Steun het IDF Support IDF Steun het Diabetesfonds Check for Obesitas and Diabetes! Word bewust van Obesitas & Diabetes!
About: Dokter on line
· Snel · Voordelig · Discrete verzending . Erkende Artsen · Authentieke medicijnen · De grootste online -apotheek · Geen afspraak nodig · Vertrouwelijk en veilig · Geen wachtkamer · Bestel thuis of op het werk · 20% korting op sommige kosten voor trouwe klanten!
http://nl.dokteronline.com/669/coupon/C1070674/ Met de coupon code krijgt u extra 10 euro korting! Deze actie is alleen via deze blog, en nergens anders verkrijgbaar. Let op: als u naar bestellen gaat bij het product van uw keuze dan ziet u de korting onder COUPON rechts. U krijgt deze bovenop de al geldende acties en aanbiedingen! en profiteert dus dubbel!
Although guidelines for best practice in diabetes care are readily available, including the IDF Global Guideline on Type 2 Diabetes, and there are several frameworks to guide their implementation, it remains a challenge in all countries to bridge the gap between actual and optimal care.
Investments in education and change
One important part of any solution is education. Diabetes-specific education is required for healthcare personnel and people with diabetes; and in addition training is needed to help them integrate new knowledge and transform old practices. The latter is essential if clinical outcomes for people with diabetes are to be improved. It has been shown that without a purposeful, planned method of changing clinical or personal behaviour, very little happens. Investment must be made not only to ensure specialized diabetes education is accessible to healthcare personnel and people with diabetes but also to ensure both groups are trained in how to implement change 1 2 .
Ministries of Health and health administrators need to recognize and give support to the special healthcare needs of people with diabetes 1 and this includes designing health systems that facilitate best practice 2 . Providing good diabetes care for a population requires the coordination of the health systems across three levels. At the centre of all care is the person with diabetes, their family and their immediate carers. At the middle level is the community and healthcare organizations within which care is delivered. Effective functioning across the providers needed to care for people with diabetes requires supporting policy and financial frameworks. The World Health Organisation’s Innovative Care for Chronic Conditions Framework 3 provides guidance on the relationships between, and the contents of, these three levels. This framework was designed to be helpful within different resource settings, rich to poor, and has been developed with suggested methods of quality improvement to incrementally strengthen health systems for diabetes and other chronic diseases (see Beyond Access to Insulin).
Modern improvement processes have had positive results in many countries, including Canada, USA, United Kingdom, Ghana, Malawi, South Africa, Russia and Peru. A critical factor in their success is that they develop and implement solutions specific to the realities of their settings 2 . Reorganization of current resources or addition of new resources may be required to fill overt gaps in care, such as interdisciplinary teams specially trained to provide diabetes self-management education and follow-up or access to essential medicines packaged with education to support their use. The advancement of diabetes care relies not only on increased knowledge and behaviour change but also on using proven methods to advance health systems to support best practice 4 .
Self-management education and support
"Diabetes self-management education (DSME) and ongoing self-management support are critical components of effective diabetes care, and significant contributors to metabolic and psychological outcomes." 5 In many areas of the world people with diabetes cannot access this essential treatment. Interactive DSME is essential for people with diabetes to understand their condition, protect themselves from harm and make lifestyle changes to optimize their health. To design an accessible programme, funding needs to be provided for healthcare personnel with specialized training in DSME. Programmes must be locally affordable, offered in areas accessible to the target population, delivered at appropriate literacy levels and be culturally relevant. Diabetes self-management education and diabetes self-management support must be available and accessible for people with diabetes if optimal outcomes are to be achieved 5 .
People with diabetes have the right to understand their disease, make informed choices and receive care based on best practice. They must be part of the team that manages their condition.This can only be achieved if interdisciplinary teams and people with diabetes have the information and tools to make changes based on best practice and recognized improvement strategies are used to support meaningful system change.
Text box 4.4 Survey on diabetes education practices
A survey was carried out by the IDF Consultative Section on Diabetes Education in 2008 to gain a deeper appreciation for diabetes education practices worldwide and to provide a preliminary look at diabetes education in specific areas. The purpose of the survey was to capture responses from providers regarding practice setting, descriptions of diabetes teams, resources for diabetes education, community services and barriers to diabetes education.
The survey questionnaire was based on the structural and process standards for diabetes health education defined in the IDF’s International Consensus Standards for Diabetes Education 6 , which provide a benchmark against which the quality of DSME programmes can be evaluated.
The surveys were completed by healthcare professionals selected to participate in train-the-trainer sessions. The survey respondents represented healthcare institutions in the IDF African, European, Middle East and North African, North America and Caribbean, and South and Central American Regions.
Survey results
The survey results provide preliminary data on the status of diabetes education in the different regions. Forty-five out of 55 participants responded, giving a response rate of 82%. Respondents represented 26 countries in the five regions.
The results indicated that diabetes education was integrated into national diabetes programmes in two-thirds of the countries which had such a programme. The results also showed that diabetes education was practised in a variety of settings by many different healthcare providers. When asked about the most significant barriers to diabetes education, lack of resources in terms of the number of diabetes educators from the systems perspective was most often cited (see Figure 4.1). Another important barrier was that people with diabetes did not have time or support from employers to pursue diabetes education. The results also confirm that despite the presence of national diabetes programmes, people with diabetes may not have access to adequate education and care.
These data are limited by the sample chosen to participate and should not be considered statistically representative. However, the respondents do provide insight into their perception of diabetes education in their country. Despite the limitations of the survey, the results demonstrate a clear need for increased numbers of diabetes educators and support for diabetes self-management education for people with diabetes.
1: World Health Organization. Innovative Care for Chronic Conditions: Building Blocks for Action. Global Report. Geneva: World Health Organization; 2002. http://www.who.int/diabetesactiononline/about/icccreport/en/ 2: Cabana MD, Rand CS, Powe NR, et al. Why don't physicians follow clinical practice guidelines? A framework for improvement. JAMA 1999; 282 (15): 1458-1465. 3: Jordan EJE, Pruitt SD, Bengoa R, et al. Improving the quality of health care for chronic conditions. Quality and Safety in Health Care 2004; 13 (4): 299-305. 4: World Health Organization. 2008-2013 Action Plan for the Global Strategy for the prevention and control of non-communicable disease. Geneva: World Health Organization; 2008. www.who.int/nmh/Actionplan-PC-NCD-2008.pdf 5: Berwick DM. Lessons from developing nations on improving health care. BMJ 2004; 328 (7448): 1124-1129. 6: IDF Consultative Section on Diabetes Education International Consensus Standards for Diabetes Education 2003
The ultimate goal of diabetes therapy is to prevent diabetes complications, such as kidney and heart diseases, in order to improve quality of life and life expectancy. There is excellent evidence that the development of complications can be significantly reduced and their progress and impact limited once they have developed 1 .
Tailoring approaches to the person with diabetes
On a day to day basis most decisions that affect the risk of complications are made by people with diabetes themselves, not by health professionals. Therefore, structured diabetes education to empower people with diabetes, and their carers, to manage their condition is crucial (see Diabetes Education). Lifestyle measures such as eating healthily, maintaining a normal weight, regular physical activity, and not smoking are central to diabetes management, and could lead to improvements in blood glucose, lipids and blood pressure and a reduced risk of complications. In addition, medication often has an important role to play, particularly for the control of blood glucose, lipids and blood pressure.
The IDF Global Guideline for Type 2 Diabetes 1 provides an evidence-based framework for setting targets for glucose, blood pressure and lipids, and titrating treatment in order to achieve them. Oral glucose lowering medication is prescribed when lifestyle measures are insufficient to achieve blood glucose control. For most people metformin, which increases sensitivity to insulin, is the drug of first choice followed by a sulfonylurea, which stimulates insulin release. These drugs have been used in the management of diabetes for decades. If these drugs fail to control blood glucose then other options include thiazolidinediones (increase sensitivity to insulin) and alpha glucosidase inhibitors (decrease rate of glucose absorption from the gut). Newer options include the so-called GLP-1 (glucagon-like peptide) mimetics and DPP-4 (dipeptidyl peptidase 4) inhibitors, both of which increase insulin release. At this time experience with these newer agents is limited but they may have a more prominent role in the future.
Overtime the insulin-producing cells within the pancreas of people with type 2 diabetes deteriorate and eventually in most people insulin is needed as other measures are not sufficient to control blood glucose. Insulin analogues may offer some advantages, particularly with respect to hypoglycaemia and weight gain. The introduction of insulin requires close cooperation between the person with diabetes and health carers.
Tailoring approaches to the resources available
Diabetes care does not need to be expensive to be highly effective. In work carried out for the World Bank and World Health Organization 2 interventions for diabetes were classified into three levels based on an assessment of their feasibility and cost effectiveness in developing country settings. Interventions in the first level were found to be highly cost effective or even cost saving, and included moderate blood glucose and blood pressure control and foot care. Recognizing that most people with diabetes live in developing countries, the IDF Global Guideline provides guidance appropriate to three different levels of resource availability.
Screening for undetected diabetes
Type 2 diabetes has a long asymptomatic phase, which frequently goes undetected but during which diabetes complications are developing, and can be present in half or more people with diabetes at diagnosis. Thus, early detection and treatment could help reduce the burden of diabetes complications, and evidence suggests that earlier intensive treatment is indeed effective. However, issues such as who to screen, and what to do with those found to be at high risk of developing diabetes are unresolved. The solutions to these issues will differ between countries, dependent on factors that include the prevalence of undiagnosed diabetes, and the available healthcare resources.
The background paper, Challenges of Type 2 Diabetes, on which this summary is based is available in the Downloads section.
Box 4.3 Areas of individual diabetes care requiring regular review
Assessment topic
Self-care knowledge and beliefs
Lifestyle adaptation and wishes (including nutrition, physical activity, smoking)
Psychological status
Self-monitoring skills and equipment
Body weight trends
Blood glucose control
Blood pressure control
Blood lipid control
Cardiovascular risk
Neuropathy
Erectile dysfunction
Foot condition
Eyes
Kidneys
Pre-pregnancy advice (as appropriate)
Medication review
1: International Diabetes Federation. Global Guideline for Type 2 Diabetes. Brussels: International Diabetes Federation; 2005. http://www.idf.org/node/1285?unode=B7462CCB-3A4C-472C-80E4-710074D74AD3 2: Narayan KV, Kanaya PZA, Williams D, et al. Diabetes: The Pandemic and Potential Solutions. In Jamison D, Breman J, Measham A, et al, editors. Disease control priorities in developing countries.Second Edition. World Bank/Oxford University Press; 2006. p591-604.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:what is diabetes Tags:The Challenges of Type 2 Diabetes
The Prevention of Type 2 Diabetes
The Prevention of Type 2 Diabetes
There is excellent evidence that type 2 diabetes can be prevented, or at least its onset delayed, in individuals at high risk. Most of the evidence is from studies that have included people with IGT. Behavioural modification and pharmacological interventions have both been shown to be effective, and to reduce the onset of new diabetes by up to 60% or more. Overall the evidence suggests that lifestyle counselling to support behavioural change, such as losing weight (for those overweight), increasing physical activity, and eating a healthy diet is more effective than pharmacological interventions 1 . For example, for around every six people at high risk treated with lifestyle counselling one new case of diabetes will be prevented over five years, whereas to prevent one new case with an oral diabetes drug, around 11 people will need to be treated. There is evidence that the lower risk of diabetes from lifestyle counselling persists long after its discontinuation, with results from a study in China showing that the benefits were still apparent 20 years later.
Translating findings from prevention trials into the community
The challenge now is to translate the findings from the well resourced research studies into diabetes prevention initiatives that are affordable and feasible in both low- and high-income countries. The challenge includes finding the most efficient and cost-effective ways to identify people at high risk of developing diabetes, and then providing an effective intervention that is feasible and affordable within the local setting. While there are examples of such initiatives they have tended to be small and poorly evaluated. It is also clear that an initiative developed for one population or group may not be appropriate for another population or group. Thus, community initiatives aimed at the prevention of type 2 diabetes in individuals at high risk need to be developed and evaluated for the specific settings in which they will be used.
National efforts to prevent diabetes
It is acknowledged that while it is important to identify individuals at high risk of developing diabetes for preventive efforts, this will have a limited impact on the rate of diabetes at a national level. What are also needed are measures that reduce the risk across the whole population. Evidence suggests that relatively small improvements in nutrition, reductions in obesity and increases in physical activity if applied across a whole population can have a large impact on the rates of diabetes, and other chronic diseases that share the same risk factors (such as cardiovascular disease and many cancers). Much more attention needs to be given as to how to achieve such population-wide changes. The DEHKO project in Finland 2 provides an example of a comprehensive approach to diabetes prevention and management, which aims to improve nutrition and physical activity across the population, identify and provide individualized support to those at high risk of diabetes and assist with the early detection and management of those who actually have diabetes (see Box 4.2).
Cost effectiveness of prevention
Economic evaluations of approaches to identifying and providing preventive measures to people at high risk of diabetes generally suggest that these are cost effective. However, most evaluations contain many uncertainties and there is a need for further work to examine the cost effectiveness of interventions in everyday practice. There is an even greater challenge in assessing the cost effectiveness of population-wide measures.
The background paper, The Prevention of Type 2 Diabetes, on which this summary is based is available in the Downloads section.
Box 4.1 National Diabetes Prevention Plans 3
Government initiatives should include: • Advocacy —Supporting national associations and non-government organizations —Promoting the economic case for prevention • Community support —Providing education in schools on nutrition and physical activity —Promoting opportunities for physical activity through urban design (e.g. to encourage cycling and walking) —Supporting sports facilities for the general population • Fiscal and legislative —Examining food pricing, labelling and advertising —Enforcing environmental and infrastructure regulation (e.g. urban planning and transportation policy to enhance physical activity) • Engagement of private sector —Promoting health in the workplace —Ensuring healthy food policies in food industry • Media communication —Improving level of knowledge and motivation of the population (press, TV and radio)
Box 4.2 Examples of Prevention Programmes
Finland
The Development Programme for the Prevention and Care of Diabetes in Finland (DEHKO 2000–2010) 2 was the first national diabetes programme to implement strategies for the prevention of type 2 diabetes on a population-wide scale. It is now in its final phase after nearly a decade of activity, but there are further plans for the future. DEHKO is a programme that is widely watched for the comprehensiveness in which it has worked towards reducing the incidence of type 2 diabetes in a population and, at the same time, raising the quality of diabetes care.
The FIN-D2D Project (2003–2008) within DEHKO and the follow-up project to D2D are specifically tasked with the implementation of the prevention programme for type 2 diabetes. The FIN-D2D Project has also developed new models for prevention to be disseminated to all primary healthcare centres and occupational healthcare units in Finland. The effectiveness and the cost-effectiveness of these new prevention and care practices are being evaluated. The project is now working towards making the prevention of diabetes and cardiovascular disease part of healthcare routine. More information on DEHKO, which is coordinated by the Finnish Diabetes Association, is available at www.diabetes.fi.
Latin America
A project to reduce the burden of type 2 diabetes by education and lifestyle interventions in people at high risk is currently underway in Latin America. The LATIN_PLAN project will implement an intervention programme at primary healthcare level in Argentina, Brazil, Colombia, Ecuador, Peru, Uruguay and Venezuela.
The project is based on current evidence and best practice in the prevention of type 2 diabetes, especially those found in the European diabetes prevention projects (DE-PLAN and IMAGE projects). It also will develop and implement a curriculum for training diabetes prevention managers in Latin America, who will provide a basis for long-term activities at population level, and guarantee sustainability and continuity at the community level. The project is coordinated by the Research Unit of the Hospital Universitario La Paz in Madrid, Spain. More information is available from de_plan@ceiis.e.telefonica.net.
1: Gillies CL, Abrams KR, Lambert PC, et al. Pharmacological and lifestyle interventions to prevent or delay type 2 diabetes in people with impaired glucose tolerance: systematic review and meta-analysis. BMJ 2007; 334 (7588): 299. 2: Finnish Diabetes Association. Development Programme for the Prevention and Care of Diabetes in Finland DEHKO 2000-2010. 2009. http://www.diabetes.fi/sivu.php?artikkeli_id=831 3: Alberti KG, Zimmet P, Shaw J. International Diabetes Federation: a consensus on Type 2 diabetes prevention. Diabet Med 2007; 24 (5): 451-463.
Type 1 diabetes is rapidly increasing in children and adolescents in many countries, and evidence suggests that in a growing number of countries type 2 diabetes is now also being diagnosed in childhood.
Challenges of type 1 diabetes in children
Type 1 diabetes is one of the most common endocrine and metabolic conditions in childhood, and incidence is rapidly increasing especially among the youngest children. Insulin treatment is life-saving and lifelong. Self-discipline and adherence to a balanced diet are necessary if the disease is to be well managed. In many countries, especially in less privileged families, access to self-care tools and also to insulin is limited and this may lead to severe handicap and early death in children with diabetes.
Many children and adolescents find it difficult to cope emotionally with their condition. Diabetes causes them embarrassment, results in discrimination and limits social relationships. It may impact on school performance and family functioning. The financial burden may be aggravated by the costs of treatment and monitoring equipment.
Trends in incidence
Two international collaborative projects, the Diabetes Mondiale study (DiaMond) 1 and the Europe and Diabetes study (EURODIAB) 2 have been instrumental in monitoring trends in incidence through the establishment of population-based regional or national registries using standardized definitions, data collection forms and methods for validation.
The incidence of childhood onset type 1 diabetes is increasing in many countries in the world, at least in the under 15-year age group. There are strong indications of geographic differences in trends but the overall annual increase is estimated to be around 3%. There is evidence that incidence is increasing more steeply in some of the low prevalence countries such as those in central and eastern Europe. Moreover, several European studies have suggested that, in relative terms, increases are greatest in young children. There are clear indications that similar trends exist in many other parts of the world, but in sub-Saharan Africa incidence data are sparse or non–existent. Special efforts must be made to collect data, especially in those countries where diagnosis may be missed or neglected and, as a result, children die because they do not receive insulin.
Prevalence of type 1 diabetes in children
It is estimated that annually some 76,000 children aged under 15 years develop type 1 diabetes worldwide. Of the estimated 480,000 children with type 1 diabetes, 24% come from the South-East Asian Region, but the European Region, where the most reliable and up-to-date estimates of incidence are available, comes a close second (23%) (see Figure 2.4).
The continued mapping of global trends in incidence and prevalence of type 1 diabetes in all age groups, through use of data from existing and new registries, is thus important, and in conjunction with other scientific research may provide a logical basis for intervention studies and future primary prevention strategies which must be the ultimate goal.
The background paper, Diabetes in the Young, and country by country estimates on which the summary on type 1 diabetes in the young is based are available in the Downloads section.
Type 2 diabetes in the young
Type 2 diabetes in children and adolescents is on the increase in all countries, whether poor or rich. As with type 1 diabetes, many children with type 2 diabetes risk developing complications at an early age, which would place a significant burden on the family and society. There is growing recognition that type 2 diabetes in the young is becoming a global public health issue with a potentially serious health outcome 3 , in spite of the paucity of information in this area. A review of studies on type 2 diabetes in the young is available in the Diabetes Atlas, third edition 4 .
Map 2.4 New cases of type 1 diabetes in children, 0-14 years (cases per 100,000 aged 0-14 years per year), 2010
1: D.I.A.M.O.N.D. Project Group. Incidence and trends of childhood Type 1 diabetes worldwide 1990-1999. Diabet Med 2006; 23 (8): 857-866. 2: Patterson CC, Dahlquist GG, Gyürüs E, et al. Incidence trends for childhood type 1 diabetes in Europe during 1989-2003 and predicted new cases 2005-20: a multicentre prospective registration study. Lancet 2009; 373 (9680): 2027-2033. 3: Fagot-Campagna A, Narayan KM, Imperatore G. Type 2 diabetes in children. BMJ 2001; 322 (7283): 377-378. 4: International Diabetes Federation. The Diabetes Atlas.Third Edition. Brussels: International Diabetes Federation; 2006.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:what is diabetes Tags:Diabetes in the Young: a Global Perspective
Diabetes and Impaired Glucose Tolerance
Diabetes and Impaired Glucose Tolerance
Diabetes mellitus (DM) is now one of the most common non-communicable diseases globally. It is the fourth or fifth leading cause of death in most high-income countries and there is substantial evidence that it is epidemic in many economically developing and newly industrialized nations. Complications from diabetes, such as coronary artery and peripheral vascular disease, stroke, diabetic neuropathy, amputations, renal failure and blindness are resulting in increasing disability, reduced life expectancy and enormous health costs for virtually every society. Diabetes is undoubtedly one of the most challenging health problems in the 21st century.
The number of studies describing the epidemiology of diabetes over the last 20 years has been extraordinary. It is now recognized that it is the low- and middle income countries (LMCs) that face the greatest burden of diabetes. However, many governments and public health planners still remain largely unaware of the current magnitude, or, more importantly, the future potential for increases in diabetes and its serious complications in their own countries.
It has been a consistent finding of population-based diabetes studies that a substantial proportion of all people found to have diabetes had not been previously diagnosed. The uncovering of new cases when mass blood testing is undertaken is primarily because of the lack of symptoms associated with the early years of type 2 diabetes, meaning that those with diabetes may be unaware of their condition and therefore not seek medical attention for it.
In addition to diabetes, the condition of impaired glucose tolerance also constitutes a major public health problem, both because of its association with diabetes incidence and its own association with an increased risk of cardiovascular disease.
In this edition of the IDFDiabetes Atlas, the prevalence of diabetes mellitus and IGT has been estimated for each country for the years 2010 and 2030. Data are provided for 216 countries and territories, which have been allocated into one of the seven IDF regions: Africa (AFR), Europe (EUR), Middle East and North Africa (MENA), North America and Caribbean (NAC), South and Central America (SACA), South-East Asia (SEA), and the Western Pacific (WP).
The data presented for adults are for types 1 and 2 diabetes combined, and IGT. Only adults aged from 20 to 79 years are considered because the majority of all people who have diabetes and IGT are adults. Estimates for type 1 diabetes in children and adolescents are presented in the section on Diabetes in the Young.
Two sets of prevalence estimates have been provided in this report: the national, regional or global prevalence (the crude prevalence) and the comparative prevalence. The national, regional or global prevalence indicates the percentage of a particular population that has diabetes. It is appropriate for assessing the burden of diabetes for each country or region. The comparative prevalence is used for making comparisons between countries or regions. It has been calculated by assuming that every country or region has the same age profile (the age profile of the world population has been used). This reduces the effect of the differences of age between countries or regions, and makes this figure approriate for making comparisons.
The data presented here should be interpreted cautiously as general indicators of diabetes frequency, and the estimates will need to be revised as new and better epidemiological information becomes available. Comparison of country, regional, and even global prevalence from one report to the next should be performed with extreme caution. Large changes in the prevalence or numbers of people with diabetes from one edition of the IDF Diabetes Atlas to another are usually due to the use of a more recent study rather than a change in the profile of diabetes within that country. Data sources for this edition include 34 new studies. Thus, the inclusion of recent, and more reliable research brings us closer to the actual rates of diabetes, but these limitations need to be always considered. The key purpose of reports such as these is to stimulate action in the form of preventive and management programmes, as well as further research.
The background paper, Diabetes and Impaired Glucose Tolerance, and country by country estimates on which this summary is based are available in the Downloads section.
It is now recognized that it is the low- and middle-income countries that face the greatest burden of diabetes. However, many governments and public health planners still remain largely unaware of the current magnitude, or, more importantly, the future potential for increases in diabetes and its serious complications in their own countries.
This section of the IDFDiabetes Atlas looks at the global burden of diabetes. It points out the consequences of inaction by revealing the mortality caused by diabetes as well as the mounting health expenditures in countries around the world.
The first part presents estimates of the prevalence of diabetes mellitus and impaired glucose tolerance (IGT) for 216 countries and territories for the years 2010 and 2030; it also looks at the global trends in diabetes in the young and provides estimates for type 1 diabetes in children and adolescents.
Diabetes can lead to complications, the consequences of which can include blindness, kidney damage, and foot ulcers that can result in amputation. There is no single definition for each type of complication (e.g. retinopathy, neuropathy or nephropathy) so studies of the occurence of diabetes complications are often hard to compare. There have been relatively few studies and a review of most of these studies is available in the Diabetes Atlas, third edition 1 . However, this edition addresses depression, an important condition that is common in people with diabetes. A survey on national diabetes programmes, reported in National Diabetes Programmes, found that psychological and behavioural issues received less attention than other aspects of diabetes care. This section summarizes a review of studies of diabetes and depression, and shows the significance of depression in affecting both the quality of life of people with diabetes and how well diabetes is controlled.
Estimates of the mortality burden related to diabetes for 2010 are also presented in this section, deaths that are largely preventable through public health action directed at primary prevention of diabetes in the population and improvement of care for all people with diabetes.
In addition, this section examines the economic impact of diabetes and provides estimates of national health expenditures to treat and prevent diabetes and its complications for the years 2010 and 2030. The results show that more than 80% of expenditures for medical care for diabetes are made in the world’s economically richest countries, not in the low and middle-income countries where over 70% of people with diabetes live. In the world’s poorest countries, not enough is spent to provide even the least expensive life-saving diabetes drugs.
1: International Diabetes Federation. The Diabetes Atlas.Third Edition. Brussels: International Diabetes Federation; 2006.
Must-watch World Diabetes Day videos now on YouTube
Must-watch World Diabetes Day videos now on YouTube
The International Diabetes Federation has launched three shorts on its World Diabetes Day YouTube channel. The videos can be watch at the following links:
Two videos feature people from all ethnic backgrounds and walks of life being quizzed about their knowledge of diabetes and its international symbol. In the third clip, a diabetes blue circle frisbee is passed around from person to person at Brussels' famous landmark Manneken-Pis on 14 November. It shows people from all corners of the world giving their impressions on World Diabetes Day and the diabetes epidemic itself.
Do watch the shorts and leave us your comments. Feel free to post it on your website, blog, discussion forum and social networking pages. Help us spread the diabetes awareness message as widely as possible.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:diabetes video Tags:Must-watch World Diabetes Day videos now on YouTube
woordenlijst
W O O R D E N L I J S T
Alvleesklier
Ook wel pancreas genoemd. Een orgaan in de buurt van de maag dat onder andere insuline aanmaakt. De cellen die in de alvleesklier insuline aanmaken, heten bètacellen.
Albumine
Een bepaald eiwit in het bloed. Als in de urine meer dan een normale hoeveelheid albumine zit, heet dat albuminurie. Dat is dan een aanwijzing voor nierschade, nefropathie.
Atherosclerose
Aderververkalking. Aan de wand van de bloedvaten hebben zich deeltjes vetten (triglyceriden, LDL-cholesterol) afgezet. Daardoor zijn de bloedvaten vernauwd.
Bètacellen
Cellen in de alvleesklier die insuline aanmaken. Ze zitten in groepjes in de zogeheten eilandjes van Langerhans. Bij diabetes type 1 maakt het afweersysteem van het lichaam een vergissing en vernietigt zelf de (meeste) bètacellen. Het lichaam probeert wel nieuwe bètacellen te maken, maar die worden telkens opnieuw aangevallen door het afweersysteem. Daarom moet moeten met met diabetes type 1 zelf insuline inspuiten.
Bloedglucosegehalte
De hoeveelheid suikers, glucose, in het bloed. Wordt ook wel suikergehalte, glucosegehalte of bloedsuikerspiegel genoemd. Het bloedglucosegehalte wordt aangeduid in mmol/liter, en heet dan een bloedglucosewaarde. Als je diabetes hebt en insuline gebruikt, dan moet je meerdere malen per dag zelf je bloedglucosewaarde bepalen met een vingerprik .
De maat voor de verhouding tussen je gewicht en lengte. Het gewicht (in kilo’s) wordt gedeeld door de lengte in het kwadraat (in meters). Een gezond gewicht heb je met een BMI tussen de 20 en 25. Bij een BMI van 25-30 heb je overgewicht en is het getal hoger dan 30 dan is er sprake van ernstig overgewicht, obesitas. Om je BMI makkelijk na te gaan, kijk op http://www.voedingscentrum.nl/
Cholesterol
Cholesterol is een belangrijke stof voor het lichaam. Het dient als bouwstof maar ook om bepaalde hormonen aan te maken.
Cholesterol wordt voor een groot deel door de lever aangemaakt en voor een deel komt het uit voeding. Te veel cholesterol kan ongezond zijn. Er zijn twee soorten cholesterol:het goede HDL-cholesterol dat slechte vetdeeltjes in de bloedvaten opruimt.het slechte LDL-cholesterol dat blijft plakken aan de wanden van de bloedvaten.
Complicaties
Bijverschijnselen of gevolgen van een ziekte, in dit geval diabetes. Als mensen met diabetes erg vaak te veel suikers in hun bloed hebben, kan er veel mis gaan in het lichaam. Bloedvaten en zenuwen lopen schade op. Er kunnen problemen komen met ogen, nieren, hart en bloedvaten en zenuwen.
Diabetis
'Diabetes wordt vaak verkeerd geschreven, veel voorkomende schrijffouten zijn diabetis en diabetus. Het moet zijn: 'diabetes'.
Diabetische voet
Een ander woord voor voetproblemen bij mensen met diabetes. Zenuwen en bloedvaatjes raken beschadigd wanneer de bloedsuiker te vaak te hoog is. Dit leidt tot minder gevoel in de voeten, waardoor wondjes niet worden opgemerkt en ook minder goed genezen. Een simpel wondje kan uitgroeien tot een ontsteking of zweer (ulcus), die vaak slecht geneest. In het ergste geval moet een teen, een voet of zelfs delen van het been geamputeerd worden.
Eilandjes van Langerhans
Groepjes bètacellen in de alvleesklier die insuline aanmaken. De rondige vorm van deze groepen cellen lijkt onder de microscoop op eilandjes van bovenaf gezien. Ze zijn genoemd naar hun ontdekker in 1869, de Duitse wetenschapper Paul Langerhans. Bij mensen met diabetes type 1 zijn de eilandjes van Langerhans door een vergissing van het eigen afweersysteem zwaar beschadigd: de insulineproducerende bètacellen in de eilandjes zijn vernietigd.
Gastroparese
Medische naam voor vertraagde maaglediging. Na verloop van tijd kan het hele zenuwstelsel lijden onder diabetes, ook de zenuwen die de maagbewegingen regelen. Wanneer dat regelsysteem niet meer goed werkt, wordt de snelheid onvoorspelbaar waarmee voedsel vanuit de maag in de darmen komt. Daardoor krijgen mensen soms last van een opgeblazen gevoel, misselijkheid en buikpijn. Naar schatting hebben drie tot vijf van de tien mensen met diabetes daarmee te maken.
Glucagon
Een hormoon dat in de alvleesklier wordt aangemaakt, net als insuline. Glucagon is als het ware de tegenhanger van insuline. Als het lichaam merkt dat de bloedsuikerspiegel te laag is, pompt de alvleesklier glucagon in het bloed. Dat zorgt ervoor dat reservevoorraden glucose (suikers) uit de lever vrijkomen. De bloedsuikerspiegel stijgt dan weer. Een injectie met glucagon wordt gebruikt bij ernstige gevallen van hypoglykemie, wanneer iemand bewusteloos is.
Glucose
Een vorm van suiker. Er zijn ook nog andere vormen van suiker, bijvoorbeeld fructose. Veel voedingsstoffen worden tijdens het kauwen en later in de maag en darmen omgezet in suikers. Dat gebeurt met alle voedingsmiddelen die koolhydraten bevatten, bijvoorbeeld fruit, melk, brood en aardappelen.
Glucosetolerantie
De mate waarin het lichaam suikers, glucose, uit het bloed kan verwerken. Met die glucosehuishouding kan op verschillende manieren wat misgaan. Zo kan het zijn dat het lichaam minder gevoelig wordt voor insuline, ook wel insulineresistentie genoemd. Daardoor kan de glucose moeilijker uit het bloed worden gehaald. Dat kan uitlopen op diabetes type 2. Maar het kan ook gebeuren dat de alvleesklier gewoon te weinig insuline aanmaakt.
Glykemische index
Voor alle voedingsmiddelen kan worden berekend hoe snel ze de bloedsuikerspiegel doen stijgen. Dat gebeurt in de vorm van een percentage dat de glykemische index heet. Die geeft aan hoeveel na het eten van een bepaald voedingsmiddel het bloedsuikergehalte relatief stijgt. Dat wordt dan bekeken ten opzichte van 100% glucose, druivensuiker. Voorbeeld: aardappelpuree of honing wordt razendsnel omgezet in glucose en in het bloed opgenomen (glykemische index van ca. 85%). Daarentegen duurt het bij appels en yoghurt veel langer (index van ca. 35%). De laagste glykemische index, dus de langste omzettingstijd, hebben bijvoorbeeld pinda's (ca 15%).
HbA1c
Uitslag van een bloedtest die een idee geeft van de bloedsuikerspiegel van de afgelopen twee tot drie maanden. Hb staat voor hemoglobine, dat is een stof waardoor rode bloedcellen hun kleur krijgen. De test meet hoeveel bloedsuiker zich heeft gehecht aan die hemoglobine. Het HbA1c wordt uitgedrukt in een percentage; een goede regulatie zit onder de 7%. Let op: dat percentage is wat anders dan de waarde van de bloedsuiker! Dus een HbA1c van 7% is heel wat anders dan een bloedsuiker van 7 mm0/l.
Hyper
Afkorting van hyperglykemie, te hoge bloedsuiker.
Hyperglykemie
Wordt ook 'een hyper' genoemd. Situatie waarbij het bloedglucosegehalte te hoog is, namelijk boven de 8-10 mmol/liter.
Hypertensie
Hoge bloeddruk. Veel mensen met diabetes hebben daar last vast. Er is nog discussie over wat de ideale waarde bij diabetes is. De grens is in de afgelopen jaren steeds verder naar beneden bijgesteld naar aanleiding van onderzoeksresultaten. Nu is de ideale bloeddruk onder de 130/85 mmHg. Hoe hij precies moet zijn, bepaalt de dokter per persoon.
Hypo
Afkorting van hypoglykemie, te lage bloedsuiker.
Hypoglykemie
Wordt ook 'een hypo' genoemd. Situatie waarbij de bloedsuikerspiegel te laag is, namelijk onder de 4 mmol/liter.
Instellen
Onderzoek van een arts naar hoeveel insuline iemand met diabetes nodig heeft om de bloedsuikerspiegel stabiel te houden. Ieder mens is wat dat betreft uniek: iedere persoon met diabetes heeft een eigen instelling. Bij sommige mensen is het heel moeilijk om een stabiele instelling te bereiken, bij anderen gaat het zonder veel problemen.
Insuline
Natuurlijk hormoon dat gemaakt wordt in de alvleesklier. Insuline zorgt ervoor dat glucose uit het bloed kan worden opgenomen in de lichaamscellen. Glucose geeft de cellen de energie die ze nodig hebben. Veel mensen met diabetes injecteren insuline bij zichzelf. Daarvoor zijn er verschillende soorten insuline, variërend van snel- en kortwerkende insulines tot langwerkende insulines.
Insulinepen
Soort pen die lijkt op een vulpen, met een heel dun injectienaaldje. In de pen zit een vulling met insuline. Je kunt instellen hoeveel insuline je per keer spuit.
Insulinepomp
Een klein apparaatje dat langzaam via een slangetje en een naaldje insuline in de buik afgeeft aan het lichaam. Het pompje heeft vaak zelfs een afstandsbediening.
Insulineresistentie
Het lichaam is minder gevoelig of ongevoelig voor insuline. Daardoor wordt bloedsuiker niet meer goed uit het bloed gehaald. Er komt veel kijken bij insulineresistentie, en er wordt volop onderzoek gedaan naar wat precies de achterliggende redenen en mechanismen zijn. Overgewicht speelt in ieder geval een grote rol.
Jeugddiabetes
Verouderd woord voor diabetes type 1. Vroeger werd diabetes type 1 zo genoemd omdat de meeste mensen onder de 30 jaar zijn als ze het krijgen. Het is wat misleidend om het jeugddiabetes te noemen, want diabetes type 1 houd je de rest van je leven. Ook kun je het op alle leeftijden nog krijgen.
Keto-acidose
Bij een tekort aan insuline kan de bloedsuiker heel hoog oplopen. Het lichaam zoekt een andere brandstof en gaat vetten verbranden. Daarbij komen afbraakstoffen vrij: ketonen. Die verzuren letterlijk het bloed: keto-acidose. Symptomen zijn een snelle diepe ademhaling en braken. De adem ruikt naar aceton. Keto-acidose moet snel door een arts worden behandeld, anders kan iemand in coma raken. Keto-acidose komt voornamelijk bij diabetes type 1 voor.
Koolhydraten
Verzamelnaam voor suikers en zetmeel. Koolhydraten zitten bijvoorbeeld in fruit, suiker, melk, brood, aardappelen, macaroni en rijst.
Lada
Afkorting van de Engelse naam Latent Autoimmune Diabetes in Adults. Mensen met LADA krijgen in de praktijk meestal de diagnose diabetes type 2 omdat ze vaak nog een tijdje zonder insuline spuiten toe kunnen. Vooral naar verhouding jonge, slanke mensen die ‘type 2’ diabetes krijgen, blijken vaak LADA te hebben. Zij kunnen beter direct worden behandeld met insuline in plaats van tabletten. Naar schatting heeft 15 procent van de mensen met de diagnose type 2 diabetes eigenlijk de LADA-vorm.
Veel mensen met type 2 diabetes hebben al voordat ze diabetes krijgen, al last van een samenspel van verschillende problemen in het lichaam. De combinatie van die dingen wordt ook wel metabool syndroom genoemd. Het metabool syndroom gaat samen met een verhoogd risico van hart- en vaatziekten. Je hebt last van het metabool syndroom als je voldoet aan de volgende kenmerken:
Grotere taille-omvang: groter of gelijk aan 80 cm (vrouwen) of groter of gelijk aan 94 cm (mannen) plus twee of meer van de volgende risicofactoren:
Hoge bloeddruk, ongeacht of je er al voor wordt behandeld.
Abnormale bloedvetten. Het triglyceridengehalte en de hoeveelheid LDL (het ‘slechte’ cholesterol) zijn verhoogd – tel deze twee ieder apart als risicofactor.
Verhoogde nuchtere bloedsuikerspiegel of diabetes type 2. Dat betekent nog net geen diabetes, of zelfs al wel de diagnose diabetes.
Mmol/liter
Aanduiding voor de bloedsuikerwaarde (bloedglucose). In de ideale situatie schommelt de bloedsuiker tussen de 4 en 8 mmol/liter. Mensen die insuline gebruiken moeten liefst meerdere malen per dag zelf hun bloedsuikerwaarde bepalen, met een vingerprik. In België, Duitsland en de Verenigde Staten gebruikt men de maat mg/dl. Om mmol/l om te rekenen naar mg/dl, vermenigvuldig je het getal met 18.
MIDD
Afkorting van het Engelse Maternally Inherited Diabetes and Deafness. Een zeldzame vorm van diabetes die erfelijk via de moeder wordt overgedragen. Patiënten hebben vaak last van gehoorverlies. MIDD lijkt zowel op diabetes type 1 als op type 2. Het kan vaak eerst een tijd behandeld worden met alleen tabletten.
MODY
Afkorting van de Engelse naam Maturity Onset Diabetes of the Young. Vorm van diabetes die op jonge leeftijd begint en waarvan de aanleg erfelijk is. Deze vorm wordt vaak ingeschat als diabetes type 1, en wordt daardoor behandeld met insuline. Iemand met MODY kan echter vaak nog een tijd toe met tabletten. Zo’n 5 procent van de mensen met diabetes heeft MODY. > meer over MODY >
Nefropathie
Nieraandoening die kan ontstaan bij mensen met diabetes. De nieren zuiveren het bloed van afvalstoffen. Door diabetes kan er te veel bindweefsel in de nieren ontstaan, waardoor ze steeds minder goed kunnen filteren. Hierdoor kunnen afvalstoffen toch in het lichaam blijven die anders via de urine het lichaam zouden verlaten.
Neuropathie
Aandoening van het zenuwstelsel. Als de bloedsuikerspiegel jarenlang vaak te hoog is, kunnen zenuwen in het hele lichaam beschadigd raken. Dat kan leiden tot uiteenlopende klachten en problemen. Zo kun je last krijgen van maag en darmen, pijnlijke of juist gevoelloze ledematen.
NIDDM
Engelse afkorting voor Non-Insulin-Dependent Diabetes Mellitus, oftewel niet-insuline-afhankelijke diabetes. Dat is een medische term voor diabetes type 2. Al gebruiken veel mensen met diabetes type 2 ook insuline, ze zijn er meestal niet helemaal van afhankelijk om te overleven, zoals mensen met diabetes type 1.
Orale glucose tolerantie test (OGTT)
Ook suikerwatertest genoemd. Artsen bepalen soms met deze test of iemand problemen met de suikerstofwisseling (glucosehuishouding), en dus (bijna) diabetes, heeft. Na het drinken van suikerwater wordt gemeten hoe snel dat door het lichaam wordt verwerkt.
Ouderdomsdiabetes
Verouderd woord voor diabetes type 2. Vroeger werd het zo genoemd omdat vooral oudere mensen diabetes type 2 kregen. Tegenwoordig kunnen mensen van alle leeftijden het krijgen. Daarom is het woord ouderdomsdiabetes (of ouderdomssuiker) afgeschaft.
Pancreas
Alvleesklier. Een orgaan in de buurt van de maag dat onder andere insuline aanmaakt.
Prediabetes
Situatie waarin het lichaam moeite heeft met de verwerking van glucose, bloedsuiker. De bloedsuikerwaarden zijn al verhoogd, maar er is nog geen sprake van diabetes. Dat kan het wel worden als je niet ingrijpt. Door gezond eten, afvallen en meer bewegen kun je in deze fase het lichaam weer bijsturen en diabetes type 2 voorkomen.
Retinopathie
Oogaandoening. Diabetes beschadigt de kleine bloedvaatjes in het netvlies van de ogen. Hierdoor ontstaan bloedinkjes en littekenweefsel. Nieuw aangelegde bloedvaatjes zijn zo teer dat ze ook vaak kapot gaan, wat ook weer zorgt voor bloedinkjes. Dit leidt op den duur tot slechtziendheid. Zonder behandeling kan het zelfs uitmonden in blindheid.
Triglyceriden
Deeltjes vet in het bloed die niet oplossen maar aan de wanden van de bloedvaten gaan plakken. Dat kan leiden tot aderverkalking. De hoeveelheid triglyceriden hangt samen met voeding, lichaamsbeweging, roken, erfelijke aanleg en eventuele medicijnen.
Ulcus Ulceratie
Zweer aan voeten die kan ontstaan als bijvoorbeeld een ontstoken wondje uit de hand loopt. Door diabetes wordt de doorbloeding in de benen en voeten slechter. Zenuwen raken beschadigd en er zit minder gevoel in de voeten. Daardoor worden wondjes minder snel opgemerkt, en infecties genezen ook moeilijker. Door die zenuwuitval kunnen mensen ook een andere houding met lopen aannemen. De drukveranderingen in de voet die daardoor ontstaan, kunnen op hun beurt ook leiden tot zweren. Zelfcontrole
Heb je diabetes, dan moet je een paar keer per dag zelf je bloedglucosespiegel (bloedsuiker) controleren. Dat doe je met een glucosemeter, die in een druppel bloed het glucosegehalte meet. Daarvoor moet je in je vinger prikken met een speciaal vingerprik-apparaatje.
Zwangerschapsdiabetes
Zwangerschapsdiabetes is een tijdelijke vorm van diabetes die kan ontstaan na de 24e week van de zwangerschap. Dat gebeurt onder invloed van de hormonen die worden aangemaakt tijdens de zwangerschap. Die hormonen remmen de werking van insuline af. Daardoor wordt de bloedsuikerspiegel te hoog. Na de bevalling verdwijnt de diabetes heel snel, meestal binnen 24 uur. > meer over zwangerschapsdiabetes
Net als bij de andere soorten diabetes, kan het lichaam bij diabetes type 2 de bloedsuikerspiegel niet meer goed in balans houden. Dat komt bij diabetes type 2 doordat er te weinig van het hormoon insuline in het lichaam is. Bovendien reageert het lichaam niet meer goed op insuline. Het is ongevoelig geworden voor insuline. Dat heet officieel 'insulineresistentie'. Zonder goed werkende insuline kan het lichaam niet genoeg suiker uit het bloed halen. De bloedsuikerspiegel blijft dan te hoog. Daarnaast zijn de vetstofwisseling en bloeddruk vaak ontregeld.
Het lichaam heeft te weinig insuline.
Bovendien reageert het lichaam niet meer goed op insuline (ongevoeligheid voor insuline).
Overgewicht en weinig beweging, maar ook erfelijke aanleg vergroot de kans.
Mensen met diabetes type 2 krijgen meestal medicijnen, voedings- en bewegingsadviezen. Soms moet iemand ook insuline spuiten.
Vroeger ook wel 'ouderdomsdiabetes' genoemd. Maar het komt nu ook vaak bij jongere mensen voor.
9 van de 10 mensen met diabetes hebben diabetes type 2.
Hoe ontstaat type 2 ?
Vroeger kregen vooral oude mensen diabetes type 2. Daarom sprak men wel van 'ouderdomssuiker'. Maar dat woord is helaas achterhaald, want diabetes type 2 komt tegenwoordig ook vaak bij jongere mensen voor. Zelfs bij kinderen.
We kennen nog niet alle oorzaken voor diabetes type 2. Wel is duidelijk dat overgewicht en weinig beweging de kans op diabetes type 2 vergroot. Maar ook erfelijke aanleg.
Diabetes type 2 heeft een lange aanloop waarin er ongemerkt al dingen misgaan in het lichaam. Soms duurt het jaren voordat het echt tot diabetes komt, of voordat de diagnose wordt gesteld.
Vaak hebben mensen al jaren last van overgewicht, hoge bloeddruk en cholesterol. Of ze lopen al jaren rond met diabetes zonder dat ze het merken. Vaak komt diabetes toevallig aan het licht bij opname in het ziekenhuis voor een hartaanval
Gezond leven verkleint de kans op diabetes type 2.
Is het je eigen schuld als je diabetes type 2 krijgt, omdat je gezonder had moeten leven?
Nee, er zijn ook slanke mensen die altijd gezond leven en toch diabetes type 2 krijgen. En niet iedereen met overgewicht krijgt diabetes. Vergelijk het met autorijden. Door rood rijden vergroot de kans op een ongeluk. Maar het kan goed gaan. En ook als je je aan de verkeersregels houdt, heb je kans op een aanrijding.
Wat is het HbA1c gehalte?
Als u diabetes hebt, wordt een paar keer per jaar het zogeheten HbA1c-gehalte in het bloed bepaald. Dat is een gemiddelde van de bloedsuikerspiegel in de voorafgaande 6 weken. Maar het is een ander soort waarde dan wat u op uw bloedsuikermeter afleest!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen) Categorie:wat is diabetes Tags:Diabetes type 2
Diabetes Type 1
Diabetes TYPE 1
Het lichaam maakt zelf helemaal geen insuline meer aan.
Het afweersysteem heeft per ongeluk de cellen die insuline aanmaken vernietigd.
Mensen met diabetes type 1 moeten een paar keer per dag zichzelf insuline inspuiten, of een insulinepomp dragen.
Heette vroeger ook wel 'jeugddiabetes'.
1 op de 10 mensen met diabetes heeft diabetes type 1.
Iemand met diabetes type 1 maakt zelf helemaal geen insuline meer aan. Zonder insuline kan het lichaam de bloedsuikerspiegel niet normaal houden en kan die gevaarlijk hoog oplopen. Diabetes type 1 ontstaat meestal in korte tijd en over het algemeen bij mensen onder de dertig jaar. Daarom heette diabetes type 1 vroeger ook wel 'jeugddiabetes'. Maar we weten nu dat je het op alle leeftijden nog kunt krijgen.
Diabetes type 1 is een auto-immuunziekte. Dat betekent dat het eigen afweersysteem het probleem heeft veroorzaakt. Normaal ruimt het afweersysteem alleen schadelijke indringers op in het lichaam. Bij diabetes type 1 heeft het afweersysteem per ongeluk de cellen die insuline aanmaken aangevallen. Daarom moet iemand met diabetes type 1 zelf insuline inspuiten om te kunnen leven.
We weten nog niet hoe je diabetes type 1 kunt voorkomen. Eerst moet de oorzaak van diabetes type 1 duidelijk zijn. De basis ligt wel bij een genetische vatbaarheid voor dit type diabetes. Maar of het tot diabetes komt, hangt af van een samenloop van omstandigheden.
Er zijn waarschijnlijk allerlei dingen die het afweersysteem in de war kunnen brengen waardoor diabetes type 1 de kop op steekt. Dat kan overigens ook nog op hoge leeftijd gebeuren en niet alleen bij kinderen. Mogelijk gaat het om bepaalde voedingsstoffen, zoals gluten, die bij sommige mensen tot een reactie leiden. Maar het lijkt er ook op dat een gewone virusinfectie de prikkel kan zijn bij mensen die genetische aanleg hebben om diabetes type 1 te krijgen.
Wanneer iemand met diabetes ziek is door een virus, zoals verkoudheid of buikgriep, dan stijgt vaak de bloedsuikerspiegel. Iemand moet meestal wat extra insuline spuiten, maar altijd in overleg met arts of verpleegkundige.
Onderzoek
De afgelopen tijd is het onderzoek naar diabetes type 1 in een stroomversnelling geraakt. Genezing komt steeds dichterbij! Voorbeelden van lopend onderzoek:
Lopend onderzoek beenmergcellen als reparatieploeg
Diabetes type 1
2003.01.008
Lopend
Dr. E.J.P. de Koning
€ 328.320
Bij diabetes type 1 zijn de insulineproducerende cellen (bètacellen) vernietigd of beschadigd.
Kunnen uit beenmerg afkomstige cellen een rol spelen in de reparatie van beschadigde bètacellen in de eilandjes van Langerhans en daarmee de behandeling verbeteren?
De afweervergissing stap voor stap volgen
Diabetes type 1
2007.00.020
Lopend
Prof. dr. B.O. Roep
€ 257.844
Eerder ontdekten deze onderzoekers precies welke cellen van het afweersysteem diabetes type 1 veroorzaken. Nu kijken ze verder:
hoe gedragen deze T-cellen zich precies in dat proces? Hoe gaat, stapje voor stapje, de vernietiging van insulineproducerende cellen in zijn werk?
Diabetes voorkomen via de darmen
Diabetes type 1
2007.00.069
Lopend
Dr. N.A. Bos
€ 266.268
Sinds kort is er het nieuwe idee dat bacteriën in de dikke darm een rol spelen bij het ontstaan van diabetes type 1.
De onderzoekers in dit project willen nagaan of bepaalde voeding en antibiotica de bacteriën in de darm kunnen veranderen. Dat zou het ontstaan van diabetes type 1 misschien vertragen of voorkomen.
Diabetes type 1 en de darmen
Het Universitair Medisch Centrum Groningen doet onderzoek naar de rol van de darmen bij het ontstaan van diabetes type 1. Het onderzoek wordt betaald door het Diabetes Fonds. Onderzoeker dr. Jeroen Visser legt uit over diabetes en darmen.
Onze darmen zijn onmisbaar om gezond te blijven. Ze zorgen ervoor dat schadelijke stoffen niet door de darmwand heen naar binnen kunnen. Bij sommige mensen met diabetes type 1 heeft de darmwand mogelijk wél meer stoffen doorgelaten dan zou moeten.
Via een afweerreactie van hun lichaam kon diabetes type 1 mogelijk ontstaan.
Salmonella en virussen
Hoe komt het dat de darmwand die stoffen heeft doorgelaten? Kortgeleden is ontdekt dat mensen met diabetes type 1 extra veel van het eiwit ‘zonuline’ in hun bloed hebben. Dat eiwit zorgt ervoor dat de cellen die de darmwand bekleden, minder hecht aan elkaar plakken. Met als gevolg een verhoogde doorlaatbaarheid van de darmwand.
Visser vat samen: “We weten dat sommige bacteriën de darm aanzetten tot het maken van zonuline; de ene bacterie doet dat meer dan de andere. De samenstelling van de darmflora heeft invloed op de aanmaak van zonuline en de doorlaatbaarheid van de darmwand. Ongezonde bacteriën zoals de bekende Salmonella maken de darmwand meer doorlaatbaar en ‘goede’ bacteriën zoals lactobacillen maken de darmwand minder doorlaatbaar. Ook een bepaalde groep virussen: de ‘enterovirussen’, kunnen slecht zijn voor de darmwand. Van een enterovirus merk je soms nauwelijks wat, en soms worden mensen heel ziek. Daarnaast kunnen gluten ook de aanmaak van zonuline stimuleren en de darmwand meer doorlaatbaar maken. Hierdoor kunnen antigenen het lichaam in, en het afweersysteem in actie brengen.
Jeroen Visser denkt dat als je darmwand minder doorlaatbaar maakt, het afweersysteem minder wordt blootgesteld aan de stoffen en omstandigheden die diabetes type 1 kunnen oproepen. De afweerreactie zal dan minder zijn, waardoor geen diabetes type 1 ontstaat, of pas later.
Visser: “Die doorlaatbaarheid van de darmwand kun je indirect beïnvloeden door speciale voeding of verandering van de darmflora. Of met medicijnen die de werking van zonuline blokkeren. Dat wordt uitgezocht in een door het Diabetes Fonds gefinancierd onderzoek.
Baby Luiers
Op dit moment loopt er een groot internationaal onderzoek bij jonge kinderen naar de invloed van voeding op het ontstaan van diabetes type 1. Dit onderzoek wordt eveneens deels betaald door het Diabetes Fonds. De hoop en voorzichtige verwachting is dat de baby’s die naast borstvoeding alleen speciale hypoallergene babyvoeding zonder koemelkeiwit krijgen, een derde minder kans hebben op diabetes. In Groningen gaat een heel team van onderzoekers de volle luiers onderzoeken van de deelnemende baby’s, om te kijken hoe groot het verband is tussen darmflora en de kans op het krijgen van diabetes type 1. Dergelijk onderzoek kan heel belangrijk zijn voor nieuwe behandelingen en adviezen ter voorkoming en genezing van diabetes type 1.
Dit artikel verscheen in het blad Dialoog van het Diabetes Fonds, 2009
Vraag en antwoordover darmflora onderzoek
Momenteel wordt onderzocht wat de rol is van de darmen en voeding op het ontstaan van diabetes type 1. Hier vindt u vragen en antwoorden.
Is speciale babyvoeding zonder hele koemelkeiwitten minder gezond?
Nee, de speciale babyvoeding bevat alle nodige voedingsstoffen.
Moeten ouders nu opletten met voeding van baby's en kinderen, zo ja wat kun je nu al doen zonder dat het kwaad kan?
Het beste advies is om als het even kan borstvoeding te geven. Het liefst zes maanden, dat verkleint ook de kans op allergieën bij het kind. Eventueel gevolgd door een hypoallergene babyvoeding tot de leeftijd van 1 jaar. Bijvoeding bij de borstvoeding vanaf de 5e maand is dan prima. Maar het is echt niet zo dat een kind zonder borstvoeding dan zeker een allergie krijgt of een autoimmuunziekte zoals diabetes type 1. De kans is alleen ietsje groter, maar nog steeds heel klein.
Hoeveel kleiner zou de kans op diabetes worden?
Als de uitkomsten van beide onderzoeken goed zijn (dus het onderzoek naar voeding en naar de darmflora) dan zou de kans op diabetes type 1 30 tot 50% kleiner kunnen worden.
Wanneer weten we meer over de uitkomsten van het onderzoek?
Over zo'n vijf jaar krijgen we de eerste uitkomsten. Het borstvoedingsonderzoek is al vijf jaar bezig maar duurt in totaal tien jaar, omdat de onderzoekers dan pas kunnen zien hoe het met alle kinderen gaat.
Maakt het voor mensen die al diabetes type 1 hebben uit of ze koemelkeiwit of gluten eten?
Dat moet verder worden uitgezocht, dat weten we nu nog niet. Er is wel een kans dat voeding invloed heeft op het ontstaan van bepaalde complicaties, zoals nierziekten, maar daar weten we nog te weinig over. het is wel belangrijk om dat verder uit te zoeken.
Hoe zit het met voedselvergiftiging of buikgriep?
Als salmonella de darm aanzet tot afgifte van zonuline, die de darmwand meer doorlaatbaar maakt, is het dan zo dat je risico loopt op diabetes type 1 of verergering ervan als je een voedselvergiftiging of ‘buikgriep' hebt?
Nee, daar zijn op dit moment geen bewijzen voor. Er speelt ook genetische aanleg mee bij de doorlaatbaarheid van de darm. Zowel bij mensen met diabetes type 1 als bij mensen met coeliakie zijn er afwijkingen in de genen die de doorlaatbaarheid regelen.
Kan doorlaatbaarheid van de darmwand ook nog leiden tot andere auto-immuunziekten?
Ja, zoals coeliakie (overgevoeligheid voor gluten). Daarnaast speelt het mogelijk een rol bij Reuma en MS. Het zou ook een factor kunnen zijn bij bepaalde autistische aandoeningen.
Wordt er wat gedaan met het verband tussen coeliakie en diabetes type 1?
Ja, er wordt nu in diverse landen, zoals de Verenigde Staten, aangeraden om kinderen met diabetes type 1 ook te onderzoeken op coeliakie. Want 4 tot 8 van de 100 kinderen met diabetes type 1 krijgt ook coeliakie.
Representatives of government health departments and patients' organizations from all European countries met with diabetes experts under the aegis of the WHO Europe and the IDF Europe in St Vincent, Italy, in October 1989. They unanimously agreed on general goals for people with diabetes and on a lot of five-year targets in the framework of the St Vincent Declaration (SVD).
‘Diabetes Care and Research in Europe: The St Vincent Declaration 1989’ and ‘Istanbul commitment 1999’.
In the nineties:
St Vincent became a real concept in the diabetes world
About 50 official national liaison people were appointed for the SVD Action Programme
About 15 working groups of the SVD Action Programme were set up
About 40 national diabetes action plans were formulated
European Meetings for the Implementation of SVD were organized (Hungary-1992, Greece-1995, Portugal-1997, Turkey-1999).
The EASD joined the St Vincent movement, and IDF/EASD co-operation continues to thrive today, as demonstrated by the EU 6th Framework Campaign.
For several reasons, including the organization of SVD, the outcome of improved recording of diabetes itself and of the complications (as mentioned in the SVD-targets), and the accessing good information about the progress of the national action plans were very difficult.
Since the meeting of the 10th anniversary of SVD in Istanbul (1999), the movement of SVD was very quiet for practical reasons and no meetings were organized. But at the same time WHO Europe, IDF Europe and EASD realized how important the concept of the St Vincent Declaration still is. Even stronger : SVD is more needed than ever. It is still used as a guide to national diabetes service developments. In addition, the epidemic growth of diabetes and the tremendous increase of complications and of the very serious socio-economic impact of diabetes in the many countries of the European Region of IDF and WHO demand a response at national and regional levels.
The blue circle is the universal symbol for diabetes. Find out why.
A global symbol for diabetes
The blue circle is the universal symbol for diabetes. The purpose of the diabetes symbol is to give diabetes a common identity.
The icon was originally developed in 2006 for the campaign for a United Nations Resolution on diabetes. The campaign was a response to the diabetes pandemic that is set to overwhelm healthcare resources everywhere. It mobilised diabetes stakeholders behind the common cause of securing a United Nations Resolution on diabetes. The United Nations passed Resolution 61/255 ‘World Diabetes Day’ on December 20 2006.
Until 2006, there was no global symbol for diabetes. The blue circle aims to:
Support all existing efforts to raise awareness about diabetes
Inspire new activities, and bring diabetes to the attention of the general public
Brand diabetes
Provide a means to show support for the fight against diabetes
Why a circle?
The circle occurs frequently in nature and has thus been widely employed since the dawn of humankind. The significance is overwhelmingly positive. Across cultures, the circle can symbolize life and health. Most significantly for the campaign, the circle symbolizes unity. Our combined strength is the key element that made this campaign so special. The global diabetes community came together to support a United Nations Resolution on diabetes and needs to remain united to make a difference. As we all know: to do nothing is no longer an option.
Why blue?
The blue border of the circle reflects the colour of the sky and the flag of the United Nations. The United Nations is in itself a symbol of unity amongst nations and is the only organization that can signal to governments everywhere that it is time to fight diabetes and reverse the global trends that will impede economic development and cause so much suffering and premature death.
Use of the symbol
The International Diabetes Federation (IDF) holds all rights to the blue circle symbol for diabetes. IDF encourages everyone to use the symbol for diabetes as a reference to diabetes and the millions of people affected by the disease. We welcome the use of the logo in publications: magazines, video, online information, etc.
The symbol cannot be used without prior permission by IDF. It cannot be used:
To promote or refer to anything other than diabetes
As a quality label
For merchandizing or any other form of commercial aim
While IDF holds all rights to the diabetes symbol, IDF can provide permission for merchandising carrying the diabetes symbol on a case-by-case basis. You can submit your proposal to diabetessymbol@idf.org.
The IDF Executive Office in Brussels is the focus of numerous requests for information about diabetes issues. These come from a range of sources, including the governments, industry, the media, Member Associations, and people with diabetes. The IDF staff and Officers are regularly asked to explain the position of the Federation with regards to subjects such as tobacco smoking or obesity. Information produced or gathered by IDF is processed into press copy or reproduced to support diabetes campaigns. In order to ensure the diffusion of accurate and relevant data, IDF produces position statements which summarize and describe the Federation's view on a number of topics. Anne Pierson reports.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:This is where we stand: the IDF position statements
Fact sheet Diabetes and obesity
Obesity and diabetes: the link
The prevalence of obesity is rising to epidemic proportions worldwide. In some countries, an astonishing half of the population is overweight. Being overweight or obese seriously increases an individual’s risk of developing other health problems such as type 2 diabetes, coronary heart disease, and some forms of cancer.
In both men and women, the more overweight an individual is, the greater the risk of developing type 2 diabetes. The means by which excessive body fat causes type 2 diabetes is not clearly defined, but it appears that excess fat increases insulin resistance, raising blood glucose levels and the likelihood of developing diabetes. People with a greater amount of abdominal fat have a higher risk of developing the condition.
Diabetes is the most preventable consequence of the obesity epidemic. Figures from the International Obesity Task Force (IOTF) suggest that up to 1.7 billion of the world’s population are already at a heightened risk of weight-related non-communicable diseases such as type 2 diabetes and cardiovascular disease. In fact, the risk in type 2 diabetes appears to be mainly related to the increasing prevalence of overweight and obese individuals worldwide. One in three Americans born today is predicted to develop diabetes as a consequence of obesity.
Prevention
Although obesity can affect anyone, the main risk factors are high-fat, high-energy dense diets and physical inactivity. Growing trends in many countries portray an ‘obesogenic’ society where the consumption of high-fat, high energy dense food is preferred to healthy fresh fruit and vegetables, and where the level of physical activity has dramatically been reduced or substituted by the constant usage of motor vehicles.
The importance of eating a low-fat, low-energy dense diet and participating in physical activity should be greatly promoted in order to reduce the risks of becoming overweight or obese. If these habits are introduced in children, there is a greater chance that they will continue into adulthood.
Public health programmes should stress the importance of a healthy environment, promoting improved diet and activity throughout communities. National programmes should be especially aimed at improving education and awareness of obesity and its consequences in schools and in youth recreational centres.
Treatment options
Weight management is the best strategy to prevent the development of type 2 diabetes. Research has shown that even a small amount of weight loss can decrease or slow down the risk of developing type 2 diabetes. Group therapy is advised to improve the psychological approach to weight loss, and to maintain an appropriate weight. Drugs to assist weight loss play a role in individuals for whom lifestyle changes alone may be insufficient to produce the required weight loss.
Facts
The prevalence of obesity is rising to epidemic proportions at an alarming rate in both developed and developing countries worldwide.
Overweight and obesity affect over half the world’s population and diabetes rates are climbing to 20% of all adults in many Middle Eastern, Asian, and Latin American countries.
Two thirds of adult men and women in the US with type 2 diabetes have a BMI of 27 or greater.
It is estimated that at least half of all diabetes cases would be eliminated if weight gain in adults could be prevented.
Non-communicable diseases such as diabetes now account for more deaths each year worldwide than AIDS.
The twin epidemics of obesity and diabetes already represent the biggest public health challenge of the 21st century.
Lifestyle interventions, including diet and moderate physical activity, can reduce the risk of developing type 2 diabetes by as much as 40-60%.
Public and professional awareness of the risk factors for and the symptoms of diabetes are an important step towards its control and prevention.
Diabetes prevention can be categorized into two groups:
Primary prevention
Secondary prevention
Primary prevention identifies and protects individuals at risk from developing diabetes. It therefore has an impact by reducing both the need for diabetes care and the need to treat diabetes-related complications.
While there is yet no conclusive evidence to suggest that type 1 diabetes can be prevented, primary prevention of type 2 diabetes is potentially possible.
Lifestyle changes aimed at weight control and increased physical activity are important objectives in the prevention of type 2 diabetes. The benefits of reducing body weight and increasing physical activity are not confined to type 2 diabetes; they also play a role in reducing heart disease, high blood pressure, etc.
Secondary prevention involves the early detection and prevention of complications, therefore reducing the need for treatment.
Action taken early in the course of diabetes is more beneficial in terms of quality of life and is more cost-effective, especially if this action can prevent hospitalization.
There is now conclusive evidence that good control of blood glucose levels can substantially reduce the risk of developing complications and slow their progression in all types of diabetes. The management of high blood pressure and raised blood lipids (fats) is equally important.
Prevention in developing countries
As the developing world is expected to bear the brunt of the escalating diabetes epidemic in the future, diabetes prevention is proving especially urgent and difficult in developing countries.
In most developing countries, health policies and services need to put more emphasis on non-communicable diseases such as diabetes, but in many of these countries (as well as in developed ones) decision-makers lack awareness of diabetes and the political will to invest in prevention.
The resources required for future research need to be found. Standards in diabetes monitoring and surveillance need to be set in countries where progress has been limited.
Individuals can experience different warning signs, and sometimes there may be no obvious warning, but some of the signs are commonly experienced:
Type 1 diabetes
The onset of type 1 diabetes is usually sudden and dramatic and can include symptoms such as:
Abnormal thirst and a dry mouth
Frequent urination
Extreme tiredness/lack of energy
Sudden weight loss
Slow-healing wounds
Recurrent infections
Blurred vision
Type 2 diabetes
The same symptoms that are listed above can also affect people with type 2 diabetes, but they are usually less obvious. The onset of type 2 diabetes is gradual and therefore hard to detect. Indeed, some people with type 2 diabetes show no obvious symptoms early on. These people are often diagnosed several years later, when various complications are already present.
People who think they might have diabetes should consult a healthcare professional.
'Het verlangen om medicijnen in te nemen is misschien het belangrijkste verschilpunt tussen de mens en het dier.' (Sir William Osler (1849-1919))
Blijf altijd op de hoogte van de ontwikkelingen op KimTube.nl. Krijg als eerste te horen wanneer er nieuwe filmpjes van Kim en haar geile vriendinnen online zijn!
klik Gratis Kim Holland Film en vul jouw email-adres in en je krijgt een gratis Kim Holland film kado!
The background paper, Diabetes in the Young, and country by country estimates on which the summary on type 1 diabetes in the young is based are available in the 
