorgdieren lachte iedereen me uit omdat ik haar niet eens kon oproepen.

Hoe is het je dan uiteindelijk gelukt om met haar samen te werken?
Ik heb mezelf aan haar bewezen.

Wat bedoelt u daar precies mee?
Dat kan ik u niet vertellen.

Oké, geen probleem. Vind u dat je het hebt te danken aan Eve dat u schoolhoofd bent geworden?
Natuurlijk! Zonder haar hulp zou ik niet zover zijn gekomen als waar ik nu sta. Eve heeft haar gevoel voor leiderschap en doorzettingsvermogen aan mij overgedragen. Ik kan me haar afwezigheid niet voorstellen, ze heeft mij opgevoed op haar eigen eigenzinnige manier.

Ik weet dat het waarschijnlijk moeilijk is om hierover te praten, maar de tijden zijn tegenwoordig zwaar. De geruchten gaan de ronde dat de vijand bereid is zijn genadeslag te plegen en dat ons volk ten onder zal gaan. U bent de enige die het in het verleden heeft kunnen opnemen tegen de vijand met Eve en de vijand heeft teruggedrongen, zouden we de vijand dit keer weer kunnen tegenhouden?
De eindslag is nabij, maar of dat letterlijk de eindslag is weet ik niet. Het zal alleszins op een gevecht uitlopen waarin elke burger van groot belang is. Eve en ik zijn allebei op leeftijd, maar we beschikken over ervaring en kennis. Ik kan geen uitspraak doen over de toekomst, die we nooit met zekerheid kunnen weten, maar ik weet wel dat we alleen maar sterk staan als we samenwerken.

Oké, u ben van harte bedankt schoolhoofd William! Zonder u zou onze samenleving nooit zover geraakt zijn.
Bedankt, het was me een genoegen en ik wens u nog fijne goede avond.

“Wow” zei ik toen ik de tekst gelezen had.
“Inderdaad, twee dagen later heeft hij de vijand voorgoed verslagen” zei Evan vol bewondering.
“Ben je wel zeker of hij voorgoed is verslagen ?” vroeg ik me twijfelend af.
“Shht Ellen, zo’n dingen mag je niet publiekelijk zeggen!” Evan keek ongerust om zich heen, toen hij doorhad dat niemand meeluisterde fluisterde hij “Niemand is daar zeker van, maar mensen zijn nu eenmaal geneigd om het goede nieuws aan te nemen”.
Koude lucht kwam de kamer binnen toen de deur van de bib openzwaaide.
“Wie we daar hebben!” lachte de irritant vrolijke stem van mr.Lombard.

Bijlagen:
Kaart.JPG (63.7 KB)