Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist,van zodra er een nieuw artikel op deze blog verschijnt vertrekt er een reminder per e mail.
Beoordeel dit blog
Kreten vanuit het Ottenstadion
De beste stuurlui staan aan wal
13-09-2010
Verloren punten , verloren tijd ...
Er zijn zo van die zaterdagavonden die je eigenlijk beter kan besteden aan de dvd collectie van Geert Hoste dan aan een voetbalwedstrijd van uw favoriete ploeg. Want hoe pijnlijk slecht fletse Geert dan mag zijn , zaterdag had zelfs een 6 uur lang live verslag van het Belgisch kampioenschap vinkenzetten me minder geïrriteerd dan wat we op het Lisp voorgeschoteld kregen.
Wat een absolute kutmatch Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ik de enige ben die de volle 90 minuten heeft bekeken want het was echt een draak van een wedstrijd. Ik weet niet wat me het meest heeft gestoord , de apathie van Coulibaly , de arrogantie van Yassin, het gebrek aan durf bij de Buffalo's of de wederopstanding van die arrogante Ninovieter.
Na een paar minuten was het al duidelijk dat we heel erg blij mogen zijn met dat we zoveel punten pakken en scoren met een minimum aan inzet en kwaliteit. De wedstrijd maakte pijnlijk duidelijk dat de Belgische eerste klasse een trieste verzameling B voetballers is. Want als je speelt zoals Kaa Gent en je scoort toch nog twee doelpunten uit vier doelkansen dan mag je eigenlijk niet klagen. Er zijn mensen die zullen zeggen dat efficiëntie ook een kwaliteit is maar bij Kaa Gent is diezelfde efficiëntie een excuus om niet meer te doen dan ze nodig achten. Het begon nochtans veelbelovend met een op papier offensieve ploeg die zou worden aangestuurd door De Smet voor Smolders en Azofeifa . Daarnaast kregen we twee regelrechte debutanten aan de aftrap met name onze beide backs Baric en Wallace. De eerste is fysiek in orde maar brengt voetballend (voorlopig) weinig bij. Onze Braziliaan toonde wel direct flitsen van zijn klasse en dat zal ongeveer het enige zijn dat een semi glimlach op mijn gezicht kon toveren , de gedachte dat er een grote kans is dat Kennys rol in de A ploeg zich zal beperken tot enkele cameos kan me wel bekoren.
Ik zei ongeveer het enige want het andere min of meer opbeurende gegeven is dat we toch weer makkelijk twee doelpunten maken en dat we zonder een zeldzame misrekening van Wils zelfs nog drie punten hadden meegepikt.
De laatste uren van de zomertransferperiode 2010 zijn weer achter de rug, en er zal wat zijn afgevloekt maar er zullen evenveel grote zuchten van opluchting te horen geweest zijn omdat speler A toch komt, speler B (De Bruyne) toch blijft en zelfs een beetje gegniffeld omdat speler C eindelijk verpatst geweest is en zelfs met een beetje winst. Al bij al moet het nogal een hectische week geweest zijn voor ongeveer alle sportieve leiders van voetbalclubs over de hele wereld. De lange onderhandelingen , de slapeloze nachten , de financiële beperkingen, de druk van buitenaf en de hebberige managers mogen nu weer een paar weken de kast in. Het is tijd om te voetballen.
De ironie wil echter dat het competitievoetbal nu een tweetal weken stilligt. Je zou denken dat de spelers dan de tijd hebben om zich een beetje aan te passen aan de nieuwe club en leefomgeving maar niks is minder waar. Want je moet uw nieuwe goudhaantjes al afstaan aan hun nationale teams. Internationals in uw team is goed voor hun marktwaarde, de uitstraling van de club en simpelweg omdat deze spelers de beste zijn die je u kan veroorloven. Maar als je veel geld investeert in een nieuwe speler en die dan moet afstaan vooraleer hij nog maar 1 minuut heeft meegedaan , dat moet pijn doen. Het risico op vermoeidheid (vooral bij de niet-Europeanen) en blessures loert altijd om de hoek. Ikzelf het de eer en genoegen om als VIP de match van de Diables Rouges tegen der Manschaft te gaan bekijken , met veel dank aan mijn goede vriend Arne en zijn PR contacten.
Dat Manchester City en in mindere mate Barcelona en Real met geld hebben rondgestrooid zal wel geen wenkbrauwen doen fronsen. Opvallender waren de vreemde constructies die Berlusconi heeft opgezet om toch aan een sterrenteam te raken, waaronder een club (Genua) overtuigen om een speler te kopen en die dan direct aan hun door te verhuren omdat ze hem zelf niet konden kopen. Aangevuld met een huurcontract voor Ibrahimovic en de aankoop van Robinho voor de bescheiden som van 15 miljoen euro , goede zakenman die Silvio. Voorts waren er zoals steeds een aantal opmerkelijke transferdossiers, zo had je Emile Mpenza die naar Azerbeidzjan ging spelen, Fabregas die werd gegijzeld door the Arse, Sonck die geen club vond en dan zijn looneisen in de pers zag verschijnen. Diezelfde Sonck die direct daarna door het ex failliete Lierse werd aangetrokken. Olympic Marseille dat na hun eerste titel sinds lang plots weer een duiventil werd en Chelsea en Tottenham die zich voor t eerst erg rustig hielden. De gevolgen van de crisis laten zich ook bij de topclubs voelen.
Op het Belgische transferfront was het ook betrekkelijk rustig. Genk haalde Vossen terug , Anderlecht zoekt het in Argentinië en Tsjechië, Brugge zocht het in Standard en Gent zocht lang naar vleugelverdedigers en haalde die dan uiteindelijk in Kroatië en in Noorwegen (zie filmpje hieronder van onze nieuwe LB)
Maar als al de rest rustig is dan kan je nog steeds rekenen op twee oude bekenden: Sporting Lambrecht en de Italian connection uit Luik. Net zoals ongeveer alle vorige seizoenen heeft Lambrecht weer eens met geld gegooid om een nieuwe coah en praktisch volledig nieuw elftal (9 spelers als ik me niet mistel) aan te schaffen , dit keer weliswaar geen onbekende Afrikanen maar vooral Belgen uit de Eredivisie of spelers die de Belgische competitie al kennen. Voorlopig zonder echt resultaat want met drie op vijftien zal onze vriend Roger niet echt tevreden zijn.
Wat the outfit uit Luik uitsteekt is echter nog mooier (voor niet maffiosi). Je moet het hun wel nageven , eerst reageren op supportersprotest met de melding dat geld uitgeven de oplossing niet is om direct daarna drie spitsen aan te trekken. Je zou bijna denken dat Luciano leeft voor conflicten. De resultaten zaten inderdaad tegen en ze moesten een inspanning doen maar dat het zo grappig zou uitdraaien had ik echt niet kunnen voorspellen. Het begon nog goed met de transfers van Berrier en De Mul (al moet die nog alles bewijzen) maar dan werd het comedy capers tijd. Eerst en vooral nemen ze Pieroni over die meer speelkansen wou krijgen maar hij beland (zoals overal) op de bank. Hun eerste keuze is Benteke die ze terughalen van KVK maar hij faalt een beetje voor doel en een maand later ligt die al weer buiten. Goed nieuws voor Luigi zou je denken maar wat doet de Cosa Nostra dan , ze halen er drie spitsen bij. Oude bekende Tchité komt terug naar luik , ze halen Nong (exact hetzelfde type als Tchité nota bene) voor redelijk wat geld bij Mechelen én (dit is de allerbeste) ze betalen ons nog om Leye over te nemen.
Ik moest echt lachen toen ik dat las en aan de smsen te zien die ik binnenkreeg was ik niet de enige. Hoeveel we gehad hebben weet ik niet maar Big L zal toch ook zijn best moeten gedaan hebben om niet in de lach te schieten als hij zag dat er nog een ploeg geld wou bieden voor Leye. Want iedereen die Leye gescout heeft afgelopen seizoen weet dat hij totaal uit vorm is , ervan uitgaande dat hij niet gewoon slecht is uiteraard. Volgens de speler zelf lag dat vooral aan het feit dat hij niet op zijn favoriete positie centraal in de aanval mocht spelen , hij heeft dit dan ook breed uitgesmeerd in alle media. In Luik gaan ze hem eindelijk waarderen en centraal laten spelen , hij mag nu naar een echte topclub enz. Maar wat verklaart Lucianos mislukte kloon Dominique in de pers ? Dat hij blij is met Leye omdat hij een polyvalente spits is hahahahahahaha , het is gemeen om daar plezier in te hebben maar dat wordt dus weer flank of bank voor onze Senegalese vriend. Veel succes bij Standard en Mbaye als ik je een goede raad mag geven : LEER EENS EEN BAL CONTROLEREN BIJ UW EERSTE BALCONTACT , dat ik het niet kan is geen ramp maar een profvoetballer die geen simpele bal kan controleren zonder drie balcontacten? Spreek eens af met Defour , Biglia en Zlatan en ga op een veldje beetje oefenen met die mannen , als zij het u niet kunnen aanleren dan weet ik het ook niet meer.
Laten we hopen voor hem dat het spreekwoord uit de titel een kern van waarheid bevat want op dit moment ben ik het alvast die lacht ..
Vroeger was ik er altijd van overtuigd dat we gingen falen op de momenten dat het er echt toe doet maar de laatste paar jaar gebeurt het al eens dat we het juk van de faalangst afgooien of zoals iemand me gisteren zei ,ge weet ook dat Kaa Gent zot kan uithalen als ze in hun dagje zijn
Met die zin sloot ik gisteren af en ook al kruipen we door het oog van de naald het was toch ook verdiend. We zijn waarschijnlijk een van de allerkleinste clubs in de hele Europa League dus dat op zich is al een grootse prestatie.Mijn respect voor Dury is (momenteel) erg groot , hij stuurde zijn ploeg met aanvallende intenties het veld op , er werd snel gecombineerd en niet steeds voor de lange bal gekozen. Blijkbaar is winnen met geluk toch goed voor het vertrouwen want je zag nu plots wel dat er voor elkaar gevochten werd , dat de ballen diep werden gespeeld op ons speedy gonzales duo die allebei een dikke match spelen. Ik vermoed zelfs dat de inbreng van Yaya een goede invloed heeft op die andere Ya , want hij kan nu met eigen ogen zien wat er gebeurt als je ook eens een bal aflegt. Hij zal altijd wel nutteloze (en soms gevaarlijke) dribbels inzetten maar gisteren was hij een ware gesel voor de flankverdedigers van een matig Feyenoord.
