Sinds ik begin maart sukkelde met wat griepjes en andere appelflauwtes gaat het terug de goede kant uit. Na enkele door mezelf opgelegde rustdagen, en vooral door het zeer mooie lenteweer voor maart, fiets ik gemiddeld om de 2 dagen 4 tot 5 uur, afgewisseld op de koersfiets en de mtbike. Telkens met  voor onze streek, aardig wat hoogtemeters (1200 tot 1500 htm). De ToerTochten afgelopen drie weken in Bertem, Oud Heverlee en afgelopen zondag in Kortrijk-Dutsel zijn absolute toporganisaties. Plezier en afzien verzekerd.

Zaterdag 17 maart ben ik s’morgens in druilerige regen met de auto naar Boutersem vertrokken om daar de “Parel van het Hageland” te fietsen. Toen ik een halfuur later daar toekwam goot het water. Omdat ik absoluut geen zin heb om in de regen te rijden, ben ik onmiddellijk terug huiswaarts gekeerd. Hier toegekomen stond de zon te stralen aan een blauwe hemel . Ik heb mijn madam die dag voor de tweede keer een kus gegeven om te zeggen dat ik toch maar terug naar Boutersem reed. Bij mijn tweede vertrekpoging ter plaatse  begon het waterzonnetje door het wolkendek te priemen. Niet echt een parcours om te watertanden, weinig volk en forse tegenwind in de open streek rond Beauvechain. Niettemin was ik zeer tevreden dat ik toch de moeite heb genomen om twee keer de verplaatsing te maken en deze 110 km lange tocht af te rijden ipv een hele dag te liggen zagen en kankeren tegen Geja dat ik beter toch teruggereden was. s’Anderendaags deed het wel zeer in de benen tijdens de bloedmooie mtb TT in Oud Heverlee.

Op 19 maart werd ik alweer een jaartje ouder en kreeg ik een zeer fijn kado van mijn wederhelft. Omdat het niet altijd iets voor de fiets moet zijn, een ticket voor TW Classic dit jaar. Met Admiral Freebee, Triggerfinger, Arno, Seasick Steve, Simple Minds en absolute topper The Rolling Stones. Duimen voor goed weer op 28 juni en ook leuk om weten dat de meerderheid op het podium stukken ouder is dan ik. Met mijn 49 lentes ben ik dan eigenlijk nog een snotneus. Hopelijk halen deze senioren allemaal het podium die dag, zoals ik mijn “podium” hoop te halen in de Crocodile Trophy!

Gisteren zondag 23 maart met de mtb vertrokken, wind in de rug, 25 km naar Kortrijk Dutsel.  Daar de mooie toer van 60 km afgekletst, en terug 25 km in een stevige wind, pal op de neus. Na enkele kms werd ik voorbij “gevlogen” door een beer van een vent ( om echt schrik van te krijgen) . Mijn eerste (en hopelijk) laatste “eye to eye” confrontatie met enkele  zwarte beren en grizzly’s  dateert van een USA-trip op Harley's bijna drie jaar terug, maar van den deze schrok ik ook behoorlijk. Ik moest alles uit mijn lijf halen om in zijn wiel te duiken. Zijn  snelheid ging nooit lager dan 35 km/uur. Wind vol op de kop hè!!! Mijn hartslag nooit onder de 160 , IN ’T WIEL!, en volledig uit de wind door de “beer” zijn breed lijf. Ik heb nooit zo rap windop gereden. Toen we wat later (hoe jammer voor mij) voor verkeerslichten stonden zag ik dat hij een stuk jonger was dan ik. Naar adem happend vroeg ik waar zijn batterijen en moteurke zaten in zijn Focus bike. Hij lachtte en zei dat het bergop veel minder was. Tot 5 a 6% stampend en sleurend op zijn groot voorblad geen probleem, maar als het steiler ging en hij naar zijn klein voorblad moet schakelen, om zijn zwaar gespierd lijf naar boven te hijsen, fietst iedereen hem voorbij. Dat geeft de “op dat moment gaar gekookte burger” dan weer moed. En dan sprong het licht op groen en spurtte ik de ziel uit mijn lijf om weer in zijn wiel te duiken. Toen hij wat later zijn oprit in Rotselaar opreed, kon ik snottebellen snuivend amper merci roepen, laat staan mijn hand opsteken. Het viel dik tegen dat ik nog 15 km vechtend tegen de wind, solo verder moest. De eerstvolgende km geraakte ik amper aan 20 km/uur. Nadien zakte mijn hartslag terug tot normale cijfers, mijn snelheid verhoogde tot een aanvaardbare 25 km/uur. Er rijden nog beren op een fiets. Als de Crocodile Trophy vlak was zou ik hem een contract als gangmaker aanbieden . Winst verzekerd. Stevige jongen!