Marko Suler is een geval apart, dat is wel het minste wat je er van kan zeggen. Bij zijn aankomst in het zog van Zlatan (of was het omgekeerd) werd er hem een grote toekomst voorspeld. De buitenlandse subtoppers stonden blijkbaar aan te schuiven om hem aan te trekken, iemand die mijn blog volgt weet hoe ik over dergelijke uitspraken denk. Op het eerste zicht was het ook echt een versterking , hij was snel, had lef en kon nog een aardig stukje voetballen. Een modernere versie van Dario Smoje met een gelijkaardig kapsel.

Maar dan zonder enige aanwijsbare reden kwamen er flaters in zijn spel. Het begon met kleine dingen , enkele passen te kort, een interceptie gemist maar men bleef het vertrouwen in hem bevestigen in de hoop de mini crisis te bezweren. Het kwaad was echter geschied, de kleine fouten werden noodlottige flaters en Suler verdween uit de basis. Erger nog, er werden zelfs middenvelders als centrale verdedigers opgesteld om hem maar niet te moeten opstellen. Het leek een triest einde te worden van zijn carrière bij Kaa Gent, een speler die de clubs maar voor het uitkiezen had moest nu een testperiode in godbetert Israël ondergaan in de hoop een contractje los te krijgen.

Indien hij de poort van het Ottenstadion achter zich had dichtgetrokken zouden het niet zijn flaters geweest zijn die me waren bijgebleven maar zijn ontwapenende eerlijkheid. Geen excuses zoeken maar de fout voor het falen volledig bij zichzelf leggen, bewonderenswaardig maar tegelijk ook nefast voor het zelfvertrouwen. Profvoetballers zijn maar zo sterk op het veld als in hun hoofd, de jeanetten.

Eerlijkheid is in het voetbalmilieu een zeldzaamheid en dat is niet altijd onterecht. Soms kan je beter gewoon zwijgen. Suler heeft die les nog steeds niet goed begrepen want wat lees ik vandaag: “Na onze kwalificatie voor het WK heb ik twee dagen lang gefeest en niet geslapen, ik draag daar nu nog altijd de gevolgen van en in dezelfde week kreeg ik die moderne griep. Ik voel me nog steeds redelijk uitgeput en ik speel dus tactischer, met intelligentie op het veld kom je ver”.

Met intelligentie naast het veld zou hij volgens mij nog verder komen. Ik ben echt verbaasd dat hij totaal niet door heeft hoe fout zijn uitspraken zijn. Dat je gaat feesten tot daar aan toe maar dan nog doodleuk gaan verklaren dat hij nog steeds niet fit is en de griep kreeg (als logisch gevolg van van zijn oververmoeidheid) waardoor hij nu anders moet voetballen? Dat hij het woord intelligent in de mond neemt slaat alles. De beide Michels zullen het graag horen. Het komt neer op zeggen dat je uw eigen verzorging niet serieus neemt en dus met de rem op speelt maar dat geeft niet want je stuurt uw ploegmaten wat bij en dat komt dan wel in orde. Vraag me af hoe ze bij mij op het werk zouden reageren als ik wat meer werk verdeel onder het motto dat ik te hard ben doorgezakt op een verjaardagsfeestje, das toch niet erg want mijn collega’s nemen het dan wel over.

Zucht, het zijn toch soms echte idioten, zo verwend als iets maar niet de ernst om een beetje zorg te dragen voor hun belangrijkste troef … hun gezondheid. Want over de invulling van het begrip intelligentie deel ik zijn mening niet.

04-12-2009 om 19:40 geschreven door Father Sha  

Vijf punten / zeven wedstrijden

De kantelmatch is dus de richting uitgegaan die we allemaal wouden vermijden, verloren na een lamentabele prestatie en het is nu officieel: Er heerst crisis op Kaa Gent. Zeggen dat we niet goed bezig zijn is een open deur intrappen maar wat we gisteren hebben moeten aanschouwen slaat werkelijk alles. Dit is zonder twijfel het aller-slechtste Gent in jaren. Zelfs onder “gagné c’est bien joué Remy” speelden we beter dan dit. Maar wie moeten we hiervoor met de vinger wijzen?

Het bestuur:

We wisten allemaal dat het seizoen na Ruiz moeilijk zou zijn. Het bestuur heeft daarop gereageerd door met De Smet een zogenaamde creatieve speler aan te trekken. Eerlijk gezegd kan ik hun daarop niet echt veel verwijten want elke keer De Smet in het Ottenstadion langskwam liet hij mooie dingen zien. Dat hij vorig seizoen minder presteerde lag simpelweg aan zijn verzuurde relatie met zijn yuppie coach…althans zo dachten we. Blijkt nu dat hij fysiek totaal niet klaar is voor de top en daarenboven heeft hij totaal geen fighting spirit. Voorlopig dus een miskoop en als de speler waarrond je een team wil bouwen niet rendeert dan heb je het al snel zitten. Bovendien zijn spelers als Leye en Custovic naar Gent gekomen met een goede reputatie en konden ze beiden teren op een deftig aantal doelpunten gespreid over meerdere seizoenen. Dat ze zo tegenvallen was niet te voorzien.

De roep om een rechtsback is groot maar met Myrie en Rosales was die positie niet echt een prioriteit. Wat er daarna met Myrie gebeurde was niet te voorzien. Op links is het echter dramatischer, zowel Kenny als onze Noorse vriend komen tekort voor het voetbal dat Preudhomme speelt. Als ik ze iets kan verwijten dan is het wel dat ze geen spelers hebben gekocht om de tactiek van Michel te ondersteunen aangezien we een hoop centrumspitsen hebben en geen vleugelspelers. Ah, ja en dat ze Coulibaly naar gent hebben gehaald, niks tegen die jongen maar bij Kortrijk had hij wel zijn top bereikt.

Het siert hen dat ze met Michel voor een lange termijn visie kiezen en vorig jaar niet halsoverkop van coach hebben gewisseld toen het slecht ging, meer nog ze hebben tijdens de winterstop zelfs investeringen in de toekomst gedaan om hem beter te ondersteunen. Het verhaaltje was toen dat Michel tijd nodig had om zijn stempel te drukken (iedereen weet dat de coach na Sollied het moeilijk heeft vraag maar aan Ceulemans …). Het sprookje begint echter langzaam op een horror verhaal te lijken.

De Coach:

Ik ben geen onverdeelde Michel fan zowel door zijn buitensporige reacties naast het veld als door zijn gebrek aan tactisch overzicht op het veld (ale technisch gezien ook naast het veld). Hij heeft een zeker verbetenheid in de club gebracht en probeert onze club om te vormen naar een echt professioneel team met oog voor de details. Dat hij meeleeft en scheidsrechters de huid volscheld moedig ik ook aan, dat hij echter blind blijft voor eigen falen en de positivo uithangt terwijl het tijd is voor drastische ingrepen niet. Er zijn momenten dat je uw spelersgroep in bescherming neemt maar dit is niet zo’n moment.

Maar hij irriteert me vooral op tactisch vlak. Voor hij toekwam had ik het al voorspeld, na het verzorgde tik tak voetbal van Sollied met veel individuele vrijheden kwam het tegenovergestelde. Veel discipline gekoppeld aan rush voetbal. Ik baseerde die vaststelling voor op het voetbal dat hij bij Standard bracht daar hing het slagen van een match grotendeels af van de lange ballen die Dante en Marcos naar de getalenteerde spitsen gooiden.

Meer discipline zou komaf maken met de opendeurdagen die Sollied organiseerde en dat zou dan wel ten koste gaan van de spelkwaliteit. Maar we moeten vaststellen dat ondanks twee centrale verdedigers (die nog zelfs redelijk spelen) én een versterk middenveld we toch elke match goals slikken. We hadden vorig jaar al symptomen gezien van de huidige malaise maar de resultaten (en dan vooral tegen onze irritante buren) gaven hem gelijk. Resultaten die er pas in de tweede ronde kwamen en die toevallig samenvielen met de wederopstanding van Bryan Ruiz.

 Ik ben geen gediplomeerde coach maar van op de tribune lijkt het me alsof de tactiek van onze Michel voornamelijk berust op die ene speler die de actie kan maken en niet op originele veldbezettingen of doordachte aanvallende patronen. Het plannetje voor dit seizoen ging als volgt … vervang Ruiz door De Smet en hoop dat het blijft draaien. Nu dat dit plannetje faalt blijven we over met een hoop frustratie die bij mij dan nog wordt aangewakkerd door de tactische blunders tegen die mannen met dat stadion dat er ook niet snel gaat komen. Als je een match hebt verloren waarin je voluit de offensieve kaart trekt dan kan je dat nog verteren. Maar op het veld stappen in de hoop ergens eens een gelukkige counter te krijgen is in mijn ogen een schande. Het is de tactiek van 70 % van de Belgische ploegen en dat levert over een heel seizoen bekeken niks op.

Het wordt nog veel pijnlijker als de coach in kwestie ondertussen maar schande spreekt over bepaalde ploegen die erg defensief komen spelen in het Ottenstadion om daarna een dubbele muur op te trekken. Je kan zien dat hij niet moet leven met de hoon van die mestkevers, hoon die dan nog berust op waarheid. Ik weet ook niet wat hij anders moet doen maar ik word er ook niet voor betaald , erger nog ik betaal om er naar te moeten kijken. Iedereen predikt rust maar het tijd voor een revolutie , laat desnoods een paar jonge gasten invallen en gooi de ploeg door elkaar. De stelling dat de machine wel gaat aanslaan komt me de strot uit , ik geloof dat we ondertussen hebben vastgesteld dat de machine blijft sputteren. Hij zou me enorm verbazen moest hij nu de nood het hoogst is voor een oplossing kunnen zorgen.

De spelers :

Bijna elke speler haalt niet het niveau van een topploeg in België. Meer zou ik eigenlijk niet moeten schrijven want het komt daar op neer. Want zelfs al zou Michel een tactische onbenul zijn dan nog kan hij er niks aan doen dat een speler geen deftige pass kan geven over vijf meter , twee minuten nodig heeft voor de controle van een simpele bal of zich keer op keer laat aftroeven in een rechtstreeks duel. Als het niet draait maak je dat goed door gretigheid te tonen maar blijkbaar is dat te veel gevraagd. Met de armen staan zwaaien en zuchten dat wel maar extra inspanningen leveren hoort er blijkbaar niet meer bij. Gisteren waren ze bijna allemaal rotslecht met uitzondering van onze Robocop in doel en Roberto op rechts. Het lef en de verbetenheid waarmee die loopt te shotten zou een voorbeeld moeten zijn voor de rest , jammer genoeg brengen zijn acties niks op als er zich niemand vrijloopt. Azofeifa was dramatisch , Smolders onbestaande en als zelfs Grondin het laat afweten zitten we echt zwaar in de problemen (voor zover 5 op 21 dat niet illustreert).Tot overmaat van ramp speelt onze verdediging nog redelijk goed en valt hun ( Bojan, Wils en Suler) eigenlijk niet zo veel te verwijten. Het zijn dus geen sporadische flaters die ons doen verliezen , het is de totale onmacht om ook maar iets wat op een combinatie lijkt in elkaar te flansen.