De grootste pluim mag echter op de hoed van ons fabuleuze trio achterin worden gezet. Wat Hansvelt (controleerde zelfs ballen achter zijn steunbeen) , Wils (wat een match speelt die weer) en tenslotte ons trouwe sluitstuk Bojan (paar supersaves) gisteren hebben tentoongespreid is toch wel Europese subtop klasse. Vooral omdat ze opnieuw niet echt goed werden bijgestaan door hun flankverdedigers, Myrie werd beter en beter en zou eventueel nog een deftige rechtsback kunnen worden maar Kenny komt simpelweg tekort. Maar ze zijn er in de bestuurskamer ook van overtuigd dat versterking nodig is want blijkbaar heeft De Witte verklaard dat er nog drie spelers bijkomen deze week , wait and see dus.
Eigenlijk was de hele ploeg goed tot erg goed gisteren en de meesten onder jullie hebben de match gezien dus ga geen tijd verliezen /geen energie verdoen (schrap wat niet past) met een matchverslag. Iemand heeft me gisteren iets gezegd dat heel erg past bij hoe we de prestatie van de ploeg hebben aangevoeld We hebben zelfs bijna geen enkele keer gemord op onze eigen spelers Kritisch publiek ? Wie , wij ?
Ah ja nog iets, ik mag blijkbaar nooit meer pessimistisch zijn Dat zal pas een uitdaging worden.
Van de voetbalmoeheid die me een paar weken achtervolgde is op dit moment niet veel meer te merken en dat is niet op zijn minst te danken aan de wedstrijd Tottenham Hotspur Young Boys Bern van gisterenavond. Na een blamage in de heenwedstrijd (3-0 achter na 30 minuten) werd het gisteren een ware afstraffing voor de moedige Zwitsers die overal een stapje te kort kwamen. The boy wonder Gareth Bale kwelde de linkerflank daar waar zijn tegenhanger op rechts Aaron Lennon eindelijk zijn dipje te boven is gekomen. Tel daarbij nog een fantastische verdediging onder leiding van de bionic man die nooit traint: Ledley King en een hattrick van Peter Crouch en de avond is compleet. De Champions League wedstrijden worden plots weer een stuk aantrekkelijker (voor mij dan toch). Echt sexy, swingend vlot combinatievoetbal, om duimen en vingers van af te likken. Je merkt het, ik ben in een lyrische bui en droom dat we ooit dat niveau kunnen halen bij Kaa Gent.
Trouwe lezers van mijn blog weten dat ik een crackpot theorie heb over de parallellen tussen Tottenham en Kaa Gent, als de ene het goed doet dan geldt dat praktisch ook altijd voor de andere ploeg. Dat is geen kwestie van bijgeloof maar eerder een kwestie van twee clubs die het gebrekkige beleid van het verleden achter zich hebben gelaten en nu een gooi doen naar de toppositie in hun competitie. Het feit dat Spurs 1 goal moesten ophalen en het met verve gedaan hebben is dus ergens een goed voorteken (voor de critici onder jullie: dit is wel degelijk bijgeloof).
De realiteit laat me echter achter met een knagend pessimistisch gevoel want wij zijn Spurs niet en vooral onze tegenstander is niet een paar niveaus kleiner dan wij, eerder het tegendeel. We spelen dan weliswaar niet tegen Roma, Kiev of Valencia maar Feyenoord is ook een van die clubs die tot de verbeelding spreken. Praktisch elke speler uit de eerste klasse in België zou met plezier bij de Rotterdamse vereniging gaan shotten dus dat wil al iets zeggen. Qua palmares, stadion en budget staan ze ver voor op Kaa Gent. Het pessimistische gevoel wordt ook gevoed door de wetenschap dat wij drie keer gaan moeten scoren want een doelpunt incasseren we bijna elke wedstrijd, ik zie niet in waarom dat vanavond anders zou zijn.
Er zijn echter ook redenen die een voorzichtig optimisme kunnen opwekken in de geesten van de blauw witte fans. Ze mogen dan wel ver voor staan op Kaa Gent maar hun beste jaren liggen al een tijdje achter hun en ze zijn in volle heropbouw. In Rotterdam hebben we ons goed verweerd en werden de flankverdedigers van Feyenoord vaak genoeg het bos in gestuurd door Yaya en Yassin. Bovendien missen ze ongeveer 6 basisspelers, hebben ze geen echte spits en doen ze het verre van goed in hun eigen competitie. Het is niet de belangrijkste wedstrijd uit onze geschiedenis maar het behalen van de EL poules zou een mooie bevestiging zijn van onze nieuwe status in het Belgische voetbal én zou bovendien de terechte kritiek doen verstommen dat wij nooit iets bijdragen aan het Europese coëfficiënt van het Belgische voetbal.
Vroeger was ik er altijd van overtuigd dat we gingen falen op de momenten dat het er echt toe doet maar de laatste paar jaar gebeurt het al eens dat we het juk van de faalangst afgooien of zoals iemand me gisteren zei ,ge weet ook dat Kaa Gent zot kan uithalen als ze in hun dagje zijn
Er zijn een aantal Anderlecht supporters onder mijn vaste lezers en ik heb gisterenavond hun pijn gedeeltelijk gedeeld. Want ondanks de boodschap die ik straks ga brengen heb ik toch de hele match gehoopt dat ze het nog gingen halen en waren de afgrijselijke penaltys ook voor mij een schok(je). Want al sinds kleinsaf overstijgen de Europese wedstrijden van (bijna) alle Belgische ploegen de onderlinge rivaliteit, al is de rivaliteit tussen Anderlecht en Aa Gent bijna onbestaande. We hebben gemeenschappelijke vijanden dus dat zal daarin ook wel meespelen.
Dit gezegde zijnde zal de kater voor de hele Sporting familie wel erg groot zijn vandaag, niet alleen door het afgekeurde doelpunt maar ook door de enorme dekkingsfout bij die tweede goal en door globaal gezien veruit de beter voetballende ploeg te zijn. Sta me toe even die tweede goal onder de loep te nemen, hoe kan je CL willen spelen als je er niet in slaagt om (op een stilstaande fase dan nog!) een spits af te dekken die ondertussen 8 goals in zes Europese wedstrijden had gescoord. Je zou denken dat nét die speler de hele match van dichtbij gevolgd word. Er wordt met de vinger gewezen naar Suarez maar een slechte communicatie en verdeling van de taken ligt aan de basis van dit doelpunt. Dan mag Gillet nog een prachtige goal scoren, als je zo verdedigt dan loop je zelfs tegen een middelmatige ploeg achter de feiten aan. Dan mag je nog de betere ploeg zijn en vinden dat voetbal onrechtvaardig is op basis van het geleverde spel. Maar er is niks onrechtvaardigs aan klungelig verdedigen. Noch eigenlijk aan zwaar overtrappen en naar de stip wijzen, die lag er inderdaad slecht bij maar dat gold ook voor de Partizan spelers. Ik kan me echter niet voorstellen wat voor een druk er op de schouders komt van de spelers die het op zich nemen van te trappen, dus zeker geen vingerwijzing naar de beide Argentijnen en Bouss.
Maar is de uitschakeling van Anderlecht nu een slechte zaak voor het Belgische voetbal? Het antwoord daarop is moeilijk te geven. Voor het prestige van ons voetbal , de financiële draagkracht van de ploegen (want Anderlecht met geld betekent ook geld voor inkomend transfers vanuit andere eersteklassers ) voor de aantrekkingskracht van eerste ronde van de CL (zeg nu zelf het is toch boeiender met een Belgische ploeg ) en het coëfficiënt (gesteld dat ze punten zouden halen) is het idd een slechte zaak. Deze vaststellingen gaan er vanuit dat je een neutrale supporter bent die het beste voorheeft voor het Belgische voetbal als een geheel.
Ik ben echter geen neutrale supporter en het Belgische voetbal als een geheel is een verzinseltje want als supporter van een van de andere vijf grote ploegen (de kleinste van de vijf weliswaar) is het een goede zaak dat Anderlecht niet in de vetpotten van de CL kan gaan roeren. Ze hebben nu al lichtjaren voorsprong wat betreft palmares en budget en die extra 15 miljoen zou het voor de rest erg moeilijk maken om dat gat op korte termijn dicht te rijden, vergis je niet, ik had ze het gegund maar het is zeker geen ramp dat ze niet doorgaan. In de EL kunnen ze ook aan het coëfficiënt werken (iets waar wij elke keer in falen) en voor de Jupiler League is het een goede zaak dat er niet één ploeg is die een budget heeft dat ongeveer overeen komt met dat van de laatste 5 in het klassement samen. Het doet namelijk nog steeds pijn om te zien hoe een concurrent (aanhalingstekens want een echte bedreiging vormen wij nog niet) uw beste spelers kan wegplukken en dan tegen u gebruiken. Iedereen verweet Anderlecht van in het buitenland te gaan shoppen maar ik niet.
Moest ik nu supporter zijn van Anderlecht dan zou ik uiteraard de bovenstaande paragraaf bestempelen als een mooi vertoon van korte termijn visie en argumenten verzinnen waarom iedereen gediend is bij een Belgische ploeg in de Champions League. De kans dat die argumenten steek houden is ook erg groot maar de realiteit voor alle andere ploegen is dat een te sterk Anderlecht geen goede zaak is voor de spanning, de toeschouwersaantallen en de televisierechten. Een competitie zoals vorig jaar is de doodsteek voor de lichte heropleving van de Interbrew liga. Je kan het Anderlecht niet kwalijk nemen dat ze zo ver voor liggen maar dat wil niet zeggen dat je in rouw moet zijn als ze eens niet aan de kassa passeren.
Deze avond zal ik opnieuw zitten stressen (want ja gisteren zat ik ook te stressen) en hopen dat de illegale livestreams niet te veel haperen als Tottenham tegen de Young Boys aantreden. In hun geval geldt dat ze absoluut dat CL geld moeten hebben willen ze ooit in de buurt komen van de grote drie. Om dan morgenavond nogmaals te stressen in onze race naar de EL Voetbal is ontspanning? Laat me niet lachen
Na een lange pauze wegens vakantie, voetbalmoeheid, weinig vrije tijd en algemene luiheid ga ik mijn bloggende taken weer opnemen. De nieuwe blog is nog niet klaar wegens bovenstaande redenen gekoppeld aan het feit dat ik het nu echt wel mooi wil uitwerken (of althans proberen) voor ik hem online plaats. Het zou de bedoeling zijn dat de nieuwe blog interactiever kan worden en er meer ruimte is voor audiovisueel materiaal. Anyway we zien wel hoe ver ik geraak en hoeveel van mijn ideeën ook werkelijk waarheid kunnen worden. Ondanks de golf van voetbalmoeheid die me een beetje teisterde de laatste weken heb ik toch wel praktisch alles gezien van de Buffalos (Kiev uitgezonderd) en acht ik me wel in staat om een redelijke analyse te maken van het seizoensbegin.
Iedereen weet dat kritiek spuien makkelijk is (ook ik maak me daar vaak schuldig aan) maar dat het des te moeilijker is om oplossingen te vinden voor de problemen die zich stellen. De favoriete kop van jut van de meeste Gent supporters is onze Manager, die wordt omschreven als een arrogante geldwolf die daarenboven nog een echte voetballeek is. Het volstaat dat Gent een paar minuten minder speelt en niet met geld staat te zwaaien tijdens het tussenseizoen om het Louwagie buiten mantra door het stadion te laten golven. Maar is dit dan volledig terecht vraag ik u?
Kan hij het helpen dat onze coach vertrekt vooraleer hij zijn fameuze drie jaren plan heeft afgewerkt? Is het Louwagie zijn fout dat Rosales kiest voor doorgroeimogelijkheden, meer geld en de CL droom? Is het Louwagie zijn fout dat onze kern wordt gedestabiliseerd door diezelfde trainer die wel erg makkelijk afstand neemt van het welzijn van zijn vorige club? Ik laat dat aan jullie om die vragen te beantwoorden. Ik zeg enkel maar Al diegenen die Louwagie buiten riepen toen Leekens in opstand kwam zijn ook al diegenen die later genoten van de kwaliteiten van een zeker B. Ruiz die aan de basis lag van het conflict.
Ik begrijp dat het frustrerend is dat Big L zuinig (vrekkig?) omspringt met het geld dat we binnenkrijgen, dat we pas erg laat reageren op het duidelijke gebrek aan evenwicht in de kern én vooral dat hij (en de meesten rond hem) slecht communiceert. Eigenlijk is het niet echt slecht communiceren maar eerder lomp communiceren dat hij doet. De ongelukkige vergelijking met boeren supporters, de tienduizend persconferenties over ons fantoom stadion en de tegenstrijdigheden in de communicatie rond de transfer van Rosales zijn daar slechts enkele voorbeelden van. Ook het gebrek aan respect voor de financiële inspanningen van de modale supporter sieren hem niet. Maar ik heb nog steeds vertrouwen in zijn leiding, ben overtuigd van zijn capaciteiten als onderhandelaar (zie ook de deal rond Yaya ) en respecteer zijn rechtlijnigheid in de omgang met spelers en hun fantasietjes. Niet dat het vertrouwen blind is maar waar we nu staan zal in niet geringe mate te danken zijn aan de inspanningen van een aantal mensen waaronder Louwagie, de sponsor, de scouts, onze voorzitter en ere wie ere toekomt onze voormalige trainer.
Maar nu even terug naar diegenen die het op het veld moeten bewijzen. Hoe kwijten de spelers zich op dit moment van hun taak? Als je afgaat op de resultaten dan is het goed tot erg goed maar als je de wedstrijden in kwestie bekijkt dan weet je wel beter. Het spel is voorlopig erg pover en te veel spelers ontlopen hun verantwoordelijkheid. Waaraan dat precies ligt weten waarschijnlijk enkel de trainersstaf en de spelers zelf. Het is echter opvallend dat er weinig beweging in het spel is, dat de meeste spelers de bal liefst niet krijgen (behalve een bepaalde jongeman die hem liefst niet afgeeft) én dat er geen hechte groep op het veld staat. Wat je bijvoorbeeld bij Anderlecht wel ziet, daar zie je duidelijk de spelvreugde en kameraadschap als er gescoord wordt. Je ziet ook dat rechtstreekse concurrenten als Lukaku, Kanu en Chavarria elkaar steunen en oppeppen terwijl het gisteren (net als in de vorige matchen) pijnlijk duidelijk werd dat de voorlinie van de Buffalos niet bestaat uit goede vrienden. Niet dat vriendschap echt noodzakelijk is maar ik vrees voor een ontploffing als de resultaten ons niet zo gunstig gezind zijn. Er wacht Dury een zware taak en ik neem me voor om hem zoveel mogelijk te steunen dit seizoen.
Laten we dan maar beginnen met de analyse van wat er niet goed gaat.
1)Trage balcirculatie: Dury predikt snel combinatievoetbal maar in realiteit spelen we constant de lange, hopeloze bal.
2)Coulibaly: Voor sommigen zal hij bij de volgende analyse moeten staan maar ik ben daar niet van overtuigd. Hij is inderdaad ferm vooruit gegaan, hij maakt goed gebruik van zijn lichaam en scoort betrekkelijk makkelijk. Maar hij is tegelijk traag, humeurig, soms er lui en zijn aanwezigheid motiveert de rest van de ploeg om steeds die lange bal te hanteren (dat is uiteraard zijn schuld niet). De inbreng van Arbeitman of Zlatan centraal zorgt er voor dat er meer in de combinatie en diepte wordt gespeeld.
3)De vleugelbacks: Die zijn te slordig en ontbreken een voetbalbrein, snelheid en voetballend vermogen. Kenny is enthousiast en draagt offensief wel iets bij maar is defensief een groot risico. Al was hij gisteren tegen Charleroi wel erg sterk en geconcentreerd. Myrie moet dringend zijn kans grijpen want tot nu toe is hij veruit de zwakste schakel van de ploeg. Wat ik al gezien heb van Skarabot doet me ook niet het beste verhopen maar hem veroordelen op één match zou getuige van kortzichtigheid.
4)Middenveld: Te veel brekers en te weinig creativiteit, gekoppeld aan de gebrekkige vorm van Thijs en de aanwezigheid van eeuwige slak Smolders zorgt ervoor dat ons zo geroemde middenveld nu steeds opnieuw faalt bij de opbouw.
5)Vleugelspitsen: Zlatan doet het erg goed maar is geen vleugelspits, Leye komt tekort en Yassin heeft ongelooflijk veel talent in zijn voeten maar zaagsel in zijn hoofd.
Om af te sluiten op een positieve noot, wat gaat er wel goed?
1)Verdediging: Wils speelt meestal erg sterk en als Suler terugkomt, is er centraal al niet echt een probleem, de goals vallen meestal door slechte aansluiting van het middenveld en het ontbreken van voetbalintelligentie op de vleugel.
2)Yaya: Heeft zich op enorm korte tijd in de ploeg gespeeld en toont durf, speelt in dienst van de ploeg en kan een doelpunt maken. Ik hoop dat Yassin gezien heeft hoe Yaya in de combinatie probeert te gaan en enkel dribbelt als het nodig is. Hij maakt de juiste keuzes op de juiste momenten en zoekt steeds naar de vrijstaande man. Als dit zijn normale niveau is dan wordt het een enorme versterking, met dank aan René Desaeyere, Schepens en de geslepen Big L.
3)Zlatan: Het is een plezier om hem bezig te zien, hij heeft een erg goede basistechniek, denkt steeds vooruit en geeft zich steeds volledig zelfs ondanks het feit dat hij niet gelukkig is met zijn positie op de flank. In zijn huidige vorm verdient hij een kans als centrumspits.
4)Terugkomst van de creatieve middenvelders: Zowel De Smet (veel vertrouwen gewonnen gisteren) als Azofeifa groeien terug naar hun beste vorm en vooral Randall heeft lessen getrokken uit zijn goede periode vorig seizoen. De volgende weken zullen wel duidelijk maken of ze de stijgende lijn kunnen doorzetten. Ook opvallend is de wederopstanding van Grondin, wat een ferme trok op Thijs zijn bakkes niet allemaal kan veroorzaken.
5)De resultaten: We spelen slecht maar winnen drie op vier zo wordt je kampioen zeker?
We hebben nog een aantal dagen om ons te versterken en ik hoop dat er ten minste een sterke vleugelverdediger bijkomt, want al ben ik gecharmeerd door het voetbaltalent van Jakovenko dan nog denk ik dat we op zijn positie goed zitten.
Nu donderdag komt het B elftal van Feyenoord op bezoek. Als we er eens in kunnen slagen van geen doelpunt binnen te krijgen dan zit het er in, als zij scoren is het boeken toe.
Tussen de stroom WK berichten door kwam er gisteren eindelijk ook verlossend nieuws voor de Buffalos. We hebben niet alleen een nieuwe coach we hebben namelijk voor de zoveelste keer een definitief akkoord over het nieuwe stadion. Aan dit tempo gaan we zes nieuwe stadions in en rond Gent hebben , rejoice !!! Voor wie nog niet naar de fotos is gaan kijken op de site van Kaa Gent, zeker doen het loont echt de moeite.
De nieuwe coach heet dus zoals verwacht Franky Dury. Dat het een tijdje heeft aangesleept heeft volgens de ondertussen beruchte wandelgangen te maken met de spontane kandidatuur van een zeker Morten Olsen. Of dit ook effectief een kern van waarheid bevat zullen we wel nooit weten of er zou iemand in het hart van de club een beetje loslippig moeten worden. Maar laten we het verleden vergeten en eens kijken naar wie we nu eigenlijk hebben binnengehaald. Ik weet niet of ik hem echt nog moet voorstellen maar aangezien het vrijdag is laat ik me daar niet door van de wijs brengen
Franky Dury dus, een man die kon rekenen op erg veel respect van onze vorige hoofdcoach, ook een man die ons vaak met afgrijselijk maar succesvol betonvoetbal heeft geïrriteerd. Tegelijkertijd ook de man die door een intense samenwerking met de voorzitter en algemeen manager van zijn vorige club een vergane glorie heeft omgevormd tot een te duchten tegenstander. Een structuur die hij ook zal terugvinden bij de Buffalos.
Net zoals het geval was met Cercle Brugge zijn de gelijkenissen tussen Zulte en Gent erg groot, met dit verschil dat Zulte veel meer ambitie uitstraalt dan Cercle. Een kapotte club met een redelijke aanhang die na financieel wanbeleid ten onder ging maar daarna als een feniks herrees om een degelijke subtopper te worden. Het recept hiervoor was simpel maar o zo efficiënt. Je neemt een team van degelijke scouts, je houdt de vinger op de knip van de geldbeugel en je zet een kapitaalkrachtige ervaren bedrijfsleider aan het hoofd van de club. Koppel dit aan een ploeg vol met jeugdspelers van andere clubs (vooral van de boerkes), zoek een algemene manager met een ijzeren hand en scan de markt af voor gratis spelers in vergeten competities. Het lijkt allemaal evident maar er zijn slechts een handvol ploegen die dit systeem hanteren en het niet laten vallen als de resultaten enigszins tegenvallen. Continuïteit is de enige oplossing voor clubs zonder suikernonkels.
Maar ik dwaal af, het ging eigenlijk over de Franky. Wat weten we ondertussen al, hij kan een langetermijn visie volgen, hij verkiest organisatie boven spektakel en hij boekt resultaten. Qua persoonlijkheid is hij alleszins een stuk rustiger dan onze Michel maar hij komt betrekkelijk antipathiek over tijdens interviews en hij gebruikt te pas en te onpas cynisme om zich te verdedigen tegen gefundeerde maar kritische vragen. Hij gebruikt ook de Mourinho techniek om alles op zich te nemen en zijn spelers daardoor uit de wind te zetten. Het werkt bij the Special One en aangezien er praktisch nooit negatieve geluiden uit Zulte kwamen vermoed ik dat het ook bij Franky werkt. Diep vanbinnen had ik gehoopt dat hij Bart Buysse in zijn zog ging meepakken maar met de aankoop van onze nieuwe Sloveense linksback zal het bij hoop blijven.
De coach is gekend dus wordt het hoog tijd om aan de uitbouw van de kern te beginnen. Wat denken jullie dat we nog nodig hebben ? Ik zeg een jonge beloftevolle centrale verdediger en een creatieve flankspeler. Voor de rest zal het afhangen van de eventuele vertrekkers maar voorlopig zie ik enkel Rosales vertrekken of misschien spelen Zlatan en Suler een dik WK en volgt er een deftig bod. Voorlopig behouden we dus de succesvolle kern van vorig jaar. Een ruime kern maar of die kern klaar is voor the next level ? Voor het antwoord op die vraag moeten we nog even geduld uitoefenen.
Het driejaren project van Michel zit er op. Dat het slechts twee jaren heeft geduurd is waarschijnlijk een detail in zijn hoofd maar het is verre van een detail voor mij.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb respect voor wat Michel heeft gerealiseerd in die twee jaren. Hoe kan het ook anders, hij is namelijk de succesvolste coach die Gent ooit gekend heeft. De cijfers liegen ook niet , we hebben onder Michel 72 competitiewedstrijden betwist waarvan 35 winstpartijen, 20 gelijke spelen en 17 nederlagen. Bovendien koppelen de buffalos daar nog een indrukwekkend doelpuntensaldo van +50 aan vast. Leg daar dan nog eens een kwartfinale en een overwinning in de beker naast en je weet dat de term succescoach niet uit de lucht gegrepen is.
Ik begrijp dat je in uw beroepscarrière de kansen moet grijpen die u worden aangeboden, als een coach of speler zich kunnen verbeteren dan moeten ze die kansen kunnen grijpen. De Europese beginselen zijn hier duidelijk in, je hebt vrijheid van beroepsuitoefening. Je moet zelf kunnen kiezen waar je gaat werken en die overgang regelen met uw oude werkgever en binnen het wettelijk kader (zou er een CAO bestaan voor voetbalcoaches?).Waarom dan die wrange smaak in mijn mond?
Allereerst omdat hij zelf vond dat ze bij Standard fout bezig waren door een coach niet aan te trekken voor een langere termijn, hij vond zelf dat je een project niet kon realiseren op twee jaar. Daarom eiste hij ook drie jaren bij Kaa Gent om ze dan niet uit te doen. Hij is ook de man die verklaarde dat je het slagen van zijn project niet mocht aftoetsen aan de resultaten tot hij resultaten boekte en zelf zijn project op basis van die resultaten als geslaagd ervaarde. Alles is en blijft relatief en in voetbal is een woord maar geldig tot er iemand meer komt bieden. Hij verlaat dus de club waar hij geschiedenis schreef om coach te worden van een andere club waar een andere coach de club verliet nadat hij geschiedenis heeft geschreven. De ironische circle of life in het moderne voetbal, er valt niet aan te ontsnappen. Die wrange nasmaak kan ook worden geïnterpreteerd als angst en onzekerheid. Twee emoties die overheersen nu de euforie van een geslaagd seizoen is overgewaaid. Emoties die ook ingegeven zijn door de interesse van Twente in een tweede goudhaantje: Rosales (voor mij speler van het seizoen). Volgend seizoen zullen we dus zien of de groep in Gent echt zo sterk is of dat de resultaten te danken waren aan een grote motivator/coach. We weten allemaal hoe kritisch we kunnen zijn en hoe snel er tweespalt optreedt in de tribune bij tegenvallende resultaten. We weten ook allemaal hoezeer de spot van andere supporters pijn kan doen (we zijn de eerste om er zelf aan mee te doen) en de meesten onder ons hebben nog al te levendige herinneringen aan de periode dat een tiende plaats een goed seizoen betekende.
Preud'homme moest het ijzer smeden nu het heet was, daar kan ik best inkomen, maar Twente is nu niet de absolute topploeg waar hij mee goochelde. Ac Milan, Porto of Benfica zou ik eigenlijk nog makkelijker kunnen aanvaarden dan FC Twente. Het is zeker en vast een stap vooruit , de landskampioen van Nederland kunnen coachen in de CL is beter dan de voorrondes spelen met de Belgische nummer 2. Voor Ruiz was Twente een goede stap , voor Michel zou het wel eens een vergiftigd geschenk kunnen worden.De uittocht van de sterspelers in Twente is al begonnen want na NKufo en Perez zouden Stoch en Ruiz wel eens kunnen volgen. Maar dat is Michel zijn probleem en hij zal daar wel een oplossing voor vinden. Hoe Nederland gaat kunnen omgaan met zijn aparte stijl (en hij met de mondige kritische pers) valt nog te bezien. Twente was altijd een verstandige club waar het rustig is, hopelijk heeft het behalen van de titel dat niet allemaal veranderd. Alleszins veel succes over de grens Michel , ik heb er nu een reden bij om naar studio voetbal te kijken.
We kijken allemaal hoopvol uit naar de bekendmaking van de nieuwe coach en nu De Boeck al bij GBA getekend heeft valt ook die piste in het water. Ik zet mijn geld (met tegenzin) op Franky Dury.
Ondertussen kijk ik in de spiegel en herhaal ik tot drie maal toe: Please niet Broos, please niet Broos, please niet Broos
De analyse van het afgelopen jaar is ietwat verstoord door de actualiteit. In plaats van een propere chronologisch correcte samenvatting van dit seizoen gaat het eerste stuk uit de 2009-2010 reeks over Christophe Lepoint. Bernd Thijs en hij zijn namelijk opgeroepen voor de Rode Duivels en hebben bovendien allebei op het veld gestaan en goed gespeeld. Christophe Lepoint heeft er zelfs nog een schepje bovenop gedaan door de eerste Buffalo in eeuwen te zijn die scoort voor de Rode Duivels (als iemand weet hoe lang dat al geleden is -> please inform me).
Op basis van zijn prestaties bij Moeskroen, zijn verleden bij Anderlecht en de Nationale jeugdploegen waren de verwachting rond onze nieuwe kale beer hooggespannen. Maar Lepoint, zoals zoveel spelers voor hem, kon niet direct voldoen aan de vereisten van de supporters. Het kan voor velen onder jullie nu wel wat vreemd klinken maar na een paar matchen (en de daaropvolgende reeks op de bank) werd het label miskoop al rond zijn nek gehangen. Eens te meer waren de doemdenkers mis, voor een keer zat ik zelf niet bij die groep (tot mijn eigen verbazing). Niet per se omdat ik een groot voetbalkenner ben maar vooral omdat ik spelers waarin ik geloof veel meer ga verdedigen dan spelers die ik niet kan uitstaan (Leye zal altijd extra kritisch benaderd worden bijvoorbeeld).
Maar wat heeft er nu eigenlijk voor gezorgd dat Lepoint op één seizoen van bankzitter bij een Belgische subtopper (toen nog) geëvolueerd is naar invaller bij de Rode Duivels en centrale speler van de bekerwinnaar 2009-2010 (ik ga dat tot in den treuren blijven herhalen)? Het is niet zijn technische overwicht, noch zijn zuivere passing die hem daar hebben gebracht. Waar ik uiteraard niet mee wil beweren dat hij geen technische bagage heeft of niet kan passen maar het zijn niet die kwaliteiten die hem in het oog doen springen. Maar wat dan wel Het antwoord is simpel , Lepoint is een echte Buffalo.
We houden allemaal van de verfijnde dribbelkonten als Bouss en Yassin, we staan vol verbazing te kijken naar de traptechniek van Azofeifa en genieten van de rust die Thijs in het middenveld brengt maar wat ons allemaal unaniem over de schreef trekt zijn de spelers die zich 95 minuten lang doelgericht (belangrijke nuance) de ziel uit het lijf lopen. Als die speler dan nog eens makkelijk scoort, geen kapsones heeft, zich niet laat wegzetten in rechtstreekse duels en het team op sleeptouw neemt dan is hij een echte Buffalo. Lepoint heeft al die kwaliteiten in overvloed, hij jaagt en vecht maar denkt tegelijkertijd ook altijd naar voor. Een van mijn vrienden heeft het gisteren perfect omschreven met Lepoint in de ploeg heb je er in één keer aanvallende en verdedigende speler bij. Sommige wedstrijden begon hij in de verdediging, schoof hij door naar het middenveld om dan op het eind in de aanval te gaan staan. Om dat allemaal in één wedstrijd te verwerken moet je een goed voetbalhoofd op je schouders hebben staan en een hekel hebben aan vedette maniertjes. Want echte vedetten trekken daar hun neus voor op. Naast alle bovenstaande kwaliteiten beschikt hij nog over een goede basistechniek en behoud hij het overzicht te midden van de strijd. Want vergis je niet, Lepoint is geen voetballer maar een warrior, de indianengroet zouden we eigenlijk alleen voor hem moeten brengen.
Maric had het al voorspeld toen hij de deuren van den Ot achter zich sloot, Gent zal me niet missen want met Christophe hebben ze de perfecte vervanger in huis. Je kan niet ontkennen dat het vertrek van Maric ergens bevrijdend heeft gewerkt voor Lepoint. Dat én de terugkeer van Thijs, iemand die al die energie in goede banen kan leiden en bijsturen waar nodig, waren bepalend voor de ontbolstering van onze kale vriend tot de international die hij nu is.
Laat het een les zijn voor alle zelfverklaarde vedetten: Met inzet en zelfkennis kom je soms een stuk verder dan met grote woorden en sporadische flitsen.
Het seizoen 2009-2010 zit er op en vanaf vrijdag begin ik met een reeks analyses van het succesvolste seizoen uit de geschiedenis van Kaa Gent. Maar vandaag is het tijd voor een tussendoortje.
De geruchtenmolen wordt langzaamaan op gang getrokken, de laatste wedstrijden zijn gespeeld en nu komt de periode eraan dat het niet meer over prestaties op het veld gaat maar over de economische realiteit van de clubs. De financiële tussenstanden worden opgemaakt en waar sommige clubs hun wonden likken en wanhopig de horizon afspeuren naar enkele onverwachtse euros, zijn er ook die clubs die goed geboerd hebben. In het buitenland heb je nog de derde categorie, deze met onbeperkte middelen ongeacht hun financiële resultaten.
Tijdens de volgende maanden blijf ik aandachtig de voetbalberichten volgen want ondanks het feit dat er geen competitievoetbal is, blijken de volgende weken cruciaal te zijn voor het succes van een club. We kijken allemaal reikhalzend (sommigen iets meer dan anderen: paragraaf4) uit naar spelers die de club komen versterken maar volgen tegelijk ook de uitgaande transfers met een bang hartje (of af en toe met veel plezier). Dit seizoen lijkt de transfersaga bij Kaa Gent vooral gedomineerd te worden door twee erg belangrijke schakels van de ploeg. Daarmee bedoel ik uiteraard eerst en vooral Michel Preudhomme nipt gevolgd door onze Venezolaanse rechtsback Roberto Rosales. Voor allebei geldt dat het vooral de Portugese topclubs zijn die aan hun mouwen trekken maar blijkbaar zou ook Twente wel eens diep in de buidel willen tasten om het duo binnen te halen. Je kan het hen ook niet echt kwalijk nemen dat hun scouts Gent bleven volgen nadat de transfer van Ruiz zo een schot in de roos bleek te zijn.
Qua inkomende transfers blijft het voorlopig nog betrekkelijk rustig al dook vandaag het gerucht Jakovenko weer op in de pers. Ik ga mezelf even bestoefen door te zeggen dat ik al maanden geleden had aangekondigd dat we achter Jakovenko gingen aangaan. De meningen over hem zijn verdeeld maar wat ik van hem gezien heb bij Westerlo dit seizoen doet toch het beste vermoeden. Hij heeft een goed schot, scoort betrekkelijk vlot, heeft een dribbel in de voeten en kan het overzicht behouden. Bovendien is hij nog redelijk jonge en werd hij net voor de eerste keer opgeroepen voor zijn nationale ploeg. Twee zaken die zijn eventuele doorverkoopwaarde positief kunnen beïnvloeden. De sceptici wijzen dan weer op zijn zwakke mentale weerbaarheid. Deze transfer staat echter niet los van de trainerskwestie, blijkbaar zou hij enkel willen komen als Michel ook volgend jaar nog de scepter zwaait in het Ottenstadion.
De eerste grote buitenlandse transfer van deze zomer is blijkbaar al in kannen en kruiken, David Villa gaat de voetbalmachine in Barcelona vervoegen voor een zacht prijsje (45 miljoen euro). Dat supporters kicken op grote namen is algemeen geweten. Een bewezen sterspeler die uw club komt versterken doet een fanatieke supporter direct dagdromen. Er zijn echter mensen die nog veel verder gaan dan dromen. Onlangs stootte ik per toeval op een van de grappigste (en idiootste) voorbeelden van hoe ondoordacht sommige supporters omgaan met hun clubliefde. Twee supporters van Manchester City gingen zodanig op in de hoerastemming rond hun club dat ze prompt een nieuwe tatoeage lieten bijplaatsen. De 25 jarige Kirk Bradley nam een tatoeage met een afbeelding van de CL trofee met daarnaast de vermelding Manchester City Champions League winners 2011 het kleine probleempje hier was dat niet City maar de Mighty Lillywhites van Tottenham die laatste plek hebben ingepikt Kirk bekijkt het nog positief en gaat de datum laten veranderen naar 2017. Zijn collega supporter, Christopher Atkinson ging echter nog een stapje verder. Toen hij vernam dat zijn club een astronomisch bod had uitgebracht op zijn favoriete speler , Kaka, liet hij de naam van de speler op zijn borst vereeuwigen. Om daarna tot de vaststelling te komen dat Kaka doodleuk tekende voor de Koninklijke uit Madrid. Als iemand me zoekt de volgende dagen zeg dan maar dat ik een tatoeage van Messi in een blauw witte Jako outfit op mijn rug laat plaatsen.
Maandagochtend en de euforie na de bekerzege is lichtjes afgenomen behalve als ik matchverslagen, youtube filmpjes of facebook fotos van zaterdag zit te checken. Wat op dit moment ongeveer 80 % van mijn tijd in beslag neemt (indien mijn baas dit leest : just kidding ).
Iedereen die naar Brussel is getrokken zal wel zijn eigen verhalen hebben en ik hoop echt dat het voor iedereen een prachtige dag was. Voor mij was het alleszins zo, al wil mijn houten hoofd me laten geloven dat ik hier langzaamaan te oud voor word. Het was een dag die ik me nog lang ga herinneren, van mijn ochtendwandeling door de ontwakende binnenstad tot de nachtelijke verzameling ultrascheve supporters op het Sint-Pietersplein. Het begon alvast goed toen we verzamelden aan het St. Pieters station, de meesten waren al volledig in uniform (behalve ikzelf wegens het uitdelen van mijn attributen aan de volgende generatie Buffalo in de familie), we kregen dan nog eens heuglijk nieuws van een van de (hopelijk ) vaste lezers van deze blog dus de dag kon eigenlijk al niet meer stuk (nogmaals proficiat man!). De verbaasde gezichten van de nietsvermoedende oudjes op de trein waren echt geld waard. Je zal maar een B dagtrip kopen op een rustige trein om dan plots overspoeld te worden door een uitgelaten bende halvegaren in carnavalskostuums. De ware dronkenlappen onder ons lieten de Jupiler links liggen en schakelden direct over op bruine rum, onze strooptocht richting hoofdstad was goed begonnen.
Ondanks de redelijk massale machtsontplooiing van die andere blauw witte bende met hun zwaailichten was de sfeer enorm ontspannen. De Cercle fans liepen rustig door de buffalovillage en er werd lustig verbroederd (op de zeldzame randdebiel na). Het buffalodorp kon wegens de ligging niet tippen aan het dorp van de vorige finale maar de uren voor de aftrap waren toch de moeite waard. Niet in het minst door de human aquarium ervaring , als je u door de massa bewoog kwam je ogen te kort. Overal grappige, marginale en ronduit geschifte outfits en vooral overal mensen die je anders nooit op het voetbal ziet. Die mensen worden soms door zuurpruimen als succesos omschreven maar daar doe ik niet aan mee , elke nieuwe Buffalo is welkom.
Voetbal een feest is een zinsnede die nogal vaak sarcastisch gebruikt wordt maar zaterdag was de die negatieve ondertoon nergens voor nodig. Voor sommigen zat het feest er zelfs al iets te vroeg op (of was het feest iets te vroeg begonnen) maar het merendeel van de 22.000 meegereisde Buffalos zullen wel tot in het stadion geraakt zijn. Samen met de 5000 mensen op het Sint-Pietersplein oogde ons legioen wel indrukwekkend. Het is enorm jammer dat we deze zomer niet in het nieuwe stadion kunnen want na zo een seizoen zou de abonnementenverkoop lopen als een trein. Het aantal supporters dat niet uit de Gentse agglomeratie komt was ook opvallend, een fenomeen dat zich nog maar recentelijk is beginnen te ontwikkelen.
Over de wedstrijd zelf kan ik kort zijn, de sfeer zat er goed in maar het was geen spetterende match. Daarvoor moet je met twee aanvallend ingestelde ploegen zijn en Cercle kwam duidelijk te kort. Niet dat we er zo vlot doorkwamen maar na die eerste goal van Coulibaly (zijn zoveelste belangrijke goal van het seizoen) ging er een golf van opluchting door de blauwwitte kant van het stadion. Er kan altijd iets misgaan maar Cercle leek nooit bij machte tegen te scoren , niet in het minst dankzij de secure Gentse verdediging. Wils en Suler domineerden hun rechtstreekse tegenstanders als nooit tevoren. De goals van Leye en Grondin waren de kers op de taart. Thijs en Lepoint heersten op het middenveld en de spitsen deden wat van hen verwacht werd, assists geven en scoren.
De opluchting en vervoering tijdens de festiviteiten op de gezichten van de mensen rond mij sprak boekdelen, zo voelt het dus om een echte prijs te pakken. Hopelijk mogen we zo'n dagen nog veel meemaken in de toekomst en stiekem hoop ik echt dat we ooit eens de titel kunnen pakken. Al zullen we daarvoor nog ferm moeten groeien. Maar dat zijn (net als de contractverlenging van Michel P.) zorgen voor later.
Gent pakt de beker, het aantal supporters neemt steeds toe, het stadsbestuur staat achter de club en er is misschien nog groeimarge qua budget en aantal supporters
15 mei 2010 12.00 , drie uur voor ik me op weg begeef richting Brussel en de bekerfinale
Het zijn de laatste uurtjes van het lange wachten , de halve finale ligt al ver achter ons en ook de tickets liggen al een paar weken te blinken op mijn aanrecht. Terwijl ik gisteren nog droog en rustig de geschiedenis van Cercle kon beschrijven en daar waar ik toen nog vol goede moed zat is dat nu allemaal volstrekt verleden tijd. Ik ben één brok zenuwen , heb zelfs gedroomd van de bekerfinale en loop nu al enkele uurtjes rond te zwerven door mijn huis en de Gentse binnenstad.
De zon is van de partij ,de hele binnenstad kleurt Blauwwit, de Gentenaar heeft vandaag de AA Gentenaar en overal kom ik mensen met sjaaltjes en buffalotruitjes tegen. In Brussel beginnen de vroegste vogels al aan het feest maar ik houd me nog even afzijdig. In de late namiddag stort ik me dan volop in het feestgewoel. Ik zal nog wat gaan petanquen , sjoelbakken of vogelpikken om de tijd te doden en mijn gedachten te verzetten. Mijn arme hart, maag en de rest van mijn lichaam (niet in het minst mijn lever) zullen het zwaar te verduren krijgen maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Het is echt iets speciaals die bekerfinale. Het zijn die dagen die u nog lang bijblijven , niet enkel door de wedstrijd zelf maar de verbroedering vooraf , de sfeer , de zenuwen die door de keel gieren en de emoties bij winst of verlies. Je moet het minstens een keer hebben meegemaakt om het te kunnen begrijpen. Overal waar je kijkt lopen supporters in de vreemdste outfits, volwassen mannen met een gezicht vol blauw witte schmink en nerveuze glimlachjes naarmate het wedstrijdbeging dichterbij komt. De geur van vuile hamburgers, verschraald bier en bezwete dronkelappen hoort er vreemd genoeg ook bij. Maar dit keer zou ik alle pre match fun wel inruilen voor een bekersucces. Een saaie middag met een knallend einde in plaats van de superdag met een vreselijk einde vorige keer. De teleurstelling die ik toen voelde is moeilijk te beshrijven , ik herinner me nog dat we met onze hele groep sprakeloos en vol ongeloof voor ons zaten uit te staren na het laatste fluitsignaal ... zelfs nadat bijna iedereen het stadion had verlaten zaten we daar nog. Dit keer mag dat niet gebeuren , dit keer dansen we de polonaise en omhelzen we complete onbekenden na het laatste fluitsignaal. Dit keer is het aan ons om te grijnzen ...
Het doet me plezier te zien dat Kaa Gent en de blauw witte kleuren Gent beginnen te heroveren op de boerkes en de sporting successo's , klein mannen lopen trots rond met hun splinternieuwe Kaa Gent outfits , de blauw witte stroppen hangen in vele wagens, veel horecazaken hebben affiches hangen en de vlaggen wapperen fraai op meerdere gevels in en rond Gent. Het is ooit anders geweest.
De bekerfinale leeft dus meer dan ooit in Gent nog maximaal 12 uren en we weten of de beker 2009-2010 ook in Gent verder leeft.
Forza Buffalooooooo !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Money time is een term die vooral werd gebruikt in de Amerikaanse profbasketbal competitie NBA. Het slaat dan vooral op de laatste paar minuten uit het vierde kwart van een wedstrijd , die laatste paar minuten die vaak beslissen over winst of verlies. Echte toppers blinken uit in of leven zelfs voor die momenten. De term wordt ondertussen voor alle sporten gebruikt om de momenten te beschrijven dat het er echt om doet. Momenten zoals een rechtstreeks duel voor de tweede plaats of een Cup Final.
We staan dus halfweg onze eigen Money Time, de voorronde van de CL is al binnen en het wordt tijd om ons praktisch lege palmares op te poetsen. Een tweede plaats is mooi maar het weegt niet op tegen een mooie glanzende trofee. Ploegen die een rotseizoen hebben kunnen met die ene zege in het koning Boudewijnstadion alles rechtzetten. Wij hebben dat gelukkig niet nodig maar dat wil niet zeggen dat verliezen in de allerlaatste wedstrijd met inzet van het seizoen 09-10 niet ongelooflijk zuur zou smaken. Bepaalde gevestigde waarden in het Belgische voetbal verwijzen graag spottend naar het gebrek aan prijzen bij Kaa Gent als ons topclubstatuut ter sprake komt. Het volstaat niet om die top 5 plaats jaar na jaar te consolideren want je wordt slechts een topper als je in Money Time een versnelling hoger kan schakelen. Want zeg nu zelf ,slechts twee bekerzeges in 110 jaar is veel te weinig voor een stad en club als Gent.
Toepasselijk genoeg komt er morgen opnieuw een club uit die andere ambitieuze vlaamse stad op bezoek. Niet het verfoeide blauw zwart maar de sympathieke groenzwarten van Cercle. Als je de geschiedenis van Cercle bekijkt dan zijn de parallelen met onze Buffalos niet ver weg. Het bekende belletje zal wel af en toe rinkelen bij het lezen de volgende paragraaf.
Cercle Brugge , stamnummer 12, mag dan nu wel een kleinere club zijn maar ze kunnen wel nog steeds pronken met drie titels en twee bekers. Al dateren die titels wel van uit de prehistorie van het Belgische voetbal en waren de meeste onder ons nog peuters toen de club in 1985 (een jaar na de laatste bekerzege van rara AA Gent) de beker pakte. Na die zege kwam Cercle (dankzij Weber en Munteanu) nog tweemaal als finalist naar de toenmalige Heizel maar beide keren trokken ze aan het kortste eind. In het seizoen 96-97 volgde dan de ontnuchtering , club zat op zwart zaad (ding ding) en moest de volgende 5 seizoenen aantreden in de tweede afdeling. Er werd gevreesd voor het voortbestaan van de club (ding ding) , toeschouwersaantallen liepen terug ( ) en men vergeleek Cercle al met andere vergane gloriën als Union en Beveren.Dit veranderde echter drastisch toen de ploeg rond voorzitter Schotte het roer van de club overnam (hoor je het rinkelen?). De club speelde kampioen in tweede klasse en er waaide een frisse sportieve en commerciële wind door de hele vereniging. De banden met het stadsbestuur werden nauwer aangehaald en er werd flink geïnvesteerd in de jeugd. Sinds Glen De Boeck de sportieve leiding overnam wordt er ook fris en offensief gevoetbald.
Maar vergis je niet , ondanks de gelijkenissen is er slechts een van beide ploegen een Belgische topper en is er slechts een van beide ploegen voor wie het van moeten is. Het is voor ons meer dan ooit tijd om te oogsten. We hebben veel te vaak aan het kortste eind getrokken maar de club lijkt nu volwassener dan voorheen. Niet op zijn minst dankzij onze beide Michels. Ik mag dan al geen fan zijn van Preudhomme , maar wat hij zijn ploeg vorige week zondag liet doen zal me steeds bijblijven. Swingend offensief voetbal als het er echt toe doet. We hebben gespeeld onder het motto van de Silence Lotto wielerploeg : No balls , no Glory!.
Het wordt mijn tweede bekerfinale met de buffalos en ondanks het feit dat ik erg genoten heb van de vorige finale (tot net voor die goal van Gillet) moet het dit keer beter kunnen. Na 90 of 120 minuten mag er slechts één winnaar zijn en die mogen geen Dominic Foley in hun rangen hebben. Als er al zaterdag al feestende ex-spelers rondlopen dan zullen die Grondin en De Smet heten.
De volgende keer dat ik naar een dvd over de cup final kijk moet die wel een happy end hebben. De blauw-witte attributen liggen al klaar , de lever is goed getraind en de zenuwen zijn tijdens het schrijven hun kop beginnen opsteken.
Zaterdag 15/05/2010 23.30 op teletekst : Kaa Gent pakt de beker.
Waar moet ik beginnen, ik weet het echt niet, bij de grijns die maar niet van mijn gezicht verdwijnt? Bij de beschrijving van het absolute ongeloof dat zich van me meester maakte na de eerste 4 goals of bij de enorme voldoening over het feit dat blauw zwarte Frank ons niet eens kon tegenhouden? Het was een briljante avond en de beelden van zaterdag zullen me nog lang bijblijven.
Dit keer een erg lang matchverslag in een iets andere vorm:
Aftrap: Van zodra de stadionomroeper aangaf dat we gingen starten met Yassin en Randall (de speler die al het langst bij Gent is van de huidige elf )wist iedereen wat er te gebeuren stond: We gingen er vol voor gaan. Er wordt Michel vaak verweten (ook door mij) dat hij te weinig lef toont als het er op aankomt maar daar was dit keer niks van te merken. De honger in de ploeg was dan ook enorm groot en vanaf minuut één vlogen de Buffalos er keihard in. We moeten Stijnen en Geeraerts dankbaar zijn voor de extra motivatie, al dat gezever over schrik hebben en willen maar niet kunnen had duidelijk zijn effect niet gemist. Als je zag hoe de Gent spelers elkaar stonden op te peppen en hoe flets Brugge (we gaan dit varkentje wel eens wassen) aan de wedstrijd begon dan moest je het eigenlijk al beseffen Hun CL dromen eindigden hier. Stijnen en Geeraerts moesten boeten voor hun denigrerende uitspraken, dat kon je zo van de gezichten aflezen. En te denken dat ik een ongemotiveerd Kaa Gent verwachtte. Ik sta te bibberen op mijn benen.
1- 10: Als fanatieke doemdenker heb ik er nog geen goed oog in, ook al blijven Randall, Yassin en Roberto de tegenstander geselen met hun rushes en perfecte passing, dan nog denk ik dat we het wel gaan weggeven. Ik begon te begrijpen wat Preudhomme bedoeld met een cultuur van winnen integreren in de club , een cultuur die aangeeft dat je altijd gelooft dat je kan winnen.Vadis glijdt keer op keer weg en Dirar begint frustratie te tonen. De spionkop speelt het spelletje mee en de verbale oorlog richting de gruute muilen zwelt aan.
14 Thompson zet zich door en via een mooie combinatie met Coulibaly komt de bal in de voeten van de alomtegenwoordige Randall Azofeifa, hij gaat door op links, kijkt even naar Couli maar besluit Stijnen te grazen te nemen vanuit een moeilijke hoek. Hij blijft enorm koel en het stadion ontploft 1-0 na 14 minuten, ik grijp iedereen rond me vast en gooi daarmee bijna mijn madam over de stoeltjes. Zo weet ze ook terug hoezeer supporteren voor Kaa Gent soms pijn kan doen. Mijn hartslag haalt pieken van boven de 180 en mijn stem begint van zijn pluimen te laten. Nog 75 minuten stressen en de tweede plaats is van ons. Het hele stadion danst en lacht met de makke tegenstander.
14-32 De mannen uit de polders doen hun best om te illustreren waarom ze de vuilste ploeg van België zijn (en dat in een competitie met Standard) maar onze nationale nummer één heeft zijn rode kaarten in de kleedkamer laten liggen. Ik roep en tier van verontwaardiging na de tackel van Kouhehaha, bal over de voet vol doorgaan op uw tegenstander was toch een rode kaart? Frank staat er net naast en trekt slechts geel, even later trapt Stijnen overduidelijk na op Coulibaly (die totaal niks verkeerd deed). Frank staat opnieuw perfect opgesteld maar trekt geel voor beide spelers terwijl Coulibaly voor zijn doen eigenlijk erg rustig bleef. Ondertussen blijven de Gentse aanvalsgolven onder leiding van de aalvlugge Yassin (scoort bijna met het hoofd maar mist de open doelkans) paniek zaaien bij de tegenstander. Maar Yassin wil altijd alles dus vond hij het tijd om via een dom balverlies ook bij ons paniek te zaaien. Ik vloek luidop want iedereen weet dat je daar niet moet dribbelen maar een of andere speler in witte uitrusting verkwanseld de kans. De eerste sterretjes dansen voor mijn ogen onder meer door het vlotte combinatievoetbal van Kaa Gent , niks lange ballen maar verzorgde snelle uitbraken. Meer van dattum!
23 Tussendoor speciale vermelding voor de huldiging van Sterchele, Gent supporters tonen zich sportief en klappen mee. We tonen de klasse die zij misten enkele jaren terug.
33 De zoveelste goed getrapte hoekschop van Randall wordt door Leye binnengekopt, ik word gek en moet tegelijk ook lachen. Er wordt wat gelachen met het feit dat het net Leye is die scoort, de mensen rondom mij weten hoe ik over hem denk. We schreeuwen ons allemaal schor tijdens aanmoedigingen en bespottingen. Blondel moet onder hoongelach al van het veld en wordt vervangen door Vargas, dat zou wel eens de motor kunnen doen aanslaan. Nog 60 minuten, nog 59 minuten Komaan Lieuwe !
37 Wie zei ook alweer dat Yassin niet kan scoren, zalig schot/lob over een ver uitgekomen Stijnen en we zijn het delirium nabij. Als zelfs Yassin al van op afstand begint te scoren dan gaan ze hier worden afgemaakt. Ongelovige en gelukzalige blikken alom. Hartslag 130, Blackberry staat nu niet meer stil met honende berichtjes van Gent en Anderlecht supporters wat een gemeenschappelijke vijand niet kan doen voor de relaties tussen clubs.
Rust: sterretjes dansen voor de ogen maar het zicht van de Brugse brulapen die afdruipen maakt veel goed. Pak tabak is half op en de voorraad kauwgom vliegt er razendsnel door.
Aftrap tweede helft: De Buffalos willen duidelijk een punt maken, er wordt niet zomaar smalend gedaan over hun club. Koster vervangt Vadis door een verdediger, wie heeft er nu schrik he Kareltje?
47 Voorzet Azofeifa, kopbal Lepoint en een grabbelende Stijnen mag zich voor de vierde keer omdraaien. Teller Randall staat op twee assist en een doelpunt na 47 minuten (doet denken aan de tweede helft van de bekermatch op de boerderij). De spionkop gaat volledig uit zijn dak, mensen worden vastgepakt rondgezwierd en de cynische rotzakjes diep binnen onszelf ontwaken. Het wordt een tweede helft om komaf te maken met het juk van Club Brugge , de machtsoverdracht (achter die mannen uit het Brusselse)is een feit. Er is slechts 1 ploeg van Vlaanderen en we zullen het er diep inwrijven. Advocaat die had gelijk, Een gruute muil in de gazette, FCB kan niet mee en een heel stadion dat springt op de tonen van Al wie niet springt Boeken toe voor de boerkes.
61 Perisic scoort tegen, de zenuwen steken terug de kop op. Stelt u voor dat het nog zou mislopen, neen neen dat is doemdenken, drie doelpunten moet genoeg zijn dat moet echt. Nog dertig minuten...Het gehoon valt even stil en de minst stressbestendige onder ons bijten op wat er nog overblijft van hun nagels. Korte opflakkering van Brugge en ze missen de 4-2, maak die mannen dan toch af verdomme, laat ze niet geloven in een comeback.
63-82 Gent neemt het heft weer in handen en zonder doorduwen snijden ze langs alle kanten door de verdediging. De liefde voor dit spel en deze club wordt dubbel en dik terugbetaald. We denken met zijn allen terug aan die 4-1 pandoering in het Boussouffa jaar, laat het aub nog een zwaardere afstraffing worden dan toen. Een avond die ze niet licht gaan vergeten. Dirar vliegt eraf (waarschijnlijk om hem tegen zichzelf te beschermen) onder een luid fluitconcert. Het is stil aan de overkant en zelfs onze spottende gezangen kunnen hun niet motiveren. Nog 10 minuten, het kan niet meer mislopen maar waarom ben ik dan nog zo zenuwachtig.
82 Mooie combinatie tussen Leye en Grondin snoeihard (met links!) in het doel getrapt door Custovic, de vernedering is een feit en ik nijp een van mijn mede supporters die het allemaal niet meer gelooft. Wat een prachtige prestatie van de hele ploeg, 5-1 stuur ik per sms rond. 5-1 tegen Brugge, zalig, is de teneur van de reacties.
89 Na de subtiele 5-2 van Kouhemaha maakt Thijs de vernedering compleet. De uitslag doet meer aan tennis dan aan voetbal denken maar het is geen droom of fantasie. We hebben de vloer aangeveegd met die gruute muilen van Brugge. Ik moet effe zitten want mijn zicht is vertroebeld, mijn stem kapot en de gevolgen van niet te eten voor de match beginnen zich te manifesteren. Achter mij lopen de tranen van een volwassen man zijn gezicht, dansen mensen de polonaise en valt iedereen in elkaars armen om maar te illustreren wat het voor ons betekent. Oh ja en aan de overkant is het muisstil.
Eindstand: Heldhaftige Buffalos 6 2 Floppem
Wie speelt er hier nu betonvoetbal? Wie heeft er de nu scheidsrechter mee en wie is er nu over de schreef gegaan Karel en Stijn?
De tweede maal dat we met gelijke punten eindigen trekken we wel aan het langste eind. Gerechtigheid is geschied. Nog een seizoen verprutst in Brugge en nogmaals een beter seizoen dan het vorige in Gent.
Had iemand me in augustus verteld dat mijn beide teams tot op het eind van het seizoen zouden vechten voor een plaats in de CL voorronde dan had ik ze uitgelachen. Maar naarmate het seizoen vorderde begon het geloof in die situatie te groeien. Gent is er uiteraard niet klaar voor maar de Spurs wel.
Woensdagavond speelden beide ploegen hun (voor)laatste troeven uit in de race voor de vierde en tweede plaats. De Buffalos gingen op bezoek bij het verrassende Sint Truiden en de Spurs werden verwacht in het City of Manchester stadion. Manchester City is altijd het kleine broertje geweest van United, de ambities en het stadion waren er al langer maar het geld ontbrak. Sinds de komst van de oliesjeiks is Manchester City echter de rijkste ploeg ter wereld. Chelsea, United en Real krijgen het schaamrood op de wangen als ze geconfronteerd worden met de bedragen die men bij City kan en wil uitgeven. Net daarom was het zo belangrijk dat het net Tottenham was die de deur naar de Sky Top 4 (Chelsea, United, Arsenal en Liverpool) openbeukte want met CL voetbal als extra argument zou City niet meer tegen te houden zijn. De allerbeste spelers bepalen hun keuze van clubs als volgt Money First gevolgd door CL voetbal. De Rooneys, Kakas en Ronaldos van deze wereld komen enkel naar een club die mag aantreden in het kampioenenbal.
Niemand geloofde in de kansen van de Spurs maar woensdag avond omstreeks 23.00 was het wonder een feit, een kopbaldoelpunt van Peter Crouch zette de hele club in vuur en vlam. Voor iemand die het Engelse voetbal niet volgt mag het misschien absurd lijken dat er een waar volksfeest losbarst na het behalen van een ochot vierde plaats. Sta me dus toe om dit even te situeren. Sinds onze vriend Roman Chelsea heeft overgenomen is er slechts één ploeg die het monopolie van de top 4 heeft kunnen doorbreken en dat was Everton. Maar dankzij het falen van Liverpool en in mindere mate Arsenal lag dit seizoen de weg open voor andere ploegen. Die ploegen die normaal gezien strijden voor de vijfde plaats , Spurs,Villa en Everton dus. Ploegen die het verdienen wegens hun geschiedenis, fanbase en financiële mogelijkheden (Spurs en Villa) of op basis van hun verstandige langetermijnspolitiek (Everton). Maar dan wordt je plots geconfronteerd met een ploeg die rustig 350 miljoen euro verlies kan verteren.
Die vierde plaats en de bijhorende voorronde van de Champions League betekent veel voor een club. Zeker voor een club met ambitie, als je tevreden bent met middenmoot voetbal dan is die Champions league niet echt een zegen. Als je zoals Spurs de top wil aanvallen dan is het onmisbaar, het is de poort naar respect en betere spelers. Het is ook een manier om het gat met de grote vier toe te rijden. De overwinning van Tottenham is er een van passie en beleving (lichte romantisering) tegenover het grote (lees: grotere) geld van City. Ik vind het grappig dat ploegen als City en Real betrekkelijk falen ondanks hun overdreven aankopen en budgetten. Het was van moeten dit seizoen want deze zomer zullen de sjeiks hun beurs nog eens opentrekken en nog een aantal getalenteerde goudzoekers aantrekken. Als de Spurs meewillen dan moesten ze CL spelen of aanvaarden dat top 4 buiten hun bereik lag. Het seizoen zou perfect zijn moesten de grote rivalen Arsenal verliezen van Fulham en Spurs winnen van Burnley want dan zouden we voor het eerst in eeuwen de grote broer overvleugelen.
In België is de kloof met de budgettaire top drie echter nog niet zo groot aangezien alle Belgische clubs voorrondes moeten spelen en dus niemand gegarandeerd kan smullen van de CL vetpotten. Maar als we morgen winnen dan zouden ook de Buffalos hun grote broer/buur overvleugelen en wordt het een leuke zomer.
Een rechtstreeks duel voor de CL is al in mijn voordeel uitgedraaid, het volgende duel komt er morgen aan. Hopelijk verslaan we die arrogante mannen van uit de polders en vestigen we ons definitief als topclub in België
Audere est Facere of op zijn Gents ... Nie Neute , Nie pleuje
Het was weer eens een bewogen voetbalweekend voor de Gantoise. Niet dat het als een verrassing kwam dat Leekens voor semi-betonvoetbal ging kiezen of dat Michel uit zijn dak ging gaan , dat Glenn een idioot van de bovenste plank blijkt te zijn of zelfs dat de scheidsrechter een cruciale rol ging spelen in de debatten. Het is een film die we al meer dan eens gezien hebben.
Ik lees deze ochtend dat Tim Pots niet meer welkom is op Gent, blijkbaar gaat de club vragen om hem te wraken. Volledig tegen de gangbare mening in begrijp ik dat eigenlijk niet zo goed. Ik heb uiteraard ook zitten vloeken tijdens de wedstrijd en gezongen dat Pots zijn moeder aan een van de vier windstreken zat maar vanuit de tribune zie je niet alles even objectief. Nadat de adrenaline van de wedstrijd wat was afgenomen heb ik de beelden eens rustig bekeken. Voor mij heeft die scheidsrechter een goede wedstrijd gefloten. Maar laat me dit verduidelijken aan de hand van een aantal spelfasen voor ik hier een kilo kasseien door mijn voorruit mag ontvangen.
1)Goal van Lepoint: Hier gaat hij voor mij slechts gedeeltelijk in de fout. We weten allemaal dat je een doelman niet mag aanraken in de kleine backlijn. We kunnen argumenteren dat hij er net buiten stond maar dat was zelfs moeilijk te bepalen aan de hand van de wedstrijdbeelden. Hij belandt er net iets buiten maar vertrekt van voor de lijn. Lepoint gaat voor de bal maar raakt de slimste mens ter wereld net voor die de bal wil vastklemmen. Het reglement is hier duidelijk dus enigszins verdedigbaar. Niet geheel want eigenlijk mag je dan als aanvaller nooit in een kopduel gaan als de keeper naar de bal gaat, Pots niet in fout maar eerder het reglement dat in fout gaat. Het feit dat elke scheidsrechter dergelijke fasen verschillend interpreteren helpt er uiteraard ook niet aan , maar in deze situatie had zelfs een scheidsrechter met een camera geen uitsluitsel kunnen bieden.
2)Yassin: We weten allemaal dat Leekens schrik heeft van Yassin,na elke wedstrijd tegen Kortrijk probeert hij onze youngster in diskrediet te brengen. Hij noemt hem een duiker, zegt dat zijn spelers zich niet belachelijk moeten maken en vind het een schande dat de scheidsrechters in de val trappen die Yassin heeft gespannen. Dit zijn allemaal zaken die we Pots niet kunnen verwijten, hij heeft consequent gefloten als ons dribbelwonder weer eens foutief werd afgestopt. Je kan argumenteren dat hij gewoon zijn werk doet en daar geen pluim voor verdient. Volledig akkoord maar het feit dat hij steevast balvoordeel gaf en nog twee kaarten uitdeelde nadat de fase volgend op het balvoordeel voorbij was spreekt wel in zijn voordeel. Hij heeft zelfs een gele kaart uitgedeeld voor een speler die Yassin foutief afstopte maar zonder dat El Ghannassy eigenlijk viel. Scheidsrechters die kaarten geven voor verdedigers die fouten begaan op een doorgebroken speler die niet valt zijn op 1 hand te tellen. Dat is een van mijn stokpaardjes : Het is niet omdat een speler niet valt dat de verdediger geen fout maakt. Het is lovenswaardig van de aanvaller dat hij doorzet maar dat wordt zelden beloond door de scheidsrechters. Wil je een vrije trap dan moet je vallen
3)Rode kaart voor Randall : Dit was waarschijnlijk het keerpunt van de wedstrijd. Randall was enorm sterk en gedreven ingevallen (getuige zijn vele verdedigende acties) maar jammer genoeg kan je zien dat tacklen niet meteen zijn sterkste wapen is. Ik was ook verontwaardigd tijdens de wedstrijd maar als ik de beelden herbekijk dan kan ik best begrijpen waarom er rood op volgde ( al had geel ook gerust op zijn plaats geweest). Hij gaat met zijn gestrekt been en zijn voet betrekkelijk hoog naar de bal. Opnieuwverwijs ik hierbij eerst naar het reglement en daarnaast naar het ongelukkige incident met Wasyl in de heenronde. Sinds die noodlottige dag worden dergelijke verdedigende acties steeds met rood bestraft. Of het nu naar de bal was of niet doet er blijkbaar niet meer toe. Maar daar kan Pots niet veel aan verhelpen, zolang de scheidsrechterscommissie achter hun adviezen blijven staan zullen de scheidsrechters rood blijven trekken. Als je de bal hebt maar een gevaarlijke tackel uitvoert mag je in mijn ogen nooit rood krijgen maar the powers that be zien dat anders. Het zijn ook die powers that be die de scheidsrechters te werk stellen en evalueren. Jammer genoeg niet het publiek noch de trainers of spelers
De rode kaart voor Ibou is eigenlijk de enige belangrijke fase waar hij in de fout gaat en die is dan nog in ons voordeel. De penaltyfase op Pieroni was zelfs op de beelden niet zo duidelijk, dus ik weet niet zo goed waarover we klagen of het zou moeten zijn dat we de scheidsrechter naar voor schuiven om ons eigen falen te maskeren. Want alhoewel Kortrijk in de tweede helft echt betonvoetbal speelde (in tegenstelling tot hun betrekkelijk open spel in de eerste) dan nog was het niet de scheids die ons met dit puntenverlies heeft opgezadeld. We verdienden de zege op basis van het aantal kansen en de aanvallende intenties maar niet echt op basis van het geleverde spel. We hebben niet genoeg tempo ontwikkeld en als we het deden waren we erg onzuiver voor doel. Het is dat en niets anders dat ons nu die punten heeft gekost
Er is veel om over te schrijven deze week maar ik moet filteren. Het oorspronkelijke idee was een licht werpen op het tweede helft syndroom van de Buffalos. Een van mijn vrienden opperde zelfs het idee om een abonnement voor de tweede helft aan te kopen, in het licht van dit seizoen en de economische crisis is dat nog niet zo een slecht idee (in theorie uiteraard). Dit seizoen zou je dan meer waarde voor je geld gekregen hebben dan met een full match abonnement. Maar voetbal draait uiteraard niet om geld En dan lees je dat Leekens naar Lokeren gaat (waar ik ook kon over schrijven) of de non match tegen Anderlecht (en het verontrustende verschil in kwaliteit) of de interesse van Benfica voor onze man van het seizoen , Rosales.
Onze beide Michels zouden de stelling over voetbal en geld (en terecht) met plezier tegenspreken. Michel met de krullen heeft dat gisteren op extra time ook gedaan toen oude krijger Aimé (de man die niet van buitenlandse trainers houd) aanhaalde dat geld niet alles was. Aanleiding hiervoor was de melding dat men bij Lierse het budget gaat optrekken tot minstens 10 miljoen euro. Goed nieuws voor Lierse (op korte termijn toch), voor de Belgische competitie (beetje meer spankracht) maar niet voor de ploegen die net na de rijke drie 1/2 (Genk zit in financiële moeilijkheden) komen. Het zou betekenen dat GBA, Zulte en wij nu nog met Lierse moeten rekening houden. Maar op lange termijn (als Lierse niet terug failliet gaat) kan het de competitie alleen maar boeiender maken. Ik verkies alleszins een club als Lierse met toch een zekere geschiedenis en een betrekkelijk grote en trouwe schare fans. Het allergrootste probleem is de afhankelijkheid van hun geldschieter. Wat dit seizoen met Moeskroen gebeurde kan zich herhalen als dhr. Samy zijn biezen pakt bij Lierse.
Het is ondertussen algemeen geweten dat ik geen fan ben van het voetbal waar Michel voor staat of zijn ruziezoekende kantje. De andere Michel (de Preud'homme die we op extra time te zien kregen)is daarentegen vaak een verademing. Hij komt rustig voor zijn mening uit, hij kent het spelletje door en door en hij is integer. Dat hij de beslissing De Witte respecteert ondanks het feit dat hij overduidelijk bondscoach wil worden siert hem. Een dergelijk eergevoel is zelden gezien in de moderne voetballerij. Wat me zo mogelijk nog meer plezier heeft gedaan is dat hij op nationale televisie verklaart dat er volgend seizoen twee tot drie jeugdspelers gaan deel uitmaken van de A kern, jeugdspelers waar ze bovendien veel van verwachten. Eerst zien en dan geloven maar het is hun blijkbaar wel ernst met de doorstroming van de jeugd.
Die vermalijde tweede plaats was ook gisteren een onderwerp van discussie. Iedereen beseft maar al te goed dat we niks kunnen gaan zoeken in de voorrondes van de Money League , maar zoals Michel het zelf zei : Je kan niet een jaar lang alles van de groep vragen om dan plots bewust matchen te beginnen verliezen. De sport vereist dat je wint en de gevolgen van die overwinningen pak je dan later wel aan. Die zin alleen heeft mijn respect in hem mateloos doen toenemen ,misschien moet ik er me bij neerleggen dat mooi voetbal een illusie is in België en dat winnen het enige is dat telt. Want hoe ik ook kan kankeren op lange ballen, winnen is waar het uiteindelijk om draait.
Hij wil een cultuur van winnen en professionalisme introduceren en uitbouwen bij ons geliefde team en dat is op dit moment belangrijker dan vlotte combinaties en balcirculatie. Tot mijn eigen verbazing zat ik in mijn luie zetel instemmend te knikken.
Als we de beide Brugse teams een lesje leren doet het er dan echt toe hoe het gebeurt? Of is het belangrijker dat het gebeurt?
Sinds Ben Johnson in Seoel en de Festina tour zijn dopingverdachtmakingen nooit ver weg als iemand een schijnbaar bovenmenselijke prestatie levert. Er kan geen wielerwedstrijd of groot atletiekevenement voorbij gaan of er worden atleten betrapt. Elke prestatie wordt in vraag gesteld en op het moment dat Cancellara verschroeiend uithaalde tijden de RVV en PR waren de dopinginsinuaties er even snel als het respect voor de prestaties van sterke beer Fabian. In het voetbalmilieu zal de dopingziekte ook wel welig tieren maar behalve het door epo voortgedreven sterke Juve blok (met Zidane), de schorsing van Boriello en de recente schorsing van Mutu worden er bijna geen voetballers betrapt. Diezelfde Zidane heeft zelfs ooit verklaard dat hij naar een ziekenhuis ging waar ze zijn bloed verrijkten, geen haan die er naar kraaide.
De excuses die betrapte sporters aanhalen zijn vaak hilarisch en maken de hele affaire een stuk boeiender. We kennen allemaal het verhaal van Frank VDB die dopingproducten had voor zijn hond, maar er zijn anderen die nog veel verder gaan en hun naasten er voor laten opdraaien. Zo had je ooit Boriello van Genua die beweerde dat hij positief testte wegens de vaginale crème van zijn vriendin. Die vriendin had blijkbaar een geslachtsziekte opgelopen waarvoor ze een crème moest gebruiken. Volgens Boriello kon het niet anders dan dat die crème de boosdoener was. Toen men zei dat hij nooit dat gehalte testosteron kon binnenkrijgen via zijn penis gaf Boriello mee dat hij het tijdens orale seks had binnengekregen. Je zult maar die vriendin wezen want zelfs al had ze dan nog echt een soa dan is het niet echt netjes om iemand aan de schandpaal te nagelen. Want meer dan waarschijnlijk had Boriello gewoon aan de verboden snoepjes gezeten. Dan had je ook nog de wielrenner Rumsas wiens vrouw betrapt werd met een wagen tjokvol dopingproducten die dienden voor haar zieke moeder. De Franse tennisser Gasquet tenslotte werd vrijgesproken voor cocaïne gebruik omdat hij het witte poeder zou binnengekregen hebben na een uigebreide sessie french kissing met een cocaïne gebruikster.
Daarnaast heb je ook de fantasten die de vreemdste verhalen verzinnen om hun positieve controles te verklaren. De wielrenner Tyler Hamilton die steeds de witte ridder had uitgehangen maakte het wel erg bont. Nadat hij betrapt werd verklaarde hij dat de lichaamsvreemde bloedcellen kwamen van zijn tweelingbroer die in de baarmoeder was gestorven (Tyler beweerde zijn twin te hebben geabsorbeerd tijdens de zwangerschap) of misschien zelfs bloed van zijn moeder dat tijdens de zwangerschap met het zijne vermengd werd. Floyd Landis daarentegen vocht het hoge gehalte testosteron in zijn bloed niet aan maar claimde dat hij nu eenmaal zo geboren was. He couldnt help himself, he was just too much of a man. Met een dergelijk hoog testosteron gehalte had Landis zonder probleem een heel Frans dorp kunnen bezwangeren om daarna nog effe de tour gaan winnen. Het dopingtribunaal had echter geen oren naar de excuses van beide Amerikanen en ze werden dan ook prompt geschorst.
Naast de onrealistische excuses of het schofferen van uw partner heb je ook nog sporters die er voor kiezen om de fout bij zichzelf te leggen. Je hebt er dan die zeggen dat ze het besef verliezen als ze te veel drinken (Tommeke B.), de mensen die eerlijk toegeven dat ze niet meer meekonden (Meirhaeghe) en diegenen die zogezegd enkel op het eind van hun carrière gebruikten uit wanhoop (Johan M).
Maar wat ik deze week gelezen heb slaat werkelijk alles. Als je uw spam mails bekijkt in Hotmail of Gmail zal je ze wel al eens opgemerkt hebben , de producten die u een grotere penis of verhoogde potentie beloven. Ik heb me altijd al afgevraagd wie er nu in godsnaam op dergelijke advertenties ingaat, wel ik heb het antwoord gevonden: de Amerikaanse 400 meter loper La Shawn Merrit. Hij werd namelijk deze week voorlopig geschorst wegens het gebruiken van het product DHEA en pregnenolone dat in zijn bloed werd opgenomen door een geneesmiddel voor het vergroten van zijn penis. Hij had blijkbaar complexen over de grootte van zijn lid tegenover andere atleten. Kom daar maar eens mee buiten als Afro American in een cultuur waar het hebben van een big black dick geldt als een gegeven.Ik eindig mijn tekst met het eind van zijn bekentenis: Geen enkele straf zal de schaamte en de vernedering die ik voel uitwissen LaShawn Merrit , 20/04/2010.
