Ellen Everdeen
The only necessary for the triumph of evil is for good people to do nothing
Nobody made a greater mistake than he who did nothing because he could only do a little.
Foto
Inhoud blog
  • Hoofdstuk 38: Traan van de slang --> Vijand
  • Hoofdstuk 37: verborgen informatie
  • Hoofdstuk 36: Wie kan je vertrouwen met je problemen
  • Hoofdstuk 35: Samen sta je sterk
  • hoofdstuk 34: In de roos
  • hoofdstuk 33: oproepen
  • Hoofdstuk 32: Slecht, onbekend nieuws
  • Hoofdstuk 31: ontmoeting
  • Hoofdstuk 30: Onnuttige informatie
  • Hoofdstuk 29: Waar is Evan ?
  • Hoofdstuk 28: Hoe een arend in verband staat met dreigend gevaar:
  • Hoofdstuk 27: Het moment van de waarheid
  • Hoofdstuk 26: Test nr.2
  • Hoofdstuk 25: Komt de waarheid aan het licht?
  • Hoofdstuk 24: Pijn en in de problemen
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Friends
  • Panasonic
  • Ontmoetingen
  • 27-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoofdstuk 15: Over de grens

    FOTO --> Ellen, opgemaakt voor de fuif

    FOTO --> Evan, de held van de dag
    FOTO --> Mason ????? !!!!

    Het was een sms’je  van Liam.

    “Hey Ellen, kunnen we niet eens bijpraten.”


    Oké, hij is een klootzak maar wel eentje die me heeft gedekt voor mijn moeder toen ik samen bij Mason was. Samengevat: ik ben nog altijd pissig op hem maar ik sta bij hem in het krijt..
    Diep in mijn hoofd fluisterde een klein stemmetje dat ik het goed moest maken, ook al is hij een klootzak. Ik zuchtte, meestal heeft mijn inwendige stemmetje wel gelijk dus ik begon langzaam een sms te typen die ik constant moest aanpassen. Na 5 minuten slaagde ik erin om een deftige en ook wel droge sms te sturen, maar ja ik kan moeilijk lief zijn na wat hij mij heeft aangedaan !

    “Goed, we praten maandag wel.”

    Eens de sms verzend was, besloot ik om mijn gedachten te verzetten. Ik mocht niet meer aan Liam denken en al zeker niet aan mijn arenddroom!
    Ik sprong in de douche en liet me ontspannen door het warme water.
    Na de zalige douche, begon ik me op te kleden en klaar te maken om naar Katie te gaan.  Ik was dolblij dat mijn ma me ooit gedwongen heeft om toch maar een kleedje te kopen in plaats van altijd broeken te kopen. Mijn moeder heeft best wel een goeie smaak al het om kleding gaat,  ze vond het altijd jammer dat haar dochter comfortabel boven stijlvol verkoos. Ik leek wel 2 jaar ouder in zo’n kleedje, hoe zou Mason reageren als hij me in dit prachtige, zwarte kleedje zag zonder bandjes !
    Ik nam mijn handtas mee met geld, huissleutels, zakdoeken en wiskunde. De wiskunde had ik nodig voor Katies bijles. Met een goed humeur vertrok ik richting Katie.

    Een half uur later stond ik in het meisjesgebouw (waarin de meisje sliepen die op internaat zaten, wat ik ook dolgraag zou willen) en klopte 3 keer op de deur.
    “HEEY Ellen !” zei Katie vrolijk terwijl ze me omhelsde.
    Ze liet me vrolijk binnen en toonde me vol trots haar kamer. De kamer was nogal raar, de rechterkant leek wel een echt slagveld, ik kon nauwelijks een bed onderscheiden dat onder de rommel bedolven was. En de linkerkant was, nou ja .. ordelijk. Eigenlijk meer dan ordelijk maar ik wist niet hoe ik dat kon omschrijven. Het leek wel of er een onzichtbare grens was getekend tussen chaos en orde. Aan de linkerkant zat een meisje met prachtige bruinros haar een boek te lezen. Het was Emma van mijn klas, die me deed denken aan de typische strever van de klas, een seut dus.
    Ze keek op van haar boek toen ze mij zag staan. “Dag Ellen.” Zei ze droogjes, waarna ze verder las. “Ehh Hoi” zij ik vriendelijk.
    “Ik ga even mijn boek van wiskunde zoeken.” Zei Katie terwijl ze een kast opentrok waar al direct 2 boeken uitvielen, omdat het er zo rommelig was. “Oeps” lachtte Katie en ze begon verder te zoeken. Ondertussen zette ik me in een stoel en keek hoe Katie een naald in een hooiberg wou zoeken.