De aanwezigheid van een goede Ruiz heeft hen vorig seizoen naar een hoger niveau getild want zelfs met een slechte pass of een matige loopactie kon je hem nog bereiken. Je bouwde een team dat er voor kon zorgen dat hij uitblonk en dan loste hij het vaak op. Als je met zo iemand samenspeelt kom je zelf ook veel beter uit de verf al was het maar doordat hij uw gebreken compenseert. Nu is er echter niemand die voor die compensatie kan zorgen. Ze zijn nu op zichzelf aangewezen en die gedachte alleen al doet hen verstijven. Ik begrijp dat je geen vertrouwen hebt als je in een negatieve spiraal zit maar net dan kan je de goede van de matige spelers onderscheiden. De goede spelers zetten dan dat stapje extra. Ze nemen dan misschien minder risico’s tot ze het vertrouwen terug hebben maar compenseren dat met inzet. De man in balbezit onder druk zetten kan dan ook leiden tot kansen zonder dat je een halfslachtige dribbel moet inzetten.

De invalbeurt van Maric was een lichtpuntje , in plaats van te bokken om zijn plaats op de bank is hij enorm scherp ingevallen. Weinig onnodige dribbels, proberen snelle combinaties op te zetten en niet te veel zagen tegen scheidsrechter of medespelers. Meer van dattum.

03-11-2009 om 09:33 geschreven door Father Sha  

Voor de meeste religieuzen onder ons is zondag een heilige dag, een dag van vrede en rust. Deze zondag is bovendien nog een dag waarin voetbal in de schaduw staat van de herinnering aan de overledenen. Ik kan me echter al de hele week niet van de indruk ontdoen dat het voor Kaa Gent spelers en supporters helemaal geen rustige dag gaat worden.  Meer nog, ik ben er bijna van overtuigd dat zondag de match wordt waarin de toon gaat gezet worden voor het vervolg van het huidige voetbalseizoen (althans voor Kaa Gent).

Een match tegen Germinal Beerschot als match van het jaar bestempelen zal voor de meesten wel een stapje te ver zijn. Maar sta me toe om hier een beetje dieper op in te gaan. We staan namelijk op een kruispunt in de competitie. Winnen we de match op zondag dan zijn we weer vertrokken en lijkt het me zelfs niet onmogelijk om een indrukwekkende reeks neer te zetten. Ik geloof dit vooral omdat ik het moet geloven , omdat ik moet kunnen hopen dat wat we de laatste weken te zien kregen gewoon lag aan een aantal onverklaarbare factoren als pech , vertrouwenscrisissen , familiale beslommeringen of andere mentale obstakels. Ik moet dit geloven omdat de andere uitleg zou zijn dat dit het niveau is dat de huidige spelersgroep waard is. De teleurstellende vaststelling dat er simpelweg niet genoeg kwaliteit aanwezig is wil ik niet hoeven te maken.

Ik ben gek op voetbalclichés en voor clubs in vrije val hoor je vaak dat één overwinning voor de déclic kan zorgen. Die fantastische ommekeer die van een ploeg in accuut degradatiegevaar plots een onoverwinnelijke machine maakt. Het zijn geen omkooppraktijken , aanmoedigingspremies of toevalligheden die deze ploegen redden , neen het is die ene wedstrijd die voor de déclic heeft gezorgd. Wij zijn nu niet direct in degradatiegevaar maar qua spelniveau en resultaten zijn we ongetwijfeld in vrije val en we snakken naar die geheimzinnige déclic. Die ene match waar plots alle spelers hun zelfvertrouwen terugvinden en we de tegenstander kapot spelen. De match van zondag heeft alles om voor die déclic te zorgen. We hebben met veel goede wil tekenen van beterschap gezien in het laatste half uur tegen Sint Truiden en de blamage tegen White Star werd net vermeden.  Bovendien speelt de tegenstander uit Beerschot ook rotslecht en draait het daar al het hele seizoen vierkant.

Alle elementen voor een thriller zijn aanwezig dus zal het wel uitdraaien op een rotslecht saaie match tussen twee ploegen zonder vertrouwen. De aanwezigheid van de vaak originele Beerschotfans gekoppeld aan buffalofavorieten als Bart Goor en Philippe Clement zorgt alleszins voor boeiende randanimatie. Het is alsof je naar het circus gaat , het spektakel is niet gegarandeerd maar je krijgt toch zeker clowns te zien.

30-10-2009 om 14:01 geschreven door Father Sha  

In afwachting van het ongetwijfeld adembenemende Arteveldestadion hebben nu ook de Tottenham Hotspurs hun stadionontwerp voorgesteld. Er werd al jaren gespeculeerd over een waardige vervanger voor het legendarische White Hart Lane en nu zijn de bouwaanvragen voor een nieuw stadion dat plaats kan bieden aan 56.000 fans. Ik wou dat ik over the Lane kon spreken alsof ik er ook al effectief een match heb bijgewoond en het niet enkel van buitenaf heb kunnen bewonderen. Maar nu dat er een datum is vastgelegd voor de verhuis naar het … (please insert corporate name) stadion heb ik een deadline. Voor het einde van het seizoen 2011 moet ik absoluut een live wedstrijd kunnen meemaken in WHL, iets wat minder evident is als het lijkt.

Boven :  White Hart Lane
Midden: voorontwerp outside
Onder  : voorontwerp inside
Bron : tottenham hotspur official site
 

De eerste ontwerpen van het nieuwe Spurs stadion zijn indrukwekkend. Het bevat een mix van de typische elementen van een ouderwetse Engelse voetbaltempel met de vereisten van de moderne voetballerij. De vierkante vorm met de supporters heel erg dicht op het veld, de tribunes achter de goal die volledig doorlopen zijn eigen aan traditionele Engelse stadions. Het ontwerp heeft een tweeledige functie. Allereerst moet het publiek dichter bij het veld kunnen zitten dan in om het even welk stadion en daarnaast is het de bedoeling van het allereerste ecologisch verantwoorde stadion te bouwen (het meest ecologische stadion is nog steeds een ongebouwd stadion dat besef ik wel). Ze zijn ook niet over een nacht ijs gegaan. Ze wilden absoluut niet uit Tottenham wegtrekken (waardoor Wembley als alternatief niet meer in de running was) dus het aantal sites was beperkt. Men moest bovendien een overeenkomst vinden met de lokale middenstand en de buurtbewoners. Vervolgens zijn aan het voorontwerp regelmatige meetings met de verantwoordelijken van de grootste supportersclubs vooraf gegaan. Deze wensen werden ook door de club en de supporters openlijk gecommuniceerd en zijn blijkbaar terug te vinden in de eerste ontwerpen. Voor meer info over het nieuwe stadion kan je terecht op http://www.tottenhamhotspur.com/futureplans/index.html

Zoals in elk groot bouwproject zullen ze wel onverwachtse vertragingen oplopen maar de aanpak (zie ook de link hierboven) van het dossier oogt alleszins erg professioneel en doordacht. De verandering van stadion is absoluut noodzakelijk want er kunnen slechts 36.200 fans binnen op WHL en het is dan ook bijna altijd volledig uitverkocht. Dit seizoen zijn er meer dan 10.000 aanvragen voor een season ticket geweigerd en het gaat zelfs zodanig ver dat je voor bepaalde matchen al on line credits moet verzamelen om nog maar het recht te hebben tickets aan te kopen. Het is natuurlijk te hopen voor de Spurs fans dat het stadion de club niet financieel te gronde gaat richten maar ondanks zijn vele fouten qua transfermanagement heeft Daniel Levy de club steeds gezond gehouden. Aan het eind van het seizoen zijn er geen schulden of putten te vullen in tegenstelling tot veel andere grote clubs.

Het zal voor vele van de echte Tottenham supporters een emotioneel afscheid worden van een stadion dat hun al veel plezier maar nog meer teleurstellingen heeft bezorgd. De sfeer die in thuismatchen heerst in de West Stand vindt je in de Premier league alleen in The Kop van Liverpool en de luidruchtige Stoke fans in het Brittania stadion. De zuurpruimen van West Ham zullen zich wel de allerbeste en ruigste fans vinden maar die hebben het nu eenmaal moeilijk om te aanvaarden dat ze een klein clubje zijn en zonder de interventie van een steenrijke weldoener zullen ze dat ook blijven. Net zoals spurs fans moeten leren dat Chelsea en Arsenal nog een aantal treden hoger staan in de voetbalhiërarchie.

28-10-2009 om 15:16 geschreven door Father Sha  

Normaal gezien probeer ik op maandag het voorbije weekend te bespreken maar nu is er een onderwerp dat ik niet zo maar links kon laten liggen. Bespreking van de rotmatch op Sint Truiden volgt misschien nog maar voorlopig blokkeren mijn twijfel over ons huidige vormpeil en vooral de tactische aanpak van Michel mijn inspiratie.

De eigenaar/voorzitter is een fenomeen dat de Belgische voetbalwereld al lang domineert. Als België ooit weer iets wil betekenen op voetbalvlak dienen dergelijke figuren eigenlijk van het toneel te verdwijnen. Clubs als Anderlecht, Kaa Gent, Club Brugge, KV Mechelen, Westerlo … ja zelfs Club Brugge worden bestuurd zoals het een professionele vereniging betaamt met duidelijke structuren en een betrouwbare sportieve cel. Deze clubs maken uiteraard ook fouten aangezien voetbal geen exacte wetenschap is maar ze hebben wel een structuur die deze fouten zoveel mogelijk elimineert. Het enige wetenschappelijke aan profesioneel voetbal is trouwens de correlatie tussen geld en succes, de aanwezigheid van het eerste leidt recht evenredig naar het behalen van het tweede.

We zitten daarnaast ook opgescheept met voorzitter/eigenaars (met Lokeren, Charleroi en Brussels als uitschieters) die hun privé speeltje beheren naargelang het humeur van de dag. Voorzitters die thuishoren in de lagere regionen maar door de armoede van de Belgische clubs hun vermogen kunnen aanwenden om hun hobbyproject op het hoogste niveau uit te oefenen, echte alleenheersers dus. Die figuren komen te pas en te onpas negatief in de pers en doen het imago van hun club geen goed.

 

Bij onze buren van Lokeren wordt er blijkbaar ook professioneel voetbal gespeeld al heb ik daar sterk mijn twijfels over. Het gaat al volledig fout als je alleen al maar het stadion en de organisatie er rond bekijkt. Elke Gent Supporter die de verplaatsing al heeft meegemaakt weet waarover ik spreek, de betonnen staantribunes, die ellenlange straat tussen de velden, die triestige loketten, het gat achter de goal aan de overzijde, de vriendelijke lokale politie, de modder overal … . Je waant u eigenlijk op een provinciale club met grootheidswaanzin. Roger Lambrecht belichaamt ook echt het archetype van de Vlaamse clubeigenaar. Hij gaat vaak gehuld in een lange jagersvest die een beetje spant rond het middel ten gevolge van een rijkgevuld leven vol zakenlunches. Het type dat alles en iedereen in de club als zijn eigendom beschouwt en heerst als de kasteelheer over zijn (goedbetaalde) lijfeigenen. 

