Vandaag wendde ik de steven naar het Mietjesland, euh Meetjesland. Deze streek die ten noordwesten van ons ligt, wordt thuis steevast zo genoemd omdat mijn oudste dochter ooit met volle overtuiging tegen haar oma zei: "Mijn zus is vandaag naar Mietjesland gaan zwemmen." Of hoe een verspreking kan leiden tot een vaste uitdrukking in de familie.
Om halfnegen stond ik al paraat om te vertrekken voor een tocht van 101 km. Via ons vertrouwde oude spoorwegpad, maakte ik de verbinding met het spoorwegpad richting Moerbeke Waas. Net voorbij Klein- Sinaai loopt de route langs de Moervaart. (foto 1). Deze vaart bleef kilometerslang mijn gezel. Hij leidde mij ook voorbij de oude suikerfabriek van Moerbeke-Waas. (foto 2) De eens zo statige fabriek is bijna volledig afgebroken om plaats te ruimen voor een nieuwe woonwijk. De fabriek heeft voor rijkdom en tewerkstelling gezorgd, maar ook voor jarenlange geurhinder in Moerbeke. Een flink aantal kilometers later maakt deze route de verbinding met de Langelede. (foto 3) Deze prachtige locatie op grondgebied Wachtebeke dikte mijn kilometeraantal fiks aan,want deze watergang kan je weer een hele tijd volgen. Na wat gekronkel door de polder bereikte ik tegen kwart voor elf het centrum van Zelzate. Hier was het even opletten op de drukke passage aan de Zelzatebrug, maar vlug zat ik weer op heel rustige wegen. Al snel kwam ik weer op een oude spoorweg terecht, nu richting Bassevelde. Links en rechts graasden koeien, maar op de achtergrond was de industrie nooit ver weg. Een stukje voor Bassevelde werd ik dan richting Boekhoute geleid. Boekhoute, een vissersdorp zonder haven staat er op het welkomstbord. In het centrum (foto 4) vind je een gezellige kerk met een grote vissersboot ernaast en een stadhuis waarin een visserijmuseum gevestigd is. Jammer genoeg is dit niet open op zondag, maandag en dinsdag. Anders had ik dit zeker met een bezoekje verblijd. Via bijna autovrije straten reed ik verder door het karakteristieke landschap van het Meetjesland. Rond twaalf uur hield ik een picknick op een bankje. Even verder kwam ik op een verrassend plekje terecht, (foto 5) de Stoepekapel. Wat een idyllische plaatsje op het grondgebied van Ertvelde, het dorp van Eddy Wally. Op de weg naar Wachtebeke kwam ik welgeteld vier auto's tegen. Dit is echt mijn ding: rust, rust en nog eens rust. Voor ik het wist, bereikte ik Wachtebeke Overslag, een typisch grensdorp, waar je voortdurend flirt met het Nederlands grondgebied. Het gezellig kerkpleintje lag nog niet ver achter mij, toen ik het lelijkste huis (naar mijn mening) in Vlaanderen tegenkwam. (foto 6) Was dit het resultaat van een eindwerk of willen de architecten duidelijk maken dat ze elke situatie aankunnen ? Ik weet het niet, maar of dit gedrocht reclame is voor hun architectenbureau ? Ik durf het niet te zeggen. Even verder kwam ik in de Polderstraat op het grondgebied van Moerbeke aan een pareltje van een kreek. (foto 7) Dan ging het verder richting Koewacht en Hellestraat. Een ritje door het Stropersbos sloot deze prachtige fietstocht af.
De knooppunten: 80,81,84,86,91,94,99,19,79,82,83,89,69,82,84,92,94,95,52,51,50,54,55,63,66,65,56,58,99,97,96,92,84,82,66,65,95,89,88,80
   
  
|
