In Hammelev hadden we een schitterende overnachtingsplaats. Omdat we de enige gasten waren, hadden we een huis voor ons alleen en dat voor 27 euro per persoon ! We mochten elk een kamer kiezen, wat zeer goed was voor Carine. Dan had ze eens een nacht geen gesnurk rond haar oren. Verder hadden we een ruime keuken, badkamer en salon en twee gezellige terrassen. Om kwart voor 8 's morgens stonden we al gepakt en gezakt klaar om te vertrekken voor wat onze langste rit in kilometers zou worden van de vakantie, namelijk 93. Eerst moesten we 6 km terug naar Vojens om op onze route te geraken. Dit ging heel vlot, iets wat soms wel wat meer moeite kost. Na 18 km kwamen we in het dorpje Jels. Hier wordt jaarlijks een Vikingfestival gehouden met openluchtspelen. Aan de achtergebleven affiches merkten we dat het nog maar een tweetal weken voorbij was. Een 12-tal kilometer verder werd het landschap weer gevormd door talloze grafheuvels uit de bronstijd. De landelijke wegen (en dat mag je echt letterlijk nemen, je komt er geen mens en geen auto op tegen, behalve een fietser of wandelaar) boden een mooi uitzicht op het wijde dal van de Kongea rivier. Dit riviertje vormde gedurende een vijftigtal jaar de grens met Duitsland. In Zuid-Jutland en Schleswig Holstein merk je trouwens in kleine dingen dat deze gebieden voortdurend stuivertje hebben gewisseld in de geschiedenis tussen Duitsland en Denemarken. In Schleswig vond je heel veel aanduidingen in het Duits en Deens. Hier spreekt iedereen Duits en Engels , maar geeft men er de voorkeur aan om Engels te spreken. We hebben dit dan ook al heel veel geoefend. Een vijftal kilometer verder kwamen we in Askov. Hier bevindt zich een van de oudste volkshogescholen van Denemarken met prachtige gebouwen. Dit is ons trouwens ook al opgevallen, dat de scholen hier aan de buitenkant een gezellige indruk geven. In de lagere scholen zijn alle lokalen op het gelijkvloers, zijn er verschillende speelplaatsen en sportvelden en zijn ze ook heel groen. In de zomer zijn de kinderen waar je ook voorbijrijdt altijd heel leuk en gezellig buiten aan het spelen. Daarna kwamen we in Baekke terecht. Het opvallende witte kerkje dateert al van 1100. Na dit plaatsje kwamen we weer op de Haervejen terecht. Door de droogte en het verse grind, was het hier hard trappen om erover te geraken. Even verder zagen we in het landschap ook de resten van een Vikinggraf met staande stenen in de vorm van een schip. Ondertussen naderden we Billund. Hier is Legoland gelegen. Onze route passeerde op een 15- tal kilometer van dit pretpark. Onze route leidde door de ruige heuveltjes van het natuurgebied van Randbol. Wie denkt dat Jutland vlak is, komt bedrogen uit. De weg gaat steeds op en neer. Klimmetjes van 500 meter en soms ook meer, soms met een stijgingspercentage van 7 tot 10% wisselen af met stevige afdalingen. Onze kuitspieren zijn dan ook al goed getraind. Myriam droomt er zelfs al van 's nachts. Op de routebeschrijvingen markeert ze ook elke klim en elke dag zegt ze, het gaat een zware dag worden hoor . Maar uiteindelijk geraken we overal toch wel vlot op. En zo geraakten we ook moe maar voldaan in Bredsten . Daar vonden we onderdak in een gezellige jeugdherberg.