 

 Afgelopen weken zijn we getrakteerd op een aangenaam verbaal steekspel tussen de levensechte kopie van het Michelin mannetje / eigenaar van Lokeren en een van de spelers die hij riant verloont uit eigen zak, F. Dupré. Onze Gentse vriend heeft het blijkbaar zodanig verkorven in Lokeren dat zijn eigen voorzitter verklaarde dat ze met hem op het veld eigenlijk met 10 spelen. De reactie van Dupré was misschien niet goed doordacht maar berust volgens mij op een correcte analyse van de situatie. Hij verklaarde namelijk dat dhr. Lambrecht niks van voetbal kent. Een gedachte die me toch ook al een paar keer door het hoofd is geschoten. Een gedachte die zelfs niet berust op het feit dat zijn tactische analyses na de match soms zwaar bij het haar getrokken zijn maar simpelweg op het gebrek aan continuïteit in het beleid. Je kunt bezwaarlijk opperen dat het verstandig is om een buslading afrikanen aan te trekken en dan te klagen dat de eigen jeugd geen kansen krijgt, dat het doordacht is om spelers te gijzelen omdat ze hun contract niet verlengen of dat het publiekelijk slachtofferen van een van uw spelers bevorderlijk is voor het vertrouwen.

 Al het bovenstaande vervalt echter in het niets als je ziet hoe hij omgaat met zijn coaches. Zo vond hij dat onder Leekens er geen attractief voetbal te zien was en met veel plezier verwelkomde hij zijn Servische wondercoach toen Georges nog eens op schattenjacht ging. Aangezien deze wondercoach geen resultaten maar redelijk voetbal op de mat toverde diende er zich opnieuw een trainerswissel aan. We wisten allemaal wel dat elke week de laatste van Jankovic kon zijn en nu is het dus zo ver. Niemand minder dan die arme Jacky Mathijssen wordt aan boord van het zinkende schip gehesen. Heeft Lambrecht dan niet naar het Belgische voetbal gekeken de laatste jaren? Heeft diezelfde Lambrecht niet gezien wat een coach kan betekenen voor een team? Want het (lichtjes versterkte) Brugge van A3 lijkt tot mijn spijt totaal niet op het team dat wij vorig jaar tot twee maal toe vernederden. Als je houdt van attractief voetbal dan geef je uw selectie niet in de handen van Jacky, zo simpel is dat. Blijkbaar is men er in Lokeren nog niet in geslaagd om Studio 1 op de kabel te krijgen, heeft waarschijnlijk veel te maken met de onvermijdelijke meerkost die je hebt bij het aanleggen van geavanceerde infrastructuur in landelijk gebied.

Ik beklaag Jacky eerlijk gezegd een beetje, eerst werd hij binnengehaald in een club wiens ambities niet strookten met het aanwezige spelerspotentieel. Daarna werd hij door iedereen in diezelfde club publiekelijk geslachtofferd gevolgd door een paar obligate steken onder water van mistevreden spelers of bestuursleden om dan zijn carrière verder te moeten zetten (wegens totaal geen andere opties) bij Sporting Lokeren. Dit seizoen zal hij niet te veel afzien want met de aanwezige spelers kan hij moeiteloos de degradatie vermijden maar volgend seizoen zullen de onrealistische ambities van Lambrecht onvermijdelijk weer rondspoken op Daknam. Er wordt dus zeker en vast gevoetbald maar in Lokeren maar om het als professioneel te omschrijven is me een brug te ver.

Lambrecht zal wel opperen dat het zijn goed recht is om de club zo te besturen aangezien het zijn centen zijn maar volgens mij gidst hij Sporting Lokeren recht de afgrond in. Iets wat ik met lede ogen zie gebeuren, het is één zaak om uw rivalen het slechtste toe te wensen, het is nog iets geheel anders om die rivalen volledig te verliezen.

26-10-2009 om 15:41 geschreven door Father Sha  

Aan het eind van het seizoen wordt er vaak met allerlei lijstjes gegoocheld om de sportpagina’s nog wat te vullen, de meeste prijzen zijn uitgedeeld en het regent nutteloze eindeseizoens matchen . Een aantal spelers en coaches worden dan gevraagd hun ideale ploeg samen te stellen uit alle spelers van eerste klasse. Ook supporters discussiëren graag over wie ze bij hun ploeg goed zouden gebruiken, in de Gentse tribunes hoor je vaak de (soms spottende) kreet “Kuupeuh” als een tegenstander indruk maakt . Het doet er dan niet direct toe bij welke ploeg ze spelen want elke voetballiefhebber kan een goede speler waarderen, het mooiste voorbeeld daarvan was de staande ovatie die de Man U fans gaven aan de Braziliaanse topspits (een status die hij na zijn deelname aan de reality show Supersize me niet meer kon waarmaken) Ronaldo na zijn hattrick (voor de beelden: http://www.youtube.com/watch?v=xCayNnIEH88). Spelers die sympathiek overkomen in interviews of op het terrein hebben meestal ook een streepje voor bij het bepalen van die ideale teams. Witsel mag bijvoorbeeld nog zo een superseizoen hebben dan nog denk ik niet dat men hem nog snel een gouden schoen zal geven. Voor zover ik me kan herinneren was Conceicao de grote uitzondering op die regel. Wat hij miste aan aaibaarheidsfactor maakte hij ruimschoots goed door zijn spektakelwaarde.

Ik heb uiteraard ook een aantal spelers die ik liever in blauw witte kleuren zou zien. Het leek me een goede oefening (lees: nutteloos tijdverdrijf) om eens mijn favoriete elf uit de Jupiler League op papier te zetten. Later waag ik me misschien nog aan mijn favoriete ploeg internationaal én vooral aan spelers you love to hate. In navolging van Jovanovic vorig jaar ga ik er geen spelers van Kaa Gent in opnemen. Dan zou de helft van de namen al ingevuld zijn en wat ga ik dan doen om mijn uren te vullen? Iedereen weet tot wat voor een baldadigheden verveling kan leiden.

Het had wel aangenaam geweest om er een aantal verrassende keuzes in te verwerken maar in België kom je jammer genoeg vaak bij dezelfde namen uit , niet wegens het overschot van talent bij de topploegen maar vooral door de armoe bij de anderen. Het lijstje heet simpelweg Kuupeuh want wie weet spendeert onze geliefde manager zijn vrije uren op het internet om elke transfertip van elke onbenul na te gaan … In het hoogst onwaarschijnlijke geval dat hij mijn raad opvolgt dan ben ik steeds bereid om voor een riant loon het sportieve beleid van Kaa Gent uit te stippelen. Geachte heer Louwagie u kan mij per e-mail bereiken via deze blog , just in case …

Het opstellen van een dream team begint eigenlijk met het type opstelling, ik kies voor een 4-3-3 met aanvallende vleugelverdedigers.

Copa (GK): De positie van keeper was het makkelijkst in te vullen. Naast een fantastische reflex keeper is Copa ook een erg professionele en aangename persoonlijkheid, bij de degradatie van Beveren is hij zich bijvoorbeeld persoonlijk gaan excuseren bij de supporters. Terwijl hij ongeveer de enige van de ploeg was die zichzelf niks te verwijten had. Hij begaat wel de occasionele flater maar dankzij zijn wereldsaves en excentrieke stijl zou je soms hopen dat de tegenstander veel kansen krijgt.

Van Damme (LB): Na het vertrek van Asare bij Mechelen is Van Damme de allerbeste linksback. Hij combineert kracht met techniek en vooral een bewonderenswaardige overgave. Diezelfde overgave zorgt er ook voor dat hij wel eens te kampen krijgt met onnodige schorsingen.

João Carlos Pinto Chaves (CD) met ruime voorsprong de beste centrale verdediger van België. Zalig overzicht, zuivere techniek, heeft bijna nooit een tackel nodig en scorend vermogen. Absoluut de enige speler van KRC Genk die op het gewenste niveau speelt.

Juhasz (CD) ongeveer hetzelfde type als Carlos met meer ervaring op een hoger niveau, een van de weinige Anderlecht spelers die bijna nooit ontgoochelt. Naar mijn mening de volgende Anderlecht speler die een stapje hogerop gaat spelen. Hij is het type verdediger dat kan aarden in zowel de afwachtende Serie A als in het hoge tempovoetbal van de Premier League. Geen wereldtopper maar subtop in een goede competitie zit er zeker in.

Marcos (RB): Goed positiespel, kan een man uitspelen, goede voorzet in de voeten en het perfecte voorbeeld van een multifunctionele vleugelverdediger.

Defour (DM): Hij heeft enorm veel opgestoken van de hierboven vermeldde Sergio C. qua wedstrijdmentaliteit. Hij heeft een enorme actieradius, kan tijdens zijn balcontrole al een nieuwe actie opzetten, in Engeland zouden de commentatoren laaiend enthousiast zijn over zijn First Touch, laat de ploeg hoger spelen door zijn overzicht en passing en ondervindt bijna geen nadeel van zijn kleine gestalte. Verdedigende middenvelders zijn al te vaak slechte kopieën van Patrick Viera. Hij speelt als DM maar kan zonder problemen ook hoger gaan spelen. Is net iets te vaak betrokken in polemieken naast het veld waarbij zijn integriteit wel eens in twijfel kan getrokken worden.

Vadis Odjidja – Ofoe (DM): Gentenaar dus sowieso een streepje voor op de rest. Hij is een grotere krachtigere versie van Defour, bestrijkt iets minder terrein maar is bij Brugge de metronoom op het middenveld. Het combinatievoetbal van Koster ligt hem duidelijk beter dan het non voetbal van Mathijsen want hij betrokken in echt alle acties van Brugge. Oogt steeds heel rustig in de balaaname en balcirculatie, komt intelligent over in interviews en durft al eens zijn mening te uiten zonder te hervallen in voorgekauwde voetbalclichés. Schiet veel op doel maar in de meeste gevallen niet binnen het doelkader.

Cruz (AM): Misschien niet de beste aanvallende middenvelder in België maar een van die weinige spelers met een surplus aan techniek en vista. De enige ouderwetse spelverdeler op de Belgische velden. Heeft zich ook naast het veld heel goed aangepast aan België. Geboren pechvogel die daardoor een deftig contract bij een buitenlandse middenmoter is mislopen.

Jovanovic (LW): Hij speelt zelf het liefst centraal in de aanval omdat hij dan meer goals kan maken (en minder meeverdedigen) die hem naar een top level club kunnen brengen. Ik volg echter Michel en Lazlo die hem vaak vanop links lieten spelen. Goede vleugelspelers hebben we niet in België en als je een sterke versnelling combineert met een goede voorzet in de voeten en dan nog makkelijk voorbij uw rechtstreekse tegenstander kan gaan … dan sta je op de flank. De aanwezigheid van Mbokani (echte zuivere centrumspits) versterkt dan nog al het bovenstaande.

