Ellen Everdeen
The only necessary for the triumph of evil is for good people to do nothing
Nobody made a greater mistake than he who did nothing because he could only do a little.
Foto
Inhoud blog
  • Hoofdstuk 38: Traan van de slang --> Vijand
  • Hoofdstuk 37: verborgen informatie
  • Hoofdstuk 36: Wie kan je vertrouwen met je problemen
  • Hoofdstuk 35: Samen sta je sterk
  • hoofdstuk 34: In de roos
  • hoofdstuk 33: oproepen
  • Hoofdstuk 32: Slecht, onbekend nieuws
  • Hoofdstuk 31: ontmoeting
  • Hoofdstuk 30: Onnuttige informatie
  • Hoofdstuk 29: Waar is Evan ?
  • Hoofdstuk 28: Hoe een arend in verband staat met dreigend gevaar:
  • Hoofdstuk 27: Het moment van de waarheid
  • Hoofdstuk 26: Test nr.2
  • Hoofdstuk 25: Komt de waarheid aan het licht?
  • Hoofdstuk 24: Pijn en in de problemen
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Friends
  • Panasonic
  • Ontmoetingen
  • 07-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoofdstuk 20: Specialisaties
    Evan slaakt een overdreven luide zucht terwijl ik het bestekmapje op de grond smeet en het met mijn voet onder de bank duwde. Het koppeltje in de andere zetel staakten teleurgesteld hun intieme moment.
    ‘Als je het mij vraagt, zou ik denken dat jullie een koppel zijn’  zei Lombard op een geamuseerde toon.
    ‘En als jij het mij vraagt zou ik denken dat je ons achtervolgt om ons lastig te kunnen vallen’ antwoordde Evan duidelijk geïrriteerd.
    ‘Moest je het nog niet weten, ik ga regelmatig naar de bib Evan. Wat heb jij daarnet onder je stoel geschoven jufrouw Everdeen?’
    Ik kleurde knalrood. ‘niks, meneer’
    ‘Nou dat vind ik dan toch vreemd, geef me eens wat er onder die zetel ligt’
    Ik zuchtte en bukte me om het bestekmapje onder de zetel vandaan te halen, maar het lag er opeens niet meer.
    ‘Er ligt niks onder de zetel’ antwoordde ik zelf verbaasd terwijl Evan me een blik toewierp alsof ik gek was geworden.
    ‘Lieg niet Ellen’
    ‘Maar ik zweer het!’
    Mr. Lombard keek zelf onder de zetel en toen hij constateerde dat er niets lag keek hij boos van Evan naar mij. ‘Deze keer komen jullie er nog vanaf, verdwijn nu uit mijn buurt’ zei hij boos.
    Ik durfde niet meer tegen Evan praten tot we 20 meter van de bib verwijdert waren. We liepen langs het grote bospad richting school en zagen verscheidene groepjes leerlingen vrolijk rondhangen. Het moest echt leuk zijn om op internaat te zitten bedacht ik me.
    ‘Ik vind het raar dat het mapje er niet meer lag’ zei ik bezorgd tegen Evan, aangezien hij geen aanstalten maakte om een gesprek te beginnen. Hij begon te grinniken.
    ‘Waarom lach je nu ?’
    ‘Omdat ik het mapje heb’ Hij trok het bestekmapje vanonder zijn pull.
    ‘Hè ? Hoe heb je dat gedaan!’
    ‘Met mijn snelheid’ antwoordde hij vrolijk.
    ‘Maar ik heb niks gezien !’
    ‘Wat ik je nu ga vertellen weet niemand, zelfs mijn oom niet.’ Evan boog zich naar me toe en fluisterde ‘Ik ben gespecialiseerd in snelheid’.
    ‘Dus specialisaties bestaan echt ?’ zei ik verwonderd
    ‘Ja, maar je mag ze eigenlijk niet gebruiken.’
    ‘Zou het kunnen dat Mason ook gespecialiseerd is?’ vroeg ik onzeker.
    ‘Hoezo?’
    ‘Hij zei dat hij een soort zesde zintuig had waarmee hij mensen kan aanvoelen’ ik besloot maar niet om te vertellen dat hij aanvoelde dat ik speciaal was maar dat dat gevoel uiteindelijk niet klopte en ik oersaai was.
    ‘Dat zou kunnen, maar ik weet het niet zeker. Hij kan ook liegen weet je.’ Evan keek me bezorgd aan.
    Op de een of andere manier vond ik het absoluut niet leuk dat Evan bezorgd over me was dus besloot ik het onderwerp te veranderen ‘Waarom mag je je specialisatie niet gebruiken?’
    ‘Omdat er geen vijand meer is om ze tegen te gebruiken, want anders gebruiken gespecialiseerde mensen hun krachten gewoon in hun eigen voordeel zoals ik hier juist deed. Dat is natuurlijk niet toegelaten, het is eigenlijk een idiote regel’
    ‘Inderdaad, het valt toch niet op als je ze gebruikt’
    ‘O jawel hoor, het is supermoeilijk om het onopvallend te doen. Ik kan niet geloven dat het me gelukt is om dat geheim te houden voor Lombard’
    ‘Heeft Lombard een specialisatie ?’
    ‘Aangezien de meest idiote straffen verzinnen niet wordt beschouwd als een specialisatie denk ik van niet nee’
    Ik glimlachte.
     ‘en hoe snel ben jij dan?’ vroeg ik nieuwsgierig.
    ‘Dat wil je wel weten hé’ lachte Evan, hij keek even om zich heen of er niet te veel mensen in de buurt waren. ‘Loop 50 meter verder over het bospad, draai je om en roep JA’ zei hij opgewonden.
    ‘Oké’ ik liep om een drafje naar een boom in de verte en draaide me om. Evan stond klaar in een startpositie, ik zette mijn handen om mijn mond en riep JA.
    Evan versnelde heel snel, hij veranderde in een vage schim. Na amper een seconde hielt hij halt voor mij.
    ‘Woww’ bracht ik uit.
    Evan keek trots. Ik wou hem juist nog een vraag stellen toen er een voetbal tegen mijn hoofd knalde.
    Evan kon me nog net op tijd opvangen..


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    07-12-2012, 16:45 geschreven door Cindy<3  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoofdstuk 21: Nieuwe start
    ‘Sorry die was niet zo bedoeld !’ riep een stem die ik uit de duizenden zou herkennen.

     

    Liam liep wijdbeens tussen de bomen door op zoek naar zijn bal.
    Toen hij mij zag staan stopte hij abrupt, ‘O, sorry..’
    ‘Kun je niet een beetje uitkijken, achterlijke !’ zei Evan terwijl hij de bal nogal hard naar Liam wierp, volgens mij gebruikte hij een kleine hoeveelheid snelheidskracht.
    Liam keek Evan kwaad aan‘Denk je dat ik dat expres deed gast ? Trouwens ellen is een vriendin van mij, ik zou nooit een bal tegen haar gooien! Trouwens Ellen, moet jij niet naar huis gaan? Je moeder heeft mij al gebeld om te vragen waar je was, ik kan je niet altijd coveren hé’
    Evan leek helemaal niet blij dat ik en Liam elkaar kenden en keek zuur naar Liam.
    ‘O fuck fuck fuck !!’ ik zou nu al terug moeten zijn..
    ‘Waarom fiets je niet met mij mee ?’ vroeg liam, die de bal terug naar het veld smeet.
    ‘Oké, Tot morgen Evan!’ zei ik
    ‘Best’ antwoordde Evan kortaf, hij draaide zich om en liep in de richting van de voetbalvelden.
    ‘Oké ik heb twee vragen voor je’ zei Liam opgewonden
    ‘Vraag maar’
    ‘Oké, maar ondertussen zijn het er al drie geworden. Eerst de belangrijkste vraag: Je deed voor het eerst weer normaal tegen me, zijn we weer zoals vroeger?’ Hij leek het hoopvol te vragen.
    ‘We beginnen weer opnieuw, iedereen doet zeker domme dingen als hij klein is’
    Liam leek te glunderen, maar dat gezicht betrok bij het stellen van de volgende vraag.
    ‘Ik heb toch geen intiem moment verpest hé, hierjuist? Die gast leek slechtgehumeurd vanaf dat ik erbij was.’
    ‘Evan is gewoon Evan. Ik ken hem nog maar pas en soms reageert hij raar, maar hij is echt wel leuk.’
    ‘Oké, en hoe is het met die Mason van je huwelijksaanzoek?’
    ‘Het is uit’ zei ik ontmoedigt.
    ‘Oei, waarom?’
    Met tegenzin besloot ik om toch het ganse verhaal te vertellen en terwijl ik honderduit aan het vertellen was begon ik ook over de arend, Katie, de vijand enzovoort..
    Het was leuk om je hart op te luchten aan iemand die even weinig weet over al die dingen en Liam was altijd al een goede luisteraar geweest. Hij sprak geen woord tijdens de fietstocht en die leek veel te kort te duren.
    Toen we voor mijn huis stopten deed hij eigenlijk zijn mond open,  ‘Ellen jij maakt de meest verbazingwekkende dingen ooit mee, en die Mason is een klootzak. Ik en die Evan zouden nooit zo worden onder invloed van alcohol, dat weet je toch best?’
    ‘Ja, maar er is misschien iets extra’s in het drankje gedaan’
    ‘Hmm, ik betwijfel het’ zei Liam diep nadenkend ‘Maar goed, ik ga naar huis. Fietsen we morgen samen naar school?’ vroeg hij met een ondeugende grijns. Hij leek oprecht blij te zijn dat we weer vrienden waren.
    ‘Tuurlijk’ zei ik vrolijk.
    ‘Super!’ en toen verdween hij met de fiets achter zijn huis. Ik slaakte een diepe zucht en stond klaar om mijn ouders te confronteren…


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    07-12-2012, 22:18 geschreven door Cindy<3  
    08-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoofdstuk 22: De dag van de testen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    FOTO --> Schooldirecteur Calfer en zijn Slang

    Je kan niet geloven wat mijn ouders hebben gedaan! Ze hebben geregeld dat ik nog op internaat kan gaan, omdat dat zogezegd beter zou zijn voor me.  Mijn moeder die normaal gezien een grote afschuw heeft voor mijn school,  stuurt mij nu naar het internaat op voorwaarde dat Liam ook gaat om een oogje in het zeil te houden. Dat laatste deel is nu wel belachelijk, maar mijn moeder is nu eenmaal helemaal dol op Liam. Dus je kan wel begrijpen dat ik nu dolblij ben, het enige waar ik me zorgen om maak is dat ik de afgelopen 2 nachten geen arenddroom meer heb gehad. Gisteren was een saaie en minder leuke schooldag, ik heb een buis gekregen op die eerste toets van dierenkunde (2/30) en maandag hebben we enkel saaie vakken zoals geschiedenis en aardrijkskunde die gegeven worden door  saaie leerkrachten.  Vandaag heb ik het eerste uur algemene training, dat belooft.
    De klok gaf 10 voor 8u ’s ochtends aan dus ik nam mijn tas, verliet het huis, pakte mijn fiets en begroette Liam die me al opwachtte.
    ‘Je hebt je haar nog niet gekamd’ zei hij een grimas onderdrukkend.
    ‘Jawel! Zie ik er zo slecht uit ?’ Ik wou in een raam van mijn huis kijken om mijn spiegelbeeld te checken, maar ik zag niet veel.
    ‘Haha, ik lach maar. Kom op dan vertrekken we’
    ‘Zeer grappig’ zei ik sarcastisch en ik volgde Liam op weg naar school.
    Toen we aankwamen stond er een groot wit bord voor de schoolpoort dat direct mijn aandacht trok.

    ! Alle Eerstejaars Verzamelen Op De Voetbalvelden !

    ‘Holy shit, waar is dat voor’ zei Liam zéér overdrijvend, maar toch sprak de toon me aan.
    ‘Laten we kijken’ reageerde ik terwijl ik mijn fiets op slot deed.
    We liepen op een drafje naar de voetbalvelden waar al een kleine menigte stond, ik voegde me bij Emma die apart van de menigte met haar gsm bezig was, Liam voegde zich bij enkele jongens van mijn klas.
    ‘Hey, weet jij wat er gaat gebeuren?’ hijgde ik.
    ‘Weet ik niet, maar alle eerstejaars gaan zich straks moeten melden dus Katie ook. Er mogen geen afwezigen zijn’
    ‘Shit, Katie kan zich helemaal nog niet vertonen met die wondes..’
    ‘Inderdaad, ik heb het haar gestuurd maar ze zegt dat ze alles zou doen  in plaats van naar school te komen’
    ‘Wie weet, is het niet zo erg als ze er niet is. We zullen wel zien’
    ‘Oh god, dit gaat niet goed komen’ zei Emma angstig ‘Als de leerkrachten ontdekken wat er gebeurt is krijgen we allemaal straf !’
    ‘SHHT! Kalmeer jezelf, je trekt onnodige aandacht’ siste ik kwaad
    Emma keek boos terug ‘Dit is allemaal jouw schuld’ siste ze.
    Ik wou terugantwoorden maar mijn stem werd overstemd door de stem van het schoolhoofd door een megafoon.
    ‘Aandacht eerstejaars! Ik ben Tom Calfer, jullie directeur. Vandaag gaan we een kleine test doen in de voormiddag en een zeer belangrijke test in de namiddag. De eerste test zal belangrijk zijn voor het komende schooljaar, de andere voor jullie hele leven. Ik geef het woord nu aan Mr. Lombard’
    De schooldirecteur was een jonge man in de twintig die heel veel macht uitstraalde. Naast zijn voeten kronkelde een reusachtige slang die dreigend naar de menigte keek, misschien was het eerder de slang die de macht uitstraalde. Het was fantastisch om een van de vier machtigste in het echt te zien, de menigte bestudeerde eerder de slang dan het schoolhoofd. Ondertussen had mr. Lombard de megafoon al overgenomen en keek de menigte aan alsof hij die aan het onderzoeken was.
    ‘Hey’ fluisterde Evan die zich bij mij en Emma voegde, ‘Heb ik iets gemist?’
    Emma keek hem boos aan ‘Shhht!’
    Nog voor Evan zijn mond kon opendoen sprak Lombard de menigte toe.
    ‘Iedereen gaat in een rij bij zijn klasgroep staan! Ik wil een beetje orde zien in deze massa!’
    Leerlingen duwden elkaar om hun klas te zoeken. Liam kwam met zijn groepje naar ons toegelopen en andere klasgenoten volgden zijn voorbeeld. Uiteindelijk stonden we verdeeld in groepjes.
    ‘Goed. Nu iedereen eindelijk goed staat kunnen we beginnen. Klasgroep 1 gaat binnen naar de turnzaal, zij beginnen nu met de eerste test. De andere 4 klasgroepen wachten hier, want daarna is het hun beurt. Ingerukt mars!’
    De eerste klasgroep vertrok aarzelend en zenuwachtig richting turnzaal.
    ‘Welke klasgroep zijn wij eigenlijk?’ vroeg Liam aan niemand in het bijzonder
    ‘2’ zei Emma droogjes ‘Wij zijn hierna’
    Sommige meisjes van onze klas leken dit schrikwekkend te vinden, maar het kon mij niet veel schelen dat wij hierna waren, ik maakte me vooral zorgen om Katie.
    Althans, ik dacht dat ik niet bang hoefde te zijn. Na een half uur kwam klasgroep 1 terug en ze zagen er vreselijk uit. Het leek alsof ze allemaal meerdere keren in elkaar waren geslagen. Een blondharig meisje stapte hinkend op onze klas af. ‘Klas 2, meneer Lombard wacht op jullie in de turnzaal’ zei ze alsof ze medelijden had met ons.
    ‘Wat the fuck gaan wij moeten doen ?’ vroeg Liam een beetje angstig  aan het meisje.
    ‘Dat mag ik niet zeggen, sorry’ zei het meisje met nog meer medeleven.
    Dus toen vertrokken we dan maar naar de turnzaal. Waar mr lombard ons stond op te wachten samen met ..
    met Mason !?


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    08-12-2012, 19:05 geschreven door Cindy<3  
    14-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoofdstuk 23: Jaarparnter

     

    19 leerlingen van groep 2 zaten nerveus neer in de turnzaal toen Lombard het woord nam.
    ‘Waar is de 20ste leerling van jullie klas ? Waar is Katie?’
    Emma stak trillerig haar hand op. ‘Ja, Emma?’ vroeg Lombard een beetje pissig omdat hij geen zin had om tijd te verliezen aan afwezigheden. ‘Katie is echt heel ziek meneer, ze is niet in staat om naar buiten te komen laat staan aan activiteiten deelnemen’ De woorden rolden vliegensvlug en vastberaden over Emma’s lippen. Uiterlijk leek ze kalm, maar ik wist dat ze vanbinnen doodging van de stress. ‘Goed, als Katie niet zelfstandig naar hier wilt komen zal ik haar dan zelf maar gaan halen’
    ‘Maar meneer! Katie is zo ziek dat ze niet eens kan-’
    ‘Hou uw mond Emma, Katie zal deze testen moeten afleggen ziek of niet en ik ga haar nu halen! Mason jij legt de test uit en begint al!’ Lombard stampte woest weg.
    ‘Maar meneer!’ protesteerde Mason nog, maar het was al te laat. Lombard was weg. Mason slaakte een diepe zucht en draaide zich naar de menigte. ‘Ik ben hier omdat ik een gave heb waarmee ik de gevoelswereld van mensen om mij heen kan zien, daarmee bedoel ik niet alleen emoties maar ook karaktereigenschappen en zelfs vage gedachten’ terwijl Mason praatte leek hij elk oogcontact met mij te vermijden, Evan en Liam keken hem allebei vuil aan.
    ‘Ik  weet dat specialisaties verboden zijn,maar die van mij komt goed van pas bij de test die jullie gaan doen. Jullie zullen vandaag met ieder van jullie klasgenoten  een duelgevecht doen en aan de hand van wat ik zie kan ik bepalen welke koppels in deze klas het best bij elkaar passen om gevechtspartners te worden voor het hele jaar’ De klas begon zachtjes te fluisteren.
    ‘Degene aan wie jullie vandaag worden gelinkt zal enkel je partner zijn voor dit schooljaar volgend jaar zullen jullie tegen iedereen moeten kunnen vechten’
    Een blondharig meisje dat Elisa heette stak haar hand op. ‘Wat is het nut hiervan?’ zei ze nogal sceptisch. ‘Nou het is makkelijker als je je partner zijn bewegingen kent en zo kan je beter bijleren, maar als je in je tweede jaar voor iemand anders staat is het wel geen lachertje’ Enkele leerlingen moesten hierom lachen ook al bedoelde Mason het serieus.
    ‘Oké, laten we beginnen! Maak maar groepjes per twee!’
    Mijn ogen zochten naar Emma die al naar Hannah was gegaan, een rosharig meisje dat redelijk gevoelig was. Gelukkig vond ik Evan die ook niet direct iemand vond, we namen ergens vanachter plaats. ‘Is iedereen klaar ?’ riep Mason, ‘En de eerste 5 minuten gaan nu van start!’
    Evan vloog op me af en smeet me direct neer op de grond, ik wou terugslaan maar werd tegengehouden door een misselijkmakende herinnering. We lagen in precies dezelfde houding als de nacht toen Mason op mij lag. Evan leek dat net ook door te hebben en hij krabbelde ongemakkelijk terug ‘Ohh Sorry’ zei hij met dat medeleven van hem waar ik niet tegen kon. Ik had geen zin om hier belachelijk over te doen dus ik maakte gebruik van Evan’s afleiding en gaf hem een vuistslag  tegen zijn rechterwang. Evan had er zich totaal niet aan verwacht. Nu was het mijn beurt om ‘O Sorry’ te zeggen, maar ik slikte mijn woorden in toen ik een glimlach zag verschijnen op Evan’s  gezicht en mengde me weer in de strijd. Uiteindelijk won Evan omdat hij meer ervaring had, ik vond het niet leuk maar legde me erbij neer. Terwijl iedereen rondliep op zoek naar een volgende partner zag ik dat Lombard weer was teruggekeerd en vanaf een stoel op het podium neerkeek op ons. Katie was nergens te bekennen.
    Net toen Mason floot voor de volgende ronde sprong Liam voor mij en gaf me een speelse duw. Hij keek me uitdagend en met een blik alsof ik een makkelijk te verslagen was. ‘Dit wordt een eitje’ zei hij lachend. Dit kon wel nog eens leuk worden dacht ik, eindelijk een kans om al mijn opgekropte woede van de afgelopen jaren op hem uit te storten..


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    14-12-2012, 18:09 geschreven door Cindy<3  
    15-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoofdstuk 24: Pijn en in de problemen
    Liam had me duidelijk onderschat, maar dat betekende niet dat ik aan de winnende hand was. Voor een buitenstaander moesten we er vast uitzien als twee klunzen die onhandig over de vloer rolden, maar we hadden er tenminste plezier in. Tenslotte konden wij het ook niet helpen dat we nog geen echte lessen hebben gehad.
    Het leek of Mason enkel zijn blik op mij en Liam richtte in plaats van de rest en dat irriteerde me enorm. Ik probeerde hem boos aan te kijken, maar hij leek het niet eens door te hebben. Ik snapte er niets van, want hij keek echt recht naar ons twee.
    Liam volgde mijn verwarde blik en zag Mason ook staren. Hij stak meteen zijn middelvinger op.
    ‘Liam !?’ bracht ik ontzet uit, maar Mason leek het niet te beseffen hij keek gewoon verder. Net op dat moment ging het alarm af dat het einde van de tweede ronde aankondigde.
     Mason schrok op en wreef verward door zijn haar, het leek alsof hij ontwaakte uit een trance. Hij herpakte zich echter snel en riep dat iedereen een nieuwe partner moest zoeken. Evan liep recht op me af.
    ‘We zijn al geweest’ zei ik verward.
    ‘Weet, ik maar waarom keek Mason zo?’
    Ik had zijn vraag niet eens gehoord omdat ik veel te veel was afgeleid door de reusachtige krab in zijn gezicht.
    ‘W-wie heeft dat gedaan !’ vroeg ik ontzet.
    ‘Emma, ik denk dat ze me haat’ zei Evan nonchalant, ‘Maar waarom keek Mason zo naar je ?’ vervolgde hij bezorgd. Ik haatte het als hij bezorgd klonk, op de een of andere manier wou ik niet dat Evan zich zorgen maakte om mij.
    ‘Geen idee, maakt niet uit’ Ik draaide me snel om liep naar Hannah die nog geen partner had. Natuurlijk maakte het wel uit, maar dat hoefde Evan niet te weten.
    De rest van de gevechten verliep rustig, behalve toen Elisa ineens begon te krijsen alsof ze doodging. Boris had namelijk haar been gebroken en ze moest afgevoerd worden naar de ziekenboeg. Lombard foeterde Boris uit tot hij helemaal paars zag, maar stopte toen Mason hem geruststelde dat hij al wist bij wie Elisa paste.
    Boris was de grootste, gespierde en bruutste jongen van mijn klas. Niemand wou echt met hem vechten, gelukkig vocht ik met hem na het incident met Elisa waardoor hij veel kalmer was geworden.
    Eindelijk, eindelijk was het voorbij en zaten we allemaal bezweet en gewond in een rij op de vloer. Mijn linkerarm deed superveel zeer, mijn knie was geschaafd en bloede een beetje en ik was doodmoe. Moest ik nu mijn ogen sluiten, zou ik als een blok in slaap vallen. Helaas was de situatie daar niet naar geschikt en ik was bovendien veel te nieuwsgierig naar de resultaten.
    Mr. Lombard gaf een knikje naar Mason, die op zijn beurt de lijst bovenhaalde en de koppels aankondigde.
    ‘Eerst en vooral..’ zei Mason met zijn diepe stem, ‘Wil ik Liam aan Ellen koppelen’
    Yes dacht ik in mezelf, ‘YESSS !’ hoorde ik Liam twee plaatsen verder echt uitroepen en ik moest vrolijk lachen.
    ‘Ho wacht eens even’ bracht Lombard in, ‘Zou je Ellen niet beter samen zetten met Evan, die twee klikken ook’
    Mason keek lachend naar Lombard ‘Dat klopt, maar met Liam was het nog ..’ Mason zocht naar zijn woorden. ‘wat zal ik zeggen ? Vuriger’
    ‘Nou jij zult het wel beter weten zeker, ga verder’
    ‘Evan met Emma’ vervolgde Mason, waarna er 2 herkenbare zuchtten en zelfs een kreun kwamen.
    Mason ging verder alsof hij de protesten niet hoore, ‘Boris en Hannah’
    ‘Wat !?’ zeiden Hannah, Boris en zelfs Lombard in koor.
    ‘Alsjeblieft zeg, vertrouw mijn gave nu toch eens’ zei Mason nu ook geïrriteerd.
    ‘Maar Boris vecht super hard en Hannah is heel gevoelig’ zei Lombard onbegrijpelijk
    ‘Stel mij geen vragen, ik luister gewoon naar mijn gevoel en dat heeft in dit geval gelijk’ zei Mason protesterend.
    Lombard keek grimmig maar liet Mason toch nog de lijst afmaken. Als laatste wees hij Katie aan Kevin toe.
    ‘Nu we het toch over Katie hebben,’ sprak Mr. Lombard met een kwade ondertoon, ‘Ik zou graag eens hartig willen praten met Emma, Ellen en zelfs Mason. De rest mag gaan, danku'
    Hij scandeerde elke naam woedend, Mason keek beschaamd naar de grond en ik kon maar geen verklaring vinden hoe hij het wist.
     Katie zou dat toch nooit allemaal vertellen, of wel ?


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    15-12-2012, 21:21 geschreven door Cindy<3  
    20-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoofdstuk 25: Komt de waarheid aan het licht?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De rest van Klasgroep 2 schuifelde naar buiten terwijl ik samen met Emma en Mason naar Lombard liep. De rest van de klas keek ons nieuwsgierig aan en ze verdwenen uiteindelijk, teleurgesteld dat ze niets interessants hadden gezien. Toen Evan als laatste uit het zicht was nam meneer Lombard het woord.
    ‘Ik ben naar Katie gegaan in de veronderstelling dat ze ziek was’ Hij legde een extra nadruk op het woordje ziek en keek ons alle drie beschuldigend aan.
    ‘Wie van jullie heeft haar zo toegetakeld?’
    Er volgde een pijnlijke stilte, niemand durfde Lombard recht aan te kijken.
    ‘Als degene die het gedaan heeft nu  niet antwoord dan –’
    Mason onderbrak de dreigende stem van meneer Lombard, ‘Ik was het meneer’
    Lombard had zo’n snelle bekentenis niet verwacht. Hij keek ontsteld naar Mason.
    ‘Waarom?’
    Mason kleurde rood en hield zijn ogen steevast op de grond gericht.
    ‘Ik was nogal .. ehh dronken, ik herkende haar amper’
    Dat laatste was een leugen. Althans, toch volgens Katie’s versie van het verhaal. Daar had hij haar verteld dat hij toch tenminste Ellen’s beste vriendin kon hebben, dus hij had wel geweten wie ze was.
    Lombard leek haast niet te geloven dat Mason tot zo iets in staat was en was woedend.
     ‘En wat hadden jullie daarmee te maken?’ snauwde hij ons toe.
    Emma begon direct te vertellen dat ze de hele avond gewoon huiswerk maakte op haar kamer toen ze een zacht geklop hoorde en Katie liggend op de grond voor haar deur aantrof. Ze eindigde met nadrukkelijk mee te delen dat ze hiervan niets afwist, de strever.
    ‘En jij?’ Nu was Lombard’s blik op mij gericht. Ik keek vluchtig langs Mason en zag dat hij zijn hoofd schudde.
    ‘Nou, ehh .. . Ik was op het feestje in Mason’s kamer en ik heb Katie daar in de steek gelaten… ’ zei ik onzeker.
    ‘Voor Evan?’ vroeg Lombard, die mij en Evan later die avond had aangetroffen.
    ‘Ja’ loog ik, blij dat hij me onbewust een smoes had aangeboden. Lombard zuchtte. Hij wist niet wat hij hiermee moest aanvangen. ‘Nou ik denk dat ik genoodzaakt ben om jou straf te geven Mason’
    Mason knikte begrijpelijk en keek me dankbaar aan.
    ‘Gaan jullie dan maar jullie middageten opeten en haast jullie een beetje’ Lombard keerde ons de rug toe en verdween achter het rode gordijn van het podium. Ik, Emma en Mason wandelden gedrieën naar buiten en zodra we buiten kwamen liep Emma weg, blijkbaar was ze nog steeds pissig op me.
    ‘Waarom staarde je naar mij en Liam?’ vroeg ik aan Mason die op leek te schrikken uit zijn gedachten.
    ‘Huhh? Oh dat.., nou als ik mijn specialisatie gebruik dan zie ik enkel maar kleuren, het is een beetje zoals je infraroodstraling achteraf bekijkt. Blauw is koud en voor mijn gave dus negatief en rood is warm en dus positief. Bij jou en Liam zag ik een felrode kleur met gouden vlekjes erin. Het is de eerste keer dat ik goud zag terwijl ik mijn gave gebruikte. Het was wonderbaarlijk.’
    ‘Ohh, ik dacht dat je-’
    ‘Zolang je maar niet dacht dat ik jaloers was is het goed’ viel hij me in de rede. Een geluk dat hij me niet liet uitspreken. Zijn gave maakte me daarentegen wel nieuwsgierig.
    ‘Welke kleur hadden ik en Evan ?’
    Mason zuchtte ‘Je weet niet hoe vaak mensen me dit vragen, jullie hadden rood, maar minder fel als bij Liam’
    ‘Heb ik op dit moment een kleur?’
    Mason stond stil keek me aan, zijn ogen leken in de verte te staren. Ik wachtte geduldig tot hij weer gewoon keek.
    ‘Als ik iemand individueel bekijk krijgen de kleuren een andere betekenis’ vervolgde hij alsof hij niet net zijn gave had gebruikt. ‘Ik zie veel paars bij jou wat wijst op macht of kracht, blauw wat wijst op trouw, een beetje oranje wat staat voor onzekerheid en twijfel, zwart wat slechtheid, pijn, verlies en dood kan betekenen, een beetje roos wat staat voor verliefdheid, geel voor intelligentie en tenslotte overal gouden spikkels. Ik zou heel graag willen weten wat die betekenen, daarom vond ik je zo interessant’
    ‘Wow’ was het enige wat ik wist te zeggen. Mason had me net een heleboel informatie gegeven die ik nog moest kunnen verwerken.
    ‘Heb je ooit echt gevoelens voor mij gehad eigenlijk ? of vond je me gewoon interessant
    ‘Ik ben iemand die rap verliefd wordt Ellen. Het spijt me echt heel erg dat ik je gekwetst heb, het is nooit mijn bedoeling om mensen kwetsen’
    Op de een of andere manier wist ik dat hij de waarheid oprecht vertelde. We liepen langs een bocht en zagen het gebouw van de eetzaal.
    ‘Nou, ik wil het hele incident dat we meegemaakt hebben vergeten en laten we gewoon weer vrienden zijn’ zei ik haastig. ‘Of kennissen, wat jij wilt’ voegde ik er nog snel aan toe.
    ‘Vrienden is goed, maar ik denk dat ik nu voortga want anders zal ik een tweede keer in aanvaring komen met Evan’
    Ik keek om en zag Evan aan de zijkant van het gebouw staan. Hij leunde nonchalant tegen de muur, maar hield Mason nauwlettend in de gaten.
    ‘Oké Doei! Oh en Mason?’
    ‘Ja?’
    ‘Ashley heeft op je feestje van zaterdagavond iets in je drankje gedaan’
    ‘Wat !? Hoe weet jij dat !’ zei Mason , van zijn stuk gebracht.
    ‘Oh ik heb zo mijn bronnen’ antwoordde ik geheimzinnig ( ), waarna ik me vrolijk naar
    Evan omkeerde. Ik verlangde plotseling naar zijn nabijheid…


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    20-12-2012, 21:45 geschreven door Cindy<3  
    24-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoofdstuk 26: Test nr.2

    ‘Hey’ zei Evan vrolijk terwijl hij me een broodje toestak.
    ‘Oh bedankt! Ik heb keiveel honger’
    ‘Graag gedaan, wat is er gebeurt ? Weet Lombard alles ?’
    We begonnen te lopen naar de achterkant van het eetgebouw.
    ‘Nee, gelukkig ! Hij denkt dat Mason gewoon zo zat was dat hij Katie niet meer herkende en haar aanviel en hij denkt dat Katie alleen was omdat ik haar achter had gelaten om bij jou te zijn. Vandaar dat hij ons later in de avond had aangetroffen’
    ‘Interessant, allemaal’ zei een koele stem, het was de stem van de directeur die net om de hoek van de achterkant van het eetgebouw kwam gelopen.
    Ik en Evan stopten abrupt en wisten geen woord uit te brengen.
    ‘Nou ik ga maar weer, nog een fijne dag meneer Lombard en juffrouw Everdeen’ het schoolhoofd keek ons nog een keer geamuseerd aan en liep toen verder, hij leek amper 21 jaar oud.
    ‘Shit! zou hij het zeggen?’ vroeg ik paniekerig aan Evan die hem nastaarde.
    ‘Ik denk van niet, hij vooral geïnteresseerd in zijn eigen zaakjes. Zolang wij en de school nog leven is alles in orde, de rest boeit hem niet. Kom dan gaan we zitten, ik moet je nog zeggen wat de tweede test is en ik denk dat je niet blij zult zijn’
    We namen plaats op een houten bankje dat leek vergeten te zijn achter het eetgebouw. Als uitzicht zagen we enkel een veld met daarachter nog een voor mij onbekend deel van het bos.
    Nog voor ik kon vragen wat de volgende test was, gaf Evan me al het antwoord daarop. ‘Je moet je verzorgdier kiezen’
    Ik verslikte me in een hap van mijn broodje.
    ‘Maar normaal gezien hebben we nog 2 dagen! Ik heb de afgelopen twee dagen geen speciale droom gehad of een teken !’
    ‘Ik weet het. Maar ik vind echt dat je het op zijn minst moet proberen, stel je voor wat de reactie van iedereen zou zijn! Iedereen zou je aanzien als een nieuwgeboren  leider!’
    ‘Niet overdrijven, Evan’ zei ik terwijl ik hem een por gaf om hem weer in de realiteit terug te doen keren.
    ‘Het is echt waar! Je beseft niet eens wat voor veranderingen het zou kunnen brengen, doe het !’
    ‘maar-’
    ‘Voor mij ?’ hij keek me nu smekend aan.
    ‘Best, maar als ik faal voor al die mensen zul jij ..’ Ik kon geen woorden vinden.
    ‘Dan zal ik iets voor je doen, wat je maar wilt !’
    ‘Dan moet je nog steeds mijn vriend blijven, ook al ben ik niet meer interessant omdat ik geen arend zal hebben’ zei ik vlug en een beetje beschaamd.
    ‘DUHH ! Ik ben Mason niet !! Jij blijft toch altijd interessant !’ glimlachte hij.

    Ik kon niet zien of dat flirtend of vriendschappelijk bedoeld was.
    ‘Oké’ zei ik blij. Ondertussen had ik al het hele broodje opgegeten en smeet ik het papier in de nabijgelegen vuilbak. Kom dan gaan we al klaarstaan op de voetbalvelden.
    ‘Oh maar daar hoeven we helemaal niet te zijn, dat gebeurt op een podium dat al klaarstaat in de turnzaal. Alle tweede, derde, vierde, vijfde en zesdejaars zitten daar al trouwens’ hij zei het met een plagende toon, hij had er zo te zien zijn plezier in.
    ‘Dit is echt niet grappig Evan !’ zei ik terwijl ik mezelf al zag afgaan voor al de andere leerlingen van de heeeele school..
    Evan lachte en sloeg zijn arm om me heen, ‘Gelukkig heb je mij altijd nog’ en we liepen samen naar de turnzaal.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    24-12-2012, 19:10 geschreven door Cindy<3  
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Gastenboek
  • super !
  • yeah!

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Blog als favoriet !
    Archief per maand
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 09-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 08-2012
  • 07-2012

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs