Gisteren ben ik na enkele maanden Nederland nog eens ingedoken om te gaan fietsen. En dan te weten dat de start bijna letterlijk in onze achtertuin ligt. De thermometer wees 4 graden aan toen ik vertrok , maar het was prachtig fietsweer.
Via de bossen van de Hoge Geest, een prachtig natuurreservaat en watergewinningsgebied (1), waar je gemakkelijk een wandeling van een uur of twee kan maken zonder het bos uit te komen, ging het vlotjes richting Hulst. Daar is men volop de site aan het vroegere 's Gravenhofplein aan het renoveren. En het zal een mooi hoekje worden in de binnenstad ! Daarna ging het via dijken en polders naar de Luntershoek, (2) een van mijn favoriete plekjes in Zeeuws- Vlaanderen. Van daaruit voerde de wind mij in een goed tempo naar Terneuzen. Deze keer niet via de Honte, maar wel via de Griete en het Hellegat. Al snel kon ik de dijk op om daar te genieten van een prachtig uitzicht over de Westerschelde. (3) Het was helemaal niet druk op de dijk, maar wel al ideaal weer om mijn boterhammetjes op te eten op een bankje met  zicht op de Schelde. Na een korte pauze peddelde ik verder. Met pijlen wordt heel goed aangegeven welke bruggen je moet nemen als doorgaand verkeer, want door de vele sluizen staan er hier en daar bruggen omhoog. Het is  een mooi schouwspel om de grote mastodonten door de sluizen te zien varen. Probeer wel de bordjes met de fietsknooppunten goed in de gaten te houden, want als je Terneuzen niet kent, zou het anders wel een hele rondrit kunnen worden om weer op de juiste weg te geraken. Maar als je de nodige concentratie behoudt, wijst alles zichzelf uit. Eens Terneuzen uit, kom je in de buurt van een industriegebied. Maar al snel werd ik langs verkeersluwe wegen naar het natuurreservaat "De Braakman" geleid. Kilometerslang fiets je via een onverhard fietspad (4 en 5 ) door dit reservaat. Aan de linkerkant heb je een prachtig zicht op het water en de vegetatie. De rechterkant wordt ontsierd door industrie. Maar de natuurpracht zorgt er automatisch voor dat je vermijdt om naar rechts te kijken.Van daaruit ging het naar Sluiskil. Daar was er even een vervelend lang stuk langs de grote baan op een vrijliggend fietspad. Maar daarna kwam je weer op heel rustige wegen.
Mijn tocht voerde mij naar Schapenbout (6 ). Wat zou ik hier graag wonen als ik ooit met pensioen ben ! Een dijk met prachtige dijkhuisjes en een groene strook over de lengte van heel het gehucht. Daarna fietste ik door naar Axel om via de Spaanse linies en de Schapendijk (7 ) terug in De Klinge te arriveren. 96 km stond op mijn kilometerteller. Moe maar tevreden kwam ik thuis.
De knooppunten: 50, 49, 47, 46, 45, 44, 15, 54, 41, 40, 28, 25, 17, 11, 18, 19, 10, 15, 16, 26, 27, 22, 29, 73, 71, 74, 75, 77, 78, 89, 88, 80, 50