Berrier (RW): Geen typische linksbuiten met enkel een versnelling langs de lijn maar het prototype van de moderne Franse voetballer, kreeg de bijnaam Ribéry van het noorden. Hij komt niet aan de enkels van ugly Frank maar als je vanuit derde klasse in Frankrijk naar de Jupiler League komt en na een korte aanpassingsperiode zo een invloed hebt, dan heb je wel talent (of is de Jupiler League gewoon erg slecht). Hij kan met een simpele pas een hele verdediging herleiden tot een stelletje Van Buytens tegenover een random middelmatige Armeense spits.

De Camargo (ST): Waarschijnlijk niet de beste centrumaanvaller (of ex aanvaller) in België maar heel erg nuttige pion in dit systeem. Hij kan goed kaatsen, is sterk met het hoofd, loopt zich te pletter en kan daarnaast ook nog wel aardig met de bal om. Hij is geen geboren afwerker maar met al die scorende spelers rond hem kan hij zorgen voor een afspeelpunt en kan hij  ruimte maken voor de infiltraties van Jovanovic. Het lijkt op de functie die hij nu met verve vervuld bij Standard maar in een iets hogere positie. Een boutade van veel coaches is dat de aanvaller de eerste verdediger is en hij belichaamt die stelling.

Wisselspelers: Volders, Sarr, Biglia, Boussouffa, Dirar en Mc Donald. Met zo’n ploeg kan je volgens mij elk jaar kampioen spelen en wie weet zelfs af en toe eens een europese match winnen, tegen een tegenstander uit een echt voetballand dan wel te verstaan. Serviërs, Polen en andere Wit Russen verslaan is niet zo een grote prestatie als sommigen er wel van maken.

Zoals altijd ben ik benieuwd naar de meningen van de lezers dus geef gerust jullie favoriete elf door. Ook alle kritiek, feedback of whatever per mail, per gastenboek … zijn steeds welkom. Vooral omdat de inspiratie op dit moment op een laag pitje staat, beetje controverse is altijd handig.

23-10-2009 om 11:29 geschreven door Father Sha  

Ik zal zeker en vast niet de eerste zijn die de vergelijking maakt tussen een voetbalwedstrijd en een bloederige Griekse tragedie. Als die bewuste wedstrijd zich dan nog op Griekse bodem afspeelt en een dramatisch verloop kent dan is de titelkeuze wel toepasselijk en zal ongeveer elke journalist het wel gebruiken en zij worden dan nog betaald om origineel te proberen zijn , mentale luiheid is een echte plaag. Er werden uiteraard geen moeders aangerand of steden uitgeroeid met behulp van een houten paard maar als je de gezichten van de Standard spelers zag dan leek het toch of ze net het voetbalequivalent van dergelijke gruwel hadden ondergaan. Want vergis je niet, Standard mag dan nog punten verliezen door een gebrekkige mentaliteit in België, als ze CL spelen dan zijn de transferzoekers wel serieus met hun vak bezig.

Gisterenavond tot en met de 92 ste minuut stond de teneur van deze tekst vast, tegen mijn cynische inborst in wou ik een gelijkspel gaan bejubelen. Ik ging vol lof spreken over de verademing die Standard biedt in de CL na al die jaren het non voetbal van Anderlecht. Een Standard dat aan de andere Belgische ploegen toont dat je modern voetbal kan spelen tegen rijkere clubs, dat je in uw eigen kansen kan geloven als je een goede organisatie koppelt aan technische sterke spelers, dat een scheidsrechter niet altijd alles hoeft te fluiten en dat de spitsen van Standard Europese subtop zijn.

Maar een minuut later was naar goede Belgische gewoonte weer eens alles voorbij. Verdienstelijk gespeeld en met lege handen terug naar huis. Die lege handen zijn te danken aan een overroepen keeper die zijn interventies niet kan timen.En wij die dachten dat een vliegende keeper enkel op de speelplaats bestond. Misschien zijn de ballen in Limburg zwaarder want net zoals die andere Belgische keeper uit Limburg kan Bolat geen hoge ballen inschatten en toont hij de beperkingen van een lijnkeeper aan. Het type keeper dat steeds afwacht en zijn domein niet domineert. Daarna nog verklaren dat het de fout van iedereen is en daardoor weinig zelfkritiek tonen is ook iets dat hij gemeen heeft met die andere keeper met het zangerige (of is het zagerige) dialect.

In schril contrast met de twijfelachtige prestatie van hun keeper speelde de voorlinie van Standard een wervelende partij. Er ging constant dreiging uit van de dribbels van Mbokani (die goed speelt als hij het geld ruikt), Jovanovic met zijn onberekenbare raids en onzelfzuchtige assists en De Camargo die goed afwerkt en met veel kracht en overtuiging de andere twee ondersteunt. Gedeeltelijk geholpen door een van de weinige scheidsrechters die de fysiek heeft om het tempo in de match te houden. Geen veelfluiter maar correct en streng als het nodig was en spottend als een speler geen charge kon verdragen. Het mocht eens vooruitgaan en mijn respect voor Proença is groot. Ik heb al enkele matchen live gezien in Portugal en het gaat er daar inderdaad redelijk mannelijk aan toe. Niet bruut maar intens. Ze mogen de video van deze match eens tonen aan bepaalde scheidsrechters in België. Die scheidsrechters die elke fase fluiten in het voordeel van de bekendste speler, fases waar vaak nog op 20 meter vandaan staan uit te hijgen, je kent ze wel vermoed ik.

De kranten zullen (terecht) het voetbal van Standard prijzen maar wat maakt het uit dat je tegen alle drie uw tegenstanders kon scoren en zeker niet kapot werd gespeeld als je met 1 op 9 staat. Niks vele miljoenen, niks punten voor coëfficiënt enkel de zoveelste veelbelovende prestatie. Ik heb niet echt sympathie voor Standard als club maar het lef waarmee ze hun Europese opdrachten aanvatten bewonder ik wel. Het is niet het totaalvoetbal van voetbalmachines als Man U, Arsenal, Real of Barcelona maar het lijkt enorm veel op het spel dat Benitez bij Liverpool heeft geintroduceerd . Ze spelen zelfs niet zo fantastisch maar er gaat een zekere dreiging uit van hun counters en het contrast met de andere Belgische ploegen in de CL is enorm groot. We moeten al terug naar het Anderlecht van Koller/Radzinski om hetzelfde gevoel op te roepen, het gevoel dat er iets in zit. Niet het gevoel dat we naar een ploeg kijken (zelfde ploeg maar dan zonder Koller/Radzinski) die een erg triest record van oververdiende nederlagen heeft neergezet. De hoop dat we heel misschien even terugkunnen naar de tijd dat ik nog een klein ventje was enkel lang mocht opblijven als er voetbal was. De tijd dat er in de lente nog Europees gevoetbald werd in de Belgique. De tijd dat de dieren nog spraken en de straten veilig waren.

Hopen op beterschap, dat is de eeuwige slogan van het Belgische voetbal.

21-10-2009 om 10:50 geschreven door Father Sha  

Het is even stil geweest op mijn blog wegens vakantie en andere beslommeringen maar ik ben steeds met een oplettend oog de prestaties van onze geliefde Buffalo’s blijven volgen. Ik had een lijstje opgemaakt waaraan ik de prestaties van onze ploeg wou toetsen als ik terugkwam. Begin september leek het goed te lukken met het realiseren van onze objectieven. En dan was het plots allemaal om zeep …

De top vier is al redelijk ver verwijderd, we gaan totaal niet door op het elan van begin dit seizoen, er dient zich compleet niemand aan als revelatie (met uitzondering van een sterke Rosales die niet echt een revelatie meer is) en over het Artevelde project zwijg ik liever. Net zoals alle betrokken in dit dossier er op dit moment het zwijgen toe doen. Wat onze geplaagde buffalo’s de laatste weken gebracht hebben sluit volledig niet aan bij wat we verwachten van Kaa Gent als ploeg. Er zit geen creativiteit in de aanvallen, we slagen er niet in om de muur van de tegenstander te slopen en de slechte passen volgen elkaar in sneltempo op. Tot nu toe konden we ons nog een beetje blindstaren op het gebrek aan offensieve impulsen bij onze tegenstanders. Met die gedachte probeerde ik me te troosten na de non prestaties tegen Westerlo (waar ik gelukkig niet live moest bij zijn) en Moeskroen. Wat we gisteren op het hoofdkwartier van de boerenbond lieten zien tart echter alle verbeelding. Dat we er niet door geraken tegen mindere tegenstanders tot daar aan toe maar zelf een muur gaan bouwen tegen de aartsrivaal?

Michel is de eerste om dominant voetbal te gaan prediken gebaseerd op een snelle balcirculatie en opkomende vleugelbacks. Hij is er als de kippen bij om te gaan zagen en zeveren over ploegen die betonvoetbal komen spelen zonder toe te geven dat wij het aan ons zelfverklaarde statuut als topclub verplicht zijn om daar oplossingen voor te vinden. Maar hoe haalt hij het in zijn hoofd om uitgerekend op het veld van de aartsrivaal angsthazenvoetbal te gaan spelen? Akkoord we hebben de beste kansen gehad (net zoals tegen Moeskroen) maar die kansen worden verkwanseld en erger nog, ze komen niet voort uit dominant combinatievoetbal maar uit slordig uitgevoerde counters of grove flaters van de tegenstander. Zo een kansen krijgt zelfs Roeselare tegen om het even welke ploeg. Het feit dat we totaal geen kansen creëren door mooi freeflowing voetbal stemt me heel erg pessimistisch. Voetbal is voor mij snel combineren, originele offensieve patronen en een hoge pressing. Met andere woorden niet rekenen op een gelukje om te scoren maar zelf uw geluk afdwingen. Sollied had zijn gebreken maar hij predikte tenminste het geloof in eigen kunnen. Velen onder u (ale die paar die dit gaan lezen  ) zullen zeggen dat het niet enkel aan de coach ligt en zij hebben gedeeltelijk gelijk. Belangrijke spelers als De Smet, Maric, Smolders en Leye spelen ver onder hun niveau en de invalbeurt van Custovic was zo slecht dat ik bijna met weemoed terugdacht aan de fluwelen techniek van Jerome Lempereur.

Maar wie ben ik om de tactische keuzes van Michel in twijfel te trekken?  De kloof in voetbalkennis tussen mijzelf en Michel zal ongeveer zo groot als die tussen de platencollectie van een 86 jarige oma en haar dertienjarige kleinzoon. Hij zal met andere woorden wel zijn redenen gehad hebben om zo te spelen, zijn besluit zal berusten op de beschikbare spelers en een grondige analyse van de tegenstander... Ik vind het echter een trieste vaststelling dat we de hele tijd met Brugge gelachen hebben omdat ze absoluut onaantrekkelijk rotvoetbal speelden en dat wij doodleuk hetzelfde komen doen.

