Crocodile Trophy 2014 (en andere mtbike-uitdagingen)
De beslissing, de zware en lastige voorbereiding, de uitdaging om als 49 jarige Parkinson-patient de extreem zware mountainbike wedstrijd Crocodile Trophy in Australie en andere meerdaagse mtb-wedstrijden in het buitenland te rijden.
21-01-2014
Inschrijving rond voor de krokodillenkoers!
Na de bevestiging van inschrijving op 28 december ll, heb ik vandaag de inschrijvingsfaktuur mogen ontvangen. Nog nooit zo blij geweest om een rekening te krijgen , en onmiddellijk betaald. Ik doe nu echt mee!
Ik heb me ook al ingeschreven voor enkele zware mountainbike marathons in de Belgische Ardennen (o.a. Ardennen Trophy, Roc d'Ardenne, Raid des Hautes Faines of RDFH en ook de vierdaagse LCMT)
Om mijn Parkinson ziekte onder controle te hebben, moet ik al enkele jaren medicijnen nemen, en voel ik dat mijn lichaam traag maar geleidelijk aftakelt . Omdat ik een gedreven persoon ben, een koppigaard , ben ik de afgelopen jaren bij verschillende neurologen langsgeweest. Als ik het advies van de eerste en de tweede had moeten volgen mocht ik sinds de vaststelling in 2010, niet meer bewegen, niet meer sporten, veel (volgens mij te veel en te vaak) medicijnen nemen, en me vooral laten bewegen door kinesisten. Begrijpe wie kan. Nu ben ik bij een derde neuroloog die een andere visie heeft, en mijn mening van zelf te blijven bewegen, reizen, sporten, kortom van het leven genieten waar en wanneer dat kan, deelt. Ooit zal mijn lichaam wel meedelen wanneer bepaalde dingen niet meer kunnen. Tot dan, doen waar ik (je) zin in hebt. Mijn Parkinson ziekte zal vanaf nu niet meer aan bod komen in deze blog, tenzij het echt nodig is .
Augustus 2013; Ik ben met Geja (mijn vrouw) op vakantie met de Harley (motorrijder ben ik sinds mijn 18e) in de Franse Alpen. Wij komen op onze toertocht 1.000.000 fietsers tegen (toen ben ik gestopt met tellen) die de cols bedwingen. Hoe meer ik er zie, hoe vaker ik denk dat die allemaal niet beter kunnen fietsen dan ik, en hoe meer goesting ik krijg om daar ook eens een vakantie aan te besteden .
Tegen dat we onze Harley's terug in de garage zetten is de beslissing genomen. In 2014 ga ik drie weken fietsen in de Alpen. Het parcours wordt onmiddellijk uitgetekend, 15 etappes, 1900 km, 46500 hoogtemeters. Uiteraard besef ik dat daarvoor getraind zal moeten worden en dat ik wat van mijn 83 kilo moet kwijtraken.
Bij gebrek aan echte hellingen, laat staan cols in Vlaams Brabant en Belgie schaf ik mij een Tacx I Genius Multiplayer aan, en een collectie klimdvd's. Ik installeer een "fiets-trainingcenter " (het Bakala trainingscenter is er niks tegen) op onze zolder.Zo kan ik toch oefenen op klimwerk, alhoewel weersomstandigheden ontbreken natuurlijk. Een venster openzetten geeft niet echt tegenwind op een rollensysteem. Hoewel het zoetjesaan winter (winter?) wordt begin ik wekelijks 3 tot 4 keer te fietsen op de Tacx. Wanneer het weer meezit wissel ik af met ritjes met de mtb. Mijn wekelijkse toertocht (TT) met de mtb sla ik haast nooit over. Omdat ik mijn Scott CR1 vastzet op zolder in mijn traningslab, schaf ik mij een nieuwe Scott Addict 10 aan. Zodoende hoef ik niet steeds mijn fiets van de rollen te halen, andere bandjes of wielen te monteren, vooraleer ik op de weg kan gaan oefenen. Alle argumenten helpen om een nieuwe fiets te kopen.
Op een zondag in november na mijn TT 's morgens, kijk ik naar de wekelijkse veldrit op Sporza. Aansluitend volgt naar jaarlijkse gewoonte het verslag van de Crocodile Trophy 2013. Het water loopt me in de mond, want elk jaar zeg ik bij het zien van deze reportage dat ik dat avontuur ook eens moet beleefd hebben. En als er ooit een jaar zal zijn dat ik terug getraind zal zijn, is het in 2014. Na de uitzending onmiddellijk het internet geraadpleegd over de Crocodile Trophy, met Geja gepraat, beslissing genomen en mij ingeschreven voor de editie 2014. (www.crocodiletrophy.com)
Op 28 december is mijn inschrijving bevestigd, ben ik op zoek gegaan naar nog meer informatie, en de daaropvolgende dagen boek ik vlucht en hotels. Ook begin ik met wat extra spullen en materiaal te kopen, waaronder een splinternieuwe mtb, de Specialized Stumpjumper Expert Carbon HT 29". Een prachtig eindejaarscadeau vind ik en zoals gezegd, alle argumenten zijn goed om een nieuwe fiets te kopen . De mtb wordt geleverd in februari. Plannen maken en kopen is leuk, maar vanaf nu wordt het "serieus". Er zal vanaf 2014 moeten getraind worden.
1 januari 2014; Vanaf nu slechts 1 glas wijn per dag bij het eten, veel minder snoepen (niet ga ik niet schrijven), en minder frieten .
Mijn trainingcijfers van 16 sept'13 tot 31 dec; Op de Tacx 1675 km, 50250 hoogtemeters (htm) - Mtb (vooral TT's) 1025 km, 8675 htm - 250km op de weg (dit getal zal na de winter sterk oplopen)
Ik word in maart 2014 49 jaar. In mijn jeugdjaren heb ik 6 jaar aan wielrennen gedaan (nieuwelingen-juniors-amateurs, telkens 2jaar). Nadien heb ik met tussenpozen wat gefietst, soms jaren niet vanwege beroepsbezigheden. Ongeveer 5 jaar geleden heb ik terug het plezier van fietsen ontdekt, vooral door de "schuld van mijn getrainde overbuur Marc".
Op een winteravond in 2009, tussen pot en pint, ben ik met hem de weddenschap aangegaan om de Mont Ventoux (op de Sporta-dag in juni 2010) te bedwingen. Onmiddellijk heb ik toen een mtb Cannondale F1 gekocht, en samen met Marc en Koen (andere overbuur) zijn we wat gaan mountainbiken met teveel stops onderweg. Ook ben ik af en toe een toertocht mtb beginnen rijden.
Begin 2010 kreeg ik de melding dat ik op 45 jarige leeftijd de ziekte van Parkinson had . Weinig aan te doen, dan ermee te leren leven.
Later dat jaar heb ik mijn 20 jaar oud stalen Eddy Merck ros uit de kelder gehaald en 500 km verder stond ik met Marc aan de voet van de Ventoux. Hij werd de grote kampioen in onze tweestrijd. Maar er is nog steeds discussie of zijn prestatie "reglementair en volgens onze afspraken en reglementen" is verlopen . Ik deed over mijn eerste col-avontuur in 25 jaar, op een veel te grote versnelling, 2 uur en 20 minuten. Maar dat was de start van mijn tweede "fietscarierre", die van ontspanning en plezier.
Ik kreeg de smaak terug te pakken, kocht mij in 2011 een hedendaagse wegfiets. Een Scott CR1 waar ik sindsdien jaarlijks ong. 5000 km mee afleg. Met de mtb ong. 2500 km.