het is raar wat een periode vasten met je doet, tenminste op de wel zeer harde en radicale manier van de moslims. je ontdekt jezelf, je ontdekt dingen van jezelf die je wel wist zitten, maar waarvan je het bestaan soms liever ontkent, meestal wegmoffelt, meestal verexcuseert. het is duidelijk wat ontbering met een mens doet. het is me nu heel duidelijk waar vele moslims hun soms onverwachte wijsheden vandaan halen. en het wordt me stilaan duidelijk waarom er bij hen veel minder zelfmoorden zijn dan bij ons. de perfecte maatschappij? verre van. je moet kunnen opboksen tegen de sociale druk, de sociale goedkeuring, de inmenging alleen al, de sociale afkeuring, de vooroordelen, de roddels - die zijn er nu eenmaal overal. je moet je individuele vrijheid zien te bewaren, niet makkelijk als je in die gemeenschap geboren en getogen bent. je moet je "inleven", doen aanvaarden. ook niet makkelijk als je niet in die gemeenschap geboren en getogen bent. jazeker, vreemden zijn altijd welkom, gastvrijheid voorop. maar je blijft een vreemde. je bent geen van hen. ik ben nergens thuis. niet onder de vlamingen, want ik voel me geen vlaming, ik voel me zelfs geen belg meer. wat is dat "belg", bestaat dat nog? heeft dat ooit bestaan? mijn ziel is arabisch, maar ik ben geen arabier. In Syrie, daar kan ik nog doorgaan als één van hen, kan ik nog even doen alsof. maar Marokko? nooit van z'n leven. daarvoor ben ik veel te wit. ze gaan er gewoon van uit dat... nergens hoor ik thuis. des te beter. dan ga ik waar ik wil
watch what you witch for... nee, geen tikfout, nee ik weet wel hoe je "wish" schrijft. het is een woordspeling die opgekomen is in Tracy's brein, in Italie. en zo hebben we er nog een paar. maar het is gek, hoe ik de laatste tijd nog maar aan iets moet denken en bam! voor je het weet, gebeurt het. en vooral: in positieve zin. dit gaat nu zo al een tijdje, en het wordt alleen maar beter. de engelen hebben zich weer rond mij geschaard. deze keer ging het over "mijn project", mijn droom voor het vervolg van mijn leven. ik weet nog niet hoe, ik weet nog niet wanneer, weet eigenlijk ook nog niet waar, maar heb over alles wel een vaag idee. en plots, in het midden van een conversatie aan tafel vandaag, zegt mijn neef dat hij dat helemaal ziet zitten, hij wil mee. en nu zie ik het helemaal zitten. mijn neef! het is alsof het project tot leven komt, we weten nog niet goed hoe en wat en waar, maar het is leefbaar. en we kijken helemaal in dezelfde richting: Marokko, b&b, toerisme... Certainly to be continued...
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Over mijzelf
Ik ben Ann Van Goidsenhoven, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blablamie.
Ik ben een vrouw en woon in Anderlecht (België) en mijn beroep is heel polyvalent tewerkstellingsconsulente bij Actiris.
Ik ben geboren op 17/11/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Arabische taal en cultuur, dieren, koken, reizen, mensen, ontdekken, werken, computernetwerken, muziek, ....
This Blogging Type is Unique and Avant-Garde
 "Smile"){kind=icon}
