De weermannen (en vrouwen) hadden gelijk vandaag. Net toen ik uit mijn slaapzak kroop, nog een beetje vroeger dan anders vanwege de lange rit, vielen de eerste druppels en het is eigenlijk niet meer gestopt. De hele dag koud, nat en winderig. Eigenlijk een dag waarop je best doet, als je al iets wilt doen, zoals ik vandaag deed: een lange verbindingsrit, gewoon fietsen om te fietsen, van punt A naar punt B. Niet dat het altijd hard regende, af en toe wel iets steviger maar anders vrijwel de hele tijd motregen. Hoewel het vooral een verbindingsrit was waren er wel een aantal plaatsen die in normale omstandigheden een fotostop waard zijn, vandaag heb ik me beperkt tot een paar momenten waarop het een beetje droger was.
De route was vandaag weer heel simpel. Kaunas heel netjes verlaten richting zuiden om de 130 te nemen tot Prienai. In Prienai ging het naar het oosten, over de A16, tot Vilnius. Vooral op dit stuk had ik de wind overwegend in de rug, op een paar kronkels na. Dat maakt toch een behoorlijk verschil op zo'n grote rit. Zo was het weer toch nog voor iets goed. Dan feilloos Vilnius binnen gereden en recht naar mijn hostel, waar ze gelukkig ook weer voor 2 nachten plaats hadden voor mij.
Eén verschil heb ik al gemerkt in Vilnius, de nieuwe kasseitjes voor het presidentieel paleis zijn afgewerkt en de hekken er rond zijn weg. Ik zal nu dus ook een foto kunnen nemen van dat paleis.
De afstand was vandaag 139 Km maar door een beetje vroeger te vertrekken en met een beetje steun van de wind was ik toch nog behoorlijk vroeg in Vilnius, ik houd niet van laat aankomen. Toch staat er vandaag, met dit weer, niets meer op het programma. Hopen op beter voor morgen dus. De voorspellers geven alvast voor de namiddag opklaringen.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3787089   

Soms moet je beslissingen nemen op basis van inschattingen en zie je pas achteraf of je de juiste beslissing genomen hebt. Was het juist om een dag in Kaunas te blijven?
Had ik gisteren namiddag Kaunas kunnen bezoeken? Na de buien is het later op de middag toch nog opgeklaard en redelijk goed geworden. Het had misschien gekund als ik alleen de oude stad zou bezocht hebben maar ik heb vandaag vastgesteld dat Kaunas toch iets meer is dan dat, en dat zou ik gisteren niet zo uitgebreid gedaan hebben, denk ik. Dus was het goed te blijven.
Was het goed wat het weer betreft? Het was vanmorgen mooi zonnig maar met een frisse wind. Ik ben dus behoorlijk vroeg naar de stad gegaan. Al vrij snel kwamen er wolken en tegen de middag werden ze al eens wat donkerder maar vooralsnog heeft het niet geregend. Wat dat betreft was het een goede dag om Kaunas te bezoeken maar zou het ook een goede dag geweest zijn om naar Vilnius te fietsen. De voorspelling voor morgen is gewoonweg regen. Niet aangenaam om te fietsen maar ook geen weer om iets anders te doen. Je kan dan misschien toch beter maar gewoon een verplaatsing doen, fietsen dus. Voor overmorgen geven ze voor Vilnius nog buien, dat wordt afwachten dus. En voor de volgende dagen ziet het er vrij goed uit. In het slechtste geval, als mijn dag in Vilnius écht tegenvalt, kan ik er misschien nóg een dag extra blijven.
Ik heb gisteren ook behoorlijk de planning voor de volgende dagen en weken bekeken. Voor de eerstvolgende dagen heb ik een behoorlijk idee maar ik bekijk het nog een beetje dag per dag. Mijn route richting Gdansk licht tamelijk vast, ik moet alleen nog de overnachtingen inplanten. Normaal was het voorzien om op de terugweg via Berlijn te gaan maar ik heb besloten van dat te laten vallen. Ik zie er uiteindelijk toch wat tegen op om met de fiets die stad in te rijden en daar op zoek te gaan naar een beschikbare overnachtingsplaats, ook al omdat ik op het internet gezien heb dat verscheidene hostels al voor de hele zomer volgeboekt zijn. Vanaf Gdansk begint dus eigenlijk de lange weg terug. Niet dat ik daarna nergens meer zal stoppen en niets meer zal bekijken maar Gdansk wordt de laatste echte bestemming.
Maar morgen dus eerst terug naar Vilnius. Van Kaunas naar Vilnius is goed 100 Km, over de autosnelweg A1 (en ik denk dat dit een echte is, ik slaap er naast). Ik denk het niet dus, ik mag weer eerst een 40 Km uitwijken voor ik echt aan mijn rit naar Vilnius begin. Morgen wordt dus een lange vervelende, en volgens de voorspellingen ook nog natte, rit.

De buien werd gisteren frequenter en de opklaringen minder, om uiteindelijk volledig weg te vallen. Toch heb ik nog de kans gehad om tussen de buien op kikkersafari te gaan aan het vijvertje van de camping.
Vanmorgen kil en grijs. Regen heb ik na het opstaan niet meer gehad maar onderweg ben ik wel enkele plaatsen gepasseerd die behoorlijk nat waren en waar dus toch recent een bui moet gevallen zijn.
Bij het vertrek eerst nog even afgeweken om naar het nabijgelegen kasteel Panemunes te gaan zien. Daarna ging het dus weer verder langs de P141, het grootste deel vandaag langs de rivier Nemunas die ook naar Kaunas gaat. Of die er eigenlijk vandaan komt, ik ging stroom opwaarts. Een eindje verder ging ik nog naar een kasteel, Raudones, dat iets indrukwekkender was dan het eerste. In het bos gelegen was het te groot om in zijn geheel op foto te krijgen. En daarna dus de hele P141 tot in Kaunas.
In Kaunas koos ik voor de “City” camping, om vast te stellen dat ze toch nog 5 Km van de oude stad gelegen is. Geen probleem echter, ik kampeer hier voor 2 nachten en de patron was zo hulpzaam om me bij aankomst meteen de busregeling te geven. Vandaag blijf ik rustig op de camping en morgen ga ik, eveneens rustig, met de bus naar de stad. Hoewel rustig op de camping relatief is. Het is het type camping als in Parnu, een parking met langs de kant wat (mooi) gras voor tenten. Bovendien is ze gelegen langs 2 grote wegen, maar verder is alles rustig.
De afstand was vandaag 85 Km.
Logisch zou zijn om van hieruit richting Polen te gaan maar ik vind dat ik, door mijn camera problemen, in Vilnius en omgeving nog wat onafgewerkte zaken heb. Ik denk dus van eerst nog eens richting Vilnius te gaan. Dat is ook een van de redenen om in Kaunas een extra dag te nemen. Ik denk dat Kaunas wel in een halve dag te bezoeken is, ik was hier kort na de middag, maar momenteel zijn de vooruitzichten voor het weer in Vilnius en omgeving ook niet zo best en met die extra dag heeft het een dag langer tijd om terug om te slaan. Het zou vandaag trouwens ook geen aangenaam bezoek geweest zijn, er zijn ondertussen toch al weer een paar buien met grote druppels gepasseerd. Morgen dus hier een dag passeren, hopelijk met een paar mooie periodes, en dan zien we wel weer.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3765759   