Om half zeven rinkelde de wekker al, want we wilden opnieuw de warmte voor zijn. Om 7 uur zaten we dan ook al aan een heel lekker ontbijt. En om kwart voor 8 kropen we op onze stalen rossen. Er stond een trip van 73 km op het programma. Vandaag maakten we ook voor de eerste keer kennis met de Haervejen. Dit is de Deense versie van de Ochsenweg. In Denemarken is het een beschermd monument en is het oude karakter ook bewaard gebleven. Grote stukken zijn nog in grind, wat maakt dat je niet zo snel vooruit komt, vooral als er vers grind is gestort. Toch hebben de Haervejen heel veel charme. Ze lopen door prachtige natuurgebieden met heel veel afwisseling in landschappen. Myriam en ik werden al vanaf de eerste dag bekoord door de schoonheid van Jutland of Jylland voor de Denen. Voor jullie misschien een beetje een gekke opmerking, maar wij zijn helemaal weg van de kleuren in het landschap. Er zijn heel wat schakeringen van groen door de oeroude loofbossen, de reuzenvarens, de mais en de dennenbomen, verschillende soorten geel door de velden met haver, tarwe en gerst en daartussen dan nog het wit of roze van bloemen of heide. Je moet het gezien hebben om te begrijpen wat we bedoelen, denk ik. Die schakeringen geven ons ook een nostalgisch gevoel omdat de verscheidenheid in landbouwgewassen in onze kindertijd net dezelfde schakeringen gaven in ons landschap. Verder is Jutland heel dun bevolkt en kom je heel weinig huizen, auto's en mensen tegen. Maar als je iemand tegen komt kan je er donder op zeggen dat je een vriendelijke groet krijgt (hai), of aangesproken wordt over waar de trip heen gaat in zeer goed Engels. Sta je even langs de kant van de weg of kijk je op een kaart , vraagt men direct of je een probleem hebt en of ze kunnen helpen. Als je twijfelt rijden ze met hun fiets een stukje mee tot ze er zeker van zijn dat je op de juiste weg zit. Hier wordt door klein en groot heel veel gefietst ! Nu de lofzang is gezongen over Jutland nog even wat over onze eerste dagtrip in Denemarken. De eerste kilometers reden we door de Froslevljeren. Dit is een voormalig interneringskamp uit 1944 waar ruim 12000 politieke gevangenen hebben gezeten, meestal als tussenverblijf op weg naar de Duitse concentratiekampen. Het is een van de best bewaarde kampen in West - Europa. Het is compleet met barakken en wachttorens en je kan er volledig gratis een blik werpen op het leven van toen. Toch vrij indrukwekkend ! Daarna reden we al snel op de Haervejen. Deze stukken waren vrij goed te berijden. Het grind was al goed ingereden. Onderweg kwamen we verschillende stenen bruggetjes over kleine stroompjes tegen die zich nog steeds in de oorspronkelijke staat van einde 18e eeuw bevinden. Regelmatig duiken in het landschap lieflijke hagelwitte kerkjes op met een rood dak, allen in dezelfde stijl en heel mooi verzorgd. Het zijn bijna altijd evangelische kerken, want meer dan 90% van de Deense bevolking is protestants. Wie denkt dat Jutland net als Nederland en Belgie vlak is, komt erg bedrogen uit. Het gaat voortdurend op en af. Bijna geen enkele meter is vlak. Dat voelen we dan ook in onze beenspieren. Myriam beweert trouwens dat haar benen al heel erg in omvang zij toegenomen. 's Nachts droomt zij soms zelfs al van de heuvels. Ze geraakt er dan nooit op. En ... ze heeft een heilige schrik voor rit van maandag. Als ze die overleeft, zal de reis helemaal lukken.
De Deense Frank De Booser en ook de lokale bevolking had ons voor vandaag heel warm weer beloofd. Daarom stonden we al om 7 uur op. Om kwart voor 8 zaten we al aan de ontbijttafel en om half 9 op onze cykel. Toch stonden er vandaag maar 63 km op het programma, maar we wilden de ergste warmte voor zijn. De Schlei lag te blinken in de ochtendzon toen we door de uitgestorven haven fietsten richting Schloss Gottorf. Daarin bevindt zich het Landesmuseum met 5 verschillende tentoonstellingen en het 23 meter lange Nydamschip uit de ijzertijd. Het slot was echter maar geopend vanaf 10 uur, dus moesten we ons beperken tot het buitenaanzicht en de mooie recent opnieuw aangelegde tuinen. In het park ontmoetten we een jong Duits paartje met fietsen. Tijdens ons praatje bleek dat zij enkele dagen rondtoerden in de buurt van Schleswig om daarna naar Kopenhagen te vertrekken. We merken dat twee zwaarbepakte dames heel snel aangesproken worden door de lokale bevolking. Dat vinden