FOTO --> Ellen, opgemaakt voor de fuif

FOTO --> Evan, de held van de dag
FOTO --> Mason ????? !!!!

Het was een sms’je  van Liam.

“Hey Ellen, kunnen we niet eens bijpraten.”

Oké, hij is een klootzak maar wel eentje die me heeft gedekt voor mijn moeder toen ik samen bij Mason was. Samengevat: ik ben nog altijd pissig op hem maar ik sta bij hem in het krijt..
Diep in mijn hoofd fluisterde een klein stemmetje dat ik het goed moest maken, ook al is hij een klootzak. Ik zuchtte, meestal heeft mijn inwendige stemmetje wel gelijk dus ik begon langzaam een sms te typen die ik constant moest aanpassen. Na 5 minuten slaagde ik erin om een deftige en ook wel droge sms te sturen, maar ja ik kan moeilijk lief zijn na wat hij mij heeft aangedaan !

“Goed, we praten maandag wel.”

Eens de sms verzend was, besloot ik om mijn gedachten te verzetten. Ik mocht niet meer aan Liam denken en al zeker niet aan mijn arenddroom!
Ik sprong in de douche en liet me ontspannen door het warme water.
Na de zalige douche, begon ik me op te kleden en klaar te maken om naar Katie te gaan.  Ik was dolblij dat mijn ma me ooit gedwongen heeft om toch maar een kleedje te kopen in plaats van altijd broeken te kopen. Mijn moeder heeft best wel een goeie smaak al het om kleding gaat,  ze vond het altijd jammer dat haar dochter comfortabel boven stijlvol verkoos. Ik leek wel 2 jaar ouder in zo’n kleedje, hoe zou Mason reageren als hij me in dit prachtige, zwarte kleedje zag zonder bandjes !
Ik nam mijn handtas mee met geld, huissleutels, zakdoeken en wiskunde. De wiskunde had ik nodig voor Katies bijles. Met een goed humeur vertrok ik richting Katie.

Een half uur later stond ik in het meisjesgebouw (waarin de meisje sliepen die op internaat zaten, wat ik ook dolgraag zou willen) en klopte 3 keer op de deur.
“HEEY Ellen !” zei Katie vrolijk terwijl ze me omhelsde.
Ze liet me vrolijk binnen en toonde me vol trots haar kamer. De kamer was nogal raar, de rechterkant leek wel een echt slagveld, ik kon nauwelijks een bed onderscheiden dat onder de rommel bedolven was. En de linkerkant was, nou ja .. ordelijk. Eigenlijk meer dan ordelijk maar ik wist niet hoe ik dat kon omschrijven. Het leek wel of er een onzichtbare grens was getekend tussen chaos en orde. Aan de linkerkant zat een meisje met prachtige bruinros haar een boek te lezen. Het was Emma van mijn klas, die me deed denken aan de typische strever van de klas, een seut dus.
Ze keek op van haar boek toen ze mij zag staan. “Dag Ellen.” Zei ze droogjes, waarna ze verder las. “Ehh Hoi” zij ik vriendelijk.
“Ik ga even mijn boek van wiskunde zoeken.” Zei Katie terwijl ze een kast opentrok waar al direct 2 boeken uitvielen, omdat het er zo rommelig was. “Oeps” lachtte Katie en ze begon verder te zoeken. Ondertussen zette ik me in een stoel en keek hoe Katie een naald in een hooiberg wou zoeken.

“Weten jullie dat je geen ‘geheime’ feestjes mag houden op deze campus.” Zei Emma tegen me terwijl ze haar boek neerlegde. Wat een confronterende vraag.
“Ja, maar dat maakt het juist extra leuk.” Antwoordde ik terug terwijl ik haar ondeugend aankeek.
“Mr. Lombard heeft dit weekend toezicht.” zei Emma die zich niks aantrok van mijn antwoord.
“Wat ?? Hoe weet jij dat ?” zei ik verbaasd.
“Ach” zei Katie, “wat maakt het nou uit welke leerkracht er toezicht houd, ze zijn allemaal even onoplettend.”
“Niet Lombard” snuifde Emma.
“Pff..” zuchtte ik, “Ik wil echt niet gesnapt worden Katie..”
“Maar we worden toch niet gesnapt, Mason is superervaren is feestjes geven.”
“Okée” zei ik langzaam, maar ik was nog niet helemaal overtuigd.
“Kijk ik heb mijn boek gevonden !” zei Katie vrolijk, “Nu kunnen we eindelijk met de privéles beginnen.”
De volgende 2 uur probeerde ik samen met Emma de ‘rationale functies’ in Katie’s hoofd te krijgen en ik zweer het je, zonder Emma’s hulp was het me niet gelukt. Katie en wiskunde, die twee gingen gewoon niet tezamen. Ik begon Emma er zelfs aardig door te vinden, ze was dan misschien wel een farse betweter maar eigenlijk bedoelde ze het goed.
Maar uiteindelijk lukte het en om 22 uur besloten ik en Katie om aan onze sluiptocht naar het jongensgebouw te beginnen.
“Laatste waarschuwing..” mompelde Emma.
“ oehh Girls just wanna have fu-un !” zong Katie als antwoordt. Ik proestte het uit. Emma rolde met haar ogen en verdween in de badkamer.
“Klaar?” zei Katie met een overenthousiast gezicht.
“Klaar.” Antwoordde ik en we glipten naar buiten.
We slopen uit het meisjesgebouw, staken het plein over en glipten het jongensgebouw in. Deze school had echt wel een slechte beveiliging, moest ik de baas zijn had ik bij elke in en uitgang een bewaker geplaatsd. Maar op dit moment was ik vooral dankbaar dat dat niet het geval was. Er klonk muziek uit Mason’s kamer. Katie klopte mega hard op de deur. “SHHT” fluisterde ik geschrokken. “Ach Lombard slaapt waarschijnlijk en anders hoort Mason ons toch niet.” zei Katie vrolijk. Het was niet Mason die de deur opendeed. Het was een gast die ik niet kende, waarschijnlijk een van Mason’s vrienden en hij zag er al behoorlijk zat uit. “Prachtige meisjes, kom toch binnen.” zei hij slijmend. Katie trok me naar binnen en ging met me aan de kant staan. Aan een kant van de kamer stonden allemaal bierbakken gestapeld en in de rest werd er volop gedanst. Het kleine kamertje was gevuld met wel 40 mensen wat eigenlijk teveel was. Zelfs op de bedden werd er gedanst. Verschillende gasten keken keurend naar mij en Katie’s lichaam. De geur was gewoonweg een walm van zweet, drank en sigaretten. Dit was echt niets voor mij.
“Waar is Mason ?” schreeuwde ik tegen Katie zodat ze me kon verstaan.
“DAAR!” riep ze en ze wees naar de overkant van de kamer. Mason stond er samen met enkele vrienden tegen de muur te leunen en dronk van een pintje. Hij zag er ook aangeschoten uit. Katie wou me in de dansende massa trekken, maar ik voelde me hier totaal niet thuis.
“Ik ga even naar mason!” schreeuwde ik haar toe.
Ik beende de kamer door en duwde de mensen die tegen mij aan botsten hardhandig weg. Toen Mason me zag glimlachtte hij.
“Ha die Ellen” riep hij vrolijk en hij gaf me een welkomstknuffel.
“Huur een kamer !” riep de gast die rechts van hem stond.
“Fuck you !” antwoordde mason met zijn middelvinger uitstekend.
“Kunnen we even naar buiten gaan ?!” riep ik tegen Mason.
“Tuurlijk !” . Hij sloeg een arm om me heen en loodste me de volle kamer uit.
We liepen de trappen af en gingen de frisse avondlucht tegemoet. Ik voelde me veel beter toen we rondom het gebouw stapten.
“Eindelijk rust” zei ik lachend tegen Mason.
“Je kon zeker  niet wachten om met mij alleens te zijn?” antwoordde mason en hij gaf me een warme zoen.
“Dat ook niet” zei ik lachend.
“Dan hebben we nu eindelijk privacy” zei Mason en hij duwde me zachtjes tegen de muur en begon me vurig te zoenen.
Ik ging er eerst in op maar toen zijn ene hand naar mijn dijbeen gleed en hij me dichter tegen zich aantrok vond ik dat het te ver ging.
“Stop” hijgde ik tussen 2 kussen door.
“Je wou toch alleen zijn ?” zei Mason gedempt, zijn andere hand gleed nu naar mijn borst.
“Ja maar” Mason legde me het zwijgen op met al zijn kussen.
“Stop het Mason !” zei ik nu een beetje bozer en ik duwde hem langzaam weg.
“Ik snap het niet, je wilt me toch ?” vroeg hij met indringende ogen.
“Ja, maar niet zo. Nu ben je zat en roekeloos en denk je niet na.” zei ik boos.
“Maar dat maakt het juist extra leuk” zei Mason ontdeugend en hij ging gewoon verder met kussen en knuffelen. Alleen greep hij me nu hard vast in plaats van liefdevol en strelend. Hij blokkeerde  me tegen de muur. “Stop” siste ik, maar hij snoerde me telkens de mond met zijn mond en deed gewoon verder. Tegenworstelen lukte niet want hij was veel groter en sterker. Als laatste wanhoopdaad ramde ik mijn knie in zijn kruis. Dat had wel effect. Hij zette grommend een stap achteruit. “Laat me gerust.” zei ik terwijl ik mijn rug toekeerde en van plan was om naar het fietsenhok te stappen en naar huis te fietsen.
“Jij gaat helemaal nergens heen” siste hij boos terwijl hij op me afsprong. Ik gilde toen we samen op de grond vielen, hij plaatste zich direct boven mij en legde zijn hand op mijn mond.
“Straks hoort iemand ons nog !” siste hij kwaad. Ik kon niks terugzeggen, want hij haalde zijn hand niet weg. Je hoorde enkel mijn “mmmmm!” , maar dat haalde niks uit.
“Kijk Ellen, ik vind jou leuk en jij mij ? Waarom zouden we onze relatie dan langzaam aan opbouwen als we evengoed nu kunnen genieten ?”
“Dus doe niet belachelijk , ik weet dat je dit wilt.”
Hoeveel ik ook worstelde het haalde niets uit, zijn andere hand gleed langzaam naar de zoom van mijn kleedje.
“LAAT HAAR LOS!”  “NU” riep een dreigende jongensstem, die ik niet zo goed kende. Ik keek langs Mason heen en zag tot mijn grote verbazing Evan staan.
Mason draaide geïrriteerd zijn hoofd “Wat denk je dat jij kunt doen hè !” riep hij woest. “Je bent net zo’n zielig en preuts eerstejaartje als Ellen!” zei hij kwaad, terwijl hij het woordje preuts leek uit te spuwen.
Ik kon er niks aan doen, maar de tranen stroomden over mijn wangen.
“Ik waarschuw je nog een keer en onderschat mij niet. Laat. Ellen. Los.” Antwoordde Evan koel.
Mason sprong van me af en vloog Evan aan.
 “Denk je echt dat je tegen mij kunt vechten ?” zei hij schamperend en hij haalde uit met zijn vuisten.
Ik krabbelde langzaam overeind in een zithouding, veegde mijn tranen weg en keek angstig naar het gevecht dat zich voor mijn neus afspeelde.
Evan was sluw, hij had veel techniek en haalde vastberaden uit naar Mason, die door al de alcohol geen goede reflexen had. Zo kon Evan enkele rake klappen toedienen.
Maar Mason had véél meer kracht, en had ook meer ervaring.
Per klap van Evan gaf hij er 2 dubbel zo hard terug. Ik wou meevechten maar ik durfde gewoon niet, ik keek verstijfd en angstig toe.
Het duurde niet lang of Mason ramde Evan zo hard in zijn maag dat hij ineen op de grond stuikte en moeilijk ademhaalde. Net op dat moment riep er een stem in de verte
“Wat is dat kabaal daar !!” We verstijfden allemaal bij het horen van die stem, behalve Evan want die had gewoon teveel pijn om er aandacht aan te besteden. Hij lag op de grond te kreunen en greep zijn maag vast.
“Kom je mee ?” vroeg Mason aan mij. “Nu kunnen we nog vluchtten.”
“Nee, ik blijf bij Evan.” zei ik angstig, ik had het gevoel dat hij mij ging meesleuren ook al zei ik nee, maar dat deed hij niet.
“Wat jij wilt Ellen, en ik moet toegeven dat je veel saaier bent als verwacht. Weet je ik heb een soort gave, het is als een zesde zintuig. Het geeft me informatie over mensen die niemand anders kan zien, zelfs de persoon zelf weet het soms niet. En die gave vertelde mij dat jij een interessant iemand was, die spannend is en tot grootse dingen in staat is. Maar volgens mij heeft mijn gave het fout,  je bent gewoon een zwakke en zielige seut.” En toen nam Mason de benen en verdween hij in het duister.
Ik kroop langzaam naar Evan en draaide hem op zijn rug, hij kreunde. Ik zacht dat hij een bloedneus had en waarschijnlijk zat zijn lichaam vol blauwe plekken.
“Gaat het ?” vroeg ik zachtjes.
“Een beetje” mompelde hij  en al hijgend ging hij rechtop zitten.
Mijn mentale pijn was haast te erg voor woorden, ik was helemaal in shock, en toen ik Evan zo zag trillen besefte ik dat zijn fysieke pijn al net zo erg was.
Ik wou hem juist bedanken, toen ik voetstappen de hoek om hoorde komen.
Mr. Lombard had de bron van het ‘kabaal’ bereikt…