Waar blijft in godsnaam de “onplatbare” band? Hoe is het mogelijk dat deze anno 2014 nog steeds niet is uitgevonden (zie ook in mijn blog “Banden(service) en pillekes”). Bandjes vervangen zal nooit mijn dada zijn, of beter gezegd vanwege mijn Parkinson-aandoening nooit mijn dada meer worden.

Vanmorgen ben ik om 8.00 uur vertrokken voor mijn laatste trainingsrit vooraleer ik en Geja met de fiets de Alpen gaan opklauteren. Omdat ik daar gedurende drie weken toch wel deftig wil gaan trainen heb ik deze week mijn koersfiets (Scott Addict 2014) wat “vernieuwd”, gesmeerd en afgeregeld. Ketting en cassette vervangen, twee nieuwe buitenbandjes opgelegd en alleen met die nieuwe buitenbanden ben ik anderhalf uur zoet vanwege mijn vinger- en gewrichtenstijfheid. Vloeken, sakkeren en zweten hoort daar allemaal bij.

Maar goed, vanmorgen de fiets op. Na 11 km kom ik op een recht stuk weg waar men asfalt aan het wegfrezen is, fietsers kunnen door op het fietspad. Ik ben ook wel eens een wielerterrorist maar maak toch veel gebruik van het fietspad, dus ik rij door. Wat verderop zie ik al een tijdje een wagen op de weg geparkeerd staan. Maar wanneer ik genaderd ben tot op enkele meters draait die wagen plots toch de oprit van een huis op, over het fietspad waar ik rij . Ik “smijt” mij op de weg en onmiddellijk plat achteraan, de eerste keer dit jaar na bijna 3000km koersfietskilometers. Een snakebite want vanwege de freeswerken is de borduurrand scherp. Tegen de tijd dat ik stilsta is de auto natuurlijk allang gedraaid en weggereden, en moet ik tegen mijn eigen vloeken. Maar goed ook want door ruzie te maken komt er toch geen lucht in de bandjes. Aan de kant en een nieuw binnenbandje steken, binnenbandje oppompen en op het moment dat ik het wiel terug in mijn fiets wil zetten ploft dat splinternieuwe bandje aan het ventiel . Godverdoemmes helpen echt niet, dus buitenband er voor de tweede keer af zonder één meter te hebben gereden en dan maar een tweede nieuw binnenbandje plaatsen, oppompen, rotzooi inpakken, en terug naar huis want de goesting om te fietsen is samen met de bandenlucht ontsnapt en weg. Ik had ook maar twee reservebandjes mee en zat dus zonder. Thuisgekomen na een geweldige trainingstocht van 20 km heb ik mijn drinkbussen in de gootsteen gekieperd, de energiebars terug in de koekendoos gegooid, mijn fietskledij uitgetrokken en de tweebandjesrotzooi de vuilbak ingekapt.

En nu ga ik mijn fietsspullen, tent en campingspullen inpakken om zaterdag te vertrekken naar Frankrijk en de Alpen te gaan “platrijden”.

De juli-cijfers

Mtbike ;              6 ritten     7739htm          596km                  28h41min            19251cal

                               gem.20,56km/u               gem.139 hartsl.

Racefiets;           6 ritten       8549htm        754km                  28h39min             18826cal

                               gem.26,49km/u               gem.138 hartsl.

31-07-2014 om 11:27 geschreven door Jan Buelens