wij tof en leerrijk. We waren nog maar net de stad uit of we ontmoetten alweer de Ochsenweg. In het landschap zie je regelmatig authentieke sporen van deze handelsroute. Ze zijn echter geen beschermd monument zoals de Haervejen in Denemarken. In Poppostein passeerden we langs een authentieke doopsteen. Het is de plaats waar Harald Blatand als eerste vikingkoning werd gedoopt. Na Poppostein kwamen we op een landschappelijk heel mooi traject met lichte heuveltjes. Na 31 km kwamen we in Oeversee terecht, een plaatsje met een speciaal kerkje uit 1100. We hebben dit monument echter gemist omdat we even onze linker- en rechterkant hadden omgewisseld en daardoor even verkeerd waren gereden. Hierna werd de weg drukker enerzijds omdat we de laatste grote Duitse stad naderden, Flensburg en anderzijds omdat de grens met Denemarken nu wel heel dichtbij kwam. Even voor de grens waanden we ons even op Kapellebrug of in Luxemburg. In Harrislee staan een aantal Duitse supermarkten waar Denen vooral rookwaren en alcoholische dranken komen inslaan omdat ze hier heel wat goedkoper zijn. Ook wij gingen hier nog wat inkopen doen. (geen alcohol hoor) . En dan reden we Denemarken binnen. Alleen een blauw bord met daarop Danmark zorgde ervoor dat de grensovergang visueel duidelijk werd. In de eerste bank die we tegenkwamen gingen we Deense kronen pinnen. We moesten toch wel wennen aan een voor ons nieuwe munteenheid. De eerste dagen moesten we onze leesbril opzetten om te zien hoeveel we betaalden, maar ondertussen lukt het ons al aardig. Nog een 6-tal kilometers moesten we dan fietsen tot aan ons verblijf voor deze nacht. We waren echt met ons gat in de boter gevallen. Wat een vriendelijke uitbaters. Een lekkere Italiaanse maaltijd van een echte Italiaanse kok zloot onze avond af. Tijdens het eten hielden we nog een praatje met onze Duitse buren, Gunther en Margot. We leerden heel wat bij over de Deense taal.
Deze morgen hadden we er heel veel zin in, want dit zou een heel interessante dag worden. We moesten niet alleen maar 65 km fietsen, maar het kondigde zich aan als een leerrijke dag. Onze benen voelen nog heel goed aan, marr de warmte zorgt toch wel voor wat extra belasting. We moeten heel veel drinken en er wordt heel wat afgezweet. Toch hoor je ons niet klagen hoor over dit schitterende weer . Na 7 km mochten we alweer een overzet nemen. Deze keer over het Nord- Ostsee Kanal. Dit kanaal vormt een 100 km lange verbinding voor zeeschepen dwars door Schleswig - Holstein. Ook hier zagen we prachtige zeereuzen. Dit kanaal werd een tijd lang onze gezel. Door ons getater waren we echter bijna een afslag vergeten. Gelukkig viel onze euro nog net op tijd ! In Kropp kwamen we weer op de Ochsenweg terecht. Een schitterende muurafbeelding van een ossendrijver met zijn ossen maakte ons dit duidelijk. ook het nabijgelegen kerkje in veldsteenbouw kon ons bekoren. Links en rechts van de Ochsenweg zag je nog sporen van de Kograben, een verdedigingswal uit de Vikingentijd. Ook zie je in heel het landschap nog regelmatig grafheuvels die dateren uit dezelfde tijd. Even verder steekt het Dannenwerk boven het landschap uit. Dit was een wal uit de tijd van de Vikingen die liep over heel het smalste deel van Jutland. En de Vikingen zouden een hoofdrol blijven spelen vandaag ! In Busdorf kwamen we de eerste runensteen tegen. En dan kwam het hoogtepunt ! Reeds van ver zagen we de Schlei liggen in het landschap. Aan deze brede rivier ligt Haithabu, een vroegere vikingvesting. Haithabu was gedurende 250 jaar het oudste en grootste handelscentrum in Europa. Haithabu had toen ongeveer 1000 inwoners en was 25 ha groot. Dit was tamelijk groot voor die tijd. Hier zijn veel opgravingen gedaan. In 1979 kwam zelfs een Vikingschip boven. In het plaatselijke museum is goed te zien hoe het leven in deze vesting was georganiseerd. Sinds 2005 zijn er ook 7 Vikingwoningen nagebouwd op hun originele plaats. Bij ons bezoek was er een kamp aan de gang voor volwassenen. Zij probeerden 10 dagen lang te leven als Vikingen. Dit zorgde ervoor dat we een realistisch beeld kregen. Na dit leerzaam bezoekje namen we de zomerboot naar Schleswig. Daar vonden we een kamer met uitzicht op de Schlei. We struinden nog wat rond in Schleswig en het prachtige Holm om onze avond af te sluiten met een etentje in het haventje. Een gezellige afsluiter van een mooie dag.