    “Weten jullie dat je geen ‘geheime’ feestjes mag houden op deze campus.” Zei Emma tegen me terwijl ze haar boek neerlegde. Wat een confronterende vraag.
    “Ja, maar dat maakt het juist extra leuk.” Antwoordde ik terug terwijl ik haar ondeugend aankeek.
    “Mr. Lombard heeft dit weekend toezicht.” zei Emma die zich niks aantrok van mijn antwoord.
    “Wat ?? Hoe weet jij dat ?” zei ik verbaasd.
    “Ach” zei Katie, “wat maakt het nou uit welke leerkracht er toezicht houd, ze zijn allemaal even onoplettend.”
    “Niet Lombard” snuifde Emma.
    “Pff..” zuchtte ik, “Ik wil echt niet gesnapt worden Katie..”
    “Maar we worden toch niet gesnapt, Mason is superervaren is feestjes geven.”
    “Okée” zei ik langzaam, maar ik was nog niet helemaal overtuigd.
    “Kijk ik heb mijn boek gevonden !” zei Katie vrolijk, “Nu kunnen we eindelijk met de privéles beginnen.”
    De volgende 2 uur probeerde ik samen met Emma de ‘rationale functies’ in Katie’s hoofd te krijgen en ik zweer het je, zonder Emma’s hulp was het me niet gelukt. Katie en wiskunde, die twee gingen gewoon niet tezamen. Ik begon Emma er zelfs aardig door te vinden, ze was dan misschien wel een farse betweter maar eigenlijk bedoelde ze het goed.
    Maar uiteindelijk lukte het en om 22 uur besloten ik en Katie om aan onze sluiptocht naar het jongensgebouw te beginnen.
    “Laatste waarschuwing..” mompelde Emma.
    “ oehh Girls just wanna have fu-un !” zong Katie als antwoordt. Ik proestte het uit. Emma rolde met haar ogen en verdween in de badkamer.
    “Klaar?” zei Katie met een overenthousiast gezicht.
    “Klaar.” Antwoordde ik en we glipten naar buiten.
    We slopen uit het meisjesgebouw, staken het plein over en glipten het jongensgebouw in. Deze school had echt wel een slechte beveiliging, moest ik de baas zijn had ik bij elke in en uitgang een bewaker geplaatsd. Maar op dit moment was ik vooral dankbaar dat dat niet het geval was. Er klonk muziek uit Mason’s kamer. Katie klopte mega hard op de deur. “SHHT” fluisterde ik geschrokken. “Ach Lombard slaapt waarschijnlijk en anders hoort Mason ons toch niet.” zei Katie vrolijk. Het was niet Mason die de deur opendeed. Het was een gast die ik niet kende, waarschijnlijk een van Mason’s vrienden en hij zag er al behoorlijk zat uit. “Prachtige meisjes, kom toch binnen.” zei hij slijmend. Katie trok me naar binnen en ging met me aan de kant staan. Aan een kant van de kamer stonden allemaal bierbakken gestapeld en in de rest werd er volop gedanst. Het kleine kamertje was gevuld met wel 40 mensen wat eigenlijk teveel was. Zelfs op de bedden werd er gedanst. Verschillende gasten keken keurend naar mij en Katie’s lichaam. De geur was gewoonweg een walm van zweet, drank en sigaretten. Dit was echt niets voor mij.
    “Waar is Mason ?” schreeuwde ik tegen Katie zodat ze me kon verstaan.
    “DAAR!” riep ze en ze wees naar de overkant van de kamer. Mason stond er samen met enkele vrienden tegen de muur te leunen en dronk van een pintje. Hij zag er ook aangeschoten uit. Katie wou me in de dansende massa trekken, maar ik voelde me hier totaal niet thuis.
    “Ik ga even naar mason!” schreeuwde ik haar toe.
    Ik beende de kamer door en duwde de mensen die tegen mij aan botsten hardhandig weg. Toen Mason me zag glimlachtte hij.
    “Ha die Ellen” riep hij vrolijk en hij gaf me een welkomstknuffel.
    “Huur een kamer !” riep de gast die rechts van hem stond.
    “Fuck you !” antwoordde mason met zijn middelvinger uitstekend.
    “Kunnen we even naar buiten gaan ?!” riep ik tegen Mason.
    “Tuurlijk !” . Hij sloeg een arm om me heen en loodste me de volle kamer uit.
    We liepen de trappen af en gingen de frisse avondlucht tegemoet. Ik voelde me veel beter toen we rondom het gebouw stapten.
    “Eindelijk rust” zei ik lachend tegen Mason.
    “Je kon zeker  niet wachten om met mij alleens te zijn?” antwoordde mason en hij gaf me een warme zoen.
    “Dat ook niet” zei ik lachend.
    “Dan hebben we nu eindelijk privacy” zei Mason en hij duwde me zachtjes tegen de muur en begon me vurig te zoenen.
    Ik ging er eerst in op maar toen zijn ene hand naar mijn dijbeen gleed en hij me dichter tegen zich aantrok vond ik dat het te ver ging.
    “Stop” hijgde ik tussen 2 kussen door.
    “Je wou toch alleen zijn ?” zei Mason gedempt, zijn andere hand gleed nu naar mijn borst.
    “Ja maar” Mason legde me het zwijgen op met al zijn kussen.
    “Stop het Mason !” zei ik nu een beetje bozer en ik duwde hem langzaam weg.
    “Ik snap het niet, je wilt me toch ?” vroeg hij met indringende ogen.
    “Ja, maar niet zo. Nu ben je zat en roekeloos en denk je niet na.” zei ik boos.
    “Maar dat maakt het juist extra leuk” zei Mason ontdeugend en hij ging gewoon verder met kussen en knuffelen. Alleen greep hij me nu hard vast in plaats van liefdevol en strelend. Hij blokkeerde  me tegen de muur. “Stop” siste ik, maar hij snoerde me telkens de mond met zijn mond en deed gewoon verder. Tegenworstelen lukte niet want hij was veel groter en sterker. Als laatste wanhoopdaad ramde ik mijn knie in zijn kruis. Dat had wel effect. Hij zette grommend een stap achteruit. “Laat me gerust.” zei ik terwijl ik mijn rug toekeerde en van plan was om naar het fietsenhok te stappen en naar huis te fietsen.
    “Jij gaat helemaal nergens heen” siste hij boos terwijl hij op me afsprong. Ik gilde toen we samen op de grond vielen, hij plaatste zich direct boven mij en legde zijn hand op mijn mond.
    “Straks hoort iemand ons nog !” siste hij kwaad. Ik kon niks terugzeggen, want hij haalde zijn hand niet weg. Je hoorde enkel mijn “mmmmm!” , maar dat haalde niks uit.
    “Kijk Ellen, ik vind jou leuk en jij mij ? Waarom zouden we onze relatie dan langzaam aan opbouwen als we evengoed nu kunnen genieten ?”
    “Dus doe niet belachelijk , ik weet dat je dit wilt.”
    Hoeveel ik ook worstelde het haalde niets uit, zijn andere hand gleed langzaam naar de zoom van mijn kleedje.
    “LAAT HAAR LOS!”  “NU” riep een dreigende jongensstem, die ik niet zo goed kende. Ik keek langs Mason heen en zag tot mijn grote verbazing Evan staan.
    Mason draaide geïrriteerd zijn hoofd “Wat denk je dat jij kunt doen hè !” riep hij woest. “Je bent net zo’n zielig en preuts eerstejaartje als Ellen!” zei hij kwaad, terwijl hij het woordje preuts leek uit te spuwen.
    Ik kon er niks aan doen, maar de tranen stroomden over mijn wangen.
    “Ik waarschuw je nog een keer en onderschat mij niet. Laat. Ellen. Los.” Antwoordde Evan koel.
    Mason sprong van me af en vloog Evan aan.
     “Denk je echt dat je tegen mij kunt vechten ?” zei hij schamperend en hij haalde uit met zijn vuisten.
    Ik krabbelde langzaam overeind in een zithouding, veegde mijn tranen weg en keek angstig naar het gevecht dat zich voor mijn neus afspeelde.
    Evan was sluw, hij had veel techniek en haalde vastberaden uit naar Mason, die door al de alcohol geen goede reflexen had. Zo kon Evan enkele rake klappen toedienen.
    Maar Mason had véél meer kracht, en had ook meer ervaring.
    Per klap van Evan gaf hij er 2 dubbel zo hard terug. Ik wou meevechten maar ik durfde gewoon niet, ik keek verstijfd en angstig toe.
    Het duurde niet lang of Mason ramde Evan zo hard in zijn maag dat hij ineen op de grond stuikte en moeilijk ademhaalde. Net op dat moment riep er een stem in de verte
    “Wat is dat kabaal daar !!” We verstijfden allemaal bij het horen van die stem, behalve Evan want die had gewoon teveel pijn om er aandacht aan te besteden. Hij lag op de grond te kreunen en greep zijn maag vast.
    “Kom je mee ?” vroeg Mason aan mij. “Nu kunnen we nog vluchtten.”
    “Nee, ik blijf bij Evan.” zei ik angstig, ik had het gevoel dat hij mij ging meesleuren ook al zei ik nee, maar dat deed hij niet.
    “Wat jij wilt Ellen, en ik moet toegeven dat je veel saaier bent als verwacht. Weet je ik heb een soort gave, het is als een zesde zintuig. Het geeft me informatie over mensen die niemand anders kan zien, zelfs de persoon zelf weet het soms niet. En die gave vertelde mij dat jij een interessant iemand was, die spannend is en tot grootse dingen in staat is. Maar volgens mij heeft mijn gave het fout,  je bent gewoon een zwakke en zielige seut.” En toen nam Mason de benen en verdween hij in het duister.
    Ik kroop langzaam naar Evan en draaide hem op zijn rug, hij kreunde. Ik zacht dat hij een bloedneus had en waarschijnlijk zat zijn lichaam vol blauwe plekken.
    “Gaat het ?” vroeg ik zachtjes.
    “Een beetje” mompelde hij  en al hijgend ging hij rechtop zitten.
    Mijn mentale pijn was haast te erg voor woorden, ik was helemaal in shock, en toen ik Evan zo zag trillen besefte ik dat zijn fysieke pijn al net zo erg was.
    Ik wou hem juist bedanken, toen ik voetstappen de hoek om hoorde komen.
    Mr. Lombard had de bron van het ‘kabaal’ bereikt…








    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    27-10-2012, 00:00 geschreven door Cindy<3  
    29-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoofdstuk 16: Gered en betrapt
    “Wie we daar hebben !” zei mr Lombard op een geamuseerde toon. Ik zag direct een haatgevoel opflikkeren in Evan’s ogen.
    “Ellen en Evan! Twee eerstejaars! Ik ben verrast.” Toen keek hij ‘nog verraster’ van Evan naar mij.
    “Hebben jullie ruzie gemaakt ofzo ?”
    “Nee.” Antwoordde Evan nog voordat ik mijn mond kon opendoen.
    “Hoe komt het dan dat je er ineengeslagen uitziet en dat Ellen duidelijk geweend heeft ?” vroeg Lombard nieuwsgierig.
    Evan keek naar de grond en antwoordde niet, nu keerde Lombard zijn vragende blik naar mij en moest ik dus met een verklaring op de proppen komen.
    “Euhh..” begon ik langzaam
    “Euhh ?” herhaalde mr Lombard spottend.
    “Gewoon.” Zei ik, omdat ik echt totaal geen smoes kon vinden voor dit soort situatie.
    “Oké dan, aangezien jullie geen grondige verklaring hebben om op dit uur buiten te zijn, zal ik jullie maar moeten straffen.” zei Lombard terwijl hij ons nog steeds nadenkend in zich opnam.
    “Volg me maar.” Vervolgde hij en hij liep naar de achterkant van de schoolgebouwen.
    Evan zette zich kreunend overeind en samen volgden we Lombard vanop 10 meter afstand.
    “Echt duizendmaal bedankt” mompelde ik zachtjes tegen Evan “Als jij er niet was geweest dan..” Ik maakte mijn zin niet af.
    “Je boft dat ik buiten was.” Antwoordde Evan.
    “Ja eigenlijk..” vroeg ik me af “Wat deed jij buiten ?”
    “En wat gaat jou dat aan, wijsneus ?” zei hij terwijl hij me onderzoekend aankeek.
    “Ik vraag het me gewoon af, was jij ook op het feestje ?”
    “Hell nee, absoluut niet!”
    “Nou wat deed je dan ?”
    “Geheime dingetjes.”
    “Geheime dingetjes ?”
    “Jup”
    Zucht. Evan was best wel raar, ik begon me meer en meer dingen af te vragen over zijn leven.
    We liepen zwijgend verder achter Lombard die nu door het bos begon te stappen.
    “Ik heb je mail gelezen.” Zei Evan terloops
    Oh jahh! Die mail over mijn droom! Die was ik helemaal vergeten!
    “En?” vroeg ik.
    “Ik denk dat het iets is om op onderzoek uit te gaan. We kunnen maandag na school naar de bib gaan.” Zei Evan met een ietwat vrolijker humeur.
    “Hè ? Waarom naar de bib ?”
    “Omdat de bib véél informatie bevat. Meer als je zou kunnen inbeelden.”
    “Ow.” Zei ik,  eigenlijk ging ik bijna nooit naar de bib.
    Evan lachte zachtjes.
    “Wat ?” zei ik geamuseerd.
    “Gewoon, het is zo typisch dat niemand tegenwoordig nog naar de bib gaat.”
    “We zijn er !!” zei Lombard enthousiast.
    Het bosweggetje mondde uit op een voetbalveld. Sowieso dat we gingen afzien, misschien moesten we een ganse nacht toertjes lopen, of tuimelen of weet ik veel. Alleszins ik had er echt geen zin in.
    “Ik  heb vandaag jammer genoeg iets verloren op dit voetbalveld, als jullie het vinden mogen jullie naar huis.” legde mr. Lombard kort uit.
    “Wat is het ?” vroeg Evan geïrriteerd.
    “20 cent.” Vervolgde Lombard  vrolijk.
    Moest het iemand anders geweest zijn zou ik erom gelachen hebben, maar Lombard kennende was hij bloedserieus.
    Evan keek echter boos, “Maar we hebben niet eens iets gedaan !!” bracht hij uit.
    “Hup, hup ..  Met dat zagen verlies je alleen maar tijd jongeheer Lombard.” Zei Lombard.
    “Best.” Snuifde Evan, “Kom Ellen, we beginnen aan die kant.”
    “How, how how !  Jullie denken toch niet dat jullie samen mogen werken !” lachte Lombard. Man, hij had hier duidelijk zijn plezier in.
    “Ellen jij begint aan de rechtgoal en Evan jij begint aan de linkergoal. Geen discussie mogelijk.”
    We zuchtten en liepen elk naar onze toegewezen goal. “Fucking klootzak” hoorde ik Evan nog mompelen vervolgd door een “Dat heb ik gehoord, Evan!” van Lombard.
    Toen ik mijn goal bereikt had, viel ik zuchtend neer op mijn knieën en kroop telkens heen en terug in de breedte van het veld terwijl ik zo langzaam opschool naar het midden.  Eigenlijk wou ik het liefst terug naar Katie gaan, haar alles vertellen en eens goed uithuilen. Ik ging normaal gezien bij haar blijven slapen maar ik had totaal geen idee wat er nu ging gebeuren. Ik snapte niet waarom Mason zo deed, dat kon toch niet dezelfde Mason zijn met wie ik ben uitgeweest ? Zou hij de hele tijd geacteerd hebben ?? Zo’n persoonlijkheid leek hij echt niet te hebben. Maar jahh, schijn bedriegt blijkbaar..
    En zo maalden mijn gedachten door en door. Ik deed er 3 uur over eer ik het midden van het veld had bereikt en Evan zat nog maar in de helft van zijn stuk. Hij ging echt wel grondig tewerk. De hele tijd zat Lombard toe te kijken vanuit een stoel op de zijkant.
    Ik besloot maar om verder te werken in de richting van Evan, aangezien ik moeilijk kon wachten terwijl hij nog verder moest zoeken en rarara waar ik de 20 cent vond…
    Precies in het middelpunt van het hele voetbalveld !!!
    Zoo Typisch dat Lombard hem hééééééééééél toevallig daar verloren had..
    “Wat ben jij toch grappig” riep ik sarcastisch naar hem.
    Lombard barste in lachen uit. “Amai, Ik dacht echt dat een van jullie 2 het ondertussen wel door zou hebben, maar nee hoor !” bracht hij al lachend uit.
    Evan hoefde maar een keer naar mijn positie te kijken en hij had het al door.
    “Zo typisch van je, oom Patrick.” Zei hij koel, terwijl hij naar ons toe stapte.
    “In deze situatie is meneer Lombard meer geschikt, Evan” zei Lombard lichtelijk geïrriteerd.
    “Niet als je ons zo onwaardig behandeld, oom” zei Evan zachtjes maar met een harde ondertoon.
    Ik voelde de spanning oplaaien tussen de twee.



    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    29-10-2012, 18:41 geschreven door Cindy<3  
    30-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoofdstuk 17: we hebben een afspraak
    Klik op de afbeelding om de link te volgen “Als je zo doorgaat volgt er nog een tweede straf voor jou, Evan” zei Lombard boos.
    “Mogen we nu niet naar huis ?” vroeg ik rap om te vermijden dat Evan verder ging in de discussie.
    Mr. Lombard leek een paar dingen te overwegen.
    “ach ja, waarom niet ?” zei hij uiteindelijk.
    Ik glimlachte opgelucht, “Let’s go” zei ik tegen Evan. Evan aarzelde, keek nog een keer woedend naar zijn oom en leerkracht en keerde hem toen samen met mij de rug toe.
    “Laat mij jullie twee niet nog eens betrappen !” voegde Lombard nog toe. “Ik verwacht dat jullie de kortste weg naar de slaapgebouwen nemen!”
    Zwijgend vervolgden ik en Evan het bosweggetje, zonder mr. Lombard leek het donkere bos veel duisterder. Gelukkig dat Evan erbij was.
    “Eigenlijk kun je best gewoon proberen om een arend te vragen, voor de fun” zei Evan.
    “En kans oplopen op een publiekelijke weigering ? nee bedankt”
    “Het vorige schoolhoofd had ook een arend, er zijn verschillende boeken over hem en zijn arend verschenen. We kunnen daar eens in kijken of we iets vinden over zijn keuze. Morgen ? Op zondag is het altijd rustig op de campus” zei Evan nadenkend.
    “Jahh, dat is goed voor mij” zei ik instemmend.
    “Ik hoop maar dat het ook echt iets betekend” mompelde Evan, “Droom je vaak zulke dromen ?”
    “Ik heb nog nooit zo’n heldere droom gehad” moest ik toegeven.
    “Wow, dat is echt wel cool. Ik hoop dat er iets achter zit” . In Evan’s ogen zag ik een fascinatie die me deed denken aan een klein jongetje dat altijd op onderzoek uit wilt gaan.
    “Verwacht er maar niet teveel van” zei ik om hem niet teveel hoop op een spektakel te geven.
    “Morgen om 16 uur aan de bib ?” zei Evan zonder te reageren op wat ik juist gezegd had. We hadden het plein bereikt en stonden aan de fontein in het midden, waarin een stambeeld stond van de 4 machtigste dieren. We keken allebei naar de arend, die waakzaam naar de omgeving keek.
    “We hebben een deal” zei ik lachend tegen Evan.
    Evan lachte aarzelend terug en vertrok toen in de richting van de jongensslaapgebouwen. Maar vlak voor hij bij de deur was sloeg hij af naar links, volgens mij wist hij niet dat ik hem nog nakeek.
    Ik wou hem achtervolgen, maar mijn gevoel zei dat ik Katie al veel te lang alleen gelaten had. Ik haastte me in de richting van haar kamer, hopend dat ze niet in Mason’s kamer was gebleven.
    Ik klopte zachtjes op de deur, die vrijwel meteen werd opengedaan door Emma.
    “O Godzijdank ben je in orde ! Katie is gewond!” zei ze vol angst terwijl ze me naar binnen trok.



    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    30-10-2012, 17:05 geschreven door Cindy<3  
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Gastenboek
  • super !
  • yeah!

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Blog als favoriet !
    Archief per maand
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 09-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 08-2012
  • 07-2012

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs