16-04-2010 om 15:56 geschreven door Father Sha  

Part II

Het is dus niet alleen Wenger die me kwaad heeft gekregen, de willekeur en de besluiteloosheid van het sportcomité in verband met het bepalen van de strafmaat voor rode kaarten irriteert me ook steeds meer. De procedure hiervoor verloopt steeds volgens hetzelfde stramien. Er wordt schande gesproken over de fout door vriend en vijand, de overtreder wordt gediaboliseerd en het sportcomité gebruikt gespierde taal betreffende het uitroeien van dergelijk laakbaar gedrag op een veld. Datzelfde comité komt dan uiteindelijk een min of meer rechtvaardige strafmaat te bepalen. Min of meer rechtvaardig omdat jammer genoeg de club waarvan je komt rechtstreeks invloed heeft op de strafmaat. De G5 (wij dus ook) worden zonder uitzondering minder zwaar bestraft dan de rest.

Daarna is het tijd voor fase twee. Fase twee wordt gekenmerkt door het afzwakken van de gepleegde feiten, het verheerlijken van de ongelukkige overtreder die het allemaal zo niet bedoelde en de logische volgende stap in een juridische procedure: Het beroep. In beroep gaan was vroeger eerder een uitzondering (naar mijn gevoel) maar begint de laatste jaren absurde vormen aan te nemen. In plaats van een man te zijn en uw (vaak al milde) straf te aanvaarden wordt er hemel en aarde bewogen om een strafmaat af te schilderen als onmenselijk zwaar of totaal niet in verhouding tot de feiten. Dit leidde vroeger (je weet wel die periode dat de dieren nog spraken) soms tot een strafvermindering maar soms ook tot een extra straf. Dit hebben we echter achter ons gelaten want in beroep gaan betekent nu standaard het afzwakken van de bestraffing tot simpelweg opschorting van schorsing.  Dat dit een verkeerd signaal afgeeft spreekt voor zich.

Het sportcomité heeft zich al enkele keren belachelijk gemaakt in het verleden met de straf van Conceiçao als uitschieter (maanden schorsen maar tijdens de competitieloze maanden) maar dit seizoen loopt het de spuigaten uit. Spelers mogen middenvingers uitsteken na horrortackles (Donk), ellebogen in het rond gooien (Wasyl), halve kopstoten uitdelen (De Camargo), al dan niet bewust benen kapot tackelen (Witsel), op zijn Dirars lopen schelden en duiken, negentig minuten lang lopen mekkeren over elke fase (Bouss, Goor, Thijs), de bond en scheidsrechters beschuldigen van competitievervalsing (Geeraerts) of vliegende tackles uithalen op kniehoogte (Zlatan en Couli onder andere) en dan vergeet ik nog te vermelden dat Blondel al lang een maandje of zes langs de kant zou mogen zitten wegens zijn algemeen gedrag op het veld. En ik vergeet dan nog tientallen andere gevallen van overdreven fouten waar met moeite gevolg wordt aan gegeven.

De hypocrisie van clubleiders en spelers in zo een dossiers is ook grenzeloos , we herinneren ons allemaal nog de uitspraken van Herman uit het Brusselse over schorsen van eigen spelers die over de schreef gaan … Ja hoor Herman want dat is welgeteld 0 keer gebeurd en het aantal aanslagen van uw spelers die onbestraft zijn gebleven is vreemd genoeg niet gelijk aan diezelfde 0. Maar Herman overladen met alle zonden van de wereld is ook de bedoeling niet. De heren François,D’hooghe en onze eigen Michel P. zetten ook regelmatig hun oogkleppen op.

De grootste slachtoffers hiervan zijn niet de supporters, noch de spelers of de clubs maar (en ik zeg dit met pijn in het hart) … de scheidsrechters. Ik weet dat ik in het verleden al vaker scheidsrechters zwaar heb aangepakt (en elke keer terecht natuurlijk) maar ik begrijp dat het een moeilijke job is. Je moet in een mum van tijd beslissen zonder camerabeelden en onder druk van publiek, spelers en coaches die op elke beslissing inhakken. Het minste dat je zou kunnen verwachten als scheidsrechter is dat de organisatie die u betaald en zou moeten steunen ook effectief uw beslissingen ondersteunt. Er wordt veel gesproken over nul tolerantie in allerhande contexten maar het blijft vaak bij holle woorden. Ik pleit dus voor openheid en rechtlijnigheid betreffende bestraffingen en ook scheidsrechterlijke dwalingen.

Als een scheidsrechter fouten maakt moet je op de vinger worden getikt maar als hij een situatie correct analyseert dient de overtreder ook navenant bestraft te worden. Want wat is het gezag van een scheidsrechter nog waard als twee speeldagen en een rode kaart het ergste is dat u te wachten staat?

Click op de bijgevoegde foto van Donk en zie hoe mooi hij illustreert hoe het sportcomité en bijna iedereen in het Belgische voetbal tegenover de scheidsrechter staan.

14-04-2010 om 17:21 geschreven door Father Sha  

Ik ben erg vaak kwaad, kwaad op de wereld omdat hij onrechtvaardig is, kwaad op de mensheid omdat hypocrisie de norm is, kwaad op de Canadezen omdat ze zeehondjes doodknuppelen voor luxe producten, kwaad omdat je als individu slechts een illusie hebt van grip op je eigen realiteit en ga zo maar verder. Maar aangezien ik voorlopig niet de tijd noch moed heb om een blog over de wereldproblemen aan te vangen ben ik ook vaak kwaad over een simpel tijdverdrijf dat simpelweg gaat over een bal vooruit trappen om er opnieuw achteraan te hollen.

Wat me hoofdzakelijk stoort is hypocrisie, het soort hypocrisie dat in lang vervlogen tijden werd bezongen door het Genesis van Phil Collins in de hit Jesus he knows me, de zin do as i say don't do as i do is me daarvan altijd bijgebleven. (http://www.youtube.com/watch?v=ugZq9hiuCJo)

Hypocrisie is dus wereldwijd de norm eerder dan de uitzondering en in het voetbalmilieu is deze manier van reageren nog prominenter aanwezig. Hoe kan je anders verklaren dat een coach vraagt om fopduikers te bestraffen om dan van een heksenjacht te spreken als zijn eigen speler geschorst wordt voor een van de meest besproken schwalbes van de laatste jaren, de duik van Eduardo tegen Celtic (zie http://www.youtube.com/watch?v=PncY9BnkTEk). Voor zover ik weet is het de eerste keer dat de UEFA een sanctie uitsprak (die later werd kwijtgescholden maar over die materie straks meer). De coach in kwestie is toevallig de coach van de noord londense aartsrivalen van mijn tweede favoriete club maar dat heeft mijn beeld van hem niet zo heel erg veel gewijzigd. Arsene Wenger is een crack als het er op aankomt van jonge begenadigde voetballers op te leiden, speelt altijd verzorgd en aanvallend voetbal (en is daarmee de eerste Arse coach in de geschiedenis) maar is ook de onbetwiste koning van de hypocrisie.  Een van de recentste voorbeelden kwam er nadat een speler van Wolverhampton per ongeluk (echt duidelijk) een speler van Arsenal blesseerde , Wenger ging toen volledig door zijn dak en sprak van een misdadige tussenkomst en dergelijke waarna Sol Campbell tegen Stoke (dacht ik) het scheenbeen van een tegenstander tot moes herleidde. Sol krijgt geen kaart en Wenger beweerde doodleuk het voorval niet gezien te hebben (televisiebeelden bewezen het tegendeel). Als hij niet druk bezig is zich druk te maken over het fysieke spel weigert hij de uitgestoken hand van de bezoekende coach. Ik zou er over kunnen blijven doorgaan maar dat zou niet goed zijn voor mijn maagzweren.

Dat ik net vandaag kwaad ben over de hypocrisie van Wenger is uiteraard geen toeval aangezien deze avond de North London Derby wordt gespeeld tussen de fiere Hotspurs en de Gooners van Arsenal. Ontegensprekelijk de match van het seizoen voor beide supportersclans, al geldt dat waarschijnlijk meer voor de Spurs dan voor de fans van Arsenal die nu eenmaal CL voetbal spelen. In zekere zin is het vergelijkbaar met de matchen tegen Brugge die voor ons meer betekenen dan voor hen (of althans dat beweren ze toch). In plaats van de match live te volgen via een slechte livestream of de Ierse pub aan te doen vertoef ik deze avond in den Ot voor de topmatch tegen Sint-Truiden, de smartphone zal dus overtime doen deze avond. Een oog op het veld en een ander oog op de live text wordt mijn modus operandi  tussen negen en elf deze avond (goochelen met dure woordjes om uzelf intelligent te doen lijken is leuk).       

