plots dat gevoel van schrik, schrik dat er niemand ooit meer in mijn leven zal opdagen, schrik dat ik echt onleefbaar ben, schrik dat mannen schrik van mij hebben, schrik dat ik eigenlijk niet de impact heb die ik hoop te hebben. schrik dat het allemaal verkeerd gegrepen is. schrik om nog een jaar alleen te zijn. schrik dat Raif niet meer komt opdagen en nooit meer. schrik dat er ook geen andere komt. maar ja, dat moet ik er nu eenmaal bijnemen. maakt het iets uit? tenzij Raif echt wel van plan was om terug te komen. gezien zijn reactie... wel dan kan hij toch wel eens wat meer moeite doen, niet? schrik dat ik echt niet meer moeite waard ben dan dat... let's hope not!
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Over mijzelf
Ik ben Ann Van Goidsenhoven, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blablamie.
Ik ben een vrouw en woon in Anderlecht (België) en mijn beroep is heel polyvalent tewerkstellingsconsulente bij Actiris.
Ik ben geboren op 17/11/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Arabische taal en cultuur, dieren, koken, reizen, mensen, ontdekken, werken, computernetwerken, muziek, ....
This Blogging Type is Unique and Avant-Garde
