Jaren had ik er naar uitgekeken. Eindelijk zou ik als cadet een 1500m steeple kunnen lopen. Gisteren was er in Booischot het PK steeple. Mijn allereerste steeple. Dit stond al weken aangekruist. De voorbije weken moest ik er toch eens op kunnen oefenen. Na veel rondvragen in de club was Frans (onze secretaris) bereidt om Jo en mij in Willebroek een geheime training te geven. Met een geïmproviseerde horden kregen we vorige week training. Frans leerde ons enkele tricks en trucs aan want springen konden we zei hij. Dank u Frans. Jo en ik hadden er bijna met niemand over gesproken. Gisteren dan samen met Jo, Lies en papa naar Booischot, toch een beetje met een bang gevoel. Daar aangekomen liepen we direct Lissa Van Lent tegen het lijf. Deze regerende PK veldlopen en 3de op het BK bleek ook aan de steeple mee te doen. Een zware concurrent, zij liep als 4.51 op de 1500m en ik 5.15. Dat is een verschil van 24 sec, hoe maak je dat goed ? Ik warmde me samen met Jo goed op. We verkenden de horden en de waterbak, hoe gingen we springen, waar zetten we onze voet enz. Papa zei dat ik met mijn techniek het verschil kon maken, ik kan links en rechts springen en voor de waterbak hadden we de tips van Frans. Ondertussen won Nathan op een weergaloze manier de 800m. Dat was een stimulans. Papa zei ook dat ik ofwel als eerste ofwel vrij de eerste horden moest kunnen nemen. Hij zei ook als het te zwaar was ik voor de eerste keer in mijn leven zou mogen opgeven. Ik antwoordde, zijde gij zot, ik geef nooit en zeker hier niet op. De start dan. Ik nestelde me direct in 2de positie. Ik dacht dat de eerste hindernis de waterbak was, blijkbaar niet dus. Ik nam als eerste de volgende horden en blijkbaar moest iedereen al een gat toelopen. We liepen bijna 1200m met vijfen voorin, Lissa, Maya (sterke veldloopster en 800m) ik en 2 2de jaars cadetten waaronder de 3de van het BK steeple vorig jaar. Telkens ik een klein gaatje moest maken maakte ik dit goed op een horden of aan de waterbak. Maya viel letterlijk af door in de waterbak te vallen. Ze kwam klestnat nog eventjes aansluiten. Het was echt tof. Lies, Jo, Nathan en papa supporterden al waren ze met 100. Met 4 gingen we de laatste 250m in en daar haalde Lissa haar klasse boven met een verschroeiende demarrage. We moesten een gaatje laten en ik ging met de 2 2de jaarsen naar de waterbak. We gingen er bijna samen over en ik moest nog 1 meisje laten gaan maar eindigde wel 3de (blijkbaar kan ik wel sprinten na een zware race) voor de 3de van het BK van vorig jaar in een tijd van 5.34.73, 4 sec achter Lissa (die voorlopig 24 sec rapper is op de 1500m vlak) en 2 sec achter de 2de. Mijn tijd zou vorig jaar in de ranglijsten goed zijn geweest voor een 8ste tijd nationaal. Schitterend, bij het podium bleek ik 2de te zijn gezien de 2 2de jaarsen van een andere provincie bleken te zijn. Ik vond het nog toffer dan ik had gedacht, dit is mijn ding, springen en water. Dankzij de trukken van Frans had ik zeker wat kennis meer dan de anderen. Mijn 1ste medaille op een PK. Jo moest zoals steeds opboksen tegen reuzen en eindigde als 2de 1ste jaars in een schitterende 5.24, voorwaar een sterke prestatie. Tijdens het wachten op het podium aten Nathan, Jo en ik een reuze doos koekjes op terwijl papa genoot van een lekker pintje, glimmend van trots. We waren pas na 23h00 terug thuis maar we hadden genoten. 3 Rammers overvielen een meeting, ons groen viel op. Nu ga ik een tijdje geen meetings meer doen, het waren er de laatste maand veel. Misschien doen we er nog eentje begin juli.
Zaterdag hebben we met de AC dames meegedaan aan de hoogste klasse IC in Vlaanderen. In het zog van onze toppers (Sofie L, Sofie D., An, Kim, Katrien en de anderen) moesten Laura en ik enkel ervaring opdoen. En of dat gelukt is. Laura pakte natuurlijk 10 punten bij het hoogspringen in dezelfde hoogte als de 2 eersten. Ik moest aantreden in de 1500m. Met jaren voorsprong de jongste van het pak. Papa had gezegd direct vanachter aan te sluiten en mijn eigen tempo te lopen. Mijn start was zeer goed, ik liet me niet wegduwen en was direct in mijn tempo. Ik keek even rond en nestelde mij in 3de laatste positie. Onze supporters moedigden mij aan en riepen dat ik niet over mijn toeren moest gaan, maar het vlotte. Bij het ingaan van de laatste rond ontploften ook de 2 dames in mijn buurt en liepen mij eraf. Wat was dat. Ik verloor 13 sec in de laatste ronde en finishte in 5.15. Een verbetering van 6 sec tov Mechelen 2 weken geleden. Jasper en papa en begeleiders van Duffel kwamen we toch gelukwensen. Ik was wat ongelukkig omdat ik de ploeg maar 1 punt had gegeven maar ik kan alleen maar sterker worden. Ook medelopers aan de 1500m kwamen me nog aanspreken en tips geven, tof. Samen met Laura, Emma en laura liepen we als jongste ploeg nog de 4x100m waar we nipt laatste werden. Men een spetterende 4x400 namen An, Sofie, Kim en Sofie de laatste twijfels weg. We werden knap 9ste en kunnen de volgende jaren enkel beter worden.
De ontgoocheling van de IC is al wat verteerd. We mogen normaal nooit zakken met zo een generatie. Maar ze moeten er wel zijn,he. De jongens hadden maar 2 scholieren en zakten dus ook. Ze kwamen na een heroïsche strijd toch maar 4 punten tekort. Wat betekent het eigenlijk als je denkt aan Wouter Weylandt. WW Special zal nooit meer vlammen. Zaterdag ben ik geselecteerd bij de dames AC te Izegem. Onze dames zijn vorig jaar gepromoveerd naar de ere-afdeling en is dus een zeer goede ploeg. Ik dien de 1500m te lopen en ook de 4x100m o.a. met Laura. Niets moet, alles mag en ik zal heel hard mijn best doen. Papa zal er wel voor zorgen dat ik niet onder de indruk ben. Ik laat alvast mijn kop niet zot maken en ben er in principe enkel bij om 1 punt te pakken, alles meer is fantastisch. De vorm is ook niet top. De taktiek ligt vast en is zo simpel als de relativiteitstheorie. Gisteren heb ik voor een speciale missie in het geheim getraind met Jo. Einde mei kom je er meer over te weten. Daarna ga ik het iets rustiger aan doen en de examens voorbereiden. We zien wel of we nog andere meetings meedoen. Oh ja, toch een resultaat van de IC : mijn allereerste 300m horden (zonder specifieke training) tegen niets anders doende atleten klokte af op 53sec goed voor een top 7 in de eeuwige ranglijst van Ram.
Een verslag over mijn prestaties op de IC volgt. Ik ben nu te ontgoocheld om veel te schrijven en ik zou dingen schrijven die ik niet wil schrijven. Ik kan wel zeggen dat we door de vele afzeggingen en afwezigheden (!!!!!!) laatste werden en dus zakken. Iedereen die er wel was heeft heel hard zijn best gedaan.
Gisteren namen Julie en ik deel aan onze meeting in Mechelen. We gingen juist 1 nummer meedoen gezien we nog naar een communiefeest moesten. Het ging mijn allereerste 1500m worden. Hoe moest ik het aanpakken. Ik kwam er vlug uit met papa, aangezien het geen 1000m meer was geen volle sprint van in het begin maar een beetje (tegen mijn natuur in) tactisch lopen. Papa had een schema opgesteld maar dit had geen nut gezien de klok niet werkte, een fout van de jury. Het was enorm goed weer en ik had er zin in maar juist voor de start begon mijn voet weer pijn te doen. Daar er maar 2 cadetten waren moest ik meelopen samen met de scholieren waaronder ons Julieke. Deze waren dus min. 2 jaar ouder dan ik. Waarom is er bij ons altijd zo weinig opkomst ondanks de goede organisatie ? Magda zei nog dat het mijn eerste 1500m was en dat ik vooral moest leren en genieten. Bij de start gingen er direct 3 scholieren naar de kop en ik volgde als kleinste als 4de. A ha, ik moest eens de wedstrijd niet maken, dat zal volgende week op de IC wel anders zijn. Er stond wel een behoorlijke wind. Ik volgde vlot tot bij het ingaan van de laatste ronde de 3 scholieren. Bij de bel voor de laatste ronde versnelde de 3 scholieren en ik drong niet echt aan, ik ga in het begin van het seizoen mijn nog niet opblazen en bovenal wou ik niet forceren met mijn voet. Ik werd veel aangemoedigd door iedereen (André, Sarah, Veerle, Kris,....) en eindigde in een mooie 5.21, goed voor al een 14de plaats in de eeuwige Ramlijsten. Ik kreeg een supercoole Ram-medaille. Ons Julieke eindigde in 5.36, dit is 9 sec. beter als vorig jaar. Mijn vorm is nog in volle opbouw na een volledig cross-seizoen. Leuk was na de wedstrijd toen Magda ons Julieke apart nam en vroeg waar ze woonde en waarom ze niet naar de Nekker kwam trainen. Magda was zeer verwonderd toen ik zei dat Julie mijn zus was. Er zit potentieel in Julie, zei Magda, maar ze moet meer trainen. Ons Julieke nam dit op haar eigen lakonieke manier op. Volgende week zaterdag is er de IC, ik doe waarschijnlijk de 300m horden, de 1500m en nog een nummer. De week daarna loop ik op de ic alle cat. of de 800m of de 1500m. Volgens papa (die meer en meer denkt dat ik een goeie 800m in de benen heb, met een wereldkampioen als trainer) zou ik op de 1500m meer als 1 punt kunnen halen.
Verleden zaterdag was er onze fameuze 10 km van Mechelen. Ik zou deelnemen aan de 5 km. Ik had de vorige weken wegens examens wat minder getraind. Magda zei dat we dit als een training moesten zien en dat het een goede test was. De organisatie o.l.v. Jasper en Sofie was schitterend. Het evenement is klaar voor veel meer deelnemers. Ook ons Julieke en mama startten in de 5 km, we moesten 3 ronden in de Nekker lopen en een ronde op de piste. Jo vloog er direct vandoor in het spoor van 2 volwassenen. Ik onderhield een goed tempo en liep na de 1ste ronde op kop met Julie in mijn spoor. Papa dacht dat ons Julieke mij zaterdag zou kunnen kloppen. In de 2de ronde lag mijn tempo iets te hoog voor Julie en moest ze eraf. Ik bouwde mijn voorsprong nog wat uit om te winnen in 21.34. Ons Julieke maakte er nog een spannende strijd van met Kris Van den Bergh. Kris was iets sterker maar Julie werd toch 2de bij de vrouwen. Ook mama liep onder de 30 min. Jo won spectaculair bij de mannen. Na de wedstrijd moesten we een interview geven aan een reporter van GVA. Maandag stond er dan ook een klein artikel over ons in de GVA, leuk. Ook in de Atletiekleven van deze maand wordt er over mij geschreven. Ik heb er dan ook mijn best voor gedaan. Ook van Sofie en Robin staat er een foto in Atletiekleven. RAM is goed bezig. We hebben ons na de wedstrijd nog goed geamuseerd op het gigantische springkasteel met als resultaat dat mijne singlet compleet kapot is. De volgende wedstrijd is de 1500m op onze meeting van 1 mei op de Nekker. André nam op de 10 km van alles foto's ondanks zijn zichtbare pijn en moeite om te bewegen. Onderaan ook een foto van de aankomst van een van de maten van onze papa : de Jarno.
Dank zij de chip is er een gedetailleerde uitslag van het BK per ronde. Wat blijkt : de 1ste ronde liep ik de 10de tijd en de 2de ronde de 11ste. Dit bewijst wat we al langer weten, nl. dat ik steeds op het einde wat terugval. Dit heeft me in het verleden al menig overwinning of podiumplaatsen gekost. We weten waaran we moeten werken.
Ons Julieke daarentegen : op 48 deelnemers, de 1ste ronde de 42ste tijd, de 2de ronde de 29ste tijd om in de 3de ronde de 25ste tijd te lopen. Als Julie haar diesel op gang is, is ze niet meer te stoppen. Laat de langere afstanden maar komen.
Hierna vindt u het uitgebreide verslag van de voorbereiding naar en het verloop van het BK te Oostende.
Wat voorafging :
Ik was mezelf een revanche verschuldigd sinds het desastreuze BK van vorig jaar (22ste) waar ik compleet uitgeblust aan de start kwam.
Onder impuls van papa lag sinds de laatste cross te Kessel drie weken geleden (na een minder PK door ziekte) de focus volledig op het BK.
Stefan Lauwens werd bereid gevonden om ons (Julie, Robin en ik) klaar te stomen op het BK. We oefenden de laatste weken nog volop op bergop lopen gezien volgens papa daar wel eens de sleutel van de wedstrijd kon liggen.
Stefan geloofde echt in ons, zie maar naar zijn reactie op een vorig blog-artikel.
Ook Magda liet ons s zondags lopen in voorbereiding op dit BK.
Vorige woensdag namen Sarah en Kris de BK-lopers apart om eveneens specifiek te trainen. Vorige week dreigde de voorbereiding wat mis te lopen door te trainen op verspringen op de Nekker wat me 3 dagen pijn in de knieën bezorgde. Net op tijd was de pijn weg.
Thuis drukte papa de uitslagen nog eens af van de vorige 2 BK s. Ik was 11de in 2009 en 22ste in 2010 (oneven jaren liggen me). Papa stelde na analyse van vele crossen dat er 7 atleten waren die ik normaal voorlopig niet aankan. De andere kon ik kloppen op een super dag, dus zei hij : top 8 is mogelijk.
Ik ken vele atleten en de anderen werden opgezocht via fotos op internet edg.
Het parcours hing reeds 2 weken thuis uit.
Vrijdag werd alles ingepakt en nagekeken door papa (tot ergernis van mama) om zaterdag onbezorgd naar Oostende te kunnen vertrekken waar we een druk programma hadden.
Iets voor de middag kwamen we zaterdag aan en omdat routine (volgens papa) belangrijk is deden we hetzelfde als altijd : lekkere broodjes kopen en een goei pint drinken in een typisch Oostends café.
Om 14h (we mochten ons in het hotel omkleden in de sauna-ruimte) hadden we op het parcours afgesproken met de familie De Laet. Nathan, Benedikte en Marthe waren er ook, tof.
Het parcours werd grondig verkend, in het bijzonder de dubbele helling. We kwamen Kjell, Patrick en Els tegen die ons als ervaren atleten nog veel tips gaven.
Daarna gingen we met de familie De Laet naar hun vakantieadres waar we konden zwemmen, keicool.
Dan vlug naar het hotel, we werden om 18h verwacht bij Patrick en Viviane op te aperitieven en daarna met de familie De Laet traditioneel te gaan wokken bij de Efteling Kok van de Wok On Fire.
De ambities werden eveneens uitgesproken : top 30 voor ons Julieke en top 10 voor mij gewaagd maar ne mens moet toch ambitie hebben hé.
Zondagmorgen werden de spikes nog vervangen gezien het vlugge parcours, spijtig voor mij te weinig modder.
We waren ruim op tijd op het parcours. Ik moest lopen om 11h55 en ik begon tijdig en onder toezicht van papa (die hem niet moeide) met mijn opwarming. Ik voelde dat de benen goed waren en ik had er zin in. Er werden nog voldoende calorieën ingeslagen (banaan en rijsttaartjes). Mama en papa zorgen echt voor alles.
Ik zag de concurrentie een voor een toekomen en ik straalde echt zelfvertrouwen uit. Goed op tijd ging ik met papa naar de start. De taktiek was duidelijk. Bij de eerste 5 aan de bocht en dan eigen tempo knallen.
De start ging bijna mis. Een jurylid kwam vlak waar ik stond tussen de atleten en op dat moment werd er geschoten. Ik verloor een fractie van een seconde omdat ik moest uitwijken en moest dus echt vlammen (dit is een BK). Ik was volgens papa 15de aan de eerste bocht. Ik was echter nooit in paniek want de benen (in tegenstelling tot het PK) voelden super.
Bij het ingaan van de 2de ronde riep papa dat ik 10de liep, er liepen 4 atleten voor mij die ik kon pakken. Ik wachtte een beetje af maar naderde cm per cm. Ineens riep er iemand op een atleet dat ze 8ste liep. Ik er voorbij, ik dus 8ste (je weet dat dus niet, hé). Dan zag ik ineens Floor Michielsen voor mij, tot vorig jaar onklopbaar in onze reeks. Vlam, er voorbij.
Papa stond op de 2de helling en zag ons eindelijk komen. Er passeerden 5 atleten en ik liep als 6de eerste helling op. Van 10 naar 6 op een BK, volgens papa fenomenaal. De vermoeidheid begon te wegen. Papa had ingecalculeerd dat ik 5 plaatsen zou kunnen verliezen op de 2de helling. Ik vloog er op als 6de maar moest 2 atleten laten voorgaan. Dus 8ste boven op de helling. Dan nog 250 meter tot de finish waar ik normaal nog plaatsen verlies. Papa en andere supporters (Julieke, mama, Jentje, Thijs, Lies, .) riepen me vooruit. Ik sprintte voor wat ik waard was en kon mijn 8ste plaats vasthouden.
Schit-te-rend een 8ste plaats op het BK. Papa had gelijk. Na analyse bleek dat ik 2 onklopbaren achter mij had gelaten en dat de vorm-van de dag van 2 anderen ook super was. Dit was waarschijnlijk mijn beste cross ooit.
Ik was 2de van de provincie Antwerpen, wat heb ik op het PK laten liggen zeg.
De eerste van Kessel, ons Liezeke, was 18de en de 3de (Jody) 27ste. Ik was daar 3de. Als het niveau hoger ligt kan ik dat dus blijkbaar aan.
Ik was dolgelukkig, de trainingen rendeerden maar je moet het toch maar doen hé.
De felicitaties kwamen van overal, iedereen vloog me om de nek. Ook de sms-en kwamen binnen, André, Kjell, Smeggie, Edgard, Ben. Gisteren al Jasper op mijn blog en Stefan (super-trainer) via msn.
Ook spraken er een aantal mensen van andere clubs papa aan.
Dan ons Julieke. Ook zij warmde goed en gedisciplineerd op. Traditioneel was ze derde laatste weg. Ze stormde als een flandrien naar voren en riep onderweg vele lijken op waaronder Jenthe Adriaens (veelwinnaar en vorig jaar 5de). Ze werd na een heroïsche wedstrijd (2 trainingen per week) fantastisch 29ste.
Papa had gelijk met de doelstellingen.
Ook Lars en Thijs liepen een fenomenale wedstrijd. Jenthe liep eveneens voor wat ze waard was en dat is heel wat. En wat gezegd van Marthe, 3de na een thriller, wat een prestatie. Nathan werd 19de. Jo, die al een paar weken achter zijn goede vorm zoekt liep wat minder.
Onze andere protegé van super-trainer Stefan, Robin werd weergaloos 2de. Man man man.
Kjell liep bij de senioren naar een knappe 10de plaats als Belg. Kim moest spijtig genoeg forfait geven.
Tot supporter van het week-end roep ik Eva (zusje van Jo) uit. Roepen en supporteren en meelopen. Ze deed alles.
Na het BK gingen we nog wat inkopen doen in Oostende. Voor de 1ste maal in jaren wilden Julie en ik de straten niet onveilig maken met Go-carts. We waren gewoon doodop. Na lang zoeken vonden we onderstaande foto terug op de website van Hamme (spijtig andré of Johan er niet waren). Dit is vlak voor het moment ik mijn aanval op de drie voor mij inzette.
Als reactie op mijn vorig artikel ontving ik reeds aanmoedigingen van Jasper en Stefan (de koning van de bergop-trainingen). Dat is cool. De zusjes Van den Brande zullen knallen in Oostende. Vorige week hebben we verspringen gedaan op training. Ik ben dat niet meer gewoon en heb 3 dagen pijn aan mijn knieën gehad. Deze week ga ik enkel lopen. Gisteren hebben we leuk getraind met Magda in het Vrijbroekpark. Ook Magda wenste ons veel succes in Oostende.
Volgende week zondag is er het BK veldlopen in Oostende. Een van de, zoniet het, hoogtepunt van het seizoen. De voorbereidingen zijn volop bezig. Ik hoop dat de trainers de laatste trainingen opmaken in functie van dit BK. Dat zou toch moeten. Bij de sprinters en andere pistiers wordt er toch ook opgebouwd naar kampioenschappen. Vooral op het bergop lopen dien ik nog te trainen. Mijn voorbereiding thuis wordt in ieder geval professioneel aangepakt. Het parcours hangt al 2 weken uit en ik ken het stilletjes aan uit het hoofd. De deelnemerslijst is afgedrukt en ge-analyseerd. De uitslagen van de laatste 2 jaar werden er eveneens bijgenomen. Er zijn 7-8 atleten die in grotere clubs trainen en waarschijnlijk anders en meer (specifiek) trainen dan mij. Die zijn in principe door mij voorlopig onklopbaar. Achter deze atleten zijn er min. een 10-tal die elkaar waard zijn, waaronder ik. Het kan dus top 20 zijn maar eveneens top 10. Deze 10 zullen dicht bij elkaar lopen en veel zal afhangen van de zware bergop op 200m van de finish. Daar worden plaatsen gewonnen of verloren. De taktiek is reeds bijna volledig besproken met papa. De foto's en vooral kleuren van singlets worden in mijn hoofd geprent. Ik hou jullie op de hoogte.
Gevonden op de website van de club uit Bonheiden na de cross van zondag in Kessel :
"Bij de cadetten dames was het Dockx Lieze die van begin tot einde uitblonk en zo een zeer knappe overwinning boekte. Proficiat Lieze!"
Straf, ik liep nl. ook in die wedstrijd en ik heb bij mijn weten ons "Liezeke" eventjes gezien, nl. toen ze de laatste 100m vanachter mijn rug, waar ze blijkbaar een hele wedstrijd liep, kwam om me te kloppen in de spurt.
Misschien zien ze in Bonheiden de wedstrijden op een andere manier. Onderstaande foto's (van iemand van Bonheiden) spreken voor zich, de atlete in't geel is Lieze Dockx.
Gisteren trokken we naar de veldloop in Kessel. We waren er op tijd want sinds ik cadet ben zijn de omlopen anders en dan verken ik ze graag. Samen met Julie warmde ik goed op. Ik diende een kleine en een grote ronde te lopen. Die grote ronde was wel een hele grote ronde. Na het einde van de kleine ronde moesten we het bos induiken en daar was het zeer smal en bijna onmogelijk om voorbij te steken. Papa zei dat ik bij het ingaan van de grote ronde dan ook op een goede positie moest zitten. De wedstrijd dan. Ik startte eigenlijk zeer controlerend en aan de 1ste bocht (bijna 180°) liep ik 2de en nam er een atlete van Ac Break een 5-tal meter. Na het einde van de kleine ronde doken we het bos in en, jawel, ik liep op kop. Ah, ja, dat was zo afgesproken he papa. Ik trok goed door, een eerste keer op kop in een cadettenwedstrijd. In mijn spoor 4 atleten die werkelijk nooit overnamen waaronder Lieze Dockx (2de PK) en Jody (5de PK) waar ik 6de werd. Ik knalde er 1 atleet af en dan nog 1. Enkel Lieze en Jody nog in mijn spoor. Ze hadden geen enkele intentie om over te nemen. Die kennen mij perfect, weten dat ik altijd loop voor wat ik waard ben en vooral : dat ze mij kunnen kloppen in de spurt. Ik probeerde een aantal keer om ze er af te krijgen maar het ging niet. Ik liep aldus praktisch de hele wedstrijd op kop en op 100m van de finish gingen Liezen en Jody over mij. Ik werd dus 3de. Mijn allereerste medaille als cadet in mijn 1ste seizoen. Ik had er stilletjes op gehoopt maar nooit gedacht dat het zou lukken. Ik was supertevreden gezien mijn conditie vorige week. Dit was al een beetje terug een normale vorm. Ik kon de wedstrijd ook niet anders lopen want als ik afwachtend loop dan gaan we met 5 naar de meet en dan ben ik 5de. Ik loop eigenlijk altijd zo, knallen als ik kan. André heeft gisteren na een sms van papa nog naar hem gebeld. André zei dat ik moet verder doen zoals ik bezig ben en dat er ooit wel een dag gaat komen dat ik sterk genoeg ben om ze er af te lopen. Ik moet wel zeggen dat een aantal toppers er niet waren maar dat maakt mijn zaak niet. Dit geeft vertrouwen voor het BK. Nog een maand goed verstandig trainen en dan een goede prestatie leveren op het BK. Ik heb er zin in. Ons Julieke moest een midden en een grote ronde lopen. Ze was (bijna) traditioneel echt als laatste weg en begon dan aan een Julie-aanse achtervolging zoals alleen zij dat kan. Hop, de top-10 binnen dan 9ste, 8ste, 7de, 6de om tenslotte op een fantastische 5de plaats uit te komen (2de van haar jaar). Bijna had ze de 4de nog te pakken. Julie voelt dat ze dit jaar progressie maakt dankzij de trainingen van Stefan. Als ze nu 'zondags nog eens meegaat naar het park zal ze nog beter worden. Ik sta ook voor de allereerste keer in een uitslag vermeld in de krant. Weliswaar in kleine lettertjes maar t'is toch al iets. Toen we vertrokken kwamen we Kjell nog tegen. Ik heb hem niet zien lopen maar 's avonds vernamen we dat hij natuurlijk gewonnen heeft. Zonder veel trainingen na al zijn studeerwerk, je moet het maar doen.
Het was echt een off-day gisteren op het PK. De start was verschroeiend hard en na 200m wist ik al : dit wordt moeilijk. Ik wou toen al aankomen. Lissa vloog over mij, dan Maya Cortsjens en Lieze Dockx. Normaal zijn die 2 laatsten minder dan ik. Na 400m vloog Jolien Denis op mijn nek. Normaal hangt die altijd in mijn spoor en nu liet die mij direct ter plaatse. Ik kon gewoon niet reageren. In een vorig verslag kon je lezen dat papa aan mijn gezicht kan zien of ik goed ben of niet. Wel, hij zag al na 200m aan mijn gezicht dat het niet ging. Achteraf zei hij dat hij het woensdag (samen met Bruno) al gezien had. Wroeten en stoempen is niets voor mij (ons Julieke zei - ha ik loop altjd zo, ik kan niet anders), ik moet over een parcours vliegen. In de laatste ronde leek ik terug te komen op Jolien maar het was maar voor even. Na 2 ronden afzien werd ik in de laatste rechte lijn nog voorbijgestoken door Jody. Alle repect voor Jody, maar normaal was ze dit seizoen geen partij voor mij. Ik werd dus 6de. Alle atleten vanaf de 2de tot de 5de plaats hield ik vorig jaar achter mij op het PK en buiten Jolien klop ik ze altijd. Lieze Dockx en die Maya, onbegrijpelijk die vlogen. Dat was niet normaal. Ik ben nooit (de eerste keer dit seizoen) in de wedstrijd geweest. Ik had hetzelfde gevoel als vorig jaar op het BK. Was er vormverlies door mijn ziekte vorige week want over 2 weken in Bornem vloog ik. Was het de wind waarvoor ik te licht ben (niet echt denk ik want ik had gewoon geen macht). Misschien moet ik eens met de trainers spreken over een echt schema waardoor ik constanter loop en kan pieken. Is er reden tot paniek ? Neen, maar Kessel en het BK moeten beter. Ik hoop dat Bruno, André en Stefan even de tijd nemen om een en ander met mij te analyseren. Dan was het de beurt aan Jo, Nathan en Vincent. Consternatie, Jo (ziek en vol snot en geen adem) startte niet. Nathan werd formidabel 9ste. Dan ons Julieke, Oh la la, De stoom kwam uit haar neus. 2 jaar scholieren samen en ze liep bijna een volledige 1ste ronde in de kopgroep. Dan moest ze de besten laten gaan. Ze liep 7ste als 2de jaars toen de turbo-diesel op gang kwam. Als een echte Flandrien stormde ze naar de 6de plaats alleen tegen de wind. Even doortrekken en weer alleen als 6de keek ze even op en boenk, op naar de 5de plaats. Nu was ze pas echt gelanceerd en ze vloog de 4de op haar nek. Op 400m van de finish liep ze zowaar 4de van de 2de jaars. Ze eindigde dan ook als 4de. Vorig jaar was ze tegen dezelfde atleten nog 9ste. Als de meet 300m verder was had ze op het podium gestaan. Wat was dat zeg, moest Julie trainen zoals al die andere zit er veel meer in. Na de finish lag ze uitgeteld op de grond en na felicitaties van iedereen bleef ze bescheiden als altijd alles relativeren. Marthe werd prachtig PK bij de pupillen en Kim werd schitterend 2de. Laura startte ook maar bleek achteraf niet ingeschreven! Wat een ontgoocheling, gelopen voor niets. Binnen 2 weken wil ik echt top zijn in Kessel. Ondertussen kregen we de voorselectie binnen voor o.a. de IC alle categorieën. Zowel Julie als ik zitten er bij. Laura en ik samen als cadet. Papa heeft al een en ander met mij besproken en zal dat ook op tijd communiceren met de trainers. Maradona (ondanks zijn talent) mocht als 16 jarige ook niet mee naar het WK en Eddy Merckx was ook al enkele jaren prof voor zijn eerste Tour.
Onderstaande correctie kreeg ik binnen als reactie op mijn artikel over Bornem m.b.t. het drankje voor de masters na de aankomst vanwege Danny Van Boom - hahaha die Danny toch :
Correctie, het was geen Corsendonck maar een vitaminen shake. Hetgeen alle topatleten meteen drinken na aankomst
Ondertussen kreeg ik (en ons Julieke) al 2 reacties met aanmoedigingen voor het PK in Booischot en niet van de minsten : van Kjell en Stefan Lauwens (onze toptrainer die altijd flink met ons meeloopt, das wel tof).
Spektakel gegarandeerd morgen, we knallen er zoals steeds weer van in het begin in.
Zondag is er het PK in Booischot. Ik ben vorige week wel ziek geweest en heb 2 dagen niet naar school kunnen gaan. Bijgevolg heb ik dan ook niet kunnen trainen. Deze week heb ik 2 maal getraind. Ik vond dat het niet echt vlot liep dus ik denk dat er wat conditie weg is. Ik ga het zeker niet inroepen als excuus maar ideaal is natuurlijk beter. Ik heb al tweemaal meegedaan in Booischot en 2x een medaille gehaald, dus het parcours ligt me. We moeten wel 2 kleine ronden lopen terwijl de grote (die ik moest lopen bij de miniemen) een stuk bevat die selectiever is. De taktiek ligt in grote lijnen vast, nu hopen dat ik mijn goede benen terugvind. Lissa Van Lent en Floor Michielsen zijn normaal 1 en 2 (als Floor verschijnt !). Dan komen normaal Jolien Denis en ik. Eventueel nog een verassing à la Jody Doossche. Na 2 jaar na een een 4de plaats moet en zal ik minstens 3de worden, voila. Ons Julieke gaat resoluut voor de titel (ha ha grapje). Ik hoop wel dat het nog een beetje regent en dat het parcours wat drassig ligt. Want als het perfect beloopbaar is kom ik wat pure snelheid tekort. Ondertussen kregen we het jaarboek van de VAL. Zowel Julie als ik staan in een aantal ranglijsten vermeld. Ik wel indoor gezien mijn verplichte rust door blessure van het piste-seizoen. Eigenlijk heb ik enkel indoor aan 2 meetings meegedaan en 2x sta ik vermeld. Ons Julie liep uitzonderlijk een 3000m op de Interclub en heeft daarmee een 12de plaats in haar leeftijdscategorie bemachtigd. Voorwaar straffe kost. Die wedstrijd was meer dan 2 maanden na het cross-seizoen en Julie was aldus niet echt voorbereid gezien prioriteit de cross is.
Het was de voorbije week toch weer eventjes spannend. Ik voelde verleden zondag tijdens de training in het Vrijbroekpark weer pijn, ditmaal in mijn linkervoet. Ik vreesde weer voor een langdurige blessure. Papa nam direct actie en regelde voor dinsdagavond een afspraak bij superwonder kinesist Hendrik. Dit bekeek het eventjes en, jawel, het was weer mijn bekken dat vastzat. Na 10 min. behandeling stond ik weer buiten. 'S woensdag op de training in Mechelen had ik er helemaal geen last meer van. Donderdag kregen we een zware training in Kapelle van Stefan, onze ex-topatleet. Samen met ons Julieke, Robin en enkele anderen legden we er duchtig de pees op. Ik had een goed gevoel, het was lang geleden dat ik nog zo gemakkelijk liep. Gisteren trokken we naar de cross in Bornem. We moesten 2 ronden lopen voor in totaal 2.410m. De lokale vedette, Lissa Van Lent (groot kandidaat op PK-goud) stond natuurlijk aan de start. Samen met ons Julieke warmde ik me op, volgens een ongeschreven wet zijn er vanaf cadetten geen trainers om dit te doen en Bruno was er spijtig genoeg niet. Ik moet zeggen, ik was zeer goed opgewarmd en zeer gemotiveerd. Samen met papa was het lachen en dollen aan de start, in tegenstelling met de andere atleten die daar super-geconcentreerd stonden. Juist op tijd concentreerde ik me. De taktiek was duidelijk zoals altijd, knallen van in het begin en bij de eerste 5 aan de eerste bocht komen. Dit werd perfect uitgevoerd (hihi). Na 600 meter liepen Lissa en een 2de jaars reeds voorop. Daarna kwam ik als 3de (zoals steeds op kop, papa zegt dat ik eens moet leren in een spoor te lopen) met Jolien Denis en een andere atlete in mijn spoor. Met Jolien heb ik al vele veldslagen uitgevochten, de laatste tijd is zij iets beter. Papa zegt dat hij in de cross aan mijn gezicht ziet of ik goed in forme ben of niet. Ik ben goed in forme, zei hij. Het parcours was iets gewijzigd tegen vorig jaar, de bergop lag anders en er lag zand op, zeer zwaar. Er was ook een bergop in het bos. De laatste passage aan de zand-bergop vatte ik als derde aan maar Jolien was daar zeer sterk en ging me voorbij en nam 3-4 meter. Die moest ik dan goedmaken in het bos. Bij de voorlaatste bocht maakte ik een tactische fout (de papa van Lissa had dit ook gezien, hij vertelde dit aan papa) door een bocht aan de buitenkant te nemen. Jolien dook het gat in en nam enkele meters. Ik sprintte nog voor wat ik waard was en strandde op een zucht van de 3de plaats als 4de (3de 1ste jaars). Doemme, zo dicht bij een eerste cadet-medaille. Ik was redelijk moe na de aankomst. Toch had ik een goed gevoel. Dit was misschien wel een van mijn beste wedstrijden ooit. Ik liep 9.02, daarmee zou ik vorig jaar bij de cadetten hier vlot 2de zijn geweest. We zitten nu eenmaal met een supergeneratie. Nog een paar procentjes erbij en dan denk ik in topconditie te zijn. Bij de pupillen heb ik ook een periode gehad dat ik steeds 4de werd (wel per geboortejaar toen). Op het PK zal het voor de titel gaan tussen Lisa en Floor (die volgens de papa van Lissa stiekem in Nederland loopt en in topforme zit). Als ik Jolien kan achter mijn houden zal ik niet ver van de 3de plaats zijn. Na 2 jaar 4de bij de miniemen. De opdracht is duidelijk, mij nog 2 weken goed verzorgen en goed trainen en ik zal klaar zijn. Ons Julieke moest maar liefst 3.590 m lopen. 1 ronde eigen tempo, 2de ronde wat opschuiven en dan alles in de 3de ronde. Papa's taktiek was duidelijk, nu nog uitvoeren. Julieke liep voor wat ze waard was en werd 20ste op 35. Voorwaar een knappe prestatie. Zoals steeds was Julie diep ontgoocheld na de aankomst. Enkel winnen telt voor Julie (haha). De prijsuitreiking duurde verschrikkelijk lang, bij ons in Mechelen is dit veel beter georganiseerd. Kim werd knap 3de en Els nestelde zich met een formidabele 8ste plaats ook in de top-10. Volgende vrijdag is er de AV en etentje van RAM. Ik ben nieuwsgierig naar de clubatleten van het jaar. Na mijn overwinning vorig jaar mag ik niet meedoen aan de verkiezing. Ik duim dan maar voor Laura die gisteren na PK nu ook Vlaams kampioen werd in het hoogspringen bij cad en scholieren. Boek de tickets voor de Olympische spelen in 2020 al maar, we zullen er zijn (ik misschien wel enkel als supporter). Een mooi beeld na de wedstrijd bij de masters. Onze supermannen - Hans, Johan Smeggie, Danny Van Boom en Bartje - kregen direct na aankomst een donkere Corsendonck wat jaloerse blikken opleverde van andere atleten haha. Wederom zijn de foto's er dankzij Jos. Let op mijn flashy kousen.
Gisteren was er de 1ste cross van het jaar in Grimbergen. Het parcours was hetzelfde als de andere jaren maar we dienden het nu de lopen in de andere richting. Eerst een aanloop rond het voetbalplein en dan 2 ronden voor in totaal 2560m. De dooi en de regen van de voorbije dagen had zijn werk gedaan en het parcours was op sommige plaatsen lekker modderig. Ideel voor echte crossers zoals ons Julieke en ik. Niettegenstaande ik geen idee had over mijn vormpeil was de taktiek simpel. Knallen zoals altijd van in het begin en dan eigen tempo lopen en mij niet te vlug opbranden. De topclub ROBA was er in volle glorie, o.a. met Lieselotte Schellekens (2de jaars) en Joni Vandeuren, 2 kanshebbers op het podium op het BK in Oostende. Ik reageerde perfect (dat was lang geleden, dus ik kan het nog) op het startschot en was als eerste weg van de in totaal 46 atleten (zie maar naar de prachtige foto van Jos Decubber). Ik moest de 1ste bocht ruim nemen (parcoursverkenning) en kwam daar dan ook als eerste. De Roba-meisjes namen daar reeds hun verantwoordelijkheid en stormden naar voren met een andere atleet op hun hielen en dan ik. Zo kwamen we ook door na onze passage achter de tribune. Ik voelde me echt goed en liep voor wat ik waard was. Na bijna 1 ronde liep ik afgescheiden vierde. Alleen lopen is bij de cadetten geen optie, ik zou me kapot lopen en onbewust minderde ik wat vaart zodanig dat er een ander meisje op en over mij ging. Ik kon simpel mijn 5de plaats vasthouden (allé, simpel, je moet wel lopen natuurlijk), op 200m van de finish had ik nog 15m op een andere atlete maar ik moest dit nog afgeven. Dit zijn de paar procenten die ik nog mankeer maar die ik wel ga hebben op het PK. Ik werd dus 6de en 3de van de 1ste jaars. Ik was heel tevreden. 4 crossen bij de cadetten - 3x zesde en 1x 4de. Ik mag tevreden zijn. Laura was ook aanwezig, enkel om te supporteren. Ze had nl. zaterdag een nieuwe PK-titel behaald in het hoogspringen. Proficiat, toch een superkampioen, die Laura. Binnen 2 weken in Bornem, traditioneel een BK en PK waardig, zal ik echt kunnen testen. Bornem ligt mij wel niet echt. Ik heb er nog nooit een medaille gehaald mede door het steeds zware deelnemersveld natuurlijk. Nu is het parcours wel anderd met een bergopske. Ons Julieke moest 3660m of 3 ronden lopen. Ze werd perfect opgewarmd door Hilde Luytens en papa maakte haar zo zot als iets. Als de start 5 minuten later was geweest had Julie wellicht gedacht dat ze kon winnen. Haar start was voor Julie haar doen zeer goed. Ze liep een prachtige wedstrijd en liep op een bepaald moment (na een weergaloze 2de ronde) 9ste. Uiteindelijk werd ze 11de. Wat moet dat worden als Julie zou trainen als andere scholieren. Ook de vele andere Rammers presteerden goed. Lars was er ook maar was zo ziek dat hij niet kon lopen. Noah zorgde op zijn eigen manier ervoor dat niemand in Lars zijn buurt kwam. Jo werd 2de van zijn jaar na Jens van mijn klas. Nu nog een paar weken intensief trainen om top te zijn op het PK te Booischot. Wie zijn mijn 1ste jaars concurrenten ? Veel heb ik nog niet tegen die van Antwerpen gelopen dit seizoen maar Lissa Van Lent zal onklopbaar zijn denk ik. Wat met Floor Michielsen ? Dan zijn er een aantal waaronder ik. Speciaal is wel dat we met de 2de jaars lopen. Een voordeel voor mij ?
Eerst en vooral een gelukkig nieuwjaar gewenst aan al mijn trouwe blog-fanaten. Een goede gezondheid en een sportief hoogstaand 2011 zonder blessures. De examen liggen al een tijdje achter de rug. Ikzelf, mama en papa konden leven met de resultaten. De school moest zoals altijd weer eens zagen over de cijfers. Net zoals in de atletiek pas ik mij wel aan aan het steeds hoger wordende niveau. Iedere sportkenner weet dat, een leerkracht niet. We hebben nieuwjaar gevierd in Madrid op een plein (Puerta Del Sol) met tienduizend anderen. We hebben ook de top-musea bezocht. Wij werden als cultuur-liefhebbers zot (vooral mama) van al die meesterwerken. Ik heb genoeg Rubens, Van Dijck, Caravaggio, Ensor, Van Gogh, Hopper, Rembrandt, etc.. gezien voor toch een paar jaar. We hebben er ook lekkere sushi gegeten.Daarvoor gaan wij naar Madrid. Het is weer van 29 november geleden dat ik nog heb meegedaan aan een wedstrijd. Nu zondag komt er dan de volgende cross aan in Grimbergen. Daar heb ik ooit mijn eerste medaille gehaald en er zijn er daarna nog gevolgd. Ooit was het parcours zo goed dat het een sprintwedstrijd werd en geen cross, toen haalde ik geen medaille. Nu met de dooi zal het wel wat modderig liggen zeker, dan kom ik als echte crosser wel boven water. Ik heb geen idee van mijn vorm. Sedert de laatste cross ben ik wel regelmatig gaan trainen maar wel zonder echte druk natuurlijk. De tegenstand zal wel niet mijn zijn want de cross in Grimbergen staat op de lijst van ROBA (Joni Vandeuren,etc...). Daarna is het via Bornem toewerken naar het PK in Booischot (ook al 2 medailles behaald) waar ik top wil zijn. Ik kijk in ieder geval uit naar zondag en de typische sfeer van de veldloop. Mijn doel in deze 2de seizoenshelft is toch een medaille bij de cadetten. Ik had gezegd dat dit niet moest als 1ste jaar maar het is sterker dan mezelf.
Les 1 voor een veldloop - nooit oma's rijstpap eten
Zaterdag was er de jaarlijkse over-georganiseerde veldloop van Vilvoorde. Zoals elk jaar staat er een schema op de wedstrijd van Sparta, zonder plannetje van de omloop. Zoals elk jaar wordt het schema de dag van de wedstrijd gewijzigd. En zoals elk jaar zijn er slechts enkele van deze nieuwe schema's beschikbaar en zoals elk jaar plakt er een plannetje met doorgekraste en aangepaste omloop op de wagen van de speaker. Je durft m.a.w. niet op kop lopen in Vilvoorde uit schrik om verkeerd te lopen. Bruno was ook aanwezig maar bleek een beetje ziekjes. De rijstpap dus. Oma maakt elke zaterdag rijstpap met verse produkten. Zoals elke zaterdag brengt ze die iets voor de middag en zoals elke zaterdag eet ik die bijna onmiddellijk op. Toen we in Vilvoorde aankwamen iets voor 13h00 zei ik al tegen papa dat die rijstpap nog op mijn maag lag. Eens op het parcours zag ik direct Laura en we begonnen met Bruno aan ontdek-het-parcours. De opkomst was in het algemeen iets lager dan in andere crossen maar bij de cadetten waren we wel met 31. Ik had reeds de winnares van vorig jaar in mijn categorie (miniemen) Eline Van Craenenbroeck opgemerkt. We dienden 1 kleine en 1 grote ronde te lopen, in totaal 2270 m. De start dan. Tijdens de lange aanloopstrook bleef de groep behoorlijk compact en lag het tempo niet al te hoog. Het tempo zou inderdaad normaal te laag zijn geweest voor mij maar niet zaterdag. Eigenlijk was ik al blij dat ik kon volgen want na 50m kwam de rijstpap van oma er bijna helemaal uit. Ik moest bijna overgeven en moest alle moeite van de wereld doen om mijn ademhaling te controleren. Toch kon ik desondanks en dankzij het in het begin lagere tempo mijn positie handhaven en ik kwam als 3de uit het 1ste bos. Bij het ingaan van de 2de ronde kon ik nog net als 6de aanpikken (papa en Bruno hadden aan mijn gezicht genoeg gezien) maar ik moest even later de top-5 laten gaan. Dat was balen maar meer zat er niet in wegens rijstpap op de maag en krampen. Ik voelde dat ik zonder dat wel had meegeweest met de top-5. Ik kon wel vrij gemakkelijk mijn 6de plaats behouden. Een beetje ontgoocheling na de wedstrijd maar vooral een beetje kwaad op mezelf. Na enkele seizoenen atletiek en wedstrijden moest ik beter weten, het was mijn eigen fout. Na nazicht van de uitslag van het BK vorig jaar bij de cad van 96 zou ik de meisjes voor mij aangekund hebben. Ik had ook tenslotte maar 20 sec achterstand op de 1ste. Nu, na een eerste overzicht van 3 top-crossen is de balans 3x in de top-6. 2 maal zesde en eenmaal 4de. Ik mag wel zeggen dat ik de overgang naar de hogere cadetten vlot heb verteerd. Eline Van Craenenbroeck werd pas 11de. Ons Julieke kwam nogal laat toe op de cross (rechtstreeks van de tekenschool), moest traditioneel moederziel alleen opwarmen, kreeg vlug het parcours ingefluisterd door papa en liep naar een mooie 14de plaats in haar gekende stijl. De after-party met Laura was zoals steeds mega-cool. De volgende cross in misschien de cross-cup op de heizel = te bekijken met Bruno en met mijn examen-rooster. Kim werd bij de echten 1ste en Els 16de. Robin, onze trainingsmakker, werd prachtig 3de bij de scholieren waarna hij een interview moest geven welk door Laura en mij vakkundig werd verstoord, hihihihi.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