Als je op het veld komt om een nederlaag te vermijden ben je simpelweg niet goed bezig. Topsport gaat over winnen in plaats van over niet verliezen. Als je de coach van de tegenstander hoort verklaren dat we het lange tijd goed hebben aangepakt wil dat simpelweg zeggen dat we enkel bezig waren met afbraakvoetbal van het ergste soort.

Michel, wees aub groots in de nederlaag en geef onze verdiende nederlaag dan ook voor de camera’s toe. Jacky, Glen, Hein en in mindere mate Lazlo hebben al getoond hoe het echt niet moet … je wilt toch echt niet fungeren in het lijstje van de slechte verliezers?

19-10-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Mijn grote blog voorbeeld en directe aanleiding voor deze blog is een fantastische blog over Tottenham Hotspurs door spooky. Behalve dat het over voetbal gaat zijn er niet echt verbanden tussen zijn fantastisch blog en het amateuristische gewauwel dat ik hier post maar voor een keertje ga ik voortbouwen op een ideetje van hem. Hij legt namelijk steeds een persoonlijke wishlist aan voor de Spurs. Ondertussen zijn we al een paar weken voorbij de competitiestart en sta ik op het punt om Europa voor een tijdje te verlaten. Hierbij dus mijn wishlist voor de Buffalo’s en hopelijk zijn alle punten nog haalbaar als ik terugkom op het oude continent.

Kus die beker, Tim!

Er zijn een aantal dingen waar je als supporter van droomt voor het seizoen begint en bij Kaa Gent fans kan je dat eigenlijk terugbrengen tot eindelijk eens een prijs winnen. Elk seizoen hoor je wel iemand verklaren dat de kortste weg naar Europa en een prijs de bekercampagne is. Het is nu wel genoeg geweest met ons geduld vind ik, het is nu onze beurt. Na die vreselijke finale tegen Anderlecht die we verloren door toedoen van twee ex spelers en de scheidsrechterlijke dwalingen tegen Genk vorig jaar moet het dit jaar dan maar eens lukken. Bekerwinst staat dus volledig bovenaan mijn wishlist, ik wil er zijn als onze kapitein de beker omhoog steekt. Kampioen spelen zou nog mooier zijn maar een beetje realisme is hier wel op zijn plaats.

Top 4 … en niet enkel vóór de play offs

Een evenaring van onze positie van vorig jaar in het jaar Ruiz +1 zou heel mooi zijn. Kers op de taart zou uiteraard zijn dat we voor Dexia FC eindigen.

Doorgaan op het elan…

Hoeveel keer hebben we het al gezien bij wedstrijden van Gent, als we dan al eens voorkomen dan plooien we massaal terug en transformeert de goed voetballende aanvallende ploeg in een paniekerige defensieve massa. Dat ben ik dus grondig beu, het is stresserend, frustrerend en vaak totaal nutteloos. We lopen dan even vaak tegen een stomme tegengoal en de omschakeling maken naar opnieuw aanvallen is erg moeilijk of door tijdsgebrek onmogelijk. Ze moeten beseffen dat het publiek betaalt om ze aanvallend en attractief voetbal te zien brengen. Veel punten pakken mag dan wel mooi meegenomen zijn maar de manier waarop is ook belangrijk. Er is slechts één uitzondering op deze regel … Indien we de titel pakken met absoluut rotvoetbal leg ik er me met veel plezier bij neer.

Jeugdspeler / revelatie van het seizoen

Het wordt eindelijk eens tijd dat er iemand doorstroomd uit de jeugd van Kaa Gent en dan liefst nog een echte Buffalo. Het type speler met een hart voor de club met een vechtersmentaliteit. Iemand die techniek aan kracht koppelt. Het zal waarschijnlijk niet voor dit seizoen gaan dus stel ik me maar de vraag wie de revelatie zal zijn. De meest voor de hand liggende keuze is Yassin El Ghanasy maar als ik de geruchten mag geloven is Doumbia een ruwe diamant en ligt hij bovendien in de bovenste schuif bij onze passionele coach.

De tweede steen

Laat het bouwen nu eindelijk beginnen en please please laat het Arteveldestadion er nog komen voor dat ze in Loppem klaar zijn. Al die spottende rivaliserende supporters mogen nu wel eens de mond worden gesnoerd en de ideale manier om dit te doen zou zijn door een fantastisch Arteveldestadion neer te poten. Ik wil gerust geduld hebben en geloven in een club in evolutie, een club in afwachting van onze nieuwe thuishaven. Maar die ene, ondertussen verdwenen, steen aan de groothandelsmarkt heeft me nog niet kunnen overtuigen. Het wachten heeft nu wel lang genoeg geduurd …

Er zal waarschijnlijk niet veel nieuws verschijnen op de blog voor begin oktober dus hoop ik jullie dan terug te zien …

Forza Buffalo!

01-09-2009 om 15:50 geschreven door Father Sha  

Het voorbije voetbalweekend zal ons niet bijblijven door de lamentabele prestatie van Kaa Gent, noch door de opvallende comeback van Fcboer noch door de bevestiging van de goede seizoensstart van de Limburgse Kanaries maar enkel en alleen door die fractie van een seconde dat Witsel zijn veelgeprezen mentale rust verloor (voor de beelden: http://i29.tinypic.com/33e1wfd.gif)

Ik ben er van overtuigd dat hij hem wou raken en pijn doen, dat hij zich wou wreken voor de herhaaldelijke vuile fouten van Wasyl op hem en zijn ploegmaten. In zekere zin verdiende Wasyl ook wel eens een goede elleboog op zijn oogkas maar dit? Nee dit niet. Witsel zal nu terecht zwaar worden veroordeeld voor zijn fout. Maar het is niet enkel hij die over de schreef gaat, het was sowieso al een match waar iedereen liep te schoppen en te schelden. Men wijst met de beschuldigende vinger naar Nzolo maar naar mijn gevoel floot die toch niet zo een slechte match. Ik heb slechts de tweede helft live gezien en de eerste via de radio gevolgd dus kan zijn prestatie over 90 minuten moeilijk beoordelen.

De hoofdschuldige is Witsel maar het had evengoed omgekeerd kunnen zijn. Wasyl, Van Damme, Mbokani en anderen hadden evengoed zo zwaar kunnen uithalen. Men steekt het op de negatieve sfeer tussen de clubs, op de wraakroepende onbestrafte elleboogstoten van Wasyl en op het feit dat Witsel al een tijd de pedalen volledig kwijt lijkt te zijn. Allemaal valabele argumenten maar ik vrees dat het gewoon neerkomt op een stomme en vuile fout die desastreuze gevolgen heeft. De mediastorm die hierop gaat volgen zal weer totaal ongenuanceerd zijn en er zal wel weer langs alle kanten met scherp geschoten worden. Er gaan zelfs al stemmen op om De Camargo te schorsen voor zijn fout op Polak. Dat zou te belachelijk zijn voor woorden want het betreft hier een gewoon duel waarin Polak brute pech heeft en zijn knie verdraait maar dat hoort bij voetbal, er was niks vuils aan.

Hoe mensen op deze situatie reageren, toont hun waardigheid en jammer genoeg zijn ze daar bij zowel Standard als Anderlecht zwaar in de fout gegaan. Enkel Jovanovic heeft op een waardige manier gereageerd.

Standard omdat ze bij monde van Defour en Boloni niet direct de actie van Witsel veroordeelden en bij Anderlecht omdat ze nu de hypocriet uithangen. Standard omdat zij eigenlijk het hardst zijn beginnen schoppen en met overdreven agressie speelden en Anderlecht wegens het uitlokken van Bouss, de agressieve aanvallen van de Jelle en Wasyl. De reacties van Defour hebben hem enorm in mijn achting doen dalen en hij staat nu gelijk met Stijnen en Sonck onderaan de klasse ladder. Boloni was de eerste om te staan roepen dat Sonck zwaar moest geschorst worden voor zijn aanslag op Marcos maar gisteren wou hij zelfs de beelden niet bekijken onder de mom dat hij ze op een eerlijke manier wou analyseren? Veranderen die beelden dan als je er alleen naar kijkt of zo?

Geen van beide clubs toonden de klasse die je eigenlijk van topclubs zou mogen verwachten. Iedereen vond de fouten van Standard er over maar Van Holsbeek die over ethiek sprak is er nu toch ook wel ferm over. Ethiek? Anderlecht? Wat zei Jacobs na de herhaaldelijke elleboogstoten van Wasyl: Het hoort bij zijn spel. Dus elleboogstoten uitdelen hoort bij zijn spel en je kunt daar niks aan doen? Ze staan te roepen om Witsel te veroordelen maar tegelijkertijd bedekken ze dit soort fases met de mantel der liefde. Maar nu staan roepen dat het immoreel is om zo te spelen? Wasyl heeft gewoon het geluk gehad (en ik weet dat geluk + Wasyl in een zin vandaag nogal cru klinkt) dat de gevolgen van zijn daden redelijk meevielen en Witsel heeft de pech dat de gevolgen van zijn daden bijna niet te overzien zijn. Al is in dit hele geval voor Wasyl de pechvogel, nogmaals dat wenste ik hem echt niet toe, ik was er echt niet goed van als ik de beelden zag.

De beide toppers van het Belgische voetbal hebben een klimaat gecreëerd waarin haat heerst en de recentste gouden schoen beschikt blijkbaar niet over de zelfbeheersing om zich daar boven te stellen. We kunnen alleen maar hopen dat het nog goed komt voor Wasyl en dat Witsel zich na zijn verdiende en hopelijk zware schorsing kan herpakken. Iedereen die hierbij betrokken was doet er maar best aan om eens in goed in de spiegel te kijken voor ze beginnen veroordelen.

We hebben in het verleden al eens een gouden schoen gezien die niet met de druk omkon en dan maar met geweld heeft gereageerd. Het is vreemd dat net hij zo doorslaat Hopelijk doet Witsel niet wat De Bilde heeft gedaan door zijn schorsing in het buitenland te gaan ontlopen en neemt hij zijn straf op als een man. Wie weet gaat hij er als een gelouterde en betere voetballer uitkomen. Voor Wasyl hoop ik eigenlijk alleen maar dat hij eerst en vooral terug normaal kan functioneren en dan wie weet nog voetballen.

Er komen meer dan waarschijnlijk nog drie ontmoetingen aan tussen de grootste Belgische clubs van het moment dit seizoen en ik vrees dat we het laatste nog niet hebben gezien van de rivaliteit

Veel beterschap Wasyl want zelfs jij verdiende zoiets niet en veel succes aan Witsel want ook al verdien je wat je gaat krijgen het zal toch enorm zwaar worden.

31-08-2009 om 16:48 geschreven door Father Sha  

28-08-2009 om 19:12 geschreven door Father Sha  

Ik ben een beetje ontstemd door wat ik deze ochtend te lezen kreeg. De Gentse beer Milos Maric zou een akkoord hebben met Sporting Lokeren.