14-04-2010 om 00:00 geschreven door Father Sha  

De nederlaag van gisteren tegen Anderlecht was onvermijdelijk en makkelijk te verteren. Ze was zelfs nuttig om aan te tonen dat die derde plaats en de bekerfinale een beetje de kwaliteit van de huidige kern verbloemen. Ik haal reeds enkele elementen aan in mijn matchverslag (http://click-buffalo.tk/) maar zou hier graag nog wat dieper op ingaan. De reden van die nederlaag is simpelweg tot één iets terug te brengen en het is niet de onwil of onkunde van het scheidsrechtersgild.

Hoezeer wij als supporters graag willen geloven dat voetbal rond passie, plezier en prestige, toch zullen zelfs de grootste naïevelingen onder ons moeten toegeven dat het eigenlijk rond geld draait. Louwagie heeft het mooi verwoord door aan te halen dat een bekerzege ons ongeveer 7/8 % extra budget geeft. Hij spreekt niet direct over het prestige of over de eer maar over de extra middelen. Ik wil daar ook direct bij vermelden dat ik hem daar niet voor veroordeel (mijn naasten weten dat ik pro Louwagie ben) aangezien hij degene is die dag in, dag uit geconfronteerd word met de financiële beperkingen van een club met groeipijnen. Zo hebben we blijkbaar het vijfde budget van de eerste klasse en (volgens het bestuur) betalen we minder aan loon dan GBA. Met een voorlopige derde plaats en bekerfinale breken we dus gedeeltelijk de financiële wetmatigheden van het voetbal, wat uiteraard ook (en misschien zelfs nog meer) van toepassing is voor Kortrijk, Stvv en Zulte.

Over onze plaats in de G5 van het Belgische voetbal werd vaak lacherig gedaan, niet in het minst door afgunstige supporters van die andere vier, maar we kunnen nu wel zeggen dat die periode achter ons ligt. Van degradatieploeg zonder geld en weinig supporters (waar is de tijd dat we nog rustig tickets konden kopen voor V2/3 half uurtje voor de match) zijn we naar een vaste waarde in de subtop met een beetje geld geëvolueerd. Dit heeft er ook al een aantal keer voor gezorgd dat we spelers van onder de neus van andere clubs kunnen wegpikken want dat beetje geld zorgt voor gelijkaardige lonen en het cachet subtopper betekent dat bepaalde spelers (De Smet, Leye,…) ons als een logische volgende stap in hun carrière beschouwen.

Nu komt echter de moeilijkste periode er aan. Een subtopper worden is één ding maar om Anderlecht, Brugge en Standard het vuur aan de schenen te leggen moet er nog wel wat water naar zee vloeien. Hun palmares,werkingsmiddelen en uitstraling evenaren wordt een schier onmogelijke opdracht.  Zonder die plotse wilde weldoener of een multinational die zich in het Gentse komt vestigen zullen we geduld moeten koesteren. Iets wat we allemaal al zo lang (sommigen langer dan anderen) doen en waar we eerlijk gezegd ook een beetje genoeg van beginnen krijgen. Voorlopig moeten we het dus doen met de helft van Anderlecht en Brugge (en als Standard ooit eens een doorgedreven doorlichting krijgt zullen zij ook wel een groter budget hebben dan ze verkondigen).

Als ik de opstelling van Anderlecht vergelijk met die van Kaa Gent dan kom ik tot de vaststelling dat enkel Rosales en eventueel Wils daar hun plaats in hebben. De anderen komen simpelweg te kort tegen hun rechtstreekse tegenstanders. En ik ga me niet populair maken met deze vaststelling maar zelfs de ploeg van onze aartsrivalen is sterker en evenwichtiger dan de onze. Al is het bij hun minder opvallend, spelers als Vadis, Dirar, Perisic en Kouhamana zijn sterker dan pakweg Smolders,Yassin, Custovic en Coulibaly maar de rest van hun basiself is niet zo veel sterker dan de onze.

Laat de tweede plaats en de daarbij horende CL voorronde maar aan de boerkes , die kunnen daar voorlopig nog meer gaan doen dan wij. Laat ons maar proberen eens geen mal figuur te slaan in de EL en door te stoten tot de poules. De enige reden waarom ik een vieze smaak in mijn mond heb als ik dit schrijf is niet de look in mijn pasta van deze middag maar simpelweg het feit dat het net de boerkes zijn die daar staan te blinken.

Een seizoen zonder prijs voor de boerkes maar aangezien ze voor ons eindigen hebben we nog steeds geen recht van spreken. Tweede plaats kan een vergiftigd geschenk zijn maar bij nader inzien doet het gunnen aan Brugge doet mijn maag ook een beetje keren (of is dat dan toch die pasta van deze middag).

Weet je wat, vergeet alles wat ik geschreven heb. Tweede plaats en voorronde CL is het doel, geduld is voor watjes. Laat Pandora maar haar doos eens opendoen. Give it your best shot woman ... in Gent zeggen we Nie Neute , Nie pleuje!

01-04-2010 om 17:27 geschreven door Father Sha  

Er zijn al vaker kampioenenvieringen van Anderlecht geweest op Kaa Gent , ergens begin de jaren 90 zelfs twee keer op rij geloof ik. Die jaren 90 staan ook wel gekend als de tijden dat voetbalsupporters nog net iets bruter waren. Het fenomeen stond gekend als hooliganisme maar een van mijn trouwe lezers gaat daar binnenkort dieper op ingaan dus laat ik het fenomeen even rusten. Ik meen me over die titelvieringen wel te herinneren dat het steeds erg uit de hand liep en dat het toenmalige krapuul zelfs éénmaal de spionkop van de thuisploeg ter beschikking kregen. Dergelijke toestanden bestaan gelukkig niet meer in en rond Kaa Gent , de supporters zijn blijkbaar belangrijk geworden. Dat heb ik althans gelezen de laatste weken, dat verwarmt mijn hart nu eens ... of zoiets.

Deze avond krijgen we dus de voetbalmachine op bezoek , de toekomstige kampioen zonder twijfel en oververdiend. We hebben dat met eigen ogen mogen zien toen ze op bezoek kwamen. Maar dat wil niet zeggen dat we ze onze volle medewerking moeten toezeggen. We moeten eigenlijk iets proberen te pakken en ervoor zorgen dat we na drie matchen tegen hun dit seizoen nog steeds niet verloren hebben. De positivo in mij gelooft uiteraard dat het een makkie zal worden...of zoiets.

Het is best een bewogen week geweest voor de buffalo's , volwassen gespeeld in de niet zo spectaculaire match tegen Mechelen. Om dan Georges het zwijgen op te leggen in een paar minuten op Kortrijk. Opnieuw niet zo een spectaculaire match (qua spelkwaliteit) maar toch drie verdiende en vooral zalig cynische punten. In die twee matchen hebben we mogen genieten van een goede Rosales maar de oscars van die wedstrijden gaan voor mij toch naar Myrie en Lepoint. Hopelijk zijn ze beiden fit deze avond en dan gaan ze ons uiteraard niet teleurstellen ... of je weet wel.

Winnen tegen Anderlecht helpt ons een goed stuk vooruit naar die tweede plaats (die een vergiftigd geschenk kan zijn maar daarover morgen meer) dankzij de drie punten (uiteraard) maar ook dankzij het feit dat ze dan extra gemotiveerd zullen zijn tegen onze grote rivaal volgend weekend. Onze grote rivaal die op het punt staat een mini crisisje te krijgen als ze niet winnen tegen Kortrijk.

Die tweede plaats is misschien een vergiftigd geschenk maar dat weegt niet op tegen de gezichten van de Bruhhelinghen als we hun zouden voorbij stomen.

Alles gaat goed en we zullen het totaal niet verpesten ... of zoiets.

31-03-2010 om 14:53 geschreven door Father Sha  

De beide clubs van mijn hart hebben altijd al veel gemeen gehad , ze stonden op de rand van het faillissement toen het huidige bestuur het overnam, ze werken allebei aan een nieuw stadion (ale werken mag je in dit geval heel ruim oppakken), het is er nooit rustig, de voorzitter eist aanvallend voetbal, het publiek is erg kritisch, ze zijn ambitieus maar maken het nooit helemaal waar ,supporters van de grote drie doen een beetje meewarig over de kwaliteit van beide ploegen en de dromen van de supporters overstijgen het budgettaire realisme. Alleen het transferbeleid is dag en nacht verschil, Spurs gooien met geld en Kaa Gent hebben een doorgedreven scoutingpolitiek.

