uiteindelijk dan toch dat bevrijdende telefoontje. jaja hij is om kwart voor 8 afgevoerd naar de operatiekamer, maar of ze dan direct begonnen zijn... hoe dan ook, zo'n operatie is geen klein bier en nu blijft het natuurlijk afwachten of alles goed gaat. maar die grote broer van mij gaat zijn zus toch nog niet in de steek laten zeker? hij is al 3 keer door een hartaanval gekomen, hier moet hij dan toch ook doorkomen en nu hij is opgelapt, kan hij op zn minst dezelfde weg opgaan als mijn pa. mijn broer kennende zal hij dat nog rigoureuzer doen. we hebben in de familie niet zo meteen de gewoonte om de dingen half te doen. en de rest... da's niet in onze handen. maktoub. en de engeltjes. ze hebben deze week hun bestaan al eens bewezen. ik geloof erin
grote broer is ziek. hij ging naar het ziekenhuis voor een check up en hij mocht er niet meer buiten. dringend geopereerd. als eerste op de operatietafel vanochtend. nu weet ik niet om hoe laat ze begonnen zijn maar ofwel heeft die chirurg zich overslapen ofwel hebben ze er heel veel werk aan. tja... dat laatste ... dat zal wel. minstens 30 kilo overgewicht, daar snij je niet zomaar doorheen...
en we wachten. ik haat wachten. ik heb soms de indruk dat ik niks anders doe. wachten op mijn lief, wachten op de tram, wachten op antwoord, wachten op een telefoontje, wachten.
maar dit wachten is anders. dit wachten maakt me koud. en het weer doet mee. ik word bang, jaag die angst maar gauw weg.
en dan plots, alsof er antwoord in zicht is, de zon. ik zet de radio op, ik krijg het warmer. ik schiet in gang, begin toch het een en ander te doen.
komt dat telefoontje nu? verdikke ik moet de was gaan ophangen. nog steeds geen telefoontje.
gisterochtend vanuit een onverklaarbare impuls (zijn impulsen niet altijd onverklaarbaar? is dit dan een pleonasme?) dan toch maar een bericht gestuurd naar mijn "geliefde", met als boodschap dat er geen plaats meer is voor mij - een verwijt als je het zo bekijkt. iets wat je naar het schijnt nooit mag doen in een ruzie... en gisteravond, onverwacht een bericht terug gekregen, dat hij net die ochtend "een liedje had gekocht dat hem aan zijn amour deed denken en toen ontdekte hij mijn boodschap". een liefdesverklaring eigenlijk, nee? ik heb het toch niet kunnen laten om hem te vragen of ik zijn amour was en of hij daar zeker van was. (nog) geen antwoord.... javascript:emoticon(' ')
toen ik klein was, verweet men mij traagheid. nu verwijten de mensen mij dat ik de dingen te snel doe, dat ze me niet kunnen volgen.
toen ik iets groter was, verweet men mij dat ik "teveel in mijn eigen wereldje zat". nu verwijten de mensen mij dat ik me teveel met hun zaken bezig hou.
toen ik begin 20 was, verweet men mij dat ik onhandelbaar was en niet genoeg aan de anderen dacht. nu verwijt men mij dat ik teveel voor de anderen doe.
nog later verweet men mij dat men van mij nooit wist wat ik dacht. nu verwijt men mij dat ik niet altijd moet zeggen wat ik denk.
moet ik hier nog iets aan toevoegen? javascript:emoticon(' ')
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Over mijzelf
Ik ben Ann Van Goidsenhoven, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blablamie.
Ik ben een vrouw en woon in Anderlecht (België) en mijn beroep is heel polyvalent tewerkstellingsconsulente bij Actiris.
Ik ben geboren op 17/11/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Arabische taal en cultuur, dieren, koken, reizen, mensen, ontdekken, werken, computernetwerken, muziek, ....
This Blogging Type is Unique and Avant-Garde
')
')