Ik heb al een aantal keer vermeld op deze blog dat Maric op zoek was naar een transfer en dat zag je ook aan zijn houding. Dat hij een verbeterd contractvoorstel naast zich neerlegt kan ik mee leven, dat hij meer wil verdienen en naar een andere competitie wil gaan ook en ik zou zelfs omkunnen met het feit dat hij naar een topclub(lees Anderlecht of Standard) in België wil vertrekken. Hij heeft ons veel gegeven en de afspraak met het bestuur was dat ze hem na twee jaar niet gingen tegenhouden. Dergelijke afspraken moet je nakomen en Maric is op een leeftijd gekomen dat hij een klapper moet maken (beetje zoals Jovanovic). Voetballers zijn nu eenmaal huurlingen zonder clubgevoel die op zo een kort mogelijke periode zoveel mogelijk cold hard cash moeten binnenhalen. Ik vind het ook niet kunnen dat er ex spelers die het correct speelden worden uitgefloten omdat ze de club verlieten. Een profspeler moet ambitie hebben en als ze zich financieel en sportief kunnen verbeteren zullen ze vertrekken. Zelfs ploegen als Manchester moeten soms hun spelers laten gaan. Zeg nu zelf, als jij het dubbele vangt voor dezelfde job in betere omstandigheden dan zou je ook niet lang twijfelen toch? Dus tot daar toe volledig akkoord.

Maar Sporting Lokeren? Hoe rijmt dit met alles wat ik hierboven heb beschreven, waar is die topclub heen, waar is die financiële klapper, de ambitie? De overjaarse bandenmagnaat heeft blijkbaar weer eens zijn portefeuille opengetrokken. Zelfs dan kan het toch niet zo een gigantische verbetering zijn van zijn financiële toestand bij de buffalo’s. Waarom dan niet doen als Jovanovic en gewoon uw contract uitdoen en volgend jaar gratis vertrekken? Hij kon veel leren van Ruiz op voetbaltechnisch vlak maar blijkbaar ook op menselijk en professioneel vlak. Welke speler van het niveau van Maric wil nu in een nog kleiner stadion voor een nog kleiner publiek in een artificiële onleefbare club gaan spelen? Als Lambrecht binnenkort de beroerte krijgt die er sowieso aankomt wat schiet er dan in Lokeren nog over …

Maar er is ook nog een andere kant van de medaille waar ik niet genoeg bij stilsta. Want wie weet moet hij wel weg omdat hij nu nog iets oplevert. Want aangezien Michel hem altijd opstelt (zelfs middenin zijn transferbeslommeringen) wil toch zeggen dat hij nog steeds een belangrijke rol speelt in de ploeg, dus het probleem ligt daar alleszins niet. Ik ben een beetje naïef als ik er van uitga dat voetballers nog een greintje respect hebben voor de club en de supporters waardoor ze betaald worden. Want als hij effectief enkel de keuze heeft tussen tekenen of weggaan dan hoop ik voor hem (en voor ons) dat hij niet bij Lokeren of Brugge terechtkomt. Het zou aanvoelen alsof hij gekleed in een Dagobert Duck outfit zijn middenvinger naar ons uitsteekt (moet wel nogal een zicht zijn).

Zijn allergrootste fan zal ik nooit worden maar dan nog moet ik toegeven dat hij ons veel heeft bijgebracht door zijn vechtlust, zuivere techniek, rust aan de bal en het occasionele kanonschot. In moeilijke en fysieke matchen was hij vaak beslissend en er zit niemand in de kern (of in de Belgische competitie) met een vergelijkbaar profiel. De matchen tegen Standard waarin hij de vroegere King of the Elbow (tegenwoordig met het Jackson 5 kapsel) een koekje van eigen deeg gaf zullen me altijd bijblijven. Veel succes gewenst Milos maar …

Als hij ingaat op de voorstellen van Lambrecht of Devroe dan verkoopt onze beer niet alleen zijn vel maar ook zijn ziel.

24-08-2009 om 15:50 geschreven door Father Sha  

Dit is dus het beeld dat op dit moment mijn bureau siert :

Ik weet dat het nog erg vroeg op het seizoen is maar Spurs staan aan kop en spelen fantastisch en de Buffalo’s spelen iets minder maar pakken punten en maken erg mooie goals. Beide ploegen ogen heel erg volwassen en gebalanceerd. Als alles zou mislopen dan kan ik nog doen alsof het seizoen 2009-2010 slechts twee of drie speeldagen duurde …

Een beetje zielig i know maar als je al zo lang naar succes snakt ben je blij met elk kruimeltje dat op succes lijkt … En wat zou voetbal zijn zonder de rollercoaster van hoop en teleurstelling , realisme is mooi maar tegelijkertijd ook rottig saai. Dus laat de hype maar komen , Buffalo’s en Spurs kampioen + beker dit seizoen !

21-08-2009 om 11:49 geschreven door Father Sha  

Het zou een beetje simplistisch zijn om mijn persoonlijke geluk te laten afhangen van de prestaties van mijn beide geliefde teams. Een weekend is sowieso aangenaam wegens de not having to work factor die toch een bepalende rol speelt in mijn persoonlijke geluksbarometer.

Maar dit weekend hebben twee fantastische doelpunten die barometer wel flink omhoog gedreven. Ik zou een wedstrijdverslag willen schrijven over La Gantoise alsof ik het met eigen ogen heb mogen aanschouwen maar dat zou niet helemaal waarheidsgetrouw zijn. De vrienden van Belgacom TV hebben namelijk besloten dat het geen goed idee is om al een maand vooraf uw verhuis te melden en hebben me dan maar zonder signaal gezet. Wat een arrogantie ook om ze al een maand op voorhand aan het werk te zetten. Maar wegens hun absurd hoge bijdrage aan de financiële toestand van de Jupiler League zal ik ze niet te streng beoordelen.

Blijkbaar heeft Gent een afschuwelijk slechte eerste helft gespeeld met een volledig onnodige rode kaart voor Adriano Duarte, de voorlopige flaterbuffalo van het seizoen. Hij is zich wel persoonlijk gaan excuseren bij de supporters na de match wat in zijn voordeel spreekt. Als ik zie wat die allemaal uitsteekt dan denk ik bijna met weemoed terug aan onze Australische ‘rots in de branding’ Stephen Laybutt. Kennen jullie hem nog? Die blonde verdediger/surfer die middenin de gokchinees hysterie de ene flagrante inschattingsfout na de andere maakte? Gelukkig hebben we als de nood het hoogst is nog een Sloveense international lopen, een international die tot mijn grote verbazing ook een afstandschot in de benen heeft.

Met Zlatan hebben we dus een topspits in wording. Trouwe volgers van de Buffalo’s zijn hier al een tijdje van overtuigd maar het grote publiek kent hem nog niet echt terwijl hij ongeveer even belangrijk is als Maric. Er waren wel wat twijfels toen hij begin 2008 met grote trom werd overgenomen van de Sloveense topclub Nk Domzale. Hij werd verkozen tot speler van het jaar in Slovenië en het was verbazingwekkend dat hij Gent verkoos boven alle grote ploegen die hem het hof maakten. Dat soort uitspraken doen me altijd een beetje huiveren. Je weet dan al bijna zeker dat die topploegen hem gescout hebben maar om een of andere reden afgeschreven. De manager van die speler goochelt dan met die zogezegde belangstelling om nog het onderste uit de kan te halen en het bestuur van de club gaat daar vlot in mee. Als men de speler zelf confronteert met het missen van een toptransfer dan legt die steeds de nadruk op het feit dat hij bewust koos voor een tussenstap in zijn carrière en pas later naar de top wil doorgroeien, carrièreplanning heeft zoiets dan. In sommige gevallen klopt dit ook maar in veel gevallen klinkt het gewoon beter dan “ik was niet goed genoeg dus kom ik maar naar België”.

 Bij de aanwerving van Zlatan organiseerden we een persconferentie waarop De Witte de volgende uitspraak deed: “Het is voor onze club eerder uitzonderlijk dat we een persconferentie organiseren als we een nieuwe speler aantrekken. Deze keer was het echter wel gerechtvaardigd. Zlatan is dan ook een speler met uitzonderlijke kwaliteiten en het mag een klein mirakel heten dat hij voor onze club heeft gekozen. De concurrentie was immers heel erg groot”. Mirakels zijn voor de gelovigen onder ons, ik verkies het eerst zien dan geloven principe.

Als de tweede duurste aankoop ooit (ondertussen de derde) voor de club werd er dus veel van hem verwacht. We hebben er eventjes moeten op wachten want afgezien van dat bekerdoelpunt tegen Kortrijk waren zijn eerste maanden verre van uitzonderlijk. Het was zeker een echte Buffalo omdat hij het harde werk niet schuwde maar hij oogde beetje traag, werd geteisterd door blessures en zeker niet de koele afwerker waarop we hoopten. Opnieuw een blessure begin vorig seizoen leek het einde in te luiden, een nuttige speler maar geen topspits.

Tot hij terugkwam uit blessure en ontplofte …

We zijn nu een jaar verder en hij heeft een fantastische transformatie ondergaan. Met veel plezier stel ik vast dat Zlatan, ondanks de massa spitsen in de kern, het onbetwiste nummer 1 is in de aanvallende pikorde. Alles wat er inzat en waar we flarden van zagen is er uitgekomen. Hij oogt niet langer traag, kan een dribbel inzetten, kaatst heel goed, sterk met de kop, redelijk cool in de afwerking en na dit weekend mogen we daar een goed afstandsschot aan toevoegen. Hij is niet de absolute goalgetter maar met twee goals op drie matchen kan hij voorlopig toch een mooi gemiddelde voorleggen.

De eerste topschutter van Kaa Gent na olijke Martin Arst? euh wat was het ook al weer … ah ja … hopen hé, hopen, hopen en nog eens hopen.

Bijna vergeten … het tweede doelpunt dat me deed juichen was van Frans/Kameroense makelij (allebei de Spurs goals werden gescoord door Franse Kameroeners of is het omgekeerd). Het eerste officiële doelpunt van Benoit Assou-ekkotto voor Tottenham, maar wat een lekkere goal en direct de beste seizoensopener voor de mighty Spurs sinds de tijd dat de dieren nog spraken.

19-08-2009 om 11:11 geschreven door Father Sha  

Aangezien ik nogal impulsief uit de hoek kan komen en verbaal geweld niet schuw is spijt me niet onbekend, het is zo ongeveer de rode draad doorheen mijn levensloop. De laatste in een lange rij van verbale flaters kwam er op deze blog. Na die donderdag met die Duitse Italiaan heb ik me in een uiting van frustratie negatief uitgelaten over de supporters van KV Mechelen, iets wat ze maar gedeeltelijk verdienden.

Ze gaan heel erg prat op hun reputatie als positief sfeerpubliek maar hebben dat tegen Gent niet altijd getoond, diegenen die in het Ottenstadion waren in het faillissement jaar weten waarover ik spreek. Na een match vol positieve en ondersteunende reacties van het Gentse publiek hebben ze zich toch tegen ons gekeerd. Niet dat wij daar zo rouwig om waren want dat was het sein om hun genadeloos te beginnen uitlachen. Vermoedelijk zaten wij er eigenlijk op te wachten tot we in de aanval konden gaan maar deden het niet uit respect. Respect voor een supporterskern die zelf hun club hadden gered , met eigen initiatieven en eigen geld.

In de beker was het twee seizoenen later opnieuw prijs, al waren wij daar veel minder onschuldig, en in hun kleine stadion met die roestige afrastering (waardoor je de match met moeite kan volgen) vond ik ze ook niet echt overtuigend laat staan positief ingesteld. Dat ligt heel misschien ook aan het feit dat wij een bende provocerende rotzakjes kunnen zijn, heel misschien. Ik ging er echter van uit dat zij de oorzaak waren van alle problemen en waste mijn handen in onschuld. Volgende week kijk ik al uit naar het verslag van hun  match tegen GBA, das altijd een wedstrijd in een wedstrijd tussen de supporterclans. De kv’ers zijn luidruchtig en enthousiast maar de kielse ratten zijn creatieve smeerlapjes, iets wat ik bij ons soms mis. We staan gekend als een extreem kritisch publiek maar vallen veel te vaak in herhaling qua liedjes en kreten.

De afgelopen twee weken hebben mijn oordeel over de ‘kakkers’  dus een beetje gewijzigd. Ze hebben bij ons voor enorm veel sfeer gezorgd, ondanks de nederlaag, en hebben hun ploeg naar de overwinning geschreeuwd tegen onze buren uit de polders. Zelfs tijdens het wedstrijdverslag van dit weekend kon je de sfeer in het stadion bijna voelen en je zag aan de spelers dat ze met een man minder toch voor de overwinning gingen, gedreven door een enorm enthousiasme op de tribune. Elke ploeg die verliest tegen ons en de week erna drie punten pakt tegen de liga van agriculturele brulapenmag zich automatisch tot mijn favorieten rekenen.

Bij deze bied ik dus zowel mijn respect als mijn excuses aan de ploeg en de supporters van Malinwa.

17-08-2009 om 17:20 geschreven door Father Sha  

Robinson Crusoë

“Ik stond op een eiland” dat was de eerste verklaring van Emile Mpenza na zijn veelbesproken terugkeer bij de Rode duivels. Hij stond dus tot zijn grote verbazing op een eiland. Rond hem alleen maar vijandige Tsjechische inboorlingen en een grote grasvlakte waar hij zich niet kon verstoppen, geen vriendelijk gezicht in de buurt, geen ‘vrijdag’ die de eenzaamheid een beetje draaglijker kan maken maar gewoon een eenzame strijd tegen de elementen. Het leven van een donkere Belgische spits heeft blijkbaar nogal wat gemeen met de hoofdfiguur uit Stevenson’s bekende boek.

Het menselijke geheugen is een vreemd iets. In plaats van gebeurtenissen af te beelden zoals je ze beleefd hebt worden uw herinneringen langzaamaan vervormd. Soms slijten de scherpe kanten van een herinnering mettertijd af en blijft er een geromantiseerde versie over. Zo zal het ook ongeveer bij Emile gegaan zijn. In de pers verklaarde hij vooraf dat hij de rode duivels miste. Hij volgde de wedstrijden op televisie (yeah right) en dacht met weemoed terug aan zijn glorietijd als nationale held. Gisteren is hij echter keihard met de werkelijkheid geconfronteerd want de eerder besproken ‘eenzame donkere jongen’ tactiek is nog bijlange niet dood. Het moet een koude douche geweest zijn en een belangrijke les, vertrouw nooit op je geheugen. Ik had het voorspeld en het maakt me niet echt blij dat het opnieuw zo was.

Soms heb je dus echt liever geen gelijk, de gedachte schoot opnieuw door mijn hoofd toen ik dan het verslag van de wedstrijd zag/las. Een opstelling met drie defensieve middenvelders (Vertonghen, Fellaini en Defour) die elk wel offensief hun steentje kunnen bijdrage maar zowel Defour als Vertonghen spelen bij hun club in een defensieve rol. Daarnaast was het de bedoeling dat hazard en Dembele zich op de flank uitleefden met daarachter de op papier ‘offensieve backs’ Van Damme en Anthonyke en De Sutter in de spits. Op datzelfde stukje papier leek het een iets minder defensieve opstelling dan ik verwachtte maar wat bleek: We komen voor, trekken terug, komen op achterstand na vermijdbare doelpunten. Door een gebrek aan offensieve mogelijkheden kunnen we geen vuist meer maken en boeken toe. Uiteraard zijn de doelpunten vermijdbaar omdat Van Buyten weeral te laat kwam en Stijnen ondanks een redelijke partij toch opnieuw fouten maakt. Na de match kwam Franky aandraven met het feit dat hij en zijn twee andere Frankys (als enigen) positieve dingen hadden gezien. Stijn Stijnen opende zijn interview met “ik denk niet dat ik veel verkeerd gedaan heb”. Moest het niet allemaal zo pijnlijk voorspelbaar zijn dan had ik mijn naam al lang veranderd in Nostradamus.  

Opnieuw was dus het kernwoord hier, opnieuw geen deftige offensieve impulsen (behalve flitsen van de voetbalhoop in bange dagen), opnieuw wankele verdediging, opnieuw geen ploeg op het veld en opnieuw belachelijk positieve analyses van de trainers, opnieuw geen zelfkritiek bij Stijnen …

We believe … We do ?

13-08-2009 om 14:46 geschreven door Father Sha  

Zonet een betrekkelijk grappig excuus gelezen voor het te snel rijden. Sunderland speler Grant Leadbitter werd een tijdje geleden geflitst op de autosnelweg aan 112 mph (+/- 180 km/h). Volgens de speler reed hij zo snel uit angst, hij was namelijk tijdens een nachtje stappen in de clinch gegaan met enkele Newcastle fans (aartsrivaal van Sunderland) en dacht dat die hem in de wagen achtervolgden. Toen hij op de autosnelweg terechtkwam duwde hij dus het gaspedaal van zijn BMW M6  goed diep in om zijn achtervolgers te snel af te zijn. Om het allemaal nog wat erger te maken reageerde zijn “achtervolger” op elke aanpassing in zijn rijgedrag. Indien hij versnelde en vertraagde deden de bloeddorstige hooligans dat ook en op de koop toe gingen ze mee elke keer hij van rijvak veranderde. Het konden dus alleen maar Newcastle fans zijn die hem eens goed in elkaar gingen timmeren, of niet?

Awel neen, eigenlijk totaal niet. Hij werd effectief gevolgd maar door een anonieme wagen van de politie (waar hij bovendien net voorbij was geknald) die uiteindelijk hun sirene hebben gebruikt om zich kenbaar te maken toen ze dichbij hun maximumsnelheid kwamen. De rechter toonde enig begrip voor zijn standpunt en hij kreeg dan ook een verminderde straf. Al vond de eerwaarde zijn excuus slechts half geslaagd. Hij zich had moeten realiseren dat hij de politiewagen die hem volgde zelf was voorbij gevlogen. Flauw excuus of niet, op de rechtbank heeft het alleszins in zijn voordeel gewerkt.

Ik denk eerlijk gezegd dat hij in het belang van zijn reputatie en gevoel van eigenwaarde beter de boete had aanvaard en mooi zijn mond gehouden. Want in plaats van een Jeremy Clarkson achtige  rijke rebel met lak aan de verkeersregels (het type voetballer waar de britten gek op zijn) is hij nu een angstig mietje dat op de vlucht gaat voor fictieve supporters van de aartsrivaal. Geen tough English bloke maar een scared little nancy boy. De volgende Sunderland – Newcastle derby zal voor hem een echte hel worden, elke creatieve Newcastle supporter lacht nu toch in zijn vuistje. Zo een enorm arsenaal aan beledigingen en bespottingen die je hem naar zijn hoofd kan slingeren en die bovendien nog een kern van waarheid zullen bevatten. Hij mag dan nog van geluk spreken dat Newcastle een jaartje in het vagevuur van de First Division zit. Hij zal vermoedelijk wel een kaarsje branden om niet tegen Newcastle te vallen in de League of Fa cup. Ik ben hem tegelijk ook dankbaar want hij heeft me wel een goed idee gegeven. De volgende keer dat ik fatboy Stijnen, Simaeys of Deschacht in de overpoort zie zet ik toch ook eens de achtervolging in. Als ze dan in hun dikke patserbakken op de vlucht slaan dan heeft “ iedereen is bang van Buffalo” direct een veel realistischer bijklank de volgende keer dat ik het uit volle borst mee sta te kelen.

Om af te sluiten nog een klein nieuwsbericht uit hogere sferen. De Duitse Kerk heeft zijn ongerustheid geuit over het nieuwe schema van de Duitse voetbalcompetitie. De voetbalbond heeft in samenwerking met een betaalzender ervoor gezorgd dat alle wedstrijden van de eerste en tweede liga verspreid worden over het weekend. Zo kunnen de Heinrich en de vrienden het hele weekend door vanaf 13 tot en met 22 uur naar live voetbal uit de heimat kijken.

Wat heeft de kerk daar dan in godsnaam mee te maken (flauwe woordspeling, i know) vraag ik me dan af? Wel, de kerk is bang dat de mensen gaan bezwijken voor de verleiding van het immense voetbalaanbod op televisie en dat hun gezinsleven hierdoor ontwricht gaat worden. Ze vragen aan de Duitsers om hun vrije tijd gezond in te delen. De protestantse kerk (die kon uiteraard niet achter blijven) geeft hun predikanten alvast de raad om hier extra aandacht aan te geven in hun preken.

Mijn eerste reactie was spottend gevolgd door een vorm van verontwaardiging want waar moeien die tsjeven zich eigenlijk mee, we zijn toch niet meer in de middeleeuwen zeker ! Alsof dat er voor gaat zorgen dat de voetbalsupporters massaal naar de kerk gaan trekken? Een kerkdienst zou er wel veel aangenamer door worden. Op zondagochtend samen met een paar dronken brulapen staan roepen dat de pastoor van de nabije parochie zijn moeder aan de zuid zit lijkt me toffer dan pakweg tot zeven maal zeventig maal zingen tussen een bende 60 plussers.

Na een moment van bezinning vind ik het wel een mooi initiatief. In deze drukke tijden doet men er goed aan om het gezinsleven van de mensen te activeren en de taak van de moeder in het weekend te ontlasten. Maar waarom beperken tot voetbal? Je hebt toch nog veel andere evenementen die moeten worden aangepakt, ik kijk bijvoorbeeld al enorm uit naar kardinaal Danneels die oproept tot het stopzetten van de eindeloze herhalingen van FC de kampioenen. Hoeveel gezinnen zouden daar al niet aan ten onder gegaan zijn?