Vaak genoeg loopt het seizoen van Spurs ongeveer gelijk met dat van de Buffalo’s, het gaat zelfs zo ver dat ik na een zege van de Spurs al zeker ben dat de Buffalo’s het ook gaan halen. Wat soms leidt tot een koude douche maar dat is een ander verhaal. Vandaag hoop ik nog meer dan anders dat mijn onbetrouwbare theorie waarheid zal blijken want in de week van de halve finales heeft Tottenham zich gisteren geplaatst voor de finale FA Cup (technisch gezien moeten ze nog voorbij Portsmouth maar dat varkentje zullen ze wel wassen zeker…) ten koste van Fulham en dus gaan wij vanavond vlotjes hetzelfde doen. De on line tekst en slechte live feeds die ik probeerde te volgen suggereerden dat het een moeilijk matchbegin was met een achterstand aan half time. Twee gerichte wissels van de coach later stond het 1-1 om dan dankzij de Russische goalmachine 2-1 voor te komen en een goaltje voor de Belgische IJslander als kers op de taart. We winnen dus vanavond met 3-1 na een eerste helft van vloeken (binnensmonds want we hebben gehoord wat Michel verwacht van ons) en nagelbijten om dan de heeropstanding van Pieroni mee te maken. Het wordt genieten, men zegge het voort.

Het wordt tijd dat de beide clubs eens het net niet cachet van zich afgooien en voluit gaan voor Silverware, prijzen in de trofeekast dus. De honger is dan ook erg groot want zowel mr. Levy van Tottenham als dhr. Louwagie hebben extra premies uitgeloofd voor de kwalificatie. De Play offs 1 zijn blijkbaar bijkomstig, de beker is het hoofddoel. Hij heeft zich zelfs voor zijn doen verbazingwekkend gedurfd uitgelaten, ze gaan risico’s nemen om een echte aanwinst te doen. Beter een echt goede (lees dure) speler dan drie minderwaardige om de kern aan te vullen. Is het gazettepraat om ons stil te houden ? Ik denk eigenlijk van niet, de transfers van Zlatan, De Smet en Leye getuigden van ambitie ook al zijn ze niet allemaal geslaagd. Maar dat is inherent aan de term risico: zekerheid heb je nooit. Op veilig spelen gaat ons niet meer doen groeien. Geen nieuwe Van Milders maar ook geen kopie van Westerlo als het enigszins mogelijk is.

Ik ga het hierbij houden want de zenuwen beginnen de kop op te steken en ik wil niet te veel tijd verliezen met de analyse van de tegenstander die aan een betrekkelijk sterke reeks bezig zijn. Maar daar komt straks een einde aan. Daar twijfelt toch niemand aan …

Het is aan Michel en zijn spelers om nu te bewijzen dat de zuurpruimen ongelijk hebben, gooi maar die lange ballen en scheld maar op alles en iedereen. Als het dat is dat moet gebeuren om door te gaan dan so be it. Ik wil terug naar Brussel, terug naar het buffalovillage en de kater van de vorige keer uitvegen.

25-03-2010 om 12:31 geschreven door Father Sha  

Financiering nieuw stadion rond dankzij inplanten coffeeshop

Gent - 23/03/2010

Na jarenlang te verdrinken in het moeras van bouwvergunningen, decreten, milieu-effectenrapporten, aannemers, stad Gent en andere privé-ondernemers kan eindelijk van start gegaan worden met de bouw van het Arteveldestadion. Dhr. Ivan de Witte heeft samen Met Dhr. Louwagie en de Gentse politie de kip met het gouden ei gevonden: het stukje bouwgrond van het Arteveldestadion zal officieel aan Nederland geschonken worden waardoor de verkoop van softdrugs mogelijk is in het stadion. Dit zorgt er niet enkel voor dat de financiering volledig rond is, ook het budget van de club zal de komende jaren gevoelig kunnen stijgen.

Meer Toeristen

Ook de burgemeester van Gent - Daniel Termont - is in zijn nopjes met de creatieve oplossing en ziet er zelfs nog meer voordelen van in.
"Dit is een unieke kans om veel toeristen buiten de periode van de Gentse Feesten naar Gent te krijgen. Drugs halen in het stadion, daar nog wat andere boetiekjes bezoeken en dan hopelijk afzakken naar het centrum. Desnoods geven we de Graslei ook aan de Hollanders zodat toeristen daar op het gemak kunnen blowen terwijl ze genieten van het uitzicht over onze prachtige stad." aldus de burgemeester.

Competitievervalsing

Bij de meeste andere clubs is een geheel ander geluid te horen, de algemene teneur is er één van competitievervalsing. Manager Van Holsbeek van Anderlecht gaat zelfs nog verder: "Als dit waarheid wordt dan gaan we naar de rechtbank, dat ze dan in de Nederlandse eredivisie gaan spelen he." Bij Standard en Charleroi is er meer begrip en kijken ze vol belangstelling of ze het plan kunnen kopiëren voor hun club. Enkel Club Brugge reageerde niet, althans er was niemand die hun "Nederlands" begreep.

LS

Voor diegenen die niet goed volgen, het betreft een parodie op het volgende nieuwsbericht :

24-03-2010 om 13:20 geschreven door Father Sha  

Deze ochtend een stukje gelezen van een collega zuurpruim, namelijk dhr. Aad de Mos (link http://www.sporza.be/cm/sporza/voetbal/Jupiler_Pro_League/100318_De_Mos_Lukaku)

Elk seizoen hebben we in de JL wel een aantal spelers die het beter doen dan verwacht. Die spelers worden dan massaal gehyped door pers en fans. Sommigen onder hun verdwijnen even snel als ze gekomen waren (Ogunsoto,…) en anderen bevestigen al het goeds dat over hun geschreven werd (Kompany, Fellaini, Ruiz). Dit gaat altijd gepaard met een regelrechte hype, facebookgroepen worden opgericht, de truitjesverkoop is niet meer bij te houden en de witte raaf in kwestie wordt uitgenodigd op elke braderij en missverkiezing die er te vinden is.

Na een korte periode van ophemeling komen onvermijdelijk de zuurpruimen langs die per se niet op de loftrein willen springen. Dit geeft hun een vals gevoel van individualiteit. Je zwemt tegen de stroom in dus je bent een individu. Wel, dat is dus vaak pure nonsens. Hier in het vlaamsche land hebben wij daar blijkbaar nog meer last van dan in het buitenland waar men ogenschijnlijk met minder jaloezie kijkt naar mensen die het wel waarmaken. Doe maar normaal want dat is al gek genoeg zeggen onze oranje vrienden. De Vlaamse versie daarvan zou ongeveer klinken als doe liever niks speciaals want we zijn al jaloers genoeg.

Voor elke Kompany fan heb je er een die hem een overroepen blaaskaak vindt. Het maakt niet uit dat je een perfect tweetalige Belg bent met een natuurtalent, een flink stel hersenen en professionele successen boekt. Je zal altijd wel ergens iets doen waardoor de critici  kunnen roepen , zie je wel … we hadden het voorspeld. Bij het minste teken van zwakte zitten ze direct op je nek als een stel aasgieren. Iedereen heeft “uiteraard”recht op zijn mening maar het is al te opvallend dat het steeds dezelfden zijn die het “wonderkind van de maand” zitten afbreken. De aard van het beestje vermoed ik? Te zwak en te laf om de troep te leiden maar als de Alfa leeuw het begeeft doen we ons wel tegoed aan zijn vlees. Lukaku zal dit ook snel genoeg merken.

Maar wat zorgt er nu precies voor dat een bepaalde speler hype materiaal is en andere gelijkaardige spelers in de betrekkelijke anonimiteit blijven. Eerst en vooral moet je presteren dat is de conditie sine qua non. Daarnaast is de pers een rode draad doorheen deze factoren dus die wordt niet in de vergelijking opgenomen. Al deze factoren worden opgepikt en uitgesmeerd door de media, die dus een katalysator zijn van het hypeverhaal.

1.       Leeftijd: Het absolute nummer één in de hype hiërarchie is simpelweg leeftijd. Als een sporter een stuk jonger of ouder is dan de gemiddelde leeftijd in zijn sport dan loop je al vaak in de hypekijker. Dit wordt dan vooral bepaald door de progressiemarge die je nog zou hebben of door het feit dat je nog een dergelijke prestatie kan leveren op gevorderde leeftijd. Voor een jongere is dat meestal nefast voor zijn carrière. De Nii Lampteys van deze wereld zijn niet op één hand te tellen (voor diegenen die te jong zijn om die referentie te snappen … wees blij, rotzakken).

2.       Doelpunten: Voetbal draait om winnen en winnen wordt gerealiseerd door doelpunten te scoren. Een vlotscorende spits van 18 groeit dus sneller uit tot een hype dan een steengoede 18 jarige verdediger. Mensen hebben iets meetbaars nodig en doelpunten lenen zich daar goed toe. Dit zorgt er dan ook voor dat een vlotscorende spits snel stijgt op de hypebarometer maar even snel wordt afgebroken als zijn kanon even droog staat.

3.       Aparte levenswandel: Ben je een vluchteling die wordt opgepikt door een topclub, heb je reeds jong uw ouders verloren, ben je tot inkeer gekomen na uw jeugdzonden of heb je een ongeneeslijke ziekte overwonnen dan ben je het ideale slachtoffer voor een hype. De mensen houden van een held die ondanks zijn tegenslagen alles overwint. Vaak is de lof die deze spelers krijgen volledig terecht want presteren ondanks een harde voorgeschiedenis is lovenswaardig.

