Het waren apocalyptische omstandigheden op onze jaarlijkse RAM-cross op de Nekker. Vanaf dat we toekwamen was het al aan het regenen en de wind had vrij spel. Het parcours liet niet toe om eventjes uit de wind te lopen. Bruno had mij dan ook vooraf ingepeperd om amper op kop te komen en uit de wind te blijven, een beetje tegen mijn natuur maar Bruno heeft altijd gelijk. Ik moet trouwens niets bij de cadetten. Bij de opwaming zag ik al de onklopbare Renée Eykens, regerend Belgisch kampioen bij de cadetten en Joni Vandeuren, 3de op het BK vorig jaar bij de miniemen. Het ging dus moeilijk worden. Om zeker te zijn dat ik niet te vlug mijn training zou uitdoen bleef Bruno bij mij aan de start. Ik was de enige RAM-cadet. Net zoals ons Julie steeds de enige cadet was en nu ook enige RAM-scholier is. Een geluk dat de zusjes Van den Brande er waren of RAM had als inrichtende club niemand bij de cadetten en scholieren meisjes. Zowel Julie als ik houden van het slechte weer, wij zijn zoals papa altijd zegt "echte Flandriens zoals Briek Schotte". Vlak voor de start de broek uit, ik zoals steeds in korte broek. Mijn start was iets te voorzichtig en papa riep na 50m dat ik iets moest opschuiven en ik draaide dan ook vlot als 6de aan de grote mast. We waren al vlug met zes afgescheiden voorop en ik moest alles geven om er te blijven aanhangen. Joni liep vlak voor mij. Zoals gevraagd bleef ik in het spoor. De regen en wind deden hun werk en maakten er achter de zes eersten een slagveld van. Bij het ingaan van de 2de ronde had ik een traditioneel mindere periode en ik moest Joni laten gaan die in een ruk naar de 2de plaats ging, voorwaar een schitterende move. Ik vond mijn goede benen terug en ging naar de 5de plaats. Ik liep dan eventjes (tot grote vreugde van Bruno) achter een reuzin van Duffel uit de wind. Tot ik het welletjes vond en er prompt over ging tegen de wind in (Bruno kreeg bijna iets, hij stond naast papa). Ik kon vlot een voorsprong op de reuzin uitbouwen en liep zowaar 4de. Op de bergskes (die wij als Rammers van binnen en buiten kennen) diepte ik in mijn voorsprong uit en werd na een heroïsche wedstrijd 4de. De eerste was Renée Eykens, dan Joni en de derde was Van Steenvoort Lotte (5de op het BK cadetten vorig jaar). Daarachter was ik 4de (2de van mijn jaar) , ik denk dat ik niet meer kon doen, dat zijn topatleten. Ik was eigenlijk de beste van de normale atleten. Eigenlijk was ik zelfs niet doodop wat betekent dat ik perfect de wedstrijden aankan. Ik was dan ook net zoals Bruno, papa, André en mijn andere supporters meer dan tevreden. Onze zware trainingen van de laatste weken renderen en de trainers hebben mij super naar bijna-topconditie gebracht. Ik ga met veel ambitie naar de cross in Vilvoorde. Onderweg kreeg ik ook veel aanmoedigingen van de mama en papa van Joni. Zij kennen mij al jaren en zijn echte supporters geworden. Ons Julieke moest 1 kleine en 1 grote ronde (op het vernieuwde en volgens haar beter en leuker parcours) lopen. Julie steeg boven zichzelf uit in intussen nog slechter weer en werd knap 13de op 25. Hoe zwaarder de omloop en hoe slechter het weer hoe beter ons Julie. Papa had natuurlijk op een speciale manier onze spikes gestoken en het bleek een voltreffer. Noah werd knap 2de en Thijs behaalde zijn 1ste medaille na alweer een tactisch perfecte wedstrijd en werd fenomenaal 2de. We waren allemaal blij voor hem. Na de wedstrijd hebben Julie en ik nog een beetje geholpen bij de organisatie. We waren wel moe toen we naar huis gingen. Het was wederom een perfecte organisatie van onze eigen club RAM.
Zondag was er de 1ste echte veldloop in Bonheiden. Het was fantastisch cross-weer. Ik was er ruim op tijd en warmde goed op met Laura. In mijn eerste wedstrijd als cadet wou ik geen slecht figuur slaan. Ik had met voorgenomen om iets trager te starten gezien de langere afstand. Papa had wel gezegd normaal te starten om direct in de kopgroep te zitten. Ik startte niet al te vlug en Laura liep zelfs nog naast mij. Bij het ingaan van de 1ste bocht liep ik aldus 10de, niet goed natuurlijk. Ik moest een klein spurtje doen en nestelde mij direct als 5de. De normale concurrenten van vorig jaar liepen in mijn buurt en 3 1ste jaars liepen op kop. Ik liep 1 ronde als 5de met traditioneel iemand in mijn spoor, Dockx Lieze. Op 500m van de finish ging ze even traditioneel over mij maar ik was nog sterk genoeg om te remonteren, er op en er over. Op 150m van de finish kwam er ineens een mij onbekende Roba-atleet over mij waardoor ik 6de werd en 3de van de 1ste jaars. Ik was meer dan tevreden en als de vorm nog iets beter wordt kan dit een leuk seizoen worden. Julie liep als 2de jaars scholier 3/4 van de 1ste ronde in de kopgroep maar moest dan de rol lossen. Door omstandigheden traint Julie maar 1x per week. Te weinig natuurlijk, dat beseft ze ook wel. Ze werd nog mooi 20ste. Er waren veel Rammers aanwezig en iedereen deed meer dan zijn best. Het was gezellig.
Vorige week donderdag wou ik voor de 1ste keer na lange tijd terug trainen in Kapelle-op-den-Bos. Ons Julie had niet graag dat ik meekwam. Ik dacht dat het was omdat ik nu als cadet samen met haar moest trainen. Maar nee, ik denk dat het was omdat Stefan daar een fantastische training geeft. Zij wou, denk ik niet, dat ik wist hoe goed en afwisselend deze trainingen zijn om dan ineens in topvorm in Bonheiden te staan (ondanks haar 1 keer trainen per week, ook door het wegvallen van de dinsdag training). In ieder geval vond ik het een formidabele training. Als ik kan ga ik zeker nog in Kapelle trainen. Zondag is er dus de opening van het cross-seizoen in Bonheiden. Volgens Bruno groei ik terug naar een goede vorm (hij zag dit vorige week) en ik voel dit ook wel. Ik ben echt nieuwsgierig wat ik kan in mijn 1ste cross bij de cadetten. Misschien moet ik als rookie ook wel rekening houden met de fair-play van de 2de jaars. Ik ben er in ieder geval klaar en gemotiveerd voor. De afstand moet ik ook nog in de benen krijgen, een goede indeling van mijn cross zal noodzakelijk zijn maar met mijn temperament kan dit soms moeilijk zijn.
Gisteren was er de jaarlijkse AWE-cross. Ik kwam nog maar pas toe of ik kreeg al te horen dat Lissa Van Lent er ook was. Lissa is top 5 in België, een echte topper. We moesten 2 ronden lopen in mijn 1ste wedstrijd als cadet, +/- 1100m, een dikke kilometer minder dan in de echte crossen. Ik warmde echt goed op met Laura en stond gemotiveerd aan de start. De papa van Lissa, die mij ondertussen wel kent, kwam vlak voor de start nog een praatje doen met mij. Ik deed hem in het kort het verhaal van mijn kwetsuur. De start dan, Lissa ging er als een speer van door en ik leidde de achtervolging. Ik kon gemakkelijk mijn tempo aanhouden en liep al vlug afgescheiden als 2de. vlak voor het bergopske voor het bos kwamen er 2 meisjes iets dichter. Papa had echter vooraf gezegd dat mist een extra inspanning op dat bergopske en daarna met lange halen naar beneden te lopen ik enkele meters kon winnen. Hij had gelijk, ik kwam uit het bosje met een geruststellende voorsprong op de 3de. Om me te testen versnelde ik nog in de laatste 50 meter en dat ging. Lissa won natuurlijk met een mooie voorsprong maar ik had een goed gevoel. Nog een 2-tal weken goed trainen en ik zal er staan in Bonheiden. Ons Julie moest aan de bak als 2de jaars scholier, een mini en een kleine ronde. Ze liep direct op kop (met haar nieuwe Jamaica-look spikes viel ze enorm op) met iemand van Londerzeel in haar spoor. Dit meisje was iets te sterk maar Julie was een formidabele 2de. Ze hield er constant een goed tempo op na en haalde net als mij de truc aan het bergopske uit. 2 zilveren medailles voor de zusjes Van den Brande. Mama liep 3/4de van de wedstrijd sterk maar in de laatste ronde moest ze nog enkele plaatsen toestaan. Er is een verschil tussen mama op training en mama in een wedstrijd. Noah won zijn wedstrijd, Moon werd 4de en Thijs 5de. Jo liep een supersnelle wedstrijd en werd knap 3de. Na de wedstrijd verkochtten Laura en ik hot-dogs. Er waren veel mensen met vlekken op hun kledij nadat we er een goeie portie ketchup of mosterd op hadden gedaan, hi hi. Bruno liep ook mee bij de masters en ik heb een ronde aan zijn zij meegelopen. Bij het ingaan van de laatste ronde moest hij echter opgeven door een kuitblessure. Hij had er een beetje voor gevreesd. Ik hoop dat hij er niet te lang last van heeft. Kjell was er ook. Hij moest 5 grote ronde of 5.500m lopen. 'T was redelijk rap gedaan. Na 1 cm koers trok Kjell zijn turbo open en was weg. Hij vloog over het parcours en de rest zag hem pas terug op het podium. Kjell was toen al gewassen en geschoren, wat een prestatie. Ook Els liep een mooie wedstrijd en eindigde zeer knap 3de.
Gisteren was er de chiro-veldloop in Leest. Zoals Tom Boonen via Gent-Gent en de E3 Prijs te Harelbeke opbouwt naar de Ronde van Vlaanderen bouwen wij op via Leest en de AWE-veldloop naar het echte werk in Bonheiden en Mechelen. De Chiro-veldloop vindt plaats in de achtertuin van de familie De Laet en zij waren dan ook met 4 atleten goed vertegenwoordigd. Traditioneel zijn er een aantal atleten die lopen voor de overwinning en de rest komt voor de sfeer. Ook Bruno was afgekomen (in gewone kledij), dat is altijd tof. Eva beet de spits af en verloor heel wat plaatsen door te wachten op een vriendinnetje. Toch liep ze hem helemaal uit zonder de hulp van de broers. Lars stond supergeconcentreerd aan de start maar viel binnen de 5 meter (Lars denkt dat hij weet wie hem getackled heeft). Hij zette zich terug recht en vertrok als laatste om schitterend 6de te eindigen. Noah liep eveneens een pracht van een wedstrijd en werd 2de. Moon en Thijs stonden samen aan de start, eens niet in dezelfde outfit. Moon werd 1ste en Thijs 2de. Voorwaar een fantastisch podium. Jo, die nog nooit won in eigen Leest, etaleerde zijn huidige vorm en liep afgetekend naar de overwinning. Hij had een straat voorsprong. Ik moest 2 ronden lopen, in totaal +/- 800m in mijn laatste wedstrijd als miniem. Er startte iemand als een kamikaze en natuurlijk maak ik weer de fout er achter te gaan. Na 150 m had ik ze te pakken en trok alleen door. Bij het ingaan van de 2de ronde voelde ik iemand in mijn rug : Pauline Claes. Van waar kwam die ineens. Een atlete van Olympia Londerzeel. Pauline heeft mij 3 jaar geleden geklopt op de AWE-cross. Sindsdien heeft ze weinig goeie uitslagen gelopen, steeds rond de 20ste plaats in crossen. Misschien sukkelde ze ook met kwetsuren. Zoals andere atleten steeds bij mij doen bleef Pauline in mijn spoor en kwam ze de laatste 50m over mij. Ik werd aldus 2de. Ik begin dat eigenlijk beu te worden dat iedereen mij altijd de koers laat maken en mij dan klopt in de spurt. Ik voelde wel dat ondanks de enkele weken training de vorm en de macht er nog niet echt zijn, anders loop ik zo van Pauline weg. Ik hoop zondag op de AWE-cross in mijn 1ste wedstrijd als cadet weer enkele procentjes beter te zijn om te knallen in Bonheiden.
26/09 650 sportieve leerlingen van de Kapelse scholen namen in verschillende reeksen deel aan de jaarlijkse scholencross in het Theresiainstituut.
De Sportraad en medewerkers uit de scholen en het gemeentebestuur leidde de wedstrijden in goede banen. De besten van hun reeks kregen een medaille en een sporttas. Eline Van den Brande won de wedstrijd van het 2de secundaire (foto) voor Enya Van Moer en Shanon Incourt. Eline traint bij Atletiekwerking Kapelle en neemt in de winter deel aan veldlopen met haar Mechelse club RAM.
Het is eens iets anders. Gisteren deed ik in de manège van Humbeek mee aan mijn allereerste wedstrijd dressuur. Bij dressuur wordt er op een heleboel punten (16) gelet die worden samengeteld. Je moet ook heel goed het parcours kennen. Ik had dit thuis heel en op de training heel goed ingeoefend. Ik mocht rijden op Freesbee, nogal een hevig maar mijn favoriet paard. Ik werd onderverdeeld bij de gevorderden in een poule van 10. Mama en Julie waren er ook. Ik vond dat ik het voor mijn allereerste keer goed heb gedaan. De eigenaar van de manège, Freddy, had mij vooraf nog nuttige tips gegeven. Vooral hoe ik de jury moest groeten. We gingen om 18h eten met vrienden en we moesten al spijtig genoeg vertrekken voor de prijsuitreiking, dat was spijtig. Toen we bij onze vrienden en papa waren kreeg ik een oproep van een vriendin (en mama een sms van Freddy) dat ik toch wel niet gewonnen had zeker. Onze vrienden en papa en mama besloten direct om iets later te gaan eten en naar de manège te gaan om mijn medaille en lintje in ontvangst te nemen. Mijn allereerste medaille in een officiële dressuur wedstrijd. Daar ben ik wel trots op. Vandaag hebben we geen school en ik ga met Julie en mama naar de jaarmarkt in Londerzeel. Naar de paarden kijken, hihi.
Dinsdag ben ik nog eens bij Dr. Huysmans langs geweest voor de uitslag van de NMR-scan. Het was weer eens verrassend. Blijkbaar vinden ze niets op de plek waar ik al die maanden pijn had maar was er wel iets te zien aan de bovenkant van mijn voet. Volgens de dokter van het ziekenhuis was het een stessfractuur maar volgens Dr. Huysmans was het een beenmerg-eudeem. Dit zou kunnen het gevolg zijn van de druk van de stijgbeugels bij het paardrijden. De pijn aan mijn enkel kan hiervan een gevolg zijn of omgekeerd. Een hele technische uitleg volgde. Wat het belangrijkste was is dat ik nu pijn vrij ben en groen licht kreeg van de dokter om te sporten. Papa had wel al uitgelegd dat mijn trainers kiezen voor de rustige opbouw van mijn trainingen. Woensdag deed ik mee aan de scholencross in Kapelle-op-den-Bos. Ik had er een reputatie te verdedigen maar een 1ste (kleine) wedstrijd in maanden is toch wel iets speciaal. Daar de 2de jaars met weinig waren moesten we lopen met de 1ste jaars, oa. Jente die in een goede vorm verkeerd (3.37 op de 1000m vorige week op de Nekker). We moesten 1200m lopen. Ik heb de wedstrijd goed aangepakt. Van in het begin mijn tempo opgelegd en enkel Jente en een ander meisje konden volgen. Ik hoorde ze hijgen in mijn spoor. De laatste 100m heb ik versneld en zo zuinig de overwinning binnengehaald. Jente werd 2de. Ik moest niet echt forceren maar veel overschot was er niet. Ik voelde dat de afstand niet echt het probleem was maar wel dat er nog geen panache op zat. De conditie is nog niet echt optimaal maar dat kan dan oon niet anders na amper 2 weken training. Ik voelde niets van pijn en dat is een hele geruststelling. Als opwarmertje was dit een ideale wedstrijd.
Omdat het met mijn blessure de goeie kant uitgaat kon ik gisteren eindelijk nog eens deelnemen aan een meeting. Onze eigen RAM-meeting op de Nekker. Ik ben al een 2-tal weken onder de deskundige leiding van Bruno aan het opbouwen. Ik had me on-line ingeschreven voor discus, hoogspringen en de 1000m. Eigenlijk had Bruno gezegd dat ik daar niet mocht aan deelnemen maar stiekem had ik gehoopt dat hij van gedacht was veranderd. Niet dus, ik was nog maar pas toegekomen toen ik VAN DEN BRANDE hoorde klinken. Oei, Bruno had de lijst van de on-line inschrijvingen al gezien (Bruno ziet alles, ik had het moeten weten). Ik mocht niet starten in de 1000m en als ik het toch deed nam of schoot hij me uit de wedstrijd. Eigenlijk heeft Bruno gelijk, als ik nu herval in mijn cross-seizoen ook naar de vaantjes. Maar ik heb zo'n zin in een 1000m hé, het was al zo lang geleden dat ik er nog een had gelopen en het zijn mijn laatste weken als miniem. Bij discus smeet ik 16.96, een verbetering van mijn PR. Waarschijnlijk dankzij de krachtige croque-monsieur van Hans. Ik (en papa) dacht dat ik 2de was maar om de een of andere reden ben ik 4de, terwijl mijn bordje toch duidelijk 2de stond. Bij het hoogspringen sprong ik mooi naar 1.30 en miste nipt de 1.35. Laura won met 1.50. De 1000m heb ik knarsetandend gevolgd (ik weet wel dat Bruno gelijk heeft, maar ja), de 1ste liep 3.29. Ik was wel blij dat ik nog eens de sfeer van een meeting kon meemaken ook al was het organisatorische chaos. Ik was pas om 23h00 thuis. Er liep duidelijk wat mis op het secretariaat. De 3 broers De Laet streden op alle fronten en kwamen met veel medailles naar huis. Volgende week heb ik nog een kans op een 1000m in Edegem (avondmeeting). Als het mag van Bruno. Stilletjes aan ben ik met papa mijn taktiek op punt aan het zetten voor mijn eerste veldlopen als cadet. Je zal wel zien wat het wordt, maar geen paniek voor mijn supporters : ik zal blijven knallen van in het begin al zal ik weer enkele koppen kleiner zijn dan de 2de jaars reuzen. Ik beloof vuurwerk. In Leest loop ik in oktober de laatste keer als miniem, dan via de AWE-cross naar de eerste echte test in Bonheiden.
Vorige week waren we op sportweek met AWE in Lokeren. Heel de week heeft Steven er persoonlijk op toegezien dat ik mijn voet niet overbelaste. Ik mocht vrijdag zelfs de traditionele 1000m niet meedoen (grrrrrrrrrrrrr). Ik moet wel eerlijk zijn dat mijn voet vrijdag wel terug een beetje begon pijn te doen. Het was een heel leuke week met vele activiteiten. Vandaag moest ik om 19h00 een 1ste keer naar de kinesist Hendrik. Volgens papa een super-kinesist. Wat die allemaal met mijn voet heeft gedaan : masseren, trekken (er krakte volgens Hendrik iets los in de vork of zoiets) electriciteit, met een soort stofzuiger erop, dan met een ander machientje enz.... 1 uur aan een stuk. Tot ik moest rechtstaan en hij naar mijn bekken keek. Ik moest me op mijn rug leggen en hij maakte met een krak mijn bekken los. Toen .......was Hendrik zeker. Mijn bekken zat al maanden vast en dit maakte dat mijn voet steeds overbelast werd en reactie gaf. Ik hoop dat hij gelijk heeft en dat ik er nu vanaf ben. Het zou toch ongelofelijk zijn dat dit de oorzaak zou zijn. Nu is alles losgemaakt en volgens Hendrik is het nu de vraag hoe mijn lichaam zal reageren. Zet het bekken zich terug vast na maanden scheef en vastzitten of blijft het op zijn plaats. Ik mag nu terug niet te veel lopen maar ik mag/moet wel volop fietsen. In ieder geval schijnt er nu licht aan de horizon. Misschien is de NMR-scan nu wel overbodig maar voor alle zekerheid zullen we het resultaat met spanning afwachten. Op onze meeting in Mechelen zal ik misschien terug zonder pijn kunnen lopen en wie weet knallen.
Vandaag weer naar Dr. Huysmans geweest. Ik moest er zijn voor een prik en ondertussen heb ik mijn voet laten nakijken. Ik ben terug al 2 weken rustig aan het trainen maar de pijn is nog niet volledig weg. Volgens de dokter heeft het omslaan van de voet in Heusden het genezingsproces terug vertraagd. Daar alle pijn nog niet volledig weg is heeft hij een hele boterham voorgeschreven. Ik moet terug zalf smeren, ijs op leggen en ontstekingsremmers nemen. Bovendien moet ik minstens 5x naar de kinesist. Ook moet ik op 2 september 's morgens (tijdens de lessen, hi hi hi) naar het ziekenhuis in Mechelen voor een NMR-scan of zoiets. Dan pas gaat de dokter volledig zeker zijn dat er geen diepere reden is. Toch mag ik rustig blijven trainen. Ik heb de dokter uitgelegd dat Bruno het echt wel opvolgt, dat vond hij heel goed. Veel trainers zouden er geen rekening mee houden, zei hij. Ik hoop echt dat dit de laatste fase van volledige genezing is.
Het voelde raar aan. Vandaag stuurde Bruno de selectie door voor de 3x600m aflossingen voor miniemen. Mijn naam stond daar niet tussen. Ik was er een ogenblik niet goed van. Bruno stuurde een mooie mail met de motivatie dewelke uiteraard met mijn blessure had te maken. Eerst moet ze volledig genezen zijn om terug aan competitie mee te doen stelde Bruno om zo mijn cross-seizoen niet op de helling te zetten. Er wordt wel een opening gelaten indien ik miraculeus zou volledig genezen. Ik kon me wel vinden in de mail van Bruno, een rechtvaardig man. Toch ga ik woensdag rustig trainen op de Nekker om onder toezicht van Bruno rustig op te bouwen. In mijn binnenste hoop ik in september toch nog minstens 1 1000m te kunnen lopen en knallen. Ik moet tenslotte toch proberen een selectie voor de groep A-atleten af te dwingen hé.
We zijn juist terug van vakantie. We zijn 3 dagen in Lugano geweest in een prachtig statig hotel en 7 dagen aan het Gardameer in Desenzano in een modern superdeluxe hotel. Met een buiten- en een binnenzwembad en een privé-gedeelte aan het Gardameer zelf. Ik weet niet wat de conditie zal zijn met elke dag uitgebreid eten en dessertjes. Gaan lopen heb ik er niet echt gedaan maar wel elke dag zwemmen en aqua-jogging. Ook hebben we gaan fietsen en stevig gewandeld. Ik heb niets gevoeld aan mijn voet. Bij het fietsen heb ik op een stevige helling naar Sirmione toe onze papa er los af gefietst. Dus de conditie zal wel meevallen. Het was een echte super vakantie, spijtig van de vele filles op de terugweg. Morgen zal ik terug beginnen trainen in Mechelen en hopen dat de voet het houdt zodanig dat er kan geknald worden in September.
Gisteren, na de verstuiking van mijn enkel vorige zaterdag, op de Nekker met volle moed aan de training begonnen. Jammer, maar helaas, na 10 minuten terug dezelfde pijn aan de onderkant van mijn rechtervoet. Het is echt om moedeloos van te worden. Alles gaat goed behalve wat ik het liefste doe : lopen. Bruno heeft mij dan maar een toffe privé-les speerwerpen gegeven. Zo had ik toch nog iets aan de training. Op advies van Bruno, tot einde volgende week niet lopen en dan proberen met 10 minuten. Dat zal dan op vakantie moeten gebeuren. Begin augustus moest ik voor een prik toch naar Dr. Huysmans. De vorige keer had hij gezegd indien het niet beter zou zijn dat ik dan 6 weken in de gips moest. We zullen zien. Ik vrees wel dat mijn piste-seizoen compleet in het water zal vallen. Indien ik nog op de piste zou lopen dit jaar zal dat niet voor de prijzen zijn. Tom Boonen zit een beetje met hetzelfde geval dan mij, bij hem zijn de belangen weel veel groter natuurlijk. Misschien moet ik me helemaal richten op het veldloopseizoen en de piste (tegen mijn zin) dit seizoen vergeten. Ik ben deze week ook op paardenkamp en dat gaat allemaal vlot.
Ik mocht gisteren meedoen aan de KBC-nacht in Heusden. Samen met Lars, Thijs, Jo en Lies reden papa en ik naar Heusden. Het was verschrikkelijk warm. Sven, Kevin, Kris en Wendy waren er ook. We schreven ons in en gingen naar de opwarm-zone. Lars liep een mooie wedstrijd en werd knap 4de in zijn reeks. Sven en Thijs liepen voor wat ze waard waren en eindigden rond 3.30. Jo liep, na iets mindere weken, een toptijd van 3.11. Hij liep een zeer knappe wedstrijd. Ik moest starten in de mindere van de 2 reeksen als gevolg van 1 ingezonden tijd van 3.26. Dat was de enige 1000m die ik dit seizoen normaal kon afwerken. Tijdens de opwarming kwam Joni Vandeuren al bezorgd vragen waar ik de afgelopen maanden was. Dat was zeer leuk. Toen we naar de start gingen kreeg ik ook aanmoedigingen van de vader van Lissa Van Lent. Komaan Eline, na een blessure is het normaal dat je terug moet opbouwen, riep hij mij toe. Echt tof. Toch had ik een slecht gevoel, het zit ook wat in mijn hoofd dat ik te weinig steun heb in mijn spikes aan mijn slechte voet en daardoor precies altijd pijn voel. Als ik in vorm ben is mijn start altijd super en nu was ik bij de laatste 5 weg. Na 20 meter viel er een meisje voor mij, ik moest er over springen en wat denk je ? Ik kom verkeerd neer op mijn slechte voet en ik voelde direct weer die stekende pijn. Even dacht ik aan stoppen maar direct dacht ik, dit is wel de KBC-Nacht he. Ik spurtte met de moed der waanhoop naar de 5de plaats, kon dit een ronde volhouden om dan compleet terug te vallen en met veel pijn voorlaatste te worden in 3.35. Geen tijd voor zo'n meeting. Lies, die als onze coach meemocht in de opwarmzone, ving mij op. Ik hinkte naar onze plaats in de schaduw, papa kwam mij al tegen. Ik deed er direct ijs op uit Lies haar koelzak. Het Rode Kruis was niet te vinden. Onbegrijpelijk op zo'n meeting. Na 5 minuten was de ontgoocheling weg en gingen we op zoek naar handtekeningen. Wendy had 2 stiften bij, we deden onze gekregen T-shirts aan en dokterden een plan uit. We zouden ons opstellen aan de inschrijvingszone. Het lukte, we hebben handtekeningen van alle Belgische toppers, Olivia, Hanna, Tia, Elodie, Eline enz... Ineens kregen ik telefoon van papa. Hij stond voor een privé-fotosessie bij Eline Berings, die papa toch hé, en zei dat ze ging wachten voor een foto met ons. We spurtten naar daar, iedereen moest op mij wachten want met mijn zere voet kon ik niet echt goed lopen. Om +/- 21h30 reden we vermoeid maar tevreden naar huis. Het was een zeer toffe dag waarin we ons geen minuut verveelden. Mijn piste-seizoen dreigt wel in het water te vallen.Misschien moet ik Bruno zijn raad opvolgen en alles op het cross-seizoen te zetten. In ieder geval wil ik volgend jaar bij de cadetten geselecteerd worden voor de KBC-nacht op de 800m. Vandaag doet mijn voet al minder pijn, ik hoop dat het enkel wat verstuikt is.
Zaterdag heb ik meegedaan aan de meeting te Humbeek. Eindelijk kon ik terug wat competitie doen. Eerst deed ik mee aan kogel. Met mijn 6.69 (Nieuw PR) kom ik in de eeuwige ranglijsten van RAM in de top-10. Dan de 1000m. Ik ben nog maar 2 weken (waarvan 1 week echt trainen) terug aan het trainen en wist dus niet waar ik stond. Papa zei dat ik me rustig moest houden. Ik liep uit voorzorg niet met mijn spikes. Er vertrok iemand met een serieuze snelheid (ze won in 3.13) en natuurlijk ik als 2de daar achter, mijn temperament he. Ik liep dus tot op 100m van de finish ruim afgescheiden als 2de. Op 100m van de finish kwamen er 2 meisjes over waardoor ik 4de werd in 3.35. Geen tijd voor mij natuurlijk en in tranen en boos direct naar de auto, nog in wedstrijdkledij. Na 2 minuten was ik al wat gekalmeerd en was ik vooral blij dat ik zonder pijn kon lopen. En 3.35 zonder veel training is natuurlijk niet slecht. De 2de en de 3de liepen ook boven de 3.30. Dus normaal klop ik die. Volgende zaterdag ben ik wel geselecteerd voor de KBC-nacht in Heusden. Een top-meeting. Ik ga nog een week goed trainen maar verwacht natuurlijk geen supertijd. Alle broertjes De Laet zijn ook uitgenodigd, voorwaar een sterke prestatie.
Nadat ik vorige week gunstig nieuws kreeg van Dr. Huysmans heb ik reeds woensdag en donderdag een rustige training afgewerkt. Deze week ga ik proberen wat meer te trainen want zaterdag zou ik graag meedoen aan de meeting te Humbeek. Vorig jaar won ik daar de 1000m. Dit jaar heb ik er nog maar 2 gelopen waarvan een zonder kracht en veel pijn. Ik heb er echt zin in maar de conditie gaat nog niet optimaal zijn natuurlijk. Lopen zonder pijn is nu het belangrijkste. Vanavond moet mama mijn rapport gaan halen en dan kunnen we het 1ste jaar Latijn ook afsluiten en genieten van 2 maanden vakantie. De 1ste week ga ik in Kapelle op sportweek en de 2de week op paardenstage. We gaan ons niet vervelen.
Terwijl mijn collega-Rammers zich klaarmaken voor het PK zit ik nog steeds thuis mijn ontgoocheling te verbijten. Voor het eerst in jaren komt mijn naam niet voor op de deelnemerslijst. Als 2de jaars miniem keek ik er wel naar uit. Morgen ga ik met papa (na weer 3 weken) naar Dr. Huysmans. Hopelijk krijg ik een absolute go om terug te kunnen lopen. Als het ok is ga woensdag al meetrainen op de Nekker, zoals Bruno al schreef, eerst 10 minuutjes en zo verder. Op 3 juli is er een meeting in Humbeek, misschien kan ik daar al mee doen. Ik ben ook ingeschreven voor de KBC-meeting in Heusden op 10 juli. Weliswaar met mijn enige tijd op de 1000m dit seizoen, 3.26. Waarschijnljk is dit niet goed genoeg om er bij te zijn. Sowieso zal ik op 10 juli nog niet top zijn, maar ik heb zo'n goesting om te lopen en te sporten. Ik kijk er wel naar uit om terug te kunnen gaan trainen in Kapelle en op de Nekker. Ik mis de sfeer heel hard. Woensdag is er ook het laatste examen, het zou samen met paardrijden en trainen op de Nekker een mooie dag kunnen worden. Allemaal duimen met mij, ik hoop het van ganser harte.
Ik ben daarstraks naar de echografie geweest. Blijkbaar zit er ergens vocht tussen 2 gewrichten zodanig dat deze niet perfect aansluiten. De man van de echografie zei dat ik een enkelband had gelijk aan deze van iemand van 80kg, wat goed was. Hij vroeg ook enkele keren of ik me niet kon herinneren dat ik mijn voet ergens had verstuikt of dergelijke. Daarna met de platen naar Dr. Huysmans. Hij was redelijk beslist. 3 volle weken geen belasting op mijn voet, in principe zou ik van hem niet mee mogen op sportdag van school nu vrijdag (de leukste schooldag van het jaar). Mijn voet werd wederom zwaar ingetaped. Veel ijs opleggen, binnen 1 week de tape er af en dan terug insmeren met Voltaren-gel. Binnen 3 weken moet ik terug naar de dokter. Dan is het ofwel groen licht ofwel immobilisatie (gips of een sterk verband) voor 4 à 6 weken. Dan is wel helemaal mijn zomervakantie om zeep, hé. Op 26 juni is er het PK, op het palmares zal ik dit jaar zeker niet voorkomen. Ik zal wel aan Jo vragen dat hij mijn collega atleetjes van de andere clubs, zoals Jody en Lissa, inlicht over mijn afwezigheid. Misschien kan ik er wel bij zijn op de meeting in Humbeek op 3 juli. Ondertussen krijg ik vele leuke bemoedigende reacties op mijn blog : van Jasper, Bruno en Els. Dat is leuk, dat doet deugd. Je moet nu wel niet geloven dat ik hele dagen triestig rond loop, hé. Eline blijft Eline, het leven is een groot feest maar zwembadjes zullen er dit week-end spijtig genoeg niet bij zijn.
Vandaag weer met papa naar Dr. Huysmans geweest. Waarschijnlijk iets te vroeg begonnen. De dokter blijft er bij dat ik ergens een zware verrekking heb opgelopen dewelke zich vooral manifesteert bij een hevige inspanning. Ik moet woensdag een echografie laten nemen en daarna terug naar Dr. Huysmans. Dan zal er beslist worden wat er moet gebeuren. Dit is wel niet plezant, hé. Het lijkt een verloren (piste)seizoen te worden. Het PK zal waarschijnlijk te vroeg komen. Het lijkt er sterk op dat ik me er moet bij neerleggen. Bruno heeft een coole reactie geschreven op mijn vorig bericht. Volgens hem moet ik goed rusten en dan kan ik waarschijnlijk nog knalprestaties leveren in augustus en september. Ik zal dan ook de kalender eens goed uitpluizen en er enkele meetings uitnemen. Ik heb dan nog maar een paar meetings de tijd om het clubrecord op de 1000m (3.17) aan te vallen. Woensdag weten we meer.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