Vanmorgen zonnig maar winderig. Normaal zou ik die wind vandaag vooral in de rug moeten gehad hebben maar hij bleek een kwartslag naar het noorden gedraaid te zijn, waardoor ik hem vooral van links en linksachter had. Die kwartslag maakte hem ook vrij fris, wat het moeilijk maakte om juist te kleden. Je had de warmte van de zon afwisselend met de frisheid van de wind. In de loop van de voormiddag verschenen er dan ook nog steeds meer en steeds donkerdere wolken en net na de middag was het zover, de eerste buien. Bij die eerste bui leek het me dat ik vertrokken was voor een langere regenperiode en dus trok ik maar meteen ook mijn regenbroek aan, hoewel ik een hekel heb aan dat ding. Het bleek overigens wat voorbarig want het eerste buitje was al snel over en een paar honderd meters verder ging de broek al weer uit om niet meer terug aan te gaan. De volgende buitjes bleken toch niet zo hevig, al zag ik op afstand wel enkele stevigere vlagen waar ik aan ontsnapte. Ondertussen, op de camping, heb ik al wel enkele van die exemplaren op mijn dak (tentje) gehad, met telkens wel een mooie opklaring erachter.
Dan de tocht van vandaag. Vrij simpel: verder over de P141. Over de volgende 20 Km had ik nog enkele slaapgelegenheden gehad, ik ben echter best tevreden over de plaats waar ik was. Ik heb er voor een goed prijsje ook nog lekker gegeten.
De Baltische landen hebben langs alle officiële wegen kilometermarkeringen staan, ook langs de kleine onverharde. Als je op een weg van 229 Km zit is het dan wel lang tellen. In Estland en Letland hebben ze enkele markeringen, die in één richting optellen en dus in de andere richting aftellen. In Litouwen hebben ze dubbele markeringen, waardoor ze in beide richtingen optellen en als je omkijkt kan je dus zien hoeveel je nog te gaan hebt. 115/114 betekende voor mij dus dat ik net halfweg gepasseerd was, 115 Km gehad en nog 114 te gaan.
Na 82 Km zocht ik in Siline de camping op.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3755103   

Vanmorgen grijs, winderig en ... nat. Toen ik net klaar was met inpakken begonnen de wolken te “lekken”. Lekken is ook wel het juiste woord. Geregeld, met tussenpozen, viel er deze voormiddag wat gedruppel uit de lucht, net voldoende om de baan nat te maken en me mijn regenvestje te laten aantrekken.
Kort na het vertrek eerst nog even halt gehouden bij het typisch Duitse militair kerkhof, de Duitse kerkhoven lijken steeds de trio's van kruizen te hebben.
Er stond daar ook al een wegwijzer naar de P141, mijn route voor vandaag ... en de volgende 2 dagen ... 229 Km lang. Ik verkoos die wegwijzer voorlopig echter te negeren. De route van daar naar de 141 liep samen met de route naar, en dan over, de A1 en de A13 langs Klaipeda. Dat leek me geen echt goed idee en ik verkoos dan maar om door de stad te fietsen, door het nieuwe gedeelte van de stad dan. Anders had ik misschien toch de voorkeur gegeven aan de drukke weg, wat ik gisteren vergeten te zeggen ben is dat ze hier in het centrum nog steeds de originele kasseien uit de middeleeuwen liggen hebben. Ik kan niet met zekerheid bevestigen dat dit zo is maar ze voelen zo wel. Onderweg nog 2 maal de wegwijzers genegeerd, tot ik helemaal aan het andere eind van de stad was. Ik was eerst van plan om nog een eindje door te gaan alvorens de 141 te vervoegen maar dan zou ik in de industrie terecht gekomen zijn en dat leek me ook geen goed idee.
Ik zat vandaag met het probleem van een zwart gat van ruim 160 Km in mijn logementinformatie. Bij Silute, na goed 50 Km, zag ik 3 mogelijkheden: ten eerste gewoon doorgaan tot aan een geschikte gelegenheid, waarvan ik behoorlijk overtuigd was dat die er wel zou komen; ten tweede er vandaag een korte rit van maken door hier halt te houden en morgen een lange (door de 141 te verlaten werd de totale afstand naar mijn volgende camping nog wat groter); en ten derde in Silute de toeristeninformatie opzoeken voor meer informatie. Ik koos dus voor de derde mogelijkheid. Het werd al vlug duidelijk dat ze in Silute niet erg van fietsers houden. De fietser mag niet op de openbare weg maar wat ze dan als fietspad aanbieden in gewoon niet voor te stellen, dat durven ze zelfs in België geen fietspad noemen. Verder bleek dat ze ook niet erg van toeristen houden. De aangekondigde toeristische dienst bleek niet te vinden. Twee maal ben ik op en neer de hoofdweg, waar hij moest liggen, gefietst maar nergens iets gemerkt van een toeristische dienst. Bleven nog optie 1 en 2.
Aangezien ze hier noch van fietsers noch van toeristen leken te houden koos ik dan maar voor optie 1, gewoon doorgaan. In het slechtste geval er een superrit van maken en doorgaan tot Jubarkas, een groter stadje dat zeker ook hotels moest hebben en dat, inclusief het rondrijden naar en in Silute, op zowat 160 moest liggen ... maar toch liever niet.
Na een kleine 80 Km zag ik de klassieke symbolen van een bestek, een bed en een tentje met daaronder 3 Km. Ik zou dus zelfs kunnen kamperen. Alleen, die 3 Km gingen voorbij, en de 4 en de 5 ... maar nergens geen spoor meer van een hotel, restaurant of camping. Nog maar even doorgaan dus.
Op een kleine 95 Km, even voor Pagegiai, was het wel raak, een hotel. Hier heb ik niet meer getwijfeld en een kamer genomen.
Sinds de middag was het droog geworden maar ruim een uur na dat ik hier aangekomen was, terwijl ik zowaar naar de Tour lag te kijken, barstte de wolken echt open, een stevige stortbui. Hier bleek dan echter weer dat na regen zonneschijn komt, na de bui verschenen de opklaringen met de nodige zon.
De afstand was vandaag dus 95 Km.
Onderweg ook nog gezien dat de “kleine” ooievaars hun eerste vleugelslagen proberen met wat hupjes in het nest, ze zullen binnenkort eindelijk dat nest gaan verlaten. Over een tweetal maanden moeten ze naar Afrika kunnen, dat wordt toch nog stevig oefenen denk ik.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3755075   

Vanmorgen grijs en winderig. Na de middag nam de zon toch weer de overhand maar een dezer dagen gaat het toch wel eens anders lopen en gaan die wolken toch wel eens gaan “lekken” vrees ik.
Vanmorgen tijdig vertrokken want het zou een behoorlijke rit worden. Eerst even Klaipeda bekeken. Klaipeda blijkt overigens grote randen te hebben, 9 Km was het nog. Daarna ging het naar de ferrie naar Smiltyne om de “Curonian Spit” te gaan bezoeken, in't nederlands “Koerse Schoorwal”. Het dankt die naam aan de Koeren, een Baltisch volk dat ooit in dit gebied woonde (Curonians in't engels). Het is een smalle landtong voor de kust waar in superlatieven over geschreven wordt, hij staat zelfs op de UNESCO werelderfgoedlijst.
Je weet dat dit een bijzondere plaats is vanwege de nog steeds “bewegende” duinen en dergelijke maar als je er langs fietst ziet het er niet anders uit dan waar ik gisteren namiddag doorfietste. Ook het overdadig aanwezige wild: elanden, herten, evers, ... (dat zo massaal aanwezig is dat men er speciale regels voor opstelde, voor de bezoekers dus en niet het wild zelf) liet zich niet zien. Tot dan plots toch een speciaal moment. Ik zag hem (haar) eerst op de grond maar tegen dat ik gestopt was en mijn camera genomen had, had hij mij ook al gespot en zat in een boom. Toch nam hij daar nog even de tijd om mij te bekijken, de wasbeer. Toch nog even een speciaal wildlife moment.
Na ruim 50 Km stopte ik in Pervalka om wat te eten en te bekijken of ik wel zou doorgaan tot Nida, het laatste plaatsje langs Litouwse kant (een deel van het gebied ligt op Russisch grondgebied). Uiteindelijk besliste ik van toch door te gaan. Was Nida het allemaal waard? Eigenlijk wel, het leek best een leuk plaatsje, maar je doet het beter niet op mijn manier van vandaag. Je trekt beter een dag extra uit en overnacht in Nida om de volgende dag terug te keren. Het fietsen is misschien niet anders dan een ander duinen gebied maar de ervaring is dan toch wat rustiger en daardoor waarschijnlijk wat voller.
Ik ben hier ook nog 2 Nederlandse koppels met mobilhome tegengekomen waar ik enkele dagen geleden in Sigulda ook al eens naast kampeerde. Ik had ze gisterenavond al gezien op de camping en kwam ze vandaag nog eens tegen op de ferrie in het terugkomen. Ondertussen hebben zij de Estse eilanden en Tallinn bezocht en zondag nemen zij van hieruit de boot naar Kiel. Het leven gaat snel voor sommigen.
Ik zit hier ook met een bende Franse jongeren die een hoop kabaal maken en de plaats zowat monopoliseren.
De afstand was vandaag 130 Km, nog iets langer dan ik ingeschat had. Maar ja, je rijdt hier even rond en doet ginder een extraatje en zo komen er snel nog wat kilometers bij.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3738259   
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3738267   

Gisteren lekker rustig op de camping. Er was maar één nadeel aan, ik had nog wat Lets geld over dat ik op, of in de omgeving van, de camping wou spenderen (aan eten en drinken) maar dat ging hier niet. Er was niets anders dan de camping en de zee.
Er stond hier ook een Duitser met een licht geval van overdaad, in zijn eentje met een grote 4x4 vrachtwagen met dubbele cabine en shelter. Bovendien stond het ding in panne, toen ik vanmorgen vertrok was de lokale (?) vrachtwagenmekanieker al weer bezig. Dat schijnt overigens wel meer te gebeuren met zulke tuigen. Vier jaar geleden, onderweg naar Noordkaap, kwam ik op de Lofoten een paar Belgen tegen met een oude Magirus met shelter en die stonden ook in panne.
Vandaag lekker weer met af en toe wat bewolking die passeerde.
Om te beginnen ging het dus verder over de A11 naar de grens, over een lange rechte weg dus. Ik heb het eens even gemeten: 7 Km ver kon ik de weg zien voor hij even een knikje maakte en dan weer 3 en dan 4 en dan ...
Even over de grens verliet ik de grote weg om richting Sventoji te gaan en van daar dan langs de kust verder. Dat kon hier overigens over een mooi geasfalteerde fietsroute door het bos en de duinen, net even weg van de zee. Tot in Palanga, daar ging het even de stad in maar dat moest ik sowieso ook doen want ik moest beslist nog even winkelen voor ik aan de camping kwam. Palanga had overigens de typische drukte van een badstad.
Voorbij Palanga ging het nog een eindje verder tot in Girulai, eigenlijk tot in de rand van Klaipeda. Hier kampeer ik voor 2 nachten, morgen doe ik een, lange, heen en terug.
De afstand van vandaag was 84 Km, toch iets minder kort dan ingeschat.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3738257   

Gisteren nog een paar mooie uurtjes gespendeerd in de directe omgeving van de camping.
Vandaag mooi weer met wat wisselende bewolking.
De bedoeling was vandaag om onderweg een paar uurtjes te passeren in Liepaja maar dat is een beetje een tegenvaller geworden. Er stond bij het naderen van de stad met moeite al eens een wegwijzer naar het centrum, laat staan naar iets anders. Nu ik heb het centrum bereikt en wat rondgekeken maar eigenlijk niets tegengekomen dat me erg enthousiast kon maken. Ook geen verwijzing naar een of ander. Bij het naderen ben ik wel enkele blokken tegengekomen zoals wij de klassieke “communisten-blokken” zien: simpel, wat versleten en afgeleefd. Bij het verlaten van Liepaja kwam ik wel een kaart met toeristische info tegen. Blijkt dat er vooral in het noordelijk stadsdeel wel enkele zaken te zien zijn, onder andere een historische gevangenis. Ik moet dat stadsdeel vrij dicht gepasseerd zijn maar als er niets in de richting wijst ga je er ook niets zoeken natuurlijk. Nu is het bij ons waarschijnlijk niet beter, als je de nodige info niet hebt ga je ook niets vinden. Verder waren er nog een paar zaakjes in Liepaja die ik wel gezien heb maar die me dus niet echt wild maakten en die ik ook niet behoorlijk in beeld kon brengen. Een beetje een teleurstelling dus, Liepaja.
Voorbij Liepaja ging het dan nog een stukje verder over de A11, een grote weg maar die van drukte nog redelijk meeviel. Dat is ook best want morgen moet ik nog een eind verder over die A11, die bij de grens,, morgen terug naar Litouwen dus, wel verandert in de A13.
Een kleine 15 Km voorbij Liepaja vond ik mijn camping voor vandaag, dicht bij de grote weg maar rustig in het bos en met op de achtergrond het ruisen van de zee die hier maar een beetje verder ligt.
Vandaag alweer een heel bescheiden 69 Km. Ik heb nu een paar behoorlijk korte ritjes achter de rug waarbij ik relatief vroeg op de camping ben en verder eigenlijk niet veel meer te doen heb, de rit naar Ventspils reken ik niet mee omdat ik die toch als redelijk zwaar ervaarde en ik verder in de namiddag nog een stadje te bezoeken had. Maar die paar rustige namiddagjes doen me eigenlijk wel even deugd. Morgen nog een redelijke korte rit, denk ik.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3720487   

Niets zonnig en warm vanmorgen, eerder grijs en fris. Niet dat ik het koud gehad heb maar ik heb toch met lange mouwen gereden vandaag. Het is nog wel wat opgewarmd maar het grijze is toch blijven overheersen.
Vanmorgen eerst nog even een koe gaan opzoeken, een zee-koe. Deze stond een beetje te ver uit de richting om gisteren te voet naar toe te gaan. Daarna ging het nog langs een winkel want ik verwachtte weer niet veel mogelijkheden onderweg, al had ik vandaag tenminste een gelegenheid voor een koffiepauze. En er was ook nog wel een winkel onderweg maar die had ik dus niet meer nodig.
Na mijn inkopen ging het dan, gedurende 15 Km, waar ik al eerder geweest was, de laatste 15 Km van gisteren tot waar de P111 richting Liepaja zich afscheidt. En van daar verder over die P111 tot aan de kruising naar Pavilosta, waar de marina ook een camping heeft. En dus kampeer ik op het terrein van de marina van Pavilosta, maar dat klinkt wel iets mooier dan het eigenlijk is. Maar ik heb weer alles wat ik nodig heb voor de nacht, zelfs alweer een keuken met tafels en stoelen. Alleen de wifi ontbreekt.
De afstand van vandaag was een bescheiden 76 Km

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3720479   

Hoewel de zon al mooi scheen bij het opstaan was mijn tentje toch goed nat. De atmosfeer was nogal vochtig nabij de waterval. Verder was het weer vandaag weer zonnig en warm.
Het zou vandaag dus een kort ritje worden, maar makkelijk was ze niet. Eén lange weg; geregeld slechte en opgelapte asfalt, veel vals plat (je ziet het amper maar voelt het wel), wind op kop; ...
Bovendien was er nergens een plaats om even te stoppen voor een koffiepauze. Het is dan maar te hopen dat Ventspils de moeite van de omweg waard is en ik moet zeggen dat het niet teleurstelde. Een stadje met enig karakter, met leuke huizen van verschillend niveau en verschillend niveau van onderhoud / herstel, een haven, met een 13° eeuws kasteel dat er van buiten wat klein en simpel uit ziet maar dat van binnen toch echt wel een kasteel is, ... en waar men het in Wroclaw, een eeuwigheid geleden, voor kabouters hadden zo hebben ze het hier voor koeien. Ze zijn wel met wat minder maar daarvoor ook wat groter.
En dan de camping, ik ben hier aan de rand van de stad, op 2 Km van het centrum, terechtgekomen op een mega grote en georganiseerde camping. Ik kan me niet herinneren dat ik dat deze reis al tegengekomen ben. Parnu was ook groot maar dat was eigenlijk maar een parkeerterrein met in een hoek een grasveldje voor tenten. Deze camping mag dan wel groot zijn, ze is ook aangenaam. De tentzone ligt in het bos en is onderverdeeld in ruime, genummerde percelen. Zeker als je als fietser slechts een klein tentje hebt zijn de percelen erg ruim en er zijn nogal wat fietsers verspreid over de camping, tussen de grotere familietenten van de auto-kampeerders.
De afstand was vandaag 60 Km

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3702775   

Het feest is er gisteren niet gekomen. Waarschijnlijk was het al voor vandaag, mogelijk voor het feest van de bruid die ik vanmorgen in 't centrum tegenkwam. Er wordt trouwens nogal getrouwd in Letland. In Kuldiga waren zeker 5 koppels, met hun gevolg, onderweg om op verschillende lokaties foto's te nemen.
Toen ik vanmorgen opstond was de hemel in 2 gedeeld. Langs de ene kant was het nog mooi en blauw maar aan de andere kant was het al grauw en grijs, het zag er niet naar uit dat ik het vandaag droog zou houden. Het eerste geluk was dat ik tenminste mijn tentje netjes droog kon inpakken. Het tweede geluk was dat het slechts een wolkenband was die voorbij trok. Tegen de middag was het weer gewoon zonnig en warm, heel warm.
Vanmorgen eerst nog even in Tukums rondgereden. Ook nog even een paar kilometer teruggekeerd naar de nabijgelegen Durbe Manor, gisteren had ik daarvoor de moed niet meer gehad. De eerste 2 foto's zijn van de manor, van de voor- en van de achterkant. Ook al om het verschil van hemel aan te tonen. Na nog even in het stadje rondgekeken te hebben ging het terug verder over de A10. Op deze zaterdag echter al veel minder onaangenaam, vooral minder vrachtverkeer. dan naar het kasteel van Jaunmoku. De volgende stop had dan de manor van Pure moeten zijn maar ik heb langs de weg geen aanduiding gezien en de aanduiding op mijn kaart is niet gedetailleerd genoeg om er zo naar toe te rijden, deze heb ik dus overgeslagen.
Dan ging het een eindje verder via kleinere wegen naar Kandava. Kandava is ongetwijfeld een plaatsje met een grote geschiedenis en daar schrijft men dan over maar uiteindelijk rest er niets meer van die grootsheid. In het geval nog wat basisstenen van een paar muren van wat ooit een stevig kasteel was. Verder zou ik vanaf die ruïne een mooi zicht op een oude stenen brug maar het moet zijn dat ik niet goed niet meer zie want dat zicht heb ik ook weer niet gezien. Ik ben nochtans op, over en rond de kasteelheuvel geweest. De inspanning van 8 Km extra om Rumenes Manor te gaan zien had ik me ook kunnen besparen. Poorten gesloten, bezoeken kunnen geregeld worden via een afspraak bij Hotel Berg.
Even heb ik er aan gedacht om de rit van vandaag in 2 te breken, toen ik na 60 Km een camping zag. Het was echter nog heel vroeg, net na de middag, en uiteindelijk zag de plaats er toch niet zo uitnodigend uit. Ook even voor Kuldiga zag ik weer een aanduiding voor een camping. Daar maar even gaan zien dan, ik verwachtte tenslotte niet om ook in Kuldiga weer een camping te vinden. In eerste instantie leek er niemand thuis en een bel was er overigens ook niet. Dan verschenen er 2 kindergezichtjes aan het raam en even later een grootmoeder in de deur. Deze sprak echter alleen lets en maakte me daarmee duidelijk dat er geen kampeergelegenheid was. Ik denk eigenlijk vooral omdat dat makkelijker was dan te proberen van al de rest uit te leggen. Alleszins ging ik dan dus toch maar door naar Kuldiga. Ik weet dat er nog een camping is een 20tal Km voorbij Kuldiga maar die zaten er vandaag niet meer in. In Kuldiga naar de toeristeninfo om een budget onderkomen te vinden en dan bleek dat er toch een van de guesthouses kampeergelegenheid aanbied. En dus kampeer ik weer en nog wel langs de grootste publiekstrekkers van Kuldiga, de waterval en de brug. Met 250 meter zou dit de breedste waterval van Europa moeten zijn, ze is wel maar 1 meter hoog. De uitdaging is schijnbaar van de ene kant naar de andere kant te gaan over de waterval.
De afstand was vandaag 116 Km, morgen wordt het een stuk minder.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3702763   

Ik ben de afgelopen 3 avonden behoorlijk bezig geweest om de route voor de volgende dagen in elkaar te puzzelen maar ben er uiteindelijk behoorlijk in geslaagd. Oorspronkelijk was het de bedoeling van volledig rond de kaap langs Kolka te rijden. Het probleem is niet dat deze als “desolaat” wordt beschreven, daar houd ik wel van, maar aan de andere kant zou 60 Km onverhard volgen.. Slecht onverhard zegt men. Zelfs de Duitser van het routeboekje, die allerhande kleine paadjes opzoekt, raadt af om deze weg te nemen. Hij gaat wel via Kolka maar raadt aan om over het strand te gaan en daarbij hier en daar al eens een riviertje over te steken, ook niet echt mijn ding lijkt me. Het zou dus een route middendoor worden, daarbij zowel de rode als de witte wegen zoveel mogelijk vermijdend en dat dan een beetje in overeenstemming brengen met de zaken die ik zou willen zien en de overnachtingsmogelijkheden. Helemaal perfect zou het niet kunnen maar ik ben tenslotte tot een behoorlijke route gekomen voor de volgende 5 dagen.
Het begin lag sowieso vast. Ik zou beginnen langs Jürmala, een badplaats net buiten Riga waar overal vrij lyrisch over geschreven wordt en waar de rijkere Russen hun stekje zouden hebben / gehad hebben. De laatste jaren zou het wat minder geworden zijn door moeilijkere visum toestanden. Hoe dan ook ik zou vanmorgen beginnen met de rit naar Jürmala. Moeilijk zou dat niet zijn, over de brug en de baan naar rechts volgen. Ik zou dan op de kust uitkomen en gewoon deze volgen. Alleen kan je schijnbaar teveel naar rechts volgen. Om een lang verhaal kort te maken: ik ben hopeloos verloren gereden. Na 25 Km kwam ik uit op een dood eind en moest ik dus terugkeren. Na ruim 40 Km was ik terug in de rand van Riga en kwam ik alsnog op de grote “snelweg” terecht. Na 45 Km zag ik eindelijk nog eens een wegwijzer (naar Jürmala), de eerste sinds het centrum van Riga. En na 60 Km kwam ik eindelijk aan in Jürmala, een ritje van normaal een 20 Km.
Hoe dan ook, ik heb het gevonden en ben er geweest ... en ik vraag me nog steeds of waarom. Ik vond er dus niets aan. Nu was ik misschien niet in de beste stemming om het te bezoeken of ben ik niet op de geschikte plaatsen geweest, Jürmala is eigenlijk een zone van verschillende plaatsjes die samen een geheel vormen, en misschien kan je als je er verblijft wel mooie plekjes ontdekken maar voor mij lijkt het dus niets. Ik ben door de winkel wandelstraat geweest, ik ben aan een van de stranden geweest en ben door verschillende plaatsjes gereden maar ik heb niets gezien dat me echt aantrok.
Door die extra 40 Km moest ik ook even mijn plannen herzien. Ik besloot om nog wat minder lang de kust te volgen, mijn ervaring tot nu toe is dat het eigenlijk toch zelden iets uitmaakt, en via de A10 rechtstreeks richting mijn bestemming van vandaag te rijden. Het grootste nadeel daarvan is dat de A10 echt wel een behoorlijk onaangename en drukke weg is. Na goed 100 Km zag ik, langs de A10, een overnachtingsmogelijkheid in een motel maar ik besloot van toch nog een eindje door te gaan tot het stadje Tukums, waar zeker ook overnachting mogelijk was en misschien zelfs een camping. Ik had nergens bevestiging gevonden maar op mijn kaart stond net te noorden van de stadsrand het symbooltje van een tent en ik was vrij zeker dat er een toeristische infodienst zou zijn die me wel de nodige informatie zou kunnen verstrekken, hetzij over de camping hetzij over andere mogelijkheden. Uiteindelijk bleken er 2 campings te zijn, achter elkaar gelegen ten noorden van de stad. Aangezien de weg zou overgaan op onverhard was mijn keuze snel gemaakt, de eerste mogelijkheid. Geen van beiden staan trouwens als camping aangeduid maar als logement. Ik kampeer dus weer op het terrein van een hotel(letje). Waar men overigens een zaal lijkt klaar te maken voor een feest vanavond.
De teller stopte uiteindelijk op 114 Km.
Het weer was vandaag overigens zonnig en warm, soms erg warm, met af en toe een fris windje (vandaar soms erg warm en soms iets minder).
Nog een kleine anekdote: toen ik op de A10 aankwam profiteerde ik daar eerst van een lunch mogelijkheid. Net voor ik terug verder ging vertrokken daar ook 2 jongedames op de mountainbike, eentje met lichte bepakking en eentje zonder bepakking maar met rugzak. Ik dacht die dames een eindje verder wel in te halen maar zag ze uiteindelijk alleen maar kleiner worden, langzaam maar zeker.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3680817   

Gisteren weer niet erg in form bij de blog, wacht ik speciaal tot na dat ik mijn was gaan oppikken was om te kunnen zeggen dat ik hem weer netjes, zo netjes als nog kan, in handen heb en vergeet ik het te melden.
Gisteravond, toen ik na mijn eten nog wat aan het rondwandelen was, voor de verandering eens iemand in de juiste richting geholpen in plaats van zelf hulp te vragen. Er was me al een, ietwat wanhopige, vrouw gepasseerd en even verder stond ze bij 2 politiemannen de weg te vragen. Toen ik ze engels hoorde spreken bood ik de hulp van mijn kaart aan (in elke stad vind je wel een gratis toeristen kaartje en dat heb ik dan altijd op zak). Aangezien ze nog steeds vertwijfeld leek heb ik dan maar aangeboden om ze een stuk te begeleiden, met de kaart in de hand, tot ze terug in de bekende omgeving van haar hotel was.
Het weer is vandaag wat langer bewolkt gebleven.
Ik heb het vandaag ook een stuk rustiger gedaan dan gisteren. Onder andere even gepasseerd langs de Belgische ambassade, een verdieping van een gebouw waar ook de Ieren een onderkomen hebben en waar op de Belgische verdieping naast de Belgische en de Europese vlaggen ook nog de Brusselse lelie en de Waalse haan uithangen. Ik wil hier niet aan politiek doen, en er zal ongetwijfeld een reden voor zijn, maar ik vind het toch niet netjes ogen dat aan een Belgische ambassade wel de Brusselse en de Waalse vlag uithangt en niet de Vlaamse. En dan ook nog eens op 11 Juli (ook op de 10de overigens)
De foto's van vandaag moeten aantonen dat Riga niet alleen om architectuur gaat. Het gaat ook over parken en terrasjes en ...

De dag begon eerder bewolkt, werd dan zonnig en warm en is nu terug eerder bewolkt maar nog steeds warm.
Een bezoek aan Riga staat vrijwel volledig in het teken van de architectuur, met name de art-nouveau. Nu heb ik geen idee van architectuur en stijlen maar ik kan wel zeggen dat het behoorlijk indrukwekkend is. Een fotograaf zou hier op hol kunnen slaan, ik ben vandaag dan ook tot 180 foto's gekomen. Wel verscheidene van de zelfde gebouwen of details maar op verschillende tijdstippen en dus ander licht. Het is niet simpel om er daar vijf uit te selecteren. Al moet ik wel toegeven dat ik mijn selectie vanmiddag na mijn lunch al gemaakt heb, toen het er nog geen 180 waren.

Gisteren ook mijn spaans nog eens kunnen oefenen met een spaanse motard en het ging nog redelijk vlot. Het grootste probleem was dat hij achteraf zo moeilijk af te schudden was. Hij is hier ook om even te bekomen, nadat hij op “de piste” gevallen is en daarbij zijn scheenbeen bezeerd heeft. En veel is er niet te doen met een bezeerd been langs de rivier dus helemaal nuchter was hij waarschijnlijk ook niet meer, niet dat ik hem dronken zou noemen maar er hing een licht alcohol geurtje aan.
Vanmorgen iets minder zon en iets minder warm. Af en toe schoven er wat wolken voorbij.
Van Sigulda naar Riga is zo'n 50 Km maar niet voor de fietser. Die 50 Km gaat over de A2, die even voorbij Sigulda over gaat in viervaksbaan en daar wil je als fietser toch echt liever niet over. Ook al is het niet echt een autosnelweg en mag het wel, leuk is het niet. Dus zoekt de fietser een langer alternatief. En hoewel ik dus voor een langer alternatief ging, ging het vandaag toch vooral voor de verplaatsing. Geen rit die in de kolom van indrukwekkendste ritten komt.
Het alternatief waar ik op uit kwam ging eerst terug richting Ragana, waar ik gisteren de richting Riga verliet. Van Ragana ging het dan even over de iets grotere A3, die een eind verder op de A2 uitmondt. Volgens de kaart kon ik daar echter gewoon rechtdoor op de P10. Zoals al een paar keer eerder gezegd echter is het leven nooit zo mooi als op kaart. Ik kwam dus toch op de A2 terecht en moest even terugkeren. Het bewijs dat het geen echte snelweg is, is dat er voetgangers (en fietsers) oversteekplaatsen voorzien zijn. En na 50 Km kwam ik op de P4 en kon ik echt aan mijn rit richting Riga beginnen, met nog een 30 Km te gaan. Deze 30 werden uiteindelijk nog de saaiste van de dag. Het mag dan wel een kleiner en rustigere weg geweest zijn, het was wel een lange rechte weg, met meestal een slecht wegdek, met de wind in het nadeel, met stijgende vermoeidheid, ...
Uiteindelijk kwam ik dus in Riga en dan moet je kiezen. Oorspronkelijk zou ik voor Tiger Hostel gaan maar recent was me ook Elisabeth Hostel opgevallen en die leek eigenlijk wel aangenamer, naar Elisabeth dus maar. Die beschrijving op het internet maken ze waarschijnlijk wel zelf en komt niet noodzakelijk helemaal overeen met de werkelijkheid, groot en ruim zou ik de kamer bijvoorbeeld niet noemen. En zo werd er een tuin beloofd maar die zie ik hier niet (dat was in Tallinn ook al het geval). Ook werden er was faciliteiten aangekondigd (een wasmachine dus) maar die is er ook niet en dat is al een iets groter probleem want mijn (fiets-) kleren zijn dringend aan een wasbeurt toe. Hij duidde me wel op een kaart aan waar ik terecht kon om te wassen. Ik daarheen dus, na geïnstalleerd en (zelf) gewassen te zijn, maar het was een eind verder dan het op kaart leek, daar had ik vandaag eigenlijk geen behoefte meer aan. Bovendien kwam ik aan in de omgeving waar het moest zijn maar ik zag geen spoor van een wasserette. Dan maar een jongeman aangesproken waarvan ik vermoedde dat hij engels sprak. Hij sprak ook engels maar had geen flauw idee van wasserettes, zijn was wordt gewoon thuis gedaan. Hij was wel zo vriendelijk om het lokale infonummer 118 te bellen en zij wisten hem, en mij dus, te vertellen dat het een blokje om en dan bij de kerk was. En inderdaad, daar vond ik een wasserij, geen wasserette. De dame sprak geen engels (ik wou toch eerst even de prijs weten) maar een andere dame, die net bediend was, was zo goed om te tolken. Ik heb dan maar mijn was uit handen gegeven, wat ik eigenlijk liever niet doe (ik wordt er een beetje ongemakkelijk ongemakkelijk van dat iemand anders zich met mijn vuile en bezweette zaken moet bezig houden), en kan hem morgen om 17 uur terug gaan afhalen. Gelukkig voorziet de hostel wel in de beloofde handdoeken want zowat alles wat ik heb, inclusief handdoeken, zit in die was. Met de handdoeken van de hostel en wat ik aan heb (vers) kom ik de dag echter wel rond.
De afstand was vandaag 82 Km.
In Riga neem ik de volgende 2 dagen nog eens een fietspauze.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3655099   

Vandaag zonnig en warm, heel warm.
Vanmorgen dus vertrokken met beperkte bagage, mijn stuurtas omdat ik die nodig heb als kaarthouder en een rugzakje met mijn laptop. Je mag wel enig vertrouwen hebben in kampeerders maar mijn laptop laat ik toch zomaar geen hele dag in mijn tentje liggen. Als er een nachtje tussen zit is de aanpassing om te fietsen zonder bagage trouwens een stuk kleiner.
De rit ging vandaag eigenlijk rond Gauja Nationaal Park, een bosrijk gebied rond de vallei van de Gauja, maar stond vooral in het teken van landhuizen en kastelen.
De eerste halte was Krimulda, met een groot landhuis en een middeleeuwse kasteelruïne. Het landhuis doet tegenwoordig geen dienst als hotel maar als sanatorium, vandaar waarschijnlijk dat het wat minder mooi gerestaureerd is. De ruïne ligt vlakbij in het bos en de restanten zijn eerder beperkt.
Van Krimulda ging het een beetje verder tot Turaida, een middeleeuws kasteel dat zwaar gerestaureerd / herbouwd is. Anderzijds, de steden die ik bezoek zijn ook allemaal zwaar gerestaureerd / herbouwd want die lagen een kleine 70 jaar geleden allemaal plat. Turaida is een kasteel met een triest verhaal. Maija Roze (Marie-Roos) werd als klein meisje gewond gevonden na een gevecht in het begin van de 17° eeuw en werd opgevangen in het kasteel. Ze groeide op tot een echte schoonheid en werd het hof gemaakt door jonge mannen van dicht en van ver. Zelf was ze echter verliefd op een simpele bediende van het kasteel van Sigulda en ze ontmoeten elkaar in het geheim in de grot van Gütmana, halfweg tussen de twee kastelen (ben ik ook geweest). Een teleurgestelde soldaat lokte Maija Roze met een vervalste brief en kidnapte haar. Maija Roze pleitte bij de soldaat om haar vrij te laten en beloofde hem haar sjaal die, zo beweerde ze, magische krachten had. Ze zei de soldaat om zijn zwaard te heffen en naar haar uit te halen, haar sjaal zou haar beschermen. De soldaat deed wat ze vroeg en onthoofde haar met een slag. Het is niet duidelijk of ze werkelijk geloofde in haar sjaal of dat ze blufte en liever dood was dan gevangene van de ridder. Er zijn geschriften die minstens de moord en de daaropvolgende veroordeling van de soldaat bevestigen. Vandaag wordt Maija Roze nog steeds herdacht als de Roos van Turaida.
Ondertussen had ik na goed 6 Km al een landhuis en 2 middeleeuwse kastelen / ruïnes gehad. De volgende zouden iets verder uiteen liggen. Toch werd ik eerst nog verrast door een onverwacht kasteel, het kasteel van Lielstraupe dat vooral opvalt door de grote kerk die er in opgenomen is. Het is nu in gebruik als psychiatrisch ziekenhuis, ik heb er dus maar niet te veel rondgelopen (zie da'k niet meer buiten geraak ).
Het volgende doel was dan het landhuis Ungurmuiza, waarvan geschreven werd dat het een van de best bewaarde landhuizen van Letland is. Bij aankomst lijkt het eigenlijk niet zo bijzonder maar binnen wordt het toch interessant. Bij de restauratie, die overal wel eens moet gebeuren in zo oude huizen, hebben ze zoveel mogelijk de originele planken behouden. Waardoor je nog de originele geschilderde motieven op de muur zien, die destijds aangebracht werden in plaats van behangpapier.
Dan ging het verder naar Cesis, een stadje met een middeleeuws kasteel, voor mij het indrukwekkendste van de dag.
En van Cesis ging het dan terug naar Sigulda, waar ik nog een oud en een nieuw kasteel moest vinden. Dat bleek echter geen simpele zaak. Ze leken niet echt aangegeven te zijn, tenzij ik iets gemist zou hebben maar ik weet ondertussen dat in het Lets een kasteel “pils” is en een landhuis “muiza” en heb nergens zulke richtingaanwijzers gezien. Het nieuwe kasteel heb ik uiteindelijk gevonden maar het leek niet echt bijzonder en bovendien grotendeels ingepakt wegens onderhoud. De zoektocht naar het oude kasteel heb ik opgegeven, in plaats ben ik op zoek gegaan naar een winkel om nog wat inkopen te doen alvorens terug naar de camping te gaan.
Mijn rondje van vandaag kwam zo op 96 Km.
Daarmee zit de tweede maand erop, tijd om nog eens naar de statistieken te kijken: 61 dagen onderweg, 49 dagen gefietst voor 4976 Km en 33 dagen gekampeerd.
Morgen keer ik trouwens mijn kaart van de Baltische landen en ga ik verder op de zuidelijke helft ervan.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3655093   

Vanmorgen zonnig maar nog steeds vrij winderig. De wind was wel een beetje gedraaid, zodat ik hem al eens meer in de rug had.
Het zag er allemaal zo mooi uit, overnachten op de camping waar ik deed en vanmorgen na een paar kilometer de A1 verlaten voor de kleinere P12 die ik zou volgen tot Limbazi. En het begon ook zo mooi zoals gepland, na een paar kilometer de P12 op ... alleen werd die, mooie gele route, enkele kilometers verder ineens onverhard. Een alternatieve route zoeken was niet echt een optie. Het kon wel, een stuk verder over de A1 en dan een andere gele route naar Limbazi maar dat zag ik niet zitten. Dus besloot ik om maar te volharden in het onverhard, ruim 40 Km lang. Uiteindelijk werden het er slechts 10, daarna werd hij terug geasfalteerd. Ik mag zelfs zeggen mooi geasfalteerd. Het onverhard was overigens, zoals al eens eerder gezegd, niet overal even slecht maar nergens aangenaam.
In Limbazi even rondgekeken en dan verder over de P9 richting Riga tot Ragana. Op dit stuk zou ik 2 kastelen tegenkomen. Eerst het mij onbekende Igates Pils en daarna Birini Pils, waar ik wel over gelezen had en de reden waarom ik voor deze route koos. Beiden doen nu dienst als hotel en in beiden was er een trouwfeest geweest waarvan de gasten nog aan het vertrekken waren. Hier zegt men overigens in het engels Castle (kasteel dus) terwijl men in Estland Manor (landhuis) gebruikte maar in wezen gaat het gewoon over hetzelfde natuurlijk.
Dan in Ragana verliet ik de richting Riga, dat is voor over een paar dagen. Ik ging eerst richting Sigulda, waar ik de volgende 2 nachten kampeer in het bos langs de rivier. Morgen ga ik in de omgeving een rondje fietsen.
De afstand vandaag: 108 Km.

Vanmorgen grijs en winderig, met de wind die weer de hele tijd op de kop zou staan.
Verder was het vandaag een echte overgangsetappe, niet echt veel aan te zien. Het begon over de “grote” weg, de 4. Op kaart lijkt dit een kustweg maar de zee krijg je van daar niet te zien. Na een goede 30 Km kon ik verder over een kleinere parallel weg, tussen de 4 en de zee maar ook hier krijg je hem slechts sporadisch te zien. Precies op de middag reed ik Latvija terug binnen en even verder moest ik dan terug over de grotere weg, die hier ondertussen de A1 is. Nog een stukje verder hield ik dan halt aan de camping net voor Salacgriva.
De afstand was vandaag een bescheiden 75 Km.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3620745   

Gisteren in totaal 8 fietsers op de camping, 3 paren en 2 individualisten. Gisteren trouwens nog een leuk stel tegengekomen, een koppel fietsers met de kleine in een aanhangwagentje achter vader en met op dat wagentje een kinderfietsje gebonden zodat de kleine als ze ergens ter plaatse zijn ook een stukje kan fietsen. Die andere individualist op de camping, een Duitser (veel Duitsers op de fiets ook), volgt schijnbaar het boekje “Langs het ijzeren gordijn”. Een route die, in 3 delen, het vroegere ijzeren gordijn volgt van in het noorden van Noorwegen tot aan de Zwarte Zee in het zuiden, opgesteld door een Duitse politieker. Ik heb dit ook bij maar terzijde geschoven wegens, volgens mij, totaal waardeloos als gids.
Vanmorgen opgestaan met wind en een grijze hemel, en een kwartiertje later met regen. De goesting was er daarom niet zo en alles ging wat moeizamer en trager dan anders, wat dan weer een geluk bleek te zijn want een kleine 2 uur later stopte het en met de hulp van de toch redelijke temperatuur, de wind en een zwak zonnetje was mijn tentje even later zelfs praktisch droog om in te pakken.
Vanmorgen nog een achttal kilometer afgekort door een stuk onverhard te nemen richting Padaste in plaats van de langere weg en een stuk heen en terug naar de Manor in Padaste, waar veel over geschreven wordt. De Manor doet ook dienst als duur hotel en restaurant en voor dat geld wordt je er zonder twijfel goed verzorgd en is het er aangenaam verblijven maar op mij maakte het geen super indruk. Ik moet daarbij wel toegeven dat het park nog niet officieel open was om te bezoeken en ik dus slechts een beperkt onofficieel bezoekje bracht, misschien is mijn indruk dus te beperkt.
Van Padaste was het nog een klein stukje tot aan de boot, waar ze de aangekomen boot net begonnen te lossen toen ik er aan kwam. 10 minuten later waren wij al weer op weg en nog 20 minuten verder was ik terug op het vaste land. Ook hier kon ik nog een achttal kilometer afsnijden richting Pärnu omdat een kleine “witte” weg toch verhard bleek te zijn.
Na 74 Km kwam ik terug in Liiva maar herkende niets van het dorp dat ik vanmorgen verliet, schijnbaar zijn er hier meerdere Liiva's.
En dan kwam ik dus in Pärnu. Het klinkt zo mooi als Tartu maar heeft lang zoveel niet te bieden. Niet dat er niets te zien is maar toch niet voldoende om er een dag te blijven. Dan ging het naar mijn camping, een kilometertje verder aan de rand van het centrum en langs de rivier. Een camping die behoorlijk overvol staat. Ze zijn hier behoorlijk aan het puzzelen om iedereen er op te krijgen.
Ondertussen is er nog een Bretoense fietser aangekomen. Hij is vorig jaar begonnen aan zijn tocht door Europa, is dan gefietst tot in Praag, heeft daar dan zijn fiets achtergelaten voor de winter en is in mei terug naar Praag gereisd om verder te fietsen.
Door de 9 Km van gisteren en de zowat 16 Km die ik afsneed vandaag ben ik uiteindelijk met een gewone 91 Km toegekomen.
Morgen gaat het terug naar Letland en zit mijn verblijf in Estland er dus op, het enige land dat ik deze reis slechts 1 keer zal bezoeken en ik moet zeggen dat ik zeer tevreden ben over mijn verblijf hier.
Toen ik op voorhand las dat de Esten zich meer naar het noorden richten omdat ze vinden dat ze meer Scandinavisch zijn dan Baltisch stond ik daar nogal sceptisch tegenover maar nu kan ik ze daar wel in volgen. De taal is alvast totaal anders dan in Litouwen en Letland en sluit veel meer aan met Scandinavisch dan met het Slavisch dat men in de beide andere landen spreekt. Wat ze natuurlijk wel gemeen hebben met hun Baltische buren is hun recente geschiedenis. Ik heb er hier niet meer over geschreven maar wat dat betreft zijn de 3 Baltische landen gelijk met hun drievoudige bezetting (40-41 USSR; 41-44 Nazi Duitsland en 44-91 USSR), de actieve verzetsstrijd tegen deze bezettingen tot ver in de jaren 50 toen de Soviet Unie de verschillende partizanenlegers uiteindelijk klein kreeg, de deportaties richting Siberië en uiteindelijk de nieuwe onafhankelijkheid in 91. In Estland verliep deze nieuwe onafhankelijkheid wel vredevoller dan bij zijn buren en dat is dan te danken aan de toenmalige bevelhebber van de Soviet troepen in Estland die de bevelen vanuit Moskou negeerde en weigerde zijn manschappen in te zetten tegen de Estse bevolking en er zelfs mee dreigde zijn artillerie om te keren moesten er andere troepen gestuurd worden vanuit Moskou. Die bevelhebber was de Tsjetsjeen Dzhokhar Dudayev, die later de onafhankelijkheidsstrijd in Tsjetsjenië zou leiden en er president zou worden. In 1996 werd hij door het Russische leger gedood. De Tsjetsjenen hebben in het algemeen geen te beste reputatie maar deze ene is in Estland een held.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3620737   

Er was gisteren op de camping ook nog een Duits fietskoppel, vertrokken op 28 april en nog tot eind september onderweg. Nu onderweg naar Tallinn en dan de boot naar Helsinki. Ik schat ze een ietsje ouder dan mezelf en veronderstel dat zij wel vroeg op pensioen zijn mogen gaan. Verder waren het weer allemaal Finnen.
Gisteren ook nog geleerd dat de bijlage aan mijn rijstschotels eigenlijk soepen moeten zijn, of eigenlijk de avond er voor al maar gisteren bevestigd gezien. Ik heb hier goede bokaaltjes van een kleine 500 gram gevonden die perfect bij rijst smaken. Omdat eergisteren, aan dat haventje, de prijzen zo goed meevielen heb ik nog eens “uit” gegeten en toen bleek dat de soep die ik bestelde precies dezelfde naam had als mijn recentste aankoop voor bij de rijst. Gisteren heb ik dan eens goed op het etiket gekeken en blijkt dat je ze eigenlijk inderdaad moet opwarmen met een halve liter water voor een portie soep voor 4 personen. Ik zal ze echter blijven gebruiken bij mijn rijst want zo zijn ze ook heel lekker.
Vandaag dan, het weer was alvast mooi zonnig en warm met af en toe wat sluier bewolking en een fris windje.
De route was vandaag voorzien om gewoon over de 10 te gaan maar onderweg besliste ik om af te wijken over een kleiner baantje dat volgens een lokaal toeristisch kaartje ook verhard bleef en niet veel langer was. Niet dat de 10 super druk was maar het alternatief was alvast nog een stuk rustiger. Onderweg passeerde ik langs hier een grote orthodoxe kerk, ergens in een bos langs de kant, en in Pöide bracht ik een bezoek aan de Heilige Maria kerk., gebouwd in de 13° eeuw. Ze ziet er een beetje uit alsof ze gebouwd is als een fort maar dat is waarschijnlijk omdat ze gebruikt werd als hoofdkwartier van het Duitse Ridderschap van het Zwaard. Doorheen de geschiedenis hebben schijnbaar steeds 4 grootmachten gestreden voor de macht over Estland: de Duitsers, de Zweden, de Denen en de Russen. Tijdens een opstand werden de Ridders gedurende 8 dagen belegerd in de kerk. Toen hun Estse belegeraars hun beloofden geen zwaard te zullen heffen als ze zich overgaven, gaven de Ridders zich over. Trouw aan hun woord, en met enige zin voor sarcasme, stenigden de Esten hierop de Ridders tot de dood. Momenteel wordt de kerk gerestaureerd maar blijft ondertussen wel dienst doen, misschien ook best want ik denk dat de restauratie een werk van lange adem (en budgetten waarschijnlijk) gaat worden.
Mijn bestemming lag vandaag op een derde eiland(je) Muhu. Geen boot echter deze keer, ze hebben hier een dijk met een weg aangelegd om de verbinding te maken. De omgeving voor die dijk was schitterend, mijn camera (of de fotograaf) schoot tekort om het echt recht aan te doen in de foto's.
Op Muhu ging het eerst naar Koguva, een dorp waarvan men zegt dat het echt bijzonder is. Volgens plan zou ik daar ook kamperen maar op een plannetje aan het einde van de dijk zag ik dat er nog 2 geschikte mogelijkheden waren om te kamperen en ik besliste om minstens tot de eerstvolgende, verderop op de route, te gaan. Morgen belooft een lange dag te worden en dat zijn alvast enkele kilometers minder voor morgen. Toch wou ik eerst eens gaan kijken naar dat dorp. Ik had me de moeite kunnen besparen, ik vond er niks aan. Alweer 12 km die ik niet nodig had.
Uiteindelijk deed ik van in het dorp nog 9 Km tot aan de camping in Liiva. Het totaal kwam vandaag op 79 Km. Morgen terug naar het vaste land, met de boot.

Bijlagen:
http://www.brytonsport.com/mapTrackView?id=3620729