4.       Looks: Last but not least , zie je er uit als een echte adonis dan sta je ook garant voor een echte hype. Je inkomsten worden dan snel verdubbeld door reclame en in plaats van een voetballer wordt je dan een Global brand. De poster boy van deze hype categorie is uiteraard David Beckham.

Voor een speler heeft een hype wel enkele voordelen, je wordt snel opgepikt door buitenlandse scouts en je kunt uw loon uitbreiden dankzij de marketing machine die zich rond u op gang trekt. Het grootste nadeel is dat je uw prestaties laat beïnvloeden door de hype, dat het verhaal belangrijker wordt dan wat je op het veld realiseert. Maar bovenal dat je zelf in de hype gaat geloven en vergeet dat voor de hype begon je moest presteren om opgemerkt te worden.

23-03-2010 om 13:34 geschreven door Father Sha  

Samen sterk.

Sinds kort sta ik niet meer alleen in het ventileren van mijn verbazingen/teleurstellingen en random voetbalgedachten.

Enkele moedige zielen hebben zich aangeboden om deze blog meer uitstraling te geven/vol te zetten met nonsens (schrappen wat niet past). Sommigen zijn buffalo’s anderen zijn dat tot schaamte van hun familie en vrienden niet. Toch lijkt het me gepast om ook deze verloren zielen een forum aan te bieden. Misschien dat het dan voor ons duidelijker wordt waar het allemaal is misgelopen.

Elke nieuwe blogger geeft kort een bios van zichzelf (schrijfstijl,voetbalverleden,random nonsens) en die zal je kunnen volgen via de link aan de rechterzijde van deze blog met de originele naam : gastbloggers. 

Bij deze stel ik ze aan u voor :

Lennart Steensels (LS),

Ondertussen 28 jaar oud (maar ziet er 17 uit ), reeds heel zijn leven een fervente buffalofan (getuigen de verbleekte buffaloposters uit de jaren 80 op zijn kamer), creëert graag alternatieve waarheden als die beter passen in zijn wereldbeeld. Hield zich in het verleden enkel bezig met het schrijven van reisverslagen (http://blog.jeffreyvandaele.com/?cat=22) maar zal nu het professionele en alom gerespecteerde niveau van deze site zwaar naar beneden proberen halen met complete nonsens, wensdromen of in dronken toestand neergetypt gewauwel.

 Timmy Royconeh

collega van Father Sha.  29. Drummer. Autosportfreak.  Tegen armoede  en vóór wereldvrede. Religie werkt op mij als een rode lap op een stier. But don’t get me going on that.

 What do I care what other people think?

Echter veel te braaf voor deze wereld, behalve als de drank in de man is. Dan komt de karaktertrek “ik heb gelijk en al de rest weet van niks” naar boven -

En  voor fratsen à la banden leeg laten lopen,  tuinkabouters verwisselen, en andere nachtelijke halfzatte ongein is het bij mij dat ge wezen moet. En wanneer the f*ck gaan we nog eens naar een stripteasebar?

23-03-2010 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Lange ballen, lange tenen.

In het licht van de recente ontwikkelingen naast het veld voelde ik me eigenlijk verplicht van een hoera bericht te schrijven over het feit dat we toch maar mooi derde staan en de halve finale van de beker hebben bereikt. Een berichtje dat enkel dient als een ode aan het beleid en de resultaten van de fiere Buffalo’s, een berichtje dat de spreekwoordelijke variant is van bloemblaadjes gooien op het pad van onze Michel(s?) en ten slotte oproept tot een gezamenlijk front tegen het zwartkijken van de alomtegenwoordige muggenzifters. Forza Buffalo, standbeeld voor Michel enz …

Jammer genoeg zit ik nogal zwaar verankerd in het front van de muggenzifters, ik wijt het aan een ongelukkige jeugd en een ferm ontwikkeld minderwaardigheidscomplex. Ik voel me met andere woorden een beetje als dat kleine eendje voor wie het allemaal niet eerlijk was. In die hoedanigheid zou je denken dat ik me heel erg goed kan vinden in de benadering van onze coach , twee Calimero’s onder elkaar  vechtend tegen de boze buitenwereld. Samen op zoek naar die helblauwe hemel die voorlopig nog paars of blauw zwart ziet.  Het is echter opnieuw tijd voor de jammer genoeg vaststelling.

Dat Michel nooit de beste verliezer zal zijn kan me licht gestolen worden. Het stoort me een beetje maar aan het einde van de rit heb ik liever iemand die niet wil verliezen dan iemand die verliest met de glimlach. Zijn gedrag is eigenlijk vooral beschamend voor zichzelf. Het imago van de club lijdt er ook wel onder maar dat was onder onze vorige coaches niet anders, de ene dronk en de andere was als een goedkope wijn, je bent er snel door beneveld maar als hij weer weg is geeft hij u zure oprispingen.

Dat zijn persoonlijkheid en manier van werken op een conflictmodel gestoeld zijn zit me echter wel erg hoog. Vooral omdat het conflictmodel gebaseerd is op een lichte vorm van hypocrisie. Hij is soms wel het schoolvoorbeeld van do as i say, dont do as i do. Hij gaat in conflict met andere coaches, journalisten, spelers, scheidsrechters, clubverantwoordelijken en uiteindelijk ook met de supporters. Het doel hiervan ontgaat me een beetje. Gaat het in veel van die gevallen nog over winnen van wedstrijden of over het winnen van persoonlijke oorlogjes? Bovendien is het conflictmodel een kortetermijn model wat eigenlijk in schril contrast staat met de langetermijnvisie die men zogezegd voor ogen had door voor een samenwerking met Michel te kiezen. Het ultieme Belgische voorbeeld van zo een conflictcoach is Gerets, en hij weet al langer dan vandaag dat de houdbaarheidsdatum van die aanpak slechts twee seizoenen is.

Maar dat gaat allemaal over de persoonlijkheid van onze coach. Wat het belangrijkste zou moeten zijn is wat we zien op het veld of zouden de resultaten het belangrijkste moeten zijn? Dit is een enorme twistappel in de tribune. Volgens supporter A moeten we zwijgen want we staan toch wel mooi derde, terwijl supporter B luidkeels verkondigt dat die derde plaats slechts een doekje voor het bloeden is aangezien we nu toch al weken op rij bijna niks te zien krijgen. Tekenend voor die laatste evolutie was dat we nog vonden dat er tegen Charleroi goed gevoetbald werd in de eerste 20’ van de tweede helft. Was dat zo? Nee hoor, het was gewoon zo slecht niet als de eerste helft. We passen onze standaarden aan naar beneden in plaats van dat de kwaliteit van het spel omhoog gaat.

Stellen dat ik ook niet echt onder de indruk ben van het tactisch concept dat steeds maar blijft bouwen op die lange bal is een open deur intrappen. De schuimbekkende man heeft zelf verklaard dat hij er een hekel aan heeft als mensen het Nederlandse combinatievoetbal als aantrekkelijk omschrijven. Hij vindt dat een snelle aanval over weinig stations even aantrekkelijk is en ik ga gedeeltelijk akkoord. Alleen over de invulling van die aanvallen zijn we het grondig oneens: ik zie graag dat de bal over de grond gaat en hij heeft een “lichte” voorkeur voor de lange bal.

Het is uiteraard niet allemaal slecht, we staan tot mijn verbazing nog steeds derde, zitten in de halve finale van de beker, scoren redelijk veel doelpunten en de Michel is een enorm gemotiveerde, trouwe en ambitieuze coach.

Puur op resultaten is hij voorlopig met glans geslaagd maar of je daarmee akkoord gaat hangt af van wat je verwacht van uw ploeg.

Lange ballen en lange tenen?

Liever niet …

16-03-2010 om 17:30 geschreven door Father Sha  

Blijkbaar is de commerciële cel van Kaa Gent zich meer bewust van het belang van klantenbinding dan ik oorspronkelijk dacht.
Na het telefonische contact met zijn medewerkster heeft dhr Lips ook nog de tijd genomen om een korte reply te sturen (zie hieronder)

Van alle klachtenbrieven die ik al gestuurd heb (zo veel zijn dat er uiteindelijk niet) heeft nog geen enkele organisatie zo snel en efficiënt gereageerd, wat hun dus wel siert.

Beste Steven,

Ik waardeer uw schrijven en ik merk dat u iemand bent die nadenkt voor hij iets op papier zet.

Ik denk dat we zo snel mogelijk uit de huidige negatieve spiraal moeten geraken. We zullen dit inderdaad samen moeten doen ! We reageren misschien te emotioneel, zowel de supporters als de club. En toch hebben we hetzelfde doel: succes voor onze club!

Ik haal je brief woensdag zeker aan!

We blijven op je rekenen!

Met vriendelijke groeten

Patrick Lips

Commercieel Directeur KAA GENT

15-03-2010 om 16:28 geschreven door Father Sha  

Beste mr. Lips,

Als jarenlange supporter van KAA Gent ben ik nog nooit eerder overgegaan tot het aanschrijven van de club voor andere redenen dan praktische. Wat ik gisterenavond na afloop van de wedstrijd heb gezien met betrekking tot het gedrag van de spelers, gaat wat mij betreft over de grenzen van het aanvaardbare. Dat u hiervoor niet verantwoordelijk bent staat buiten kijf. Maar als Commercieel directeur hoop ik dat een supporter met dergelijke grieven toch bij u terecht kan.

De Gentse aanhang is in het verleden meermaals omschreven als een uiterst kritisch publiek dat snel begint te morren als het minder vlot draait. Ik kan zelfs Michel Preud’homme volgen in zijn kritiek op de supporters als zij er een welbepaalde speler uitpikken om uit te fluiten. Dit komt het zelfvertrouwen of de pestaties van de speler niet ten goede, noch de ploeg als collectief geheel. Voetbal is dan ook een teamsport, en het falen of slagen kan niet toe te schrijven zijn aan één welbepaalde speler. Waar ik echter niet mee akkoord ga is dat je als supporter niet het recht hebt om uw ongenoegen te uiten. Van de Gentse aanhang wordt verwacht dat de steun onvoorwaardelijk is en dat we onze eisen niet te hoog mogen stellen. Wat men daarbij vergeet is dat een supporter van KAA Gent niet bepaald verwend kan genoemd worden. Slechts twee maal winnaar van de Beker van België en nog nooit kampioen. Ik denk niet dat een mens supporter wordt van KAA Gent omdat hij een ploeg aan het werk wil zien die prijzen pakt. Het is dan ook niet voor niets dat veel mensen uit deze regio supporter zijn geworden van Anderlecht of Club Brugge. Het klopt dat de Gentse aanhang kritisch is, maar dat gaat vooral over inzet, toewijding en vechtlust, drie punten waar onze ploeg dit seizoen al regelmatig slecht op heeft gescoord. Wij willen geen elf Cristiano Ronaldo’s aan het werk zien, die én techniek hebben, én goede passen kunnen geven én 30 doelpunten op een seizoen maken. Nee, wij willen elf Christophe Lepoints zien, die een duel aangaan, die de ziel uit hun lijf lopen en het zogenaamde gebrek aan kwaliteit compenseren met enthousiasme en overgave.

Supporters betalen een abonnement naar hun eigen financiële mogelijkheden, of dat nu in Tribune 2 met de goedkoopste abonnementen of het afhuren van een loge voor de meer welstellende supporters. Als betalende klanten vind ik dan ook dat elk van ons het recht heeft om de kwaliteit van het product waarvoor we betalen in twijfel te trekken zonder daarbij alles en iedereen af te breken, iets wat naar mijn gevoel weinig tot nooit gebeurt. Als ik dan ook zie dat de spelers gisteren duidelijk de opdracht hebben gekregen om hun supporters niet begroeten of toch niet op een manier die een overwinning betaamd, dan krijg ik het gevoel dat we behandeld worden als kleine kinderen die niet flink zijn geweest. Een grotere blijk van disrespect en zelfs minachting van de kant van de spelers/technische staf heb ik in al die jaren nog niet gezien. Ik hoop dan ook dat door dit schrijven deze evolutie zich in de toekomst niet verder zal zetten, ook al maak ik me daar weinig illusies over. Ik kan alleen hopen dat de vele supporters die verbolgen waren over het toneeltje dat gisterenavond werd opgevoerd, ook hun pen ter hand nemen om deze praktijken  aan de kaak te stellen.

Met vriendelijke groeten,

15-03-2010 om 11:44 geschreven door Father Sha  

Geachte heer Lips,

Ik had deze brief ook aan de sportieve cel van onze geliefde club kunnen richten, maar aangezien deze te druk bezig is met het ondermijnen van de relatie met de supporters kan ik niet anders dan mijn ongenoegen via deze weg kenbaar te maken.

Als jarenlange supporter van KAA Gent heb ik het gedrag van de spelers en technische staf gisteren met lede ogen aanschouwd. Ik ben me bewust van het feit dat deze materie eigenlijk los staat van uw taak binnen de organisatie. Aangezien u de commerciële belangen van deze club behartigt, bent u echter in mijn ogen de aangewezen contactpersoon. Als supporter zijn we namelijk allemaal klanten, klanten van het product voetbal. Met zijn allen geven we jaar na jaar een flink stuk van onze inkomsten uit aan een product waarvan de kwaliteit nooit gegarandeerd wordt, een product dat niet op onze rationele maar op onze emotionele intelligentie inwerkt.

Er wordt vaak gehamerd op onze plichten als supporter. Het is vanzelfsprekend geworden dat je als supporter allerlei restricties moet aanvaarden om uw ploeg te komen aanmoedigen. Deze restricties zijn zowel van juridische aard als van praktische aard. Uw identiteit moet gekend zijn, sommige matchen mag je niet met eigen vervoer bijwonen, de slogans die we hanteren moeten binnen de grenzen van het welvoeglijke blijven, we mogen geen drankjes meenemen op de tribune, moeten onszelf openstellen voor een grondige fouillering door de stewards en ga zo maar verder. Deze zaken tolereren we dan ook zonder morren aangezien het slechts kleine opofferingen zijn in het licht van de veiligheid van het product voetbal.

Er wordt echter vaak vergeten dat een klant ook rechten heeft. Zoals ik al aanhaalde is voetbal een emotionele materie, waarom zouden we anders met zijn allen supporteren voor een elftal mannen die op een bal trappen om er daarna weer achter te gaan lopen. Pure logica schiet tekort om onze liefde voor dit spelletje en deze club te verklaren. De rechten die we hebben als klant zijn beperkt, we kunnen geen kwaliteit op het veld eisen (maar wel verwachten), we kunnen niet hopen op een volledig bevredigende voetbalervaring week na week. Maar waar we wel recht op hebben zijn twee zaken. Namelijk dat we ons ongenoegen kunnen laten blijken als de inzet van onze spelers te wensen over laat én dat diezelfde spelers ons het minimum aan respect tonen. Het zijn uiteindelijk wij die bijdragen aan hun exuberante lonen. De club is hun werkgever en wij zijn met zijn allen een piepklein deeltje van die club. Je zou eigenlijk kunnen stellen dat we een vorm van aandeelhouders zijn. Daarom vind ik het ook niet kunnen dat de sportieve staf gisteren (en niet voor de eerste keer dit seizoen) teken heeft gegeven van een diepgaande minachting voor hun supporters. Het publiek groeten dat keer op keer zo massaal aanwezig is, en zich de moeite getroost om de toch wel onzachte prijzen op KAA Gent op te hoesten, is een minimum aan respect. Daarenboven zouden ze mogen erkennen dat je als supporters kritiek mag hebben op de wijze waarop uw club en spelers zich gedragen op en naast het veld. Een beetje zelfkritiek en waardering voor hun economisch geprivilegieerde levensstijl zou niet misstaan, zeker en vast niet in tijden waarin steeds meer en meer supporters moeten vechten voor hun economisch welzijn.

In al mijn jaren als abonnee heb ik mezelf nog nooit de moeite getroost om over te gaan tot een dergelijk wanhopig initiatief, een initiatief dat ik neem als individu. Dit houdt meer dan waarschijnlijk in dat er geen gevolg zal aan gegeven worden, maar dat is eigenlijk van ondergeschikt belang. Oproepen tot een supportersprotest zou makkelijk zijn dankzij de nieuwe sociale netwerksites en dergelijke, maar dat zou uiteindelijk de club destabiliseren en een klimaat van wantrouwen creëren.

Ik hecht er wel belang aan dat ik niet als mak lammetje onderga wat wordt opgelegd door mensen die reageren vanuit een volledig ongefundeerd gevoel van onrecht. Voor het eerst in jaren heb ik er spijt van dat ik mijn abonnement heb genomen. Waarom zou ik 90 euro betalen voor een ploeg die daar geen waardering kan voor opbrengen? Dit is een vraag die u me misschien kan helpen beantwoorden.

Met minieme hoop dat dit schrijven ook maar enige invloed gaat hebben teken ik,

Met vriendelijke groeten

Steven Verlinde, vak 203 – Rij 9, plaats 20.

15-03-2010 om 10:42 geschreven door Father Sha  

Eigenlijk hadden de kranten dit weekend moeten vol staan met scheldtirades tegenover dhr. GL, ouderdomsdeken van het Belgische trainersgild en anti voetbal docent. Jammer genoeg werd deze kans om de grote offensieve ommekeer in te luiden overschaduwd door een match tussen het Real van België (compliment of belediging – schrap wat niet past) en een Waalse middenmotor (later meer hierover). Er is slechts één evil genius die dit allemaal al voorspeld had. De man die het volledige Belgische voetbal in een houdgreep heeft, de man die door zijn beste vrienden wordt aangesproken als Georges the backstabber.

Wat de meeste mensen niet weten is dat kleine Georges nog bij de scouts heeft gezeten en dat zijn totem toen opportunistische wezel was. Kleine Georges was heel erg hulpvaardig, oudere dames ontlastte hij van een beetje extra gewicht door op geheel onzelfzuchtige wijze hun handtassen te verzamelen, zijn tegenstanders bij de miniemen schopte hij doormidden (rood bestaat toch niet op die leeftijd) enkel met de bedoeling om de medische wereld financieel bij te staan en op zijn dertiende verjaardag heeft hij zuster Florencia laten inzien dat het celibaat achteraf gezien een bijzonder slechte levenskeuze was. Dit allemaal werd gerealiseerd met de hulp van zijn trouwe Zwitserse zakmes … Mac The Knife was geboren.

Het geliefde zakmes ligt nog steeds te pronken in zijn woonkamer en staat symbool voor de naïviteit van zijn slachtoffers. Vijftig jaar later heeft hij zijn zakmes echter ingeruild voor een efficiënter arsenaal aan wapens. Het effect blijft hetzelfde maar de manier waarop is verfijnder geworden. Hij is het levende reclamebord voor spreken is zilver, zwijgen is goud. Als hij je iets beloofd dan weet je dat het niet gaat gebeuren dus als slimme journalist kan je hem beter vragen stellen waarop hij geen antwoord geeft, je bent er dan tenminste zeker van dat hij de waarheid spreekt. Een gespleten tong, valse handdruk, semi charmante glimlach en een leger aan persslaafjes zijn namelijk essentieel voor zijn strategisch plan. Een plan dat zo evil is dat hij een speciale aflevering van Pinky and the Brain verdient. Hij gaat er namelijk eigenhandig voor zorgen dat het Belgische voetbal tot het verleden behoort. De Georges die je op tv ziet lijkt in niks op de evil Georges die in zijn SM kelder evil plannetjes uit zit te broeden. Ik heb gehoord dat die rode sjaal ooit wit was maar dat hij hem steeds drenkt in het bloed van zijn slachtoffers, is het een urban legend? Wie zal het zeggen.

Elke week duikt er wel een nieuw slachtoffer op en jammer genoeg waren wij nu aan de beurt. Wij als zijnde de Buffalo’s en in het bijzonder onze mini superheld Yassin de wendbare. Zonder argwaan trapten we weer in de zorgvuldig gesponnen valstrik van Georges I. Wij die zo naïef voor de aanval kiezen en het aandurven om een speler op het veld te zetten die kan dribbelen. Wat een onbeschaamdheid van Michel dat hij de tiran voor het hoofd probeert te stoten. Het was echter verloren moeite want Georges had dit al lang voorzien en zijn persoonlijke paleiselijke garde de opdracht gegeven niks of niemand door te laten en wat er ook gebeurde niet in de aanval te gaan. Zelfs met een numerieke meerderheid blijf je stug de deuren van het paleis verdedigen, en als die deuren dan op een kier stonden kon hij nog beroep doen op de hofnar van dienst. De huurling/hofnar die hem al zo veel plezier bezorgd heeft met zijn onverstaanbaar broebeltaaltje, zijn vreemde spasmen elke keer een bal zijn richting uitkomt en de volledig lege uitdrukking op zijn gezicht. Het perfecte sluitstuk op zijn verzameling ijzervreters uit het vreemdelingenlegioen. Je hoeft de wereld niet te begrijpen als je in zijn garde komt, je moet belust zijn op revanche, het geweld niet schuwen en blindelings zijn bevelen opvolgen. Dat onze Costaricaanse sluipschutter op het eind van de slag nog die hofnar heeft afgeschoten is een magere troost.

Een hoop onzin hé, dat besef ik maar al te goed maar op die manier lijkt het tenminste alsof de negentig verkleumde minuten van vrijdag nog een doel hadden. Een ander doel dan het volledig aan banden leggen van elke evolutie in het moderne voetbal.

19-01-2010 om 11:46 geschreven door Father Sha  

De korte transferperiode in de winter is eigenlijk een vreemd gegeven. Het loopt niet alleen qua periode gelijk met de solden op de retail markt, nee het heeft zelfs inhoudelijk een link met die andere solden. Het regent afdankertjes die vorig seizoen nog echt goed en hip waren maar met de nieuwe mode en het nieuwe seizoen zijn ze overbodig geworden.

In de ideale situatie begint een ploeg aan het seizoen met een kern van om en bij de 25 kernspelers die de kwaliteiten bezit om uw ambities te realiseren. In diezelfde ideale wereld wordt er door clubs met veel scouting, gezond financieel verstand en een doordacht transferbeleid gewerkt. Je zou dan als club enkel geconfronteerd worden met de occasionele tegenvaller. Spelers met aanpassingsmoeilijkheden, persoonlijke problemen of blessures zijn nu eenmaal moeilijk te vermijden. Vallen de resultaten tegen dan is de conclusie dat de technische commissie van de club slecht gewerkt heeft en moet men op het eind van het lopende seizoen de situatie herevalueren.

Zo werkt het dus overduidelijk niet, er is namelijk een alternatief scenario. Je koopt halsoverkop en zonder nadenken een kern samen, zet die kern onder stress (voetballers zijn nu eenmaal stressonderhevige ballerina’s) door het openbaar maken van uw onrealistische ambities en hoort uw budget kraken onder de zware lonen van uw bankzittende flaters. Het gebrek aan inspraak van de trainer in het sportieve beleid wordt dan vaak als oorzaak aangewezen. Even vaak is het de net ontslagen trainer die daar in de oorzaak van zijn falen ziet. Het is waarschijnlijk een geldig maar tegelijk ook erg zwak excuus. Elke trainer kan goede resultaten boeken met de allerbeste spelers, uw kwaliteiten komen pas boven als je beperkingen moet leren opvangen.

Gelukkig is er dus een reddingsoperatie mogelijk voor de clubs die het tweede scenario hebben gevolgd. Als uw huidige kern faalt kan je nog steeds op zoek naar versterkingen (in het geval van de rijkere clubs) of afdankertjes met revanchegevoelens (voor de minderbedeelde clubs) met dit seizoen zelfs een primeur , namelijk gratis spelers uit het Henegouwse. Voor die laatste categorie moet je u wel reppen want François,Jaycee en Lestienne zijn al weg dus als er iemand Volders, Vandooren, Walasiak of Wall-E in zijn ploeg wil ga er dan maar voor. Gewoon beloven dat je hun het minimumloon op tijd zal uitbetalen is genoeg voor deze jongens en oh ja, dat ze hun leasingwagens mogen binnensteken voor onderhoud zonder schrik te moeten hebben dat ze hem dan voorgoed kwijt zijn.

In die winterkoopjes zie je dan ook vaak de toekomstige drama’s verschijnen, ploegen die nu al bijna failliet zijn die dan nog een halve ploeg gaan bijkopen met dank aan een of andere anonieme weldoener. Het zijn die ploegen die later kopje onder gaan. Het betreurde Moeskroen is het recentste voorbeeld maar de verhalen rondom de (nakende) faillissementen van Lommel, Kortrijk, Beveren, Antwerp, Aalst, Seraing, Club luik, Lierse, KV Mechelen tonen aan dat die ploegen in hetzelfde bedje ziek waren of nog steeds zijn (stamnummer 1 dan vooral). Overdreven lonen geven aan overgewaardeerde spelers in de hoop het degradatiespook te vermijden. Ten koste van ploegen die niet met geld gooiden. Als je halfweg op een veilige plaats staat met een gezond budget en dan later degradeert tegen een ploeg die plots 10 nieuwe spelers ‘kan’ aantrekken en het seizoen erop kopje onder gaat ... dan moet het zuur zijn (vraag maar aan Dender…).

Aan de andere kant heb je dan bepaalde ploegen met veel geld die iets minder draaien en dan maar gaan shoppen bij subtoppers in eigen land of een lading Brazilianen, afrikanen of Oost-Europeanen binnenhalen. Wij doen daar trouwens ook aan mee, draait het iets minder in de heenronde dan doen we daar iets aan met gerichte aankopen. Dat is goed management als Kaa Gent het doet bij andere clubs (Wils, Custovic,...) en competitievervalsing als Anderlecht, Standard of Brugge het bij ons komen doen. Logisch toch ? Wij zijn dat kleine calimero clubje die worden gepest door alles en iedereen want zij zijn groter en ...  Genk is een heel ander verhaal, ze zijn te zwak en mankeren visie om aan goed management te doen laat staan dat ze tot competitievervalsing in staat zijn. Ze gingen nooit degraderen met de huidige kern en gaan tegelijkertijd ook de play-offs niet halen met de nieuwe spelers (behoudens dat er plots een Abramovitch opduikt in Limburg) dus het weze hun vergeven dat ze opnieuw met geld gaan gooien.

Wat gaan onze Michels deze winter doen? De geruchtenmolen heeft ons al twee juweeltjes opgeleverd. Je hebt de elleboogkoning van Lokeren, Carevic (ondertussen afgeschoten door onze manager wegens te oud?) en de afgrijselijk houterige überfaler Gonzague Vandooren, aka ik ben buiten gesmeten bij een matig Genk en een matig Standard omdat ik niet mee kon. Toevallig twee spelers die op mijn lijst van minst favoriete fungeren , je kan u voorstellen hoe blij ik met deze twee namen ben.  Ik zou al bijna geneigd zijn om Kenny te houden als Gonzague het alternatief is. Die Carevic mogen ze ook hebben daar in Lokeren, lui, lastig en wisselvallig. Geef ons maar die Killian Overmeire mijnheer Lambrecht, we zullen er u Mbaye Leye voor in de plaats geven.

05-01-2010 om 17:33 geschreven door Father Sha  

Er is in België geen enkele sport die zoveel controverse losmaakt als voetbal. Je hebt uiteraard wel de occasionele idioot die bier over Wellens zijn hoofd kapt in die saaie moddersport. Je zal ook wel een verloren dorp in de buurt van Kortrijk hebben waar hevige vetes uit het vinkenzetten menig boerinneke tot weduwe hebben herleid maar voor de rest van de beschaafde wereld  is voetbal de twistsport bij uitstek. Met tien tot honderdduizenden kijken we naar dezelfde match en toch verschillen de meningen na afloop enorm. En de manier waarop we naar de wedstrijd kijken versterkt die verschillen nog, zit je in het stadion, kijk je met dank aan de vrienden van Belgacom of heb je het matchverslag gezien, een mening moet en zal je hebben. Er is geen universele waarheid over een wedstrijd want alles hangt af van de bril waardoor je naar de beelden kijkt.

Dat was gisteren tegen de omkoop euh recordkampioen uit Brussel niet anders. De scheidsrechter was zoals steeds weer kop van Jut. Vreemd genoeg was hij kop van Jut voor beide partijen en werden de betwistbare fases aan de andere kant snel vergeten. Dit ligt opnieuw aan de kleur van de lenzen die je had ingestoken. Had je blauwe lenzen in dan moesten Van Damme en Kouyaté (zelfs niet gefloten) er in de eerste helft al af (zou Van Holsbeek Kouyaté nu schorsen of is het alleen maar erg als een tegenstrever zo’n fouten maakt?) , wordt Custovic onterecht afgevlagd, blesseert Biglia zich ongelukkig in een duel en floot de man in het zwart in de eerste helft bijna elke betwistbare fase in het voordeel van die mauve brigade. Vroeger zongen we dat het een ploeg vol jeanetten was maar dat is ondertussen achterhaald , nu zit enkel hun vak er nog vol van.

Keek je echter door een paarse bril dan zag je twee goals uit licht toegekende vrije trappen (waarvan ene zelfs meer lijkt op een fout van Lepoint dan op Lepoint), spelers van Gent die constant kleine foutjes maakten, als ze niet vielen om tijd te winnen ,floot de man in het zwart in de tweede helft steeds in het voordeel van de Buffalo’s en Lepoint moest rood krijgen voor zijn bewuste smerige overtreding op Biglia. Ik heb die bril niet aangehad dus ik vermoed dat er aan de andere kant nog meer klachten zijn over de scheidsrechter.

Dit is dus een vreemde situatie , zijn we nu een topclub omdat we tegen een andere topclub ook betwistbare fases in ons voordeel krijgen ? Was de scheidsrechter gewoon rotslecht ? Zijn we eventueel met zijn allen niet objectief genoeg ? Kies maar zelf wat het best in uw kraam past. Ik houd het op het feit dat hij consequent was in zijn inconsequentie (lees het was een duts). Ze zouden echt alles Belgische scheidsrechters moeten verplichten om elke week de matchverslagen uit de Premier League te volgen. Er is daar uiteraard ook controverse maar er mag tenminste worden doorgespeeld.

Wat hebben we geleerd uit de confrontatie met Anderlecht, awel eigenlijk niks wat we nog niet wisten. Zij hebben meer talent, wij zijn goed op stilstaande fases, zij hebben goede spitsen, wij niet en zij gaan altijd iets halen uit een verloren situatie terwijl wij de net niet ploeg zijn. Het gebrek aan lef van Preudhomme zal ons nog zuur opbreken, de wissels van gisteren maakten dit pijnlijk duidelijk. Kenny is goed ingevallen maar niet de speler die ons de tijd gaat doen overbruggen door zijn balbezit, Grondin is een breker maar opnieuw toonde zijn inbreng vooral angst voor een slotoffensief in plaats van zelf druk te blijven zetten. Aanval is en blijft de beste verdediging en zeker tegen een ploeg die bijna al zijn verdedigers er had afgehaald.

De pers wil van ons een titelkandidaat maken maar dat is vooral omdat er simpelweg geen concurrenten zijn voor Anderlecht. Wij worden naar voor geschoven uit armoe, Anderlecht heeft namelijk bijna geen concurrentie dit seizoen, ze snakken naar de titel in de hoofdstad en ik blijf ervan overtuigd dat ze die ook makkelijk gaan pakken. Maar om kranten te vullen heeft men spanning en strijd nodig dus dan wordt een ploeg die een indrukwekkende reeks neerzet direct gepromoveerd tot titelkandidaat. Ariël Jacobs had hier wel een grappige verklaring voor want hij vindt dat aangezien Brugge titelkandidaat is en wij in de buurt van hun erf (kleine wijziging van zijn exacte quote) vertoeven in de rangschikking, dat ook van ons een titelkandidaat maakt. Hij weet als geen ander hoe hij het publiek moet bespelen en daar heb ik wel respect voor. Ik heb daarnet trouwens gelogen, ik heb wel iets geleerd. Ik heb namelijk met pijn in het hart moeten aanschouwen dat Legaer in vorm een goede speler is. Maar hij zal wel mij wel niet teleurstellen en volgende match opnieuw huizenhoge kansen missen en blind zijn voor zijn vrijstaande medemaats, komaan hé Jonathan laat me niet in de steek.

28-12-2009 om 15:35 geschreven door Father Sha  

Rond 23.00 zaterdagavond was het heel erg duidelijk dat we een enorm goede zaak konden doen in het klassement, de derde plaats werd ons zomaar in de schoot geworpen zo leek … Elke trouwe volger van de Buffalo’s weet dan wat er volgt. Namelijk een genadeloze pandoering door Genk van een Buffalo team dat met knikkende knieën staat te voetballen, ten prooi gevallen aan dat genadeloze monster dat stress heet. Een monster dat keer op keer de kop opsteekt als we eindelijk op weg zijn naar een beetje glorie.

Tot mijn verbazing begonnen we erg sterk aan de wedstrijd en dat duiveltje op mijn schouder dat steeds het ergste verwacht kon rustig inslapen. Geen plaats voor negativisme want iedereen was bij de les om de dubbele Vercauteren muur te gaan slopen. Tot de lijnrechter besloot van een erg lichte vrije trap toe te kennen en Barda een van de mooiere assists van het seizoen te voorschijn toverde. Ik heb de beelden een paar keer gezien en ben er nog niet uit of Suler nu echt een fout maakt. Dergelijke acties worden normaal gezien wel getolereerd door scheidsrechters die fluiten naar de geest van het spel (met dank aan die andere Franky in Waregem voor zijn wijn/scheidsrechters analogie). Vervecken hoort niet tot die categorie (al ging hij in deze fase af op het advies van de lijnrechter) of toch althans gisteren niet. Het spel lag constant stil en dat was betrekkelijk irritant voor een team dat probeerde met veel tempo en druk te spelen.

Eerder uitte ik op deze blog mijn twijfels over Preudhomme en zijn wil om dingen te veranderen maar hij heeft het toch geflikt, we hebben een andere stijl van voetballen ontdekt en het levert resultaten op. Niet mijn favoriete stijl maar dat kan me voorlopig gestolen worden. Het viriele powervoetbal zorgt voor opwinding en punten en dat staat in schril contrast met het frustrerende lusteloze spel van die noodlottige oktober maand.

Tempo, snelle balcirculatie en fysieke kracht. Dat zijn de ingrediënten van onze winning streak, geen oogstrelend voetbal maar wel erg dominant. Dominant genoeg om een tam en verdedigend Genk te verslaan , niet door flitsende acties maar door twee stilstaande fases. De overwinning was uiteraard verdiend omdat ze ons aan de overkant eigenlijk weinig tot niks in de weg konden leggen, paar kansjes wel maar die krijgt ongeveer elke ploeg in om het even wat voor wedstrijd. Als geboren muggenzifter vind ik het nog steeds niet echt aantrekkelijk voetbal maar de kracht en de verbetenheid van de ploeg is wel indrukwekkend. Het lijkt een totaal andere ploeg, een volwassen ploeg die omkan met tegenslagen en het is de eerste keer in eeuwen dat we een ploeg hebben die het hoofd niet laat hangen. Ze absorberen de tegenslag en gaan er daarna weer tegenaan. Het is atypisch voor de Buffalo’s dat ze keer op keer het hoofd hoog houden en terugvechten. Je kan het uiteraard ook omdraaien en zeggen dat het typisch is dat we steeds moeten achterkomen voor we wakker schieten. Ik houd het vandaag althans op de eerste versie.

Er was geen enkele speler die het liet afweten, zelfs Leye viel me redelijk mee. De nominatie voor man van de match zal wel naar Maric gaan dankzij de vreemde vrije trap die ons de drie punten opleverde. Thijs heerste op het middenveld, Wils blijft enorm secuur verdedigen, Rosales heeft zich ondertussen onmisbaar gemaakt en Yassin kan passen, niet zomaar een halfslachtig pasje maar echte volwassen passen. Echt waar, ik stond er ook van te kijken dat hij geen twee man tegelijk ging aanpakken maar koos voor de perfecte doorsteekbal. Wat een paar weken op de bank niet allemaal kan doen met een mens. Hij verklaarde dat hij intrinsiek beter was dan Boussouffa en ik vermoed dat Michel hem eens gewezen heeft op de naakte cijfers, het verschil tussen het aantal goals/assists van Bouss en het aantal beslissende acties van Yassin is ontluisterend. Hij kan dan best wel een dosis bescheidenheid gebruiken maar hij schuwt alvast het verdedigend werk niet , hij komt steeds mee terug en zet druk op de man in balbezit. Hij is meer een kuitenbijter dan Bouss en zijn flank wordt steeds afgedekt dus dat is een erg hoopvol teken , technisch begaafde spelers zijn vaak geneigd om dat deel van hun taak te verwaarlozen , een jovanovicke uithalen zoals ze in Luik zeggen. Aangezien de loftrompetten nu toch al luiden wil ik er aan toevoegen dat hij het duidelijk doorheeft.In zijn interview geeft hij grif toe dat het logisch was dat hij op de bank zat en dat hij zijn ploegmaats veel meer in zijn spel moet betrekken. Hij heeft de voetbaltechnische kwaliteiten om het te maken als het mentale nu nog wil volgen gaan we er nog veel plezier aan beleven.

Eerlijk gezegd had ik wel een beetje medelijden met die supporters van Genk, gekoppeld aan leedvermaak uiteraard. Ze hebben toch al redelijk wat moeten verdragen de laatste jaren maar blijven er toch betrekkelijk rustig onder. Zelfs al brengt hun bestuur dan als slagroom op de verzuurde taart nog een absolute non coach als Franky Vercauteren binnen. Voor zijn ervaring … zucht, het kan toch enorm klote zijn om supporter te zijn van een club. Is iedereen dan blind voor het parcours dat die man als coach heeft afgelegd? De allerbeste manier om supporters rustig te krijgen is spektakel brengen, enthousiast voetbal en opwindende wedstrijden. Resultaten zijn handig in de volgende fase maar eerst en vooral terug naar voetbalplezier, het gevoel creëren dat ze waar krijgen voor hun geld is belangrijk. Sexy voetbal, het hoge woord is er uit, in plaats van saai betonvoetbal. Vercauteren was gisteren tevreden over de geleverde prestatie en dan vooral de organisatie … Dat is dan de trainer van de vierde rijkste ploeg uit België. Ik kan Belgacom volledig begrijpen als ze afhaken voor het voetbalcontract want de broodnodig veranderingen komen er simpelweg niet. Het belgische voetbal is nog steeds in het zelfde bedje ziek , eerst proberen niet verliezen en dan zien we wel verder…

Geef ons een dergelijk parcours van mislukte transfers, miscommunicatie en afgeschoten trainers en het spel zit op de wagen. Maar ik ben er ook van overtuigd dat onze Michels veel meer uit de centen van Genk zouden halen.

14-12-2009 om 15:25 geschreven door Father Sha  

Als een kleinere club een topclub verslaat wordt er gesproken van een stunt wegens het onderlinge verschil in kwaliteit en budget. Maar er is ook nog de factor arbitrage die je moet kunnen verslaan.

Elke supporter van een kleine club kent het verhaal, als je een topclub op bezoek krijgt heb je het zitten met de arbitrage. Dit weekend hebben we daar een heel mooi voorbeeld van gezien, de ene speler glijdt uit en krijgt een rode kaart tegen terwijl een andere speler daarvoor een penalty cadeau krijgt. Twee flagrante scheidsrechterlijke dwalingen die een grote invloed hebben op het resultaat maar je kunt achteraf dat resultaat nooit meer laten rechtzetten. Twee maal dat het ‘slachtoffer’ in kwestie de kans heeft om de fair play te laten overheersen maar verkiezen om het allemaal nog erger te maken. Boussouffa verklaart zelfs dat het volgens hem een obstructiefout is , niet de eerste keer dat de sportiviteit hem in de steek laat. Arshavin had het vorig jaar anders opgelost maar eerlijk gezegd is het een beetje naief om te denken dat er iemand zou toegeven dat het geen penalty is. Maar om nu te blijven volhouden dat het fout was daar moet je Boussouffa voor zijn. Een landgenoot van Bous bij die andere topploeg heeft het zelfs nog een beetje verder gedreven , vallen als vermoord zonder het minste contact om dan de hele boel op te zwepen met overbodige wegwerpgebaartjes (overigens zonder gele kaart als gevolg of wat dacht je) is iets wat hem niet siert. Maar net zoals bij die andere topvoetballer is ook dit dribbelwonder niet aan zijn proefstuk toe.

Er zullen opnieuw stemmen opgaan voor het gebruik van videobeelden maar zolang Blatter aan het hoofd van het mondiale voetbal staat zal alles bij het oude blijven. Ah nee wacht , ze gaan nog een vijfde en zesde scheidsrechter naast het veld plaatsen want menselijke fouten kan je tegengaan door nog meer mensen in het beslissingsproces te betrekken, ben je dat zeker Sepp ? Moesten de grootste Europese voetbalclubs zich verenigen en dreigen met een eigen competitie zal er misschien iets gebeuren maar … dat zou in veel gevallen niet in hun voordeel uitdraaien. Het is vaak in het voordeel van een grootmatch dat de arbitrage een subjectief gegeven blijft.

Voor de rest heb ik goed gelachen met de sukkelaars van Roeselare die zelfs niet kunnen winnen van het onbetaalde C elftal van Moeskroen, hebben wij na een matige partij gewonnen met 2-5 en verliezen Zulte, GBA en Standard punten. Voorts is het me opgevallen dat die Killian Overmeire van Lokeren al weken op een hoog niveau loopt te spelen in een voor de rest dramatisch slecht elftal (misschien dat hij net daarom zo goed uit de verf komt). Laten we hopen dat hij zijn contract niet wil verlengen he , kunnen we misschien nog eens een De Beuleke doen , elke kans die je krijgt om Lambrecht op zijn paard te zetten moet je met beide handen grijpen.

Ik klaag echter niet over onze match , als we er al in slagen om vijf goals te maken na een matige partij dan zijn we goed op dreef. Het eerste half uur zag het er nochtans heel slecht uit met Leye (hij weer) Suler en Maric als uitblinkers in negatieve zin. Weinig tempo , weinig druk en helemaal geen kansen. Als Mechelen een beetje efficiënt had afgewerkt was de match al lang gespeeld in de eerste helft. David Destorme heerstte op het middenveld en ik blijf er toch van overtuigd dat hij niet had misstaan in onze ploeg , een man die op nog geen 100 meter van het stadion woont maar vooral ook een begenadigde voetballer met veel inzet.

Slap beginnen aan de match is blijkbaar het thema van dit seizoen maar toen de buffalo’s beseften dat Coulibaly eigenlijk veel groter en sterker was dan zijn rechtstreekse tegenstanders kantelde de match , er werd sneller druk gezet, vlotter gecombineerd en vooral Rosales vond dat het Mechelse offensiefje nu wel lang genoeg geduurd had. Een paar goede voorzetten (en zowaar twee bevliegingen van Leye) later werd het publiek wel erg stil in Mechelen , die paar honderd blauwwitte fans uitgezonderd. Vijf goals uit zeven kansen en een spits die misschien toch niet de absolute miskoop was die we in hem zagen…

Ik twijfel nog maar hoop uiteraard dat hij me met een karrevracht doelpunten en assists op mijn plaats zet.

07-12-2009 om 14:56 geschreven door Father Sha