Terwijl ik gisteravond op een houten
zetel voor mijn tentje zat, het was natuurlijk niet allemaal slecht
op de camping, merkte ik ineens dat de zwaluwen plots erg hoog gingen
terwijl ze vanmiddag nog gewoon voor mijn wiel scheerden. Een teken
van beter weer op komst? Vanmorgen alleszins nog niet, alles zat
nog potdicht. Toch was er al een schijntje van verbetering door een
beetje kleur in de wolken. En om 10 uur zag ik ineens blauwe lucht
voor me en nog wat later kreeg ik de zon in de rug. Er trokken nog
wel eens wat donkerdere wolken over maar dat is toch niet hetzelfde,
er zat weer leven in de omgeving. Eergisteren schreef ik dat de
dag van morgen misschien wel een onverwachte verrassing zou brengen.
Ik heb ze gisteren niet echt gehad maar daarvoor vandaag wel en nog
wel op een plaats waar ik al eerder geweest was, Trakai. Ik naderde
Trakai nu vanuit de andere richting met een veel mooier op het meer
en later op het kasteel. Het gevolg was dat ik vanmorgen na een uur
nog steeds maar 6 Km afgelegd had, vanwege diverse fotostops en
dergelijke. Er was bij het meer ook een dame die graag een eindje wou
gaan zwemmen maar moeder zwaan overtuigde haar ervan dat ze dat toch
beter iets verderop deed. Daarna ging het vlotter verder over, min
of meer, bekende wegen, langs Rudiskes, waar ik destijds bij
Wim den Hollander kampeerde. Verderop liet ik de weg van mijn eerste
wasbord ervaring deze keer links liggen om gewoon over de 220 verder
naar Alytus te gaan. In Alytus zocht ik terug de bekende wegen op
naar Seirijai. En hier sluit ik vanavond mijn Baltisch avontuur af op
de zelfde camping als waar ik het 7 weken geleden begon. Toch is het
niet helemaal hetzelfde. Toen had ik, als enige kampeerder, een
plaatsje dichtbij alles en alles voor alleen gebruik. Nu heb ik een
plaatsje op de officiële camping en die blijkt een paar honderd
meter verderop te liggen, een eindje weg van de faciliteiten. Morgen
nog een eindje naar de grens en dan terug Polen binnen, ik heb alvast
mijn horloge een uur terug gezet want dan keer ik eveneens terug naar
Centraal Europese Tijd. De Baltics was een vrij groot
vraagteken toen ik hier aan begon maar ik kan zeggen dat ik er heel
tevreden over ben. Ik kan het, voor de liefhebbers van het noorden
toch, alleen maar aanraden. Het heeft aangename steden, mooie natuur
en een behoorlijk stuk geschiedenis. En bovendien kon ik er vrijwel
overal in het, meestal erg goed en vlot, engels terecht, soms eens
met een woordje duits en heel af en toe werd het wat moeilijker. De
afstand was vandaag 114 Km.
Vanmorgen bleek dat ik vannacht nog een
nieuwe buurman gekregen had, echt vriendelijk zag hij er niet uit. De
dag was vandaag even grijs en grauw als de vorige. Nu, je kan
natuurlijk niet voor ruim 3 maanden vertrekken en verwachten dat je
de hele tijd mooi weer hebt. En dus ging het weer verder. Of
tenminste, nu ging het echt terug. De tweede dag tussen de meren, in
juni, had ook nog wel heel wat moois te bieden maar je moet toch een
keer terugkeren. Dat terugkeren was in eerste instantie letterlijk te
nemen, de eerste 10 Km gingen terug naar waar ik gisteren vandaan
kwam, tot en met het stukje drukke A14. Dan ging ik, waar ik gisteren
van de 173 kwam, van de A14 af om over de 172 parallel te gaan.
Aangezien dit een kleinere parallelweg was met de grotere A14 was dit
een behoorlijk rustige weg. Daarna hadden ze me weer liggen, een
mooie gele zijweg ging na 1 Km over op onverhard. Een nadere blik op
de kaart leerde echter dat ik deze keer zelf in fout was. Ik had me
laten misleiden door een wegwijzer naar Maisiagala, de richting die
ik uit moest. Dit was echter een kleinere weg, die een 2 Km korter
was, dan degene die ik voorzien had. 15 Km onverhard om 2 Km te
sparen, ik denk het niet. Terugkeren dus en een eindje verder de
juiste weg nemen, de 108. Op het einde van de 108 ging het over op de
107, die me tot Trakai bracht. En ik kampeer op een camping net voor
Trakai, met over het meer zicht op het kasteel dat ik op 12 juni al
eens bezocht. De camping is de helft duurder dan die van gisteren
maar zeker niet de helft beter. Er wordt slechts de helft van de
service geboden en van hetgeen geboden wordt is dan nog de helft out
of order (1 van de 2 WC-blokken en de afwasruimte). Maar ze is
natuurlijk wel gelegen bij een van de toeristische trekpleisters van
de streek, en de wifi zou moeten werken.
De weervoorspellers hadden ongelijk,
het werd geen behoorlijk mooie dag vandaag. Het werd grauw en grijs,
de hele dag. Even heb ik er aan gedacht om de rit van vandaag maar te
vergeten en direct richting Polen te gaan maar als het dan tegen de
middag opklaart ben je daar ook even niet goed van, dus heb ik maar
doorgezet. Toen het echter even na 9 voor het eerst weer ging was de
pret wel helemaal over. Af en toe had je de indruk dat de zon er wel
ging doorkomen maar dat idee werd dan telkens al vlug de kop
ingedrukt met wat regendruppels. De wolken hebben duidelijk het pleit
gewonnen vandaag. Geen mooie blauwe lucht en sprankelende meren op de
foto's, wel variaties van grauw en grijs. Daar ben ik toch even licht
depressief van . Na 98 Km kwam ik aan op de camping, die nog altijd
2 Km in het bos ligt en waar nog steeds dezelfde opgewekte meid de
receptie doet. En morgen gaat het gewoon weer verder, misschien
brengt die wel een onverwachte verrassing.
Ik ga vandaag, om te beginnen, maar
even aan de klaagmuur staan. Het was vanmorgen wel wat warmer maar
verder even miezerig en grijs als gisteren. De voor de namiddag
beloofde opklaringen bleken ook al niet te komen. Integendeel, het
ging terug regenen. Ik ben dan maar vroeg in de namiddag teruggekeerd
naar de hostel en aan de voorbereidingen voor de blog begonnen. En
kijk, ik was nog maar net begonnen en daar waren de beloofde
opklaringen toch, de zon scheen door het raam. Nog maar eens
teruggekeerd naar de stad dus. Waar de opklaring maar een tijdelijk
fenomeen bleek te zijn, tegen dat ik er aan kwam zat alles terug
dicht. Toch verschenen er geregeld gaten tussen de wolken en werd het
toch nog enigszins mooi. Zo mooi dat ik de bui niet zag afkomen. Even
later barstte ze los en mocht ik gaan schuilen, aangezien de
opklaringen er waren had ik mijn regenjas niet meer mee. Van
schuilplaats naar schuilplaats vorderde ik dan maar terug naar de
hostel. Waar nog maar eens bleek dat ik niet geduldig genoeg ben,
toen ik er aan kwam stopte de bui. Morgen herdoe ik de rit van 15
juni, de eerste rit in het merengebied dus. Daar zal het ook bij
blijven, de tweede zal ik niet herhalen. Vanaf overmorgen gaat het
definitief terug richting Polen. Voor morgen beloven de weermannen
(en -vrouwen) alvast een behoorlijk mooie dag.
De weermannen (en vrouwen) hadden
gelijk vandaag. Net toen ik uit mijn slaapzak kroop, nog een beetje
vroeger dan anders vanwege de lange rit, vielen de eerste druppels en
het is eigenlijk niet meer gestopt. De hele dag koud, nat en
winderig. Eigenlijk een dag waarop je best doet, als je al iets wilt
doen, zoals ik vandaag deed: een lange verbindingsrit, gewoon fietsen
om te fietsen, van punt A naar punt B. Niet dat het altijd hard
regende, af en toe wel iets steviger maar anders vrijwel de hele tijd
motregen. Hoewel het vooral een verbindingsrit was waren er wel een
aantal plaatsen die in normale omstandigheden een fotostop waard
zijn, vandaag heb ik me beperkt tot een paar momenten waarop het een
beetje droger was. De route was vandaag weer heel simpel. Kaunas
heel netjes verlaten richting zuiden om de 130 te nemen tot Prienai.
In Prienai ging het naar het oosten, over de A16, tot Vilnius. Vooral
op dit stuk had ik de wind overwegend in de rug, op een paar kronkels
na. Dat maakt toch een behoorlijk verschil op zo'n grote rit. Zo was
het weer toch nog voor iets goed. Dan feilloos Vilnius binnen gereden
en recht naar mijn hostel, waar ze gelukkig ook weer voor 2 nachten
plaats hadden voor mij. Eén verschil heb ik al gemerkt in
Vilnius, de nieuwe kasseitjes voor het presidentieel paleis zijn
afgewerkt en de hekken er rond zijn weg. Ik zal nu dus ook een foto
kunnen nemen van dat paleis. De afstand was vandaag 139 Km maar
door een beetje vroeger te vertrekken en met een beetje steun van de
wind was ik toch nog behoorlijk vroeg in Vilnius, ik houd niet van
laat aankomen. Toch staat er vandaag, met dit weer, niets meer op het
programma. Hopen op beter voor morgen dus. De voorspellers geven
alvast voor de namiddag opklaringen.
Soms moet je beslissingen nemen op
basis van inschattingen en zie je pas achteraf of je de juiste
beslissing genomen hebt. Was het juist om een dag in Kaunas te
blijven? Had ik gisteren namiddag Kaunas kunnen bezoeken? Na de
buien is het later op de middag toch nog opgeklaard en redelijk goed
geworden. Het had misschien gekund als ik alleen de oude stad zou
bezocht hebben maar ik heb vandaag vastgesteld dat Kaunas toch iets
meer is dan dat, en dat zou ik gisteren niet zo uitgebreid gedaan
hebben, denk ik. Dus was het goed te blijven. Was het goed wat het
weer betreft? Het was vanmorgen mooi zonnig maar met een frisse wind.
Ik ben dus behoorlijk vroeg naar de stad gegaan. Al vrij snel kwamen
er wolken en tegen de middag werden ze al eens wat donkerder maar
vooralsnog heeft het niet geregend. Wat dat betreft was het een goede
dag om Kaunas te bezoeken maar zou het ook een goede dag geweest zijn
om naar Vilnius te fietsen. De voorspelling voor morgen is gewoonweg
regen. Niet aangenaam om te fietsen maar ook geen weer om iets anders
te doen. Je kan dan misschien toch beter maar gewoon een verplaatsing
doen, fietsen dus. Voor overmorgen geven ze voor Vilnius nog buien,
dat wordt afwachten dus. En voor de volgende dagen ziet het er vrij
goed uit. In het slechtste geval, als mijn dag in Vilnius écht
tegenvalt, kan ik er misschien nóg een dag extra blijven. Ik heb
gisteren ook behoorlijk de planning voor de volgende dagen en weken
bekeken. Voor de eerstvolgende dagen heb ik een behoorlijk idee maar
ik bekijk het nog een beetje dag per dag. Mijn route richting Gdansk
licht tamelijk vast, ik moet alleen nog de overnachtingen inplanten.
Normaal was het voorzien om op de terugweg via Berlijn te gaan maar
ik heb besloten van dat te laten vallen. Ik zie er uiteindelijk toch
wat tegen op om met de fiets die stad in te rijden en daar op zoek te
gaan naar een beschikbare overnachtingsplaats, ook al omdat ik op het
internet gezien heb dat verscheidene hostels al voor de hele zomer
volgeboekt zijn. Vanaf Gdansk begint dus eigenlijk de lange weg
terug. Niet dat ik daarna nergens meer zal stoppen en niets meer zal
bekijken maar Gdansk wordt de laatste echte bestemming. Maar morgen dus eerst terug naar Vilnius. Van Kaunas naar Vilnius is goed 100 Km, over de autosnelweg A1 (en ik denk dat dit een echte is, ik slaap er naast). Ik denk het niet dus, ik mag weer eerst een 40 Km uitwijken voor ik echt aan mijn rit naar Vilnius begin. Morgen wordt dus een lange vervelende, en volgens de voorspellingen ook nog natte, rit.
De buien werd gisteren frequenter en de
opklaringen minder, om uiteindelijk volledig weg te vallen. Toch heb
ik nog de kans gehad om tussen de buien op kikkersafari te gaan aan
het vijvertje van de camping. Vanmorgen kil en grijs. Regen heb ik
na het opstaan niet meer gehad maar onderweg ben ik wel enkele
plaatsen gepasseerd die behoorlijk nat waren en waar dus toch recent
een bui moet gevallen zijn. Bij het vertrek eerst nog even
afgeweken om naar het nabijgelegen kasteel Panemunes te gaan zien.
Daarna ging het dus weer verder langs de P141, het grootste deel
vandaag langs de rivier Nemunas die ook naar Kaunas gaat. Of die er
eigenlijk vandaan komt, ik ging stroom opwaarts. Een eindje verder
ging ik nog naar een kasteel, Raudones, dat iets indrukwekkender was
dan het eerste. In het bos gelegen was het te groot om in zijn geheel
op foto te krijgen. En daarna dus de hele P141 tot in Kaunas. In
Kaunas koos ik voor de City camping, om vast te stellen dat ze
toch nog 5 Km van de oude stad gelegen is. Geen probleem echter, ik
kampeer hier voor 2 nachten en de patron was zo hulpzaam om me bij
aankomst meteen de busregeling te geven. Vandaag blijf ik rustig op
de camping en morgen ga ik, eveneens rustig, met de bus naar de stad.
Hoewel rustig op de camping relatief is. Het is het type camping als
in Parnu, een parking met langs de kant wat (mooi) gras voor tenten.
Bovendien is ze gelegen langs 2 grote wegen, maar verder is alles
rustig. De afstand was vandaag 85 Km. Logisch zou zijn om van
hieruit richting Polen te gaan maar ik vind dat ik, door mijn camera
problemen, in Vilnius en omgeving nog wat onafgewerkte zaken heb. Ik
denk dus van eerst nog eens richting Vilnius te gaan. Dat is ook een
van de redenen om in Kaunas een extra dag te nemen. Ik denk dat
Kaunas wel in een halve dag te bezoeken is, ik was hier kort na de
middag, maar momenteel zijn de vooruitzichten voor het weer in
Vilnius en omgeving ook niet zo best en met die extra dag heeft het
een dag langer tijd om terug om te slaan. Het zou vandaag trouwens
ook geen aangenaam bezoek geweest zijn, er zijn ondertussen toch al
weer een paar buien met grote druppels gepasseerd. Morgen dus hier
een dag passeren, hopelijk met een paar mooie periodes, en dan zien
we wel weer.
Vanmorgen zonnig maar winderig. Normaal
zou ik die wind vandaag vooral in de rug moeten gehad hebben maar hij
bleek een kwartslag naar het noorden gedraaid te zijn, waardoor ik
hem vooral van links en linksachter had. Die kwartslag maakte hem ook
vrij fris, wat het moeilijk maakte om juist te kleden. Je had de
warmte van de zon afwisselend met de frisheid van de wind. In de loop
van de voormiddag verschenen er dan ook nog steeds meer en steeds
donkerdere wolken en net na de middag was het zover, de eerste buien.
Bij die eerste bui leek het me dat ik vertrokken was voor een langere
regenperiode en dus trok ik maar meteen ook mijn regenbroek aan,
hoewel ik een hekel heb aan dat ding. Het bleek overigens wat
voorbarig want het eerste buitje was al snel over en een paar honderd
meters verder ging de broek al weer uit om niet meer terug aan te
gaan. De volgende buitjes bleken toch niet zo hevig, al zag ik op
afstand wel enkele stevigere vlagen waar ik aan ontsnapte.
Ondertussen, op de camping, heb ik al wel enkele van die exemplaren
op mijn dak (tentje) gehad, met telkens wel een mooie opklaring
erachter. Dan de tocht van vandaag. Vrij simpel: verder over de
P141. Over de volgende 20 Km had ik nog enkele slaapgelegenheden
gehad, ik ben echter best tevreden over de plaats waar ik was. Ik heb
er voor een goed prijsje ook nog lekker gegeten. De Baltische
landen hebben langs alle officiële wegen kilometermarkeringen staan,
ook langs de kleine onverharde. Als je op een weg van 229 Km zit is
het dan wel lang tellen. In Estland en Letland hebben ze enkele
markeringen, die in één richting optellen en dus in de andere
richting aftellen. In Litouwen hebben ze dubbele markeringen,
waardoor ze in beide richtingen optellen en als je omkijkt kan je dus
zien hoeveel je nog te gaan hebt. 115/114 betekende voor mij dus dat
ik net halfweg gepasseerd was, 115 Km gehad en nog 114 te gaan. Na
82 Km zocht ik in Siline de camping op.
Vanmorgen grijs, winderig en ... nat.
Toen ik net klaar was met inpakken begonnen de wolken te lekken.
Lekken is ook wel het juiste woord. Geregeld, met tussenpozen, viel
er deze voormiddag wat gedruppel uit de lucht, net voldoende om de
baan nat te maken en me mijn regenvestje te laten aantrekken. Kort
na het vertrek eerst nog even halt gehouden bij het typisch Duitse
militair kerkhof, de Duitse kerkhoven lijken steeds de trio's van
kruizen te hebben. Er stond daar ook al een wegwijzer naar de
P141, mijn route voor vandaag ... en de volgende 2 dagen ... 229 Km
lang. Ik verkoos die wegwijzer voorlopig echter te negeren. De route
van daar naar de 141 liep samen met de route naar, en dan over, de A1
en de A13 langs Klaipeda. Dat leek me geen echt goed idee en ik
verkoos dan maar om door de stad te fietsen, door het nieuwe gedeelte
van de stad dan. Anders had ik misschien toch de voorkeur gegeven aan
de drukke weg, wat ik gisteren vergeten te zeggen ben is dat ze hier
in het centrum nog steeds de originele kasseien uit de middeleeuwen
liggen hebben. Ik kan niet met zekerheid bevestigen dat dit zo is
maar ze voelen zo wel. Onderweg nog 2 maal de wegwijzers genegeerd,
tot ik helemaal aan het andere eind van de stad was. Ik was eerst van
plan om nog een eindje door te gaan alvorens de 141 te vervoegen maar
dan zou ik in de industrie terecht gekomen zijn en dat leek me ook
geen goed idee. Ik zat vandaag met het probleem van een zwart gat
van ruim 160 Km in mijn logementinformatie. Bij Silute, na goed 50
Km, zag ik 3 mogelijkheden: ten eerste gewoon doorgaan tot aan een
geschikte gelegenheid, waarvan ik behoorlijk overtuigd was dat die er
wel zou komen; ten tweede er vandaag een korte rit van maken door
hier halt te houden en morgen een lange (door de 141 te verlaten werd
de totale afstand naar mijn volgende camping nog wat groter); en ten
derde in Silute de toeristeninformatie opzoeken voor meer informatie.
Ik koos dus voor de derde mogelijkheid. Het werd al vlug duidelijk
dat ze in Silute niet erg van fietsers houden. De fietser mag niet op
de openbare weg maar wat ze dan als fietspad aanbieden in gewoon niet
voor te stellen, dat durven ze zelfs in België geen fietspad noemen.
Verder bleek dat ze ook niet erg van toeristen houden. De
aangekondigde toeristische dienst bleek niet te vinden. Twee maal ben
ik op en neer de hoofdweg, waar hij moest liggen, gefietst maar
nergens iets gemerkt van een toeristische dienst. Bleven nog optie 1
en 2. Aangezien ze hier noch van fietsers noch van toeristen
leken te houden koos ik dan maar voor optie 1, gewoon doorgaan. In
het slechtste geval er een superrit van maken en doorgaan tot
Jubarkas, een groter stadje dat zeker ook hotels moest hebben en dat,
inclusief het rondrijden naar en in Silute, op zowat 160 moest liggen
... maar toch liever niet. Na een kleine 80 Km zag ik de klassieke
symbolen van een bestek, een bed en een tentje met daaronder 3 Km. Ik
zou dus zelfs kunnen kamperen. Alleen, die 3 Km gingen voorbij, en de
4 en de 5 ... maar nergens geen spoor meer van een hotel, restaurant
of camping. Nog maar even doorgaan dus. Op een kleine 95 Km, even
voor Pagegiai, was het wel raak, een hotel. Hier heb ik niet meer
getwijfeld en een kamer genomen. Sinds de middag was het droog
geworden maar ruim een uur na dat ik hier aangekomen was, terwijl ik
zowaar naar de Tour lag te kijken, barstte de wolken echt open, een
stevige stortbui. Hier bleek dan echter weer dat na regen zonneschijn
komt, na de bui verschenen de opklaringen met de nodige zon. De
afstand was vandaag dus 95 Km. Onderweg ook nog gezien dat de
kleine ooievaars hun eerste vleugelslagen proberen met wat
hupjes in het nest, ze zullen binnenkort eindelijk dat nest gaan
verlaten. Over een tweetal maanden moeten ze naar Afrika kunnen, dat
wordt toch nog stevig oefenen denk ik.
Vanmorgen grijs en winderig. Na de
middag nam de zon toch weer de overhand maar een dezer dagen gaat het
toch wel eens anders lopen en gaan die wolken toch wel eens gaan
lekken vrees ik. Vanmorgen tijdig vertrokken want het zou
een behoorlijke rit worden. Eerst even Klaipeda bekeken. Klaipeda
blijkt overigens grote randen te hebben, 9 Km was het nog. Daarna
ging het naar de ferrie naar Smiltyne om de Curonian Spit te
gaan bezoeken, in't nederlands Koerse Schoorwal. Het dankt die
naam aan de Koeren, een Baltisch volk dat ooit in dit gebied woonde
(Curonians in't engels). Het is een smalle landtong voor de kust waar
in superlatieven over geschreven wordt, hij staat zelfs op de UNESCO
werelderfgoedlijst. Je weet dat dit een bijzondere plaats is
vanwege de nog steeds bewegende duinen en dergelijke maar als
je er langs fietst ziet het er niet anders uit dan waar ik gisteren
namiddag doorfietste. Ook het overdadig aanwezige wild: elanden,
herten, evers, ... (dat zo massaal aanwezig is dat men er speciale
regels voor opstelde, voor de bezoekers dus en niet het wild zelf)
liet zich niet zien. Tot dan plots toch een speciaal moment. Ik zag
hem (haar) eerst op de grond maar tegen dat ik gestopt was en mijn
camera genomen had, had hij mij ook al gespot en zat in een boom.
Toch nam hij daar nog even de tijd om mij te bekijken, de wasbeer.
Toch nog even een speciaal wildlife moment. Na ruim 50 Km stopte
ik in Pervalka om wat te eten en te bekijken of ik wel zou doorgaan
tot Nida, het laatste plaatsje langs Litouwse kant (een deel van het
gebied ligt op Russisch grondgebied). Uiteindelijk besliste ik van
toch door te gaan. Was Nida het allemaal waard? Eigenlijk wel, het
leek best een leuk plaatsje, maar je doet het beter niet op mijn
manier van vandaag. Je trekt beter een dag extra uit en overnacht in
Nida om de volgende dag terug te keren. Het fietsen is misschien niet
anders dan een ander duinen gebied maar de ervaring is dan toch wat
rustiger en daardoor waarschijnlijk wat voller. Ik ben hier ook
nog 2 Nederlandse koppels met mobilhome tegengekomen waar ik enkele
dagen geleden in Sigulda ook al eens naast kampeerde. Ik had ze
gisterenavond al gezien op de camping en kwam ze vandaag nog eens
tegen op de ferrie in het terugkomen. Ondertussen hebben zij de Estse
eilanden en Tallinn bezocht en zondag nemen zij van hieruit de boot
naar Kiel. Het leven gaat snel voor sommigen. Ik zit hier ook met
een bende Franse jongeren die een hoop kabaal maken en de plaats
zowat monopoliseren. De afstand was vandaag 130 Km, nog iets
langer dan ik ingeschat had. Maar ja, je rijdt hier even rond en doet
ginder een extraatje en zo komen er snel nog wat kilometers bij.
Gisteren lekker rustig op de camping.
Er was maar één nadeel aan, ik had nog wat Lets geld over dat ik
op, of in de omgeving van, de camping wou spenderen (aan eten en
drinken) maar dat ging hier niet. Er was niets anders dan de camping
en de zee. Er stond hier ook een Duitser met een licht geval van
overdaad, in zijn eentje met een grote 4x4 vrachtwagen met dubbele
cabine en shelter. Bovendien stond het ding in panne, toen ik
vanmorgen vertrok was de lokale (?) vrachtwagenmekanieker al weer
bezig. Dat schijnt overigens wel meer te gebeuren met zulke tuigen.
Vier jaar geleden, onderweg naar Noordkaap, kwam ik op de Lofoten een
paar Belgen tegen met een oude Magirus met shelter en die stonden ook
in panne. Vandaag lekker weer met af en toe wat bewolking die
passeerde. Om te beginnen ging het dus verder over de A11 naar de
grens, over een lange rechte weg dus. Ik heb het eens even gemeten: 7 Km ver kon ik de weg zien voor hij even een knikje maakte en dan weer 3 en dan 4 en dan ... Even over de grens verliet ik de grote weg om richting Sventoji
te gaan en van daar dan langs de kust verder. Dat kon hier overigens over een mooi
geasfalteerde fietsroute door het bos en de duinen, net even weg van
de zee. Tot in Palanga, daar ging het even de stad in maar dat moest
ik sowieso ook doen want ik moest beslist nog even winkelen voor ik
aan de camping kwam. Palanga had overigens de typische drukte van een
badstad. Voorbij Palanga ging het nog een eindje verder tot in
Girulai, eigenlijk tot in de rand van Klaipeda. Hier kampeer ik voor
2 nachten, morgen doe ik een, lange, heen en terug. De afstand van
vandaag was 84 Km, toch iets minder kort dan ingeschat.
Gisteren nog een paar mooie uurtjes
gespendeerd in de directe omgeving van de camping. Vandaag mooi
weer met wat wisselende bewolking. De bedoeling was vandaag om
onderweg een paar uurtjes te passeren in Liepaja maar dat is een
beetje een tegenvaller geworden. Er stond bij het naderen van de stad
met moeite al eens een wegwijzer naar het centrum, laat staan naar
iets anders. Nu ik heb het centrum bereikt en wat rondgekeken maar
eigenlijk niets tegengekomen dat me erg enthousiast kon maken. Ook
geen verwijzing naar een of ander. Bij het naderen ben ik wel enkele
blokken tegengekomen zoals wij de klassieke communisten-blokken
zien: simpel, wat versleten en afgeleefd. Bij het verlaten van
Liepaja kwam ik wel een kaart met toeristische info tegen. Blijkt dat
er vooral in het noordelijk stadsdeel wel enkele zaken te zien zijn,
onder andere een historische gevangenis. Ik moet dat stadsdeel vrij
dicht gepasseerd zijn maar als er niets in de richting wijst ga je er
ook niets zoeken natuurlijk. Nu is het bij ons waarschijnlijk niet
beter, als je de nodige info niet hebt ga je ook niets vinden. Verder
waren er nog een paar zaakjes in Liepaja die ik wel gezien heb maar
die me dus niet echt wild maakten en die ik ook niet behoorlijk in
beeld kon brengen. Een beetje een teleurstelling dus,
Liepaja. Voorbij Liepaja ging het dan nog een stukje verder over
de A11, een grote weg maar die van drukte nog redelijk meeviel. Dat
is ook best want morgen moet ik nog een eind verder over die A11, die
bij de grens,, morgen terug naar Litouwen dus, wel verandert in de
A13. Een kleine 15 Km voorbij Liepaja vond ik mijn camping voor
vandaag, dicht bij de grote weg maar rustig in het bos en met op de
achtergrond het ruisen van de zee die hier maar een beetje verder
ligt. Vandaag alweer een heel bescheiden 69 Km. Ik heb nu een paar
behoorlijk korte ritjes achter de rug waarbij ik relatief vroeg op de
camping ben en verder eigenlijk niet veel meer te doen heb, de rit
naar Ventspils reken ik niet mee omdat ik die toch als redelijk zwaar
ervaarde en ik verder in de namiddag nog een stadje te bezoeken had.
Maar die paar rustige namiddagjes doen me eigenlijk wel even deugd.
Morgen nog een redelijke korte rit, denk ik.
Niets zonnig en warm vanmorgen, eerder
grijs en fris. Niet dat ik het koud gehad heb maar ik heb toch met
lange mouwen gereden vandaag. Het is nog wel wat opgewarmd maar het
grijze is toch blijven overheersen. Vanmorgen eerst nog even een
koe gaan opzoeken, een zee-koe. Deze stond een beetje te ver uit de
richting om gisteren te voet naar toe te gaan. Daarna ging het nog
langs een winkel want ik verwachtte weer niet veel mogelijkheden
onderweg, al had ik vandaag tenminste een gelegenheid voor een
koffiepauze. En er was ook nog wel een winkel onderweg maar die had
ik dus niet meer nodig. Na mijn inkopen ging het dan, gedurende 15
Km, waar ik al eerder geweest was, de laatste 15 Km van gisteren tot
waar de P111 richting Liepaja zich afscheidt. En van daar verder over
die P111 tot aan de kruising naar Pavilosta, waar de marina ook een
camping heeft. En dus kampeer ik op het terrein van de marina van
Pavilosta, maar dat klinkt wel iets mooier dan het eigenlijk is. Maar
ik heb weer alles wat ik nodig heb voor de nacht, zelfs alweer een
keuken met tafels en stoelen. Alleen de wifi ontbreekt. De afstand
van vandaag was een bescheiden 76 Km
Hoewel de zon al mooi scheen bij het
opstaan was mijn tentje toch goed nat. De atmosfeer was nogal vochtig
nabij de waterval. Verder was het weer vandaag weer zonnig en
warm. Het zou vandaag dus een kort ritje worden, maar makkelijk
was ze niet. Eén lange weg; geregeld slechte en opgelapte asfalt,
veel vals plat (je ziet het amper maar voelt het wel), wind op kop;
... Bovendien was er nergens een plaats om even te stoppen voor
een koffiepauze. Het is dan maar te hopen dat Ventspils de moeite van
de omweg waard is en ik moet zeggen dat het niet teleurstelde. Een
stadje met enig karakter, met leuke huizen van verschillend niveau en
verschillend niveau van onderhoud / herstel, een haven, met een 13°
eeuws kasteel dat er van buiten wat klein en simpel uit ziet maar dat
van binnen toch echt wel een kasteel is, ... en waar men het in
Wroclaw, een eeuwigheid geleden, voor kabouters hadden zo hebben ze
het hier voor koeien. Ze zijn wel met wat minder maar daarvoor ook
wat groter. En dan de camping, ik ben hier aan de rand van de
stad, op 2 Km van het centrum, terechtgekomen op een mega grote en
georganiseerde camping. Ik kan me niet herinneren dat ik dat deze
reis al tegengekomen ben. Parnu was ook groot maar dat was eigenlijk
maar een parkeerterrein met in een hoek een grasveldje voor tenten.
Deze camping mag dan wel groot zijn, ze is ook aangenaam. De tentzone
ligt in het bos en is onderverdeeld in ruime, genummerde percelen.
Zeker als je als fietser slechts een klein tentje hebt zijn de
percelen erg ruim en er zijn nogal wat fietsers verspreid over de
camping, tussen de grotere familietenten van de auto-kampeerders. De
afstand was vandaag 60 Km
Het feest is er gisteren niet gekomen.
Waarschijnlijk was het al voor vandaag, mogelijk voor het feest van
de bruid die ik vanmorgen in 't centrum tegenkwam. Er wordt trouwens
nogal getrouwd in Letland. In Kuldiga waren zeker 5 koppels, met hun
gevolg, onderweg om op verschillende lokaties foto's te nemen. Toen
ik vanmorgen opstond was de hemel in 2 gedeeld. Langs de ene kant was
het nog mooi en blauw maar aan de andere kant was het al grauw en
grijs, het zag er niet naar uit dat ik het vandaag droog zou houden.
Het eerste geluk was dat ik tenminste mijn tentje netjes droog kon
inpakken. Het tweede geluk was dat het slechts een wolkenband was die
voorbij trok. Tegen de middag was het weer gewoon zonnig en warm,
heel warm. Vanmorgen eerst nog even in Tukums rondgereden. Ook nog
even een paar kilometer teruggekeerd naar de nabijgelegen Durbe
Manor, gisteren had ik daarvoor de moed niet meer gehad. De eerste 2
foto's zijn van de manor, van de voor- en van de achterkant. Ook al
om het verschil van hemel aan te tonen. Na nog even in het stadje
rondgekeken te hebben ging het terug verder over de A10. Op deze
zaterdag echter al veel minder onaangenaam, vooral minder
vrachtverkeer. dan naar het kasteel van Jaunmoku. De volgende stop
had dan de manor van Pure moeten zijn maar ik heb langs de weg geen
aanduiding gezien en de aanduiding op mijn kaart is niet
gedetailleerd genoeg om er zo naar toe te rijden, deze heb ik dus
overgeslagen. Dan ging het een eindje verder via kleinere wegen
naar Kandava. Kandava is ongetwijfeld een plaatsje met een grote
geschiedenis en daar schrijft men dan over maar uiteindelijk rest er
niets meer van die grootsheid. In het geval nog wat basisstenen van
een paar muren van wat ooit een stevig kasteel was. Verder zou ik
vanaf die ruïne een mooi zicht op een oude stenen brug maar het moet
zijn dat ik niet goed niet meer zie want dat zicht heb ik ook weer
niet gezien. Ik ben nochtans op, over en rond de kasteelheuvel
geweest. De inspanning van 8 Km extra om Rumenes Manor te gaan zien
had ik me ook kunnen besparen. Poorten gesloten, bezoeken kunnen
geregeld worden via een afspraak bij Hotel Berg. Even heb ik er
aan gedacht om de rit van vandaag in 2 te breken, toen ik na 60 Km
een camping zag. Het was echter nog heel vroeg, net na de middag, en
uiteindelijk zag de plaats er toch niet zo uitnodigend uit. Ook even
voor Kuldiga zag ik weer een aanduiding voor een camping. Daar maar
even gaan zien dan, ik verwachtte tenslotte niet om ook in Kuldiga
weer een camping te vinden. In eerste instantie leek er niemand thuis
en een bel was er overigens ook niet. Dan verschenen er 2
kindergezichtjes aan het raam en even later een grootmoeder in de
deur. Deze sprak echter alleen lets en maakte me daarmee duidelijk
dat er geen kampeergelegenheid was. Ik denk eigenlijk vooral omdat
dat makkelijker was dan te proberen van al de rest uit te leggen.
Alleszins ging ik dan dus toch maar door naar Kuldiga. Ik weet dat er
nog een camping is een 20tal Km voorbij Kuldiga maar die zaten er
vandaag niet meer in. In Kuldiga naar de toeristeninfo om een budget
onderkomen te vinden en dan bleek dat er toch een van de guesthouses
kampeergelegenheid aanbied. En dus kampeer ik weer en nog wel langs
de grootste publiekstrekkers van Kuldiga, de waterval en de brug. Met
250 meter zou dit de breedste waterval van Europa moeten zijn, ze is
wel maar 1 meter hoog. De uitdaging is schijnbaar van de ene kant
naar de andere kant te gaan over de waterval. De afstand was
vandaag 116 Km, morgen wordt het een stuk minder.
Ik ben de afgelopen 3 avonden
behoorlijk bezig geweest om de route voor de volgende dagen in elkaar
te puzzelen maar ben er uiteindelijk behoorlijk in geslaagd.
Oorspronkelijk was het de bedoeling van volledig rond de kaap langs
Kolka te rijden. Het probleem is niet dat deze als desolaat
wordt beschreven, daar houd ik wel van, maar aan de andere kant zou
60 Km onverhard volgen.. Slecht onverhard zegt men. Zelfs de Duitser
van het routeboekje, die allerhande kleine paadjes opzoekt, raadt af
om deze weg te nemen. Hij gaat wel via Kolka maar raadt aan om over
het strand te gaan en daarbij hier en daar al eens een riviertje over
te steken, ook niet echt mijn ding lijkt me. Het zou dus een route
middendoor worden, daarbij zowel de rode als de witte wegen zoveel
mogelijk vermijdend en dat dan een beetje in overeenstemming brengen
met de zaken die ik zou willen zien en de overnachtingsmogelijkheden.
Helemaal perfect zou het niet kunnen maar ik ben tenslotte tot een
behoorlijke route gekomen voor de volgende 5 dagen. Het begin lag
sowieso vast. Ik zou beginnen langs Jürmala, een badplaats net
buiten Riga waar overal vrij lyrisch over geschreven wordt en waar de
rijkere Russen hun stekje zouden hebben / gehad hebben. De laatste
jaren zou het wat minder geworden zijn door moeilijkere visum
toestanden. Hoe dan ook ik zou vanmorgen beginnen met de rit naar
Jürmala. Moeilijk zou dat niet zijn, over de brug en de baan naar
rechts volgen. Ik zou dan op de kust uitkomen en gewoon deze volgen.
Alleen kan je schijnbaar teveel naar rechts volgen. Om een lang
verhaal kort te maken: ik ben hopeloos verloren gereden. Na 25 Km
kwam ik uit op een dood eind en moest ik dus terugkeren. Na ruim 40
Km was ik terug in de rand van Riga en kwam ik alsnog op de grote
snelweg terecht. Na 45 Km zag ik eindelijk nog eens een
wegwijzer (naar Jürmala), de eerste sinds het centrum van Riga. En
na 60 Km kwam ik eindelijk aan in Jürmala, een ritje van normaal een
20 Km. Hoe dan ook, ik heb het gevonden en ben er geweest ... en
ik vraag me nog steeds of waarom. Ik vond er dus niets aan. Nu was ik
misschien niet in de beste stemming om het te bezoeken of ben ik niet
op de geschikte plaatsen geweest, Jürmala is eigenlijk een zone van
verschillende plaatsjes die samen een geheel vormen, en misschien kan
je als je er verblijft wel mooie plekjes ontdekken maar voor mij
lijkt het dus niets. Ik ben door de winkel wandelstraat geweest, ik
ben aan een van de stranden geweest en ben door verschillende
plaatsjes gereden maar ik heb niets gezien dat me echt aantrok. Door
die extra 40 Km moest ik ook even mijn plannen herzien. Ik besloot om
nog wat minder lang de kust te volgen, mijn ervaring tot nu toe is
dat het eigenlijk toch zelden iets uitmaakt, en via de A10
rechtstreeks richting mijn bestemming van vandaag te rijden. Het
grootste nadeel daarvan is dat de A10 echt wel een behoorlijk
onaangename en drukke weg is. Na goed 100 Km zag ik, langs de A10,
een overnachtingsmogelijkheid in een motel maar ik besloot van toch
nog een eindje door te gaan tot het stadje Tukums, waar zeker ook
overnachting mogelijk was en misschien zelfs een camping. Ik had
nergens bevestiging gevonden maar op mijn kaart stond net te noorden
van de stadsrand het symbooltje van een tent en ik was vrij zeker dat
er een toeristische infodienst zou zijn die me wel de nodige
informatie zou kunnen verstrekken, hetzij over de camping hetzij over
andere mogelijkheden. Uiteindelijk bleken er 2 campings te zijn,
achter elkaar gelegen ten noorden van de stad. Aangezien de weg zou
overgaan op onverhard was mijn keuze snel gemaakt, de eerste
mogelijkheid. Geen van beiden staan trouwens als camping aangeduid
maar als logement. Ik kampeer dus weer op het terrein van een
hotel(letje). Waar men overigens een zaal lijkt klaar te maken voor
een feest vanavond. De teller stopte uiteindelijk op 114 Km. Het
weer was vandaag overigens zonnig en warm, soms erg warm, met af en
toe een fris windje (vandaar soms erg warm en soms iets minder). Nog
een kleine anekdote: toen ik op de A10 aankwam profiteerde ik daar
eerst van een lunch mogelijkheid. Net voor ik terug verder ging
vertrokken daar ook 2 jongedames op de mountainbike, eentje met
lichte bepakking en eentje zonder bepakking maar met rugzak. Ik dacht
die dames een eindje verder wel in te halen maar zag ze uiteindelijk
alleen maar kleiner worden, langzaam maar zeker.
Gisteren weer niet erg in form bij de
blog, wacht ik speciaal tot na dat ik mijn was gaan oppikken was om
te kunnen zeggen dat ik hem weer netjes, zo netjes als nog kan, in
handen heb en vergeet ik het te melden. Gisteravond, toen ik na
mijn eten nog wat aan het rondwandelen was, voor de verandering eens
iemand in de juiste richting geholpen in plaats van zelf hulp te
vragen. Er was me al een, ietwat wanhopige, vrouw gepasseerd en even
verder stond ze bij 2 politiemannen de weg te vragen. Toen ik ze
engels hoorde spreken bood ik de hulp van mijn kaart aan (in elke
stad vind je wel een gratis toeristen kaartje en dat heb ik dan
altijd op zak). Aangezien ze nog steeds vertwijfeld leek heb ik dan
maar aangeboden om ze een stuk te begeleiden, met de kaart in de
hand, tot ze terug in de bekende omgeving van haar hotel was. Het
weer is vandaag wat langer bewolkt gebleven. Ik heb het vandaag
ook een stuk rustiger gedaan dan gisteren. Onder andere even
gepasseerd langs de Belgische ambassade, een verdieping van een
gebouw waar ook de Ieren een onderkomen hebben en waar op de
Belgische verdieping naast de Belgische en de Europese vlaggen ook
nog de Brusselse lelie en de Waalse haan uithangen. Ik wil hier niet
aan politiek doen, en er zal ongetwijfeld een reden voor zijn, maar
ik vind het toch niet netjes ogen dat aan een Belgische ambassade wel
de Brusselse en de Waalse vlag uithangt en niet de Vlaamse. En dan
ook nog eens op 11 Juli (ook op de 10de overigens) De foto's van
vandaag moeten aantonen dat Riga niet alleen om architectuur gaat.
Het gaat ook over parken en terrasjes en ...
De dag begon eerder bewolkt, werd dan
zonnig en warm en is nu terug eerder bewolkt maar nog steeds
warm. Een bezoek aan Riga staat vrijwel volledig in het teken van
de architectuur, met name de art-nouveau. Nu heb ik geen idee van
architectuur en stijlen maar ik kan wel zeggen dat het behoorlijk
indrukwekkend is. Een fotograaf zou hier op hol kunnen slaan, ik ben
vandaag dan ook tot 180 foto's gekomen. Wel verscheidene van de
zelfde gebouwen of details maar op verschillende tijdstippen en dus
ander licht. Het is niet simpel om er daar vijf uit te selecteren. Al
moet ik wel toegeven dat ik mijn selectie vanmiddag na mijn lunch al
gemaakt heb, toen het er nog geen 180 waren.
Gisteren ook mijn spaans nog eens
kunnen oefenen met een spaanse motard en het ging nog redelijk vlot.
Het grootste probleem was dat hij achteraf zo moeilijk af te schudden
was. Hij is hier ook om even te bekomen, nadat hij op de piste
gevallen is en daarbij zijn scheenbeen bezeerd heeft. En veel is er
niet te doen met een bezeerd been langs de rivier dus helemaal
nuchter was hij waarschijnlijk ook niet meer, niet dat ik hem dronken
zou noemen maar er hing een licht alcohol geurtje aan. Vanmorgen
iets minder zon en iets minder warm. Af en toe schoven er wat wolken
voorbij. Van Sigulda naar Riga is zo'n 50 Km maar niet voor de
fietser. Die 50 Km gaat over de A2, die even voorbij Sigulda over
gaat in viervaksbaan en daar wil je als fietser toch echt liever niet
over. Ook al is het niet echt een autosnelweg en mag het wel, leuk is
het niet. Dus zoekt de fietser een langer alternatief. En hoewel ik
dus voor een langer alternatief ging, ging het vandaag toch vooral
voor de verplaatsing. Geen rit die in de kolom van indrukwekkendste
ritten komt. Het alternatief waar ik op uit kwam ging eerst terug
richting Ragana, waar ik gisteren de richting Riga verliet. Van
Ragana ging het dan even over de iets grotere A3, die een eind verder
op de A2 uitmondt. Volgens de kaart kon ik daar echter gewoon
rechtdoor op de P10. Zoals al een paar keer eerder gezegd echter is
het leven nooit zo mooi als op kaart. Ik kwam dus toch op de A2
terecht en moest even terugkeren. Het bewijs dat het geen echte
snelweg is, is dat er voetgangers (en fietsers) oversteekplaatsen
voorzien zijn. En na 50 Km kwam ik op de P4 en kon ik echt aan mijn
rit richting Riga beginnen, met nog een 30 Km te gaan. Deze 30 werden
uiteindelijk nog de saaiste van de dag. Het mag dan wel een kleiner
en rustigere weg geweest zijn, het was wel een lange rechte weg, met
meestal een slecht wegdek, met de wind in het nadeel, met stijgende
vermoeidheid, ... Uiteindelijk kwam ik dus in Riga en dan moet je
kiezen. Oorspronkelijk zou ik voor Tiger Hostel gaan maar recent was
me ook Elisabeth Hostel opgevallen en die leek eigenlijk wel
aangenamer, naar Elisabeth dus maar. Die beschrijving op het internet
maken ze waarschijnlijk wel zelf en komt niet noodzakelijk helemaal
overeen met de werkelijkheid, groot en ruim zou ik de kamer
bijvoorbeeld niet noemen. En zo werd er een tuin beloofd maar die
zie ik hier niet (dat was in Tallinn ook al het geval). Ook werden er
was faciliteiten aangekondigd (een wasmachine dus) maar die is er ook
niet en dat is al een iets groter probleem want mijn (fiets-) kleren zijn
dringend aan een wasbeurt toe. Hij duidde me wel op een kaart aan
waar ik terecht kon om te wassen. Ik daarheen dus, na geïnstalleerd
en (zelf) gewassen te zijn, maar het was een eind verder dan het op
kaart leek, daar had ik vandaag eigenlijk geen behoefte meer aan. Bovendien
kwam ik aan in de omgeving waar het moest zijn maar ik zag geen spoor
van een wasserette. Dan maar een jongeman aangesproken waarvan ik
vermoedde dat hij engels sprak. Hij sprak ook engels maar had geen
flauw idee van wasserettes, zijn was wordt gewoon thuis gedaan. Hij
was wel zo vriendelijk om het lokale infonummer 118 te bellen en zij
wisten hem, en mij dus, te vertellen dat het een blokje om en dan bij
de kerk was. En inderdaad, daar vond ik een wasserij, geen
wasserette. De dame sprak geen engels (ik wou toch eerst even de
prijs weten) maar een andere dame, die net bediend was, was zo goed
om te tolken. Ik heb dan maar mijn was uit handen gegeven, wat ik
eigenlijk liever niet doe (ik wordt er een beetje ongemakkelijk
ongemakkelijk van dat iemand anders zich met mijn vuile en bezweette
zaken moet bezig houden), en kan hem morgen om 17 uur terug gaan
afhalen. Gelukkig voorziet de hostel wel in de beloofde handdoeken
want zowat alles wat ik heb, inclusief handdoeken, zit in die was.
Met de handdoeken van de hostel en wat ik aan heb (vers) kom ik de
dag echter wel rond. De afstand was vandaag 82 Km. In Riga
neem ik de volgende 2 dagen nog eens een fietspauze.
Vandaag zonnig en warm, heel
warm. Vanmorgen dus vertrokken met beperkte bagage, mijn stuurtas
omdat ik die nodig heb als kaarthouder en een rugzakje met mijn
laptop. Je mag wel enig vertrouwen hebben in kampeerders maar mijn
laptop laat ik toch zomaar geen hele dag in mijn tentje liggen. Als
er een nachtje tussen zit is de aanpassing om te fietsen zonder
bagage trouwens een stuk kleiner. De rit ging vandaag eigenlijk
rond Gauja Nationaal Park, een bosrijk gebied rond de vallei van de
Gauja, maar stond vooral in het teken van landhuizen en kastelen. De
eerste halte was Krimulda, met een groot landhuis en een middeleeuwse
kasteelruïne. Het landhuis doet tegenwoordig geen dienst als hotel
maar als sanatorium, vandaar waarschijnlijk dat het wat minder mooi
gerestaureerd is. De ruïne ligt vlakbij in het bos en de restanten
zijn eerder beperkt. Van Krimulda ging het een beetje verder tot
Turaida, een middeleeuws kasteel dat zwaar gerestaureerd / herbouwd
is. Anderzijds, de steden die ik bezoek zijn ook allemaal zwaar
gerestaureerd / herbouwd want die lagen een kleine 70 jaar geleden
allemaal plat. Turaida is een kasteel met een triest verhaal. Maija
Roze (Marie-Roos) werd als klein meisje gewond gevonden na een
gevecht in het begin van de 17° eeuw en werd opgevangen in het
kasteel. Ze groeide op tot een echte schoonheid en werd het hof
gemaakt door jonge mannen van dicht en van ver. Zelf was ze echter
verliefd op een simpele bediende van het kasteel van Sigulda en ze
ontmoeten elkaar in het geheim in de grot van Gütmana, halfweg
tussen de twee kastelen (ben ik ook geweest). Een teleurgestelde
soldaat lokte Maija Roze met een vervalste brief en kidnapte haar.
Maija Roze pleitte bij de soldaat om haar vrij te laten en beloofde
hem haar sjaal die, zo beweerde ze, magische krachten had. Ze zei de
soldaat om zijn zwaard te heffen en naar haar uit te halen, haar
sjaal zou haar beschermen. De soldaat deed wat ze vroeg en onthoofde
haar met een slag. Het is niet duidelijk of ze werkelijk geloofde in
haar sjaal of dat ze blufte en liever dood was dan gevangene van de
ridder. Er zijn geschriften die minstens de moord en de
daaropvolgende veroordeling van de soldaat bevestigen. Vandaag wordt
Maija Roze nog steeds herdacht als de Roos van Turaida. Ondertussen
had ik na goed 6 Km al een landhuis en 2 middeleeuwse kastelen /
ruïnes gehad. De volgende zouden iets verder uiteen liggen. Toch
werd ik eerst nog verrast door een onverwacht kasteel, het kasteel
van Lielstraupe dat vooral opvalt door de grote kerk die er in
opgenomen is. Het is nu in gebruik als psychiatrisch ziekenhuis, ik
heb er dus maar niet te veel rondgelopen (zie da'k niet meer buiten
geraak ). Het volgende doel was dan het landhuis Ungurmuiza,
waarvan geschreven werd dat het een van de best bewaarde landhuizen
van Letland is. Bij aankomst lijkt het eigenlijk niet zo bijzonder
maar binnen wordt het toch interessant. Bij de restauratie, die
overal wel eens moet gebeuren in zo oude huizen, hebben ze zoveel
mogelijk de originele planken behouden. Waardoor je nog de originele
geschilderde motieven op de muur zien, die destijds aangebracht
werden in plaats van behangpapier. Dan ging het verder naar Cesis,
een stadje met een middeleeuws kasteel, voor mij het indrukwekkendste
van de dag. En van Cesis ging het dan terug naar Sigulda, waar ik
nog een oud en een nieuw kasteel moest vinden. Dat bleek echter geen
simpele zaak. Ze leken niet echt aangegeven te zijn, tenzij ik iets
gemist zou hebben maar ik weet ondertussen dat in het Lets een
kasteel pils is en een landhuis muiza en heb nergens
zulke richtingaanwijzers gezien. Het nieuwe kasteel heb ik
uiteindelijk gevonden maar het leek niet echt bijzonder en bovendien
grotendeels ingepakt wegens onderhoud. De zoektocht naar het oude
kasteel heb ik opgegeven, in plaats ben ik op zoek gegaan naar een
winkel om nog wat inkopen te doen alvorens terug naar de camping te
gaan. Mijn rondje van vandaag kwam zo op 96 Km. Daarmee zit de
tweede maand erop, tijd om nog eens naar de statistieken te kijken:
61 dagen onderweg, 49 dagen gefietst voor 4976 Km en 33 dagen
gekampeerd. Morgen keer ik trouwens mijn kaart van de Baltische
landen en ga ik verder op de zuidelijke helft ervan.
.