Dus iedere voetbalsupporter met een Belgacom TV abonnement is bij deze gewaarschuwd, in plaats van op uw gemakske de zondagmatchen te bekijken kan je beter uw vrije tijd gezond indelen. Hier alvast enkele mogelijke hobby’s die bij de kerk altijd goed scoren: laat je aan een kruis nagelen, stenig je buurman voor de zonden die hij begaat, vergeet zeker zelfkastijding niet dat is altijd aangenaam voor de gemiddelde sm liefhebber op een zondagmiddag, ga op bedevaart naar Lourdes, neem deel aan een kruistocht of blaas eens een abortuskliniek op. Maar vergeet vooral niet je gezin er bij te betrekken!

12-08-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Op de tonen van dit zomerdeuntje eren we de held van gisteren, Randall Azofeifa. Het is een Mexicaans herkenbaar melodietje (vooral gekend door de cover van een italiaans electro duo in de jaren 80) en het bekt nog wel vlotjes met zijn naam. Een beetje afwisseling in de supportersliedjes kan bovendien nooit kwaad.

Azofeifa werd vorig seizoen door Preudhomme gebombardeerd tot eeuwige bankzitter/invaller en was ook vaak het kind van de rekening als het in een wedstrijd niet goed liep. Meestal was hij dan zeker niet de slechtste op het veld en zelfs na een goede wedstrijd vloog hij de week erop direct terug naar zijn vertrouwde plaatsje op de bank. Als hij weer maar vijf minuutjes mocht spelen –na 30 minuten opwarming - droop hij beteuterd af. Als bijna ons gehele middenveld in de lappenmand lag dan nog mocht hij niet hopen op een basisplaats aangezien Duarte of de Roeck dan een rij opschoven. Zijn lichaamshouding verried dan ook dat hij met weinig vertrouwen speelde. Na een tijdje was hij er met zijn hart en hoofd niet meer bij. Ik zie hem erg graag bezig maar onze tweede Costa Ricaan heeft vorig seizoen niet het beste van zichzelf gegeven. Onder meer door een gebrek aan vertrouwen maar ook een gebrek aan defensieve inzet. Het leek er op alsof hij weinig zelfkritiek had en de richtlijnen van de coach gewoonweg in de wind sloeg. We hebben Michel vorig seizoen wel vaker als een gek zien roepen en richtlijnen geven naar Randall. Misschien heeft hij een selectief gehoor of wie weet schort er wat aan het Spaans van Preudhomme?

Het zag er dus naar uit dat het zijn laatste seizoen bij de Buffalo’s was. In de guldensporenstad kwam dan nog eens Honest George aan het roer en die nam in één vlotte beweging een twintigtal van zijn favoriete spelers mee. Toen hij een creatieve middenvelder zocht leek Azofeifa de volgende in de rij te gaan worden. Ik vermoed dat er, buiten mijzelf, niet echt veel supporters rouwig om waren dat hij zou weg gaan. Het is een speler die nogal wat controverse veroorzaakt in de tribune. Hij heeft weliswaar een paar aanhangers maar die wegen niet op tegen zijn fanatieke tegenstanders.

Randall nam de boodschap die we hem toezongen letterlijk op en vertrok richting Costaricaanse stranden. Gedoemd om de eeuwige belofte blijven, opgeleid in de geest van de Riquelmes van deze wereld. Spelers gezegend met een zalige traptechniek, technisch onderlegd en met een voorkeur voor creatieve en risicovolle passing gekoppeld aan een goed overzicht. Tegelijkertijd ook het soort speler met een broertje dood aan fysieke training, balrecuperatie, looplijnen en kopduels. Dat is nu eenmaal beneden hun stand, want zeg nu zelf, waarom heb je anders defensieve middenvelders achter u lopen ? Vergeet ook niet hun afkeer van korte pasjes, waarom kort geven als je minstens tien keer per match de bal 45 meter verder kan droppen?

Laat dat nu net het soort zaken zijn waar onze yoga meester/coach niet echt om kan lachen. Het leek dus het einde te worden van een wisselvallige passage in het Ottenstadion. Hij had geen basisplaats, veel tegenstanders en werd uit de kern van zijn nationale ploeg gelaten. Met Ruiz verdween dan nog de enige persoon in de club die hem tot grootse acties kon inspireren.

Ik weet niet precies wat er op dat strand gebeurd is maar we zijn met moeite twee maanden verder en de wereld ziet er volledig anders uit. Misschien heeft het vertrek van Ruiz hem wakker geschud, heeft hij ingezien dat de coach wel eens gelijk kon hebben of heeft iemand hem in de ketel met toverdrank laten vallen. Het kan me eerlijk gezegd ook niet veel schelen want hij staat nu dichter bij een basisplaats dan ooit (zelfs met fitte middenvelders op de bank, stel u voor). Michel van zijn kant heeft blijkbaar ook een manier gevonden om met Randall samen te werken zonder een zoveelste maagzweer te kweken. Het siert hem als coach en als mens dat hij het niet heeft opgegeven. Dat die eerste vrije trap (na opnieuw een discussie met Maric) vlot binnengaat heeft Azofeifa echt doen opleven en als gevolg daarvan begon hij volledig bevrijd te voetballen. Als je goed keek leek het zelfs alsof hij er plezier begon in te krijgen om in België te voetballen. Grappig ook om te zien dat diezelfde supporters die boe roepen naar Randall als hij Maric wegstuurt even hard staan te roepen als hij hem dan droog binnenknalt. Mooie geste van Randall naar Maric toe bij een vrije trap net na het doelpunt, nadat Milos teken had gedaan dat hij mocht trappen riep hij hem terug. De bal lag net iets verder en we weten allemaal dat het kanonschot van Maric dan wel van pas kan komen.

Hoe je een speler als Azofeifa waardeert hangt vooral af van wat je belangrijk vind in voetbal. Azofeifa zal nooit de meest bedrijvige speler ter wereld zijn maar het is alleszins bemoedigend om hem te zien vechten, kopduels aangaan en gaten dicht te lopen. Ik viel bijna achterover toen ik zag dat hij blijkbaar ook een korte pas kan geven en het concept een-tweetje hem niet onbekend is. Hij zal altijd wel balverlies lijden door te moeilijke passen te geven maar het zijn die moeilijke en onverwachtse passen die vaak een verdediging kunnen ontwrichten. We moeten onszelf ook niks wijsmaken, een speler die in de Jupiler League speelt heeft sowieso gebreken anders had die de Belgische nummerplaat op zijn BMW 3 al ingewisseld voor een Engelse of een Spaanse nummerplaat op zijn nieuwe Maserati Gallardo. Dus het is dan ook cruciaal dat een speler in de JL zijn gebreken kan verdoezelen en aanpakken.

Een pluim voor hem en Preudhomme dat ze er in geslaagd zijn van elkaars aanpak te leren waarderen, toegeven dat je fout zit en mensen een tweede kans geven is een kenmerk van grote en sterke persoonlijkheden.

Al maakt één zwaluw de lente niet en blijft het hopen op de bevestiging van zijn vooruitgang …

10-08-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Als ik een verslag van deze speeldag wil schrijven kan ik weer niet onder de arbitrage uit. Bréda was diegene die het meest in het oog sprong maar ik kon ook … kan het niet aan als titel pakken. Iedereen is dan vrij om de namen van een van onze topscheidsrechters in te vullen.

Voor de rest is het me opgevallen dat de twee grootste clubs (op basis van palmares dan toch) van het land zich meer opnieuw iets meer richten naar de huisstijl. Anderlecht  staat dichtbij het verhoopte champagnevoetbal en Brugge speelt tot mijn spijt erg dominant. Standard zit daarentegen nog ver van zijn top en ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het daar in de ploeg ook niet goed zit, de mentaliteit laat een beetje te wensen over en er is onvrede. Een paar vlotte overwinningen kunnen dat wel in de kiem smoren maar dan moeten die er wel snel aankomen. Voor ploegen als Genk, Roeselare en Cercle lijkt het alsof ze nog in de terugronde van vorig seizoen zitten. Geen frisse start met hernieuwde moed maar eerder ploegen gebukt onder faalangst die beginnen te flateren.
We noteren ook een opmerkelijke 4 op 6 van het bijna failliete Valencia B uit Henegouwen, opnieuw een rode kaart in het voordeel van Floppem en evenzeer opnieuw geen rode kaart tegen. De Charleroi verdienen een speciale vermelding voor de manier waarop die hun reputatie als vuilste ploeg van het land met hand en tand verdedigen.

In het Ottenstadion was Gent naar goede gewoonte matig in de eerste helft (spelers en supporters) maar een stuk vinniger na de pauze. Bij Mechelen (wiens supporters toch niet zo overroepen zijn als ik dacht) voelden ze zich bekocht  door enkele beslissingen van de man in het zwart. Maar ik had het gevoel dat de scheidsrechter redelijk consequent  floot (volgens mijn volledig neutrale opinie). De Gentenaar Destorme speelde een erg goede match en bevestigde wat ik vorig jaar al in hem gezien had (kwestie van eens een pluim op mijn eigen hoed te steken). Geen sexy flits voetballer maar rustig en efficiënt, een beetje wat wij van Lepoint verwachtten. Dat komt er voorlopig niet echt uit en met een kern vol middenvelders zou hij wel eens snel op de bank kunnen terechtkomen. Coulibaly heeft goede dingen gedaan en tegelijkertijd op mijn zenuwen gewerkt dus die verdient nog enkele matchen voor ik hem ophemel of definitief afschrijf (dat is nu iets waar hij van wakker zal liggen). Preudhomme heeft ontdekt dat je onze Yassin niet moet leren passen maar gewoon de laatste tien minuten het balbezit laten monopoliseren, wat hij dan ook fantastisch heeft gedaan. Ik weet niet wat ze die jongen hebben gegeven maar die staat een ferm stuk steviger op zijn voeten dan een paar maanden geleden. Laten we het er maar op houden dat hij aan maturiteit heeft gewonnen. Als ze die een beetje deftig begeleiden gaan we daar echt nog veel plezier aan beleven.

Maric maakt me een beetje ongerust, hij loopt er bij als Azofeifa en leye vorig seizoen. Het blijft wel een speler met veel energie (in tegenstelling tot die twee andere als ze lopen pruilen) maar voelt zich duidelijk niet goed in zijn vel. Hij gaat bijn direct naar binnen met hoofd naar beneden, hij oogt niet gelukkig met de punten en zijn hele houding geeft veel irritatie weer. Ik hoop dat de transferperiode snel gedaan is en dat hij zich kan verzoenen met de dingen die hem tegensteken want een fitte gemotiveerde Maric is een echte sterke speler die het team aandrijft. Een nukkige Maric kan aan de andere kant een negatieve invloed hebben op de sfeer in de ploeg en de cohesie op het veld.

Uiteindelijk zijn de drie punten wel gevleid zoals dat dan heet maar we staan toch mooi aan kop naast de toekomstige kampioen en die ploeg met die afgrijselijke truitjes. Zoals een van mijn cynische vrienden gisteren zei: Het zou typisch Gent zijn om het seizoen dat er geen rechtstreekse kampioen is af te sluiten op de eerste plaats …

10-08-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha