Crocodile Trophy 2014 (en andere mtbike-uitdagingen)
De beslissing, de zware en lastige voorbereiding, de uitdaging om als 49 jarige Parkinson-patient de extreem zware mountainbike wedstrijd Crocodile Trophy in Australie en andere meerdaagse mtb-wedstrijden in het buitenland te rijden.
18-07-2014
Its only Rock & Roll but i like it!
Dromen we
niet allemaal om op onze oude dag fit en gezond te zijn en vooral te blijven? Ik
denk dat je dat niet verkrijgt door een heel leven lang alleen maar te werken.
Sinds enkele weken zeg ik ook met grote zekerheid dat je dat ook niet bekomt
door gezond te leven. Aandacht besteden aan gezonde voeding, voldoende beweging
en sporten, een goede nachtrust etc, brengt helemaal niks op, dat dient tot
niks. De toverformule is je hele leven lang volgieten met drank, booze, alcohol
en gelijkaardige rotzooi, je lijf volpompen met drugs en andere vuiligheid,
deelnemen aan orgieen en andere excessen, helemaal geen aandacht besteden aan
rust en regelmatig slaapritme. Want dan sta je op je 72ste nog uren
rond te springen als een jong veulen op een groene weide. Kortom, de Rolling
Stones waren geweldig tijdens hun meer dan twee uur durende muzieksessie op
Werchter Classic. En ik ook. De dag nadien was het veel minder. Het urenlange
rechtstaan op de weide was een regelrechte aanslag op mijn gewrichten. Het
voelde aan of er een kilometerslange goederentrein over mijn aangetaste
ledematen was gedenderd. Ik zal nooit weten hoe Mick Jagger en zijn kornuiten
zich voelen de dag na hun optredens. Maar het was de moeite waard.
Enkele dagen
later kwam ik op een ritje met de mtb ten val. Tijdens een steile bosklim in
Pecrot ritste ik weg en kwam met mijn dijbeen op een boomwortel te recht. Pijn!
Tegen de tijd dat ik rechtgeklefferd was en drie keer gewreven had op de
geteisterde spier had ik zeven dazenbeten. En das de manier om ondanks de pijn
toch snel terug op je fiets te springen en te maken dat je wegkomt vooraleer
je huid helemaal is opgevreten door die vervelende beestjes. Ik heb de eerste
twee dagen met moeite op de wc-pot kunnen zitten omdat de bloeduitstorting mijn
dijbeen zo had laten zwellen dat ik amper mijn been kon plooien, laat staan er
nog kracht opzetten. Weer vijf dagen rust erbij, deze keer verplicht.
Toen de
zwelling minder werd en ik mijn been terug kon plooien ben ik op 6 juli de TT
in Oud Heverlee gaan rijden. Met de mtb heen en terug + de toertocht, goed
voor 150 km. Twee dagen later was onze Belgische topzomer elke dag het
hoofditem in de nieuwsberichten. En in regenweer fiets ik niet. De week regen-
en onweersbuien zijn ondertussen weer verdwenen en nu ben ik (angstig) de dagen
aan het aftellen om begin augustus naar de Alpen te trekken. Want dat was het
oorspronkelijke plan vooraleer de Crocodile Trophy uitdaging de kop kwam
opsteken (zie item proloog bij de start van deze blog). Drie weken
fietsavontuur over de hoge Alpencols met de koersfiets. Het oorspronkelijke
fietsschema kan wat aangepast worden omdat ik ook mijn mtbike meeneem. Zo kan
ik ook enkele keren met dit vehikel de cols op. Benieuwd of ik dan ook zal
denken Its only R&R, but i like it
Na de
kwaaltjesmaand in mei en de fantastische LCMT heb ik een rustige maand juni
ingepland. En maar goed ook, gelet op mijn mindere weerbaarheid en de overbelaste
knie. De week na de LCMT heb ik nog kleine op souplesse gerichte tochtjes op de
weg gemaakt. En ondanks mijn voorinschrijvingen voor twee zware mtb-marathons
in juni heb ik deze niet gereden .
Omwille van
de opspelende knie ben ik met Geja een dag vroeger naar Kroatie gereden voor
onze eerste geplande motorvakantie dit jaar, in plaats van op 9 juni in La Reid
de Ardennes Trophy te betwisten. In die negen gemotoriseerde tweewielerdagen
hebben we meer kms en hoogtemeters afgemaald dan al die maanden voordien dit
jaar. Zalig als je ipv met wils- en spierkracht wielen in beweging te brengen,
je dit kan doen door gewoon aan een gashendeltje op onze Harley Davidsons te draaien.
Het kleine electronicaprobleem aan Gejas motor onderweg en de verkeersboete
voor het inhalen over de witte lijn in Oostenrijk behoren alweer tot het
verleden en zijn zo goed als vergeten.
Na die dikke
week op onze motoren ben ik sinds vorige week donderdag terug rustig met de
mountainbike het veld ingedoken. Afgelopen zondag ben ik de TT in Wezemaal gaan
rijden. Nochtans stond de 115 km lange marathon Raid Des Hautes Fagnes op mijn
programma, maar dit zou dom geweest zijn om me daarvoor naar Vielsalm te
verplaatsen na meer dan twee weken fietsloos geweest te zijn.
Aanstaande
zaterdag 28 juni staat Werchter Classic met de Rolling Stones op het programma
om vanaf volgende week gaat de trainingsarbeid terug gestaag op te drijven. In
eerste instantie om in augustus drie weken in de Franse Alpen te fietsen en zo
de conditie op peil te brengen. Aansluitend terug een weekje de fiets aan de
haak, om onze tweede week motorvakantie te nemen en zo ook om wat recupuratie
in te lassen. Vijf weken later zal het al inpaktijd zijn om het vliegtuig naar
Australie te nemen. Als ik er zo over denk en de kalender bekijk komt het grote avontuur al kort bij. Godverdoemme,
ik begin nu al zenuwen te krijgen.