Ik klopte twee keer op de deur van Mason’s kamer terwijl Emma  nerveus stond rond te kijken. ‘Kom binnen!’ hoorde ik Mason’s stem roepen. Toen ik de deur opendeed dacht ik even dat ik in de foute kamer was gestapt, er was veel meer open ruimte en alles was..  ordelijk.
‘Ik zit hier voor moest je me niet vinden’ zei Mason vrolijk vanop zijn bed waarop hij languit neerlag. Alsof ik hem nog niet gezien had..
Emma snoof luid terwijl ze naar het bureautje riep dat tussen de twee bedden instond en zich neerplofte op de bureaustoel.
‘Nou wat heb je ons te vertellen?’ vroeg ze zodra ze neerzat.
‘En wie ben jij als ik het vragen mag prinses ?’ zei Mason spottend, volgens mij vond hij Emma’s hooghartige manier van doen niet zo aangenaam. Maar Mason vond Emma’s manier niet half zo aangenaam als dat Emma Mason’s manier van doen vond want ze haar ogen leken vuur te spuwen.
‘Waar is je roommate ?’ zei ik vluchtig om het onderwerp te veranderen.
‘Ergens buiten, weet ik veel. Waarschijnlijk is hij gaan sporten of met zijn dier bezig of gaan paardrijden’ Mason zette zich recht op zijn bed en klopte vriendelijk op de vrijgekomen plaats naast hem. Emma’s subtiele kuchje negerend nam ik toch plaats naast hem.
‘Zo..’ zei Mason.
‘Zo..’ herhaalde ik.
‘Hoezo Zo ?’ mengde Emma zich ertussen in.
‘Ik kan zien dat jij een bemoeial bent’ Mason keek haar boos aan.
‘Sorry hoor, maar ik bemoei mij nergens mee. Wat moest je nu aan Ellen zeggen ? Of was het gewoon een smoesje om haar bij je te kunnen hebben want dan ben ik weg’.
‘Natuurlijk heb ik wel iets te vertellen ! En ik en Ellen zijn gewoon vrienden’
‘Zeg het dan’
‘Als je ergens dringend moet zijn kan je altijd weggaan hoor’ zei hij boos.
‘Ik laat Ellen niet alleen met jou achter. Je zult wel weten waarom’
Mason sprong nu boos recht ‘Ik kan amper deftig herinneren wat ik toen gedaan heb en iemand heeft iets in mijn drankje gedaan ! Ik ben niet zoals je denkt, je moet mensen niet altijd beoordelen na een enkele gebeurtenis !’
Emma keek Mason twijfelend aan, ‘Sorry’
‘Wat ?’
‘Sorry, je hebt gelijk. Voor één keer’ dat laatste voegde ze er nog vlug aan toe.
Mason keek verward, hij had helemaal niet verward dat Emma zo rap zou toegeven.
‘Goed dan. Ellen, ik wou je vertellen dat ik weet waarom je "aura" die gouden vlekken heeft’
‘Ik denk dat we dat allemaal wel weten nu’ zei Emma voor ik ook maar mijn mond kon opendoen.
‘Wat bedoel je ?’ vroeg Mason haar, nog verwarder dan hij al was.
‘Nou, iedereen weet dat goud de kleur is van een arend. Toch ?’ vroeg ze overtuigd.
‘Ik weet het pas sinds een paar uur, maar ik weet heel weinig van dit leven dus dat is dan ook normaal’ antwoordde ik naar waarheid.
‘Nou, ik wist het niet’ zei Mason geïrriteerd.
‘Meen je dat nou ? De arend is goud, de slang zilver, de tijger robijnrood en het paard smaragdgroen’ zei Emma alsof ze het tegen een klein kind had.
‘Maar op het symbool is de arend groen..’ protesteerde Mason.
‘Dat symbool is gemaakt door Hendrik Cyllander, een man die in de middeleeuwen leefde en niet meer wist dan dat de vier machtigste een mustang, een arend, een tijger en een slang waren’
‘Waarom hebben ze zijn tekening dan officieel gemaakt ?’
‘Gewoon, hij was een goed kunstenaar en verspreidde zijn eigen symbool zodanig goed zodat haast iedereen het kende. Dan is het wel logisch dat ze dat aannamen als de officiële afbeelding van de vier machtigsten’
‘Hoe weet jij dat ?’ vroeg Mason vol ongeloof. Tot mijn verbazin kleurde Emma helemaal rood.
‘Nou ehh… . Gewoon, ik lees veel enzo..’ stamelde ze vlug.
‘Oh ik snap het al. Jij bent een studiebol hè, een nerd’ zei Mason lachend. Ik wist dat hij het helemaal niet kwetsend of neerbuigend bedoelde, maar Emma kleurde nog roder en keek angstig rond.
‘Hou het bij studiebol, maar noem me geen nerd meer’ zei ze met rode wangen.
Mason had nu pas door dat ze zijn woorden fout had geïnterpreteerd.
‘Oh maar ik bedoelde het helemaal niet zo’ zei Mason lachend ‘Je mag juist trots zijn dat je zo slim bent ! Dat is mega handig en cool’  zei hij vleiend.
‘je meent het’ zei Emma droog, maar ontspannender.
‘Echt waar !’ zei Mason terwijl hij haar vriendelijk aankeek. Het was dezelfde blik die ervoor heeft gezorgd dat ik gevoelens voor hem kreeg. 
‘Wat ben je toch sympathiek’ antwoordde Emma duidelijk sarcastisch.
‘Nou ik ben blij dat je er zo luchtig mee omgaat’ lachte Mason. Blijkbaar was hij van nature een charmeur.  Gelukkig is Emma iemand die met haar bijde voeten op de grond blijft staan, in tegenstelling tot mij. Terwijl Emma een conversatie op gang bracht over hoe slecht het casanova gedrag eigenlijk is  leunde ik glimlachend met mijn hoofd tegen de muur. Vanuit deze positie kon ik door het raam uitkijken over een groot deel van het schoolterrein en ineens zag ik Evan het bos uit hinken. Zijn kleren waren gescheurd en hij was bruin van de modder. Wat heeft hij in hemelsnaam uitgespookt?
‘Kunnen we gaan ?’ vroeg ik aan Emma die me verbaasd aankeek?
‘Natuurlijk. Hoe langer ik met deze Romeo opgescheept zit hoe misselijker ik van hem wordt !’ zei Emma alsof dat eigenlijk overduidelijk zou moeten zijn voor mij.
‘Oké dan. Let’s go !’ zei ik vlug ‘Dag Mason’ voegde ik er snel bij terwijl ik de deur opendeed.
‘Dag Ellen, dag prinses’
Emma rolde met haar ogen en passeerde me op weg naar buiten zonder Mason dag te zeggen.  Dat leek hij echter niet erg te vinden want hij legde zich weer languit neer op zijn bed en greep naar zijn tablet. Zodra ik de deur sluit fluisterde ik Emma toe, ‘Rennen!’
‘Wat? Er is toch geen leerkracht!?’ zei ze paniekerig.
‘Nee ik wil Evan spreken’ antwoordde ik tijdens het lopen.
‘Jongens..’ was Emma’s zuchtende reactie.
‘Emma..’ dacht ik in mijn gedachten.